Μην τον θυμώνετε...
Ο Παντελής Διαμαντόπουλος γράφει για τη μεγάλη ανατροπή, την κακή εμφάνιση και τον συνήθη ύποπτο.
Και αφού φτάσαμε στην τελευταία περίοδο, η πεντάδα Ζήση, Σλούκα, Σπανούλη, Πρίντεζη, Μπουρούση έμεινε στο παρκέ κάνοντας ρεκόρ παρουσίας για τη φετινή εθνική. Όχι δεν είμαι από αυτούς που ψάχνουν να κολλήσουν στον τοίχο τον προπονητή. Είναι δύσκολη η δουλειά του Κατσικάρη και όποιος είναι μάγκας στην τελική, ας πάει να την κάνει, όμως αυτό δε μας εμποδίζει να λέμε και κάποια πράγματα. Βρισκόμαστε στο… ψάξιμο και είναι άσχημο κάθε φορά που "κλειδώνεται" η επίθεσή μας να τρέχουμε να δοκιμάσουμε τα πάντα. Στο τέλος θα λουστούμε και με Ultrex.
Αυτό που πρέπει να κρατήσουμε από τη μάχη με την Κροατία είναι το αποτέλεσμα . Άλμα πρωτιάς, αλλά και πέρυσι στη Σεβίλλη βγήκαμε πρώτοι και μετά οι Σέρβοι μας καταβρόχθισαν. Η ελληνική ομάδα έχει πάθος, έχει θέληση, έχει και εξαιρετικούς παίκτες. Έχει φυσικά και ηγέτη. Στο πρώτο ματς της διοργάνωσης με γερό αντίπαλο, ο Βασίλης Σπανούλης είπε "καλημέρα" στο Ευρωμπάσκετ. Αυτός είναι ο ηγέτης της ομάδας, αυτός είναι ο άνθρωπος που θα βγει μπροστά.
Το τρίποντο που σημείωσε και μείωσε 64- 65, μπήκε πολύ πριν τελειώσει ο αγώνας. Δεν ήταν καν τρίποντο ισοφάρισης. Ήταν όμως το μήνυμα προς όλους! Οι Κροάτες κατάλαβαν που είχαν μπλέξει. Ακολούθησαν αυτοματισμοί. Θα μου ήταν εύκολο να γράψω- άλλοι συνάδελφοι ορθώς το έπραξαν- ότι είδα αυτοματισμούς του Ολυμπιακού, με Σλούκα και Πρίντεζη να κάνουν όσα και το χειμώνα. Όμως είναι άδικο για την εθνική μας. Είναι άδικο για την παλικαριά του Μπουρούση που τελείωσε το ματς κι ενώ ο Κουφός έδωσε πραγματάκια.
Θα ήταν άδικο και για τον Νίκο Ζήση, που έπαιξε καθοριστικότατο ρόλο να συμμαζέψει τα... ασυμμάζευτα ως το τελευταίο δεκάλεπτο. Ο Ζήσης έδωσε την ηρεμία, έβαλε τους πόντους που θέλαμε και ήταν ο συνδετικός κρίκος για τους υπόλοιπους που τελείωσαν τις φάσεις. Μια πεντάδα βρήκαμε και μαζί και την υγειά μας. Ναι, έχουμε πολλούς και καλούς παίκτες. Διαχείριση χρειαζόμαστε και όχι ντε και καλά να περνάνε από το παρκέ τα παιδιά ακόμη κι όταν δεν πρέπει. Θα κερδίσουμε , όταν πατήσουμε τους εγωϊσμούς μας.
Δεν είμαι ικανοποιημένος από την εικόνα μας. Κι επειδή είμαστε ένα σύνολο παικταράδων, δεν πρέπει κι αυτοί να πανηγυρίζουν. Κάναμε μια ανατροπή γιατί πολύ απλά, είπαμε, στο τέλος νικάνε οι Έλληνες. Τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων θα ‘ναι πανηγυρικά για να πουλήσουν. Καλά οι δήθεν αντικειμενικοί είναι και αυτοί που περιμένουν πρώτοι για να κράξουν(ρωτήστε και τους ποδοσφαιριστές).
Στα site παρατηρείται ντελίριο. Προσοχή θέλει παιδιά. Αν βρεθεί μια ομάδα πιο οργανωμένη από την Κροατία θα μας στείλει στο "Ελευθέριος Βενιζέλος". Αν θέλουμε επιτυχία πρέπει να εργαστεί η ομάδα, να τη στηρίξουμε, αλλά και να καταδείξουμε τα ελαττώματά της. Μόνο έτσι στέλνεις μια ομάδα στην κορυφή(σωματείο ή εθνική). Με καλά αποδυτήρια και δίκαιη κριτική. Δε θα σας κουράσω, επιβάλλεται όμως να γράψω, αυτό που με ενόχλησε απίστευτα.
Δεν είχε να κάνει με ποσοστά (τραγικά), δεν είχε να κάνει με κακές επιλογές. Είχε να κάνει με το στυλ την περισσότερη ώρα του ματς. Βρε ούτε μια σπρωξιά. Ούτε λίγο δύναμη; Σε ποιους; Στους Κροάτες που σκιάζονται και τους εαυτούς τους; Είναι δυνατόν η εθνική Ελλάδας να μην παίζει δυνατά; Που ακούστηκε; Και ξαφνικά στο τελευταίο 7λεπτο τα κάναμε όλα. Και πείσμα και δύναμη και τσαμπουκά. Έχουμε όλες τις δυνατότητες. Έχουμε όλα τα προσόντα. Τι θέλει; Παλικαριά ρε. Παλικαριά και όλα θα γίνουν…
Κι όμως, η μέρα στο Ζάγκρεμπ ξεκίνησε με έναν… τελικό. Γιατί βάσει λογικής(όσο μπορεί να υπάρχει λογική στο άθλημα) Σκοπιανοί και Ολλανδοί έβγαζαν τα μάτια τους για μια θέση στον ήλιο. Οι "οράνιε" ευτυχισμένοι από τη νίκη με τους Γεωργιανούς και απέναντί τους οι Σκοπιανοί που προέρχονταν από τη σφαλιάρα που τους ρίξαμε. Ωραίες στιγμές. Ο ένας πάγκος περισσότερο ενωτικός (οι "τουλίπες"), ο άλλος μέσα στη μουρμούρα και τα καυγαδάκια. Τρίποντα έβαζαν και μανούριαζαν, κάτι που τελικά δε πλήρωσαν.
Γιατί αν πρέπει να 'μαστε 100% δίκαιοι, ε, τα Σκόπια έχουν πιο έμπειρα παιδιά από τους ενθουσιώδεις αλλά και λίγο γκαφατζήδες Ολλανδούς. Μια ατυχία είχαν και οι δυο ομάδες. Ελάχιστοι δημοσιογράφοι έβλεπαν το ματς. Όλοι οι άλλοι ήταν στο κέντρο Τύπου παρακολουθώντας τον Μπιέλιτσα να "μαχαιρώνει" τους Γερμανούς και την Πολωνία να φτάνει στο 2/2 απέναντι στους κακόμοιρους Ρώσους. Καλά αυτοί από ομάδες και λεφτά πάνε καλά, από εθνική όμως, άστα να πάνε…
Οι Σλοβένοι μπήκαν ξανά στα πούλμαν και έκαναν την εκδρομούλα τους. Μιάμιση ώρα απόσταση είναι η αρένα του Ζάγκρεμπ από τη βάση τους, οπότε "έσκασαν μύτη" για να βοηθήσουν την ομάδα τους απέναντι στη Γεωργία. Δυο από τους χαμένους της πρεμιέρας. To φαβορί δε… συζήτησε και πάρα πολύ, μπροστά σε 4 χιλιάδες φίλους τους οι Σλοβένοι ήταν καλύτεροι στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα, είχαν ρυθμό έκαναν αυτό που ήθελαν και κέρδισαν. Θα τους βρούμε απέναντί μας μεσημεράκι Τετάρτης, μέχρι τότε έχει ο Θεός…
