Η φράση λέει ότι "από στρατηγούς χορτάσαμε. Στρατιώτες θέλουμε". Ο Μιχάλης Υφαντής - ο Μάικ για τους περισσότερους- είναι και στρατιώτης και στρατηγός, όπως είναι εξάλλου το ψευδώνυμο της ομάδας του Παπάγου. Πιστός στην ομάδα για περισσότερα από τα 20 χρόνια, από την Α1 ως την Α' ΕΣΚΑ και ξανά στη Β' Εθνική. Σαν στρατιώτης. Ηγέτης εντός και εκτός των γραμμών. Σαν στρατηγός.

Ο Παπάγου είναι μια ομάδα διαφορετική από τις άλλες. Μια ομάδα της γειτονιάς που έφτασε να παίζει στην Ευρώπη, που έφερε μερικούς από τους καλύτερους ξένους που είδαμε στην Ελλάδα, όπως τον Αλφόνσο Φορντ. Ένας σύλλογος που κατρακύλησε ως την Α' ΕΣΚΑ, αλλά έφτασε να παίζει αγώνας τοπικού πρωταθλήματος σε ένα γεμάτο "Σαλούν". Την ώρα που τα γήπεδα άδειαζαν το δικό τους γέμιζε. Μια ολόκληρη γειτονιά, μια μπασκετική οικογένεια στις ξύλινες κερκίδες. Με πρωτοβουλία του "Μάικ". Σαν ταξίδι στα παλιά μετά από αυτόν άρχισαν να επιστρέφουν κι άλλοι παίκτες που μεσουρανούσαν στα σαλόνια πριν από μια 10ετία. Ο Θοδωρής Αποσκίτης, ο Βαγγέλης Λογοθέτης, ο Πάνος Παναγιωταράκος. Μόνο ο Γιώργος Λιμνιάτης τους ξέφυγε, ξεγλιστρώντας από το ασφυκτικό πρέσινγκ.

Τελευταία προσθήκη επιστροφή; Ο Γιώργος Διαμαντόπουλος. Το "Κιτσάκι", το οποίο γυρνάει στον τόπο του εγκλήματος, στο γήπεδο που συστήθηκε στο ευρύ κοινό, πριν εξελιχθεί στον πρώτο σκόρερ του ελληνικού πρωταθλήματος.

Ο Μιχάλης Υφαντής, ο μεγαλύτερος σε ηλικία παίκτης που αγωνίζεται στις Εθνικές Κατηγορίες, περιγράφει στο video του Sport24.gr αυτή τη διαδρομή. Μιλάει για τους "παλιούς" του Παπάγου, για τους νέους, για τον Διαμαντόπουλο, αλλά και για ένα στρουμπουλό παιδί που ξεκίνησε το μπάσκετ για να αδυνατίσει και έφτασε να παίζει μέχρι τα 43 του.

Αυτή είναι η ιστορία του Παπάγου. Αυτή είναι η ιστορία του Μάικ Υφαντή, της τελευταίας σημαίας του ελληνικού μπάσκετ.

filmed by Alexandros Ioannidis/Anastasis Papagelis
edited by Anastasis Papagelis
Δημοσιογραφικήεπιμέλεια: Στέφανος Τριαντάφυλλος