Ήταν νίκη αποδυτηρίων, προπονητών και παικτών! Ξεκινάω έτσι, γιατί ωραία είναι η… ποίηση και οι όμορφοι πρόλογοι, αλλά ο Ολυμπιακός αυτή τη βραδιά, πήρε πανεύκολα έναν αγώνα κόντρα στον Παναθηναϊκό!

Να με συμπαθάτε, αλλά με τη διαφορά δεν ασχολούμαι γιατί δε πιστεύω ότι υπάρχει περίπτωση οι δυο ομάδες να ισοβαθμήσουν. Την πήρε κι αυτή ο Ολυμπιακός (δίκαια), αλλά επαναλαμβάνω, μη δίνετε σημασία. Είναι μειωτικό για όλο αυτό που έδειξε η ομάδα, να κάθονται και να αγχώνονται για βολές και σουτ στο τέλος. Και ο Γκιστ που έχασε το… πέναλτι για να πάει η διαφορά στους 12, κακώς τσαντίστηκε. Δεν αλλάζει κάτι. Γνώμη μου… Ο Ντέιβιντ Μπλάτ, κέρδισε κατά κράτος τους πάντες! Τους αντιπάλους του, τους παίκτες του, τον κόσμο, ακόμη και όσους είχαν αμφιβολία. Δε πρέπει να αφήσει στην άκρη το θέμα της μεταγραφής, χρειάζεται ενίσχυση η ομάδα, γιατί πολύ απλά στην Euroleagu δε θα παίζει κάθε εβδομάδα με τον Παναθηναϊκό. Υπάρχουν πολύ καλύτεροι αντίπαλοι, τους οποίους ο Ολυμπιακός θέλει να κοιτάζει κατάματα. Για τους "ερυθρόλευκους" τα δεδομένα ήταν απλά. Προέρχονταν από ήττα, κάτι που όταν συμβαίνει, πάντα τους βρίσκει πιο δυνατούς! Πάντα!

Η ομάδα τις τελευταίες ημέρες, δούλευε καθημερινά για 2,5 ώρες. Ήθελαν να είναι σε όλα έτοιμοι. Ο Αγραβάνης ήταν έτοιμος να παίξει. Ο Τίμα το ίδιο. Ο Μπλατ έβαλε δωδεκάδα τον δεύτερο, δε χρειάστηκε ούτε αυτός. Όλοι ήθελαν να παίξουν. Δυο ήττες στο ΟΑΚΑ. Της κουβάλησαν, άντεξαν σε όσα προκλήθηκαν από αυτές και "απάντησαν" με σπουδαίες νίκες. Ο κόσμος τους όμως, δε τους είχε δει κόντρα στον ΠΑΟ. Ήθελαν λοιπόν να είναι έτοιμοι. Σε κάθε λεπτομέρεια, σε κάθε διεκδίκηση, άμυνα, επίθεση, για κάθε μπάλα. Ήθελαν να είναι ο Ολυμπιακός του 2019. Όσο γινόταν. Και πήραν πραγματικά καλό βαθμό. Πολύ καλό. Ένας ουδέτερος που είδε το ματς, παρατήρησε εύκολα την χαώδη διαφορά. Μια ομάδα με νεύρο και αποφασιστικότητα. Η άλλη μπερδευόταν και στα απλά. Οι "ερυθρόλευκοι" ήθελαν το 10- 6 (για να δούμε και την ουσία) και το έκαναν. Αν μη τι άλλο και μόνο το αρχικό σχήμα, είχε ενδιαφέρον. Με Μάντζαρη- Στρέλνιεκς ο Μπλατ, που είχε δουλέψει εντατικά όλη την εβδομάδα για να "χτυπήσει" τον Παναθηναϊκό σε οποιοδήποτε σημείο μειονεκτούσε στο παρκέ. Ο Μάντζαρης αμέσως πάνω στον Καλάθη και ο Μιλουτίνοβ να… ταΐζεται από τους συμπαίκτες του. Αυτόν τον παίκτη τον σταματάνε μόνο ο κακός του εαυτός (όταν δεν του βγει ένα ματς) και οι Έλληνες διαιτητές. Κανείς άλλος. Αυτό να το θυμάστε πάντα. Μέχρι να πάει στο ΝΒΑ!

Ο Μπλάτ πολύ σωστά, μπήκε στο παιχνίδι με παίκτες που γνωρίζουν αυτό το ματς. Ήταν έξυπνο να βάλει τους υπόλοιπους σιγά- σιγά στην διαδικασία… Η άμυνα του Ολυμπιακού δεν άφηνε περιθώρια για τον ρυθμό που ψάχνει γενικά ο Πιτίνο και η εικόνα ειδικά στην αρχή οι "ερυθρόλευκοι" να ‘χουν τον έλεγχο και οι "πράσινοι" να ψάχνονται. Με δύναμη στα ριμπάουντ και κυριαρχία στα ρακέτες, κάτι που ο ΠΑΟ αντιμετώπισε –κάπως- μόνο όταν βρέθηκε στο γήπεδο με Μήτογλου, Αντετοκούμπο. Έβαλαν ενέργεια, κέρδισαν έξτρα επιθέσεις και έτσι έφεραν προβληματισμό στον κόκκινο πάγκο. Η… τριποντομανία του Παναθηναϊκού δεν απέφερε καρπούς στην πρώτη περίοδο και το 1/8 ήταν προϊόν καλής περιφερειακής άμυνας από τον Ολυμπιακό και «πράσινης» επιπολαιότητας. Γενικά είχε κάμποσες "περιέργιες" το πρώτο ημίχρονο. Η κορυφαία που για όποιον ξέρει μπάσκετ δεν είναι ακριβώς… περιέργεια , είχε να κάνει με τα ζευγάρια στο ασόδυο. Ο Ολυμπιακός ηρεμούσε με Μάντζαρη- Στρέλνιεκς, όχι με Γκος-Σπανούλη. Όλα έχουν εξήγηση. Κυκλοφορία άμεση, πλουραλισμός περισσότερος και πρώτο μέλημα να πάει η μπάλα στον Νίκολα. Αυτό με Βαγγέλη-Γιάνις. Με Βασίλη και Νάιτζελ, περισσότερο κράτημα μπάλας, πρώτη σκέψη η προσωπική ενέργεια, κάτι όμως που βοηθούσε και την άμυνα του "τριφυλλιού". Αλλά και κάτι το οποίο στην διάρκεια του ματς, έδωσε λύσεις.

Όταν το ΣΕΦ πήρε "φωτιά"ήταν η στιγμή που οι παίκτες του Παναθηναϊκού είχαν χάσει το παρκέ από τα πόδια τους. Τράκαραν στα κορμιά των Πειραιωτών και το «ανοιχτό» γήπεδο αποτελούσε… παράδεισο για τον Ολυμπιακό. Ήταν ένα μικρό δείγμα από το μπάσκετ του Μπλάτ κι ας μην έχει ακόμη έρθει ο έξτρα περιφερειακός. Το 36- 21 του 18 λεπτού έδειχνε τον δρόμο στην ομάδα, που πίεζε ιδανικά και αμυνόταν με αλλαγές υπέροχα. Το + 16 του ημιχρόνου ήταν λογικό. Με 23- 14 τα ριμπάουντ άλλωστε και μέσα στο ΣΕΦ τι να περιμένει κάποιος; Τα λεγόμενα όπλα του ΠΑΟ δεν υπήρχαν. Ο Πιτίνο είδε τον Μήτογλου να είναι "ζεστός" αλλά τον έβαλε λιγότερο απ’ όσο έπρεπε (μην ακούω περί κούρασης σε τέτοιες ηλικίες, 11 λεπτά έπαιξε). Γενικά ο Ολυμπιακός είχε κάνει τα περισσότερα από αυτά που έπρεπε και ο Παναθηναϊκός, ήταν καρμπόν ίδιος με την ομάδα που βλέπουμε σχεδόν σε όλα τα εκτός έδρας παιχνίδια. Στο τρίποντο του Στρέλνιεκς έγινε το 49- 29 στο 25’, αλλά πάνω απ’ όλα έγινε όλο αυτό που ‘χε σχεδιασμένο ο προπονητής του Ολυμπιακού. Ο αντίπαλος ήταν "άδειος", παρασυρμένος ακόμη από το "μεθύσι" της σπουδαίας νίκης επί της ΤΣΣΚΑ.

Οι Πειραιώτες όμως είχαν ετοιμαστεί να μην αφήσουν δευτερόλεπτο να πάει χαμένο. Το τρίτο δεκάλεπτο ήταν… πάρτι. Δε θα γράψω τίποτα για το συγκεκριμένο διάστημα. Γιατί πολύ απλά, οι Πειραιώτες έκαναν όλα όσα είχαν δουλέψει στην προπόνηση απέναντι σε μια ομάδα που δεν ήξερε πώς να κινηθεί απέναντί τους. Με το συμπάθιο, αλλά οφείλω να το γράψω: Αν ο Πασκουάλ είχε παρουσιάσει τον χθεσινό Παναθηναϊκό, θα του είχαν «αλλάξει τα φώτα». Για τον Πιτίνο το μόνο που δε διαβάσαμε τις προηγούμενες ημέρες, ήταν ότι μπορεί να κοουτσάρει την εθνική Βραζιλίας για να ξαναπάρει το Μουντιάλ. Και πιστέψτε με, ο μόνος που δε φταίει είναι αυτός ο άνθρωπος. Τέλος πάντων, αυτά ανήκουν στην αρθρογραφία των "πράσινων", οπότε ας περιοριστώ σε αυτή του Ολυμπιακού. Από την αρχή ως το τέλος του αγώνα, όπως σας έγραψα και στην αρχή του κειμένου, κάθε παίκτης της ομάδας, γνώριζε τι πρέπει να κάνει και πώς να συνεργαστεί. Για πρώτη φορά στο 100% έκαναν ακόμη και τα φάουλ στο σωστό χρονικό σημείο. Δεν έπαιζαν μόνοι, συνεπώς δε γινόταν να ‘χουν απόλυτο ποσοστό στις στατιστικές κατηγορίες.

Ο Στρέλνιεκς με τον Μιλουτίνοβ, δεν είχαν αντίπαλο. Και τα ριμπάουντ συνέχιζαν να… καπακώνονται από τους γηπεδούχους. Ο Μπλατ είχε ξαφνιάσει τους αντιπάλους του μέσα σε 40 λεπτά με ποικίλους τρόπους. Και το πιο… ηχηρό χτύπημα που τους κατάφερε, ήταν να αμολήσει τον Μάντζαρη από την αρχή για να "καταπιεί" τον Καλάθη. Την ώρα που πολύς κόσμος θεωρούσε τον Βαγγέλη "τελειωμένο", ο προπονητής του, έκανε την έκπληξη. Και όχι μόνο αυτή την κίνηση. Σε ένα βράδυ που ο Λεντέι, έδειξε τρακαρισμένος και ο Σπανούλης δεν οργίασε. Με τον Γκος να είναι ανεβασμένος αλλά όχι τρομερός. Ο Ολυμπιακός όμως με παραδειγματική μεθοδικότητα, εμφανίστηκε μετά από πάρα- πάρα πολύ καιρό δίχως να ‘χει πάνω του και τον συνηθισμένο μανδύα της πίεσης και του άγχους, μόνο και μόνο επειδή έπαιζε με τον «αιώνιο» αντίπαλό του. Σας είπα άλλωστε, όλη την εβδομάδα δούλεψαν πολλές ώρες.

Διαφοροποίησαν τις προπονήσεις, γιατί ήξεραν, ότι τρίτη ήττα από τον ΠΑΟ δεν προβλεπόταν. Και μάλιστα στο πρώτο ραντεβού των δυο (για φέτος) σε πειραϊκό έδαφος. Δε θέλω να το ξεχάσω και αυτό: Άλλη σούπερ κίνηση του Μπλάτ. Η διαφορά στους 21 με γκολ- φάουλ (έξω η βολή) για τον Καλάθη και τρίποντο από τον Αντετοκούμπο. Ο Μπλάτ έβγαλε τον Στρέλνιεκς και έβαλε τον Σπανούλη για να σιγουρέψει την κυκλοφορία και την διαφορά. Όλα ήταν μελετημένα και δεν έχει να κάνει μόνο με τον Αμερικανό, αλλά και τους συνεργάτες του. Η διαφορά ήταν τεράστια των δυο «αιωνίων». Ο Ολυμπιακός έχει κάνει χαζές ήττες, αλλά να θυμάστε πάντα, ότι μετά από μια τέτοια ήττα έρχεται πάντα η αντίδραση. Και τώρα έρχεται και …διαβολοβδομάδα, στις οποίες οι Πειραιώτες είναι «μανούλες». Τα λέμε μετά την Μπασκόνια…

ΥΓ. Ο Μιλουτίνοβ σταματάει μόνο από αυτούς που σας έγραψα πιο πάνω. Να το θυμάστε πάντα. Νόμος…