Μη σας φανεί παράξενο που το κείμενο της συνέντευξης του Κώστα Πηλαδάκη ξεκινάει χωρίς ερώτηση. Δεν έχει γίνει κάποιο λάθος στο στήσιμο της σελίδας, δεν αφαιρέθηκε η πρώτη μας ερώτηση. Το κείμενο ξεκινάει με τα λόγια του πολύ απλά γιατί αυτό συνέβη στην αρχή της συζήτησής μας.

Κάτσαμε απέναντί του στο γραφείο του στη Γλυφάδα και εκείνος ξεκίνησε να μιλάει για την ΑΕΛ χωρίς καν να ακούσει κάποια ερώτηση. Αυτόματα, πηγαία, με έναν τρόπο που μας ξάφνιασε και σίγουρα άφησε κάποια πράγματα εκτός, αφού δεν είχε καν πατηθεί το κουμπί της μαγνητοφώνησης κι εκείνος είχε ήδη ξεκινήσει να μιλάει.

Προσέξτε, ο Πηλαδάκης δεν ξεκίνησε να λέει για τον δικό του ρόλο, για το Κύπελλο, για τις επιτυχίες, τις νίκες, τους παίκτες, τον Δώνη, την Ευρώπη, το γήπεδο. Η πρώτη αναφορά ανήκει αποκλειστικά στην ομάδα, στην ΑΕΛ, στη σημασία που έχει για την πόλη της Λάρισας. Ο Πηλαδάκης ξεκίνησε μόνος του να μιλάει για την ΑΕΛ με τον τρόπο που ο καθένας μιλάει για κάτι που ανήκει στο παρελθόν και ταυτόχρονα είναι πολύ αγαπημένο. Το αγαπημένο μας μέρος για διακοπές, η αγαπημένη μας ταινία, ο αγαπημένος μας ηθοποιός, ένας αγαπημένος μας άνθρωπος. Ξεκινάμε πάντα με το καλύτερο πράγμα που μας έρχεται στο μυαλό, σχεδόν βιαστικά, γιατί θέλουμε οι συνομιλητές μας να συμπαθήσουν αμέσως αυτό για το οποίο μιλάμε, να καταλάβουν γιατί έχουμε δίκιο που το εκτιμάμε, το θαυμάζουμε, το αγαπάμε.

Ναι, εννοείται πως το υπόλοιπο κομμάτι της συνέντευξης του Κώστα Πηλαδάκη περιέχει πολύ “εγώ”. Έτσι συμβαίνει όταν δίνεις τον λόγο σε κάποιον και του ζητάς να σου διηγηθεί το πέρασμα του απ’το ποδόσφαιρο, τις μεγάλες επιτυχίες και τις κακές στιγμές. Αλλά αυτή η πηγαία εισαγωγή, η άμεση αναφορά στο αντικείμενο και στα προτερήματα που το κάνουν ξεχωριστό, μάλλον τον “πρόδωσε”. Παρά τα άσχημα που διηγείται, παρά την ξεκάθαρη άρνηση προθέσεων για νέα εμπλοκή στο ποδόσφαιρο, είναι εμφανές πως ο Πηλαδάκης την αγάπησε με τρέλα την ΑΕΛ. Μια τρέλα με πάθος και με κόστος.

Ίσως γιατί τελικά τα καλά μένουν όταν ο χρόνος καμουφλάρει τα άσχημα, ίσως γιατί τελικά η ενασχόληση με το ποδόσφαιρο δεν έχει μόνο βρώμικες στροφές, αλλά και καθαρές ευθείες. Ίσως γιατί όντως πιστεύει πως αυτή η ομάδα είναι ξεχωριστή, ίσως γιατί του αρέσει η θύμηση του νεανικού εαυτού του και της παρέας γύρω του να ηγούνται μιας ποδοσφαιρικής ομάδας.

Πριν από δέκα χρόνια, σαν σήμερα, η ΑΕΛ πήγαινε στο Βόλο για να το διασκεδάσει και επέστρεψε στη Λάρισα με το Κύπελλο στα χέρια, σε μια βραδιά που κανείς στην πόλη δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσει. Με αφορμή την επέτειο, ο Πηλαδάκης επιστρέφει στα ποδοσφαιρικά χρόνια της ζωής του, εξιστορεί πώς βρέθηκε στο ποδόσφαιρο, περιγράφει το όραμα που θέλησε να υπηρετήσει, εξηγεί πως βρέθηκε έξω απ’ αυτό. Μοιράζεται άγνωστες ιστορίες από τον βυθό του ελληνικού ποδοσφαίρου, δεν διστάζει να μιλήσει σχεδόν για όλους τους "μεγάλους" παράγοντες της Λίγκας και περιγράφει μεγάλο μέρος της περιπέτειας του "AEL FC Arena".

“Όταν η ΑΕΛ παίζει είναι γιορτή για την πόλη της Λάρισας, και αυτό το καταλαβαίνεις όταν βρεθείς στην πόλη, ειδικά μετά τον αγώνα. Όταν κερδίζει η ΑΕΛ ανεβαίνουν οι πωλήσεις σε μπαράκια, εστιατόρια, κλαμπς κατά 40%. Όταν χάνει, όλοι κλείνονται μέσα στα σπίτια τους. Η Λάρισα είναι μια πόλη που έχει μεγάλο ενθουσιασμό για την ομάδα της. Είτε πάνε στο γήπεδο, είτε όχι! Και αυτό φαίνεται διότι η διάθεση των φιλάθλων διαμορφώνεται ανάλογα με το αποτέλεσμα του αγώνα”.

-Πώς αποφάσισες να πάρεις τη Λάρισα;

“Ήμουν στον Ηλυσιακό που μόλις είχε ανέβει η ομάδα παίζοντας μπαράζ με τον ΠΑΣ Γιάννινα στον Πύργο. Εμείς είχαμε 800-900 φιλάθλους και ο ΠΑΣ 5.500! Κερδίσαμε και την επόμενη μέρα με βράβευσε στην πλατεία του Ζωγράφου ο δήμαρχος. Πήρα το λόγο και είπα «Κύριοι σας ευχαριστώ πολύ, αλλά αποχωρώ». Όλοι νόμιζαν ότι έκανα πλάκα και γελούσαν, αλλά είχε κλείσει ο κύκλος μου και ο λόγος ήταν προσωπικός. Στις αρχές μας έταζαν μια βοήθεια στην ομάδα στον προϋπολογισμό της προκειμένου να κάνουμε κάποια ωραία πράγματα και αυτό δεν έγινε ποτέ. Οπότε, μετά από 2-3 χρόνια που δεν ήρθε η βοήθεια, αποφάσισα να αποχωρήσω.

-Πώς είχες μπλέξει στο ποδόσφαιρο;

“Είχαμε ξεκινήσει μια ομάδα ανθρώπων. Εγώ, ο Κώστας Κωστάντος, ο Νίκος Λυράκης, ο Γιώργος Δώνης, ο Μάκης Αγγελίνας και ο Γεωργίτσας. Όλοι μαζί από τον Ηλυσιακό. Ο καθένας είχε έναν τομέα με συγκεκριμένες αρμοδιότητες. Τη χρονιά εκείνη είχαμε παίξει με τον Ηλυσιακό ένα παιχνίδι στη Λάρισα, αλλά ενώ είχαμε παίξει πάρα πολύ καλά, είχαμε χάσει. Μπροστά σε 10.000 θεατές, μιλάμε για ματς Γ' Εθνικής! Τότε λοιπόν, ενώ έχω αποχωρήσει από τον Ηλυσιακό, ήρθε ένας φίλος και μου είπε ότι ο Νίκος ο Σωτηρούλης θέλει να αποχωρήσει και επιθυμεί να τη δώσει σε εσένα την ομάδα, που είχε ανέβει μαζί με τον Ηλυσιακό την ίδια χρονιά! Υπήρχαν όμως και άλλες προτάσεις για την ΑΕΛ από γνωστούς επιχειρηματίες, οι οποίες αποδείχθηκαν εκ των υστέρων ότι ήταν λίγο εκβιαστικές προς τον κ. Σωτηρούλη. Κι έτσι, προτιμήθηκα εγώ...

Η δική μου προσέγγιση ήταν διαφορετική. Η συνάντηση με τον Σωτηρούλη κράτησε μια ώρα στο γραφείο μου, ήρθε με μια συνεργάτιδά του, του είπα μάλιστα ότι θα πάρει και ένα μπόνους αν η ομάδα ανέβαινε στην τότε Α’ Εθνική. Δώσαμε τα χέρια και έτσι έγινε αυτή η υγιής και γρήγορη μετάβαση. Είχα προφανώς τη διάθεση και την όρεξη σκεπτόμενος το εξής: ότι αν κάναμε τόσα πράγματα στην ομάδα του Ηλυσιακού, πόσα μπορούσαμε να κάνουμε στη Λάρισα; Τον Ηλυσιακό τον παρακολουθώ και τον εκτιμώ, αλλά δεν σου δίνει τη δυνατότητα να εξαργυρώσεις συναισθηματικά πράγματα κατά κύριο λόγο. Διότι η οικονομική εξαργύρωση στο ποδόσφαιρο είναι άλλο θέμα... Η Λάρισα μου το προσέφερε και έτσι πήρα την απόφαση να ξαναεμπλακώ στο ποδόσφαιρο και να πάω στην ΑΕΛ”.

-Ξεκινάτε, λοιπόν από την Β' Εθνική...

“Ξεκινάμε στη Β' Εθνική, κάνουμε ένα ωραίο ρόστερ. Θυμάμαι ότι ο προπονητής είχε προτείνει παίκτες και από την Ηλυσιακό, αλλά θεώρησα ανήθικο να πάω να τους πάρω εγώ. Οπότε, πήραμε μόνο αυτούς που είχαμε φέρει εμείς στον Ηλυσιακό, κανέναν απ' αυτούς που είχαμε βρει. Μάλιστα είχαμε και μια διαφωνία με τον τωρινό πρόεδρο του ΠΑΣ, τον κ. Χριστοβασίλη, διότι την ομάδα τη χάρισα μαζί με τα οφειλόμενα του Δήμου προς τον Ηλυσιακό. Θέλαμε τότε έναν παίκτη τον Κάμπα και δεν μας τον πούλησαν, ενώ θα μπορούσαμε να τον είχαμε πάρει δωρεάν πριν από 15 μέρες μόνοι μας...”

-Υπήρχε βρωμιά τότε στη Β’ Εθνική;

“Πρόεδρος της ΕΠΟ ο Βασίλης Γκαγκάτσης τότε. Δεν έχω αποδείξεις ότι βρώμαγε η Β' Εθνική. Βεβαίως δεν μπαίνεις σ' αυτή τη διαδικασία όταν η ομάδα σου πηγαίνει καλά και εμείς πηγαίναμε καλά. Επίσης, παρότι μπορεί να υπήρχαν τέτοια θέματα, δεν έφταναν στα αφτιά μου γιατί ξέρουν τις αρχές μου. Ελπίζω να μην έχει γίνει τίποτα. Κάποιος μου είχε είπε ότι είχαμε βοηθηθεί. Και του λέω 'μη λες τέτοια γιατί θυμώνω, μη μου λες τέτοια πράγματα γιατί δεν στο ζήτησα και ποτέ'. Τώρα, αν ήθελαν οι αρχές να ανέβει η ΑΕΛ λόγω κόσμου και λόγω του ότι η Λάρισα θεωρούνταν ένα προϊόν με αξία γιατί είχε κόσμο, ή διότι η Νova θέλει ομάδες με κόσμο, δεν το γνωρίζω και δεν το έμαθα και ποτέ και δεν θέλω να το μάθω γιατί θα στεναχωρηθώ πάρα πολύ”.

Η ΑΝΟΔΟΣ, ΤΟ ΓΗΠΕΔΟ, Ο ΤΕΛΙΚΟΣ

-Ποιο ήταν το πλάνο σου γενικά για τη Λάρισα;

“Τον πρώτο χρόνο να πάει όσο καλύτερα μπορεί, και σε βάθος τριετίας να ανέβει στην Α' κατηγορία. Φτιάξαμε από το μηδέν το ρόστερ, θέλαμε να κάνουμε κάποιες λίγες μεταγραφές κάθε φορά στον ήδη υπάρχοντα κορμό, σαν όλες τις μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες. Έχω κάνει όμως το λάθος να αλλάζω το ρόστερ κάθε χρόνο, και άλλαζα 11-12 παίκτες, ενώ η ομάδα πρέπει να αλλάζει 2-3 παίκτες το χρόνο, ώστε σε μια τριετία να έχεις το επιθυμητό αποτέλεσμα. Το έχω κάνει με πολλούς προπονητές αυτό το λάθος. Τη χρονιά που η ΑΕΛ πήρε το πρωτάθλημα, μου το έχουν πει και ο Ζιώγας και ο Βαλαώρας, 6-7 χρόνια ο βασικός κορμός έπαιζε μαζί”.

-Ανεβαίνετε Α’ Εθνική, ποιος ήταν ο στόχος;

“Σκεφτόμουν ως εξής... Γουστάρω αυτό που κάνω, έχω πάρα πολλή όρεξη, τα παιδιά μου ήταν και μικρά τότε, βέβαια στην πορεία θυσίασα πάρα πολύ χρόνο από την οικογένειά μου, ειδικά τα Σαββατοκύριακα, ήταν ένα τίμημα σημαντικό. Ήθελα να προσπαθήσω να κάνω κάτι που πολλές άλλες ομάδες δεν το είχαν κάνει τότε στη Ελλάδα και ήταν το γήπεδο. Ένα ομολογουμένως πάρα πολύ δύσκολο εγχείρημα με αρκετή υπομονή. Μας πήρε μια πενταετία για να μπει η πρώτη μπουλντόζα μέσα. Και στο δεύτερο χρόνο θα έπρεπε να τα είχα παρατήσει διότι το γήπεδο δεν έγινε με τις συνθήκες που είχαμε συμφωνήσει και είχαμε υπογράψει, δηλαδή με κρατική βοήθεια (25-30% του συνολικού κόστους) γιατί ήταν Μεσογειακό έργο για τους αγώνες, το οποίο γήπεδο με προέτρεψαν από την τότε κυβέρνηση να το κάνω. Τώρα βλέπω ότι υπάρχουν βοήθειες. Οπως για παράδειγμα της ΑΕΚ από την Περιφέρεια Αττική, κάτι που είναι απολύτως σωστό. Δηλαδή με βοήθεια του ιδιώτη ως έναν βαθμό από την πολιτεία. Δεν πήραμε τη βοήθεια της Πολιτείας, ούτε ένα ευρώ. Διότι η επόμενη κυβέρνηση απλούστατα είπε 'εγώ δεν πάω στους Μεσογειακούς Αγώνες, οπότε δεν θα γίνει το έργο'. Ενώ ήδη είχαμε ξοδέψει έναν σκασμό λεφτά!

Επίσης ήταν το θέμα του ΦΠΑ που τον πήραμε πίσω μετά από 6 χρόνια, και μάλιστα άτοκα. Στο ίδιο διάστημα πλήρωνα πάνω από τα μισά σε τόκους στο Ελληνικό Δημόσιο! Τα δυο βασικά μου πατήματα δεν ολοκληρώθηκαν, άλλαξαν οι δυο παραδοχές. Φτάνουμε λοιπόν στο σημείο που ο άνθρωπος που έδωσε τα λεφτά κλήθηκε να πάρει μια δύσκολη απόφαση. 'Η' πρέπει να βάλω κι άλλα χρήματα και να χρωστάω κι άλλα, ή σταματάει το έργο εδώ και χάνω και τα λεφτά που έβαλα'. Επειδή όμως είχα δώσει το λόγο μου στον κόσμο και έγινε όλος αυτός ο ντόρος για το γήπεδο της Λάρισας, σκεπτόμενος εσφαλμένα επιχειρηματικά αλλά απολύτως σωστά ηθικά μέσα μου, προχώρησα σε αυτό το εγχείρημα, ενώ αυτό δεν έπρεπε ουσιαστικά ποτέ να ολοκληρωθεί από τη στιγμή που η κυβέρνηση δεν έκανε τη δουλειά της και τον ΦΠΑ δεν τον έπαιρνα πίσω.

Να σημειωθεί ότι στο Καραϊσκάκη ο ΦΠΑ επιστράφηκε σε 45 μέρες, που είναι και το σωστό! Και επειδή η επόμενη κυβέρνηση δεν πήρε τους Μεσογειακούς αγώνες, δεν πήραμε ούτε ευρώ, ενώ ταυτόχρονα τους είχαμε προτείνει πληθώρα λύσεων. Φαντάσου, τα τέλη σύνδεσης που είναι περίπου 350.000 ευρώ στον Δήμο Λάρισας, τα πληρώνω μέχρι σήμερα! Επίσης κανένας δήμος δεν μου έδωσε καμία έκταση, γιατί είναι παραχώρηση. Όπως το Καραϊσκάκης με το νόμο Βενιζέλου. Τώρα το γήπεδο ανήκει σε μια εταιρία δική μου για 49 χρόνια”.

-Η εκάστοτε διοίκηση της ΑΕΛ πρέπει να σου πληρώνει το ενοίκιο;

“Η εκάστοτε διοίκηση της ΑΕΛ αν παίζει στο γήπεδο, πρέπει να πληρώνει το ενοίκιο που θα συμφωνηθεί. Για μια τέτοια επένδυση ποιο είναι το ποσό που πρέπει να πληρώνει ως απόδοση της επένδυσης και τόκο; 1% το χρόνο; Στα 30 εκατ. ευρώ, δεν πρέπει κάποιος να παίρνει 1% τόκο και 4% απόδοση; Δηλαδή 1,5 εκατομμύριο το χρόνο έπρεπε να είναι το ενοίκιο. Επίσης εγώ δεν επέβαλα σε κανέναν να πάρει το ραδιόφωνο -το οποίο τώρα με βρίζει και στεγάζεται πάνω στις σουίτες. Ούτε τα κυλικεία, το εστιατόριο και τα γραφεία. Είχαμε προσφορά να τα δώσουμε σε άλλον. Επέμενε η ΑΕΛ! Το να θες να βγάλεις παραπάνω χρήματα είναι θεμιτό, απλά δεν είναι χρήση γηπέδου. Πάρ' το, αν θες να έχεις εμπορικά έσοδα, αλλά πλήρωσέ το κιόλας. Το ενοίκιο για το γήπεδο είναι 360.000 ευρώ. Με 39 σουίτες για να βγάζεις λεφτά, με εισιτήρια διαρκείας, με χορηγούς... Τουλάχιστον 1.600.000 είναι τα τηλεοπτικά έσοδα της ΑΕΛ εφέτος”.

-Πώς γεννήθηκε η ιδέα του γηπέδου;

“Το γήπεδο μου πήρε όλα τα χρήματα που είχα αποταμιεύσει για μια δύσκολη ώρα, και όταν ήρθε αυτή, δεν υπήρχαν. Επρεπε να τρέξω στη Ζάμπια. Εξού και το πανό "η ΑΕΛ δεν διοικείται από την Γλυφάδα και απ' τη Ζάμπια'. Εγώ κάλυπτα από τη δουλειά μου τα χρέη και με έβριζαν. Το θέμα του γηπέδου πώς προέκυψε; Αν η ομάδα ήταν επιτυχημένη οικονομικά -όπως συμβαίνει σε κάποιες ομάδες στην Ευρώπη-αν είχαμε το έσοδο του εμπορικού κέντρου που ήταν 7.500 μέτρα συν ένα water park, αντιλαμβάνεσαι ότι η ομάδα για πάντα θα είχε έσοδα εκτός ποδοσφαίρου για να συντηρείται. Αυτό είχα σκεφτεί. Έδενα την εξυγίανση της ΑΕΛ και για την μετά Πηλαδάκη εποχή. Ήταν το ιδανικό. Επαναλαμβάνω: υπάρχει Έλληνας επενδυτής να βάλει 30 εκατομμύρια λέω εγώ, όχι 42 που κόστισε, και να δέχεται να παίρνει 5% απόδοση το χρόνο από τα χρήματά του; Το 5% είναι 1.5 εκατομμύριο ευρώ. Και εμείς εισπράττουμε λιγότερα από 400.000 ευρώ, άρα 1.5% απόδοση και τόκο. Παρακαλώ να μου βρείτε έναν τέτοιο επενδυτή σε όλη την Ελλάδα!".

Σε όλο τον αγώνα έλεγα συνέχεια την προσευχή μου από μέσα μου, πρέπει να την είπα 200 φορές

-Τι... πρωτοθυμάσαι από την ημέρα του τελικού με τον Παναθηναϊκό;

“Το γεγονός ότι ο ΠΑΣ είχε αποκλείσει τον ΟΣΦΠ είχε αλλάξει τις ισορροπίες, αλλά εμείς είχαμε ένα πάρα πολύ καλό σύνολο. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στον τελικό ήμασταν μακράν καλύτερη ομάδα, μας ισοφάρισε ο Παναθηναϊκός με πέναλτι, η διαιτησία ήταν αυτή που ήταν και πιστεύω ότι ο Θεός ήθελε εκείνη την ημέρα να πάρουμε το Κύπελλο. Να θυμηθώ την τελευταία φάση με τον Μάντζιο; Από το πρωί ήταν μια μέρα γιορτής. 'Ολοι οι φίλαθλοι είχαν μαζευτεί στην τελευταία προπόνηση και μας ζητούσαν να κερδίσουμε από την πόλη που ξεκινήσαμε. Δεν ήταν αυτοσκοπός η νίκη, ο κόσμος ήθελε το Κύπελλο, εμείς πηγαίναμε να το διασκεδάσουμε. Ο Παναθηναϊκός ήταν σε κακή ψυχολογία και εμείς με περισσότερους φιλάθλους. Και γενικά ήμασταν όλοι μια παρέα, από το ξενοδοχείο στο Πήλιο. Και χαβαλές και όλα!

Και το καλό ήταν ότι ο Δώνης με τους συνεργάτες του έβγαζαν το καλύτερο από όλους τους ποδοσφαιριστές και το έκαναν και με προσωπικές επαφές, με συζητήσεις με κάθε παίκτη, πάνε για καφέ, για φαγητό. Είχαν βάλει πολύ προσωπικό κόπο. Και ο Κωστάντος και ο Νίκος Λυράκης. Προηγηθήκαμε, είχαμε καλή ψυχολογία, μετά η ισοφάριση, πολύ άγχος. Σε όλο τον αγώνα έλεγα συνέχεια την προσευχή μου από μέσα μου! Πρέπει να την είπα 200 φορές. Ταχυπαλμία, άγχος, δεν το πίστευα... Μετά ήρθε ο κ. Μήτσου, μας έδωσε συγχαρητήρια. Δεν χάλασαν ποτέ οι σχέσεις μας με τον Γιάννη Βαρδινογιάννη, εγώ είχα συνεχίσει στη δική του θέση ως πρόεδρος της Λίγκας είμαι πεπεισμένος ότι στόχο είχε μαζί με πολλούς άλλους ανθρώπους να φτιάξουμε το ελληνικό ποδόσφαιρο".

-Η άποψή σου για τον Δώνη, μετά από τόσο πολλά χρόνια;

"Με τον Δώνη πέρασα μια μεγάλη φάση στεναχώριας. Πολύ ικανός προπονητής. Τον στήριξα σε αρκετές στιγμές, ξεκίνησε στον Ηλυσιακό χωρίς πτυχίο. Μαζί κάναμε 110 μεταγραφές. Ήμουν δίπλα του σε δύσκολες στιγμές, τσακώθηκα με τους οπαδούς την πρώτη χρονιά, όταν ήθελαν να φύγει. 'Οχι γιατί του έκανα χάρη. Γιατί τον πίστευα ως προπονητή! Στη δύσκολη ώρα που είχαμε ένα εσωτερικό θέμα τον παρακάλεσα να μείνει μια χρονιά και δυστυχώς τον κέρδισε η ΑΕΚ. Ζήσαμε τόσα πολλά που δεν μπορώ να του κρατήσω κακία, μιλάμε, είμαι φίλος του. Ο Μαρίνος Ουζουνίδης το ίδιο καλός προπονητής και δουλευταράς. Δεν νομίζω γενικά να είχα κακή σχέση με κάποιο προπονητή. Ο Κόουλμαν καλός προπονητής, αλλά έχω στεναχώρια μαζί του με τον τρόπο που έφυγε".

-Να επιστρέψουμε στον τελικό... Τρελάθηκες στο γκολ του Αντσουέ;

«Όχι, δεν τρελαθήκαμε. Γιατί είχαμε ακόμα 9-10 λεπτά αγώνα. Μετά δεν καταλαβαίνεις τι συμβαίνει. Είσαι σε άλλο κόσμο. Μέσα στα αποδυτήρια, με τα παιδιά, με τους προπονητές… Ο γιος μου ο μεγάλος ήταν μικρός τότε. Δεν ήταν στο γήπεδο. Μου έστειλε μήνυμα. Την άλλη μέρα υποδοχή μεγάλη στο σχολείο του… Ξέρετε, πήγαινε στο «Μωραϊτη» και δήλωνε ‘ΑΕΛ’! Δεν υπάρχει αυτό! Ολοι οι συμμαθητές του ήταν Ολυμπιακοί, Παναθηναϊκοί και ΑΕΚτσήδες".

Να σας πω κάτι… Ίσως εγώ να το χάρηκα λιγότερο από όλους τότε γιατί το βράδυ αργά συνειδητοποίησα πάλι ότι σε τέσσερις ημέρες θα πηγαίναμε να παίξουμε με την Καλαμαριά και αν δεν νικούσαμε η ομάδα θα έπεφτε στην Β΄ Εθνική. Είχαμε ακούσει και όλο το παρασκήνιο ότι κάποιοι ήθελαν να μείνει η Κέρκυρα, είχαμε τρομερό άγχος.

-Τι είχε γίνει σε εκείνο το ματς;

«Προηγήθηκε η Καλαμαριά, κάποιοι παίκτες της μας έλεγαν θα ‘σας βάλουμε κι άλλο’. Είχαν ακουστεί διάφορα τότε ότι κάποιοι παίκτες της Καλαμαριάς είχαν πάρει πριμ από αλλού, ήμασταν τυχεροί ευτυχώς που ο διαιτητής είχε παίξει 50 – 50 το ματς. Πιστεύω γι' αυτό το παιχνίδι ότι κάποιοι παίκτες της Καλαμαριάς ήθελαν να πέσουμε διότι είχαν κίνητρο το πριμ, ενώ κάποιοι άλλοι όχι. Δεν έχω αποδείξεις για αυτά που λέω, είναι απλά η προσωπική μου εκτίμηση. Στην Ισπανία είναι και θεμιτό αυτού του είδους το πριμ για νίκη...

Όταν τη μια εβδομάδα κερδίζεις το Κύπελλο και την άλλη εβδομάδα παίζεις τη σωτηρία σου η μπάλα είναι 450 κιλά στα πόδια σου...”.

-Πώς αντέδρασες όταν έμαθες για το ντόπινγκ του Αντσουέ;

«Χρήση κοκαϊνης είχε κάνει. Ο ίδιος μας είπε ότι το είχε κάνει σε ένα πάρτι στη Θεσσαλονίκη, στο ρεπό του. Δεν το ξέραμε εμείς. Θεσσαλονίκη πήγαιναν τότε, μιάμιση ώρα, δεν τους ήξερε κανείς. Στη Λάρισα πού να πήγαιναν και να μην το μαθαίναμε; Δεν έχει κατηγορηθεί ποτέ για ντοπάρισμα, μόνο για χρήση κοκαϊνης και μάλιστα 7 ή 15 μέρες πριν, δεν το θυμάμαι καλά…».

-Το ματς με τον Ολυμπιακό το θυμάσαι στο Φάληρο;

«Τρομερό ματς! Θυμάστε, που είχε βάλει το γκολ ο Μήτρογλου στο τέλος και είχε πάρει τελικά το πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός, θα το είχε πάρει η ΑΕΚ ή ο Παναθηναϊκός. Με δέκα παίκτες εμείς από το πρώτο ημίχρονο, με καταπληκτικό Κλέιτον, να ξέρετε ότι ουσιαστικά από εκείνο το ματς είχε πωληθεί μετά. Είχε χάσει ο Πάρα ευκαιρίες, δεν του είχαν δώσει πέναλτι, μιλάμε για τρομερό ματς! Ήταν ένα από τα δείγματα γραφής εκείνης της ομάδας ότι θα προχωρούσε καλά. Είναι προφανές ότι τότε όλος ο κόσμος είχε δει αυτό το παιχνίδι, δεν θέλω να αναφερθώ σε διάφορα κουτσομπολιά που είχαν ακουστεί, αλλά θέλω να πω ότι τότε η διοίκηση της ΑΕΚ μας είχε δώσει συγχαρητήρια για τη συμπεριφορά μας στον αγώνα.

Είχαμε μιλήσει με τον Ντέμη μετά, με παίρνει τηλέφωνο και μου είχε πει ‘μπράβο ρε μάγκες, να είμαι ειλικρινής πίστευα ότι έτσι όπως είχε εξελιχθεί το ματς θα μας κάνατε ένα δώρο, αλλά…’ Θυμάμαι είχα πει στον Φέρστερ ‘γιατί ρε παιδί μου δεν έδιωξες κόρνερ;’ Και μου λέει ότι πριν από δύο λεπτά είχε γίνει σχεδόν η ίδια φάση και την είχε αφήσει τη μπάλα, την είχε μπλοκάρει ο τερματοφύλακάς μας, νόμιζε ότι θα έβγαινε πάλι να την μπλοκάρει’. Έτσι είναι το ποδόσφαιρο…».

Με τον Πιλάβιο πλέον δεν έχουμε την ίδια σχέση

-Και πώς αυτή η ομάδα υποβιβάστηκε;

“Η ομάδα έπεσε τη χρονιά για την οποία είχαν βγει στη φόρα τα στημένα παιχνίδια. Τα θυμάστε τα “κούμπωσα το ματσάκι”; Όλα αυτά ήταν... 15 βαθμοί. Έπεσε για τρεις βαθμούς, θα μπορούσαμε να είχαμε πάρει το παιχνίδι με τον Εργοτέλη που μας ισοφάρισαν στο 94’. Πρώτον: όταν μια ομάδα έχει εμπλακεί σε στημένα, είναι δίκαιο να μείνει στην κατηγορία ή όχι; Ο νόμος λέει ότι αν μια ομάδα είναι εμπλεκόμενη με τα στημένα η τιμωρία είναι μία: ο υποβιβασμός.

Κρίνεται λοιπόν ότι είναι στημένα τα παιχνίδια και ξαφνικά έχουμε αφαίρεση βαθμών. Αυτό δεν υπάρχει πουθενά αυτό στον ΚΑΠ! Το εφηύραν! Δεύτερον, με την ίδια φιλοσοφία σώζεται ο Αστέρας εκείνη τη χρονιά. Και μια εβδομάδα μετά αλλάζει τον κανονισμό η ΕΠΟ και πέφτει η Λάρισα. Έχει ξαναγίνει αυτό ποτέ στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου; Είναι καθαρά μια στοχευμένη κίνηση για να μην μείνει η Λάρισα στην κατηγορία. Φώναζα, αλλά κανένας σας δεν το προέβαλε αυτό όπως θα έπρεπε τότε. Τη μία εβδομάδα σώθηκε ο Αστέρας που είχε πέσει. Την επόμενη εβδομάδα αλλάζει ο κανονισμός και πέφτει η Λάρισα!

-Πρόεδρος της ΕΠΟ τότε;

“Ο Σοφοκλής Πιλάβιος με τον οποίο πλέον δεν έχουμε την ίδια σχέση. Είχαμε καλή σχέση, αλλά ήμουν βλάκας. Γιατί τότε είχε ακουστεί σε κασέτα ένας κύριος από... εκείνους, που του έλεγε 'Εμείς Σοφοκλή είμαστε ένα'”. Από τότε δεν έχουμε καμία σχέση, καμία επαφή. Και εγώ είμαι λίγο Σπαρτιάτης στη ζωή μου, δίνω και το αίμα μου στον άνθρωπο που είναι φίλος μου, αλλά αν με κοροϊδέψεις, δεν υπάρχει πισωγύρισμα...”.

-Γιατί θεωρείτε ότι μπορεί να είχε αυτή τη στάση ο κ. Πιλάβιος;

“Ο ίδιος είχε πει ότι τον απειλούσαν. Αλήθεια, ψέματα, τι να σας πω... Αλλά δεν με ενδιαφέρει εμένα αυτό. Στον φίλο σου λες την αλήθεια, 'με απειλούν'. Έλα να μου μιλήσεις!”. Τη χρονιά των στημένων, λοιπόν αντί η ΑΕΛ να σωθεί όπως ο Αστέρας, έπεσε γιατί άλλαξε ο κανονισμός μεσούσης της διαδικασίας εκείνο το καλοκαίρι. Αλλάζουν τη δικαστική απόφαση και βγάζουν μια δευτεροβάθμια απόφαση που δεν υπάρχει στον ΚΑΠ. Πρωτοδίκως είχαν πέσει η Καβάλα και ο Ολυμπιακός Βόλου. Και αντί να πέσουν οι εμπλεκόμενες στα στημένα ομάδες, τους αφαίρεσαν βαθμούς. Πράγματα κωμικοτραγικά.

Δεύτερο κομμάτι: γίνεται η περιβόητη συνάντηση Δευτέρα και αποφασίζει η λίγκα ομοφώνως να πάμε σε 18 ομάδες. Δίνουμε ραντεβού μετά από τρεις μέρες να συνεχίσουμε. Στο διάστημα αυτό το «ομόφωνα» χάθηκε γιατί κάποιος τους είπε ότι δεν τους συμφέρει να μείνει η Λάρισα. Και την Πέμπτη το άλλαξαν και είπαν ότι δεν είναι σωστό να γίνουν 18 οι ομάδες, κι ας ανέβει η Δόξα Δράμας και ο Λεβαδειακός. Γιατί η αναδιάρθρωση δεν μπορεί να γίνει στη επόμενη σεζόν αλλά στη μεθεπόμενη. Έστειλε τότε ο κ. Κουρίδης μια γνωμάτευση ως νομικός σύμβουλος της ΕΠΟ και είπε ότι απαγορεύεται. Και ο ίδιος κύριος τη μεθεπόμενη σεζόν είπε ότι μπορεί να γίνει αναδιάρθρωση, όπως και έγιναν 18 οι ομάδες! Αυτή ήταν η ΕΠΟ, καταλάβατε; Και τους κοιτάγαμε όλοι και λέγαμε 'τι ωραία τα λένε'.

-Ποιοι λες ότι δεν ήθελαν την ΑΕΛ τότε στη Σούπερ Λίγκα;

“Δεν ξέρω. Δεν με ενδιαφέρει να μάθω ποιοι ήταν αυτοί που δεν ήθελαν τη Λάρισα, δεν είμαι ντεντέκτιβ να χάσω το χρόνο μου, δεν είμαι ο Ηρακλής Πουαρό”.

-Αυτό ήταν το καταλυτικό γεγονός με το οποίο “άδειασες”;

“Όχι δεν ήταν αυτό το καταλυτικό. Τότε είχα πολύ θυμό γιατί προσπαθούσαμε να φτιάξουμε το ποδόσφαιρο, κυνήγησα τη συνεργασία με όλες τις ομάδες. Έδωσα ως πρόεδρος της Λίγκας έναν τεράστιο αγώνα, έβαλα την ΑΕΛ στην ίδια κατηγορία με ομάδες που υστερούσαν οικονομικά και σε τίτλους για να φτιάξουμε την κεντρική διαχείριση που ακόμη και σήμερα συντηρεί το ελληνικό ποδόσφαιρο. Έχει βγάλει ποτέ ανακοίνωση κάποια ομάδα ότι ευνοήθηκε από τη διαιτησία; Είχαμε βγάλει ανακοίνωση ότι “Κύριοι, την Κυριακή το υπέρ μας πέναλτι δεν ήταν σωστό”. Δεν το έκαναν άλλοι. Γιατί φοβούνται ότι ο διαιτητής θα τσαντιστεί και θα στη φυλάει για την επόμενη...

Το γεγονός που με άδειασε εντελώς ήταν το παιχνίδι Σέρρες-Λάρισα. Β’ Εθνική με διαιτητή τον κ. Παπαπέτρου ο οποίος μας στερεί δύο πέναλτι καταφανέστατα και χάνουμε 1-0 μέσα στις Σέρρες. Στο δεύτερο γύρο ορίζουν διαιτητή πάλι τον κ. Παπαπέτρου! Παίρνω τηλέφωνο την ΕΠΟ και λέω 'Κύριοι, αν την Κυριακή ευνοηθούμε, θα γίνουμε ρεζίλι, δεν θα μπορώ να δω τον κόσμο στα μάτια. Εάν αδικηθούμε, θα μπει ο κόσμος στο γήπεδο!”. Μην ανησυχείς, θα είναι άριστη η διαιτησία, μου λένε. Οφσάιντ από αράουτ, κόκκινη κάρτα μετά σε θέατρο αντιπάλου... Η στιγμή που μπήκα στο γήπεδο εγώ και είδα μετά στην τηλεόραση παραμορφωμένο το πρόσωπό μου... Τότε είπα στο εαυτό μου 'μέτρα μέρες γιατί αυτό που βλέπω κάνει κακό στην υγεία σου, στα παιδιά σου και στην οικογένειά σου'.

Έβγαλα ανακοίνωση και έλεγα ότι ντρέπομαι για αυτό που έκανα, ειδικά τη στιγμή που ο κόσμος άρχισε να πηδάει και να μπαίνει μέσα στο γήπεδο για να λιντσάρει τον διαιτητή. Αισθάνθηκα την ευθύνη αυτού του γεγονότος! Ποιος ήταν ο καταλύτης; Ο νόμος τότε έλεγε – μοναδική χώρα στην Ευρώπη – ότι ένας παίκτης που είχες συμβόλαιο 4 χρόνια και δεν του πλήρωνες απλώς ένα μισθό στην ώρα του, έκανε προσφυγή και σου διεκδικούσε το σύνολο των χρημάτων μέχρι τη λήξη του συμβολαίου! Είχα κάνει τεράστιο αγώνα να αλλάξει, αλλά δεν συμφωνούσε ο ΠΣΑΠ. Αποτέλεσμα; “Εργολάβοι” νομικοί έπαιρναν τα συμβόλαια των παικτών – ειδικά των ξένων που αποχωρούσαν – και σου διεκδικούσαν τρία χρόνια συμβόλαιο ενώ ο παίκτης είχε ήδη φύγει. Αυτό άλλαξε, δεν ισχύει σήμερα.

Τη χρονιά που πέσαμε από τα στημένα έγιναν πολλά... Είχαμε εκβιασμό από τον ποδοσφαιριστή Μακίνουα τον οποίο πληρώσαμε και στον 1,5 μήνα βγήκε ότι έχει χόνδρο στο γόνατο και δεν έπαιζε. Εισέπραξε όλα τα λεφτά της χρονιάς και της επόμενης. Και μας απειλούσαν ότι πρέπει να τους εξοφλήσουμε και τα άλλα δυο χρόνια γιατί ο παίκτης είναι στο εξωτερικό, αλλιώς θα μας αφαιρούσαν βαθμούς! Κανόμπιο, τα ίδια. Το ίδιο συνέβαινε και με πληθώρα ποδοσφαιριστών. Υπήρχαν περιπτώσεις που αν καθυστερούσες το μισθό του, έκανε προσφυγή ο παίκτης! Κάποια στιγμή με κατηγόρησε ένας πρόεδρος, ότι για να γίνω παράγοντας πρέπει να στήνω, αλλιώς δεν είμαι. Εμένα -μου είπε- δεν μου έχουν κάνει ποτέ προσφυγή. Γιατί όταν διακόπτουν τα συμβόλαια, φέρνω και τα "παιδιά" μαζί. Εγώ δεν έχω μεγαλώσει έτσι, οι γονείς μου δεν με μεγάλωσαν έτσι. Μπορεί να έχω κάνει λάθη επιχειρηματικά για την πτώση της ομάδας”.

-Είναι το ελληνικό ποδόσφαιρο έτσι όπως το περιέγραψες;

“Τα χρόνια που ήμουν εγώ παρών, πιστεύω ότι έτσι ήταν. Γενικά είπα στον εαυτό μου πως άλλο χρόνο δεν θα σπαταλήσω από εμένα και την οικογένειά μου για ένα τέτοιο σύστημα. Αποφάσισα ότι εγώ δεν κάνω για αυτό τον συγκεριμένο χώρο, δηλώνω ανίκανος για έναν τέτοιο χώρο”.

-Πιστεύεις ότι τώρα έχει αλλάξει κάτι;

“Να σου πω την αλήθεια έβλεπα πολλά καλά δείγματα γραφής το τελευταίο διάστημα, κάπως βελτιώνονται τα πράγματα. Δεν μιλάω για διαιτησίες... Σε σχέση με αυτά που ζούσαμε, τώρα είναι παράδεισος! Φοβάμαι ότι δεν είναι η τάση 'να σώσω το ποδόσφαιρο', αλλά 'να το ελέγξω'. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι έπραξα σωστά τη σωστή χρονική στιγμή, διότι επαγγελματικά ξαναέβαλα σε τάξη τις δουλειές μου. Δεν είχα πια και χρόνο να ασχοληθώ με την ΑΕΛ που είναι ένα μεγάλο σωματείο, αλλά δεν δέχομαι εγώ να τρέχω να πληρώσω υποχρεώσεις και να φταίω εγώ που ο ποδοσφαιριστής δεν έβαλε γκολ, τον οποίο δεν επέλεξα και εγώ. Δεν ήμουν από τους προέδρους που μπαίνει στα αποδυτήρια και λέει π.χ. 'θα παίξει ο Μανταίος'. Εγώ το είχα δει κάπως πιο ρομαντικά ότι μπορώ να το φτιάξω. Όταν κατάλαβα ότι δεν μπορώ, έφυγα. Είπα, θα πληρώσω και θα φύγω. Ακόμα και τώρα κάποια χρέη συνεχίζω και τα πληρώνω εγώ, 5 χρόνια μετά, ρυθμισμένα χρέη. Φόρους, ΙΚΑ, συνεχίζω να πληρώνω ΦΜΥ”.

-Υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύεις ότι λειτούργησαν τότε με τη δική σου τότε λογική;

“Βεβαίως είναι ο Αντώνης Ρέμος, ο Ντέμης Νικολαϊδης, ο Πέτρος Κόκκαλης και ο Γιάννης Βαρδινογιάννης που οραματιζόμασταν τα ίδια πράγματα, που φτιάξαμε τη Λίγκα. Επίσης την ίδια πρόθεση είχε τότε και ο Χρήστος Πανόπουλος που έχει ζήσει... όλες τις εποχές. Ο Κώστας ο Τσακίρης επίσης, θα ήθελε ιδανικά να φτιάξει τα πράγματα”.

-Είναι τυχαίο που σχεδόν όλοι όσοι προανέφερες κατέληξαν να έχουν μεγάλη κόντρα με τους οργανωμένους οπαδούς;

“Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι, αλλά επειδή ξέρω ότι οι άνθρωποι αυτοί έχουν αρχές και δεν τις θυσιάζουν σε κάποια ώρα μηδέν για το προσωπικό όφελος, αυτό εκ των πραγμάτων σε φέρνει σε μια κόντρα με τους φιλάθλους. Είναι ένας κοινός παρονομαστής όλων αυτών που προανέφερα”.

-Από ποιους πιστεύεις ότι νικηθήκατε σε διαφορετικά χρονικά σημεία ο καθένας;

“Το ποδόσφαιρο κουβαλάει προβλήματα πάρα πολλών ετών, δεν μπορούν να ξεγυμνωθούν μέσα σε μια σε δυο ή σε τρεις χρονιές κάποια πράγματα. Θέλει πολύ χρόνο αυτή η ομάδα των ανθρώπων που θα προσπαθήσει να το εξυγιάνει. να μείνει ενωμένη, να είναι συμπαγής, να τηρούν τον λόγο τους. Τουλάχιστον για 2-3 χρόνια. Πρέπει να υπάρξει ένα χρονικό διάστημα ανακωχής μεταξύ των ομάδων. Να δείξει ο ένας εμπιστοσύνη στον άλλον και σε περιπτώσεις που θα στείλουν το διαιτητή να αδικήσει τον έναν ή τον άλλον, να ξηλωθεί ο διαιτητής. Όταν πας να το φτιάξεις, τι σημαίνει “κακή διαιτησία”; Η Θάτσερ τους έκοψε από την Ευρώπη και έφτιαξαν το ποδόσφαιρο. Αν, βεβαίως, θέλεις να φτιάξεις το θεσμό, να μην έχεις φασαρίες στα γήπεδα, να πηγαίνουν τα παιδιά στα γήπεδα. Ξηλώστε τους και ας καούν και κάποια χλωρά. Δυστυχώς, θα πρέπει να την πληρώσουν και κάποιοι που θα κάνουν απλώς λάθη”.

Άφου έφυγα απ'την ΑΕΛ, έμαθα πως ο παππούς μου έχει γεννηθεί στη Λάρισα, ανατριχιάζω που το λέω

-Η ΑΕΛ την επόμενη μέρα μετά τον Κώστα Πηλαδάκη;

“Εχω ενημερώσει τους πάντες ότι με όλα αυτά και στην Β΄ Εθνική, όλο αυτό δεν αντέχεται και ψυχολογικά πλέον. Να πληρώνω πρόστιμα για φασαρίες, να με φοβερίζουν μάνατζερς να εξοφλήσω τα δεδουλευμένα αποχωρήσεων των παικτών που συνέχιζαν να παίζουν στο εξωτερικό, όλο αυτό με τα στημένα, δεν άντεχα... Είπα ότι υπάρχουν δύο λύσεις: 1. Υπάρχει το συγκεκριμένο ΑΦΜ, η ομάδα θα ονομαστεί ΑΕΛ για να μην με εκβιάζουν τουλάχιστον με τα συμβόλαια. Να πληρώσω το δημόσιο όπως ακριβώς και έκανα, αλλά να είναι μια καθαρή κατάσταση που έχει ξαναγίνει στο παρελθόν για την ΑΕΛ. Η ΑΕΛ που παρέλαβα εγώ είχε καινούριο ΑΦΜ... 2. Κύριοι, υπάρχει μια ομάδα που παίζει στην Β΄ Εθνική που θα μετονομαστεί. Είχε γραφτεί, δεν είναι μυστικό, είχα μιλήσει με τον κ. Αρβανιτίδη, η Βέροια ήταν η άλλη ομάδα. Του είχα πει απλώς ότι επειδή σέβομαι τη θέληση των οπαδών θα ήθελα να κάνει και εσύ ένα ραντεβού μαζί τους. Πήγε στο ραντεβού, τον έβρισαν οι οργανωμένοι, του είπαν “η ΑΕΛ είναι μια ιδέα”. Συμφωνώ, η ΑΕΛ είναι μια ιδέα. Ως όνομα και ιστορία. Όχι ως ΑΦΜ.

Είχε γίνει κάτι τέτοιο και στο παρελθόν με την ΑΕΛ, με τον Ηρακλή στο παρελθόν διάφορες ομάδες... Δεν το δέχθηκαν και τους είπα ότι αποχωρώ. Για αυτούς τους λόγους λοιπόν αποχώρησα, και δεν έμεινα γιατί δεν είχε φτιάξει το άθλημα. Δεν αισθάνομαι ότι παράτησα την ομάδα, θεωρώ ότι εξάντλησα όλο το περιθώριο για να βρεθεί μια λύση που δεν θα με στείλει στη φυλακή και από τη στιγμή που οι φίλαθλοι δεν μου ζήτησαν να μείνω, έφυγα. Δεν μου έλεγαν μείνε σε όλο αυτό το διάστημα. Εκείνη την ώρα ακούγονταν μόνο όσοι ήθελαν να φύγω. Και κανένας δεν ακουγόταν από όσους ίσως είχαν διαφορετική άποψη. Δεν ήταν το θέμα η ΑΕΛ ούτε ο Βόλος, ούτε, ούτε... Εδώ έβριζαν τον Κόκκαλη, τον Τζίγκερ. Το πρόβλημά μου ήταν ότι δεν είχε φτιάξει το άθλημα. Τι να παραμείνεις, να κάνεις τον Δον Κιχώτη;”

-Τώρα τι γίνεται με την ΑΕΛ;

“Τώρα παρακολουθώ την ομάδα, όπου μπορώ την βοηθάω. Πρέπει να πληρώνω για το γήπεδο την τράπεζα, βέβαια τώρα πληρώνω λιγότερα. Πρέπει να είμαι συνεπής. Γιατί αν δεν είμαι συνεπής, θα έχω πρόβλημα στο επάγγελμά μου. Πρέπει να έχω καθαρό πρόσωπο στην τράπεζα, δεν μπορώ να ρισκάρω. Πέρσι, λοιπόν, που η ομάδα δεν έδωσε λεφτά, εγώ έπρεπε στην τράπεζα να είμαι συνεπής και πλήρωσα για να έχω και το όνομά μου καθαρό και με την ελπίδα ότι θα ανέβει η ομάδα. Η ΑΕΛ του κ. Πλεξίδα δεν έπαιζε στο γήπεδο γιατί δεν μπορούσαμε να βρούμε οικονομική σχέση”.

-Πιστεύεις ότι τώρα είναι καλύτερα από την εποχή του κ. Πλεξίδα;

“Δεν μπορώ να κάνω τέτοιες κριτικές. Εγώ πιστεύω ότι εφόσον σώθηκε η ομάδα, είναι μια επιτυχημένη χρονιά. Είναι πιθανό διάφοροι άνθρωποι που είναι στην ομάδα τώρα να έχουν και διαφορετικές πεποιθήσεις και αντιλήψεις και αρχές από μένα. Δεν τους κρίνω και δεν πρόκειται ποτέ στη ζωή μου να κάνω κάτι επιθετικά το οποίο θα καταδίκαζα όταν εγώ ήμουν πρόεδρος. Αισθάνομαι τη συνείδησή μου καθαρή και ήσυχη ότι βοήθησα την ΑΕΛ σε πάρα πολλά σημεία, στην αδειοδότηση για παράδειγμα και θα κάνω το ίδιο γιατί δεν έχω καμία αμφιβολία ότι είμαι ΑΕΛ”.

-Δεν ήσουν ΑΕΛ από τα παιδικά σου χρόνια...

“Οχι, ήμουν ΑΕΚ. Έπαιζα και μπάσκετ στην ΑΕΚ”.

-Υπήρχαν και καλές στιγμές όμως...

“Φυσικά. Η πρώτη χρονιά που ανεβήκαμε, η επόμενη και τότε που παίξαμε και αποκλείσαμε την Μπλάκμπερν, το γήπεδο, ασφαλώς η κατάκτηση του Κυπέλλου. Πολλές στιγμές... Κερδίζαμε 2-1 τη Ζενίτ, χάσαμε 3-2, η Ζενίτ που πήρε το UEFA τότε! Μέσα σε μια εξαετία-επταετία η ομάδα είχε πολλή δόξα. Και δεν γίνεται να το ξεχνούν αυτό και να με βρίζουν. Τα σενάρια που ακούγονται ότι θα πάρουμε την ΑΕΛ μαζί με τον κ. Πλεξίδα από τον κ. Κούγια απαντώνται με την προηγούμενή μου δήλωση ότι εγώ επιθετικές και υπόγειες κινήσεις δεν κάνω. Εάν κάποια στιγμή αλλάξει το καθεστώς και μου ζητηθεί η συνδρομή μου, η απάντηση είναι η εξής: δεν μπορώ να διαθέσω ούτε ένα λεπτό ως πρόεδρος, δεν έχω καθόλου χρόνο ούτε να πάρω την αγωνιστική ευθύνη μιας ομάδας. Να βοηθήσω παρόλα ταύτα, θα το κάνω όπως το κάνω και σήμερα. Να συμμετάσχω σε ένα σχήμα πολλών αν γίνει μια ΑΜΚ, να βοηθήσω με το μισθωτήριο, ναι, αλλά μέχρι εκεί”.

-Εισπράττεις αγάπη από τη Λάρισα, από την πόλη;

“Αυτά που έκανα τα έκανα για μένα και την πόλη. Δεν θέλω να πω για πολλές στιγμές, θα φανεί εγωιστικό. Να σας πω μια άλλη στιγμή... Όταν πήγα και είδα ένα παιχνίδι της ΑΕΛ χρόνια μετά την αποχώρησή μου μαζί με τα παιδιά μου, κάθονταν μια μερίδα των οργανωμένων και με έβριζε και όλο το υπόλοιπο γήπεδο με υποστήριζε. Αυτό συμβαίνει γιατί δεν υπάρχει καμία κοινωνία που να είσαι αρεστός 100%. Αυτή είναι μια καλή στιγμή και κακή ταυτόχρονα. Ο γιος μου τότε με ρώτησε γιατί με βρίζουν από τη στιγμή που έχω φέρει Κύπελλο και ένα γήπεδο που μόνο ο Ολυμπιακός και εμείς έχει στην Ελλάδα. Τι να πεις στο παιδί σου τότε;

Μια άλλη κοινωνικά καλή στιγμή ήταν το βράδυ της ανόδου όταν πηγαίναμε σημειωτόν από την Ελασσόνα και μετά γιατί ήταν όλη η πόλη στο πόδι. Μια άλλη καλή στιγμή ήταν που αποκλείσαμε την Μπλάκμπερν, και όλοι οι παράγοντες από την αντίπαλη ομάδα περίμεναν να με συγχαρούν. Λες και ήταν γάμος! 'Ηταν στη σειρά και περίμεναν να μας συγχαρούν. Τέτοιο ποδόσφαιρο ονειρευόμουν, να μπορώ να συγχαρώ αυτόν που θα με κερδίσει στα ίσια”.

-Κράτησες σχέσεις, φιλίες;

“Εκτιμώ απεριόριστα τον Νίκο Νταμπίζα, τον Στέλιο Βενετίδη, τον Τουμέρ Μετίν... Και με τους τρεις είχα διαφωνίες, ενώ με τον Νίκο είχαμε διαφωνήσει και σε κάτι την ημέρα των εγκαινίων του γηπέδου. Έχω κρατήσει σχέση μέχρι σήμερα και τους σέβομαι. Επίσης τον Κουζέν, τον Ζουράφσκι, τρομερή προσωπικότητα. Από τους πιο καλούς και έντιμους ανθρώπους που έχω γνωρίσει είναι ο συγχωρεμένος ο Παναγιώτης ο Μπαχράμης. Ο Στέφανος ο Κοτσόλης, επίσης, άριστο παιδί. Ο Κόσλεϊ... Ίσως να αδικώ κάποιους ποδοσφαιριστές, να τους ξεχνώ...”.

-Δέκα χρόνια μετά από την κατάκτηση του Κυπέλλου, συνοπτικά ποιος είναι ο απολογισμός;

“Ήμουν δέκα χρόνια στη Λάρισα, ο Αθηναίος που πήγε εκεί. Πιστεύω συνοπτικά ότι μάλλον αγαπήθηκα περισσότερο απ' ότι μισήθηκα. Υπήρξε μια μικρή μερίδα που εξέφραζε μια αντιπάθεια και η κύρια διαφωνία μας ήταν ότι δεν προστατεύω την ομάδα λόγω της μη εμπλοκής μου σε θέματα διαιτησίας, άρα 'δεν την προστατεύεις πρόεδρε”. Ήθελαν κάποιοι να κάνουν φασαρίες... Και έτσι ήρθαμε σε σύγκρουση με μερικούς. Νομίζω ότι με την συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου κράτησα μια αξιοπρεπή σχέση. Από την πρώτη χρονιά που πήγα μέχρι την τελευταία, διέθετα ακριβώς τον ίδιο χρόνο για την ομάδα.

Εγώ δεν είχα διαφοροποιηθεί σε τίποτα, υπήρχαν συγκεκριμένοι άνθρωποι για συγκεκριμένες θέσεις στην ΑΕΛ, υπήρχαν διευθυντές και προπονητές στην ΑΕΛ. Ούτε έχω μπλεχτεί ποτέ στο ρόστερ της ομάδας εκτός από μια φορά, τότε με τον Μαρίνο Ουζουνίδη όπου αφού είχε τελειώσει ο κόουτς με το ρόστερ, του είπα απλώς ότι θέλω να πάρουμε ακόμα έναν παίκτη. Δεν έδιωξα κανέναν, απλά ήθελα τον Τουμέρ. Και τελικά ήταν ο καλύτερος παίκτης της χρονιάς εκείνης που βγήκαμε στην Ευρώπη. Ήθελα να κάνω το κάτι παραπάνω για την ομάδα δεν το έκανα για εγωιστικούς λόγους.

Να σας πω και κάτι άλλο... Το απίστευτο είναι ότι αφού έφυγα από την ομάδα μάθαμε ότι ο παππούς μου ήταν γεννημένος στη Λάρισα! Ανατριχιάζω που το λέω. Οι γονείς μου είναι γεννημένοι στην Αλεξάνδρεια. Και όταν πέθανε ο θείος μου, πήγε ο αδελφός μου να μαζέψει όλα τα έγγραφα και βρήκε ότι ο παππούς, Kώστας Καρβούνης, ήταν γεννημένος στη Λάρισα! Μέχρι τότε νομίζαμε ότι ήταν από τους Γαργαλιάνους. Το ανακάλυψα 3-4 χρόνια αφού έφυγα από τη Λάρισα, και ενώ δεν πιστεύω στα μεταφυσικά είδες πως τα φέρνει η ζωή... Δεν το έχω δημοσιοποιήσει, το γνωρίζουν μόνο 2-3 άνθρωποι. Μάλλον καρμικό ήταν!”.

-Ποια η θέση των επαρχιακών ομάδων στο ελληνικό ποδόσφαιρο;

ΠΑΣ Γιάννινα, Παναχαϊκή, ΟΦΗ, Ξάνθη… Δηλαδή εγώ στενοχωριέμαι που ο Χρήστος ο Πανόπουλος έχει πει αυτά που έχει πει για τον κόσμο στην Ξάνθη. Με αυτά που έχει κάνει, έπρεπε να του είχαν στήσει άγαλμα του ανθρώπου. Και στον Αστέρα, βεβαίως. Δεν γίνεται να πηγαίνουν 1500 ατομα. Θα έπρεπε να βοηθούν και οι Δημοι… δεν ξέρω, να αγοράζουν 2.000 εισιτήρια και να τα δίνουν στα σχολεία, στα παιδιά, τζάμπα ή με 3 ευρώ. Από τον προϋπολογισμό του Δήμου. Για 15 αγώνες είναι! Δώσε 90.000, εδώ δίνεις 3 εκατ. Ευρώ για έναν δρόμο!

Οι άνθρωποι στον Αστέρα για παράδειγμα δεν έχουν ανάγκη τα χρήματα από τα εισιτήρια. Λίγα σου μένουν έτσι κι αλλιώς με τις κρατήσεις… Η αίσθηση του γεμάτου γηπέδου είναι το σημαντικό! Είναι σημαντικό και για τον παίκτη να πηγαίνει σε γεμάτο γήπεδο, να το ευχαριστιέται. Ο Παναιτωλικός επίσης! Εκεί πηγαίνει ο κόσμος! Θέλω να πω ότι υπάρχουν προσπάθειες αξιόλογες από ορισμένες περιφερειακές ομάδες.

-Οι παλαίμαχοι κάθε ομάδας πώς στέκονται απέναντί της και πώς τους έζησες στη Λάρισα; Γιατί έχει τη δική της «Πλατεία» η Λάρισα…

«Θα σας πω. Οι παλαίμαχοι της Λάρισας έχουν γράψει τεράστια ιστορία, αλλά δεν κάνουν όλοι για όλα. Υπάρχουν ρόλοι που μπορούν να υπηρετήσουν με μεγάλη στόχευση και αποτέλεσμα και άλλοι στους οποίους δεν είναι και οι ιδανικοί. Εγώ, για παράδειγμα, δεν μπορώ να παίξω ποδόσφαιρο, τι να κάνουμε; Δεν μπορεί να είναι υποψήφιοι παλαίμαχοι και για τη θέση του προέδρου και για τη θέση του προπονητή και για τη θέση του τεχνικού διευθυντή, για όλες τις θέσεις…

Και κάτι άλλο. Πρέπει να καταλαβαίνουμε ότι μερικές φορές κάνουμε κακό σε ορισμένους από αυτούς τους ανθρώπους που έχουν γράψει μια ιστορία, έχουν δοξαστεί στις ομάδες τους. Να μη τους βάζουμε σε πόστα όπου φθείρονται απέναντι στον κόσμο. Γιατί μετά δεν έχει πισωγύρισμα και μερικές φορές ο κόσμος έχει την τάση να απαξιώνει την ιστορία ενός δοξασμένου πρώην ποδοσφαιριστή της ομάδας.

-Οπαδός ΑΕΛ. Η άποψή σας.

«Οπαδός ΑΕΛ. Μάλιστα. Κατ’ αρχάς όλοι λατρεύουν την ομάδα. Κάποιοι εκφράζουν την αγάπη τους με λάθος τρόπο και κάποιοι την εκφράζουν χωρίς καμία ιδιοτέλεια, απολύτως αγνά και συναισθηματικά. Έχουν απαιτήσεις επιπέδου Μπαρτσελόνα, προσφορά οικονομική όχι, αλλά ηθική και αγωνιστική προσφορά τεράστια. Χωρίς τους φιλάθλους της η ΑΕΛ είναι σαν ένα φαγητό από το οποίο πάντα θα λείπει κάτι, είναι το πιο απαραίτητο συστατικό».

-Ισχύει αυτό που λέγεται και γράφεται, ότι καμία από τις «μεγάλες» ομάδες δεν έχει σύνδεσμο οπαδών στη Λάρισα;

«Βεβαίως. Ο Καραπιάλης, για παράδειγμα, η μοναδική φορά που είχε πρόβλημα στην πόλη είναι όταν πήγε να ανοίξει σύνδεσμο του Ολυμπιακού. Αυτό λέτε μόνο; Με το ζόρι είχαν γίνει κάτι Goody's κάποια στιγμή! Δεν υπάρχουν ‘αλυσίδες’ καταστημάτων στη Λάρισα. Δεν νομίζω ότι αυτός ο δεσμός του οπαδού της Λάρισας με την ομάδα της πόλης τους υπάρχει σε άλλη πόλη της Ελλάδας. Αυτό μ’ αρέσει. Από την άλλη, πρέπει να καταλαβαίνουμε ότι υπάρχουν και κάποια όρια. Δεν μπορούμε να δέρνουμε και να καίμε! Οι γονείς στα σπίτια τα παιδιά τα μεγαλώνουν ΑΕΛ, τίποτα άλλο. Και να ξέρετε δεν τους αρέσει το ‘Λάρισα’. Η ομάδα είναι η ΑΕΛ!

-Με τις υπόλοιπες ομάδες της Θεσσαλίας ποιες ήταν οι σχέσεις σας;

«Με τον Ολυμπιακό Βόλου είχαμε αντίθετες απόψεις, ήταν η χρονιά που πέσαμε, τι να ξαναλέμε τώρα… Καρδίτσα, Τρίκαλα έχουν δυναμική! Δεν είχα, όμως, μεγάλη τριβή τότε… Πιο πολύ με την Ελασσόνα πηγαίναμε και κάναμε φιλικά, με τον Απόλλωνα Λάρισας, στα Δέντρα που ήταν τα γήπεδά μας, τη Σαριτσάνη, με ομάδες που ήταν πιο κοντά μας…»

-Στο πεδίο των Ακαδημιών πώς είχατε λειτουργήσει;

«Όταν αναλάβαμε εμείς, η ΑΕΛ σας θυμίζω ότι έλειπε εννέα χρόνια από την πρώτη κατηγορία. Δεν γίνονταν τότε επενδύσεις στην Ακαδημία. Υπήρχε μόνο το ταλέντο… τη συνέχεια αναβαθμίστηκαν όλες οι Ακαδημίες της ομάδας και του Νομού. Θέλουν χρόνο και επιμονή οι Ακαδημίες, χρειάζεται ορίζοντας. Κάποια παιδιά έφυγαν παίζουν σε άλλες ομάδες. Εμείς είχαμε τον Γκαλίτσιο που έφυγε και παίζει ακόμη και τώρα στο Βέλγιο με πολύ καλή πορεία, ο Κολοβέτσιος παίζει στην ΑΕΚ… Είχαμε και διεθνείς παίκτες τότε. Ο Κοτσολης, ο Φωτάκης, ο Ζουράφσκι…

Εύχομαι ο Σαββίδης να μην θέλει να ελέγξει το ποδόσφαιρο, αλλά να το φτιάξει, τα δείγματα είναι θετικά

-Ξεκινήσατε στη Σούπερ Λίγκα σε εποχή Κόκκαλη με τον Πέτρο να αναλαμβάνει για πρώτη φορά τότε, αποχωρήσατε σε εποχή Μαρινάκη. Καλύτερα ή χειρότερα τότε και τώρα;

«Δεν πιστεύω ότι ασχολούνται τόσο πολύ οι παράγοντες των μεγάλων ομάδων με το τι συμβαίνει στις υπόλοιπες. Απλώς δημιουργούνται διάφοροι δορυφόροι, οι οποίοι στη συνέχεια κάνουν δουλίτσες μόνοι τους. Κακώς αναφέρουμε αυτά τα δυο μεγάλα ονόματα, γιατί δεν πιστεύω ότι γι’ αυτά που συνέβαιναν σε εμάς, έφταιγαν εκείνοι. Οι δορυφόροι που δημιουργούνται, ναι, είναι πιθανώς να έφταιγαν».

-Οι «δορυφόροι» κάπως δημιουργούνται, δεν είναι αυτόφωτοι…

«Ναι, αλλά δεν δημιουργούνται για να κάνουν κακό στη Λάρισα. Καταλάβατε; Επαναλαμβάνω: φοβάμαι, ότι τώρα ενώ πήρα μια ελπίδα ότι πάνε να φτιάξουν το ποδόσφαιρο, πως η τάση είναι ποιος θα το ελέγξει και όχι ποιος θα το φτιάξει».

-Ιβάν Σαββίδης;

«Δεν τον γνωρίζω τον άνθρωπο. Έχει επενδύσει πάρα πολλά λεφτά, θεωρώ ότι έχει εισπράξει λιγότερα από όσα έχει επενδύσει όσον αφορά τα αποτελέσματα του ΠΑΟΚ. Του αξίζουν κατ’ αρχήν συγχαρητήρια γιατί εξυγίανε οικονομικά τον ΠΑΟΚ. Αισιοδοξώ όλη του η προσπάθεια να γίνεται με στόχο την εξυγίανση του ποδοσφαίρου. Και αυτό που έλεγε από την αρχή όταν ήρθε στη χώρα μας ότι θέλει ένα δίκαιο ποδόσφαιρο, να το εννοεί μέχρι το τέλος. Εύχομαι πραγματικά να μην θέλει να το ελέγξει, αλλά να το φτιάξει».

-Το έχει εννοήσει ποτέ κάποιος;

«Ας γίνει πρώτη φορά ρε παιδιά, ξέρω'γω, ας γίνει πρώτη φορά. Χρυσή ευκαιρία είναι».

-Δημήτρης Μελισσανίδης;

“Τον γνωρίζω προσωπικά. Πιστεύω ότι κατ’ αρχήν, δεν του αρέσει να αδικείται. Ξεκινάμε απ’ αυτό. Και αν αισθανθεί αδικία, προφυλάσσει την ομάδα του με οποιοδήποτε τρόπο κρίνει εκείνος. Τον γνωρίζω πάρα πολλά χρόνια από την ΑΕΚ. Ήμουν και ένας από τους χορηγούς της ΑΕΚ. Είχαμε και έχουμε μια αξιοπρεπή σχέση σε κοινωνικό επίπεδο».

-Το γήπεδο; Θα το κάνει η ΑΕΚ; Τόσα χρόνια μόνο ο Ολυμπιακός και η ΑΕΛ έκαναν γήπεδο…

«Πιστεύω ότι όταν τελειώσουν τα τυπικά, θα βρει τον τρόπο να το κάνει. Γιατί είναι η ιδιοσυγκρασία του τέτοια που δεν παίρνει τον λόγο του πίσω. Τις τεχνικές λεπτομέρειες του πρότζεκτ δεν τις ξέρω. Αλλά εκτιμώ ότι θα βρει τον τρόπο να το φτιάξει και λόγω ιδιοσυγκρασίας, αλλά και επειδή θέλει να φύγει – όταν φύγει – αφήνοντας πίσω του αυτή την κληρονομιά στην ΑΕΚ. Δεν θα ήθελε να είναι απλώς ένας απ’ αυτούς που πέρασαν και έφυγαν. Και το γήπεδο πάτα μένει στην ιστορία».

-Γιάννης Αλαφούζος;

«Επίσης ένας άνθρωπος που όσο είχα συναναστραφεί θεωρώ ότι θέλει να φτιάξει το ποδόσφαιρο. Επίσης έχει βάλει πολλά λεφτά στον Παναθηναϊκό. Και σ’ αυτό το σημείο θέλω να πω κάτι για όλους τους παράγοντες αυτού του μεγέθους για τους οποίους μιλάμε τώρα. Μπορεί κάποια χρονιά να μην πάει καλά. Να μην σου βγει ο προπονητής, το ρόστερ… Δεν είναι δυνατόν να φταίει πάντα μόνο ο μεγαλομέτοχος για όλα τα στραβά που συμβαίνουν σε μια ομάδα.

Κατά την εκτίμηση μου πρέπει να φταίει μόνο γι’ αυτά που έχει αναλάβει. Τι έχει αναλάβει; Να χρηματοδοτεί την ομάδα και να προσλαμβάνει τον τεχνικό διευθυντή ή και τον προπονητή. Δεν μπορεί να φταίει γιατί ένας παίκτης είναι βασικός και ο άλλος αναπληρωματικός. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι λίγο ‘μέχρι πού μπορώ να εμπιστευτώ τον άλλο'. Ισχύει η κουβέντα που μου είχε πει κάποτε ο Σωκράτης Κόκκαλης: ‘Πρέπει να σιγουρευτείς ότι ο άνθρωπος που έχεις απέναντί σου δεν θέλει να το ελέγξει, θέλει να το φτιάξει. Είναι μια μεγάλη κουβέντα αυτή».

-Ανδρέας Βγενόπουλος;

«Ο Ανδρέας ήταν φίλος μου, θεωρώ ότι ήταν έντιμος, ειλικρινής άνθρωπος, περήφανος. Ήθελε τα καλύτερα για τον Παναθηναϊκό. Θεωρώ ότι ως προς την εμπλοκή του με το ελληνικό ποδόσφαιρο, θεωρώ ότι υπήρξε ξιφομάχος πραγματικός. Με αρχές, με ειλικρίνεια, με εντιμότητα. Δεν ήθελε να αδικείται, κάτι αντίστοιχο με αυτό που είπα για τον Δημήτρη Μελισσανίδη».

-Επειδή ήσασταν ένας από τους στενότερους φίλους του από το χώρο του ποδοσφαίρου, μπορείτε να μας πείτε, ήθελε αληθινά να τον πάρει τον Παναθηναϊκό;

«Μόνος του; Όταν συνειδητοποίησε ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν επρόκειτο να φτιάξει, δεν έβλεπε κανέναν λόγο για να συνεχίσει την εμπλοκή του σ’ αυτό το χώρο. Αφοσιώθηκε στις δουλειές του, στα τρεξίματά του… Είχε συμμετάσχει σε όλες τις αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου, ήταν πραγματικός Παναθηναϊκός ο Αντρέας, δεν ήταν σε άλλες ομάδες…».

-Ωπ! Υπονοούμενο είναι αυτό…

«Η στάση στη ζωή, η γραμμή πρέπει να είναι μία. Δεν μπορείς να αλλάζεις. Θα σας πω μόνο ένα για να μην ξύνουμε παλιές πληγές. Με τον Βγενόπουλο, παρότι ήταν φίλος μου, είχα διαφωνήσει τότε στην ψηφοφορία της Λίγκας όταν ήταν υποψήφιος ο Κανελλόπουλος. Εγώ ήμουν με τον υποψήφιο του Γιάννη Βαρδινογιάννη, τον κ. Σπανό”.

-Γιατί απέτυχε η πολυμετοχικότητα και στον Παναθηναϊκό και στην ΑΕΚ; Ζήσατε από πολύ κοντά αυτή την εποχή…

«Γιατί δεν υπήρχε υπομονή. Ξέρετε, λίγο έλειψε να είχα μπει και εγώ στο σχήμα της ΑΕΚ! Μου είχε κάνει πρόταση ο Ντέμης, αλλά εγώ ήθελα να έχω και λόγο. Ο Ντέμης θα έπαιρνε τις αποφάσεις, συμφωνούσα, αλλά ήθελα να διατυπώνω την άποψή μου. Ε, δεν τα είχαμε βρει σ’ αυτό, είμασταν κοντά και τον εκτιμώ μέχρι σήμερα!».

-Ως… πρώην μπασκετμπολίστας, πείτε μας γιατί τόσο μεγάλη διαφορά επιπέδου των δυο σπορ στην Ελλάδα…

«Κατ’ αρχάς το μπάσκετ πιστεύω ταιριάζει πολύ στην κουλτούρα μας. Δεύτερον υπάρχουν δυο οικογένειες τα τελευταία χρόνια που δεν υπολογίζουν τόσο τα χρήματα, αρκεί να φτιάξουν πολύ δυνατές ομάδες. Βάζουν και έβαζαν δυσανάλογα χρήματα συγκριτικά με τη δυναμική του σπορ στη χώρα μας. Για να καταλάβετε την αντιστοιχία, είναι σαν να βάζουν οι Αγγελόπουλοι και ο Γιαννακόπουλος 100-120 εκατ. Ευρώ σε μια ελληνική ποδοσφαιρική ομάδα! Δεν υπάρχει αυτό που κάνουν! Υπήρχαν και παλαιότερα επενδυτές στη Θεσσαλονίκη που έβαζαν τρελά λεφτά. Και μετά, όταν έφυγαν, διαλύθηκαν οι ομάδες. Γενιά θεωρώ ότι ένας επενδυτής πρέπει να βάζει τόσα λεφτά σε μια ομάδα, ώστε να μπορεί να σηκώσει το βάρος της και ο επόμενος».

-Φανταζόμαστε πως αυτό θέλατε να κάνετε στη ΑΕΛ με το γήπεδο…

«Ναι, ακριβώς. Να έχει έσοδα από μόνη της η ομάδα, ώστε ο επόμενος από μένα να μπορεί να αντέξει βάζοντας ενδεχομένως και λιγότερα χρήματα».

-Γιατί στο μπάσκετ, πέραν της αντιπαλότητας Παναθηναϊκού – Ολυμπιακού και της ανάδειξης τόσων προπονητών και αθλητών, υπάρχει η αίσθηση ότι σε γενικές γραμμές το παιχνίδι παίζεται καθαρά, ενώ για το ποδόσφαιρο ότι ‘βρωμάει’;

«Έχω τις ενστάσεις μου γι’ αυτό να ξέρετε. Στο ποδόσφαιρο είναι και κατακριτέο εύκολα όταν γίνεται η αδικία. Όταν μια ομάδα για παράδειγμα χάνει με ένα πέναλτι ή ένα οφσάιντ. Στο μπάσκετ είναι και πιο εύκολο και δεν φαίνεται όταν γίνεται. Τρία σπρωξίματα φάουλ, στον πάγκο ο παίκτης, άντε γεια…».

-Και πάλι όμως… Η διαφορά επιπέδου στα δυο σπορ είναι τεράστια.

«Σας το ξαναλέω, είναι τρελά τα λεφτά που βάζουν οι Αγγελόπουλοι και ο Γιαννακόπουλος. Δεν πρέπει να γίνεται αυτό στο ποδόσφαιρο. Στο ποδόσφαιρο οι τέσσερις ‘μεγάλοι’ πρέπει να βγάζουν τα λεφτά από τα έσοδά τους και αν θέλει κάποιος πρόεδρος να δώσει μια – δυο χρονιές κάτι έξτρα, να το δίνει. Μιλούσα συχνά με τον μεγαλομέτοχο της Γαλατά, είμαστε φίλοι. Να σας πω τι μου έλεγε.

Ότι όλο το μπάτζετ τους το ξαναέβαζαν πίσω. 200 εκατ. ευρώ μπάτζετ. Και αν ήθελε να κάνει μια τρέλα, την έκανε, όπως τη σεζόν με τον Ντρογκμπά και τον Σνάιντερ. Το έκανε αυτός όμως, επειδή το ήθελε, μια χρονιά! Τα έσοδά της πήγαιναν στο ρόστερ, στις Ακαδημίες, στην εταιρεία, σε πολλά».

-Υπάρχει κάποιο μάνατζμεντ ελληνικής ομάδας που να σας άρεσε πολύ;

«Υπήρχαν κάποιες ομάδες κατά καιρούς, ναι. Που πρόσεξαν τον προϋπολογισμό τους, που είχαν σωστό πλάνο, τη διαχείριση, την έξωθεν μαρτυρία… Το ιδανικό μοντέλο είναι ο τεχνικός διευθυντής ή ο προπονητής να επιλέγουν τους παίκτες και ο πρόεδρος με τα στελέχη τα υπόλοιπα. Και ανάλογα να αντιστοιχούν και οι ευθύνες βεβαίως. Όχι ο προπονητής να βγαίνει και να λέει στις «στραβές» ότι δεν έχει το κατάλληλο ρόστερ…».

-Πόσο δύσκολη είναι η απόφαση για αλλαγή προπονητή;

«Είναι δύσκολη, εμείς δεν είχαμε αλλάξει πολλούς. Δεν πρέπει να βιάζεσαι. Να σας πω ένα λάθος που είχα κάνει. Ήταν να κάνουμε τα εγκαίνια του γηπέδου και είχαμε συμφωνήσει με τον Δερμιζάκη. Και μας κάθεται πρώτο ματς με τον ΠΑΟΚ! Και οι φίλαθλοι δεν θέλουν τον Δερμιτζάκη επειδή ήταν πρώην παίκτης και προπονητής του ΠΑΟΚ. Μετά, βέβαια, δέχθηκαν τον Άγγελο Αναστασιάδη, αλλά τέλος πάντων… Απειλούσαν τότε, έλεγαν ότι δεν θα έρθουν στο γήπεδο, ότι θα κάνουν, θα ράνουν… Και για να μην μπω σε κόντρα με τους οργανωμένους και χαλάσουμε τη γιορτή των εγκαινίων του γηπέδου, λέω ας μην τον πάρουμε. Και έκανα 1 1 /2 μήνα να βρω προπονητή! Τη χρονιά που πέσαμε όλα αυτά… Από τα μεγάλα λάθη που έκανα, που συμβιβάστηκα για να μην έχουμε φασαρίες στο γήπεδο. Και μετά πήρα έναν προπονητή που δεν είχε καμία σχέση με την ελληνική πραγματικότητα…».