Ο Βαγγέλης Μάντζαρης αποτελεί παρελθόν από τον Ολυμπιακό , μετά από οκτώ χρόνια παρουσίας. Ο παίκτης που για αρκετά χρόνια πλαισίωνε τον Βασίλη Σπανούλη στην περιφέρεια, ήρθε σε συμφωνία με τους "ερυθρόλευκους" προκειμένου να λυθεί το συμβόλαιό του (δεσμευόταν για ακόμη ένα χρόνο), προκειμένου να συνεχίσει την καριέρα του στην Ούνικς Καζάν του Δημήτρη Πρίφτη.

Μία εξέλιξη που κάνει καλό τόσο στον παίκτη όσο και στην ομάδα, αφενός επειδή ο Ολυμπιακός απαλλάσσεται από ένα υψηλό συμβόλαιο (ο παίκτης δεν βρισκόταν στα πλάνα του Ντέιβιντ Μπλατ ήδη από πέρσι), αφετέρου γιατί ο διεθνής γκαρντ θα έχει την ευκαιρία να ξαναβρεί χώρο και τη δυνατότητα να πραγματοποιήσει μια νέα αρχή.

Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΞΕΛΙΧΘΗΚΕ ΣΕ ΑΠΑΞΙΩΣΗ

ΟΚ, αντικειμενική αλήθεια ότι η τελευταία χρονιά του Βαγγέλη Μάντζαρη στον Ολυμπιακό δεν ήταν καλή. Το κάθε άλλο, οι αριθμοί του κρίνονται απογοητευτικοί (για παίκτη με τη δική του προσφορά όλα αυτά τα χρόνια). Για την ακρίβεια, στα τριάντα παιχνίδια που αγωνίστηκε στην EuroLeague είχε 11'55'' με 1.4 πόντους και 1.2 ασίστ ανά αγώνα.

Η κριτική που του ασκήθηκε ήταν σκληρή. Δικαιολογημένα, αφού ήταν προφανές πως δεν προσέφερε στα επίπεδα που (μας) είχε συνηθίσει. Από ένα σημείο κι έπειτα όμως, η κριτική μετατράπηκε σε απαξίωση. Κι αυτό ήταν το μεγαλύτερο φορτίο που κουβαλούσε σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς. Ειδικά από την στιγμή που δεν λάμβανε εμπιστοσύνη από τον Ντέιβιντ Μπλατ.

Όταν, δε, στην εξίσωση μπήκε το ποσό που προβλεπόταν στο συμβόλαιό του, τα πράγματα γίνονταν ακόμη χειρότερα. Κι η απαξίωση έμοιαζε να συνοδεύει κάθε πρόταση που περιελάμβανε το όνομά του.

Ο ΕΥΚΟΛΟΣ ΣΤΟΧΟΣ

Σε κάθε ομάδα που δεν παίζει καλά, που δεν κερδίζει με συνέπεια, που δεν κατακτά τίτλους θα προκύπτει κι ένας παίκτης που θα λαμβάνει το μεγαλύτερο μερίδιο των σκληρών (ίσως και άδικων) χαρακτηρισμών. Στον Ολυμπιακό, αυτός ο παίκτης ήταν λοιπόν ο Βαγγέλης Μάντζαρης. Είτε έπαιζε, είτε όχι εισέπραττε μουρμούρα και σκεπτικισμό.

Κι αυτά μετατρέπονταν σε προβληματισμό από τη μεριά του, σε σημείο να παρουσιάζεται έξω από τα νερά του.

Οι αγώνες στο ΣΕΦ έγιναν δύσκολοι, αφού η μουρμούρα που υπήρχε στις εξέδρες μεταφερόταν ακαριαία στα αυτιά του. Κι ο γκαρντ που είχε συνηθίσει να δείχνει ότι θα είναι "εκεί" όποτε τον χρειαστεί η ομάδα, πήγαινε όλο και πιο βαθιά στον πάγκο.

Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΛΕΕΙ ΠΑΝΤΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

Η εικόνα του ήταν χαρακτηριστική. Όχι η αγωνιστική, αλλά αυτή που μεταφερόταν από τη γλώσσα του σώματος. Χωρίς την αυτοπεποίθηση που τον χαρακτήριζε, αυτή που έκανε έναν παίκτη με περιορισμένο επιθετικό ταλέντο, να νιώθει ότι μπορεί να κάνει τη διαφορά, εφόσον χρειαστεί.

Ο ημιτελικός του Final Four της Κωνσταντινούπολης δεν είναι μακριά. Πρόκειται για το παιχνίδι που βρέθηκε περισσότερο από κάθε άλλο στο παρκέ στη διάρκεια της πορείας του στην EuroLeague. Εκείνο το βράδυ στο Sinan Erdem Dome έγραψε 33'24'' παρουσίας στο παρκέ, για να προσφέρει 12 πόντους με 4/9 τρίποντα, 6 ριμπάουντ και 3 ασίστ στη νίκη - πρόκριση του Ολυμπιακού.

Για όσους -κάνουν ότι- δεν θυμούνται:

Φέτος όμως, ήταν σκιά του εαυτού του. Ο τρόπος που έμπαινε στο γήπεδο, το πώς λειτουργούσε. Ήταν ξεκάθαρα όλα. Κι αυτό που δεν μπορούν να πουν οι λέξεις, το λέει η γλώσσα του σώματος. Αυτή, δεν μπορεί ούτε να πει ψέματα, ούτε να κρυφτεί. Κι ήταν αμείλικτη για τον Βαγγέλη Μάντζαρη.

ΕΚΤΕΘΗΚΕ ΚΑΙ ΑΔΙΚΗΣΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ

Δεν ήταν ποτέ ο καλύτερος παίκτης του Ολυμπιακού. Δεν ήταν και δεν θα γινόταν ηγέτης. Δεν του ζητήθηκε άλλωστε. Αποτελούσε όμως έναν εξαιρετικό συμπαίκτη. Για τον διπλανό του στο παρκέ και τα αποδυτήρια. Ένα παιδί που ενδιαφερόταν για αυτόν που είχε δίπλα του και μετά για τον εαυτό του. Κι αυτό αποτυπωνόταν στο γήπεδο.

Κάποια στιγμή όμως έκανε ένα μεγάλο λάθος. Σε μια διαδρομή οκτώ ετών, όλοι κάνουν λάθη. Αυτό είναι αναμενόμενο και δεδομένο. Το δικό του λάθος έγινε το καλοκαίρι του 2017, στο διάστημα που μεσολάβησε μέχρι την ανανέωση του συμβολαίου του με τον Ολυμπιακό. Οι χειρισμοί του τον εξέθεσαν. Χάλασαν σε μεγάλο βαθμό την εικόνα του. Κι αυτό ήταν κάτι που τον βάρυνε από τότε. Φαινόταν.

Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΠΟΥ ΕΨΑΧΝΕ

Επί της ουσίας, η Ούνικς Καζάν είναι η ευκαιρία που έψαχνε. Τόσο σε προσωπικό όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο. Θα ξεφύγει από τη βαβούρα της Ελλάδας, θα καθαρίσει το μυαλό του, θα ηρεμήσει εσωτερικά και θα έχει την ευκαιρία να απασχολείται όλη μέρα με ένα μόνο πράγμα: πώς θα μπορέσει να ξαναβρεί τον καλό του εαυτό και να δικαιώσει τον Δημήτρη Πρίφτη.

Η Ρωσία (και δη το Καζάν) μπορεί να είναι ένα περιβάλλον που δεν ενδείκνυται για "καλή ζωή" και "χαϊλίκια". Για τον Βαγγέλη Μάντζαρη όμως μπορεί να εξελιχθεί σε ευκαιρία ζωής. Σε ένα χρόνο από τώρα, τα πράγματα μόνο καλύτερα μπορούν να είναι. Για όλους...