Panini. Ένα όνομα ξεχωριστό, ιδιαίτερο και τόσο ρομαντικό. Ποιος δεν μεγάλωσε μαζεύοντας αυτοκολλητάκια ποδοσφαίρου και μπάσκετ; Ποιος δεν συνδύασε Παγκόσμια Κύπελλα Ποδοσφαίρου, Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα, Α' Εθνική και Α1 Κατηγορία με τα θρυλικά πορτραίτα της ιταλικής εταιρείας; Η Panini είχε τον ρόλο της... νονάς όταν ήμασταν παιδιά και εν έτη 2016 έχει επιστρέψει δυναμικά στην αγορά με στόχο να προσελκύσει νέους θαυμαστές, νέους συλλέκτες στην αγκαλιά της, αλλά και για να συνεχίσει να συγκινεί τους μεσήλικες που δεν της γύρισαν ποτέ την πλάτη. Ποιος δεν θυμάται το πρώτο του album, τις ανταλλαγές των διπλών και των τριπλών, την ατάκα του μπαμπά " πήγαινε να μου πάρεις τσιγάρα" και την απάντησή " ΟΚ, αλλά με τα ρέστα θα πάρω αυτοκολλητάκια";

To VIDEO είναι ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ υλικό της Panini που παραχωρήθηκε στο Sport24.gr για τις ανάγκες του κειμένου.

Το Sport24.gr είχε την ευκαιρία να ταξιδέψει στη Μόντενα, στην πόλη που ξεκίνησαν όλα, για να δει από κοντά την παραγωγική διαδικασία, να συζητήσει με τους ανθρώπους της εταιρείας, να καταλάβει ποια είναι τα χαρακτηριστικά που την κάνουν ξεχωριστή στην αγορά και την καρδιά μας, να ακούσει τα προβλήματά τους, αλλά και για να γνωρίσει την ιστορία της. Πιστέψτε μας, αυτή η εμπειρία ήταν πραγματικά ιδιαίτερη. Θα το νιώσετε κι εσείς όσο θα περνά η ώρα.

Ο Stefano Martinelli ήταν ο άνθρωπος που ανέλαβε την ξενάγηση. Ευγενικός, χαμογελαστός, ενθουσιασμένος που είχε την ευκαιρία να μιλήσει για την εταιρεία που εκπροσωπεί ως υπεύθυνος εξαγωγών σε συγκεκριμένες χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα. Η πρώτη επαφή με τη Μόντενα ήταν ακριβώς αυτή που περίμενα. Μια πόλη ήσυχη, σε ρυθμούς εντελώς διαφορετικούς από αυτούς που θα συναντήσεις στη Ρώμη ή το Μιλάνο. Ο κόσμος απολαμβάνει τον καφέ του στον ήλιο (θα πληρώσεις μόλις 1.8 ευρώ για έναν cappuccino στο πιο κεντρικό σημείο της πόλης), γυμνάζεται, οι οδηγοί δεν κορνάρουν, όλα κινούνται χωρίς βιασύνη κι ένταση, ενώ τα πραγματικά καλά εστιατόρια βρίσκονται σε κάθε γωνία.

Τα albums από τα Μουντιάλ 1970, 1974, 1978, 1982, 1986, 1990

Τα albums από τα Μουντιάλ 1994, 1998, 2002, 2006, 2010, 2014

Φτάνοντας στο εργοστάσιο και τα γραφεία της Panini (στεγάζονται στον ίδιο χώρο, μόλις λίγα λεπτά μακριά από το κέντρο της Μόντενα), διακρίνεις αμέσως την ταμπέλα με το χαρακτηριστικό κίτρινο λογότυπο. Δεν θα σε εντυπωσιάσει ο χώρος, όμως για τους ανθρώπους της εταιρείας είναι κάτι σαν δεύτερο σπίτι τους. " Είμαστε μια οικογένεια. Ξέρω ότι ακούγεται κλισέ, όμως στην περίπτωσή μας είναι πραγματικά έτσι" μου εξήγησε ο "ξεναγός" μου, πριν έρθουν και οι συνάδελφοί του στην παρέα για να περπατήσουμε κάθε σπιθαμή των εγκαταστάσεων.

Οι πρώτες γνωριμίες, ο Πελέ και η αρχή της Δυναστείας

Η πρώτη γνωριμία ήταν με την Lorena Sabattini, κόρη του πρώτου εργαζόμενου της εταιρίας Panini. Ο πατέρας της ήταν φίλος και κουρέας του ιδρυτή Giuseppe Panini και ο πρώτος που προσλήφθηκε το 1961. " Ο μπαμπάς μου δούλεψε από την πρώτη μέρα μαζί του και συνέχισε να είναι και κουρέας του. Στη συνέχεια, ήρθε και η μητέρα μου. Εγώ βρίσκομαι εδώ από το 1991" μας εξήγησε. Θυμήθηκε όμορφες ιστορίες, κοκκίνισε από ενθουσιασμό, ίδρωσε από το πάθος, συγκινήθηκε, εγώ δεν καταλάβαινα σχεδόν τίποτα χωρίς την απαραίτητη μετάφραση μιας και μιλούσε σε καταιγιστικό ρυθμό στα ιταλικά, όμως της εξήγησα πως αυτό το "πηγαδάκι" ήταν όμορφο μόνο και μόνο επειδή αισθάνθηκα τα συναισθήματά της. Τα ίδια, έντονα συναισθήματα είχε και η Anna Iorio, που δουλεύει στην Panini μια ολόκληρη ζωή, από το 1981!

Το πρώτο πορτραίτο του Πελέ, το πρώτο αυτοκόλλητο και το πρώτο album

Και μετά περπάτημα στους διαδρόμους των γραφείων. Οι τοίχοι τους ήταν ντυμένοι με την ιστορία της Panini. Από το πρώτο album το 1961, μέχρι τις τελευταίες συλλογές. Από τα πρώτα albums του ιταλικού ποδοσφαίρου, μέχρι τις φωτογραφίες με τα φακελάκια της ελληνικής αγοράς που έγραφαν " Ποδόσφαιρο 1983, δραχμές 10". Κάθε εικόνα είχε τη δική της ιστορία. Όπως για παράδειγμα το αυτοκόλλητο με τη ζωγραφισμένη μορφή του Πελέ. Εκείνα τα χρόνια, το μόνο μέσο που υπήρχε για την ενημέρωση του κοινού, ήταν το ραδιόφωνο. Ο κόσμος γνώριζε την ύπαρξη ενός σπουδαίου Βραζιλιάνου ποδοσφαιριστή, ήξερε το όνομά του, όχι όμως και το πρόσωπό του. Το έμαθε από τα αυτοκόλλητα της Panini. Και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα.

Ο Benito κι ο Giuseppe Panini πουλούσαν εφημερίδες στη Μόντενα. Το 1960 βρήκαν κάποια αυτοκόλλητα που μια εταιρεία στο Μιλάνο δεν μπορούσε να διοχετεύσει στο εμπόριο και τα αγόρασαν. Πούλησαν τρία εκατομμύρια φακελάκια και κατάλαβαν ότι η αγορά χρειαζόταν ένα brand που θα συνδυάσει το όνομά του με τα stickers και τον αθλητισμό. Το 1961 ο Giuseppe ίδρυσε την Panini και ο αδελφός του τον ακολούθησε. Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε το πρώτο album που ήταν αφιερωμένο στο ιταλικό ποδόσφαιρο. Πωλήθηκαν 15 εκατομμύρια φακελάκια και άλλα 29 εκατομμύρια την επόμενη χρονιά. Ο Franco κι ο Umberto Panini μπήκαν στην επιχείρηση το 1963 και όσο περνούσε ο καιρός, τόσο η εταιρεία μεγάλωνε.

Εθνική Ελλάδας μπάσκετ, φακελάκια, Κατσουράνης - Καραγκούνης και Κατσικάρης!

Το 1970 έγινε το μεγάλο βήμα, όταν η Panini αποφάσισε να γίνει παγκόσμιο brand. Κυκλοφόρησε το album του Παγκοσμίου Κυπέλλου του Μεξικό και ταυτόχρονα πέρασε στη νέα εποχή της. Κατήργησε την κόλλα που συνόδευε τα αυτοκόλλητα (μια κόλλα που όπως μας είπαν είχε ένα ιδιαίτερα μεθυστικό άρωμα που λάτρευαν τα παιδιά) και έφτιαξε αυτά που βλέπουμε στη σημερινή εποχή. Όσο για τον ποδοσφαιριστή που βλέπουμε σε όλες τις ποδοσφαιρικές συλλογές της; Πρόκειται για τον Carlo Parola, έναν παίκτη-θρύλο της Juventus. Η φωτογραφία με το "ψαλιδάκι" του σε αναμέτρηση με τη Fiorentina είναι κλασική, όμως ελάχιστοι γνωρίζουν πως ήταν ένας σπουδαίος αθλητής τις δεκαετίες του '40 και του '50, αλλά και ένας εξαίρετος προπονητής για ακόμη 20 χρόνια.

Τα προβλήματα, οι ληστείες και οι πειρατές

Η Panini απασχολεί περίπου 800 ανθρώπους. Ήταν μία από τις πρώτες εταιρίες που τις δεκαετίες του '60 και του '70 έδωσαν δουλειά σε γυναίκες. Το brand της θεωρείται ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα παγκοσμίως και το δεύτερο μεγαλύτερο στη Μόντενα μετά τη Ferrari, μιας κι ο Enzo Ferrari γεννήθηκε και έζησε σε αυτή την πόλη, όπως και ο παγκοσμίου φήμης τενόρος Luciano Pavarotti.

Παρόλα αυτά, η Panini έχει να αντιμετωπίσει πολύ σημαντικά θέματα σε καθημερινή βάση.

Το μεγαλύτερο όλων είναι η πειρατεία, η οποία της έχει δημιουργήσει σημαντικό πρόβλημα και επί ελληνικού εδάφους. Βλέπετε, υπάρχει στη χώρα μας εταιρεία που παράγει αυτοκόλλητα χωρίς να αγοράζει άδειες και δικαιώματα από λίγκες και διοργανώσεις, με αποτέλεσμα να παίρνει σημαντικό μέρος της αγοράς με πλάγιο τρόπο και να έχει μεγάλα έσοδα με ελάχιστο κόστος παραγωγής. Οι άνθρωποι της Panini "πολεμούν" εδώ και χρόνια το συγκεκριμένο ζήτημα, ξέρουν με κάθε λεπτομέρεια τους ανθρώπους που βρίσκονται απέναντί τους, έχουν συναντηθεί με υπουργούς, έχουν ζητήσει την βοήθεια των ελληνικών δικαστηρίων, όμως η απάντηση που παίρνουν είναι πως " το θέμα σας δεν επείγει". Δεν επείγει, λέει, ακόμη κι αν η συγκεκριμένη εταιρεία φέρνει χρήματα στα ελληνικά ταμεία και δεν χρωστάει ούτε ευρώ. Κι αν σκεφτείτε πως η Panini έχει τα τελευταία χρόνια, κυρίως λόγω της οικονομικής κρίσης, ζημιές από την παρουσία της στην ελληνική αγορά, σίγουρα θα αναρωτηθείτε γιατί μένει και δεν αποχωρεί τουλάχιστον μέχρι να βελτιωθεί η κατάσταση.

" Πρώτον, δεν θέλουμε να αφήσουμε την αγορά στους πειρατές. Δεν θέλουμε και δεν πρόκειται να το κάνουμε. Δεύτερον, μας ενδιαφέρει να είμαστε συνεπείς. Να υπάρχει το λογότυπό μας παντού. Να είμαστε προσβάσιμοι στον κόσμο που μας τιμά τόσες δεκαετίες. Θέλουμε να συνεχίσουμε να παλεύουμε με δίκαιους και έντιμους τρόπους" μας είπαν και πρόσθεσαν πως γι' αυτούς δεν υπάρχει "πλάγιος" τρόπος, αλλά μόνο νόμιμες οδοί και τίμιες πρακτικές. Δεν έχουμε την παραμικρή αμφιβολία γι' αυτό. Θα το καταλάβετε κι εσείς στη συνέχεια του κειμένου πως η Panini είναι μια εταιρεία που πρωταρχικό στόχο έχει να σέβεται τον συλλέκτη.

Από τη μία, η Panini επενδύει δεκάδες εκατομμύρια ευρώ για να εξασφαλίζει άδειες από κάθε λίγκα με την οποία συνεργάζεται κι από την άλλη οι πειρατές παράγουν το ίδιο υλικό με σχεδόν μηδενικό κόστος. " Σκοπεύουμε να ζητήσουμε την βοήθεια των συλλόγων, διότι είναι πρόβλημα και γι' αυτούς το να χρησιμοποιείται το όνομά τους χωρίς να κερδίζουν κάτι και οι ίδιοι. Θα μας βοηθήσουν, καταλαβαίνουν ότι έτσι μόνο κέρδη θα έχουν", ήταν το σχόλιο των Ιταλών, που την ίδια ώρα προσπαθούν καθημερινά να βρουν τρόπους ώστε το υλικό που φεύγει από το εργοστάσιο να φτάνει με ασφάλεια στον προορισμό του.

Δεν υπάρχουν σπάνια αυτοκόλλητα

Κάθε μεγάλη διοργάνωση ξεκινά όταν η Panini κυκλοφορεί το επίσημο album της. Αυτό συμβαίνει και τώρα. Ο κόσμος έχει μπει στους ρυθμούς του Euro 2016 εδώ και ένα μήνα και η εταιρεία δουλεύει 24 ώρες το 24ωρο, με τρεις βάρδιες και full τις μηχανές της για να μπορεί να καλύψει τις ανάγκες της αγοράς. Ποιες είναι αυτές; Κάτι σαν... 8 εκατομμύρια αυτοκόλλητα ημερησίως. Τόσα αγοράζει ο κόσμος αυτή την εποχή, αριθμός που θα μεγαλώνει όσο πλησιάζουμε στην έναρξη της διοργάνωσης στα γήπεδα της Γαλλίας. Η Panini έχει τη δυνατότητα παραγωγής έως και 1.000.000.000 φακέλων ετησίως, οπότε δεν θα αντιμετωπίσει το παραμικρό πρόβλημα.

Η επίσκεψη στην Panini έγινε Δευτέρα. Περίεργο, αλλά στις μηχανές παραγωγής υπήρχαν λίγα άτομα. Οι άνθρωποι της εταιρίας προλαβαίνουν και εξηγούν: " Σήμερα δεν θα δεις πολύ κόσμο, γιατί δούλεψαν την Κυριακή και έπρεπε να ξεκουραστούν. Δεν ζητάμε ποτέ από τους εργαζόμενούς μας να μείνουν ούτε λεπτό παραπάνω από το οκτάωρό τους. Τους σεβόμαστε. Θέλουμε να δουλεύουν φυσιολογικές ώρες, ώστε να είναι ξεκούραστοι, προσεκτικοί, χαρούμενοι και αποδοτικοί" μας εξήγησαν. Ακόμη κι έτσι, σε μια κάπως ήσυχη μέρα, η παραγωγή συνεχιζόταν με γοργούς ρυθμούς. Και είδαμε κάθε στάδιό της με τη συνοδεία της λεπτομερούς ανάλυσης των ξεναγών.

Το στάδιο της σχεδίασης κάθε αυτοκόλλητου.

Η πρώτη διόρθωση. Η αναζήτηση για τυχόν λάθος είναι λεπτομερής.

Η δεύτερη διόρθωση, που γίνεται με μεγεθυντικό φακό.

Η εκτύπωση έγινε και το πρώτο κόψιμο ξεκινά.

Ο έλεγχος είναι απαραίτητος και γίνεται σε κάθε στάδιο της διαδικασίας.

Τα αυτοκόλλητα αρχίζουν σιγά σιγά να συγκεντρώνονται...

... πριν ελεγχθούν εκ νέου

Η ταξινόμηση έχει ξεκινήσει.

Και η ταξινόμηση είναι ένα πολύ σημαντικό σημείο της διαδικασίας...

... πριν γίνει η μίξη των αυτοκόλλητων...

... και μπουν στα κουτιά των 100 φακέλων.

Τα κουτιά είναι έτοιμα, σφραγισμένα και πηγαίνουν προς το τελικό στάδιο.

Περίμενα με αγωνία τη στιγμή που θα πέσει στο τραπέζι η πιο κρίσιμη ερώτηση που θα έκανε κάθε άνθρωπος που μαζεύει αυτοκόλλητα Panini. Δεν πρόλαβα ούτε αυτή τη φορά. Βλέπετε, οι άνθρωποι της εταιρείας ξέρουν κάθε ερώτηση που θα τους γίνει, κυρίως επειδή βρίσκονται σε καθημερινή επαφή με το κοινό τους. Πως γίνεται αυτή η αλληλεπίδραση με τον κόσμο, θα δείτε στη συνέχεια.

" Θέλω να σου πω ότι δεν υπάρχουν σπάνια αυτοκόλλητα. Αυτός είναι απλά ένας μύθος. Όσες πιθανότητες έχεις να βρεις έναν ποδοσφαιριστή της Ελβετίας, άλλες τόσες πιθανότητες έχεις να βρεις τον Cristiano Ronaldo ή οποιονδήποτε μεγάλο σταρ. Και θα στο αποδείξω" ήταν το πρώτο σχόλιο, πριν δω με ποιον τρόπο εκτυπώνονται οι παίκτες. Θα σας το εξηγήσω με απλά λόγια. Αν για παράδειγμα το album έχει 500 αυτοκόλλητα, τότε υπάρχουν σε έναν κυλινδρικό διάδρομο 50 σημεία με 50 δεκάδες παικτών. Τυπώνεται η πρώτη, φεύγει, πέφτει από πάνω της η δεύτερη, η τρίτη, η τέταρτη και στο τέλος φτάνει στον εργάτη μια στοίβα με όλα τα stickers της συλλογής. Και με τον τελευταίο αναπληρωματικό της πιο αδύναμης ομάδας και με τον Cristiano Ronaldo και όλους τους αστέρες της διοργάνωσης.

Στη συνέχεια, αυτή η στοίβα πηγαίνει για κόψιμο, πριν γίνει η μίξη, μπει κάθε αυτοκόλλητο στο φακελάκι και στη συνέχεια κάθε φακελάκι μπει στο κουτί του. Αν σε ένα φακελάκι μπουν τέσσερα αντί για πέντε αυτοκόλλητα, τότε το μηχάνημα το απορρίπτει έχοντας ελέγξει το βάρος του. Το ίδιο θα συμβεί και με το κουτί. Αν υπάρχει ένα φακελάκι λιγότερο, το κουτί θα πέσει σε έναν κάδο για να ελεγχθεί ξεχωριστά και χειροκίνητα από τους εργάτες. " Δεν θα βρείτε δυο ίδια αυτοκόλλητα σε ένα φακελάκι και δεν υπάρχουν σπάνια κομμάτια. Και ξέρεις γιατί; Διότι μας ενδιαφέρει ο κόσμος να μπορεί να συμπληρώνει το album. Θέλουμε στο τέλος της διαδικασίας να είναι όλοι χαρούμενοι" μου εξήγησαν χαρακτηριστικά.

Στόχος της Panini είναι να ευχαριστεί το κοινό της, χωρίς όμως να το πιέζει να αγοράσει ξανά και ξανά και ξανά: " Εμείς βγαίνουμε στην αγορά, δίνουμε δωρεάν το album και λέμε "τα αυτοκόλλητα θα τα βρείτε στα περίπτερα, τα supermarkets κτλ". Από εκεί και πέρα, δεν θα μας ακούσεις να λέμε "συμπληρώστε το album". Είμαστε παντού, θέλουμε το κοινό να μας βρίσκει εύκολα και να κρίνει εκείνο αν θέλει μερικά φακελάκια ή να συμπληρώνει τα albums του".

Το πρώτο album και ο σωσίας του Obradovic

Είχα την ευκαιρία να δω πως δημιουργούνται, πως διορθώνονται και πως φτάνουν στην παραγωγή τα προσχέδια κάθε ποδοσφαιριστή. Στο τμήμα Sport Editorial με υποδέχθηκε ο υπεύθυνος Paolo Biondi. ΙΔΙΟΣ με τον Zeljiko Obradovic! Όταν του το είπα κοκκίνισε ολόκληρος! Είχε ετοιμάσει και μερικές εκπλήξεις: το πρώτο album της Panini, το οποίο κυκλοφόρησε το 1961. " Βλέπεις πόσες ατέλειες είχε; Βλέπεις πως περνούσε η κόλλα τις σελίδες και πως φαινόταν από την πίσω πλευρά; Δες και τις διαφορετικές φανέλες που είχε κάθε παίκτης. Εντάξει, είχε πολλές ατέλειες αυτό το album και τώρα μας φαίνεται τρομερά περίεργο, όμως αυτή ήταν η αρχή και από τότε βελτιωνόμαστε συνεχώς" μας είπε και μας εξήγησε πως διορθώνονται τα λάθη, οι ημερομηνίες γέννησης, το ύψος, το βάρος, οι ομάδες, ακόμη και κάποιες πολύ μικρές λεπτομέρειες στο φόντο κάθε παίκτη.

Αυτό είναι το ιστορικό, πρώτο album της Panini!

Στοίβες από αυτοκόλλητα που είχαν σημειώσεις με κόκκινο στυλό. Σημειώσεις σε κάθε γλώσσα, για κάθε αγορά στην οποία θα καταλήξουν. Η προσοχή που δίνει το συγκεκριμένο τμήμα είναι τρομερή, αλλά και υπερβολικά κρίσιμη για να αποκτήσει το προϊόν την τελική σωστή μορφή του.

Ο Paolo Biondi είχε ψάξει αρκετή ώρα για να βρει albums που κυκλοφόρησαν στην Ελλάδα πριν από 20, 25, και 30 χρόνια. Συλλογές μπάσκετ, στις οποίες υπήρχαν ακόμη και οι ομάδες της Α2 κατηγορίας! Είδαμε τον Φώτη Κατσικάρη με τις φανέλες του Σπόρτιγκ και της ΑΕΚ. Την Εθνική Ελλάδας στο "σαλόνι" (το κεντρικό δισέλιδο δηλαδή) και τους Νίκο Γκάλη – Παναγιώτη Γιαννάκη στον Άρη. Απολαύσαμε albums του ΝΒΑ και του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ήταν μια όμορφη, ρομαντική στιγμή. Όποιος έχει κρατήσει αυτές τις συλλογές, πρέπει να νιώθει περήφανος και δικαιωμένος για την επένδυση που έκανε στα τέλη της δεκαετίας του 1980.

Το "κρυφό δωμάτιο" που με άφησε με το στόμα ανοιχτό

Κάθε λεπτό που περνούσε, αισθανόμουν όλο και πιο όμορφα με αυτή την ξενάγηση και κυρίως με την αγάπη με την οποία μιλούσαν για τη δουλειά τους οι άνθρωποι της Panini. Κάθε βήμα με οδηγούσε σε κάτι που με ενθουσίαζε όλο και περισσότερο. Προσπαθούσα να φανταστώ πως θα ένιωθαν οι hardcore fans της Panini αν βρίσκονταν στη θέση μου. Και όμως. Δεν είχα φτάσει ακόμη στο πιο "τρελό" σημείο των εγκαταστάσεων της εταιρείας στη Μόντενα.

" Τώρα θα δεις κάτι που θα σου αρέσει και θα σου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση" μου είπαν και μου έδειξαν μία πόρτα ασφαλείας, με ένα πολύ μικρό παράθυρο. Σκέφτηκα να την φωτογραφίσω πριν την περάσω. " Πάμε...". Στο εσωτερικό, υπήρχαν δυο αίθουσες. Μια μεγάλη, με γραφεία, υπολογιστές και 4-5 εργαζόμενους και άλλη μία με κάτι που έμοιαζε με ράφια. Ακούστε λοιπόν τι συμβαίνει σε αυτούς τους δυο χώρους.

Εκεί δουλεύουν 17 άνθρωποι, οι οποίοι παραλαμβάνουν γράμματα (ναι, γράμματα με την κλασική τους μορφή, γραμμένα στο χέρι με μολύβι και στυλό) και e-mails από συλλέκτες που ψάχνουν το τελευταίο ή τα τελευταία κομμάτια για να συμπληρώσουν τις συλλογές τους. 17 άνθρωποι εργάζονται σε αυτό το τμήμα, αριθμός τρομερός, που όμως δείχνει και τις ανάγκες της εταιρείας για να ανταπεξέλθει στην ποσότητα των αιτημάτων που φτάνουν σε αυτή καθημερινά.

" Καταρχήν, πρέπει να σου πούμε το εξής. Η Panini σέβεται τον πελάτη, τον συλλέκτη. Το είπαμε και νωρίτερα. Θέλουμε ο κόσμος να μπορεί να συμπληρώνει τις συλλογές του και να αισθάνεται χαρούμενος. Γι' αυτό κι εμείς τον βοηθάμε, ακόμη κι αν πρέπει μερικές φορές να πληρώσουμε εμείς το κόστος" μου είπαν και ακολούθησε η μεγάλη αποκάλυψη.

Υπήρχαν 12 ράφια, στα οποία είχαν κατηγοριοποιηθεί τα αυτοκόλλητα από κάθε συλλογή. Πήγαινες στο "Z" και έβλεπες -για παράδειγμα- 50 αυτοκόλλητα του Zinedine Zidane. Προσέξτε όμως, δεν υπήρχαν μόνο ποδοσφαιρικά και μπασκετικά, αλλά stickers από κάθε συλλογή της Panini που συνεργάζεται και με την Disney και κυκλοφορεί περισσότερα από 200 διαφορετικά albums κάθε χρόνο. Κι εκεί που νόμιζα ότι " OK, εντυπωσιακό να υπάρχουν τόσα ράφια με όλα τα αυτοκόλλητα", μια κυρία πάτησε ένα κουμπί για να με αφήσει στην κυριολεξία άναυδο!

Ο τοίχος του ραφιού άνοιξε (!) για να αποκαλυφθεί μπροστά στα μάτια μου μια μικρή αποθήκη από 10-15 συρτάρια γεμάτα κατηγοριοποιημένα αυτοκόλλητα. Αυτά τα συρτάρια κινούνται σαν ασανσέρ και έρχονται μπροστά στον εργαζόμενο για να βρεθεί το sticker που χρειάζεται ο συλλέκτης. Φανταστείτε λοιπόν 12 ράφια, που στα ενδότερά τους έχουν άλλα 150 συρτάρια. Όποιο αυτοκόλλητο κι αν ψάχνεις, υπάρχει εκεί. Δεν μιλάμε για εκατοντάδες, αλλά για χιλιάδες, πολλές χιλιάδες διαφορετικά stickers, ακόμη και από συλλογές περασμένων δεκαετιών. Αν για παράδειγμα έχεις το album από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998 και σου λείπει ο Fabien Barthez, μπορείς με ένα απλό γράμμα ή ένα e-mail να το ζητήσεις, να το πάρεις και να συμπληρώσεις τη συλλογή σου.

Το ένα από τα 12 ράφια...

... και τα ενδότερά του!

" Σεβόμαστε τους συλλέκτες μας, σεβόμαστε τον κόσμο και το αποδεικνύουμε συνεχώς με κάθε μας κίνηση" μου εξήγησαν, αν και πλέον δεν χρειαζόταν. Δεν χρειαζόταν να πουν κάτι περισσότερο για να με πείσουν μετά από όσα είχα δει σε αυτό το δωμάτιο που κόστισε πολλά χρήματα για να δημιουργηθεί και να κάνει τη διαφορά για μια ολόκληρη εταιρεία.

Τι γίνονται τα albums μετά την λήξη;

Ακριβώς απέναντι από το " μαγικό δωμάτιο", βρίσκεται η αποθήκη στην οποία πηγαίνουν οι παλέτες για να φορτωθούν στη συνέχεια στα φορτηγά και να αναχωρήσουν για τον προορισμό τους. Εκεί υπάρχουν albums και αυτοκόλλητα που καταλήγουν στην καταστροφή και την ανακύκλωση. Βλέπετε, όταν οι διοργανώσεις ολοκληρώνονται και οι άδειες εκπνέουν, η Panini δεν μπορεί να διοχετεύσει τα προϊόντα της στο εμπόριο. Ούτε εδώ υπάρχουν " πλάγιες μέθοδοι". Ο δρόμος είναι συγκεκριμένος και όλα γίνονται βάσει νόμων και συμφωνιών. Ήταν πάντως στενάχωρη εικόνα να βλέπεις τόνους υλικού που έχει επιστραφεί από κάθε γωνιά του πλανήτη να περιμένει την ανακύκλωσή του.

Αν κάνετε μια αναζήτηση στο Twitter με το hashtag #gotgotneed, θα δείτε τι συμβαίνει σε κάθε γωνιά του πλανήτη λίγες εβδομάδες πριν την έναρξη του Euro 2016. Παιδιά που φωτογραφίζονται περήφανα με τα αυτοκόλλητα της Panini, αλλά και μεσήλικες που λένε " δεν με ενδιαφέρει που είμαι 36, θα το συμπληρώσω και αυτό το album". Σε μια εποχή που ο κόσμος λατρεύει να βλέπει retro και vintage εικόνες, η επιστροφή στη συλλογή των αυτοκόλλητων είναι κάτι που προσφέρει χαρά, χαμόγελο και κυρίως μια γλυκιά νοσταλγία.

Σαν παιδιά οι περισσότεροι δεν είχαμε την άνεση να αγοράζουμε αμέτρητα φακελάκια για να συμπληρώσουμε τις συλλογές μας. Πλέον, αυτό το hobby είναι κάπως πιο... διαχειρίσιμο οικονομικά, αλλά και διασκεδαστικό για μερικές εβδομάδες. Και υπάρχουν και οι Ουαλοί, οι οποίοι δεν έχουν δει την ομάδα τους σε τελική φάση, δεν την έχουν δει σε album της Panini και φέτος είναι μία από τις μεγαλύτερες αγορές χάρη της συμμετοχής της Εθνικής στο Euro 2016.

Τα τελευταία χρόνια, η Panini έχει αρχίσει να ασχολείται και με τις συλλεκτικές κάρτες. Για παράδειγμα, υπάρχουν πακέτα με κάρτες των superstars του ΝΒΑ που πωλούνται για πολλές χιλιάδες ευρώ. Έχουν πάνω τους ένα μικρό κομμάτι από την αυθεντική φανέλα του αθλητή, την υπογραφή του και δεν κυκλοφορούν μαζικά, αλλά σε λίγα έως ελάχιστα κομμάτια. " Αφορούν έναν πολύ συγκεκριμένο κύκλο συλλεκτών που τις αγοράζει φανατικά και μερικές φορές τις πουλάει σε αξία ακόμη μεγαλύτερη" μας εξήγησαν. Άλλο προϊόν, διαφορετική φιλοσοφία.

Και τελικά, τι είναι η Panini για όλους εμάς;

Μια ξενάγηση λίγων ωρών ήταν αρκετή για να αισθανθώ ξανά παιδί, να εξιστορήσω όσα έζησα με ενθουσιασμό σε φίλους και συναδέλφους και να νιώσω την ανάγκη να τρέξω σε ένα περίπτερο για να αγοράσω μερικά φακελάκια. Μπορεί ο περιπτεράς να αναρωτιέται κάθε φορά από μέσα του πως είναι δυνατόν ένας 30χρονος να αγοράζει ακόμη αυτοκόλλητα, μπορεί να φαντάζεται πως κάθε 30χρονος ή 40χρονος τα αγοράζει για τα παιδιά του, όμως η μόδα επιστρέφει και μαζί επιστρέφει και το χαμόγελο σε εμάς που αγοράσαμε το πρώτο μας album στα τέλη της δεκαετίας του '80 ή τη "χρυσή" δεκαετία του '90.

Η Panini είναι όντως μια οικογένεια. Οι εργαζόμενοι είναι δεμένοι μεταξύ τους κι αυτό δεν είναι κλισέ, αλλά μια ειλικρινής διαπίστωση: " Κάποτε, ο Giuseppe Panini έκανε μεγάλα γλέντια με κρασί και φαγητό μαζί με τους ανθρώπους που δούλευαν για εκείνον. Ναι, σήμερα υπάρχει πολλή πίεση, υπερβολική μερικές φορές. Υπάρχουν πολλά σοβαρά ζητήματα, κάποιες φορές η δουλειά μας έχει μεγάλα προβλήματα κι εμείς αισθανόμαστε εκνευρισμό, όμως δεν χάνουμε ποτέ την ψυχραιμία μας και τα ξεπερνάμε όλα. Μπορεί να έρθεις στο γραφείο και να πρέπει να ασχοληθείς με πειρατές και δικαστήρια, όμως στο τέλος της ημέρας θα είσαι γεμάτος γιατί θα έχεις κάνει ένα βήμα προς τα εμπρός".

Η Panini είναι κάτι μεγαλύτερο από αυτό που θα φανταστείς μόλις φτάσεις στις εγκαταστάσεις της στη Μόντενα. Δεν τους ενδιαφέρει η χλιδή, θέλουν να διατηρήσουν το κλασικό τους στυλ και να μην αλλοιώσουν την φιλοσοφία τους. Η Panini είναι ένα brand που έχει σπουδαία έσοδα, αλλά θα μπορούσε να έχει ακόμη μεγαλύτερα. Απλώς οι άνθρωποί της προτιμούν να κρατήσουν τον χαρακτήρα τους, να παραμείνουν κοντά στον κόσμο, να αντιμετωπίσουν τον ανταγωνισμό με ψυχραιμία και κυρίως με εντιμότητα. Δεν θα αφήσουν την αγορά στους πειρατές, δεν θα δώσουν χρήματα κάτω από το τραπέζι και θα γυρίσουν την πλάτη σε όποιον τους τα ζητήσει.

Αν υπάρχει μια λέξη που χαρακτηρίζει την Panini, αυτή είναι ο σεβασμός. Προς τους συλλέκτες, προς τους συνεργάτες της, προς την πόλη, προς τους πάντες. Και γι' αυτό παραμένει εδώ και δεκαετίες στην κορυφή. Κάθε χρόνο επενδύει τεράστια ποσά για να εξασφαλίσει τις άδειες κάθε λίγκας και κάθε διοργάνωσης, για να βρεθεί σε κάθε αγορά και να αποκτήσει νέους φίλους που θα αγαπήσουν μέσα από τα δικά της albums το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ, τον αθλητισμό γενικότερα.

Και τελικά, τι είναι αυτή η μανία που μας πιάνει πριν από κάθε μεγάλη διοργάνωση; Είναι μια παιδιάστικη συμπεριφορά; Είναι μια κακή επένδυση, μια σπατάλη των χρημάτων μας; Είναι κάτι που πρέπει να ξεπεράσουμε; Δεν είναι τίποτα απ' όλα αυτά. Είναι μια συνήθεια με την οποία μεγαλώσαμε, μια όχι πολύ ακριβή διαδικασία που μοιάζει με ένα μπουκαλάκι στο οποίο κλείνουμε τις αναμνήσεις μας. Για πολύ κόσμο είναι κάτι σαν θρησκεία. Όταν αγοράζεις το album, όταν σκίζεις το πρώτο φακελάκι ξεκινά και η αντίστροφη μέτρηση της διοργάνωσης. Κι όταν φτάνεις στην πρεμιέρα, ξέρεις τους ποδοσφαιριστές των δυο ομάδων, διότι έχεις μάθει κάθε γωνία και κάθε χαρακτηριστικό του προσώπου τους από τα αυτοκολλητάκια.

Η Panini ήταν κάτι σαν... νονά μας και απ’ ότι φαίνεται συνεχίζει να είναι. Αυτό το ταξίδι στη Μόντενα, η ξενάγηση στην καρδιά της εταιρείας, η συζήτηση με τους ανθρώπους της, το άρωμα των πιεστηρίων, η μυρωδιά της κόλλας, αλλά κυρίως η φιλοσοφία που διακατέχει το brand από το 1961 μέχρι το 2016, ήταν πραγματικά κάτι special. Ήταν κάτι που δεν συναντάς εύκολα στην εποχή που ο ανταγωνισμός έχει ξεφύγει επικίνδυνα και η πίεση τσακίζει τους ανθρώπους. Αυτή η επίσκεψη έμοιαζε με ένα ταξίδι πίσω στον χρόνο, ήταν μια φανταστική εμπειρία για να θυμηθούμε τα παιδικά μας χρόνια και να νιώσουμε ξανά πιτσιρικάδες.

Ελπίζουμε να νιώσατε κι εσείς το ίδιο.

Twitter @harris_stavrou

* Οι φωτογραφίες από τη διαδικασία της παραγωγής και το video είναι ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ περιεχόμενο της Panini, που παραχωρήθηκε στο Sport24.gr για τις ανάγκες του κειμένου.