Ήταν η σεζόν 2000/01 όταν η Αναντολού Εφές προκρίθηκε στο Final Four (της FIBA), όπου και κατέκτησε την 3η θέση. Από τότε κύλισε πολύ νερό στο αυλάκι. Η τουρκική ομάδα πάλευε για χρόνια να φτάσει ξανά τόσο μακριά σε μία διοργάνωση. Χθες (1/5) έμελλε τελικά να έρθει η λύτρωση, με την πρόκριση σε βάρος της Μπαρτσελόνα .

Δεν ήταν εύκολα αυτά τα 18 χρόνια για την τουρκική ομάδα. Σε αυτό το διάστημα πέρασαν από τον πάγκο της 8 διαφορετικοί προπονητές, με τρεις από αυτούς να κάνουν δύο περάσματα (Περάσοβιτς, Μαχμούτι, Αταμάν). Την φανέλα της φόρεσαν 156 διαφορετικοί παίκτες! Ξοδεύτηκαν εκατοντάδες εκατομμύρια. Υπήρξαν νύχτες ντροπής. Υπήρξαν σεζόν που θα ήθελαν να ξεχάσουν όλοι στην ομάδα. Η σεζόν 2018/19 όμως αποδείχθηκε διαφορετική.

ΧΤΙΣΤΗΚΕ ΜΕ ΣΩΣΤΑ ΥΛΙΚΑ

Από το ξεκίνημα της περιόδου η Αναντολού Εφές έμοιαζε πιο σοβαρή από ότι συνήθως. Οι καλοκαιρινές της κινήσεις έμοιαζε για πρώτη φορά να έχουν ως γνώμονα το μπάσκετ και όχι... όλα τα υπόλοιπα. Στην τουρκική ομάδα ήθελαν τόσο πολύ να εστιάσουν στο να φτιάξουν μία ομάδα που θα ταιριάζει στα “θέλω” του Εργκίν Αταμάν, που δεν δίστασαν να βάλουν στο “ψυγείο” τον επί μία τριετία πολύτιμο Ντέρικ Μπράουν, πληρώνοντάς τον για να κάθεται. Ο στόχος ήταν η πρόκριση στο Final Four και δεν μπορούσε να χαθεί για κανένα λόγο.

Στην Κωνσταντινούπολη βρέθηκαν παίκτες που μπορούσαν να συμπληρώσουν ο ένας τον άλλο. Ο Βασίλιε Μίτσιτς ήρθε για να γίνει ο ηγέτης της ομάδας. Οι Σέιν Λάρκιν και Ρόντριγκ Μπομπουά να δώσουν σκοράρισμα και δημιουργία σε μία εποχή που το μπάσκετ πάει όλο και περισσότερο στην επίθεση και λιγότερο στην άμυνα. Ο Άντριεν Μοερμάν αφίχθη με στόχο να δώσει ποιότητα στην θέση του πάουερ φόργουορντ. Ο Τζέιμς Άντερσον αποκτήθηκε επειδή ανήκει στην σπάνια πάστα των Αμερικανών που δεν έχει πρόβλημα να κάνει ένα βήμα πίσω προκειμένου να βοηθήσει την ομάδα του. Ο Τίμπορ Πλάις έγινε το ιδανικό συμπλήρωμα του Ντάνστον, προσφέροντας ύψος για τις δύσκολες βραδιές που οι Τούρκοι θα έβρισκαν απέναντί τους μεγάλα κορμιά. Το σκηνικό είχε στηθεί.

ΟΜΑΔΑ ΜΕ ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ

Από το ξεκίνημα της σεζόν η Αναντολού Εφές έπαιζε όμορφο μπάσκετ. Σύγχρονο μπάσκετ. Ο Μίτσιτς εξελίχθηκε σε έναν από τους καλύτερους γκαρντ στην Ευρώπη. Ο Μοερμάν βάσει απόδοσης είναι ένας από τους τρεις καλύτερους πάουερ φόργουορντ στην φετινή EuroLeague. Οι Λάρκιν και Μπουμπουά είχαν τα πάνω τους και τα κάτω τους, αλλά έδιναν λύσεις. Ρολίστες όπως ο Μότουμ, ο Άντερσον,ο Πλάις, ακόμα και ο στάσιμος Μπαλμπάι πάλευαν και στις δύο πλευρές του παρκέ. Ο Σιμόν ήταν καλός στον ρόλο του δεύτερου δημιουργού, αλλά και του εκτελεστή από την περιφέρεια. Ο Ντάνστον ήταν ο... Ντάνστον. Η Αναντολού Εφές βγήκε στο προσκήνιο και δεν δείλιασε όταν βρήκε την ευκαιρία της όπως συνέβη στο παρελθόν. .

Η Αναντολού Εφές της σεζόν 2018/19 δεν έχει ταβάνι. Είναι μία ομάδα που μπορεί να κοιτάξει στα μάτια τους πάντες. Είναι μία από τις τέσσερις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης. Χρειάστηκε να περάσουν 18 χρόνια, να καθίσουν στον πάγκο της 8 προπονητές και να φορέσουν την φανέλα της 156 διαφορετικοί παίκτες για να συμβεί ξανά αυτό. Συνέβη όμως. Τα εκατοντάδες εκατομμύρια που ξοδεύτηκαν, έπιασαν επιτέλους τόπο.