Η Ζαλγκίρις "το έκανε" ξανά στον Ολυμπιακό. Μπήκε στο ΣΕΦ, έπαιξε το μπάσκετ που θέλει, το πήγε από ‘κει , το έφερε από ‘δω και κατέκτησε τη νίκη. Οι "ερυθρόλευκοι" στο χείλος του γκρεμού. Ελπίζουν πλέον σε νίκες (και όχι λίγες) των λεγόμενων φαβορί, ώστε να περάσουν στα προημιτελικά. Θέλουν δηλαδή συνδυασμούς αποτελεσμάτων. Ποιος; Ο Ολυμπιακός.

Ο Ολυμπιακός που για πολλά χρόνια όχι απλά δέσποζε στα σαλόνια των "8", αλλά είχε κατακτήσει το πλεονέκτημα από πολύ νωρίς.

Τούτη τη φορά «έσκασε το λάστιχο» στην τελική ευθεία της κανονικής περιόδου. Όλα πήγαν στραβά σε αυτή τη σεζόν. Λάθη, λάθη, λάθη. Διοίκηση με μέτωπα. Προπονητής με προβλήματα και παίκτες με συμπεριφορά πολύ μακριά από τα «θέλω» και το DNA του σωματείου. Κάποιοι από αυτούς, το γνωρίζουν αυτό το DNA αλλά δε μπορούσαν να το διατηρήσουν για διαφορετικούς λόγους ο καθένας. Και ο κόσμος που πήγε στο ΣΕΦ και ούρλιαξε για να βοηθήσει, έφυγε πικραμένος, ξενερωμένος, αλλά πάνω απ’ όλα προβληματισμένος, από το γεγονός ότι στο ματς της χρονιάς, καλύτερος παίκτης ήταν αυτός που ήρθε πριν ενάμιση μήνα και από τον οποίο στην τελική έχεις τις λιγότερες απαιτήσεις.

Ο Ολυμπιακός πληρώνει όλα αυτά που ο ίδιος δημιούργησε. Δε του φταίει κανείς. Η πάρτη του μόνο. Ο εαυτός του στον καθρέφτη. Ένα σύνολο, που από ένα σημείο και μετά είχε αναλαμπές και τίποτ’ άλλο. Καμία δικαιολογία δεν υπάρχει για διοίκηση, προπονητές και παίκτες. Μόνο ο πολύ σοβαρός τραυματισμός του Σπανούλη και η μεγάλη σε διάρκεια απουσία του Στρέλνιεκς. Τα ‘χε όλα δηλαδή η ομάδα, «της έκατσαν» και αυτά. Δε θα σας κουράσω γράφοντας τα ίδια και τα ίδια. Βαρέθηκα και εγώ να τα γράφω και εσείς να τα διαβάζετε. Για το χτίσιμο, τις κινήσεις, τις αποφάσεις, τις νοοτροπίες, τις συμπεριφορές. Για το ότι έφτασε μια ομάδα να παίξει «τελικό» και είχε ουσιαστικά 5,5 παίκτες; Τι να πεις και για αυτό; Επιλογές… Είστε πλέον και εσείς που διαβάζετε πολλοί έμπειροι και καταλαβαίνετε.

Αρχή και τέλος δεν υπάρχει. Και να σας πω και κάτι; Είτε συμφωνήσετε οι πιο ήρεμοι , είτε διαφωνήσετε οι πιο τσαντισμένοι (από το αποτέλεσμα), αυτό που ξέρω είναι, ότι τις περισσότερες φορές δεν είδαμε καν ισορροπημένο μπάσκετ. Ακόμη και όταν φαινομενικά στο παιχνίδι όλα πήγαιναν καλά. Η ομάδα ξέφυγε κάποια στιγμή ή κρατήθηκε με μπόλικες παλικαριές. Σχεδόν όλες από τον Μπριάντε Ουέμπερ, που έβαλε τα κλάματα στο τέλος από την υπερένταση και την ήττα. Επειδή θα βρεθούν και αυτοί που θα πουν ότι ο Αμερικανός ίσως και να το… παρατράβηξε, εγώ θα γράψω ότι στα δικά μου μάτια, αν μη τι άλλο, λέγεται τσίπα και αξιοπρέπεια. Στην τελική, ένα παιδί είναι, που δεν ήξερε καν που πέφτει ο Πειραιάς. Έχει έρθει και προσπαθεί όσο μπορεί να κάνει τη δουλειά του.

Η ομάδα που δεν έκανε κάτι της προκοπής στα Κανάρια, ήξερε ότι έπρεπε να κερδίσει για να πατήσει γερά την ερχόμενη εβδομάδα. Τίποτα δεν ισχύει πια από αυτά. Και η Ζαλγκίρις το έκανε να φαίνεται ακόμη πιο… δραματικό. Το πρώτο πλάνο του Γιασικεβίτσιους ήταν να ποστάρει τους κοντούς του Ολυμπιακού. Στόχευσε κυρίως στον Γκός, η παρουσία του Μάντζαρη απέτρεψε το να γίνει αυτό συνήθεια και την ίδια ώρα οι «ερυθρόλευκοι» εργάστηκαν μεθοδικά στην επίθεσή τους. Κύριο μέλημα το σωστό τάισμα του Μιλουτίνοβ, ότι δηλαδή γίνεται από την αρχή της σεζόν. Τα Κανάρια του απέτρεψαν, η Ζαλγκίρις στο πρώτο δεκάλεπτο δε το γλίτωσε. Ο Ουέμπερ άρχισε και αυτός να τιμωρεί την άμυνα του Γιασικεβίτσιους, αλλά τελικά ήρθαν οι πρώτες αλλαγές του Σάρας να φέρουν την ισορροπία. Οι Λιθουανοί έχοντας ξεπεράσει την κρυάδα της πρώτης περιόδου όχι μόνο επέστρεψαν αλλά πήραν και καλό προβαδισματάκι, δημιουργώντας τα πρώτα «αχ- βαχ» της κερκίδας. Γιατί εδώ που τα λέμε, ήξεραν ότι το μεγαλύτερό τους όπλο θα ήταν να απλώσουν τον πανικό και την αγανάκτηση στον κόσμο, ώστε να ψυχοπλακωθεί ακόμη περισσότερο ο Ολυμπιακός.

Η κατάσταση ευτυχώς για τον Ολυμπιακό, δε διατηρήθηκε πολύ έτσι. Ναι μεν έγιναν λάθη, αλλά οι συνεργασίες που απλώθηκαν κανείς δε μπορεί να πει ότι ήταν κακές ή λίγες. Και να σκεφτόμαστε πάντα, ότι η ομάδα δίνει αγώνες ζωής με τρεις κοντούς και μάλιστα δυο άπειρους από Ευρωλίγκα Αμερικανούς και μαζί τους τον Μάντζαρη. Ο Μιλουτίνοβ ανέλαβε δράση εκ νέου όσο το 20λεπτο πλησίαζε στο τέλος του. Έτσι με τον Σέρβο να αρπάζει τα επιθετικά ριμπάουντ σα φιστίκια πήρε η ομάδα το + 4 του ημιχρόνου. Ο Πρίντεζης και η άμυνα, «καθάρισαν» στο τρίτο δεκάλεπτο, το οποίο είχε μεγάλη σημασία προκειμένου να μπει «καβαλάρης» ο Ολυμπιακός στην τελική ευθεία. Ο διεθνής πάουερ φόργουορντ έβγαλε ενέργεια και την ίδια ώρα αυτός και οι συμπαίκτες του, σε εξίμιση λεπτά είχαν δεχθεί 5 πόντους.

Έμενε να δούμε τα αποθέματα των Λιθουανών που ούτως ή άλλως δεν είναι λίγα. Όπως γνωρίζετε άλλωστε, είναι ομάδα με ανθεκτικότητα. Προσπάθησαν λοιπόν να εκμεταλλευτούν την απουσία των Μιλουτίνοβ – Ουέμπερ , βρήκαν ρυθμό λοιπόν και έτσι το + 12 έγινε + 3 πριν το τελευταίο δεκάλεπτο. Με δυο λόγια, σε ένα διάστημα που ο Ολυμπιακός ήταν πολύ καλύτερος, έχασε με δυο πόντους σε επιμέρους σκορ. Γιατί πολύ απλά, στα εξίμιση λεπτά οι Λιθουανοί έβαλαν πέντε πόντους και στα επόμενα τρεισίμιση, ο Ολυμπιακός έμεινε άποντος. Τα λάθη αυξήθηκαν επικίνδυνα και πλέον ήταν θέμα και αντοχών. Τόσο της ομάδας, όσο και της εξέδρας. Στην… κόψη του ξυραφιού το ματς, το σκορ χαμηλά κάτι που αρέσει στον Γιασικεβίτσιους. Ο Σάρας που έκανε αλλαγές χάντμπολ τον ντέιβις επειδή ήταν φορτωμένος με φάουλ, όπως με 4ο χρεώθηκε ο Ουέμπερ στο 37’.

Έγινε λοιπόν η μάχη που είδατε στο τέλος για να πάρουν οι Λιθουανοί το ροζ φύλλο στις αποσκευές τους. Όταν ο Ολυμπιακός υποδεχθεί την Νταρουσάφακα, θα ξέρει αν έχει ελπίδες ή όχι. Θα ‘χουν προηγηθεί τα παιχνίδια που θα τον «καίνε». Όμως καλοί μου φίλοι, τέτοια ώρα, τέτοια λόγια. Καλό είναι έστω και με… καραμπόλες να περάσει, έστω και για το πρεστίζ, αλλά όποιος ενδιαφέρεται πραγματικά για αυτή την ομάδα, θα πρέπει να καθίσει μπροστά στον καθρέφτη και να κάνει την αυτοκριτική του. Είτε φοράει κοστούμι, είτε φοράει σορτσάκι.

Από δικαιολογίες, χόρτασε ο κόσμος, τελείωσαν και οι σόδες για τη χώνεψη από τις τόσες που ‘χουν ακουστεί και γραφτεί ως τώρα. Για τον Ολυμπιακό μιλάμε, όχι για τις ομάδες που έπαιζαν (ή προπονούσαν) όλοι τους, πριν φορέσουν τα ερυθρόλευκα… Στα τελευταία δέκα ματς, οχτώ ήττες! Αυτό σίγουρα δεν είναι ο Ολυμπιακός…