Η Arsenal από τις 22 Σεπτεμβρίου βρίσκεται στην κορυφή της Premier League. Η Manchester City αυτή τη στιγμή είναι 4η και τη χωρίζουν 6 βαθμοί από την πρωτοπόρο. Μετά την 1η αγωνιστική δεν έχει βρεθεί πιο ψηλά από την 3η θέση. Ένα μήνα πριν και μετά την ήττα από την Sunderland, την τελευταία της βαθμολογίας, έκανε ένα πέρασμα κι από την 8η θέση. Κι όμως.

Οι στοιχηματικές εταιρίες, αρκετοί αναλυτές, δημοσιογράφοι και οπαδοί συνεχίζουν θεωρούν πως οι Πολίτες είναι το φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου. Γιατί; Επειδή η ομάδα του Wenger πείθει αρκετά, αλλά… δε σε πείθει. Αν η City, η United (του Ferguson), ακόμα και η Chelsea, είχαν διαφορά 5 βαθμών από τον δεύτερο, οι περισσότεροι θα πόνταραν πως θα κατακτήσουν τελικά το πρωτάθλημα.

Φαβορί η City

Δεν ισχύει όμως το ίδιο και για την Arsenal. Γιατί αυτή δεν την υπολογίζαμε το καλοκαίρι. Γιατί έχει νικήσει τη Liverpool και την Tottenham εντός, αλλά έχασε στο Old Trafford από τον Moyes και όταν βρέθηκε στο +7/8 ισοφαρίστηκε μετά από 4 λεπτά. Γιατί περιμένουμε να τη δούμε κόντρα στις City και Chelsea. Γιατί πλέον αρχίζει να νιώθει το βάρος του «πάμε για κούπα». Γιατί παραλίγο να μείνει εκτός Champions League, ενώ είχε σχεδόν περάσει ως πρώτη. Γιατί δεν έχει πολλούς σκόρερ. Γιατί έχει να σηκώσει κύπελλο από το 2005.

Και γιατί τέτοια πίστη στην ομάδα του Pellegrini; Έχει το καλύτερο ρόστερ. Φέτος έχει καλό προπονητή. Έχει κάνει εμφανίσεις που τρομάζουν τόσο, που ξεχνάς ότι εκτός έδρας έχει νικήσει μόνο τη West Bromwich και τη West Ham. Και νίκησε εκτός την Bayern, ενώ έχανε 2-0. Και στα περισσότερα ματς μακριά από την έδρα της δεν ήταν κακή, άσχετα αν δεν μπορεί να αποχωριστεί εντελώς τις αυτοκτονικές της τάσεις. Και έχει πολλούς σκόρερ. Και ο μεγαλύτερος αντίπαλός της είναι σε κάθε ματς ο εαυτός της. Κι επέστρεψαν οι Kompany, Silva. Στην τελική, έχω γράψει ότι θα το πάρει.Αν κι αυτός είναι λόγος για να μην το πάρει.

Μπορούμε να βρούμε αρκετά ακόμα «γιατί θα το πάρει/δε θα το πάρει η Arsenal/City». Το θέμα είναι πως η αίσθηση ότι το φαβορί για τον τίτλο δεν είναι οι Κανονιέρηδες, παραμένει. Και για να αλλάξει αυτό, θα πρέπει να νικήσουν στο Etihad. Ή έστω να μη χάσουν. Μπορούν; Μακριά από την έδρα τους έχουν 5 νίκες σε 7 ματς, αλλά έχουν χάσει το μοναδικό στο οποίο βρήκαν απέναντί τους ομάδα που βρίσκεται πάνω από τη μέση της βαθμολογίας (United). Έχουν νικήσει όμως την Dortmund, από την οποία βέβαια θα μπορούσαν άνετα να έχουν χάσει. Η ουσία είναι πως θα πάνε να παίξουν στην έδρα της City, που φέτος εντός έδρας σε όλες τις διοργανώσεις έχει 1 ήττα σε 11 ματς και γκολ 44-9 (καμία ήττα στην Premier και γκολ 29-2).

Ένας διαφορετικός Wenger

Δεν υπάρχει λοιπόν καλύτερο ματς για να δούμε τα όρια της Arsenal. Μάλιστα και η χρονική στιγμή είναι κατάλληλη. Δεν κατάφερε να νικήσει την Everton αν και προηγήθηκε, παραλίγο να αποκλειστεί από το Champions League (πρώτη φορά φέτος που μένει χωρίς νίκη σε δύο σερί αγώνες), θα παίξει δεύτερο εκτός έδρας αγώνα μέσα σε 4 μέρες κι αν και συνεχίζει να σκοράρει στα τελευταία λεπτά, έχει εμφανίσει σημάδια κόπωσης. Φέτος όμως παρουσιάζει στοιχεία ομάδας που παίρνει πρωταθλήματα.

Την προηγούμενη φορά που ασχοληθήκαμε μαζί της, είδαμε γιατί και πώς ο Özil άλλαξε όλη τη φετινή της ιστορία, σταθήκαμε στο γεγονός πως τόσα χρόνια ξέρουμε τι ποδόσφαιρο θα παίξει και μοιάζει να έχει ως προτεραιότητα το ίδιο το παιχνίδι και μετά το αποτέλεσμα. Επίσης είχα αναφέρει ότι μπορεί να διεκδικήσει το πρωτάθλημα, αλλά δε θα το πάρει. Σχεδόν τρεις μήνες μετά είναι φανερό πως φέτος δεν έχουμε να κάνουμε ακριβώς με τον Wenger που ξέραμε. Τον Νοέμβριο ο Cazorla δήλωσε στην Guardian: « Ο κόουτς είναι πιο συνειδητοποιημένος, έχει καλύτερη επίγνωση της κατάστασης, είναι πιο συγκεντρωμένος, πιο αποφασιστικός. Είναι πιο απαιτητικός. Ειδικά στο κομμάτι της άμυνας και στο θέμα των λαθών. Επιμένει πολύ σε αυτό».

Και στη συνέχεια ανέφερε πως η πίεση που υπήρχε το καλοκαίρι και τα πολλά χρόνια χωρίς τίτλο πιθανότατα έχουν επηρεάσει τον Wenger. Κάτι που βλέπουμε και στο παιχνίδι της Arsenal. Αφήνει πιο εύκολα την μπάλα στον αντίπαλο και κάνει περισσότερο παιχνίδι αναμονής. Κάνει λιγότερες φάσεις. Την ενδιαφέρει πιο πολύ από όσο είχαμε συνηθίσει να φτάσει στη νίκη, άσχετα από το πώς θα το πετύχει. Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι είναι πιο κυνική, ότι ο προπονητής έγινε πιο πραγματιστής. Κάποιος θα έλεγε πως η ομάδα έχει ωριμάσει. Νομίζουν πως όλα ισχύουν.

Το «ιδεαλιστής ή ρεαλιστής» είναι μεγάλο θέμα κι έχω πει πως κάποια στιγμή θα το πιάσουμε πιο αναλυτικά. Η αλήθεια είναι πως όταν η Arsenal νίκησε τη Stoke με τρία γκολ από στημένα και η κατοχή ήταν 50-50 με ξένισε. Κι εγώ όμως στο παρελθόν έχω κατηγορήσει τον Wenger για αφέλεια. Και όταν κοντεύεις να συμπληρώσεις μια δεκαετία χωρίς τρόπαιο, κάτι πρέπει να αλλάξεις. Εξάλλου, δεν έχει αλλάξει τόσα πολλά. Και δε θα πρέπει να ξεχνάμε πως οι νίκες και τα τρόπαια σε βοηθάνε να μεγαλώσεις. Όταν το κάνεις, μπορείς να εφαρμόσεις όλο το πλάνο που έχεις στο μυαλό σου καλύτερα και πιο αποτελεσματικά.

Η 3άδα που δίνει σιγουριά

Μέχρι τότε, η Arsenal περνάει περισσότερη ώρα από ό,τι μας είχε συνηθίσει παίζοντας άμυνα. Και το κάνει καλά. Μπορεί και καλύτερα, αλλά όσο έχει τους Koscielny, Mertesacker και Szczesny στην κατάσταση που είναι εδώ και αρκετούς μήνες, μπορεί να αισθάνεται ασφαλής. Το δίδυμο που έχει στα στόπερ αν δεν είναι το κορυφαίο της Ευρώπης, σίγουρα είναι στα καλύτερα. Και δεν έχει να κάνει τόσο με την αξία που έχει ο καθένας ξεχωριστά, όσο με την επικοινωνία που έχουν και το πώς συμπληρώνει ο ένας τον άλλο.

Ο Γάλλος είναι πιο γρήγορος κι ευκίνητος, πασάρει καλύτερα κι αν κι ακόμα δεν έχει αποβάλει τελείως την γκέλα από τον οργανισμό του, παίζει εξαιρετική ενεργητική άμυνα. Από την άλλη, ο Γερμανός που λειτουργεί ως σκούπα, είναι ίσως ο κορυφαίος στο κόσμο στο διάβασμα του παιχνιδιού και στις τοποθετήσεις, έχει τρομερή ψυχραιμία και συγκέντρωση, συντονίζει την άμυνα και είναι πολύ δυνατός ψηλά. Με τους Aguero και Negredo θα έχουν πολλή δουλειά και δε θα πρέπει να ξεχνάμε πως θα είναι κι από τις λίγες φορές που θα βρουν απέναντί τους επιθετικό δίδυμο. Όταν κάτι ανάλογο συνέβη με τη Liverpool, είχαν κακές στιγμές, αλλά γενικά τα πήγαν καλά και με τη βοήθεια του Arteta.

Πειθαρχία κι άκρα

O Ισπανός θα χρειαστεί περισσότερο κόντρα στη City, που αναπτύσσεται, δημιουργεί και τροφοδοτεί τους επιθετικούς της σαφώς καλύτερα από τη Liverpool. Μάλιστα έχοντας στο μυαλό μου τις τελευταίες εμφανίσεις του Arteta (που κατά τα άλλα ως παίκτης μου αρέσει πολύ) ίσως θα ήταν καλύτερα να πάρει τη θέση του ο Flamini. Εξάλλου, ο Γάλλος είναι πιο γρήγορος, ευκίνητος και κινητικός παίκτης. Η Arsenal χρειάζεται περισσότερο από κάθε άλλη φορά να παίξει καλή άμυνα. Κι αυτή τη φορά θα πρέπει να είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο η συνολική της λειτουργία και όχι μόνο η τελευταία της γραμμή άμυνας.

Πρέπει να είναι πιο συμπαγής και πειθαρχημένη στον άξονα και είναι απαραίτητο να περιορίσει τη δράση της City στα άκρα. Οι Κανονιέρηδες έχουν δείξει αρκετές φορές φέτος πως έχουν προβλήματα όταν δέχονται επιθέσεις από το πλάι (χαρακτηριστικό παράδειγμα τα ματς με την Dortmund). Ο λόγος είναι κυρίως οι παίκτες που παίζουν στην επίθεση . Συγκλίνουν αρκετά και συχνά δεν πρεσάρουν σωστά ή/και δεν ακολουθούν τα αντίπαλα μπακ. Ο Wenger δήλωσε πως θα παίξει επιθετικά, αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι θα το κάνει και δεν πιστεύω πως είναι η καλύτερη επιλογή. Η ομάδα του έχει δείξει πως αντέχει όταν πιέζεται και απέναντι στη City σίγουρα θα βρει κενά στην κόντρα.

Η τρύπα στο κέντρο

Στο προηγούμενο κείμενο για την ομάδα του Pellegrini έγραφα πως ουσιαστικά δεν έχει πολλές αδυναμίες, με εξαίρεση τα εύκολα και συχνά ατομικά λάθη στην άμυνα και το αμυντικό transition. Τα λάθη τα έχουν περιορίσει (όχι όσο θα έπρεπε), αλλά στη μετάβαση από την επίθεση στην άμυνα εξακολουθούν να έχουν προβλήματα κι αρκετές φορές περισσότερα σε σχέση με τα πρώτα ματς. Ο Pellegrini πλέον κρατάει περισσότερους παίκτες πίσω, αλλά αυτό δεν αρκεί πάντα. Fernandinho και Toure λειτουργούν καλά επιθετικά, αλλά στο αμυντικό κομμάτι ακόμα ψάχνονται.

Αμφότεροι είναι στα καλύτερά τους όταν έχουν την άνεση/άδεια να πλησιάζουν αρκετές φορές την αντίπαλη περιοχή. Και οι δύο, αν και δεν είναι χαζοί (ποδοσφαιρικά πάντα), στηρίζονται αρκετά στη δύναμη, το εκτόπισμα, την ταχύτητα, τον διασκελισμό που διαθέτουν (δεν είναι όλα στοιχεία που τα έχουν και οι δύο). Κανείς όμως δεν είναι αυτό που λένε οι Άγγλοι holding midfielder. Δεν τους χαρακτηρίζει η πειθαρχία, το κοντρολαρισμένο παιχνίδι. Οπότε η City δεν είναι συμπαγής στον άξονα και συχνά παρουσιάζει εξωφρενικά κενά. Και μιλάμε για έναν χώρο που η Arsenal αξιοποιεί πολύ καλά και τον φορτώνει με αρκετούς παίκτες.

Μια λύση θα ήταν τρίτο χαφ θα πει κάποιος. Όταν το είδαμε αυτό κόντρα στην Chelsea δεν ήταν τόσο πετυχημένο. Και ποιος να παίξει κιόλας; Ο Rodwell ή ο Garcia; Αφήστε που είναι και ματς στην έδρα της, δεν υπάρχει λόγος να αλλάξει. Το μόνο που ίσως θα έπρεπε να κάνει ο Pellegrini είναι να βάλει τον Milner, που έκανε τρομερό ματς με την Bayern, αντί του Navas. Θα θυσιάσει λίγη επιθετικότητα στα άκρα, αλλά πιθανότατα θα είναι πιο συμπαγής. Ακόμα όμως κι αν προτιμηθεί ο Ισπανός, στην 11άδα θα υπάρχει ο Silva λογικά. Με αυτόν μέσα η City λειτουργεί καλύτερα κι εμφανίζει λιγότερα κενά στον άξονα. Οι Πολίτες πάντως έχουν τη δυνατότητα να χτυπήσουν την Arsenal από παντού. Ακόμα κι αν το ματς είναι αρκετά ανοιχτό και δε λύσουν τα θέματά τους στο κέντρο, έχουν το πάνω χέρι. Αρκεί να μη θυμηθούν ότι έρχονται Χριστούγεννα κι αρχίσουν πάλι τα δώρα.

Προσαρμογή

Με τη Southampton μετά την ισοφάριση με προβλημάτισαν πολύ. Η αντίδρασή τους ήταν πολύ κακή. Κόντρα στην Arsenal ουσιαστικά παίζουν μεγάλο μέρος της σεζόν. Αν χάσουν, δεν ξέρω πως θα καταφέρουν να καλύψουν τη διαφορά. Αν πάρουν μόνο ένα βαθμό, το -6 δε θα είναι ο βασικός τους αντίπαλος. Ακόμα και με Χ, η δυναμική θα αλλάξει υπέρ της ομάδας του Wenger. Από τον οποίο ίσως θα μπορούσε να πει κάποιος ότι πρέπει να παραδειγματιστεί λίγο ο Pellegrini.

Ο Χιλιανός από εμένα τουλάχιστον παίρνει μπράβο γιατί από την πρώτη στιγμή έδωσε στην ομάδα του ταχύτητα και παραπάνω δυναμική στο επιθετικό κομμάτι (οι συνεργασίες και οι εναλλαγές θέσεων συχνά είναι σκέτη απόλαυση) και προσπαθεί σε κάθε ματς να επιβληθεί (ακόμα και όταν δεν έχει την μπάλα η City θέλει να βγει αμέσως στην επίθεση, ενώ είναι χαρακτηριστικό πως από όλες τις ομάδες της κατηγορίας κάνει τη μικρότερη κατοχή στο δικό της μισό). Ο τρόπος που παίζει θυμίζει πρωταθλητή. Όμως όταν χάνονται τόσοι συχνά βαθμοί από του πουθενά και κινδυνεύεις να πεις αντίο στην κούπα από τόσο νωρίς, πρέπει λίγο να προσαρμοστείς. Και ίσως για λίγο να λειτουργήσεις πιο κυνικά.

Οι καλύτερες

Σε κάθε περίπτωση, η City και η Arsenal, από τις ομάδες που (θα) πάνε για πρωτάθλημα έχουν την καλύτερη εικόνα. Και γενικά είναι από τα καλύτερα πράγματα που έχει να παρουσιάσει φέτος η Premier. Ακόμα κι αν ο Wenger έχει γίνει λίγο πιο κυνικός, το μεταξύ τους παιχνίδι αναμένεται να είναι ανοιχτό. Η πίεση θα είναι στους γηπεδούχους.

Οι Κανονιέρηδες ψάχνουν την ευκαιρία να δείξουν πως φέτος όλα εξαρτώνται από αυτούς. Οι Πολίτες θέλουν μόνο τη νίκη. Μία νίκη που αν έρθει θα μειώσει την απόσταση από την κορυφή και θα επιβεβαιώσει όσους συνεχίζουν να τους θεωρούν φαβορί. Τέτοια ματς είναι για πρωταθλητές. Τέτοια ματς βγάζουν πρωταθλητές. Ήρθε η ώρα να δούμε ποιος είναι πιο έτοιμος.

Για σχόλια, παρατηρήσεις και περισσότερη κουβέντα μπορείτε να με βρείτε και στο twitter ως @sokinside