Εφτά χρόνια φαγούρας. Εφτά χρόνια πόνου. Εφτά χρόνια στο περιθώριο, όπου ζούσε με τις αναμνήσεις. Ήταν μία δύσκολη εφταετία αυτή για τον Ηρακλή, αλλά πλέον βρίσκεται εκεί που ανήκει: Στην Basket League.

Ο Ηρακλής είναι μία ομάδα που έχει σημαδέψει το Ελληνικό μπάσκετ. Που έχει γράψει την δική της ιστορία. Από τότε όμως που υποβιβάστηκε την σεζόν 2010/11 – και ακολούθως επέλεξε τότε να αγωνιστεί στην Β' Εθνική την σεζόν 2011/12 – έμοιαζε όλο και περισσότερο με ανάμνηση, σε βαθμό που έγινε φάντασμα. Ο κόσμος κόντευε να τον ξεχάσει, οι νεότεροι σίγουρα δεν μπορούσαν να καταλάβουν το μέγεθος του. Υπήρχαν βέβαια οι ιστορίες που κρατούσαν τον Ηρακλή "ζωντανό".

“ Στην Εθνική που πήρε το χρυσό στο Ευρωμπάσκετ του 2005 υπήρχαν τρεις παίκτες που ανδρώθηκαν στην ομάδα μας, ο Διαμαντίδης, ο Χατζηβρέττας και ο Παπαδόπουλος. Κάποτε συνυπήρχαν μάλιστα σε εμάς”.“ Ο Σχορτσανίτης ξεκίνησε από εμάς”. “Κάποτε φτάσαμε να παίζουμε στην Ευρωλίγκα”. “Κάποτε με τον Μπέρι και τον Ζντοβτς φτάσαμε μέχρι τον ημιτελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων”. “ Με δίδυμο ΜακΝτάνιελ και Τάρπλεϊ φτάσαμε μέχρι τον τελικό Κυπέλλου”. “Ο Ίνγκραμ ήταν αυτός που έριξε από την κορυφή των σκόρερ τον Γκάλη”. Είχαν όλοι ακούσει αυτές τις ιστορίες. Κάποιοι τις είχαν ζήσει. Με την ομάδα όμως να βολοδέρνει στην Β' Εθνική για δύο χρόνια και στην Α2 για πέντε χρόνια, όλα αυτά έμοιαζαν με παρηγοριά στον άρρωστο.

Ο Ηρακλής πέρασε πολλά την τελευταία 7ετία. Ήταν 7 χρόνια γεμάτα πόνο, πίκρα και αναμνήσεις. Την περσινή σεζόν όμως ήρθε η λύτρωση χάρη στην άνοδο της ομάδας στην Basket League. Όλοι ήξεραν ότι η σεζόν 2019/20 έπρεπε να είναι η αρχή για κάτι καινούριο. Έπρεπε να είναι η ευκαιρία για τον Ηρακλή να δείξει πόσο έλειψε από το ελληνικό μπάσκετ. Έπειτα από δύο αγωνιστικές στην Basket League και μία στο Κύπελλο Ανδρών, αυτό έχει ήδη γίνει σαφές: Ο Ηρακλής επέστρεψε. Μαζί του, επέστρεψε και το Ιβανώφειο.

ΜΙΑ ΚΑΥΤΗ ΕΔΡΑ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΛΕΙΨΕΙ

Ο Ηρακλής ξεκίνησε την σεζόν με ήττα στο Περιστέρι για την 1η αγωνιστική, πριν επιβληθεί του Άρη για το Κύπελλο Ανδρών έπειτα από θρίλερ. Και οι δύο αγώνες όμως ήταν εκτός έδρας. Ο κόσμος του δεν είχε την ευκαιρία να δείξει στην ομάδα πόσο του έλειψε. Δεν είχε την ευκαιρία να δείξει σε όλους πόσο έλειψε ο ίδιος ο Ηρακλής, αλλά και το Ιβανώφειο, από το ελληνικό μπάσκετ. Κόντρα στον Άρη, για την 2η αγωνιστική ( νίκη με 82-66), αυτό έγινε σαφές:

Ναι, ο Ηρακλής έλειψε από την Basket League. Όχι όμως μόνο λόγω του βαριού ονόματός του, όσο επειδή έχει την δυνατότητα να γεμίσει ένα γήπεδο και να δημιουργήσει μία ζηλευτή ατμόσφαιρα. Μία μπασκετική ατμόσφαιρα, σε ένα γήπεδο που μπορεί να γίνει καμίνι αν η ομάδα που παίζει σε αυτό βοηθήσει και αυτή τον κόσμο της. Και ο φετινός Ηρακλής δείχνει να μπορεί να το κάνει αυτό.

ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ ΜΕ ΒΑΘΟΣ ΚΑΙ ΣΤΟΧΟΥΣ

Ο Ηρακλής μπήκε το καλοκαίρι δυναμικά στο μεταγραφικό παζάρι, κάνοντας επενδύσεις. Η απόκτηση παικτών όπως ο Ολιβιέρ Χάνλαν και ο Τζαμάλ Σούλερ έδειξαν ότι σκοπεύει να βάλει ψηλά τον πήχη, για να ακολουθήσουν “περπατημένοι” ξένοι όπως ο Λένζελ Σμιθ, ο Ντάριους Γκάρετ, ο Τέντι Οκερεαφόρ, ο Άλεξ Ντέιβις. Η απόκτηση των Σωτήρη Μανωλόπουλου και Βασίλη Καββαδά (που ακόμα δεν έχει πάρει χρόνο συμμετοχής) και Θοδωρή Ζάρρα για να ενισχυθεί το ελληνικό στοιχείο. Μία ομάδα με ένα καλό βάθος είχε μόλις δημιουργηθεί.

Ο Ηρακλής είχε λείψει από το ελληνικό μπάσκετ, που έχει περισσότερο από ποτέ την ανάγκη να βγουν μπροστά οι ιστορικές ομάδες, που έχουν κόσμο για να στηρίξουν το άθλημα. Ο δρόμος μέχρι τη μεγάλη επιστροφή ήταν δύσβατος. Μέσα από αυτές τις δοκιμασίες όμως ο Ηρακλής φαίνεται ότι βγήκε δυνατός. Ο Ηρακλής επέστρεψε και το ελληνικό μπάσκετ γιορτάζει.