Το Sport24.gr ταξίδεψε στο Εδιμβούργο, στην πρωτεύουσα της Σκωτίας, πόλη που αποτελεί δημοφιλή τουριστικό προορισμό στην Ευρώπη. Η παλιά και η νέα πόλη έχουν χαρακτηριστεί Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς από την UNESCO. Εντυπωσιάζει για τη θέση της, τις ομορφιές και τα αξιοθέατά της. Απλωμένη σε μια σειρά από βραχώδεις λόφους με θέα τη θάλασσα. Εντυπωσιακά κτίρια, μνημεία πάνω σε απόκρημνα βράχια, γραφικά δρομάκια και σπίτια. Τριγύρω πάρκα και κήποι εναλλάσσονται με λόφους και βράχια.

Εκλεκτά εστιατόρια, γουστόζικα καφέ και παραδοσιακές pubs. Γκρίζος τον περισσότερο καιρό ο ουρανός στο Εδιμβούργο, αν και κατά τη δική μας επίσκεψη ο ήλιος έκανε την εμφάνισή του και οι κάτοικοι της πόλης κατέκλεισαν τα πάρκα. Γονείς έπαιρναν τα μικρά παιδάκια και κάθονταν στα παγκάκια και στο γρασίδι, δίπλα στο "The Scott Monument" (νεογοτθικής αρχιτεκτονικής πύργος, αφιερωμένος στον σπουδαίο Σκωτσέζο συγγραφέα Γουόλτερ Σκοτ. Το Εδιμβούργο διακρίνεται για την κουλτούρα του και σήμα κατατεθέν θεωρούνται τα παραδοσιακά σκωτσέζικα κιλτ, οι γκάιντες και το τοπικής παραγωγής ουίσκι.

Όταν βρεθεί κανείς στο κάστρο του Εδιμβούργου μπορεί να θαυμάσει την πόλη από ψηλά

Εκεί και το πιο διάσημο κάστρο της Σκωτίας. Ένα οικοδόμημα υπερηφάνειας για το Εδιμβούργο, σημείο αναφοράς για τους περιηγητές που περπατούν την πόλη. Για τη Σκωτία είναι το κύριο τουριστικό αξιοθέατο της χώρας. Ανεβήκαμε στο ιστορικό φρούριο το οποίο βρίσκεται στην κορυφή ενός παλιού ηφαιστείου, χτισμένο σε βραχώδεις γκρεμούς. Θαυμάσαμε την υπέροχη θέα, έχοντας το Εδιμβούργο στο... πιάτο μας. Το κάστρο είναι γεμάτο στρατιωτική ιστορία, αλλά είναι επίσης η έδρα του βασιλικού Τάγματος της Σκωτίας και εξυπηρετεί ως τόπος για ορισμένες από τις εργασίες της 52 Ταξιαρχίας Πεζικού. Φιλοξενεί επίσης το Εθνικό Πολεμικό Μουσείο της Σκωτίας, το οποίο διαγράφει τέσσερις αιώνες συμμετοχή της Σκωτίας σε πολέμους.

Κατά την επίσκεψη στο δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Σκωτίας συναντήσαμε τον Τάσο Αυλωνίτη, τον κεντρικό αμυντικό που αγωνίζεται στη Χαρτς. Ο Χαλκιδαίος αμυντικός βρίσκεται στο Εδιμβούργο από τον περασμένο Ιανουάριο, οπότε και υπέγραψε στη νέα του ομάδα, με την οποία δεσμεύεται με συμβόλαιο έως το τέλος της τρέχουσας αγωνιστικής περιόδου. Ο 27χρονος, που έχει αφήσει μια και καλή πίσω τον τραυματισμό του, έχοντας καταγράψει ήδη 11 συμμετοχές, μας περιέγραψε πώς κυλούν οι μέρες του σε αυτό το πανέμορφο μέρος και αναφέρεται στις εμπειρίες που έχει βιώσει αυτό το διάστημα που ζει στη Σκωτία. Μιλά για την πόλη, για τις συνήθειες του λαού, για το ποδόσφαιρο στο βόρειο τμήμα του νησιού της Μεγάλης Βρετανίας, ενώ αναφέρεται στην Ελλάδα και τον Ολυμπιακό, ο οποίος του έδωσε το διαβατήριο για την καριέρα στο εξωτερικό, όπως παραδέχεται ο ίδιος. Κάναμε αυτοψία στο Tynecastle Stadium της Χαρτς, αλλά και στο προπονητικό της κέντρο. Πάμε να δούμε όσα έχει να μας πει ο Αυλωνίτης...

-Πώς είναι ζωή στο Εδιμβούργο;

"Είναι για εμένα μια νέα εμπειρία. Ήρθα πρώτη φορά στη Σκωτία. Έχουν ακριβώς την ίδια φιλοσοφία με την Αγγλία, το στυλ ποδοσφαίρου, τα γήπεδα, ο κόσμος... Μοιάζουν πολύ. Η ζωή είναι πολύ όμορφη. Μιλάμε για ένα γραφικό μέρος, τουριστικό όλο το χρόνο. Τους δύο μήνες που είμαι εδώ έχω ευχαριστηθεί την πρωτεύουσα, έχω πάει στα περισσότερα αξιοθέατα, στα μαγαζιά που πρέπει να επισκεφτείς. Έχει πολλές επιλογές είτε για φαγητό, είτε για καφέ, σε αντίθεση με το Γκρατς που ήμουν παλαιότερα. Είναι πολύ ευχάριστη η διαμονή στο Εδιμβούργο. Ακόμα και τον καιρό, αφού υπάρχουν βροχές και κρύο, τον συνηθίζεις".

-Τι σου έχει τη μεγαλύτερη εντύπωση το δίμηνο που βρίσκεσαι στη Σκωτία;

"Το πόσο φιλόξενοι ήταν οι Σκωτσέζοι. Κάνεις μία ερώτηση και θα προσπαθήσουν αμέσως να βρουν τρόπο να σε βοηθήσουν σε αυτό που ψάχνεις. Και ειδικά στην ομάδα, κάτι που παρατήρησα και εγώ και ο Τζιόλης, από την πρώτη μέρα σε κάνουν να νιώθεις ότι βρίσκεσαι σε μια οικογένεια. Είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που αισθάνθηκα έτσι. Μου έκανε τρομερή εντύπωση. Θα έχω να το λέω πάντα. Αυτή η νοοτροπία υπάρχει φυσικά όχι μόνο με εμάς τους Έλληνες, αλλά και με τους άλλους ποδοσφαιριστές που προέρχονται από άλλες χώρες".

"Ακριβή η ζωή, έχουν ανεβάσει τις τιμές. Το νερό κοστίζει 2 και 3 λίρες. Σπίτι στο κέντρο; Κοντά στα 2.400 ευρώ"

-Περιέγραψέ μου μια καθημερινή σου μέρα.

"Οι προπονήσεις είναι πρωινές. Το αργότερο στις 09.30 θέλουν να είμαστε στο γήπεδο. Μια ώρα πριν από την έναρξη της προπόνησης δηλαδή, οφείλουμε να είμαστε στο γήπεδο. Έχεις έτσι το χρόνο να προετοιμαστείς με την ηρεμία σου για το πρόγραμμα που θα ακολουθήσει. Μπορείς να κάνεις το γυμναστήριό σου. Στις 10.30 ξεκινά η προπόνηση, η οποία δεν είναι τεράστιας έντασης, από τη στιγμή που οι αγώνες είναι διαδοχικοί. Αν παίξουμε Σάββατο, μετά θα αγωνιστούμε Τρίτη. Δύο ματς την εβδομάδα. Εδώ δίνουν βάση και στο Κύπελλο, το οποίο δεν διεξάγεται καθημερινές, όπως στην Ελλάδα, αλλά Σαββατοκύριακο. Διακόπτεται δηλαδή το πρωτάθλημα και γίνονται αγώνες Κυπέλλου. Όταν βγει η καλύτερη ενδεκάδα της εβδομάδας ή του μήνα, συμπεριλαμβάνονται και οι εμφανίσεις των αγώνων του Κυπέλλου.

Η ένταση αρκετά καλή στις προπονήσεις λοιπόν, αλλά όχι εξουθενωτική. Στις 12.00 έχει τελειώσει η προπόνηση. Προσωπικά μένω μετά το πρόγραμμα και κάνω γυμναστήριο. Κατά τις 13.00 έχω αποχωρήσει από το προπονητικό. Ακολούθως πηγαίνω στο σπίτι για φαγητό, αν και υπάρχει η επιλογή να φας στο προπονητικό κέντρο. Το μεσημέρι προτιμώ να ξεκουραστώ και το απόγευμα ή θα συνδυάσω καφέ και φαγητό ή μόνο φαγητό. Κάνω παρέα με τον Αλέξανδρο (σ. Τζιόλη), την κοπέλα του και άλλους συμπαίκτες μας και τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα συναντιόμαστε. Είτε θα βγούμε εκτός, είτε μαζευόμαστε σε σπίτι για να δούμε ευρωπαϊκά παιχνίδια. Γενικά περνάει ευχάριστα η μέρα. Επειδή υπάρχουν πολλές επιλογές, προσπαθούμε να τα δομήσουμε όμορφα μέσα στην εβδομάδα. Γενικά προσπαθούμε να ευχαριστηθούμε τη ζωή μας, όλα όμως εξαρτώνται από το πρόγραμμα της ομάδας. Αν αυτό είναι βαρύ, δεν σου δίνεται η δυνατότητα για πολλά, πολλά. Όμως μου έχει καλοφανεί που βρίσκομαι εδώ".

-Ποιες είναι οι συνήθειες των Σκωτσέζων; Τι συνηθίζουν να κάνουν τη μέρα τους;

"Κατ' αρχήν πρέπει να σου πω ότι το φαγητό τους, τόσο το μεσημεριανό όσο και το βραδινό, είναι αρκετά νωρίτερα σε σχέση με ό,τι έχουμε συνηθίσει εμείς στην Ελλάδα. Εδώ στις 12.30 με 13.00 τρώνε για μεσημέρι και στις 19.30 το βραδινό. Σημεία συνάντησής τους είναι οι παμπ. Πίνουν μπύρες, παίζουν μπιλιάρδο, βελάκια. Τους αρέσει επίσης το γκολφ. Και παίζουν και το παρακολουθούν έντονα στην τηλεόραση. Υπάρχει μια περιοχή, το St' Andrews, δύο ώρες μακριά από το Εδιμβούργο, όπου γεννήθηκε το γκολφ. Το επισκέπτονται οι καλύτεροι παίκτες του κόσμου. Θεωρείται πολύ ακριβή περιοχή. Ακόμα και ο Tiger Woods θα έρθει εδώ έστω μια φορά το χρόνο. Έτυχε να το μάθω διότι είχα έρθει με την ομάδα σε ένα τραπέζι. Όμως εκεί γίνονται και προπονήσεις και ομάδες όπως η Μπαρτσελόνα έχει τύχει να κάνει εκεί την προετοιμασία της. Οι Σκωτσέζοι φυσικά λατρεύουν και το ράγκμπι και το συνδυάζουν με το ποδόσφαιρο. Ο δυναμισμός που βγάζει το ράγκμπι, επιδιώκουν να τον βγάζει και το ποδόσφαιρο".

-Είναι ακριβή η ζωή στο Εδιμβούργο;

"Ναι, για να καταλάβεις. Το νερό στην Ελλάδα δεν το πληρώνουμε, εδώ κοστίζει δύο ή και τρεις λίρες. Το Εδιμβούργο είναι μέσα στους καλύτερους προορισμούς στην Ευρώπη και για τον λόγο αυτόν έχουν ανεβάσει τις τιμές. Εκμεταλλεύονται αυτό το γεγονός. Ιδιαίτερο οικονομικό πρόβλημα εδώ δεν υπάρχει και έτσι δεν ρίχνουν τις τιμές. Τα περισσότερα μαγαζιά είναι γκουρμέ. Για εμάς τους ποδοσφαιριστές που δόξα τω θεώ λαμβάνουμε περισσότερα χρήματα από τους υπόλοιπο κόσμο, οι τιμές δεν αποτελούν εμπόδιο. Ακόμα και τα ενοίκια είναι ψηλά. Τουλάχιστον διπλάσια σε σχέση με την Ελλάδα. Για να βρεις ένα σπίτι στο κέντρο, θα δώσεις το λιγότερο 2.000 λίρες. Κοντά στα 2.400 ευρώ δηλαδή. Είναι πολύ μεγάλο το ποσό. Για να πεις ότι μένεις στο κέντρο, πρέπει να παίρνεις τουλάχιστον 4.000 ευρώ το μήνα. Ο κόσμος που μένει στο κέντρο έχω την αίσθηση ότι δεν αντιμετωπίζει οικονομικό πρόβλημα".

-Ως επαγγελματίας ποδοσφαιριστής έχεις ζήσει στην Αθήνα, στο Γκρατς και στο Εδιμβούργο; Πού είναι καλύτερα;

"Είναι διαφορετική η νοοτροπία στο εξωτερικό. Μπορεί εδώ να πας για μισή ώρα για ένα καφέ, στην Ελλάδα μπορεί να πας και να καθίσεις και μία και δύο ώρες. Στο εξωτερικό θα έλεγα ότι η ζωή είναι πιο ήρεμη. Δεν υπάρχουν πειρασμοί, δεν θα βάλεις νερό στο κρασί σου και θα κάνεις το χατίρι των φίλων σου για βόλτα, παρότι ενδεχομένως είσαι κουρασμένος. Εκτός των συνόρων έχεις πιο καθαρό μυαλό, συγκεντρώνεσαι στη δουλειά σου και κοιτάζεις πώς θα γίνεις καλύτερος. Θα επιλέξω για την ερώτησή σου το Εδιμβούργο, γιατί είναι πανέμορφη πόλη. Και στο Γκρατς η νοοτροπία ίδια ήταν. Δηλαδή νωρίς φαγητό, νωρίς ύπνο, ξεκούραση, προπόνηση. Και στην Ελλάδα έτσι είναι, απλά επειδή οι πειρασμοί εκεί είναι περισσότεροι, πρέπει να έχεις το μυαλό στο κεφάλι".

Άποψη της παλιάς πόλης

"Πέφτει πολύ ξύλο στα παιχνίδια. Καθόμουν στον πάγκο με τον Τζιόλη και απορούσαμε"

-Τι σε έχει δυσκολέψει περισσότερο εδώ;

"Η οδήγηση, ειδικά στην αρχή, με το ανάποδο τιμόνι. Προσαρμόζεσαι όμως και τη βρίσκεις την άκρη σου. Επίσης με έχει δυσκολέψει πολύ το στυλ του ποδοσφαίρου. Είναι εντελώς διαφορετικό σε σχέση με αυτό που έχω δουλέψει. Οι προπονητές μου στον Ολυμπιακό ήθελαν κατοχή μπάλας, στρωτό ποδόσφαιρο, κινήσεις μέσα στο χώρο. Όπως και στο Γκρατς, μπορεί να μην υπήρχε η ίδια ποιότητα με τον Ολυμπιακό, αλλά και εκεί προσπαθούσαν να παίξουν. Εδώ αν εξαιρέσεις τη Σέλτικ και λίγο τη Ρέιντζερς, οι περισσότερες ομάδες προσπαθούν να σε εγκλωβίσουν στο μισό σου γήπεδο με μεγάλες μπαλιές και υπερτερούν οι δυναμικοί και ψηλοί παίκτες. Οι επτά στους έντεκα θα είναι ψηλοί και δυνατοί. Μπορεί να μην έχουν τεχνική κατάρτιση, αλλά θα είναι δυνατοί. Έχουν πάρει τα στοιχεία του ράγκμπι. Οι διαιτητές αφήνουν το παιχνίδι να εξελιχθεί παρότι μπορεί να υπάρχουν σκληρά μαρκαρίσματα. Αυτό σημαίνει ότι ο ρυθμός των αγώνων είναι τρελός. Μπορεί να δουν αγκωνιές, αλλά επειδή δεν θα είναι εσκεμμένες, δεν σφυρίζουν.

Στο πρώτο μου παιχνίδι, όταν νικήσαμε 4-1 τη Ρέιντζερς, ήμουν με τον Αλέξη (σ.σ. Τζιόλη) στον πάγκο και βλέπαμε τι ξύλο πέφτει. Κοιτούσαμε ο ένας τον άλλο και αναρωτιόμασταν γιατί δεν δίνει φάουλ. Κόκκινες όμως θα δώσουν σε ένα σκληρό εσκεμμένο φάουλ. Τον προστατεύουν τον παίκτη. Κάθε αναμέτρηση είναι box to box, από περιοχή σε περιοχή διαρκώς. Λιγότερα σφυρίγματα, ενώ ο κόσμος αν δει ότι η ομάδα του κλειστεί πίσω, αρχίζει να αποδοκιμάζει. Θέλουν επίθεση, ακόμα και αν αντίπαλος είναι η Σέλτικ, η οποία δεν συγκρίνεται με καμία άλλη ομάδα. Εδώ ζητούν πίεση, φάσεις, γκολ και φυσικά νίκες. Αν κλειστείς πίσω και επιδιώξεις να πάρεις έξυπνα ένα αποτέλεσμα, όπως μπορεί να συμβεί σε άλλα πρωταθλήματα με αντιπάλους μεγαλύτερες ομάδες, σου δημιουργούν πίεση και άγχος. Θα έλεγα ότι εδώ οι οπαδοί και γενικά το ποδόσφαιρο δεν είναι τόσο του αποτελέσματος, όσο του θεάματος".

-Πώς είναι δομημένο το πρωτάθλημα της Σκωτίας;

"Συμμετέχει και ο πρώτος στα playoffs. Το κάνουν αυτό και για τα τηλεοπτικά. Είναι καλό για τους Σκωτσέζους ότι διεξάγονται πολλά ντέρμπι. Παίζει ο πρώτος μέχρι τον έκτο. Η βαθμολογία δεν αλλάζει, μεταφέρεται από την κανονική διάρκεια. Εφέτος, ας πούμε, η Σέλτικ έχει πάρει τον τίτλο πριν καν μπει στο μίνι πρωτάθλημα. Συνεχίζει με την ίδια διαφορά από τον δεύτερο. Είναι καλό ότι υπάρχουν πολλά μαζεμένα ντέρμπι στο τέλος. Πρόκειται για δυνατή λίγκα. Οι πρώτες έξι ομάδες είναι δυνατές. Ο τελευταίος υποβιβάζεται και ο προτελευταίος δίνει μπαράζ με τον δεύτερο της δεύτερης κατηγορίας. Υπάρχουν τρεις γύροι και στο τέλος τα playoffs. Εκεί θα γίνουν πέντε ματς, δύο μέσα και τρία έξω, ή το αντίθετο. Μονά ματς δηλαδή, όχι μέσα - έξω με κάθε αντίπαλο. Ο κόσμος γεμίζει τα γήπεδα, ειδικά στα παιχνίδια με τους πρωτοπόρους. Στη δική μας έδρα, στο Tynecastle Stadium, τα περισσότερα εισιτήρια είναι season tickets, δηλαδή διαρκείας. Σε κάθε ματς δίνουν το παρών 15.000 - 17.000 θεατές. Στα ντέρμπι γίνεται sold out. Ακόμα και όταν η ομάδα δεν πάει καλά, το ίδιο γίνεται. Το βλέπουν το ποδόσφαιρο ως διασκέδαση".

"Τίμιο να συμμετέχει ο 1ος στα playoffs. Έτσι γίνεται εδώ"

-Και στην Ελλάδα συζητείται να γίνει το ίδιο, σύστημα με playoffs. Είσαι σύμφωνος σε αυτό το μοντέλο;

"Είμαι σύμφωνος να παίζει και ο πρώτος της κανονικής διάρκειας σε playoffs, απλά να μην αλλάζει η βαθμολογία. Σε πολλές χώρες συμβαίνει αυτό. Θα μου πεις: «Είναι λογικό μια ομάδα να είναι καλύτερη στη μεγαλύτερη διάρκεια του πρωταθλήματος και να την... πατάει στα playoffs;». Θα πρέπει οι ομάδες να έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους ότι συμμετέχουν σε ένα επιπλέον πρωτάθλημα, άρα θα πρέπει να συγκροτήσουν τα ρόστερ τους με τέτοιο σκεπτικό. Είναι τίμιο το σύστημα κατά τη γνώμη μου. Η Super League θα γίνει έτσι πιο δυνατή, διότι θα πρέπει οι ομάδες που συμμετέχουν στα playoffs να ισχυροποιηθούν όχι μόνο στη βασική ενδεκάδα, αλλά και στον πάγκο. Απαιτείται βάθος. Πλέον έχει ανέβει η ΑΕΚ, ο ΠΑΟΚ, ο Παναθηναϊκός. Ο Πανιώνιος εμφανίζεται δυνατός, στο μέλλον ίσως είναι άλλη ομάδα. Όποιος έχει στόχο τα playoffs πρέπει να είναι δυνατός. Θα πρέπει να υπάρχουν 18-20 πρωτοκλασάτοι παίκτες σε κάθε ομάδα και από εκεί και πέρα απαιτείται σωστός προγραμματισμός, να μην ξεφεύγουν τα μπάτζετ και μετά δεν υπάρχουν χρήματα να πληρώνονται οι ποδοσφαιριστές".

-Έχεις εικόνα για τα ποσά που δίνονται από τα τηλεοπτικά συμβόλαια;

"Δεν έχω ξεκάθαρη άποψη. Μπορώ να σου πω ότι εδώ προσαρμόζονται με βάση το τι ντέρμπι έχει σε κάθε αγωνιστική. Το τοπικό ντέρμπι εδώ στο Εδιμβούργο είναι το Χιμπέρνιαν - Χαρτς. Όταν παίξαμε στο Κύπελλο ήθελαν να δείξουν αποκλειστικά εμάς. Δεν θα έδειχναν για παράδειγμα τη Σέλτικ με την Αμπερντίν. Δίνουν μεγάλη βάση στα ντέρμπι, έχουν τηλεοπτικές εκπομπές ανήμερα των αγώνων, όχι όμως την επομένη. Ξεχνιέται ό,τι πέρασε".

-Τι στοιχεία απαιτούνται για να αντεπεξέλθει ένας επαγγελματίας ποδοσφαιριστής στο σκωτσέζικο ποδόσφαιρο;

"Ακόμα και αν είσαι επιθετικογενής ποδοσφαιριστής, πρέπει να είσαι δυνατός στο μυαλό και στο κορμί. Ξέρεις ότι ο αντίπαλος θα σε χτυπήσει, άρα πρέπει να αντέξεις. Να μην είσαι soft. Θα πρέπει να έχεις αλτικότητα, αφού παίζουν πολύ με τη μπάλα ψηλά, αλλά και αντοχή. Φαντάσου ότι εγώ που είμαι κεντρικός αμυντικός, κάθε 10 χιλιόμετρα σε κάθε παιχνίδι. Στην Ελλάδα έκανα 8,5, ή 9 μάξιμουμ. Από εκεί και έπειτα, ακόμα και αυτοί που διαθέτουν άρτια τεχνική κατάρτιση και φαντασία, μπορεί σε κάποια παιχνίδια να διακριθούν, σε άλλα όμως όχι. Είναι σκληρό πρωτάθλημα. Κάθε ομάδα κάνει κατά μέσο όρο αρκετές φάσεις. Είναι δεδομένο ότι οι άμυνες δέχονται πίεση. Επειδή το πρέσινγκ των αντιπάλων είναι ασφυκτικό και ανεξέλεγκτο, και κυρίως όχι ομαδικά, αλλά αυτόν που έχει τη μπάλα, οι επιλογές που έχει ένας στόπερ να δώσει τη μπάλα στο πλάι, είναι περιορισμένες. Για αυτό προτιμά να διώξει τη μπάλα μακριά από την περιοχή του. Δεν υπάρχει οργανωμένο παιχνίδι από πίσω, αν εξαιρέσουμε τη Σέλτικ και τη Ρέιντζερς. Το build up δεν ξεκινά από τον τερματοφύλακα. Αυτό το στυλ ποδοσφαίρου δεν μου αρέσει, αλλά πρέπει να προσαρμοστώ, όπως και κάθε άλλος παίκτης που έρχεται στο Νησί".

-Η θητεία σου σε ένα τέτοιο πρωτάθλημα, με το ανεξέλεγκτο πρέσινγκ για το οποίο μίλησες, πόσο και αν εκτιμάς ότι θα σε βελτιώσει...

"Προσπαθώ να δω τα θετικά από την παραμονή μου στη Χαρτς αυτούς τους έξι μήνες. Προσπαθώ να δυναμώσω το παιχνίδι μου. Σίγουρα θα με βοηθήσει στην αντοχή, αφού το να τρέχεις σχεδόν δύο χιλιόμετρα περισσότερο από ό,τι είχες συνηθίσει, σε βάζει σε μια άλλη διαδικασία, να σπας τα όριά σου και να είσαι σε πιο υψηλά στάνταρ. Φεύγοντας από εδώ θα έχω κέρδη στην άμυνα και στην αντοχή. Το ποδόσφαιρο στην Ευρώπη είναι τακτική, οι ομάδες προσαρμόζουν το παιχνίδι τους στον αντίπαλο, οπότε θα είμαι πιο καλά προετοιμασμένος, πιο ήρεμος όταν έχω τη μπάλα στην κατοχή μου. Εδώ όταν έχεις τη μπάλα πρέπει να σκεφτείς πολύ γρήγορα τι πρέπει να κάνεις. Άρα σε ένα άλλο πρωτάθλημα θα μπορώ με μεγαλύτερη ευκολία να βρω την άμεση λύση".

"Σέλτικ, σαν να λέμε Ολυμπιακός"

-Θα μπορούσες να συγκρίνεις τις ομάδες της Σκωτίας με τις ελληνικές από άποψη δυναμικής;

"Οι διαφορές είναι μικρές. Βγάζω στην απέξω τη Σέλτικ και ακολούθως τη Ρέιντζερς. Η Χιμπέρνιαν για παράδειγμα, που έχει πολύ κόσμο, έπεσε κατηγορία. Κάθε χρόνο πρέπει να είσαι δυνατός. Η Σέλτικ κάνει φοβερή δουλειά με τον Μπρένταν Ρότζερς, είναι στο επίπεδο του Ολυμπιακού. Ευρωπαϊκών προδιαγραφών ομάδα, με συμμετοχές στο Champions League. Σε σχέση με τον Ολυμπιακό η Σέλτικ ποντάρει σε ταλαντούχους παίκτες, τους οποίους πουλάει πάρα πολλά εκατομμύρια. Εφέτος έχει τέτοιους παίκτες, τον Ντεμπελέ, τον Σινκλέρ... Παίκτες 19-20 ετών που σκοράρουν ακατάπαυστα. Οι ομάδες της Ευρώπης έχουν στραμμένο το ενδιαφέρον τους στις ομάδες της Σκωτίας. Αν εξαιρέσουμε τον Ολυμπιακό, ενδεχομένως και τον ΠΑΟΚ τα τελευταία χρόνια, δύσκολα άλλη ευρωπαϊκή ομάδα θα αγοράσει παίκτη από την Ελλάδα. Φταίει το επίπεδο του πρωταθλήματος; Φυσικά δεν υπάρχει οργάνωση και γεμάτα γήπεδα, αλλά άποψή μου είναι ότι υπάρχουν παίκτες με σωστό τρόπο σκέψης στο παιχνίδι τους. Αν υπάρξει μεγαλύτερη οργάνωση στη Λίγκα, με γεμάτα γήπεδα και καλούς αγωνιστικούς χώρους, θα ανέβουν στα μάτια των σκάουτς. Στην Ελλάδα για εμένα το πρωτάθλημα είναι πιο ποιοτικό. Υπάρχουν πέντε ομάδες πολύ δυνατές. Εδώ αν εξαιρέσουμε Σέλτικ και Ρέιντζερς, οι υπόλοιπες είναι στο ίδιο καζάνι. Μιλάμε για ένα αμφίρροπο πρωτάθλημα".

Στο μουσείο της Χαρτς

-Υπάρχουν διαφορές στην προπόνηση σε σχέση με την Ελλάδα;

"Δεν είναι μεγάλες, τουλάχιστον στην ομάδα που αγωνίζομαι εγώ. Εξαρτάται και πόσο σύντομα έπεται ένας αγώνας. Αγωνιστικά τετράγωνα, 10-15 λεπτά μελέτη στον τρόπο παιχνιδιού του αντιπάλου. Δεν μπορώ να πω ότι υπάρχουν σημαντικές διαφορές. Κάτι που διαφέρει, πέρα από την προπόνηση, είναι ότι πριν από ένα ματς δεν υπάρχει διαμονή σε ξενοδοχείο, ούτε εντός ούτε εκτός. Μαζευόμαστε δύο ώρες πριν από κάθε παιχνίδι. Στην Ελλάδα ακόμα και σε εντός έδρας ματς, οι αποστολές καταλύουν σε ξενοδοχείο. Εδώ αυτό θα γίνει μόνο στη σπάνια περίπτωση που καλείσαι να δώσεις μακρινό εκτός έδρας αγώνα".

-Στην Ελλάδα ελάχιστες ομάδες έχουν προπονητικό κέντρο. Πώς είναι η κατάσταση στη δική σου ομάδα και στη Σκωτία γενικότερα;

Η Χιμπέρνιαν έχει δικό της προπονητικό εδώ στην πόλη. Εμείς νοικιάζουμε σε έναν μεγάλο και πολύ όμορφο χώρο λίγο πιο έξω από το Εδιμβούργο. Είναι Πανεπιστήμιο. Έχει ένα τεράστιο γυμναστήριο, πισίνες, γήπεδα μπάσκετ. Τα χρησιμοποιούν οι φοιτητές. Ο δικός μας χώρο απαρτίζεται από τρία γήπεδα ποδοσφαίρου με χόρτο, άλλα δύο με πλαστικό και ένα εσωτερικό πλαστικό, με υλικό τελευταίας γεννάς. Συνήθως όταν βρέχει ή χιονίζει κάνουμε σε αυτό. Εκεί έχει τύχει να κάνει προπόνηση και η Εθνική Σκωτίας. Προφανώς και τέτοιες ανέσεις δεν τις έχουν όλες οι ομάδες, εμείς ευτυχώς έχουμε τη δυνατότητα αυτή.

"Χαμηλά τα συμβόλαια των παικτών, μέχρι 150.000 ευρώ το αστέρι"

-Είναι υψηλά τα συμβόλαια των ποδοσφαιριστών;

"Όχι. Η εφορία δεν είναι στο επίπεδο της Αυστρίας που ήμουν, δηλαδή στο 50%, αλλά δεν είναι υψηλά τα συμβόλαια. Έχω τη γνώμη ότι για αυτό έχει βάλει το... χέρι της η Αγγλία, ώστε να μπορεί να αγοράζει παίκτες φθηνά από εδώ για την Premier League και την Championship. Η Σέλτικ ενδεχομένως έχει υψηλά συμβόλαια, αλλά οι άλλες ομάδες είναι στα ίδια χαμηλά επίπεδα. Για να σου δώσω να καταλάβεις, είναι απίθανο να υπάρχουν συμβόλαια άνω των 200.000 ευρώ το χρόνο. Το αστέρι της ομάδας ίσως να παίρνει 150.000 ευρώ. Και μπορεί να λέω και πολύ. Κάθε μήνα, όμως, μπαίνει μισθός. Δεν υπάρχουν δόσεις, όπως στην Ελλάδα. Δεν τίθεται θέμα να μην πάρεις τα χρήματα που έχεις συμφωνήσει. Δεν μπαίνεις σε αυτή τη διαδικασία. Η ημερομηνία είναι στάνταρ και τα χρήματα μπαίνουν στην τράπεζα. Στο τέλος, ανάλογα με τη θέση που καταλαμβάνει κάθε ομάδα, λαμβάνει ένα ποσό από την ποδοσφαιρική ομοσπονδία και το μοιράζονται οι παίκτες. Ένα bonus".

-Η Εθνική Σκωτίας δεν έχει διακρίσεις, παρότι στο ποδόσφαιρο της χώρας υπάρχει οργάνωση. Πώς το αιτιολογείς;

"Είναι καλή ομάδα. Οι παίκτες της προέρχονται από δυνατούς ευρωπαϊκούς συλλόγους, κυρίως στην Αγγλία. Όταν όμως αγωνίζεσαι στην Premier League ή στην Championship, όπου τα παιχνίδια είναι πάρα πολλά, ο ποδοσφαιριστής εξαντλείται. Όταν μαζί με τα Κύπελλα δίνεις πάνω από 50 ματς, όταν έρχεται το καλοκαίρι είσαι εξαντλημένος. Από την άλλη, εδώ όπως σου είπα δίνεται μεγάλη έμφαση στο ράγκμπι, άρα σπάει λίγο το κίνητρο των αγοριών αποκλειστικά για το ποδόσφαιρο".

-Έχεις βιώσει τον οπαδισμό στην Ελλάδα. Εδώ πώς είναι η κατάσταση;

"Επεισόδια δεν γίνονται. Υπάρχει μεγάλη αντιπαλότητα, αλλά επεισόδια όχι. Σε κάθε ματς υπάρχουν οπαδοί και των δύο ομάδων. Σε ντέρμπι η παρουσία της αστυνομίας είναι έντονη, αλλά παρατράγουδα σπάνια θα δεις. Οι οπαδοί τραγουδούν για την ομάδα τους, καμιά φορά ειρωνεύονται και πικάρουν τον αντίπαλο με συνθήματα, αλλά έως εκεί. Στην Ελλάδα έχουμε δει ότι ξεφεύγουν τα πράγματα, κάτι που ασφαλώς δεν μου αρέσει. Στους ποδοσφαιριστές αρέσει το πάθος, αλλά όταν βλέπουν τι συμβαίνει και αυτοί απογοητεύονται. Ειδικά όταν πρόκειται για παίκτες που δεν είναι συνηθισμένοι σε τέτοια γεγονότα, επηρεάζονται. Φοβάσαι. Λες «θα πάω να εκτελέσω κόρνερ και θα μου ρίξουν κανένα κέρμα στο κεφάλι». Ο κόσμος στη Σκωρτία φωνάζει πολύ, σχολιάζει κάθε φάση. Οι οπαδοί με τον αγωνιστικό χώρο είναι πολύ κοντά, τόσο πολύ που μπορεί ένας παίκτης να αντιμιλήσει στον οπαδό. Το διασκεδάζουν όμως. Το αντιμετωπίζουν πολύ διαφορετικά".

"Γυναίκα ιδιοκτήτης στη Χαρτς. Δεν μπαίνει ποτέ στα αποδυτήρια να μας μιλήσει"

-Με τους άλλους Έλληνες ποδοσφαιριστές που παίζουν στη Σκωτία έχει τύχει να βρεθείς;

"Όχι, μόνο στο γήπεδο που βρέθηκα με τον Σαρρή και τον Σκόνδρα. Αυτοί μένουν στη Γλασκώβη. Εδώ κάνω πολύ παρέα με τον Τζιόλη και την κοπέλα του, αλλά και άλλα παιδιά από την ομάδα με τις οικογένειές τους. Οι περισσότεροι είναι στην ίδια ηλικία με εμένα, οπότε έχουμε τα ίδια θέλω, τα ίδια βιώματα. Γενικά το κλίμα είναι πολύ ωραίο. Κάνουμε διαγωνισμό στην προπόνηση και όποιοι χάσουν πληρώνουν το γεύμα των άλλων, ή αν μαζευτεί ένα ποσό από πρόστιμα, το μαζεύουν για να γευματίσουν ή δειπνήσουν όλοι μαζί κάπου έξω".

-Έχεις γνωρίσει τον ιδιοκτήτη της Χαρτς; Πώς αντιμετωπίζει την ομάδα;

"Είναι γυναίκα, η κ. Ann Budge. Είχε μια εταιρεία την οποία δημιούργησε μόνη της, έβγαλε αρκετά χρήματα και πρόθεσή της είναι τώρα να φτιάξει το γήπεδο. Θέλει να δημιουργήσει σουίτες μπουθ, εστιατόριο μέσα στο γήπεδο, αφού εδώ και πολλά χρόνια δεν έχει ανακαινιστεί. Οι δημοσιογράφοι για παράδειγμα, αν κάνει κρύο, αναγκαστικά κάθονται και εργάζονται έξω. Μέχρι τον Σεπτέμβριο λένε ότι θα έχουν γίνει οι ενέργειες που έχουν βάλει μπρος. Μάλιστα ο πρόεδρος ζήτησε να γίνουν τα τέσσερα πρώτα παιχνίδια της νέας σεζόν εκτός έδρας, ώστε με το πέμπτο να είναι όλα έτοιμα. Το μπάτζετ δεν ξεφεύγει όμως. Η ιδιοκτήτρια που σου έλεγα έρχεται και βλέπει σχεδόν όλα τα ματς, και τα εντός και τα εκτός. Δεν θα έρθει όμως στα αποδυτήρια να μιλήσει στους ποδοσφαιριστές, όπω γίνεται στην Ελλάδα. Μπορεί μια φορά το μήνα να γίνει μια συνάντηση σε ένα ξενοδοχείο και να μας μιλήσει εκεί. Δεν έχουμε άμεση σχέση μαζί της".

Στα ενδότερα του γηπέδου της Χαρτς

-Στο παρελθόν έχουν παίξει και άλλοι Έλληνες παίκτες στη Σκωτία. Πώς σχολιάζεις την προτίμηση που σας δείχνουν;

"Εγώ και ο Τζιόλης ήρθαμε τυχαία εδώ. Ψάχναμε ομάδα και οι δύο τον Ιανουάριο. Η Χαρτς είχε ανάγκη από ενίσχυση, αφού είχε πουλήσει παίκτες και κάπως έτσι προέκυψε η μεταγραφή μας. Όλες οι ομάδες στην Ευρώπη εκτιμούν ότι οι Έλληνες ποδοσφαιριστές είναι φιλότιμοι. Ξέρουν ότι παίρνουν έναν παίκτη που δεν είναι του 10, αλλά θα δίνει το 7 και το 8 σε κάθε παιχνίδι. Δεν παίρνουν παίκτη που θα σνομπάρει, που θα προκαλεί φασαρίες. Εκτιμούν το ήθος. Όπως ας πούμε του Παπασταθόπουλου, του Παπαδόπουλου, του Μανωλά. Πιστεύω βέβαια ότι για να πάρει μεταγραφή Έλληνας παίκτης στο εξωτερικό, θα πρέπει πρώτα να έχει αγωνιστεί σε μεγάλη ομάδα της χώρας. Ειδικά για έναν κεντρικό αμυντικό, είναι ακόμα πιο δύσκολο, κι ας έχει κάνει εξαιρετική χρονιά σε μικρομεσαία ομάδα".

-Σε αναγνωρίζουν στο δρόμο;

Μία φορά μόνο θυμάμαι που ήρθε ένας και μου μίλησε. Ειδικά στην Αυστρία δεν είχε έρθει ούτε ένας να μου μιλήσει και μιλάμε για το Γκρατς που είναι μικρή πόλη. Έχω καταλάβει ότι μας βλέπουν ως υπαλλήλους. Έρχονται, μας βλέπουν στα παιχνίδια και μέχρι εκεί. Σε βάζουν στην ίδια μοίρα. Εγώ βέβαια σου μιλάω για τη δική μου εμπειρία. Όταν παίζεις σε ακόμα μεγαλύτερη ομάδα, ενδεχομένως να έχεις και μεγαλύτερη αναγνωρισιμότητα. Εδώ στο Εδιμβούργο δύσκολα θα έρθει κανείς να σου μιλήσει στο δρόμο. Άντε να έρθει ένας πιτσιρικάς μετά από κάθε ματς να σου ζητήσω φωτογραφία, μέχρι εκεί".

-Ποια ήταν η πιο ιδιαίτερη στιγμή που έχεις ζήσει στη Σκωτία;

"Θυμάμαι ένα δοκάρι που είχα έξω από την περιοχή. Θα μπορούσαμε να ισοφαρίσουμε και μου είχε μείνει πίκρα. Μια άλλη κακή στιγμή ήταν η ήττα στο τοπικό ντέρμπι με τη Χιμπέρνιαν, στον επαναληπτικό του Κυπέλλου. Ευχάριστη ανάμνηση το ντεμπούτο μου απέναντι στη Ρέιντζερς, την οποία νικήσαμε 4-1. Μετά στήσαμε πάρτι στο γήπεδο".

-Το πέρασμά σου από τον Ολυμπιακό αποτελεί παρακαταθήκη για το μέλλον;

"Με βοήθησε πάρα πολύ. Ανέβασα την χρηματιστηριακή μου αξία στο ποδόσφαιρο, μπόρεσα να παίξω στην Ευρώπη, μου άνοιξε πόρτες. Η πρώτη μου χρονιά στον Ολυμπιακό ήταν εξαιρετική. Έκανα γεμάτη σεζόν και έβαλα γκολ στον Παναθηναϊκό. Μόνο θετικά πράγματα έχω να θυμάμαι από τον Ολυμπιακό. Μου έδωσε τη δυνατότητα να πάρω πρωτάθλημα και κύπελλο, είναι τίτλοι που πάντα θα με συνοδεύουν. Έκανα φιλίες, πήρα εμπειρίες, βελτιώθηκα ως ποδοσφαιριστής".

-Αν είχες τη δυνατότητα θα συνέχιζες στον Ολυμπιακό;

"Από τη στιγμή που ο τραυματισμός που αντιμετώπισα δεν γιατρεύτηκε 100%, και γυρίζοντας από το Γκρατς έπρεπε να υποβληθώ ξανά σε επέμβαση, ήταν δύσκολο και για τις δύο πλευρές. Υπήρχε αβεβαιότητα. Φυσικά και θα ήθελα να αγωνίζομαι στον Ολυμπιακό, αλλά όταν βλέπεις ότι δεν υπολογίζεσαι καθόλου, όσο και να θέλεις να μένεις κάπου, δεν το αντέχεις να μένεις εκτός. Το ποδόσφαιρο είναι άθλημα που το κάνεις μέχρι μια συγκεκριμένη ηλικία. Κακό σου κάνει όταν δεν αγωνίζεσαι. Όπως και να 'χει θα είμαι πάντα ευγνώμων στον Ολυμπιακό".

"Ο Σίλβα με παραγκώνισε, αλλά τι να του καταλογίσω; Τα πήγε περίφημα η ομάδα"

-Είχες παράπονο από κάποιον προπονητή σου στον Ολυμπιακό;

"Μετά το χειρουργείο μπήκα γρήγορα στην προετοιμασία και δεν έκανα σωστή αποκατάσταση. Με τον κ. Σίλβα αγωνίστηκα σε όλα τα φιλικά, με αποτέλεσμα να έρθει μια απότομη συσσώρευση κούρασης που δεν με βοήθησε. Στη συνέχεια έφερε άλλους παίκτες που αγωνίζονταν στην ίδια θέση με εμένα, με αποτέλεσμα να παραγκωνιστώ. Ήταν απόφαση προπονητή και τη σέβομαι. Από τη στιγμή που έβλεπα ότι δεν με υπολογίζει, ήθελα να φύγω και να παίξω στο εξωτερικό. Το σεβάστηκε και ο Ολυμπιακός και ο προπονητής, ο οποίος με ήθελε ως τέταρτη επιλογή. Ήθελα να παίζω, διότι ήμουν σε μια ηλικία που έπρεπε να αγωνίζομαι και όχι να κάθομαι στον πάγκο. Δεν ήμουν πιτσιρικάς. Από τη στιγμή που είχα αγωνιστεί στα περισσότερα φιλικά, περίμενα διαφορετική αντιμετώπιση από τον κ. Σίλβα, παρότι τον εκτιμώ πάρα πολύ ως προπονητή. Ήταν ένας παραγκωνισμός που δεν τον περίμενα. Στο δικό του μυαλό ίσως και να μην ήταν αδικία, στο δικό μου ήταν. Αν έχω κάτι να παραπονεθώ θα είναι αυτό, όχι κάτι άλλο".

-Ποιον προπονητή θαυμάζεις περισσότερο;

"Με βοήθησε πάρα πολύ ο κ. Μίτσελ, γιατί μου έδωσε φανέλα βασικού. Ήταν σωστός απέναντί μου. Είχε ξεκαθαρίσει ότι θέλει τέσσερα στόπερ. Ο Αβραάμ δεν είχε φύγει και μου είχε ζητήσει να πάω δανεικός για να πάρω παιχνίδια. Πέμπτος δεν ήθελα να μείνω στον Ολυμπιακό. Είχε εκτιμήσει την προσπάθεια που έκανα στην προετοιμασία και μόλις αποχώρησε ο Αβραάμ, με φώναξε πίσω. Το εκτίμησα, διότι ήταν ξεκάθαρος από την αρχή. Στο τέλος έφτασα να παίξω σε 22 παιχνίδια. Από όλους τους προπονητές κοιτούσα να παίρνω πράγματα. Κάθε παίκτης πρέπει να είναι σαν σφουγγάρι, να τραβάει τα θετικά, να τα βάζει στο μυαλό του, να τα φιλτράρει. Οι προπονητές αλλάζουν σαν τα πουκάμισα σε όλες τις ομάδες, ειδικά στην Ελλάδα. Αν δεις ότι δεν υπολογίζεσαι σε μια ομάδα, είναι προτιμότερο να ζητήσεις να φύγεις. Αυτό έκανα κι εγώ με τον κ. Σίλβα. Βέβαια το πρώτο εξάμηνο εκείνης της σεζόν η ομάδα πήγαινε εξαιρετικά, είχε γίνει η νίκη στην Άρσεναλ, οπότε μετά από ένα σημείο δεν μπορείς να γυρίσεις και να καταλογίσεις τίποτα".

-Ο στράικερ που σε έχει δυσκολέψει περισσότερο ποιος ήταν;

"Είχαμε δώσει ένα φιλικό με τη Φενέρμπαχτσε και ο Φερναντάο ήταν πραγματικό θηρίο. Έκανε δύσκολη τη ζωή μου".

-Η Ελλάδα παραδοσιακά βγάζει αξιόλογους κεντρικούς αμυντικούς; Πώς το εξηγείς αυτό;

"Οι περισσότερες ομάδες στην Ελλάδα δουλεύουν πολύ την αμυντική τακτική. Εδώ στη Σκωτία όχι σε αυτό το βαθμό. Είναι εγκεφαλική θέση".

"Ο Αμπιντάλ ήταν η χαρά της ζωής στα αποδυτήρια. Ηγέτης ο Τσόρι, χάρισμα ο Μήτρογλου"

-Ποιος ήταν η καλύτερος συμπαίκτης που είχες στον Ολυμπιακό;

"Ο Αμπιντάλ, που πέρασε το σοβαρό πρόβλημα υγείας, ήταν η χαρά της ζωής στα αποδυτήρια. Έκανε πλάκα όλη την ώρα. Χαιρόταν το κάθε λεπτό λες και ήταν το τελευταίο. Αγωνιστικά, ο Τσόρι ήταν ηγέτης. Ένιωθε την ευθύνη ότι πρέπει να πάρει την ομάδα στις πλάτες του. Όπως επίσης ξεχώρισα την αποτελεσματικότητα του Μήτρογλου. Έχει αυτό το χάρισμα να τελειώνει τις φάσεις, εκτελεστική ικανότητα που σπανίζει".

-Γιατί εκτιμάς ότι υπάρχει διαφορά ποιότητας ανάμεσα σε ελληνικές και ξένες ομάδες;

"Ταλέντο υπάρχει παντού. Μεσοεπιθετικά πολλές χώρες βγάζουν σπουδαίους παίκτες. Όπως η Ισπανία, η Αγγλία. Ενώ σε επίπεδο Νέων έχουμε καλύτερη ομάδα και μπορούμε να κερδίσουμε τους Ισπανούς, σε δύο χρόνια οι ίδιοι παίκτες θα έχουν μεγάλη διαφορά. Θα έχουν βελτιωθεί πολύ περισσότερο. Δίνουν έμφαση στα τμήματα υποδομής και βάζουν νεαρούς στα βαθιά. Δηλαδή 18 ετών παίζουν στην Primera Division ή στην Premier League. Εδώ 18 ετών θεωρείσαι μικρός και μένεις στον πάγκο. Ο ξένος θα έχει βελτιωθεί 40-50% και ο Έλληνας ένα ποσοστό της τάξης του 5%".

-Όσοι λένε ότι ένας προπονητής θα "κάψει" ένα πιτσιρικά αν τον βάζει διαρκώς, έχουν δίκιο; Έχει βάση κάτι τέτοιο;

"Δεν το πιστεύω αυτό. Βλέπεις να καίγεται ένας 18χρονος όταν παίζει στο Champions League; Γεμίζει εμπειρίες, παραστάσεις, ανεβάζει την αξία του, βελτιώνεται. Ο αγώνας σου δίνει 80% βελτίωση. Η προπόνηση 50%. Ο αγώνας είναι δάσκαλος, καθρέπτης. Τον Ρέτσο, για παράδειγμα, καλά κάνουν και τον χρησιμοποιούν και τον στηρίζουν. Του εύχομαι πραγματικά να φτάσει ψηλά. Για εμένα «κάψιμο» υπάρχει όταν ένας ποδοσφαιριστής παίζει σε διαφορετική θέση από την κανονική του, αυτή που αποδίδει καλύτερα. Ένα άλλο που θέλω να επισημάνω, είναι ο ντόρος που γίνεται από τα ΜΜΕ σε νέους παίκτες. Αν κάποιος δεν έχει το μυαλό στο κεφάλι του, ξεφεύγει. Δόξα τω Θεώ ο Ολυμπιακός έχει κάνει σωστή δουλειά και υπάρχει καλή νοοτροπία. Ο Ρέτσος παρότι έγινε αρχηγός, είναι σοβαρός και συγκροτημένος. Παλαιότερα κάποιοι το έχασαν χωρίς την απαραίτητη καθοδήγηση. Δεν είναι εύκολο να το διαχειριστείς".

-Στον Ολυμπιακό πήγες μέσα από τον Πανιώνιο. Πώς εξηγείς ότι αυτή η ομάδα αποτελεί δεξαμενή ταλέντων;

"Μετά την εποχή Τσακίρη, κατά την οποία στον Πανιώνιο έπαιξαν ονόματα όπως ο Ρεκόμπα και ο Εστογιανόφ, δεν υπήρξε αντίστοιχος παράγοντας να στηρίξει σε τέτοιο βαθμό την ομάδα οικονομικά. Μέσα σε αυτή την την ατυχία ο Πανιώνιος, στάθηκε τυχερός. Στηρίχτηκε σε Έλληνες παίκτες από τότε μέχρι σήμερα. Ήξερες ότι θα πας εκεί, θα τα δώσεις όλα, θα ματώσεις για τη φανέλα, θα προσφέρεις και ο Πανιώνιος θα στο ανταποδώσει. Είναι η ομάδα που με ανέδειξε και την αγαπώ. Τα τελευταία δύο χρόνια μπαίνει στην πεντάδα με Έλληνες παίκτες. Πουλάει, τους αναπληρώνει, ξεχρεώνει σιγά - σιγά και βάζει βάσεις για το μέλλον. Οι κ.κ. Ζαμάνης, Δάρας και Σκούρας έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά και όλοι τον σέβονται τον Πανιώνιο. Η φανέλα αυτή έχει κάτι μαγικό".

Follow me on twitter: Dimitris Samolis