Τον έχουν χαρακτηρίσει " Αρχοντα των Ανόδων", διότι λίγους μήνες πριν πατήσει τα 36 του, μετράει έξι προβιβασμούς από την Α2 στη Stoiximan.gr Basket League. Από αυτές τις έξι ανόδους, οι τέσσερις συνδυάστηκαν και με το πρωτάθλημα. Ικαρος Καλλιθέας, Νέα Κηφισιά, ΑΕΚ, Καβάλα, Φάρος Κερατσινίου και ξανά Φάρος, έξι σεζόν με τρομερή ένταση και αγωνία, με πολλές νίκες, λίγες ήττες και με happy end. Αυτό το happy end που σκεπάζει κάθε δύσκολη στιγμή και δίνει κίνητρο για να συνεχίσεις.

Ο Καράμπουλας δεν είναι ο " τυπικός Έλληνας μπασκετμπολίστας". Δεν θα προσπαθήσει να βάλει 30, αν και μπορεί να το κάνει σχεδόν σε κάθε βραδιά. Δεν θα απαιτήσει να πάρει τη μπάλα, αν και έχει το δικαίωμα. Δεν θα αντιμιλήσει στον προπονητή του, δεν ονειρεύεται να πείξει στην Ευρωλίγκα ή την Εθνική Ελλάδας. Πάντα ήξερε τα όριά του, πάντα προτιμούσε να βρίσκεται σε ένα περιβάλλον που θα αισθάνεται χρήσιμος, πάντα ήθελε να κρατά ισορροπίες στα αποδυτήρια και να βάζει το καλό της ομάδας πάνω από το δικό του καλό. Γι' αυτό και στα 35 του παραμένει σε υψηλό επίπεδο και παίρνει συμβόλαια για να ανεβάσει ομάδες στην Α1. Αυτόν ξέρουν (προπονητές και παράγοντες), αυτόν εμπιστεύονται.

Φέτος ο Καράμπουλας έμεινε στο Κερατσίνι. Πέρυσι προβιβάστηκε με τον Φάρο (ως δευτεραθλητής πίσω από την Κύμη) στη μεγάλη κατηγορία του ελληνικού μπάσκετ, αλλά δεν εξαργύρωσε αυτή την επιτυχία του. "Απόφαση άνωθεν" θα μπορούσε να την χαρακτηρίσει κάποιος, όμως ο Βαγγέλης Τσάπας δεν το έβαλε κάτω. Κράτησε τον ίδιο κορμό, έκανε λίγες, αλλά κρίσιμες προσθήκες στο ρόστερ και η ομάδα, η πιθανότατα πιο ταλαντούχα ομάδα της κατηγορίας, "έσπασε" τις έδρες του Δούκα και του Ηρακλή για να πανηγυρίσει τη δεύτερη θέση που την έστειλε για δεύτερη συνεχόμενη σεζόν στην Α1.

Στο φινάλε της κανονικής περιόδου ο Καράμπουλας είχε μετρήσει 17.9 πόντους με 93% στις βολές (93/99), 64% στα δίποντα (148/229) και 50% στα τρίποντα (49/97). Δεν μπήκε στο περίφημο club του 90/50/40. Ανοιξε δικό του, αυτό του 90/60/50. Ποσοστά για όσκαρ, ποσοστά που δεν συναντά κανείς εύκολα σε σημαντική μπασκετική λίγκα. Ποσοστά παίκτη που αγωνίζεται στη θέση του σμολ φόργουορντ, δεν έχει τη μπάλα στα χέρια του και δεν κυριαρχεί στη ρακέτα. Αυτός είναι ο Βαγγέλης Καράμπουλας, αυτός ήταν πάντα, ένας τρομερός σκόρερ που μπορεί να μην ήταν πολύ αθλητικός, γρήγορος ή εκρηκτικός, είχε όμως αυτή την επαφή με το καλάθι που δεν μπορείς να διδάξεις σε έναν αθλητή.

Πόσο δύσκολο ήταν να συγκεντρωθείτε μετά την περσινή άνοδο που δεν εξαργυρώθηκε;

Για εμένα δεν ήταν καθόλου δύσκολο. Πολλά παιδιά σίγουρα ήθελαν να παίξουν στην Α1, όμως από τη στιγμή που αυτή ήταν η απόφαση, να ξαναπαίξουμε στην Α2, εκεί τελείωσαν όλα. Συγκεντρωθήκαμε σε αυτόν τον στόχο κι ας ήταν παραδόξως ο ίδιος για δεύτερη σερί χρονιά, ένας στόχος που είχαμε ήδη πετύχει.

Στην αρχή της σεζόν είχατε αρκετά προβλήματα, αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά. Τι συνέβη;

Ημασταν άτυχοι λόγω τραυματισμών. Λιακόπουλος, Σκορδίλης και Μπατής ήταν εκτός. Η χημεία μεταξύ παικτών και προπονητή δεν ήταν η ιδανική. Όταν οι τραυματίες, τρεις από τους πλέον σημαντικούς μας παίκτες, επέστρεψαν και ήρθε και ο νέος κόουτς, αρχίσαμε να βρίσκουμε ρυθμό και να παίζουμε το μπάσκετ που μπορούμε. Καταλάβαμε όλοι πως είχαμε έναν κοινό στόχο. Από κάποια στιγμή κι έπειτα δεν είχαμε άλλα περιθώρια για ήττες, για την ακρίβεια φτάσαμε σε ένα σημείο που δεν μπορούσαμε να παίξουμε χειρότερα από αυτό που παίζαμε. Ηταν το ματς με τον Ηρακλή που κερδίζαμε στο Ιβανώφειο με +20 στα τέλη της τρίτης περιόδου και τελικά χάσαμε! Εκεί είπαμε πως πρέπει ο διακόπτης να γυρίσει.

Τι ακολούθησε από εκείνον τον αγώνα με τον Ηρακλή κι έπειτα;

Επαιξε μεγάλο ρόλο η προσωπικότητα των παικτών μας. Σε αντίθεση με άλλες ομάδες στο παρελθόν, που τα παρατούσαν και απλά περίμεναν να τελειώσει η χρονιά, εμείς πεισμώσαμε και είπαμε πρέπει να τα καταφέρουμε. Είπαμε ότι πρέπει να παίξουμε σύμφωνα με τις δυνατότητές μας κι από εκεί και πέρα, όπου μας βγάλει.

Πόσο σας πίεσε η διοίκηση για να παίξετε το μπάσκετ που ξέρετε και αυτό το μπάσκετ που όλοι περίμεναν από εσάς;

Για να μας πιέσει ο Βαγγέλης Τσάπας, θα πρέπει να του απαγάγουμε το παιδί! Είναι περισσότερο πατέρας και φίλος μας μέσα στην ομάδα, παρά Πρόεδρος. Ακόμη και μετά από εκείνο το... έγκλημα στο Ιβανώφειο, ήταν δίπλα μας και συνέχισε να μας στηρίζει. Μας είπε "δείξατε για 27 λεπτά ποιοι είστε. Συνεχίστε και στο τέλος εμείς θα χαμογελάμε". Δεν σταμάτησε ποτέ να εμπιστεύεται τους παίκτες και το σύνολο. Σε αντίθεση με εμένα. Η αλήθεια είναι πως έγιναν κάποια πράγματα και κλωνίστηκα. Υπήρξαν στιγμές και σημάδια που μου έλεγαν "άστο, φέτος δεν είναι η σειρά σου". Ε, εντάξει... Στο τέλος ανεβήκαμε.

Και τώρα τι ακολουθεί για τον Βαγγέλη Καράμπουλα;

Διακοπές με τη γυναίκα και τις κόρες μου στην Κύθνο. Θα πάω για ψάρεμα, θα ηρεμήσω και του χρόνου βλέπουμε. Εχει ο Θεός.

Τι προβλέπεις για τον Φάρο; Θα παίξει αυτή τη φορά στην Α1;

Ειλικρινά, ειλικρινά όμως, δεν έχω ιδέα. Τα πράγματα όχι μόνο στο ελληνικό μπάσκετ, αλλά και γενικότερα στην κοινωνία, βλέπετε πως είναι. Ρευστά. Έτσι είναι και η κατάσταση με τον Φάρο.

Πως κρίνεις το γεγονός ότι στην Α2 συνεχίζουν να πρωταγωνιστούν παίκτες μεγαλύτερης ηλικίας και όχι νεαροί που έχουν στόχο να αγωνιστούν στη συνέχεια στο υψηλότερο επίπεδο;

Ο Ginobili πάει στα 40. Ο Gasol στα 37. Ο Carter είναι ήδη 40. Και στη EuroLeague o Nocioni είναι 38. Εντάξει, βέβαια, αυτό είναι μικρό δείγμα από το ΝΒΑ και την Ευρωλίγκα. Στην Α2 υπάρχουν πολλοί σε... προχωρημένη μπασκετικά ηλικία, όμως η καρδούλα τους το λέει ακόμη και τα πόδια τους βαστάνε. Πως να τους πεις δηλαδή να σταματήσουν; Οι φουρνιές των καλών νεαρών που ακολουθούν δεν είναι τόσο δυνατές όσο στο παρελθόν, ώστε να βγάλουν εμάς τους παπούδες στη σύνταξη. Και εντάξει, δεν είμαστε και τόσο παπούδες απ' ότι φαίνεται. Το αγαπάμε το μπάσκετ, το σεβόμαστε και συνεχίζουμε να το υπηρετούμε.

Εξι άνοδοι, τέσσερα πρωταθλήματα. Ποια επιτυχία ήταν η σημαντικότερη απ' όλες;

Ξεκάθαρα η φετινή. Ήταν η πιο παλικαρίσια απ' όλες. Επρεπε να ''σπάσουμε'' δυο έδρες ομάδων που τερμάτισαν πάνω από εμάς. Ο Ηρακλής έπαιζε με 3000 κόσμο στο πλευρό του. Ήταν δυο δύσκολες αποστολές. Ημουν σίγουρος για τη σειρά με τον Δούκα. Για εκείνη με τον Ηρακλή ήμουν πιο επιφυλακτικός, διότι είχαν παίκτες με εμπειρία, παίκτες που έχουν ζήσει ξανά αγώνες που έκριναν άνοδο. Όταν όμως πήραμε το πρώτο ματς στη Θεσσαλονίκη, κατάλαβα πως κουτσά στραβά στο Κερατσίνι θα κερδίσουμε και θα τελειώσει εκεί η σεζόν.

Ήσουν ο MVP το 2009-2010 στην πρώτη σου άνοδο, ήσουν πρωταγωνιστής και επτά χρόνια μετά σε ακόμα μία μια άνοδο. Πως καταφέρνεις να μένεις σε αυτό το επίπεδο;

Τα παιδιά που αγωνιζόμαστε στην Α2, δεν είμαστε του επιπέδου του Σπανούλη και του Διαμαντίδη για να έχουμε λύσει το πρόβλημα της ζωής μας. Κάθε σεζόν είναι σεζόν επιβίωσης. Είναι το επάγγελμά μας, από αυτό ζούμε και γι' αυτό προσπαθούμε να μένουμε κοντά στα στάνταρ των σπουδαίων παικτών. Το κίνητρο δεν είναι το πρωτάθλημα. Το κίνητρο για εμένα είναι η κάθε νίκη. Ο δικός μου στόχος είναι να βρίσκομαι μέσα στους καλύτερους και να δίνω τον καλύτερο εαυτό μου για να δικαιώνω όποιον με επιλέγει και επενδύει σε εμένα.

Έξι ανόδους έχει και ο Χαρισμίδης. Θα πας του χρόνου για την έβδομη;

Δεν είναι η άνοδος ο αυτοσκοπός μου. Κάθε χρόνο με ενδιαφέρει να είμαι σε μια ομάδα με ανθρώπους που με θέλουν πραγματικά και έχουν στόχο να πρωταγωνιστούν. Δεν ξεχωρίζω τις κατηγορίες, αλλά τις καταστάσεις. Απλά τυχαίνει συνήθως να με θέλουν ομάδες της Α2.

Πως ήταν η συνεργασία σου με τον Πρόεδρο του Φάρου, Βαγγέλη Τσάπα;

Δεν περίμενα ποτέ ότι θα συνεργαστώ με έναν άνθρωπο σαν τον Βαγγέλη. Πρόεδρος - κόσμημα όχι μόνο για τις μικρές κατηγορίες, αλλά για το ελληνικό μπάσκετ γενικότερα. Ξέρει μπάσκετ κι αυτό φάνηκε όταν έστησε εκείνος τη φετινή ομάδα, πριν πάρει προπονητή. Ξέρει τι σημαίνει "ψυχολογία του αθλητή", τι είναι οι "ισορροπίες" σε μια ομάδα, τα "αποδυτήρια" και η "χημεία". Στηρίζεται πάντα στο φιλότιμο των παικτών του κι όχι στην αυστηρή πειθαρχία και την τιμωρία τους. Για να δεις τι άνθρωπος είναι, αρκεί αυτό. Δεν βγαίναμε για φαγητό μόνο μετά τις νίκες, αλλά και μετά από ταπεινωτικές ήττες. Τι άλλο να πούμε.

Ποιο ήταν το highlight αυτής της "γεμάτης" διετίας στον Φάρο;

Το highlight της διετίας ήταν και το highlight της καριέρας μου. Η συμμετοχή μας στον Τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας, εκείνο το παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ. Ήταν η κορύφωση της πορείας μου στο μπάσκετ και η δικαίωση των κόπων όσων έφτασαν τον Φάρο στο σημείο να κερδίσει back-to-back ανόδους στην Α1. Είναι το παιχνίδι που θα δείχνω στις κόρες μου όταν μεγαλώσουν.

Πως είναι δυνατόν να σουτάρεις με 93% στις βολές σε μια χρονιά και γιατί δεν βλέπεις τα στατιστικά σου στη διάρκεια της σεζόν;

Θεωρώ πως δεν υπάρχει λόγος να επικεντρώνομαι στα στατιστικά. Πιστεύω πως μόνο κακό μπορούν να σου κάνουν. Αν είναι άσχημα σε ρίχνουν ψυχολογικά, αν είναι καλά φοβάσαι μην τα χειροτερέψεις. Το σημαντικότερο από τα φετινά νούμερα ήταν το 50% που είχα στο τρίποντο, αν και η ομάδα ήταν τόσο καλή, που είχα πολλές ευκαιρίες ελεύθερος και απλά έπρεπε να ευστοχήσω.

Και γιατί "τρελαίνεσαι", γιατί χτυπάς το πρόσωπό σου όταν αστοχείς; Αφού σπάνια γίνεται.

Είναι κάποια σουτ που βάζω σε όλη μου τη ζωή. Όταν αστοχώ από τα σημεία μου, με τις καλές κινήσεις μου, τρελαίνομαι. Ξέρεις όμως τι γίνεται; Μετά από δυο δευτερόλεπτα είμαι ΟΚ και λέω "πάμε για το επόμενο".

Τι σκέφτεσαι όταν σου λένε ότι είσαι ο πιο επιτυχημένος στην ιστορία της κατηγορίας:

Από αυτή την κατηγορία έχουν περάσει σπουδαίοι, απίθανοι μπασκετμπολίστες και ακόμη και φέτος υπήρχαν αθλητές που έχουν κολλήσει ένσημα στην Ευρωλίγκα. Σίγουρα είναι άκρως τιμητικό να ακούω ένα τέτοιο κοπλιμέντο, αλλά δεν αισθάνομαι έτσι ή τουλάχιστον δεν το σκέφτομαι με αυτόν τον τρόπο. Και μόνο πάντως που ακούγεται, σημαίνει πως κάτι έκανα κι εγώ σωστά στην καριέρα μου, οπότε κάθε τέτοιο σχόλιο είναι ευπρόσδεκτο.

Αισθάνεσαι αδικημένος ή έστω να έχεις αδικήσει εσύ τον εαυτό σου; Αισθάνεσαι ότι θα μπορούσες να έχεις παίξει σε υψηλότερο επίπεδο;

Που να παίξω δηλαδή, στο ΝΒΑ; Σίγουρα έχω πάρει λάθος αποφάσεις και έχω κάνει λάθος επιλογές στην καριέρα μου, όμως δεν τα έβαψα ποτέ μαύρα. Συνέχισα να αγωνίζομαι για το καλύτερο. Αν ήταν διαφορετική η κατάσταση στην Α1, ναι, θα ήθελα να είμαι εκεί. Έτσι όπως είναι όμως αυτή την περίοδο, δεν με ιντριγκάρει. Βλέπεις ομάδες να προσφέρουν σε Ελληνες 600 ευρώ μόνο και μόνο για να συμπληρώσουν τα ρόστερ τους. Βασίζονται στους ξένους και οι Έλληνες κατεβαίνουν κατηγορία για να βρεθούν σε καλύτερες συνθήκες.

Εχεις απωθημένο;

Θα ήθελα να παίξω μια σεζόν με την ΑΕΚ στην Α1 κι ας μην είμαι οπαδός της. Περίμενα μέχρι τα τέλη Αυγούστου πρόταση, αλλά όπως είπα και πιο πάνω, ζω από το μπάσκετ και δεν μπορούσα να ρισκάρω. Δεν είχε φτιαχτεί η ομάδα, ήταν άγνωστο αν θα έπαιζε στην Α1 και τελικά προτίμησα την προοπτική της Καβάλας με την οποία κατακτήσαμε το πρωτάθλημα.

Που αφιερώνεις τη φετινή άνοδο;

Στη Φραντζέσκα που ακούει όλη τη γκρίνια μου.

ΜΙΑ ΑΤΑΚΑ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΣΥΜΠΑΙΚΤΗ

Νίκος Λιακόπουλος: Το alter ego στο μεγαλύτερο μέρος της καριέρας μου. Ωραίος τρελός.

Γιάννης Δημάκος: Ο Γιαννάκης "μεγάλωσε". Σκόρερ, τρομερός αθλητής, ψυχούλα.

Φώτης Βασιλόπουλος: Βουμ Βουμ και τουρουτουτού ο ψηλός.

Γάιος Σκορδίλης: Κερκυραϊκό τανκ! Πολυτέλεια για την κατηγορία.

Κώστας Κακαρούδης: Πιστολέρο! Σούταρε πριν η μπάλα ακουμπήσει τα χέρια του!

Σωτήρης Κατούφας: Εύστροφος μέχρι αηδίας.

Μάριος Μπατής: Αμυντικός εξολοθρευτής.

Γιώργος Κουντουράς: Το μοντέλο της κατηγορίας.

Ανδρέας Παπαδόπουλος: Μπράτσο κοντέινερ!

Χρήστος Πετροδημόπουλος: Ο σέντερ με τα πιο μακριά χέρια στο παγκόσμιο μπάσκετ!

Βαγγέλης Τσάπας: Ο τελευταίος ρομαντικός. Ο κορυφαίος παράγοντας της διετίας.

Οι δυο καλύτερες πεντάδες της σεζόν

Στη θέση του πλέι μέικερ θα βάλω τον Νίκο Λιακόπουλο γιατί είναι απλά ο καλύτερος άσος στην κατηγορία. Σούτινγκ γκαρντ θα επιλέξω τον Γιάννη Γκαγκαλούδη γιατί στο καλό του βράδυ είναι κυριολεκτικά ασταμάτητος. Σμολ φόργουορντ θα ψηφίσω τον Νίκο Κόκκαλη γιατί σε μια μεταβατική σεζόν για τον Εθνικό, τον κράτησε σε καλό επίπεδο χάρη στην έφεσή του στο σκοράρισμα. Πάουερ φόργουορντ θα πω τον Κώστα Κακαρούδη γιατί στο δεύτερο μέρος της σεζόν ήταν "καυτός". Για σέντερ θα πάω με τον Γάιο Σκορδίλη, που υπήρχαν στιγμές που έμοιαζε με τον Σακίλ Ο' Νιλ.

Back-up άσος ο Φώτης Βασιλόπουλος γιατί η συνεργασία του με τον Σκορδίλη ήταν άριστη. Δεύτερος σούτινγκ γκαρντ ο αειθαλής Κώστας Τότσιος που έκανε φοβερή χρονιά, δεύτερο τριάρι ο Γιάννης Δημάκος γιατί εκτός από μεγάλος σκόρερ, δεν αρνήθηκε φέτος τον ρόλο του αμυντικού. Δεύτερο τεσσάρι ο Βασίλης Αγγελακόπουλος που είναι σαν το παλιό καλό κρασί και δεύτερο πεντάρι ο Φάρο Αλίχοτζιτς γιατί ήταν ο πιο σταθερός παίκτης του Πανιωνίου.

PHOTOS: Francesca Giaitzoglou Watkinson