Μια πραγματικά απολαυστική συζήτηση σχεδόν 70 λεπτών είχαν ο Τζο Αρλάουκας κι ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς στο podcast του πρώτου που ονομάζεται "The Crossover" και φιλοξενείται στην ιστοσελίδα της EuroLeague. Ο παλαίμαχος ψηλός υποδέχθηκε τον κορυφαίο προπονητή της Ευρώπης κι εκείνος μίλησε για όλα.

Για το τροχαίο δυστύχημα που τον έστειλε για οκτώ μήνες στη φυλακή, για την προοπτική του ΝΒΑ, για τον Παναθηναϊκό και τον Βασίλη Σπανούλη, γοα τα στοιχεία που πρέπει να έχουν οι παίκτες του, αλλά και για το... μελιτζανί χρώμα που παίρνει το πρόσωπό του κάθε φορά που εκνευρίζεται. Διαβάστε μερικά από τα σημαντικότερα κομμάτια της συζήτησης και ακούστε την ολόκληρη στο τέλος του κειμένου.

Μερικές από τις ατάκες του Ζοτς:

" Το τροχαίο δυστύχημα ήταν μια δύσκολη στιγμή στη ζωή μου, είχε συμβεί στην πόλη μου, στο Τσάτσακ όπου όλοι γνωρίζονται. Βγήκαν πολλές ιστορίες, η πραγματικότητα είναι ότι πλήρωσα το τίμημα και μετά από καιρό κατάλαβα τι πραγματικά έγινε. Πέρασα μια δύσκολη περίοδο, ήταν πιθανότατα η πιο δύσκολη στιγμή μου, μαζί με τον θάνατο του πατέρα μου. Πέρασα οκτώ μήνες στη φυλακή τότε, άνοιξαν ξανά την υπόθεση και κατάλαβαν ότι δεν είχα κάνει μόνο εγώ λάθος. Σε αυτούς τους οκτώ μήνες προσπάθησα να μιλήσω με τον εαυτό μου, ήμουν σε ένα μέρος όπου είχα τη δυνατότητα να προπονούμαι. Δούλευα σαν τρελός, είχα ανθρώπους που με πίεσαν πολύ. Προσπάθησα να πιστέψω σε εκείνους, μίλησα μαζί τους, έγινα πιο δυνατός άνθρωπος.

Ήμασταν με τον Δημήτρη Ιτούδη για 40 μέρες στο Ντιτρόιτ, περνούσα όλη τη μέρα με τον Τζο Ντούμαρς που είναι ένας πολύ καλός μου φίλος. Από την πρώτη μέρα είχαμε πει ο ένας στον άλλο "έλα να μιλήσουμε, να σε ακούσω και να με ακούσεις". Συζητήσαμε για τα πάντα, όχι όμως για την πιθανότητα να πάω στο ΝΒΑ. Δεν είμαι ανόητος για να μην καταλαβαίνω πόσο διαφορετικά είναι τα πράγματα εκεί. Το μπάσκετ είναι παγκόσμιο, το μπάσκετ είναι μπάσκετ, αλλά είμαι χαρούμενος με τη ζωή μου εδώ.

Ο Σπανούλης ξέρει τι έγινε, το ίδιο και εγώ

Ο Παναθηναϊκός είναι ένας σπέσιαλ οργανισμός με σπέσιαλ ανθρώπους. Η οικογένεια Γιαννακόπουλου με αντιμετώπισε λες και ήμουν γιος της. Ερχονταν 3-4 φορές κάθε εβδομάδα στην προπόνηση, με ρωτούσαν αν ήταν όλα καλά, μας έδειχναν αγάπη και αγαπούσαν σαν τρελοί τον Παναθηναϊκό. Οι οπαδοί ήταν εκπληκτικοί. Η Αθήνα είναι εκπληκτική. Είχαμε Μποντιρόγκα, Ρέμπρατσα, Αλβέρτη, Διαμαντίδη, Φώτση, Τσαρτσαρή, Χατζηβρέττα, Σπανούλη, ήταν σπέσιαλ από κάθε άποψη αυτή η κατάσταση. Σέβομαι τον Σπανούλη, ξέρει την ιστορία, ξέρω κι εγώ την ιστορία, δεν υπάρχει λόγος να μιλάμε γι' αυτή. Όλοι ξέρουν γιατί έφυγα από τον Παναθηναϊκό και πιστεύω πως πήρα μια σωστή απόφαση. Εύχομαι τα καλύτερα στην ομάδα και ουδείς μπορεί να καταλάβει πόσο δύσκολο μου είναι να τον αντιμετωπίζω.

Κάθε μέρα σκέφτομαι ότι θα μπορούσα να έχω κάνει διαφορετικά κάποια πράγματα. Κάθε παίκτης έχει όρια, αλλά εγώ πάντα προσπαθώ να καταλάβω τι συμβαίνει λάθος και δεν είναι αυτός που πρέπει να είναι. Τους ρωτάω τι θέλουν να κάνουν, τους ακούω, κυρίως όμως μετά από τόσα χρόνια κρατώ το κίνητρο και την αυτοσυγκέντρωση. Το πάθος επίσης. Εχω παίκτες που τους αρέσουν τα στατιστικά. Κάποιοι από αυτούς δεν θέλουν να πάρουν όλα τα σουτ, αλλά με συγχωρείς, πάρε το γ@μημένο σουτ γιατί μπορεί να μην έχεις άλλες ευκαιρίες. Τους πιέζω για να είναι πιο επιθετικοί.

Συγγνώμη; Τι συγγνώμη; Δεν υπάρχει συγγνώμη, πέρασαν δέκα δευτερόλεπτα

Πιστέψτε με, δεν μου αρέσει να βλέπω τον εαυτό μου. Όταν όμως το κάνω, πραγματικά αισθάνομαι έκπληξη (γελάει)! Είναι οι στιγμές, προσπαθώ για την ομάδα μου. Είναι πάντα μήνυμα προς τους παίκτες μου, πρέπει να το κάνω, είναι μέρος της δουλειάς. Αν για παράδειγμα παίζουμε προημιτελικό κυπέλλου, προηγούμαστε με 24 πόντους και πιέζω τους παίκτες, τους λέω να κάνουν αυτό κι εκείνο, κάνουν κάτι διαφορετικό και μου λένε "συγγνώμη κόουτς", τρελαίνομαι. Πως είναι δυνατόν να κάνουν λάθος δέκα δευτερόλεπτα μετά από αυτό που τους ζητάω; Κι έτσι οι βασικοί γυρίζουν στο ματς, ενώ από το μυαλό τους έχει ήδη βγει αυτό το ματς. Με 22 κέρδιζαν, δεν περίμεναν ότι θα ξαναπαίξουν".