Ταξίδι στο χρόνο. 21 Νοεμβρίου 2006. Η ΑΕΚ υποδέχεται την Μίλαν στο κατάμεστο ΟΑΚΑ για την 5η αγωνιστική των ομίλων του Champions League. Λίγες εβδομάδες νωρίτερα και συγκεκριμένα την 1η Νοεμβρίου οι “κιτρινόμαυροι” χάρη σ’ ένα εξαιρετικό γκολ του Νίκου Λυμπερόπουλου είχαν επιτύχει κόντρα στη Λιλ την παρθενική νίκης τους στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση. Κανείς όμως δεν γνώριζε τι θα επακολουθήσει 20 ημέρες μετά.

Δημοσιογραφική Επιμέλεια: Βασίλης Τεμπέλης, Ηλίας Καλλονάς

Οι παίκτες της ΑΕΚ πέρασαν δύσκολα απέναντι στο -ποδοσφαιρικό- μεγαθήριο που ακούει στο όνομα "Μίλαν". Η μία ευκαιρία διαδεχόταν την άλλη και η βραδιά έδειχνε πως θα μετατρεπόταν σε εφιαλτική για τους γηπεδούχους. Όμως το γκολ του Ζούλιο Σέζαρ, με απευθείας εκτέλεση φάουλ, στο 32ο λεπτό της αναμέτρησης θα ανατρέψει τα δεδομένα και θα αποδειχθεί ικανό να "ανάψει την σπίθα" των ξέφρενων πανηγυρισμών απ’ τους φιλάθλους της Ένωσης. Στην πορεία, θα χρειαστεί η κλάση του Στέφανο Σορεντίνο κι η υπερπροσπάθεια των υπολοίπων ποδοσφαιριστών για να διατηρηθεί το σπουδαίο αποτέλεσμα, αλλά αυτό μικρή σημασία έχει μπροστά στην... αιωνιότητα.

Η ΑΕΚ του Σέρα Φερέρ κατέβηκε με τους Σορεντίνο, Τσιρίλο, Δέλλα, Παπασταθόπουλο, Τζιωτζιόπουλο, Τόζερ, Ζήκο, Έμερσον, Μαντούκα, Λυμπερόπουλο και Σέζαρ, ενώ ο Αντσελότι επέλεξε τους Ντίντα, Μπονέρα, Μαλντίνι, Κοστακούρτα, Μπρόκι, Πίρλο, Ζέεντορφ, Γκουρκίφ, Κακά, Ιντζάγκι και Ρικάρντο Ολιβέιρα. Η Μίλαν επέστρεψε στο ΟΑΚΑ εκείνη τη σεζόν. Έπαιξε στον τελικό του Champions League τον Μάιο και νίκησε με 2-1 τη Λίβερπουλ για να κατακτήσει το βαρύτιμο τρόπαιο για έβδομη φορά και να πάρει έτσι εκδίκηση για τον τελικό της Πόλης.

Υπό ένα πρίσμα, καμία απ'τις δύο ομάδες δεν έχει καταφέρει να επιστρέψει στα αγωνιστικά στάνταρ εκείνης της σεζόν. Η ΑΕΚ δεν έχει αγωνιστεί έκτοτε στους ομίλους του Champions League και στα δέκα χρόνια που μεσολάβησαν γνώρισε έναν οδυνηρό υποβιβασμό και πέρασε δύο σεζόν μακριά απ' τη Super League. H Μίλαν από τότε έχει κατακτήσει μόνο ένα πρωτάθλημα, έχει μόλις μία παρουσία στους οκτώ του Champions League, ενώ τις τελευταίες τρεις σεζόν δεν έχει πάρει καν ευρωπαϊκό εισιτήριο.

Θα μπορούσε κανείς να πει πως από τότε η ΑΕΚ "δεν είναι ΑΕΚ" και η Μίλαν "δεν είναι Μίλαν"...

21 Νοεμβρίου 2016. Δέκα χρόνια αργότερα, οι πρωταγωνιστές εκείνης της μαγευτικής βραδιάς θυμούνται, μέσα απ’ το Sport24.gr, τις UNIQUE στιγμές που έζησαν πριν, κατά τη διάρκεια, αλλά και μετά το τέλος του αγώνα. Ο λόγος στον Τραϊανό Δέλλα, τον Στέφανο Σορεντίνο, τον Άκη Ζήκο, τον Γκουστάβο Μαντούκα, τον Ζούλιο Σέζαρ, τον Σωκράτη Παπασταθόπουλο, τον Σταύρο Τζιωρτζιόπουλο, τον Λορένθο Σέρα Φερέρ και στον Ρικάρντο Ολιβέιρα απ' την πλευρά των Ιταλών. Μέσα απ' τα λόγια τους επιστρέφουμε σε μια βραδιά που, όσα χρόνια κι αν περάσουν, θα μείνει για πάντα χαραγμένη στις μνήμες των φίλων της ΑΕΚ.

ΖΟΥΛΙΟ ΣΕΖΑΡ: "ΤΕΤΟΙΑ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΜΑΡΑΚΑΝΑ"

"Το κλίμα στο ξενοδοχείο ήταν φανταστικό. Τόσο που όταν φύγαμε από το ξενοδοχείο, είχα τη βεβαιότητα ότι δεν θα χάναμε το ματς. Παρά το γεγονός ότι παίξαμε με μια μεγάλη ομάδα όπως η Μίλαν, η ατμόσφαιρα ήταν φανταστική. Στο ξενοδοχείο ήμασταν πολύ συγκεντρωμένοι.

Ο Λορένθο Σέρα Φερέρ έδωσε πολλή αυτοπεποίθηση στους ποδοσφαιριστές. Πριν από το ματς, έδειξε στους ποδοσφαιριστές εικόνες που προκάλεσαν πολλά συναισθήματα. Πανηγυρισμούς, οικογενειακές στιγμές. Όταν τελείωσε, έπιασε τον κάθε ποδοσφαιριστή προσωπικά και συνειδητοποίησε πως υπάρχει ένα κλίμα απίστευτης συγκέντρωσης. Μας είπε: "Απολαύστε το ματς γιατί το γήπεδο θα είναι γεμάτο και στο τέλος θα πανηγυρίσουμε μαζί". Ο,τι κι έγινε τελικά.

Είχα αυτοπεποίθηση γιατί προπονήθηκα στα φάουλ και προπονήθηκα καλά. Και σε αυτό το ματς, όταν σου έρχεται μια τέτοια ευκαιρία, πρέπει να την εκμεταλλεύεσαι. Ευχαριστήθηκα όταν έβαλα το γκολ, καθώς είδα όλους αυτούς τους οπαδούς να πανηγυρίζουν. Οι συμπαίκτες μου ήταν φανταστικοί, έκαναν ένα μεγάλο ματς. Όλη η ομάδα, όλο το τεχνικό επιτελείο. Δεν θα μπορούσαμε να αφήσουμε όλον αυτόν τον κόσμο λυπημένο με μια ήττα. Παλέψαμε και τελικά ανταμειφθήκαμε με τη νίκη. Ήταν ένα ματς που έμεινε στην ιστορία της ΑΕΚ, της ομάδας που θα βρίσκεται για πάντα στην καρδιά μου.

Η ομιλία στα αποδυτήρια ήταν απλή. Πολλή συγκέντρωση, να προσέχουμε με τη Μίλαν, η οποία ήταν πολύ δυνατή. Τα παιδιά έκαναν ο,τι έπρεπε να κάνουν. Παίζαμε με ένα πολύ δυνατό αντίπαλο και ήμασταν συγκεντρωμένοι από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό.

Είπα στον Λυμπερόπουλο ότι είχα πολλή αυτοπεποίθηση και με άφησε να το εκτελέσω

Η ατμόσφαιρα ήταν φανταστική. Νομίζω ότι έχω ζήσει μόνο μια φορά τέτοιο πράγμα, όταν έπαιξα στο Μαρακανά. Περίπου 70.000 οπαδοί να χορεύουν και να δημιουργούν μια φανταστική γιορτή. Όταν είδα όλον αυτόν τον κόσμο, είπα ότι η ομάδα δεν χάνει, γιατί αυτός ο κόσμος δεν αξίζει την ήττα. Ο κόσμος τις παραμονές του ματς, μας έδωσε πολλή αυτοπεποίθηση όταν μας συνάντησε στο δρόμο. Ζητούσαν γκολ, ζητούσαν η ομάδα να παλέψει μέχρι το τελευταίο λεπτό για τη νίκη με τη Μίλαν, ένα αποτέλεσμα πολύ σημαντικό. Καταφέραμε κάτι πολύ σημαντικό, έτσι ώστε να μείνει στην ιστορία και στη μνήμη όλων των οπαδών.

Όταν μου δόθηκε η ευκαιρία να εκτελέσω το φάουλ, το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν να στείλω την μπάλα στη γωνία. Όταν πήγα πάνω από την μπάλα, είπα στον Λυμπερόπουλο ότι είχα πολλή αυτοπεποίθηση και με άφησε να το εκτελέσω. Μπορεί ο κόσμος να μην είδε το τελευταίο ματς της Μίλαν, αλλά το είδαμε εμείς. Ο Ντίντα έκανε μερικά βήματα κι έτσι πέτυχα το γκολ, ένα από τα πιο όμορφα της καριέρα μου.

Μετά το ματς υπήρχε μια φανταστική γιορτή. Οι παίκτες ήταν όλοι χαρούμενοι, αλλά και κουρασμένοι από τη μάχη στο γήπεδο. Ήταν εντυπωσιακό. Όλοι αντιληφθήκαμε τη σημασία του αποτελέσματος την επομένη ημέρα, όταν όλοι έλεγαν ότι "νικήσαμε έναν ευρωπαϊκό γίγαντα". Χάρηκα που μαζί με τους συμπαίκτες δώσαμε αυτή τη χαρά σε 70.000 φιλάθλους μας".

ΣΟΡΕΝΤΙΝΟ: "Ο ΙΝΤΖΑΓΚΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕ 'ΦΤΑΝΕΙ, ΑΝΤΕ Γ...ΣΟΥ, ΤΙ ΠΙΑΝΕΙΣ;'"

"Θυμάμαι πάρα πολύ καλά τον αγώνα. Ήταν ένα πολύ σημαντικό παιχνίδι για την ΑΕΚ, για εμένα αλλά και τον Μπρούνο Τσιρίλο, καθώς ως Ιταλοί ήταν ιδιαίτερο το συναίσθημα να αγωνιζόμαστε κόντρα στην Μίλαν, η οποία εν τέλει κατέκτησε και το τρόπαιο στο τέλος της σεζόν. Μάλιστα, χάρη στην εμφάνιση που πραγματοποίησα εκείνο το βράδυ αναδείχθηκα και καλύτερος τερματοφύλακας της αγωνιστικής. Ήταν ιδιαίτερα τιμητική αυτή η διάκριση, γιατί θυμάμαι πως είχα πραγματοποιήσει αρκετές καλές αποκρούσεις.

Η Μίλαν είχε πάρα πολλές ευκαιρίες να πετύχει γκολ, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο. Εγώ κι ο Τσιρίλο, ως Ιταλοί γνωρίζαμε ποια ήταν τα προτερήματα αυτής της ομάδας και θεωρήσαμε αναγκαίο να μην δεχθούμε γκολ -τουλάχιστον- στο πρώτο μέρος, όπως κι έγινε. Το γεγονός πως δεν δεχθήκαμε γκολ στο πρώτο ημίχρονο ήταν πολύ σημαντικό και μας βοήθησε πάρα πολύ στη συνέχεια του παιχνιδιού. Μας έκανε πιο εύκολη τη ζωή.

Πριν τον αγώνα, είχα μεγάλη νευρικότητα στη διαδρομή απ’ το ξενοδοχείο στο γήπεδο. Για εμάς τους Ιταλούς ήταν μεγάλη υπόθεση, καθώς αντιμετωπίζαμε μία ομάδα απ’ τη χώρα μας. Μία σπουδαία ομάδα με τεράστια ιστορία. Αυτό μας προκάλεσε ακόμα μεγαλύτερη ένταση και νευρικότητα. Όμως, η εικόνα στις εξέδρες όταν μπήκαμε στον αγωνιστικό χώρο για προθέρμανση μας αποζημίωσε. Ήταν απ’ τις λιγοστές φορές που το γήπεδο ήταν ασφυκτικά γεμάτο. Αποκτήσαμε επιπλέον δύναμη για να βγούμε αλώβητοι από αυτή την αναμέτρηση.

Εγώ κι ο Τσιρίλο νιώθαμε ένοχοι για την ήττα της Μίλαν απ'τη Λιλ επειδή είμαστε Ιταλοί

Θυμάμαι ένα πολύ ωραίο περιστατικό πριν την έναρξη του αγώνα. Λίγο πριν βγούμε στον αγωνιστικό χώρο, κι ενώ βρισκόμασταν στη φυσούνα, με πλησίασε ο αρχηγός της Μίλαν, Πάολο Μαλντίνι και μου είπε: “Η ατμόσφαιρα είναι πάντα τόσο θερμή και το γήπεδο τόσο γεμάτο;” Του απάντησα: “Ναι, πάντα έτσι είναι. Πάντα έχουμε τόσο πολύ κόσμο”. Ήταν εμφανές πως ακόμα κι οι παίκτες της Μίλαν είχαν ενθουσιαστεί απ’ την ατμόσφαιρα στο ΟΑΚΑ. Επίσης, απ’ την πλευρά μας, εγώ κι ο Μπρούνο, θέλαμε να κάνουμε καλή εντύπωση, αλλά και να αποδείξουμε πως μπορούμε να αγωνιστούμε στο υψηλότερο επίπεδο.

Μάλιστα, κατά τη διάρκεια του αγώνα, ο Πίπο Ιντζάγκι, βλέποντας πως δεν μπορεί να μου βάλει γκολ, γύρισε προς το μέρος μου, σήκωσε τα χέρια και, γελώντας, μου είπε: “Φτάνει! Άντε γ@μ...! Τι πιάνεις σήμερα; Έχεις πιάσει τα άπιαστα!”.

Τελικά ήρθε το γκολ του Ζούλιο Σέζαρ που μας έδωσε το προβάδισμα. Έχω, ακόμα και σήμερα, τον ήχο του γηπέδου μέσα στ’ αυτιά μου. Ήταν απίστευτη η αντίδραση του κόσμου μετά το γκολ του Ζούλιο. Στο τέλος, κι αφού η Μίλαν είχε περάσει ήδη στην επόμενη φάση, οι αντίπαλοι μάς έδωσαν συγχαρητήρια για τη νίκη. Νιώσαμε ευχαρίστηση επειδή ακόμα κι οι παίκτες της Μίλαν είχαν αναγνωρίσει την αξία της ΑΕΚ.

Βέβαια, ο τρόπος με τον οποίο ήρθε ο αποκλεισμός μάς πείραξε πάρα πολύ γιατί δεν περιμέναμε να χάσει η Μίλαν μέσα στο “Σαν Σίρο” απ’ τη Λιλ. Κι επειδή ήταν ιταλική ομάδα, εγώ κι ο Μπρούνο αισθανόμασταν... ένοχοι. Δεν είχαμε ευθύνη, αλλά σκεφτόμασταν, επειδή ήταν ιταλική ομάδα, γιατί να το κάνουν αυτό σ’ εμάς;"

ΜΑΝΤΟΥΚΑ: "ΑΚΟΜΗ ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΖΩ ΟΤΑΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ"

"Είναι η ίδια ατμόσφαιρα που υπάρχει πριν από όλα τα μεγάλα ματς. Πάντα η ατμόσφαιρα είναι εξαιρετική πριν από μεγάλα ματς, όπως είναι αυτά του Champions League. Ραδιόφωνα, εφημερίδες, τηλεοράσεις, όλοι μιλούν γι' αυτό το μεγάλο ματς. Άλλωστε παίζαμε απέναντι στη Μίλαν. Εκείνη την εποχή, η Μίλαν είχε μεγάλους παίκτες κι εάν δεν κάνω λάθος εκείνη τη σεζόν πήρε το Champions League. Οπότε, η ατμόσφαιρα ήταν φανταστική.

Το προετοιμάσαμε ως ένα δύσκολο ματς. Όταν παίζεις τέτοια ματς ξέρεις ότι μπορείς να χάσεις είτε 3-0 είτε 4-0. Αλλά, ακόμη κι εάν συμβεί αυτό, ο κόσμος δεν σε κατηγορεί γιατί υπάρχει μεγάλη διαφορά στο μπάτζετ και είναι παίκτες top ποιότητας. Κι από την άλλη, έχεις την ευκαιρία να κάνεις ένα μεγάλο ματς.

Αυτό που προσπάθησε ο προπονητής όλη την εβδομάδα ήταν να αφαιρέσει το βάρος από τους ώμους μας, να απελευθερώσει την πίεση από πάνω μας. Σε όλα τα μεγάλα ματς της ΑΕΚ υπήρχε εξαιρετική ατμόσφαιρα. Πριν από κάθε ντέρμπι ή ματς Champions League ερχόταν στο ξενοδοχείο ή στο προπονητικό κέντρο και προκαλούσαν αναστάτωση. Αυτό είναι ωραίο. Μερικές φορές για καλό λόγο, μερικές φορές για κακό. Αυτή τη φορά ήταν για καλό λόγο. Μας έδωσαν αυτό το έξτρα κίνητρο. Μερικές φορές σε αυτά τα ματς, αισθάνεσαι αυτή την ευκαιρία να παίξεις απέναντι σε μεγάλες ομάδες.

Εκείνη την εποχή, είχαμε στην ΑΕΚ μεγάλους παίκτες με εμπειρία που είχαν παίξει στη διοργάνωση, στο παρελθόν. Ξέραμε ότι είχαμε την ευκαιρία μας, ότι μπορούσε και να έρθει ένα καλό αποτέλεσμα. Ήταν αυτό που κάναμε. Αυτή, ήταν η καλύτερη ατμόσφαιρα που είχα ποτέ στη ζωή μου. Αυτό το ματς ήταν φανταστικό. Όταν βγήκαμε από το τούνελ είδαμε όλους αυτούς τους οπαδούς, το γήπεδο να είναι γεμάτο, το κοινό να φωνάζει, να πετά χαρτάκια και να κυματίζουν οι σημαίες, ενώ ακούσαμε και τον ύμνο του Champions League. Ήταν κάτι εκπληκτικό. Ακόμη και σήμερα ανατριχιάζω όταν θυμάμαι αυτή τη στιγμή. Ήταν μακράν η καλύτερη ατμόσφαιρα που είχα ζήσει στη ζωή μου. Θυμάμαι ότι έτρεχα και στα 90 λεπτά. Έτρεχα σαν άλογο και θυμάμαι ότι όταν τελείωσε το ματς θα μπορούσα να τρέχω γι' άλλα 90 λεπτά. Ήμουν τόσο εντυπωσιασμένος από τον κόσμο, που δεν θυμάμαι πώς πέρασαν τα 90 λεπτά.

Ήταν ντροπή η ήττα της Μίλαν απ' τη Λιλ

Ειδικά στο πρώτο ημίχρονο είχαν 3-4 τετ α τετ με τον Σορεντίνο, από δικά μας λάθη τα περισσότερα και σε κάθε ευκαιρία που έχαναν, λέγαμε απλά "Ουφ! Είμαστε ακόμη ζωντανοί. Δεν έγινε ούτε τώρα". Μετά οι οπαδοί μάς ώθησαν και πετύχαμε αυτό το σπουδαίο αποτέλεσμα. Μια εβδομάδα πριν, ο Ζούλιο Σεζάρ είχε σκοράρει και πάλι με απευθείας εκτέλεση φάουλ (σ.σ. κόντρα στην Κέρκυρα). Αλλά είχε σκοράρει με ψηλοκρεμαστό σουτ, από την άλλη πλευρά. Δεν περίμενα ο Ζούλιο να το κάνει έτσι, ήξερα ότι ήταν πολύ καλός και εκτελούσε πολύ καλά τα φάουλ. Όταν ήταν στην μπάλα, ήταν ο εκτελεστής των στημένων της ομάδας, ο Ντίντα πιθανώς να είχε δει βίντεο με τις εκτελέσεις του Ζούλιο, ότι περνούσε την μπάλα πάνω από το τείχος. Έκανε δύο βήματα μπροστά και η μπάλα κατέληξε στα δίχτυα, ήταν εντυπωσιακό.

Νιώθεις υπερήφανος, νιώθεις σαν ήρωας. Αυτή είναι η καλύτερη στιγμή που μπορείς να ζήσεις. Δουλεύεις πολύ σκληρά κάθε ημέρα, για να είσαι σε ένα τέτοιο ματς. Ο επιθετικός για να βάλει γκολ, ο αμυντικός για να αμυνθεί καλά, ο γκολκίπερ για να αποκρούσει τα σουτ. Κι όταν μπαίνει το γκολ, σε ένα τόσο δύσκολο ματς, αυτή η δόνηση από τον κόσμο είναι μαγική. Θυμάμαι ότι ο πρώτος παίκτης δίπλα μου ήταν ο Λύμπε. Μου είπε "άντε", το γιορτάσαμε μαζί με τους οπαδούς. Μετά θέλαμε να ανταλλάξουμε μπλούζες με μερικούς αντιπάλους παίκτες, να τις έχουμε στη συλλογή μας.

Θυμάμαι το "Φύγε Λύμπε, φύγε Λύμπε"

Είχαμε παρασυρθεί τόσο πολύ από τους πανηγυρισμούς, που όταν ψάξαμε τους παίκτες της Μίλαν είχα πάει ήδη στα αποδυτήρια. Έτσι, συνεχίσαμε να πανηγυρίζουμε και συνεχίσαμε τους πανηγυρισμούς στα αποδυτήρια. Μετά το ντους, συναντήσαμε μερικούς Βραζιλιάνους παίκτες της Μίλαν όπως τον Κακά και μιλήσαμε. Είναι top ποδοσφαιριστές και γνωρίζουν ότι αυτό συμβαίνει στο ποδόσφαιρο και το απέδειξαν ότι μετά από αυτό κατέκτησαν το Champions League. Στα αποδυτήρια στήθηκε ένα μεγάλο πάρτι.

Σπρωχνόμασταν, πετούσαμε αντικείμενα ο ένας στον άλλον. Νομίζω ότι ο κόσμος ξέρει περισσότερο την ιστορία του ματς, από ο,τι εμείς. Ξέρω μόνο τι λέγανε στην εκτέλεση του Ζούλιο. Όταν ο Λύμπε ήταν δίπλα και του λέγανε " Φύγε Λύμπε, φύγε Λύμπε". Ο Ζούλιο σκόραρε, υπάρχουν πολλές ιστορίες γύρω από το ματς και την ατμόσφαιρα.

Πήγαμε στο τελευταίο ματς, ήταν απέναντι στην Άντερλεχτ και το θυμάμαι σαν τώρα. Η Μίλαν έπαιζε με τη Λιλ και παίζαμε για το ίδιο αποτέλεσμα με τη Λιλ. Η Λιλ έπαιζε στην έδρα της Μίλαν και δεν περιμέναμε ποτέ ότι θα έπαιρνε τη νίκη. Μείναμε πίσω, μετά ισοφαρίσαμε. η Λιλ νίκησε 2-0. Ήταν ένα τόσο απρόσμενο αποτέλεσμα που μας προκάλεσε απογοήτευση. Ήμασταν σίγουροι ότι θα περνούσαμε στον επόμενο γύρο. Ήταν ντροπή. Ήταν ντροπή".

ΤΣΙΡΙΛΟ: "ΕΙΠΑ ΣΤΟΝ ΠΙΡΛΟ ΠΩΣ ΟΤΑΝ ΒΓΕΙ ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΘΑ ΤΡΟΜΑΞΕΙ"

"Η αλήθεια είναι πως δεν ξεκινήσαμε καλά στον όμιλο. Απ’ τις πρώτες αναμετρήσεις καταλάβαμε πως η Μίλαν ήταν το απόλυτο φαβορί για την πρώτη θέση. Επομένως, εμείς θα παλεύαμε με Άντερλεχτ και Λιλ για τη δεύτερη θέση. Στα τρία πρώτα παιχνίδια δώσαμε τον καλύτερο εαυτό μας, όμως δεν ήρθε το επιθυμητό αποτελέσματα. Όμως, παρ’ όλα αυτά, ήμασταν αισιόδοξοι βάσει εικόνας πως μπορούμε να επιτύχουμε κάτι σημαντικό.

Απ’ την αρχή ο Σέρα Φερέρ έδειξε εμπιστοσύνη σε νέους ποδοσφαιριστές παρά την κρισιμότητα των αναμετρήσεων και δικαιώθηκε, αφού μέχρι και σήμερα, αρκετοί εξ αυτών βρίσκονται στο κορυφαίο επίπεδο. Ήταν φανταστικό που τόσα νέα παιδιά μπορούσαν άμεσα να μας βοηθήσουν προκειμένου να επιτύχουμε τους στόχους μας.

Η νίκη επί της Λιλ μάς έδωσε ακόμα μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, με αποτέλεσμα να θέλουμε ακόμα μία μεγάλη επιτυχία. Η Μίλαν ήταν ο κατάλληλος αντίπαλος για να σημειώσουμε μία τεράστια νίκη. Για εμένα, ήταν ούτως ή άλλως ένα ξεχωριστό παιχνίδι, αφού κατάφερα να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα, έπαιξα στο Champions League και θα αντιμετώπιζα μία ομάδα της χώρας μου.

Άλλωστε, στην Μίλαν έπαιζαν και πολλοί φίλοι μου. Πριν τον αγώνα δέχθηκα πολλά τηλεφωνήματα από συμπατριώτες μου, οι οποίοι μου εύχονταν καλή επιτυχία για τη συγκεκριμένη αναμέτρηση. Για εμένα, μία νίκη απέναντι στην Μίλαν θα σήμαινε πολλά περισσότερα, ειδικά απ’ την στιγμή που θα παίζαμε μπροστά σε 70.000 κόσμο. Ήταν κάτι φανταστικό για την καριέρα μου. Αν ρίξει κανείς μία ματιά στο ρόστερ εκείνης της ομάδας θα δει πως είχε τεράστιες προσωπικότητες και σπουδαίους ποδοσφαιριστές.

Η ατμόσφαιρα στο ξενοδοχείο της ΑΕΚ, πριν το παιχνίδι, ήταν υπέροχη. Ξέραμε πως ο αγώνας με την Μίλαν ήταν κάτι περισσότερο από ένα ματς, αφού πρόκειται για μία εκ των κορυφαίων ομάδων παγκοσμίως. Μάλιστα, εκείνη τη σεζόν έφτασε μέχρι την κατάκτηση του Champions League. Μεταξύ μας, οι ποδοσφαιριστές, λέγαμε πως είναι μία μεγάλη βραδιά και μπορούμε να επιτύχουμε κάτι σημαντικό για το σύλλογο, το οποίο θα μείνει στην ιστορία.

Είχαμε μεγάλο σεβασμό στην Μίλαν, αλλά σε καμία περίπτωση δεν νιώθαμε φόβο. Όταν αντιμετωπίζεις τόσο μεγάλους συλλόγους είναι λογικό να δείχνεις σεβασμό, με την καλή έννοια του όρου. Εκείνη τη βραδιά οι παίκτες της ΑΕΚ έδωσαν κάτι παραπάνω απ’ το 100% των δυνατοτήτων τους. Μόλις είδαμε τον κόσμο στις εξέδρες να φωνάζει και να μας παρακινεί να κερδίσουμε την Μίλαν, νιώσαμε έτοιμοι γι’ αυτή την μεγάλη πρόκληση. Θέλαμε να κάνουμε τους φιλάθλους χαρούμενους.

Ο Πίρλο μου έλεγε, χαριτολογώντας, πως αν δεν έχει τουλάχιστον 50.000 θεατές στις εξέδρες, δεν θα παίξει.

Πριν την έναρξη του παιχνιδιού, βρισκόμουν στα αποδυτήρια με τον Αντρέα Πίρλο και τον Μάσιμο Αμπροζίνι. Θυμάμαι τον Πίρλο να μου λέει, χαριτολογώντας, πως αν δεν έχει τουλάχιστον 50.000 θεατές στις εξέδρες, τότε δεν θα παίξει απόψε. Απ’ την πλευρά μου, του απάντησα πως μόλις βγει στον αγωνιστικό χώρο θα τρομάξει απ’ τον κόσμο και μετά το τέλος του αγώνα θα με ρωτάει: “Που ήρθα;”. Βέβαια, όλα αυτά με αρκετή δόση χιούμορ, αφού ο Πίρλο είχε παίξει πάρα πολλούς αγώνες μπροστά σε τόσο κόσμο.

Καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα η ατμόσφαιρα ήταν απίστευτη. Έπαιξα πολύ λίγα παιχνίδια στη ζωή μου με τόσο κόσμο. Κυρίως ντέρμπι, όπως το Ίντερ – Μίλαν. Η ατμόσφαιρα ήταν μαγευτική. Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτή τη βραδιά. Υπήρχαν παντού σημαίες και το γήπεδο ήταν βαμμένο στα κιτρινόμαυρα. Είναι μία ημέρα που όλη η Ελλάδα θυμάται, όχι μόνοι οι φίλοι της ΑΕΚ. Είμαι σίγουρος πως στις εξέδρες υπήρχαν και φίλαθλοι άλλων ομάδων, οι οποίοι ήθελαν να δουν από κοντά αυτόν τον σπουδαίο αγώνα.

Σε αγωνιστικό επίπεδο, η εμφάνιση του Στέφανο Σορεντίνο ήταν καταλυτική προκειμένου να πάρουμε τη μεγάλη νίκη. Ο Στέφανο ήταν και είναι ένας εξαιρετικός τερματοφύλακας. Ειδικά εκείνο το βράδυ ήταν συγκλονιστικός. Είπε “όχι” σε 3-4 ευκαιρίες του Ιντζάγκι, οι οποίες κατά 90% ήταν γκολ, αν δεν ήταν ο ίδιος κάτω απ’ τα γκολπόστ. Ο Ιντζάγκι δεν πίστευε στα μάτια του.

Ο “Σόρε” μας κράτησε όρθιους και τελικά ο Ζούλιο Σέζαρ πέτυχε ένα υπέροχο γκολ. Θυμάμαι πως κινηθήκαμε όλοι προς το κόρνερ για να πανηγυρίσουμε μαζί με τους φίλους της ΑΕΚ το γκολ. Στήσαμε ένα μικρό πάρτι με 70.000 κόσμο στις εξέδρες. Οι φίλαθλοι φώναζαν, πανηγύριζαν, είχαν τρελαθεί! Ακόμα και σήμερα έχω στον υπολογιστή μου το βίντεο. Πολλές φορές το ανοίγω για να θυμηθώ αυτές τις υπέροχες στιγμές.

Μετά το τέλος του αγώνα στα αποδυτήρια επικράτησε ένας μικρός... χαμός. Όλοι ήταν χαρούμενοι, ενώ κατέβηκε κι ο πρόεδρος (σ.σ. Ντέμης Νικολαΐδης) για να μας συγχαρεί. Είναι λογικό να υπάρχει μεγάλη χαρά και ευτυχία μετά από μία τέτοια επιτυχία. Ακόμα κι οι παίκτες της Μίλαν μας έδωσαν συγχαρητήρια για τη νίκη, αλλά και για την εκπληκτική ατμόσφαιρα. Προσωπικά, ήμουν πολύ υπερήφανος διότι είχαν έρθει πάρα πολύ δημοσιογράφοι απ’ την Ιταλία για να δουν από κοντά αυτόν τον αγώνα. Εγώ κι ο Σορεντίνο γίναμε το επίκεντρο του ενδιαφέροντος για τα ιταλικά ΜΜΕ. Είμαι σίγουρος πως το 90% των Ιταλών φιλάθλων πριν τον αγώνα πίστευε πως η Μίλαν θα κερδίσει 3-0 ή 4-0. Όμως, γι’ αυτό το λόγο το ποδόσφαιρο είναι το ομορφότερο άθλημα. Επειδή το αουτσάιντερ μπορεί να νικήσει το φαβορί.

Όμως, όπως δεν θα ξεχάσω τη βραδιά απέναντι στην Μίλαν, δεν θα ξεχάσω κι αυτή κόντρα στην Άντερλεχτ. Σε προσωπικό επίπεδο, το παιχνίδι με την Άντερλεχτ ήταν ακόμα μία σημαντική στιγμή της καριέρας μου, αφού πέτυχα το πρώτο γκολ μου στο Champions League. Αλλά, παράλληλα ήμουν δυστυχισμένος επειδή το γκολ μου δεν ήταν αρκετό για να πάρουμε την πρόκριση στον επόμενο γύρο. Όλοι νιώσαμε άσχημα επειδή δεν καταφέραμε να χαρίσουμε μία ακόμα επιτυχία στην ΑΕΚ".

ΔΕΛΛΑΣ: "ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΖΗΣΑΜΕ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΒΡΑΔΙΑ ΗΤΑΝ ΚΑΤΙ ΤΟ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ"

"Το κλίμα πριν την αναμέτρηση με την Μίλαν ήταν εορταστικό γιατί προερχόμασταν απ’ τη νίκη επί της Λιλ, την πρώτη της ΑΕΚ στο Champions League. Αν με ρωτούσες τι θυμάμαι απ’ το παιχνίδι, το πρώτο που θα σου έλεγα ήταν η ατμόσφαιρα που επικρατούσε στο γήπεδο. Την ώρα που μπήκαμε για ζέσταμα ήταν εκπληκτική. Το είχα βιώσει ξανά στη Νέα Φιλαδέλφεια σε ένα παιχνίδι με την Μπαρτσελόνα. Όμως, αυτό που ζήσαμε εκείνη τη βραδιά στο ΟΑΚΑ ήταν κάτι το απίστευτο.

Σίγουρα, πριν την έναρξη του αγώνα, υπήρχε και φόβος και σεβασμός προς τον αντίπαλο. Όμως, μπήκαμε αποφασισμένοι να διεκδικήσουμε το καλύτερο γιατί ουσιαστικά δεν είχαμε να χάσουμε κάτι. Την πρώτη νίκη, που τόσο θέλαμε, την είχαμε πετύχει μερικές εβδομάδες νωρίτερα. Επομένως, δεν υπήρχε άγχος. Μην ξεχνάμε πως εκείνη η ομάδα της Μίλαν κατέκτησε το Champions League στο τέλος της σεζόν.

Δεν θυμάμαι κάποια συγκεκριμένη οδηγία του Λορένθο Σέρα Φερέρ πριν από εκείνο το παιχνίδι, όμως το βέβαιο είναι πως με έχει επηρεάσει η φιλοσοφία του. Πάντα ήθελε επιθετικό ποδόσφαιρο, πάντα ήθελε να μπαίνουμε μέσα στο γήπεδο και να κυριαρχούμε στον αγωνιστικό χώρο. Βέβαια, απέναντι στην Μίλαν δεν ήμασταν εμείς οι κυρίαρχοι. Είχα δύσκολες στιγμές κατά τη διάρκεια του ματς. Όμως καταφέραμε χάρη στο γκολ του Ζούλιο Σέζαρ να πάρουμε τη νίκη που για εμάς ήταν κάτι απίστευτο μέχρι εκείνη την στιγμή.

Το φάουλ του Ζούλιο ήταν σε καλό σημείο. Σίγουρα, ο ίδιος θα σκέφτηκε πως ο Ντίντα θα επιχειρήσει να καλύψει την αδύναμη πλευρά του, δηλαδή αυτή που δεν καλύπτει το τείχος. Δεν μπαίνει εύκολα ένα τέτοιο γκολ γιατί οι περισσότεροι τερματοφύλακες περιμένουν πλέον αυτή την εκτέλεση. Όμως, για καλή μας τύχη μπήκε...

Βέβαια, οφείλουμε πολλά και στον Στέφανο Σορεντίνο. Σ’ εκείνο το παιχνίδι έκανε τρομερά πράγματα. Για να κερδίσεις έναν τέτοιο αντίπαλο θες και την τύχη με το μέρος σου. Δεν γίνεται να είναι όλα 50-50, όλα μοιρασμένα και να κερδίσεις εσύ. Επομένως, ήμασταν και τυχεροί, αφού σε κάποια κρίσιμα σημεία του αγώνα καταφέραμε να κρατήσουμε το μηδέν. Πιστεύω πως μετά το γκολ, κι αφού ξεπεράσαμε και την πίεση του δευτέρου ημιχρόνου, ισορροπήσαμε το παιχνίδι και κύλησε ομαλά μέχρι το τέλος του. Όμως, όπως προείπα, υπήρχαν στιγμές που -όταν πατούσε... γκάζι η Μίλαν- είχαμε θέματα.

Ο κόσμος βοήθησε περισσότερο εμάς, παρά δημιούργησε πίεση στους παίκτες της Μίλαν

Θεωρώ πως η ατμόσφαιρα και ο κόσμος περισσότερο επηρέασε θετικά εμάς, παρά αρνητικά την Μίλαν. Δηλαδή, ο κόσμος βοήθησε πιο πολύ εμάς προκειμένου να έχουμε περισσότερη ενέργεια, παρά δημιούργησε πίεση στους παίκτες της Μίλαν. Άλλωστε, όλοι αυτοί οι ποδοσφαιριστές έχουν αγωνιστεί στο κορυφαίο επίπεδο, επομένως γνωρίζουν τι εστί πίεση... Αλλά, πραγματικά, το γεμάτο ΟΑΚΑ σου προκαλεί δέος. Άλλωστε, το Champions League είναι μία γιορτή.

Η εικόνα που μου έχει μείνει από εκείνο το παιχνίδι είναι η είσοδος των δύο ομάδων στον αγωνιστικό χώρο. Επειδή ήμουν αρχηγός, θυμάμαι να βγαίνουμε απ’ τη φυσούνα και να υπάρχουν παντού σημαίες και χαρτάκια. Αυτή η εικόνα έχει μείνει χαραγμένη στην μνήμη μου και αντικατοπτρίζει το μεγαλείο αυτού του παιχνιδιού. Γι’ αυτό κι έχει μείνει στην ιστορία...

Το ζήτημα για την Μίλαν εκείνο το βράδυ κι αυτό που είχε να επιλύσει ο Κάρλο Αντσελότι ήταν πώς αντιμετωπίζουν οι ποδοσφαιριστές τα παιχνίδια με θεωρητικά υποδεέστερους αντιπάλους. Αυτό “πλήρωσε” η Μίλαν. Υποτίμησε λίγο τον αντίπαλο κι η υπεροψία πολλές φορές “πληρώνεται”.

Στον αντίποδα, ο υπέρμετρος ζήλος που δείχνει ο αντίπαλος μπορεί, πολλές φορές, να φέρει στα ίσα την ποιότητα που έχει ο πιο δυνατός. Θεωρώ πως σ’ εκείνο το ματς, οι παίκτες της Μίλαν περίμεναν πως εύκολα ή δύσκολα θα πάρουν την νίκη. Απλά, πολλές φορές το ποδόσφαιρο μάς έχει δείξει ότι αν δεν είσαι σοβαρός και συγκεντρωμένος πολύ δύσκολα -πλέον, όπως έχει γίνει το άθλημα- μπορείς να κερδίσεις τον οποιοδήποτε.

Μετά από αυτές τις δύο νίκες (σ.σ. Λιλ και Μίλαν) θέλαμε να κάνουμε το κάτι παραπάνω και να πάρουμε την πρόκριση στην επόμενη φάση. Όμως, η νίκη της Λιλ μέσα στο Μιλάνο μας επηρέασε σε μεγάλο βαθμό. Αν δεν είχε κερδίσει στο “Σαν Σίρο”, τότε θα παίρναμε εμείς το εισιτήριο για τους “16” της διοργάνωσης".

ΖΗΚΟΣ: "ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΩ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ"

"Για εμένα ήταν λίγο περίεργη εκείνη η χρονιά. Μόλις είχα επιστρέψει απ’ τη Γαλλία στην Ελλάδα και είχα χάσει τα δύο πρώτα παιχνίδια με την Μίλαν στο “Σαν Σίρο” και με την Άντερλεχτ στο ΟΑΚΑ. Πράγματι, ξεκινήσαμε άσχημα τον όμιλο, με δύο ήττες και μία ισοπαλία, όμως νομίζω πως “ψάχναμε” μία νίκη, η οποία θα τονώσει την ψυχολογία μας. Κι ευτυχώς αυτή η νίκη ήρθε νωρίς, απέναντι στην Λιλ, με αποτέλεσμα να μας δίνει ελπίδες προκειμένου να διεκδικήσουμε κάτι περισσότερο. Άλλωστε, φάνηκε βάσει των αποτελεσμάτων πως μπορούσαμε να τα καταφέρουμε σ’ αυτόν τον όμιλο. Αυτός ήταν ο στόχος μας, να πετύχουμε μία νίκη. Το γεγονός πως φτάσαμε να παλεύουμε για την πρόκριση μέχρι την τελευταία αγωνιστική ήταν στα συν και νομίζω πως το αξίζαμε εκείνη τη χρονιά.

Ο Σέρα Φερέρ έδωσε ευκαιρίες σε πολλά νέα παιδιά, όπως ο Χετεμάι, ο Τόζερ, ο Κυριακίδης, ο Παπασταθόπουλος σε αγώνες του Champions League. Παρ’ όλα αυτά, δεν θεωρούσε πως το Champions League ήταν μία διοργάνωση που έπρεπε να την αφήσουμε στην άκρη και να επικεντρωθούμε στο ελληνικό πρωτάθλημα. Πρώτον, διότι οι νίκες και οι ισοπαλίες στην Ευρώπη είχαν οικονομικά οφέλη για την ομάδα και δεύτερον γιατί οι προαναφερθέντες ποδοσφαιριστές αποτελούσαν μία πολύ καλή φουρνιά, παρά το νεαρό της ηλικίας τους. Υπήρχε ταλέντο και ποιότητα. Και το σημαντικότερο; Αγωνίζονταν σε μία ομάδα που είχε έμπειρους ποδοσφαιριστές, οι οποίοι μπορούσαν να τους βάλουν άμεσα στο κλίμα της ομάδας και των απαιτήσεων που υπήρχαν προς το πρόσωπό τους.

Η νίκη επί της Λίλ για την 4η αγωνιστική μας είχε δώσει μία πολύ θετική αύρα ενόψει της μεγάλης αναμέτρησης με την Μίλαν. Είχα πάρει μεγάλη ώθηση απ’ την πρώτη νίκη μας. Γνωρίζαμε πως από το παιχνίδι απέναντι στην Μίλαν υπήρχαν μόνο αγωνιστικά οφέλη. Ήταν ένας αγώνας απέναντι σε μία μεγάλη ομάδα, με σπουδαίους ποδοσφαιριστές, η οποία στο τέλος της χρονιάς κατέκτησε -εν τέλει- και το τρόπαιο κόντρα στην Λίβερπουλ. Παράλληλα, σε περίπτωση νίκης παραμέναμε στο κόλπο της πρόκρισης. Διατηρούσαμε ακέραιες τις μαθηματικές ελπίδες μας. Επίσης, γνωρίζαμε πως το γήπεδο θα ήταν γεμάτο.

Όσοι είχαμε ζήσει τη Νέα Φιλαδέλφεια γνωρίζαμε πως τέτοιες στιγμές είναι μοναδικές, αλλά το γήπεδο χωρούσε 25.000 με 27.000 χιλιάδες κόσμο. Αντίθετα, οι παίκτες της ΑΕΚ ήταν δύσκολο να δουν το ΟΑΚΑ γεμάτο με 70.000 θεατές. Άρα, το δεύτερο μεγάλο κίνητρο ήταν πως θα παίζαμε απέναντι σε 70.000 κόσμο. Δεν υπήρχε άγχος, καθώς θέλαμε να απολαύσουμε τον αγώνα. Γενικά, υπήρχε μία καλή χημεία στην ομάδα εκείνη την χρονιά, η οποία αποτυπώθηκε απ’ τα αποτελέσματά μας σε Ελλάδα και Ευρώπη. Καταφέραμε οι νέοι ποδοσφαιριστές με τους παλιούς να “δέσουμε” άμεσα κι αυτό ήταν το πιο σημαντικό.

Πριν τον αγώνα με την Μίλαν δεν μπορούσα να κοιμηθώ για καμιά εβδομάδα. Δεν το έκανα συνειδητά. Υπήρχαν πράγματα στο υποσυνείδητο που δεν με άφηναν να... ησυχάσω. Θυμάμαι χαρακτηριστικά πως ο μεγαλύτερός μας φόβος ήταν να μην τραυματιστούμε σε κάποια προπόνηση και χάσουμε το παιχνίδι. Βέβαια, κατά τη διάρκεια της προπόνησης ή του αγώνα, ασυναίσθητα και το πόδι σου θα βάλεις σε κάποια φάση και θα υπερβείς εαυτό.

Έχω παίξει σε πολλά γήπεδα. Στην Ευρώπη είναι πολύ δύσκολο να βρεις τέτοια ατμόσφαιρα, όπως η ελληνική

Εκείνο το βράδυ η Μίλαν δεν ήταν σε κακή ημέρα. Τουναντίον, είχε χάσει απίστευτες ευκαιρίες, με τον Σορεντίνο να έχει πραγματοποιήσει εξαιρετικές αποκρούσεις. Μπορούμε να πούμε πως σταθήκαμε αρκετά τυχεροί και ικανοί, αν λάβουμε υπόψιν την ποιότητα του Σορεντίνο, κατά τη διάρκεια του αγώνα. Άρα, ο συνδυασμός καλής απόδοσης, θετικής αύρας, στήριξης του κόσμου και τύχης, έφεραν το θετικό αποτέλεσμα, το οποίο προήλθε από ένα υπέροχο γκολ του Ζούλιο Σέζαρ.

Σε μία εκτέλεση φάουλ, πάντα έχεις να κάνεις και με τον αντίπαλο τερματοφύλακα. Ο Ζούλιο χτυπούσε καλά φάουλ στις προπονήσεις και στα παιχνίδια του ελληνικού πρωταθλήματος. Όμως, είναι διαφορετικό να αντιμετωπίζεις υποδεέστερες ομάδες κι άλλο να αγωνίζεσαι απέναντι στην Μίλαν. Απέναντι σ’ έναν εκ των κορυφαίων τερματοφυλάκων εκείνη την εποχή, τον Ντίντα. Η εκτέλεση ενός φάουλ είναι θέμα εμπιστοσύνης στα πόδια σου, θέμα ημέρας και νομίζω πως εκείνο το βράδυ όλοι ήμασταν στην ημέρα μας. Δεν ήταν ένα τεχνικό φάουλ. Ουσιαστικά, ο Ζούλιο ξεγέλασε τον Ντίντα, ο οποίος θεώρησε πως το φάουλ θα εκτελεστεί πάνω απ’ το τείχος κι όχι στην πλευρά που κάλυπτε ο ίδιος. Αυτό ήταν το μυστικό της επιτυχίας.

Απ’ την άλλη πλευρά, η στήριξη του κόσμου μας έδωσε τεράστια ώθηση μετά την επίτευξη του γκολ στο να κρατήσουμε το αποτέλεσμα. Άλλωστε, οι 70.000 θεατές, πριν την έναρξη του αγώνα δεν είχαν την απαίτηση να κερδίσουμε την Μίλαν. Ήταν σημαντικό, διότι ξέραμε πως ό,τι κι αν συμβεί, στο τέλος ο κόσμος θα μας χειροκροτήσει για την προσπάθεια. Έχω παίξει σε πολλά γήπεδα. Η ατμόσφαιρα σε κάθε γήπεδο είναι διαφορετική. Στην Ευρώπη είναι πολύ δύσκολο να βρεις τέτοια ατμόσφαιρα, όπως η ελληνική. Είναι πολύ δύσκολο να βρεις ένα κοινό τόσο συγχρονισμένο στις επιδοκιμασίες, τις αποδοκιμασίες και τους πανηγυρισμούς. Εννοείται πως, σ’ όσα γήπεδα κι αν έχω παίξει, το ελληνικό κοινό δημιουργεί μία ξεχωριστή ατμόσφαιρα.

Σε αγωνιστικό και τακτικό επίπεδο, αν εξαιρέσουμε τα τελευταία 10-15 λεπτά, όπου δημιουργήσαμε κάποιες ευκαιρίες να πετύχουμε και δεύτερο γκολ, νομίζω πως η Μίλαν έπαιξε όπως θα έπρεπε να παίξει. Έπαιξε το παιχνίδι της, έπαιξε επιθετικά. Για εμάς ήταν πιο εύκολο να είμαστε συγκεντρωμένοι στον τακτικό τομέα και να αποκρούουμε τις επιθέσεις της. Βέβαια, κατά τη διάρκεια του αγώνα, με τις ευκαιρίες που έχασε, η Μίλαν απέδειξε πόσο μεγάλη ομάδα είναι και ότι θα μπορούσε να σκοράρει ανά πάσα στιγμή. Το παιχνίδι θα μπορούσε να είναι εύκολα 1-2 ή 1-3. Ευτυχώς για εμάς, δεν έγινε.

Μετά το τέλος του αγώνα, στα αποδυτήρια επικράτησε μεγάλη χαρά για το αποτέλεσμα. Η προοπτική της πρόκρισης στην επόμενη φάση μάς δημιουργούσε τεράστια ικανοποίηση. Πλέον, πιστέψαμε πως μπορούμε να κάνουμε το επόμενο βήμα. Είναι απ’ τις στιγμές που θυμάσαι μοναδικά, όταν ολοκληρώνεις την καριέρα σου.

Αυτό που μου έκανε εντύπωση στους παίκτες της Μίλαν είναι το πόσο ταπεινοί ήταν μέσα στο γήπεδο, αλλά και πόσο σπουδαίες προσωπικότητες ήταν έξω απ’ αυτό. Κατάφερναν να είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο όσον αφορά στην ποιότητά τους, αλλά παράλληλα είχαν μία μοναδική προσωπικότητα που σε κέρδιζε απ’ την πρώτη στιγμή.

Την τελευταία αγωνιστική έπρεπε να φέρουμε το ίδιο αποτέλεσμα με την Λιλ. Εμείς καταφέραμε να γυρίσουμε ένα πολύ δύσκολο παιχνίδι απέναντι στην Άντερλεχτ και, παρότι χάναμε 2-0, ισοφαρίσαμε στα τελευταία λεπτά σε 2-2. Ήταν μεγάλη επιτυχία. Όμως, σίγουρα, δεν περιμέναμε πως η Λιλ μπορεί να νικήσει μέσα στο “Σαν Σίρο”. Πιστεύαμε πως μπορούσε να πάρει η Μίλαν έστω την ισοπαλία. Τελικά, δεν ήρθαν τα πράγματα όπως θα επιθυμούσαμε, αφού η Λιλ νίκησε με 2-0. Απ’ την πλευρά μας, κάναμε ό,τι καλύτερο μπορούσαμε προκειμένου να διεκδικήσουμε την πρόκριση".

ΟΛΙΒΕΪΡΑ: "ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ, ΥΠΟΦΕΡΑΜΕ ΠΟΛΥ ΣΤΟ ΜΑΤΣ"

"Ήταν η δεύτερη συμμέτοχη μου στο Champions League. Η πρώτη ήταν με τη φανέλα της Μπέτις. Το να κατακτήσω το τρόπαιο ήταν κάτι το μοναδικό, κάτι που έχει στιγματίσει θετικά την καριέρα μου. Με στιγμάτισε γιατί ξέρω από που ξεκίνησα και τι έκανα για να φθάσω εκεί που έφθασα. Έφθασα να παίζω στη Μίλαν, μια από τις μεγαλύτερες ομάδες στον κόσμο και να έχω ένα τεράστιο τίτλο στο βιογραφικό μου. Αυτή η σεζόν έχει στιγματίσει την πορεία μου. Οι απαιτήσεις της Μίλαν είναι πάντα πολύ υψηλές. Αισθάνεσαι δέος με το να παίζεις δίπλα σε παίκτες όπως ο Κακά, ο Πίρλο, ο Μαλντίλι, οι Καφού, ο Ιντζάγκι κι ο Ντίντα στο τέρμα. Υπήρχαν πολλοί εξαιρετικοί παίκτες εκείνη την εποχή.

Η Μίλαν είχε μεγάλο κίνητρο να κερδίσει τη διοργάνωση εκείνη την εποχή. Η εκκίνησή μας δεν ήταν και η καλύτερη. Άλλα σιγά σιγά κερδίζαμε ματς στο "Σαν Σιρό" και αυτό βοήθησε να δυναμώσουμε ως ομάδα. Θα έλεγα ότι αυτό (σ.σ το κακό ξεκίνημα) λειτούργησε ως ένα έξτρα κίνητρο. Βοήθησε, δηλαδή, να πετύχουμε τον μεγάλο στόχο μας. Να κερδίσουμε το Champions League. Όσον αφορά στο παιχνίδι με την ΑΕΚ, η ατμόσφαιρα ήταν φανταστική. Ξέραμε ότι θα μας περίμενε μια τέτοια ατμοσφαίρα, με πολύ κοινό στο γήπεδο. Θυμάμαι πως την ήμερα του ματς υποφέραμε πολύ. Ο γκολκίπερ της ΑΕΚ ήταν πολύ καλός, έπιασε πολλά σουτ. Χάσαμε 1-0, όμως αυτή η νύχτα βοήθησε την ομάδα να δυναμώσει στη διοργάνωση.

(Πατήστε στις ρυθμίσεις του video: "Captions > Greek" για το δείτε με ελληνικούς υπότιτλους)

Δεν είναι ότι κάναμε άσχημο παιχνίδι, άλλα πάντα μία ήττα πονάει... Όμως, έτσι είναι η Μίλαν. Μετά από αυτό το ματς, δυνάμωσε η ομάδα αρκετά και φθάσαμε να πετύχουμε τον τελικό στόχο μας. Περάσαμε δύσκολα για ένα μεγάλο διάστημα του αγώνα, ενώ ο γκολκίπερ τους ήταν φανταστικός. Όπως είπα και πιο πριν, η ατμόσφαιρα στο γήπεδο ήταν πολύ καλή. Ήταν μια ψυχρολουσία για εμάς, ακόμη κι όταν ξέρεις τις δυσκολίες που έχουν τα ματς του Champions League. Θα το πω ξανά. Ο τερματοφύλακας τους ήταν σε μια πολύ ξεχωριστή βραδιά".

ΠΑΠΑΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ: "Ο ΦΕΡΕΡ ΜΟΥ ΕΙΠΕ: 'ΜΠΕΣ ΚΙ ΑΠΟΛΑΥΣΕ ΤΟ'."

"Η κλήρωση δεν ήταν εύκολη, καθώς είχαμε να αντιμετωπίσουμε την Μίλαν, τη Λιλ και την Άντερλεχτ, οι οποίες ήταν πολύ καλές ομάδες. Παρ' όλα αυτά, θεωρούσαμε πως στο ΟΑΚΑ θα μπορούσαμε να πάρουμε κάποια θετικά αποτελέσματα προκειμένου να διεκδικούμε, μέχρι τέλους, κάτι καλό. Σε προσωπικό επίπεδο, η συμμετοχή μου στην αρχική ενδεκάδα του εκτός έδρας αγώνα με τη Λιλ ήταν μία πολύ ιδιαίτερη στιγμή, καθώς ήταν ουσιαστικά το ντεμπούτο μου με τη φανέλα της ΑΕΚ, αφού είχα αγωνιστεί μόνο σ' έναν αγώνα Κυπέλλου την προηγούμενη χρονιά.

Θυμάμαι, την προηγούμενη ημέρα απ' το παιχνίδι πως κάναμε κανονικά προπόνηση, αλλά ο κ. Φερέρ δεν μου είχε δείξει ότι με προόριζε για βασικό. Συνήθως ανακοίνωνε την ενδεκάδα στο ξενοδοχείο. Ξαφνικά, κι ενώ βρισκόμουν στο δωμάτιο, χτύπησε το τηλέφωνο κι ήταν αυτός. Μου ζήτησε να κατέβω κάτω και αμέσως κατάλαβα πως θα έπαιζα. Σίγουρα ήταν μία ευχάριστη στιγμή, η οποία όμως, παράλληλα, με γέμιζε με άγχος.

Λίγες εβδομάδες αργότερα, κι αφού σημειώσαμε την πρώτη νίκη μας επί της Λιλ, αντιμετωπίζαμε την Μίλαν στο ΟΑΚΑ. Μία πολύ μεγάλη ομάδα, με σπουδαίους ποδοσφαιριστές. Ήταν μεταξύ των 2-3 ομάδων με τα περισσότερα τρόπαια στο Champions League. Κατά τη διάρκεια των προπονήσεων επικεντρωθήκαμε στον τρόπο που θα αντιμετωπίσουμε αυτή την ομάδα. Για να σας πω την αλήθεια, ούτε σ' αυτό το παιχνίδι περίμενα πως θα αγωνιστώ. Όμως, πάλι χτύπησε το τηλέφωνο... Θυμάμαι πολύ χαρακτηριστικά την ομιλία που μας είχε κάνει ο κ. Φερέρ. Συγκεκριμένα είχε πει: "Να, σήμερα, για παράδειγμα, βρίσκεται ανάμεσά μας ένας ποδοσφαιριστής που δεν περίμενε πως θα αγωνιστεί, αλλά του δίνεται αυτή η ευκαιρία". Παράλληλα, μου είπε να χαρώ και να απολαύσω το παιχνίδι.

Αυτό που έζησα εκείνο το βράδυ με τη φανέλα της ΑΕΚ ήταν μοναδικό και ίσως δεν το έχω ξαναζήσει ποτέ μου

Σε ό,τι αφορά στην ατμόσφαιρα, ήταν κάτι που δεν είχα ξαναζήσει με την ΑΕΚ. Ούτε σε παιχνίδια πρωταθλήματος, ούτε σε ντέρμπι. Γενικά, ήταν απ' τις λίγες φορές μέσα στα αποδυτήρια που, παρότι ήταν κλειστές οι πόρτες, ακουγόταν ο κόσμος. Ήταν ένα παιχνίδι που, από θέμα ατμόσφαιρας, θα το θυμάμαι για πάντα επειδή οι οπαδοί της ΑΕΚ μάς προσέφεραν κάτι εκπληκτικό. Σίγουρα, οι Έλληνες φίλαθλοι δημιουργούν μία διαφορετική ατμόσφαιρα. Είναι ή μάλλον είμαστε πάρα πολύ καλοί στο να βοηθάμε την ομάδα μας με τον δικό μας τρόπο. Δηλαδή, να δίνουμε τα πάντα στο γήπεδο ως οπαδοί. Βέβαια, αυτή την στιγμή αγωνίζομαι σε μία ομάδα (σ.σ. Μπορούσια Ντόρτμουντ) που οι φίλαθλοι στο γήπεδο δημιουργούν μία εκπληκτική ατμόσφαιρα. Δεν συγκρίνω τους φιλάθλους ή τις ατμόσφαιρες. Θεωρώ πως αυτό που έζησα εκείνο το βράδυ με τη φανέλα της ΑΕΚ ήταν μοναδικό και ίσως δεν το έχω ξαναζήσει ποτέ μου.

Επίσης, θυμάμαι πως σ' εκείνο το παιχνίδι ήταν σε εξαιρετική κατάσταση κι ο Σορεντίνο. Μπήκαμε στον αγωνιστικό χώρο με αμυντικό προσανατολισμό. Η Μίλαν είχε κάποιες καλές ευκαιρίες, με αποκορύφωμα τα δύο τετ α τετ του Ιντζάγκι. Όμως, ο Σορεντίνο είπε "όχι" και τις δύο φορές. Παράλληλα, εμείς εκμεταλλευτήκαμε τη στημένη φάση που μας δόθηκε και πετύχαμε το γκολ με τον Ζούλιο Σέζαρ. Πιστεύω πως μετά το γκολ τα πράγματα ήταν πιο δύσκολα για την Μίλαν γιατί εμείς, ως ομάδα, ήμασταν συμπαγής. Σίγουρα, το ξεκάθαρο φαβορί ήταν η Μίλαν, αλλά εμείς κάναμε την έκπληξη.

Σίγουρα, ο τρόπος που αποκλειστήκαμε μας πείραξε γιατί θεωρούσαμε πως η Μίλαν θα επικρατούσε της Λιλ. Υπήρχε λύπη και απογοήτευση. Όμως, αν το βλέπαμε λίγο πιο σφαιρικά, θα καταλαβαίναμε πως αφήσαμε μία σημαντική παρακαταθήκη στην ιστορία της ΑΕΚ. Κρατήσαμε ζωντανό το ευρωπαϊκό όνειρο. Μετά από αυτές τις αναμετρήσεις η ΑΕΚ ακούστηκε λίγο περισσότερο στην Ευρώπη. Άλλωστε, μέχρι και σήμερα, στη σύγχρονη ιστορία έχουν μείνει οι αγώνες με τη Ρεάλ Μαδρίτης κι αυτός με την Μίλαν".

ΦΕΡΕΡ: "Ο ΑΝΤΣΕΛΟΤΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ ΤΟΥ ΕΝΙΩΣΑΝ ΑΒΟΛΑ"

"Δεν θεωρώ ότι υποφέραμε. Η Μίλαν είναι η Μίλαν, μια πρωταθλήτρια κόσμου. Το αναμενόμενο ήταν να υποφέρουμε. Αυτό ήταν το λογικό. Δεν είναι κάποια ομάδα τυχαία, όμως δεν θεωρώ ότι υποφέραμε τελικά. Θυμάμαι πως έκανα τρεις ομιλίες. Η μία ήταν με κάθε παίκτη ξεχωριστά. Θεωρούσα και θεωρώ ότι ο κάθε παίκτης έχει τη δική του προσωπικότητα και το δικό του κίνητρο. Πάντα το έκανα, το έκανα και στην Μπέτις. Η πρώτη ομιλία ήταν με κάθε παίκτη ξεχωριστά. Η δεύτερη ομιλία ήταν με κάθε γραμμή (άμυνα, κέντρο, επίθεση). Και η τρίτη σε όλη την ομάδα. Τρεις διαφορετικές ομιλίες.

Όλη την εβδομάδα σκεφτόμουν να πιέσουμε στο κέντρο. Θεωρούσα ότι αν παίρναμε ότι μπορούσαμε από το κέντρο θα είχαμε πιθανότητες. Και οι δύο μέσοι μας ήταν σε εξαιρετική βραδιά. Πραγματικά δεν έχω λόγια να το περιγράψω. Έπαιξα με 3-5-2 για να πάρουμε το κέντρο. Εκείνο το βράδυ υπήρχε πολύ καλή κάλυψη ανάμεσα στους δύο μέσους και την τριάδα μπροστά τους.

Ο Ζούλιο Σέζαρ ήταν μια εκπληκτική περίπτωση ποδοσφαιριστή. Ήξερε πόση δύναμη θα βάλει στο πόδι του, πόσα φάλτσα, τι ακριβώς έπρεπε να κάνει

Αυτός που δίνει την εντολή για το ποιος θα εκτελέσει το φάουλ είναι ο προπονητής. Ήξερα ότι ο Ζούλιο Σέζαρ είναι ειδικής ποιότητας ποδοσφαιριστής. Ήξερε πόση δύναμη θα βάλει στο πόδι του, πόσα φάλτσα, τι ακριβώς έπρεπε να κάνει. Ο Ζούλιο ήταν μια εκπληκτική περίπτωση ποδοσφαιριστή.

Μίλησα με τον Αντσελότι και τον Ρικάρντο Ολιβέιρα μετά. Ο Ρικάρντο ήταν δικός μου παίκτης. Τον είχα στην Μπέτις, τον ήξερα από την Ισπανία. Δεν ξέρω εάν υπερίσχυσε η ΑΕΚ τακτικά, αλλά ο Αντσελότι που εξομολογήθηκε πόσο άβολα ένιωσαν οι παίκτες στο ματς. Μου το είπε ο ίδιος. Βέβαια, υπήρχε λύπη που δεν περάσαμε τον όμιλο, αλλά έτσι είναι αυτά. Σε κάθε περίπτωση, αυτές οι αποτυχίες ακόμη κι αν είναι αποτυχίες, μεγαλώνουν τις ομάδες".

ΤΖΙΩΡΤΖΙΟΠΟΥΛΟΣ: "ΝΙΩΘΑΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΔΙΠΛΑ ΜΑΣ ΣΤΑ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ"

"Παρά το μέτριο ξεκίνημα στον όμιλο, περιμέναμε πως θα παλεύουμε μέχρι την τελευταία αγωνιστική για την πρόκριση στην επόμενη φάση. Υπήρχε πολύ καλό κλίμα μέσα στον ομάδα, υπήρχε πίστη στις δυνατότητες μας. Είχε δημιουργηθεί ένα πολύ καλό κράμα από έμπειρους και ταλαντούχους ποδοσφαιριστές και όλοι προσπαθούσαμε για το καλύτερο.

Ο Σέρα Φερέρ χρησιμοποίησε νεαρούς παίκτες σ’ αυτές τις κρίσιμες αναμετρήσεις, όπως ο Τόζερ, ο Χετεμάι, ο Παπασταθόπουλος, ο Κονέ και κάποιοι θεώρησαν πως δεν έδινε μεγάλη σημασία στο Champions League, όμως το μέλλον έδειξε ότι όλοι τους πραγματοποίησαν και πραγματοποιούν μία εξαιρετική καριέρα στο υψηλότερο επίπεδο. Μόνο στην Ελλάδα επικεντρωνόμαστε στην ηλικία και χάνουμε την ουσία. Οι ξένοι προπονητές δεν σκέφτονται μ’ αυτόν τον τρόπο. Απ’ την στιγμή που τους πίστευε ως ποδοσφαιριστές επέλεξε να τους ρίξει στα... βαθιά απευθείας.

Απέναντι στην Μίλαν είχαμε πολλά κίνητρα για να πάρουμε τη νίκη, αφού πρόκειται για μία τεράστια ομάδα. Ακόμα κι αν χάναμε δεν θα υπήρχε γκρίνια απ’ τους φιλάθλους λόγω του μεγέθους του αντιπάλου μας. Παρ’ όλα αυτά, είχε γίνει μία πολύ καλή προετοιμασία και σε αγωνιστικό και σε ψυχολογικό επίπεδο.

Απ’ την άλλη πλευρά, κι ο κόσμος αντιμετώπισε πολύ θερμά τον συγκεκριμένο αγώνα, με συνέπεια να αποκτήσουμε ακόμα μεγαλύτερη ώθηση. Ήδη, περίπου 2 εβδομάδες πριν την αναμέτρηση, οι φίλαθλοι της ΑΕΚ ζούσαν στους ρυθμούς αυτού του αγώνα. Ο Φερέρ προσπαθούσε καθ’ όλη τη διάρκεια της εβδομάδας να μας “μπολιάσει” με περισσότερη αυτοπεποίθηση. Χαρακτηριστικά μας ανέφερε πως “δεν πρέπει να τρομάζετε απ’ το μέγεθος της Μίλαν. Είμαστε 11 και είναι 11”.

Πριν την αναμέτρηση, η ατμόσφαιρα στο γήπεδο ήταν συγκλονιστική. Δεν υπάρχουν λόγια να την περιγράψεις. Ήταν κάτι το ανεπανάληπτο. Προσωπικά, θυμάμαι την ώρα που επιστρέφαμε στα αποδυτήρια για να λάβουμε τις τελευταίες οδηγίες ότι γινόταν η παρουσίαση των δύο ενδεκάδων. Ο κόσμος σε κάθε όνομα φώναζε “όλε”, ενώ εμείς μέσα απ’ τα αποδυτήρια νιώθαμε λόγω της έντασης πως τους είχαμε... δίπλα μας. Υπήρχε θετική αύρα στο γήπεδο και τρομερός παλμός.

Αν έμπαινε και το πλασέ του Ζούλιο Σέζαρ στο δεύτερο ημίχρονο η βραδιά θα ήταν ονειρική

Οι ποδοσφαιριστές, μεταξύ μας, σχολιάζαμε πως υπήρχαν θετικοί οιωνοί προκειμένου να παίξουμε ένα ευρωπαϊκό παιχνίδι και να πάρουμε ένα καλό αποτέλεσμα. Το άγχος το ξεπεράσαμε με το που μπήκαμε στον αγωνιστικό χώρο. Όταν βάλεις τη φανέλα και πατήσεις το χορτάρι όλα μένουν πίσω. Το σημαντικό για εμένα, αλλά και για τα άλλα παιδιά ήταν πως είχαμε στο πλευρό μας συμπαίκτες υψηλού επιπέδου, όπως ο Έμερσον, ο Λυμπερόπουλος, ο Ζήκος, ο Τσιρίλο και ο Δέλλας. Όλοι τους προσπαθούσαν να μας δώσουν κίνητρο προκειμένου να υπερκεράσουμε την έλλειψη εμπειρίας.

Παράλληλα, είχαμε την τύχη να έχουμε σε εξαιρετική βραδιά τον Στέφανο Σορεντίνο, ο οποίος στο πρώτο ημίχρονο αρνήθηκε 2-3 φορές το γκολ σε τετ α τετ με τον Φίλιπο Ιντζάγκι. Ήταν πραγματικός διάολος (σ.σ. Ιντζάγκι). Αν θυμάμαι καλά στις 2 απ’ τις 3 φάσεις είμαι εγώ μαζί του (σ.σ. γέλια). Μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση το στυλ παιχνιδιού του και σκεφτόμουν την ατάκα του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον, ο οποίος είχε πει πως ο Ιντζάγκι γεννήθηκε... οφσάιντ. Πραγματικά, πάντα ήταν στο όριο. Δεν μπορούσες να τον χάσεις απ’ την προσοχή σου ούτε δευτερόλεπτο.

Ευτυχώς ήρθε το γκολ του Ζούλιο Σέζαρ και πήραμε το προβάδισμα προς το τέλος του πρώτου μέρους. Βέβαια, για εμένα, η βραδιά θα ήταν ιδανική αν είχε μπει και το πλασέ του Ζούλιο στο δεύτερο ημίχρονο, ύστερα από δική μου σέντρα, αλλά το απέκρουσε εντυπωσιακά ο Ντίντα. Αν έμπαινε εκείνο το γκολ θα ήταν... όνειρο. Το κερασάκι στην τούρτα. Θεωρώ πως θα ήταν ένα υπέροχο γκολ και θα ταίριαζε απόλυτα στη βραδιά. Άλλωστε, σ’ αυτή τη φάση τραυματίστηκε κι ο Ντίντα λόγω της υπερπροσπάθειας να αποσοβήσει το γκολ.

Μετά το τέλος του αγώνα, οι παίκτες της Μίλαν μας χαιρέτησαν, αποδέχθηκαν την ήττα τους και έδειξαν πόσο κύριοι είναι. Γενικά έχω τις καλύτερες εντυπώσεις απ’ τα παιχνίδια με την Μίλαν. Τόσο στο ΟΑΚΑ όσο και στο “Σαν Σίρο”. Βέβαια, εμείς συζητάμε αυτό τον αγώνα μέχρι και σήμερα, ενώ αυτοί το ξεπέρασαν την επόμενη ημέρα. Έχω κρατήσει ένα λαβαράκι από εκείνο το παιχνίδι, καθώς και τη φανέλα του Κλάρενς Ζέεντορφ.

Αν υπάρχει μόνο μία πικρία για εκείνη την πορεία ήταν ο τρόπος με τον οποίο αποκλειστήκαμε. Ήταν λίγο περίεργο το αποτέλεσμα του άλλου αγώνα (σ.σ. Μίλαν – Λιλ 0-2). Ειδικά, όταν εμείς, την ίδια ώρα, κάναμε την ανατροπή μέσα στην Άντερλεχτ. Παρ’ όλα αυτά, θεωρώ πως όλα τα παιδιά εκείνη την χρονιά έδωσαν το 100% των δυνατοτήτων τους..."

*Ευχαριστούμε τον δημοσιογράφο του " Sport24 Radio 103,3", Αντρέα Παλομπαρίνι για την πολύτιμη βοήθεια στη συνέντευξη του Στέφανο Σορεντίνο.

**Ευχαριστούμε τη δημοσιογράφο του "balla.com.cy", Ειρήνη Σπυροπούλου για την πολύτιμη βοήθεια στη συνέντευξη του Γκουστάβο Μαντούκα.

***Ευχαριστούμε τον υπεύθυνο του Γραφείο Τύπου της Σάντος, Βινίσιους Βιέιρα για την πολύτιμη βοήθειά του στην πραγματοποίηση της συνέντευξης του Ρικάρντο Ολιβέιρα.

Φωτογραφίες και βίντεο συνεντεύξεων: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου - Watkinson

Photo Credits: Action Images

Βίντεο - μοντάζ: D.A_Creations