Οι νεότεροι δεν το ξέρουν, οι παλαιότεροι τείνουν να το ξεχάσουν: Ο Χρήστος Μυριούνης υπήρξε η πρώτη ακριβή μεταγραφή του Παύλου Γιαννακόπουλου . Το 1991 ο Παναθηναϊκός έδωσε... Γη και Ύδωρ για να αποκτήσει τον ταλαντούχο φόργουορντ από τον Κρόνο Αγίου Δημητρίου, στο πλαίσιο του “παιδομαζώματος” που περιελάμβανε ακόμα την απόκτηση των Αλβέρτη, Οικονόμου και Γεωργικόπουλου. Ο Μυριούνης θεωρείτο τότε το μεγαλύτερο όνομα, αφού ήταν εκ των ηγετών των μικρών εθνικών ομάδων.

Ο άλλοτε διεθνής φόργουορντ και νυν προπονητής έζησε τον Παύλο Γιαννακόπουλο στα πρώτα του (μπασκετικά) βήματα, αφού φόρεσε την φανέλα με τα “πράσινα” από το 1991 έως το 1996. Τον είδε να απογοητεύεται από τις ήττες και να ενθουσιάζεται με τις επιτυχίες και, όπως τόνισε, να είναι πάντα κοντά σε όλους και ειδικά τους νεαρούς Έλληνες παίκτες, αφού ήταν ένας πάρα πολύ απλός άνθρωπος. “Ήταν σαν πατέρας μας επειδή ήμασταν οι πρώτοι παίκτες που είχε αποκτήσει και μας θεωρούσε παιδιά του. Μας πρόσεχε και μας μάλωνε όταν κάναμε λάθος” θυμάται ο Χρήστος Μυριούνης, για να συμπληρώσει: “ Έφυγε ο μεγαλύτερος Έλληνας παράγοντας όλων των αθλημάτων. Εκτός από σπουδαίος παράγοντας ήταν και ένας εξαιρετικός άνθρωπος. Κύριος σε όλα τα 5 χρόνια που τον έζησα. Ήταν τρομερό σχολείο αυτό που έζησα με την συμπεριφορά του τότε. Ζήσαμε τα πρώτα δύσκολα χρόνια που φάγαμε τις καρπαζιές μέχρι να φτιαχτεί η αυτοκρατορία που έφτιαξαν. Πήρα πολλά πράγματα από αυτόν, όπως ήθος και απλότητα. Ήταν πάρα πολύ απλός άνθρωπος. Όταν έμαθα τα νέα πραγματικά συγκλονίστηκα”.

Πριν αναφερθούν ωστόσο οι απίστευτες ιστορίες που μοιράστηκε ο Χρήστος Μυριούνη, πρέπει πρώτα να τονιστεί η αρχική του τοποθέτηση, η οποία δείχνει τον τρόπο σκέψης ενός ανθρώπου που βρίσκεται τόσα χρόνια στον αθλητισμό: “ Μου έκανε άσχημη εντύπωση ένα πράγμα. Πήρα όλες τις αθλητικές εφημερίδες την επομένη του θανάτου του και θεωρώ απαράδεκτο ότι δεν είχαν όλες πρωτοσέλιδο τον Παύλο Γιαννακόπουλο. Κάποια στιγμή πρέπει να ξεφύγουμε από αυτά τα κολλήματα, πρέπει να τα ξεπεράσουμε. Όταν φεύγει μία τέτοια προσωπικότητα τότε πρέπει να τον τιμάει όλος ο αθλητικός τύπος. Έφυγε ένας κύριος που έβαλε πολλά λεφτά και ανέβασε όλο τον ελληνικό αθλητισμό όχι μόνο το μπάσκετ. Πραγματικά με λύπησε αφάνταστα αυτό το γεγονός”.

“ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ”

Έτος 1991. Ο 20χρονος Μυριούνης είναι έτοιμος για τη μεγάλη μεταγραφή από τον Κρόνο Αγίου Δημητρίου στον Παναθηναϊκό. Οι διαπραγματεύσεις κρατούν αρκετά, ωστόσο ο Παύλος Γιαννακόπουλος δεν έχει σκοπό να χαθεί η ευκαιρία της απόκτησής του. “ Θυμάμαι σαν τώρα τις διαπραγματεύσεις για τη μεταγραφή μου. Ήμουν η πρώτη ακριβή μεταγραφή του Προέδρου. Τότε ασχολείτο κυρίως αυτός με την ομάδα και όχι ο κύριος Θανάσης. Ήμουν μπροστά στις διαπραγματεύσεις και στα γραφεία του στην Βάρκιζα και στην Βιανέξ” θυμάται ο άλλοτε διεθνής φόργουορντ πριν αποκαλύψει μία απίστευτη ιστορία: “Η μεταγραφή είχε κλείσει. Τότε ήταν όμως άλλες εποχές και δεν υπήρχαν κινητά. Εκεί που κάθομαι λοιπόν και ενώ μου είχαν κάνει μία πρόταση 20 εκατομμυρίων, μέσα σε 3 τηλεφωνήματα οι αδελφοί Γιαννακόπουλοι μου αύξησαν την διαφορά κατά 15 εκατομμύρια δραχμές!. Θυμάμαι ότι με πήρε τηλέφωνο ο Θανάσης Γιαννακόπουλος και με ρώτησε “πόσα σου έχει πει ο Παύλος;” και του απάντησα “20 εκατομμύρια και ένα αυτοκίνητο”. “Άλλα 5 από μένα” μου λέει ο Θανάσης, Μετά με πήρε ο Παύλος και μου λέει “πόσα σου είπε ο Θανάσης; Μπράβο, άλλα 5 από μένα”! Μετά από χρόνια έμαθα όταν ήταν παρέα στο γραφείο. Ήταν απίστευτοι άνθρωποι”.

Για να φύγω είχε θέσει βέτο ο Μάλκοβιτς. Αυτό το παραδέχομαι στον Παύλο Γιαννακόπουλο. Πάντα στήριζε όλους τους προπονητές του, δεν επενέβη ποτέ στην δουλειά του προπονητή. Έλεγε σε όλους τους παίκτες ότι “αυτός είναι ο προπονητής και αυτός κάνει κουμάντο”. Από την στιγμή λοιπόν που ο Μάλκοβιτς ζήτησε να φύγουν κάποιοι παίκτες το σεβάστηκαν. Αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα παράσημα του Παύλου Γιαννακόπουλου. Θυμάμαι ότι μου είχε πει στα ίσα “δεν θέλω να φύγεις, αλλά είναι απόφαση του προπονητή”.

Η σεζόν 1996/97 τον βρήκε στον Απόλλωνα Πάτρας. Εκεί έκανε την καλύτερη χρονιά της καριέρας του, παίζοντας καθοριστικό ρόλο στη νίκη των Πατρινών επί του Παναθηναϊκού στον ημιτελικό του Κυπέλλου, κάτι που οδήγησε στην απόλυση του Μάλκοβιτς. Ενώ τότε ήταν έτοιμος όμως να επιστρέψει στον Παναθηναϊκό έκανε, κατά δήλωσή του, το μεγαλύτερο λάθος της καριέρας του. Κι ας τον παρακαλούσε ο Παύλος Γιαννακόπουλος να επιστρέψει στην ομάδα.

“ Η σεζόν 1996/97 ήταν η καλύτερη της καριέρας μου. Το καλοκαίρι του 1997 βρισκόμουν σε προετοιμασία με την Εθνική και ο κύριος Παύλος με παρακαλούσε να επιστρέψω. Έκανα όμως το λάθος να αφήσω εν λευκώ την διαπραγμάτευση στον μάνατζέρ μου τότε, ο οποίος επειδή ήταν μάνατζερ και του Ντομινίκ Ουίλκινς και είχε κάποιες διαφορές με τον Παναθηναϊκό έμπλεξε και μένα” θυμάται ο Χρήστος Μυριούνης, για να προσθέσει: “ Ο κύριος Παύλος με παρακαλούσε να επιστρέψω και μου έλεγε να μην ακούω τον μάνατζέρ μου, ο οποίος τελικά με έστειλε στο Περιστέρι με τα μισά λεφτά από αυτά που θα έπαιρνα στον Παναθηναϊκό. Αυτό ήταν το μεγαλύτερο λάθος της καριέρας μου”.

“ΜΑΣ ΠΑΡΗΓΟΡΟΥΣΕ ΣΤΙΣ ΗΤΤΕΣ”!

Κλείνοντας ρωτήσαμε από τον Χρήστο Μυριούνη να μας περιγράψει τον Πρόεδρο Παύλο Γιαννακόπουλο. Κι εκεί ήταν που πραγματικά έσταξε μέλι: “ Στενοχωριόταν πολύ στις ήττες. Δεν έμπαινε όμως στα αποδυτήρια να μας βάλει χέρι. Προτιμούσε να μείνει κλεισμένος στον εαυτό του. Πάντα στήριζε τον προπονητή. Ποτέ δεν μας έριξε πρόστιμο. Η μόνη στιγμή που ίσως να μας φώναζε ήταν αν χάναμε από κάποια μικρότερη ομάδα.

Μετά από ήττες σε μεγάλα παιχνίδια όμως – όπως κόντρα στον Ολυμπιακό στους ημιτελικούς των Final Four του 1994 και του 1995 – δεν μας δημιούργησε κάποιο πρόβλημα. Ίσα-ίσα που μας στήριζε και μας παρηγορούσε και έλεγε πως δεν πειράζει και πρέπει να συνεχίσουμε”.

Για το τέλος άφησε ωστόσο το καλύτερο: Τις αντιδράσεις όλων στην ομάδα όταν αποκτήθηκε ο Ντομινίκ Ουίλκινς : “ Για τον Γκάλη το ξέραμε ότι είχε κλείσει το 1992. Αυτό που δεν περιμέναμε ποτέ να συμβεί ήταν να δούμε τον Ντομινίκ Ουίλκινς στην Ελλάδα. Θυμάμαι ότι ήμασταν για προετοιμασία στην Γαλλία όταν κυκλοφόρησε η είδηση ότι ο Παναθηναϊκός ενδιαφέρεται για τον Ουίλκινς και δεν το πιστεύαμε. Και ξαφνικά όταν επιστρέψαμε στην Ελλάδα μας περίμενε στο αεροδρόμιο ο κύριος Παύλος παρέα με τον Ουίλκινς! Εγώ ο Αλβέρτης και ο Οικονόμου τσιμπιόμασταν για αν δούμε αν το ζούμε πραγματικά αυτό!”

Αυτή η στιγμή ίσως περιέγραφε όλη την πορεία του Παύλου Γιαννακόπουλου στον Παναθηναϊκό . Ό,τι έκανε το έκανε γιατί αγαπούσε την ομάδα και για κανέναν άλλο λόγο. Αντί επιλόγου, τα λόγια του Χρήστου Μυριούνη: “ Θυμάμαι σαν χθες πως έκανε σαν μωρό παιδί επειδή έφερε τέτοιο παίκτη. Χαιρόταν την στιγμή. Αν και ήταν σπουδαίος επιχειρηματίας δεν είχε μπράβους ή οδηγούς, ήταν απλός άνθρωπος. Αυτό τον έκανε να ξεχωρίζει”.

Διαβάστε ακόμα

Ο Dominique Wilkins δεν ξέχασε τον Παύλο Γιαννακόπουλο

Παύλος Γιαννακόπουλος, μοναδικός στο είδος του

Μποντιρόγκα: "Ο Παναθηναϊκός έχασε έναν μεγάλο πρόεδρο, έναν σπουδαίο άνθρωπο"