Όταν ο Γιάννης Αντετοκούνμπο δήλωνε τον Ιούλιο του 2018 στην κάμερα του Sport24.gr πως η Εθνική δεν τον χρειάζεται στη διαδικασία των παραθύρων κι ότι θα βρίσκεται στο Παγκόσμιο Κύπελλο , το εννοούσε. Είχε ξεκαθαρίσει στο μυαλό του και στους Μιλγουόκι Μπακς ότι θα ταξιδέψει στην Κίνα με την Ελλάδα, ήθελε να οδηγήσει αυτή την ομάδα σε κάτι μεγάλο, κάτι ιστορικό, ήθελε να την επαναφέρει στα μετάλλια μιας μεγάλης διοργάνωσης μετά από δέκα χρόνια, όμως αυτό το ταξίδι που ξεκίνησε στα τέλη Ιουλίου δεν είχε τελικά το αποτέλεσμα που όλοι ονειρευόμασταν.

Ο Greek Freak πάτησε στη Ναντζίνγκ και τη Σεντζέν ως ο MVP του ΝΒΑ, ο πρώτος εν ενεργεία MVP που συμμετείχε σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου, αντιμετωπίστηκε σαν Θεός από τους Κινέζους (ειδικά στο Ναντζίνγκ Τζιμνάσιουμ των 20.000 θεατών στο οποίο έγιναν τρία sold out), ωστόσο στο παρκέ κατάλαβε ότι το FIBA Basketball δεν είναι ΝΒΑ, ότι οι διαιτητές δεν θα τον προφυλάξουν από τα σκληρά μαρκαρίσματα των αντιπάλων του, ότι στο τέλος της ημέρας ο Θανάσης Σκουρτόπουλος -όπως ο ίδιος δήλωσε- μάλλον δεν έκανε όλα όσα έπρεπε να κάνει για να τον υποστηρίξει και να πάρει κάτι περισσότερο από εκείνον.

ΣΕΝΤΖΕΝ, ΚΙΝΑ: ΧΑΡΗΣ ΣΤΑΥΡΟΥ

Η ΑΡΧΗ ΜΙΑΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ

Από τη μέρα που ενσωματώθηκε στην προετοιμασία της Εθνικής, ο Γιάννης ήταν ταπεινός και συνεσταλμένος. Γράφαμε για το αγέλαστο παιδί που ήταν συγκεντρωμένο στο 100% και όσοι τον έζησαν αυτές τις πέντε εβδομάδες έχουν να πουν τα καλύτερα για τον επαγγελματισμό και την αφοσίωσή του σε αυτή την ομάδα. Αν και όλη αυτή η διαδικασία είχε ξεκινήσει πολλούς μήνες πριν με τα ταξίδια του Θανάση Σκουρτόπουλου στις ΗΠΑ και την ανάλυση του πλάνου του στον ηγέτη των Μπακς. Τον στήριξε τον ομοσπονδιακό προπονητή ο Γιάννης, έκανε τα πάντα για να τον βοηθήσει εντός κι εκτός παρκέ, η σχέση τους ήταν άψογη και αυτό μπορούν ν το επιβεβαιώσουν όσοι βρίσκονταν κοντά στην ομάδα.

Ο Greek Freak είχε μαζί του αρκετά μέλη των Μπακς, από την Σούκι Χόμπσον που έμεινε για μία εβδομάδα στην Αθήνα στις αρχές Αυγούστου, μέχρι τον assistant coach Μπεν Σάλιβαν και τους δύο που ακολούθησαν την Εθνική στην Κίνα. Τον παρακολουθούσαν στενά, σε μια συνεργασία ανάμεσα στην ομάδα του Μιλγουόκι και την ΕΟΚ που ξεκίνησε φέτος ώστε να μην υπάρξουν νέοι τριγμοί στις σχέσεις των δύο πλευρών. Ο Αντετοκούνμπο είχε ξεκαθαρίσει την επιθυμία του στα Ελάφια και από εκεί και πέρα όλα έγιναν πιο εύκολα από τη στιγμή που οι δύο οργανισμοί συνεργάστηκαν με διαφορετικά ζητούμενα ο κάθε ένας: η ΕΟΚ τον MVP του ΝΒΑ για να διεκδικήσει μετάλλιο στην Κίνα και οι Μπακς να προφυλάξουν τον ηγέτη τους.

ΤΟ ΑΓΡΙΜΙ, ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΚΑΙ Η ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗ ΤΩΝ ΜΠΑΚΣ

Με το πρόβλημα του Γιάννη στα γόνατα να είναι υπαρκτό και δεδομένο (σε αντίθεση με όσα ειπώθηκαν στο παρελθόν) και αυτή τη φορά έμοιαζαν να κρύβονται κάτω από τη μοκέτα για να επιτευχθεί ο κοινός στόχος, ο Σκουρτόπουλος και το επιτελείο του έπρεπε να λειτουργήσουν με προσοχή στο κομμάτι της διαχείρισης των λεπτών του και της δουλειάς που θα έπρεπε να κάνει (ή να μην κάνει) στις προπονήσεις. Αυτή τη φορά δεν είδαμε… βουνά, δεν είδαμε την Εθνική να πηγαίνει στο Καρπενήσι, αλλά να προχωρά στο ρελαντί στην προετοιμασία της για να προφυλαχθούν και ο Γιάννης, αλλά και παίκτες όπως ο Καλάθης, ο Σλούκας, ο Παπανικολάου, ο Παπαπέτρου, ο Πρίντεζης και ο Μπουρούσης, παίκτες δηλαδή που είτε έχουν μπροστά τους μια σκληρή σεζόν, είτε έχουν καταπονηθεί και είναι σε προχωρημένη μπασκετική ηλικία.

Το θέμα είναι ότι ο Γιάννης έμοιαζε με αγρίμι και όταν έπρεπε να πατήσει φρένο, πατούσε γκάζι. Όχι επειδή μπέρδευε τα πεντάλ, αλλά γιατί αυτός είναι ο Αντετοκούνμπο. Έπαιζε με το Ιράν και με την Ουγγαρία και ήθελε να διαλύσει όποιον έμπαινε μπροστά του. Για πρώτη φορά ο Σκουρτόπουλος έθεσε θέμα λεπτών στη διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου, αμέσως μετά από το φινάλε του πρώτου γύρου, όταν είπε ότι προσπάθησε να περιορίσει τον χρόνο συμμετοχής του κορυφαίου του παίκτη στους τρεις πρώτους αγώνες. Οι Μπακς κρατούσαν την αναπνοή τους σε κάθε φάση και τώρα που το τουρνουά τελείωσε για τον αθλητή τους, αισθάνονται ανακουφισμένοι που θα τον δουν να επιστρέφει στις ΗΠΑ υγιής.

ΑΣΦΥΞΙΑ ΣΤΟ ΠΑΡΚΕ ΚΑΙ ΞΥΛΟ ΜΕΧΡΙ… ΔΑΚΡΥΩΝ

Αγωνιστικά, η κατάσταση έμοιαζε ανυπόφορη για τον Greek Freak στην Κίνα. Το Μαυροβούνιο ήταν πολύ κακή ομάδα για να τον δυσκολέψει, η Βραζιλία έχτισε ένα τοίχος, έβαλε τον… σατανά Άλεξ Γκαρσία να τον σπρώχνει στη μέση και του έστελνε συνεχώς δεύτερο και συχνά και τρίτο παίκτη, η Νέα Ζηλανδία τον πίεσε, η Team USA διαλύθηκε από εκείνον στα πρώτα λεπτά, αλλά στη συνέχεια τον έσβησε, η Τσεχία δεν κατάφερε να τον περιορίσει, στο τέλος όμως τον περιόρισαν οι διαιτητές και δεν του έδωσαν την ευκαιρία να διεκδικήσει μέχρι το φινάλε το +12 και την πρόκριση στα προημιτελικά, το ταξίδι στη Σαγκάη για το πρώτο νοκ άουτ.

Ήταν σκληρή δοκιμασία αυτή που έζησε ο Γιάννης από το τουρνουά Ακρόπολις και ειδικά επί κινεζικού εδάφους: 14.8 πόντοι από 60% στο δίποντο, 22% στο τρίποντο και 71% στις βολές, μαζί με 8.8 ριμπάουντ, 2.4 ασίστ, 2.6 κλεψίματα και κάτι λιγότερο από ένα μπλοκ ανά 25 λεπτά συμμετοχής είχε σε πέντε αγώνες, αριθμούς που δεν θυμίζουν τον MVP του ΝΒΑ, αλλά έναν πολύ καλό παίκτη. Μόνο που μια απλή ανάγνωση των αριθμών, αν δεν έχει παρακολουθήσει κάποιος τους αγώνες της Ελλάδας, δεν είναι αρκετή για να καταδείξει όσα έκανε ο Γιάννης σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο. Και έκανε πολλά περισσότερα από αυτά τα καλά νούμερα.

Είδαμε και τους πέντε αγώνες της Εθνικής πίσω από την μπασκέτα. Είναι πολύ διαφορετικό να βλέπεις ένα ματς με το γήπεδο κάθετα μπροστά σου και όχι οριζόντια, με τις μάχες στη ρακέτα μπροστά στα μάτια σου. Ακούς τα χτυπήματα των χεριών, τις κραυγές των παικτών, βλέπεις αυτά που βλέπουν οι διαιτητές και μερικές φορές δεν θέλουν να παραδεχθούν. Αντιμετωπίστηκε πολύ σκληρά ο Γιάννης, όλοι ήθελαν να κερδίσουν τον MVP και όχι την Ελλάδα, έκλειναν τους χώρους (που είναι μικρότεροι σε σχέση με εκείνους του ΝΒΑ) και παγίδευαν τον Γιάννη που πάλευε να ξεκολλήσει από πάνω του τα πλοκάμια που τον γράπωναν. Δεν θα γκρινιάξει ποτέ, δεν το έχει κάνει και δεν θα το κάνει, πέρασε όμως άσχημα στην Κίνα με πολλά ύπουλα χτυπήματα που ακόμη και για το δικό του κορμί παραήταν σκληρά.

Τον είδαμε να βρίσκεται πολύ κοντά με τον Γιάννη Καλαμπόκη και να μιλάει μαζί του συνεχώς στις προπονήσεις, τον είδαμε να μένει μακριά από τους δημοσιογράφους. Μία φορά μίλησε και έκτοτε απέφευγε οποιαδήποτε δήλωση. Διέσχιζε σαν ελάφι τη μικτή ζώνη, απέφευγε τα πολλά λόγια, πολλοί ξένοι απεσταλμένοι ρωτούσαν εμάς αν έχει συμβεί κάτι. Δεν είχε συμβεί κάτι, απλά… Τι άλλο να πει; Σε τι ερωτήσεις να απαντήσει; Να γκρινιάξει για τους διαιτητές ;

ΤΟΝ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΑΝ ΟΙ ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ;

Η απάντηση δεν είναι εύκολη. Πολύς κόσμος θα θυμάται τα φάουλ με τα οποία τον φόρτωσαν στο κρίσιμο ματς με την Τσεχία και η αλήθεια είναι πως η τελευταία γεύση είναι αυτή που μένει. Συνολικά στο τουρνουά οι διαιτησίες δεν είναι σε καλό επίπεδο, υπάρχουν πολλά παράπονα, πολλή γκρίνια, ακόμη περισσότερα λάθη. Δεν θα μπορούσε η Ελλάδα να μην είναι μέρος αυτής της άβολης κατάστασης. Ο Σκουρτόπουλος είπε ότι θα μπορούσε να φτιάξει video με 25 φάσεις στις οποίες αδικήθηκε ο Αντετοκούνμπο απέναντι στους Τσέχους και είχε δίκιο.

Πήρε σφυρίγματα σούπερ σταρ ο Γιάννης, υπήρξαν και στιγμές που οι διαιτητές έκλεισαν τα μάτια τους, στο τέλος της ημέρας όμως ο σημαντικότερος παίκτης αυτού του τουρνουά δεν αντιμετωπίστηκε με σεβασμό και έχει κάθε δικαίωμα να αισθάνεται αδικημένος. Δεν θα μιλήσει ποτέ γι’ αυτό το ζήτημα, δεν είναι στον χαρακτήρα του, θα προχωρήσει προς τα εμπρός γιατί ξέρει ότι όλοι τον περιμένουν στη γωνία και θέλουν να πάρουν λίγη από τη λάμψη του.

ΘΑ ΤΟΝ ΞΑΝΑΔΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ;

Μάλλον όχι σύντομα και αυτό είναι κάπως στενάχωρο. Μοιάζει απίθανο να παίξει στο προολυμπιακό τουρνουά, καθώς αν όλα πάνε καλά η σεζόν του στο ΝΒΑ θα έχει ολοκληρωθεί λίγες μέρες ή εβδομάδες πριν. Ακόμη κι αν η Ελλάδα προκριθεί στο τουρνουά των Ολυμπιακών Αγώνων, πολύ δύσκολα θα μπει ο Γιάννης στο αεροπλάνο για το Τόκιο, πολύ δύσκολα θα αλλάξει η ομάδα κατεύθυνση έχοντας πετύχει τον στόχο της. Το πιθανότερο είναι ότι δεν θα δούμε τον Γιάννη ούτε στο EuroBasket του 2021, οπότε θα πρέπει να κάνουμε υπομονή για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2023 που θα διεξαχθεί στις Φιλιππίνες, την Ινδονησία και την Ιαπωνία.

Ο Αντετοκούνμπο θέλει να παίζει με την Εθνική, είχε πει το καλοκαίρι του 2017 ξανά στην κάμερα του Sport24.gr ότι θα βρίσκεται μαζί της για τα επόμενα 15 χρόνια και αυτό δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Πρέπει όμως να είμαστε και ρεαλιστές. Οι Μπακς θα του προσφέρουν το καλοκαίρι του 2020 πρόωρη supermax επέκταση συμβολαίου που θα ξεπερνά τα 250.000.000 δολάρια, οπότε εκείνος θα πρέπει να δώσει ακόμη περισσότερη έμφαση στην ομάδα του αφήνοντας την Ελλάδα λίγο πιο πίσω στις προτεραιότητές του. Κι αυτό είναι απόλυτα λογικό, μακάρι να είναι και απόλυτα κατανοητό από όσους αρνούνται να δουν την πραγματικότητα.

ΕΧΕΙ ΠΟΛΛΑ ΝΑ ΧΑΣΕΙ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ

Αντί επιλόγου, μια προσωπική γνώμη. Ο Γιάννης έχει πάρα πολλά να χάσει με τις συμμετοχές του στην Εθνική και ελάχιστα να κερδίσει. Με υποδεέστερους συνήθως αντιπάλους να θέλουν να του πάρουν το κεφάλι, με προπονητές που δεν του δείχνουν σεβασμό - όπως ο Αλεκσάνταρ Πέτροβιτς - και να μιλούν υποτιμητικά για εκείνον και να χρησιμοποιούν θεμιτά και αθέμιτα μέσα για να τον περιορίσουν, με τοίχους να χτίζονται μπροστά του και με το ρίσκο ενός τραυματισμού να είναι πολύ μεγάλο, ο Αντετοκούνμπο βρίσκεται εκτεθειμένος σε έναν διαρκή κίνδυνο. Τον αντιμετωπίζει, όμως στο 2019 ζούμε και τα πράγματα είναι πολύ απλά.

Είναι ο MVP του ΝΒΑ και ένας από τους καλύτερους παίκτες στον κόσμο, θα πρέπει να χρησιμοποιεί τα καλοκαίρια του για ατομική δουλειά, ξεκούραση και κρύψιμο τραυματισμών, όχι για προολυμπιακά τουρνουά και EuroBasket. Από την άλλη, του αρέσει το FIBA Basketball, με αυτούς τους κανονισμούς μεγάλωσε, τώρα όμως αντιλαμβάνεται τον τεράστιο βαθμό δυσκολίας και τις παγίδες του. Η πίεση που του ασκείται είναι ασύλληπτη, συχνά και απάνθρωπη, όλοι κοιτάζουν εκείνον και όλοι περιμένουν να πετάξει πάνω από τους αντιπάλους του. Οι Κινέζοι σηκώνονταν κάθε φορά που εκείνος έπαιρνε το αμυντικό ριμπάουντ, στην Ελλάδα κάποιοι έφτασαν στο σημείο να πουν ότι η Εθνική είναι καλύτερη χωρίς αυτόν (εντάξει, δεν χρειάζεται να τους πάρει κανείς στα σοβαρά), κάποιοι απλά περίμεναν την αποτυχία για τα πικρόχολα σχόλιά τους.

Τι κέρδισε ο Γιάννης σε αυτό το τουρνουά; Απολύτως τίποτα. Είδε μια κακοστημένη ομάδα να παλεύει, αλλά να μη μπορεί να υποστηρίξει το ταλέντο, τα προσόντα, το παιχνίδι του, είδε αντιπάλους να τον χτυπούν με λύσσα, είδε Βραζιλιάνους και Αμερικανούς δημοσιογράφους να τον ειρωνεύονται, όλα αυτά μετά από μια σεζόν που τον βρήκε μόλις δύο νίκες μακριά από τους NBA Finals. Ακόμη και το συναισθηματικό κομμάτι να δει κάποιος, αντιλαμβάνεται πόσο φορτισμένοι είναι για εκείνον οι τελευταίοι μήνες πριν από ακόμα μια σκληρή χρονιά που πλησιάζει. Μια χρονιά στην οποία είναι… καταδικασμένος να κάνει πρωταθλητισμό.

Πολύ καταπονημένος, πάλεψε στο 101% από την πρώτη μέρα που μπήκε στην προετοιμασία μέχρι το απόγευμα της 9ης Σεπτεμβρίου που αποβλήθηκε με πέντε φάουλ. Έκανε όλους εμάς που αγαπάμε το μπάσκετ και την Εθνική να ελπίζουμε σε κάτι μεγάλο, έκανε ευτυχισμένους τους Κινέζους που τον υποστηρίζουν πιθανότατα περισσότερο από κάθε άλλον παίκτη του ΝΒΑ αυτή την εποχή, έκανε ευτυχισμένους τους συμπαίκτες του και στο τέλος της ημέρας εκείνος ήταν ο πιο στενοχωρημένος απ’ όλους επειδή βαθιά μέσα του θα αισθάνεται υπεύθυνος για τον αποκλεισμό από τα προημιτελικά.

Μακάρι η Εθνική να προκριθεί στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2023 κι εκεί ο -29χρονος τότε- Αντετοκούνμπο να βρίσκεται στην πιο παραγωγική φάση της καριέρας του να έχει γύρω του ένα supporting cast που θα τον βοηθήσει να πετύχει όσα δεν πέτυχε φέτος στην Κίνα…