" Η επανάσταση δεν είναι σαν ένα μήλο που πέφτει όταν ωριμάζει, εσύ πρέπει να το ρίξεις", είχε πει ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα.

Οι δικτατορίες ακόμη και όταν μεταμφιέζονται με τον μανδύα της δημοκρατίας θα επιχειρήσουν να κατευθύνουν την μάζα.

Από την στιγμή που το ποδόσφαιρο σαγηνεύει τα πλήθη αυτομάτως τα απολυταρχικά καθεστώτα θα κινηθούν στη συγκεκριμένη κατεύθυνση.

Η επιρροή που άσκησε ο Μπενίτο Μουσολίνι στην κατάκτηση των Μουντιάλ της Ιταλίας (1934, 1938) ήταν αξιοσημείωτη.

Ο Ισπανός δικτάτορας Φράνκο έκανε το παν για να δει την Ρεάλ Μαδρίτης στην κορυφή της Ευρώπης.

Ακόμη και ο Ναζί Υπουργός της Προπαγάνδας, Γιόζεφ Γκέμπελς έλεγε πως "το ποδόσφαιρο είναι τόσο άστατο και ως εκ τούτου επικίνδυνο για εμάς".

Ο "βασιλιάς των σπορ" αποτελούσε την χαρά της δημοκρατίας σε σκοτεινές περιόδους.

Στην Αργεντινή για παράδειγμα οι οπαδοί πετούσαν τόνους χαρτιού κατά την διάρκεια του Μουντιάλ 1978 επειδή η Χούντα το απαγόρευε.

Στο Ιράν το ποδόσφαιρο αποτελούσε την μοναδική "δυτική" συνήθεια που επέτρεψε το καθεστώς σε αντίθεση με την ποπ μουσική, το αλκοόλ ακόμη και τις γραβάτες!

Στην Τουρκία λίγο πριν την εκπνοή του πέμπτου μήνα του 2013, βγήκαν στο δρόμο οι Big 3 του πρωταθλήματος. Οπαδοί της Μπεσίκτας, της Γαλατασαράι και της Φενέρμπαχτσε αφήνουν στην άκρη τις όποιες διαφορές τους διαδηλώνοντας ενάντια στην κυβέρνηση του Ρετζέπ Ταγί Ερντογάν.

Σχεδόν δύο εβδομάδες στέλνουν ένα ξεχωριστό μήνυμα αλληλεγγύης. "Τ αγίπ ξέρεις την Istanbul United; Από τις 31 Μαϊου 2013". Με αυτό το σλόγκαν κήρυξαν την δική τους επανάσταση.

Πρόκειται για μία μοναδική στη ιστορία του τουρκικού ποδοσφαίρου μετάλλαξη. Αδιανόητη!

Μέχρι πρότινος επρόκειτο για αντίπαλες ορδές οπαδών που ξεχείλιζαν από έχθρα και μίσος.

Πριν από τρεις εβδομάδες ένας υποστηρικτής της Φενέρμπαχτσε μαχαιρώθηκε μέχρι θανάτου σε στάση λεωφορείου από έναν σκληροπυρηνικό οπαδό που φορούσε τη φανέλα της Γαλατασαράι.

Οι οργανωμένοι οπαδοί παραδοσιακά διαδραμάτιζαν σημαίνοντα ρόλο στις μαζικές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας ενάντια στην εξουσία.

Μπορούσες να το διαπιστώσεις στις σκοτεινές περιόδους στην ιστορία της Σερβίας και της Αργεντινής.

Επίσης το 2011, οπαδοί της Αλ Αχλί και της Ζάμαλεκ πρωτοστάτησαν στις διαμαρτυρίες για την ανατροπή του καθεστώτος Μουμπάρακ στην πλατεία Ταχρίρ καταφέρνοντας εντέλει να τραβήξουν το χαλί κάτω από τα πόδια του σχεδόν ισόβιου προέδρου της χώρας.

Στην γειτονική Τουρκία όλα συνέβησαν εντελώς αναπάντεχα. Ένας από τους κύριους συνδέσμους της Φενέρμπαχτσε στο Καντικόι κάλεσε τα μέλη του να συμπαρασταθούν στους πολίτες που είχαν κατακλύσει την πλατεία Ταξίμ προκειμένου να διαδηλώσουν εναντίον του Ταγίπ Ερντογάν.

Την ίδια στιγμή οπαδοί της Μπεσίκτας έκαναν αισθητή την παρουσία τους στο Ντόλμαμπαχτσε και στους γύρω δρόμους.

Οι ultras των δύο ιστορικών συλλόγων της Πόλης θεωρούνται αριστερών φρονημάτων.

Στην προκειμένη περίπτωση ο σκοπός ήταν ιερός. Αντιπαλότητα πλέον δεν υφίσταται. Η εμφάνιση των ομολόγων τους από την πρωταθλήτρια Γαλατασαράι προκάλεσε μεγαλύτερη έκπληξη.

Η πλατεία Ταξίμ αποτελούσε πεδίο μαχών πριν από τα ντέρμπι της Πόλης. Πλέον υπερασπίζονταν την τιμή τους στα αυτοσχέδια χαρακώματα συντονίζοντας δεκάδες χιλιάδες πολίτες που ξεχύθηκαν αυθόρμητα στους γειτονικούς δρόμους.

Χωρίς πολλά λόγια. Με μία ματιά. Αντιλαμβάνονταν πως έπρεπε να αντιμετωπίσουν ενωμένοι τούτη τη φορά τον εχθρό τους στο πρόσωπο του Ταγίπ Ερντογάν.

Την τελευταία δεκαετία οι οπαδοί των τριών μεγάλων συλλόγων της Κωνσταντινούπολης ένιωθαν στο πετσί τους την δυσφορία της κυβέρνησης Ερντογάν καθώς δεν είδε ποτέ με θετικό μάτι την ύπαρξη τους θεωρώντας πως πρόκειται για Δυτικοευρωπαϊκά μοντέλα που δεν ταίριαζαν με τα ήθη και τις παραδόσεις της Τουρκίας.

Οι ικανότητες των οπαδών στο να αντιμετωπίζουν την τουρκική αστυνομία αλλά και η εμπειρία τους σε τέτοιου είδους καταστάσεις έπαιξε καταλυτικό ρόλο στον συντονισμό των διαδηλώσεων.

Κάτι αντίστοιχο συνέβη και κατά την διάρκεια της Αιγυπτιακής Άνοιξης όπου οι φανατικοί οπαδοί της Ζάμαλεκ και της Αλ Αχλί δημιούργησαν ένα συμπαγή πυρήνα στις πορείες διαμαρτυρίας στην πλατεία Ταχρίρ του Καϊρου.

Με ένα απροσπέλαστο τοίχος αντίστασης ενέπνευσαν τους συμπολίτες τους καταφέρνοντας να αντέξουν στην αστυνομική βία που ασκούσε το καθεστώς Μουμπάρακ.

Το ζητούμενο είναι εάν οι σχέσεις ανάμεσα στους αιώνιους αντιπάλους του τουρκικού ποδοσφαίρου εξομαλυνθούν για πάντα μετά την πρωτοφανή ειρηνική συνύπαρξη τους.

Άπαντες θεωρούν πως κάτι έχει αλλάξει. Ακόμη και οι ηγέτες των οργανωμένων οπαδών κάνουν λόγο για μία νέα σελίδα στην ιστορία του ποδοσφαίρου της γειτονικής χώρας.

Δεν είναι όμως μόνο η Κωνσταντινούπολη. Οπαδοί έχουν πάρει ανάλογες πρωτοβουλίες σε Άγκυρα, Σμύρνη, Αττάλεια αλλά και άλλες πόλεις της Τουρκίας.

Πρωτοστατούν και βρίσκονται πάντα σε συνεννόηση με τους ομολόγους τους ανεξαρτήτου χρώματος και συλλογικών προτιμήσεων.

Οι οπαδοί στην Τουρκία θυμίζουν σε όλους πως τα μίση και τα πάθη αποδυναμώνονται όταν πρόκειται για ζητήματα που ξεπερνούν το ίδιο το ποδόσφαιρο.

Ποιο το νόημα το ποδοσφαίρου όταν ελέγχουν την ζωή σου; Το αντιλήφθηκαν έγκαιρα . "Ρίξτε μας όσα σπρέι πιπεριού και δακρυγόνα θέλετε. Αν είστε άντρες, βγάλτε τα κράνη και τα όπλα σας και ελάτε να πολεμήσουμε με τα χέρια", φωνάζουν στους αστυνομικούς.

Οπαδός της Φενέρμπαχτσε δυσκολεύονταν να πάρει ανάσα λόγω της εκτεταμένης χρήσης χημικών. Ένας φίλος της Μπεσίκτας έσπευσε να τον προμηθεύσει με το κασκόλ της ομάδας του προκειμένου να τον σώσει από τα χειρότερα.

Οι φανς των "καναρινιών" ζητούν στον τελικό του Σούπερ Καπ κόντρα στη Γαλατασαράι να μην υπάρχουν ζώνες ασφαλείας προκειμένου οι οπαδοί των δύο ομάδων να παρακολουθήσουν μαζί το ματς.

Μετά απ'όλα αυτά, το ερώτημα του ενός εκατομμυρίου ευρώ είναι αν στην Ελλάδα της διχόνοιας, των μικροκομματικών και ποδοσφαιρικών σκοπιμοτήτων υπάρχει περιθώριο να ζήσουμε ανάλογες στιγμές συμφιλίωσης...