Η απόκτηση του Τσαρλς Τζένκινς από τον Ολυμπιακό δεν είναι το θέμα του καλοκαιριού για τους ερυθρόλευκους. Δεν αποτελεί καν μια "μεγάλη" μεταγραφή σε επίπεδο ονόματος και βιογραφικού, ειδικά από την στιγμή που στο Λιμάνι φτάνει το φετινό καλοκαίρι ο Κώστας Σλούκας. Δεν είναι καν ο παίκτης που θα κάνει "γκελ" στον κόσμο της ομάδας. Αυτό βέβαια (το τελευταίο) είναι ήσσονος σημασίας, όταν ο 31χρονος γκαρντ αποτελεί επιλογή του Γιώργου Μπαρτζώκα, με τον οποίο έχει συνεργαστεί για ενάμιση χρόνο στη Χίμκι.

Η περίπτωσή του είναι αρκετά διαφορετική απ' ό,τι έχουμε συνηθίσει ενδεχομένως τα τελευταία χρόνια. Ο "θόρυβος" που (δεν) δημιουργήθηκε με την απόκτησή του όμως, δεν εχει σε τίποτα να κάνει με την επιρροή που μπορεί να έχει στο παιχνίδι του Ολυμπιακού την ερχόμενη αγωνιστική περίοδο. Δεν χρειάζεται άλλωστε όλοι να είναι σκόρερ, δημιουργοί ή να... ξεσηκώνουν τον κόσμο με προσωπικές φάσεις. Πάντα χρειάζεται κι αυτός, που θα κάνει τη "βρώμικη δουλειά" στη διάρκεια ενός αγώνα, η οποία δεν είναι απαραίτητο ότι θα καταγραφεί στην στατιστική.

Αυτός που θα βγάλει τον αντίπαλο εκτός ρυθμού γιατί θα είναι διαρκώς μπροστά του και δεν θα τον αφήσει να δημιουργήσει κάτι για την ομάδα του, αυτός που θα σπάσει με δύναμη ένα σκριν μακριά από την μπάλα για να μειώσει τον χρόνο δράσης της επίθεσης, αυτός που θα χρησιμοποιήσει τα δυνατά πόδια και τα γρήγορα χέρια του για να καθυστερήσει την ταχύτητα με την οποία θα δοθεί μια πάσα -κι ως εκ τούτου θα χαλάσει τη ροή της αντίπαλης επίθεσης.

Αυτός ο παίκτης λοιπόν, είναι ο Τσαρλς Τζένκινς.

Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΣΕΖΟΝ ΤΗΣ ΚΑΡΙΕΡΑΣ ΤΟΥ

Αντικειμενικά, η σεζόν που ολοκληρώθηκε άδοξα λόγω του κορονοϊού ήταν η χειρότερη της καριέρας του -όσο βρίσκεται στην EuroLeague. Δεν είναι μόνο οι αριθμοί που "λένε" κάτι τέτοιο (3.4 πόντοι με 2/27 τρίποντα, 2.2 ριμπάουντ και 1.8 ασίστ ανά 18'40''), αλλά κυρίως η γενικότερη εικόνα του. Στη Σερβία καταγράφηκε πολλές φορές μέσα στην αγωνιστική περίοδο ο προβληματισμός που υπήρχε για την απόδοσή του, σε τέτοιο βαθμό που δεν έμοιαζε σε τίποτα με τον παίκτη που εξελίχθηκε στον... αγαπημένο της οπαδικής εξέδρας των ερυθρολεύκων.

Από τη μία η "τσαλακωμένη" αυτοπεποίθησή του, ως αποτέλεσμα των κακών εμφανίσεων, από την άλλη η προβληματική σεζόν του Ερυθρού Αστέρα δημιούργησαν τις συνθήκες για να αποχωρήσει νωρίτερα απ' ότι προέβλεπε το συμβόλαιο που υπέγραψε το περσινό καλοκαίρι με τον σερβικό σύλλογο. Έμεινε ελεύθερος κι από εκεί ήρθε η ευκαιρία του Ολυμπιακού για εκείνον.

Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ "GLUE GUY"

Αν δεν προκύψει κάποιο απρόοπτο (ή πρόβλημα), η περιφέρεια του Ολυμπιακού θα έχει την εξής εικόνα για το 2020/21:

PG: Κώστας Σλούκας, Τσαρλς Τζένκινς, Αντώνης Κόνιαρης*

SG: Βασίλης Σπανούλης, Άαρον Χάρισον, Γιαννούλης Λαρεντζάκης*

SF: Κώστας Παπανικολάου, Σακίλ ΜακΚίσικ, Βασίλης Χαραλαμπόπουλος

*Παραμένει ερωτηματικό αν αμφότεροι θα παραμείνουν στο ρόστερ ή θα παραχωρηθούν δανεικοί (ένας εκ των δύο ή κι οι δύο)

Σε μία σεζόν που ο Ολυμπιακός θα έχει μόνο μία διοργάνωση (EuroLeague) είναι σαφές πως η καταπόνηση δεν θα είναι μεγάλη και η διαχείριση αρκετά διαφορετική από την πλευρά του τεχνικού επιτελείου. Εν προκειμένω, ο Τσαρλς Τζένκινς είναι ένας παίκτης που βάσει χαρακτηριστικών δεν χρειάζεται να περάσει πολλή ώρα στο παρκέ για να αποδώσει και να κάνει τη δουλειά του. Ούτε ανάγκη από επιθετικό ρυθμό έχει, ούτε απαιτείται να πάρει μπάλες για να νιώσει καλά και να επιτελέσει το έργο του στο πίσω μέρος του παρκέ.

Επί της ουσίας πρόκειται για μια πολύ χαρακτηριστική περίπτωση παίκτη, με την ταμπέλα του "glue guy" να τον συνοδεύει εν όψει της παρουσίας του στον Ολυμπιακό. Ο παίκτης που "κολλάει" δηλαδή τους υπόλοιπους της περιφέρειας, αυτός που μπορεί να παίξει δίπλα σε όλους στο "1" και το "2". Είτε ως point guard είτε ως shooting guard δεδομένου ότι οι άλλοι τρεις βασικοί στους κοντούς (Κώστας Σλούκας, Βασίλης Σπανούλης, Άαρον Χάρισον) μπορούν επίσης να παίξουν σε κάθε μία από τις δύο θέσεις δίχως πρόβλημα. Όλοι τους είναι χειριστές, όλοι τους μπορούν να δημιουργήσουν και να εκτελέσουν.

ΞΕΡΕΙ(Σ) ΤΙ ΠΑΙΡΝΕΙ(Σ)

Η απόκτησή του Τσαρλς Τζένκινς από τον Ολυμπιακό δεν έγινε με τη λογική της προσθήκης ακόμη ενός παίκτη που θα κάνει τη διαφορά στην επίθεση. Δεν ήταν ποτέ τέτοιος, κι ούτε πρόκειται να γίνει σε αυτή την ηλικία. Είναι προφανές πως ο Γιώργος Μπαρτζώκας τον επέλεξε για να προσδώσει την απαιτούμενη σκληράδα σε μια περιφέρεια που στο "1" και το "2" (θα) έχει ως βασικό χαρακτηριστικό το επιθετικό ταλέντο και την ικανότητα εκτέλεσης και δημιουργίας.

Γι αυτό κιόλας, ουδείς (θα) περιμένει από εκείνον να βάλει μεγάλα σουτ, να πάρει πάνω του κρίσιμες κατοχές ή να καθορίσει τις εξελίξεις στο μπροστινό μέρος του παρκέ. Σημασία έχει τι θα κάνει στην άμυνα, εκεί όπου η δική του παρουσία μπορεί να αποτελέσει την αφορμή για αιφνιδιασμούς ή παιχνίδι στο transition.

Συν τοις άλλοις, κι επειδή πάντα (καλώς ή κακώς) μπαίνει στην εξίσωση για την αξιολόγηση ενός παίκτη το... κόστος, ο 31χρονος γκαρντ είναι η επιτομή του "value for money". Ακόμη κι αν δεν καταφέρει να "δέσει" σε τόσο μεγάλο βαθμό και να επιδράσει στο αμυντικό παιχνίδι των ερυθρολεύκων στον βαθμό που επιθυμεί ο Γιώργος Μπαρτζώκας (αν και η αμυντική ικανότητα δεν είναι κάτι που έχει να κάνει με στατιστικά), η τιμή του είναι τέτοια που δεν θα δημιουργήσει προβληματισμούς στον Ολυμπιακό. Από τις 700.000 δολάρια του Ουέιντ Μπάλντγουιν των κακών εμφανίσεων και της αδυναμίας επιρροής στο παιχνίδι, στις -κάτι σαν- 300.000 ευρώ του Τσαρλς Τζένκινς (τουλάχιστον τόσα εισέπραττε στον Ερυθρό Αστέρα, κάπου εκεί θα είναι κι ο μισθός του στον Ολυμπιακό).

Όπως και να έχει, πρόκειται για μια επιλογή με χαμηλό κόστος, αλλά δυνατότητα μεγάλης προσφοράς...

Photo Credits: Crvena Zvezda MTS / ABA Liga