Υπάρχει ένας απαράβατος κανόνας στο μπάσκετ. Όταν μία ομάδα είναι το αουτσάιντερ σε ένα παιχνίδι, δεν έχει το περιθώριο να χαλαρώσει. Να έχει κενά διαστήματα στην απόδοσή της. Ο Παναθηναϊκός δεν τήρησε αυτό τον κανόνα κόντρα στη Μπαρτσελόνα και γνώρισε την ήττα.

Οι “πράσινοι” ήξεραν ότι για να νικήσουν τη Μπαρτσελόνα έπρεπε να κάνουν ένα σχεδόν τέλειο παιχνίδι. Να είναι απόλυτα συγκεντρωμένοι, να μην έχουν κενά διαστήματα. Στα πρώτα 28 λεπτά του αγώνα το έκαναν. Δύο νεκρά διαστήματα ωστόσο στην συνέχεια ήταν αρκετά για να προσγειωθούν στην πραγματικότητα και να συνειδητοποιήσουν, για ακόμα μία φορά, ότι κόντρα σε ομάδες της πρώτης ταχύτητας δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για λάθος.

ΚΛΕΦΤΟΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΑΝΟΔΟΣ ΚΑΛΑΘΗ

Ο Παναθηναϊκός μπήκε συνειδητοποιημένος στο παρκέ. Θέλησε να επιβάλλει τους δικούς του κανόνες κι ας φάνηκε το αρχικό σχέδιο να επηρεάζεται λόγω των γρήγορων φάουλ των Παπαπέτρου και Μπεντίλ.

Οι “πράσινοι” επέλεξαν να μαρκάρουν με Under το Πικ εν Ρολ του Χάνγκα (ο Καλάθης που τον μάρκαρε πήγαινε κάτω από το σκριν για να του δώσει το σουτ), θέλησαν να μην αφήσουν τον Μίροτιτς να ποστάρει, έβαλαν τον Παπαγιάννη έπειτα από καιρό να παίξει παράλληλο Hedge Out και όχι Drop στο Πικ εν Ρολ (πήγαινε παράλληλα στον σκριν και ακολουθούσε μέχρι ενός σημείου τον αντίπαλο περιφερειακό αντί να μένει πίσω). Έψαξαν την επαφή στην άμυνα (με τίμημα τα φάουλ), πάγωσαν λίγο – στον βαθμό που γινόταν – τη Μπαρτσελόνα.

Ο Παναθηναϊκός έπαιξε... κλεφτοπόλεμο κόντρα στους Καταλανούς στην αρχή: Έκανε τα φάουλ που έπρεπε, έτρεξε όταν χρειάστηκε, βρήκε φάσεις για τον Φρεντέτ εκεί που έπρεπε (σε καταστάσεις ένας εναντίον ενός), τροφοδότησε τον Παπαγιάννη (και τον Βουγιούκα) όταν χρειάστηκε μέσω Πικ εν Ρολ, άντεξε στο τέλος της πρώτης περιόδου όταν πήρε ανάσες ο Καλάθης. Και μετά ήρθε η έκρηξη.

Στην δεύτερη περίοδο ο Καλάθης απλώς ανέλαβε δράση και τα υπόλοιπα ήταν ιστορία. Με τη Μπαρτσελόνα να τον πιέζει σε ολο το γήπεδο και να παίζει διαρκώς Deny στα σκριν που έπαιρνε (ο περιφερειακός έβαζε το σώμα του ανάμεσα στον Καλάθη και τον ψηλό του Παναθηναϊκού και ο αντίπαλος σέντερ ήταν μπροστά του), ο ηγέτης των “πράσινων” φρόντιζε να πασάρει στον χρόνο που έπρεπε, βρίσκοντας την κίνηση χωρίς τη μπάλα των Παπαπέτρου και Τόμας. Όλα πήγαιναν όπως έπρεπε στο πρώτο ημίχρονο. Και, για λίγο ακόμα, αυτό θα συνεχιζόταν.

ΕΚΡΗΞΗ, ΒΙΑΣΥΝΗ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ

Ο Παναθηναϊκός είχε το μομέντουμ του αγώνα και αυτό φάνηκε στο ξεκίνημα του δεύτερου ημιχρόνου. Ο Καλάθης συνέχισε να πασάρει στον σωστό χρόνο, ωστόσο ακόμα πιο σημαντικό ήταν ότι οι συμπαίκτες του σούταραν σε... δεύτερο χρόνο. Δεν βιαζόντουσαν να πάρουν το σουτ, περίμεναν την περιστροφή της Μπαρτσελόνα, έψαχναν την έξτρα πάσα. Κάπως έτσι οι “πράσινοι” ξέφυγαν με 59-48. Κάπου εκεί όμως έγιναν ανυπόμονοι και το πλήρωσαν.

Με τον Παναθηναϊκό στο +11, οι παίκτες των “πράσινων” άφησαν τον ενθουσιασμό τους να τους παρασύρει. Ο Καλάθης συνέχισε να πασάρει όταν και όποτε έπρεπε, αλλά οι συμπαίκτες του βιάστηκαν. Πήραν σουτ πιο γρήγορα από ότι έπρεπε, δεν έψαξαν την έξτρα πάσα. Αυτό οδήγησε σε άστοχα σουτ. Τα άστοχα σουτ οδήγησαν σε αμυντική ανισορροπία. Η Μπαρτσελόνα βρήκε ανοιχτό γήπεδο και έτρεξε, έβγαλε ελεύθερα σουτ. Η διαφορά μαζεύτηκε.

Ο Παναθηναϊκός κατάφερε πάλι να βγάλει αντίδραση. Το πέρασμα του Καλάθη στον πάγκο για ανάσες όμως στο φινάλε της τρίτης περιόδου αποδείχθηκε καθοριστικό. Οι επιθέσεις έγιναν μονότονες, η φαντασία έλειψε, ο Παναθηναϊκός εκδήλωνε επίθεση έπειτα από το πολύ δύο πάσες, οι παίκτες θόλωσαν. Η Μπαρτσελόνα μάζεψε ξανά την διαφορά και στην κορύφωση της θόλωσης του Παναθηναϊκού ήρθε το καλάθι του Αμπρίνες στο φινάλε της τρίτης περιόδου, όταν οι “πράσινοι” είχαν να δώσουν τρία φάουλ αλλά δεν έκαναν κανένα, αφήνοντάς τον να φτάσει μέχρι το λέι-απ.

ΤΟ ΤΕΛΙΚΟ ΧΤΥΠΗΜΑ

Το μομέντουμ του αγώνα είχε γυρίσει, με τους Καταλανούς να ρίχνουν το τελικό χτύπημα στην τέταρτη περίοδο. Η απόφαση να γίνονται παγίδες στον Καλάθη πριν ακόμα περάσει το κέντρο δεν ήρθε τυχαία. Οι Καταλανοί θέλησαν να πάρουν τη μπάλα από τα χέρια του αρχηγού των “πράσινων” και να υποχρεώσουν τους άλλους παίκτες να αναλάβουν δημιουργικό ρόλο.

Στο φετινό ρόστερ του Παναθηναϊκού όμως κανείς άλλος παίκτης της ομάδας δε μπορεί να το κάνει αυτό με συνέπεια στο υψηλότερο επίπεδο. Οι “πράσινοι” έχουν εκτελεστές, παίκτες που είναι καλοί στο ένας εναντίον ενός. Δεν έχουν όμως τους παίκτες που θα διαβάσουν καλά την αντίπαλη άμυνα. Όχι μία άμυνα του επιπέδου της Μπαρτσελόνα τουλάχιστον.

Την ίδια στιγμή που η άμυνα των Καταλανών έπνιγε τον Παναθηναϊκό, στην επίθεση η στόχευση ήταν συγκεκριμένη. Βασικά ήταν ίδια από την τρίτη περίοδο: Σημάδι στον Τζίμερ Φρεντέτ, με τον Κόρι Χίγκινς είτε να σκοράρει, είτε να δημιουργεί καταστάσεις για τους συμπαίκτες του έπειτα από ένα απλό σκριν. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν να βρεθούν κάποιοι παίκτες να βάλουν τα σουτ. Η τριάδα των Ντιλέινι, Μίροτιτς Αμπρίνες το έκανε. Το παιχνίδι είχε τελειώσει.

ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ, ΑΛΛΑ...

Ο Παναθηναϊκός δεν έκανε μία ήττα εκτός προγράμματος. Η Μπαρτσελόνα είναι πανίσχυρη, έχει την δυνατότητα να διαλύσει κάθε αντίπαλο και το μόνο που χρειάζεται είναι να βρει τρία-τέσσερα λεπτά σε έναν αγώνα για να το κάνει. Είναι τέτοια η κλάση και η προσωπικότητα των παικτών της, είναι τέτοιο το βάθος της, που αυτό είναι αρκετό. Το θέμα για τον Παναθηναϊκό είναι περισσότερο ότι βρέθηκε πολύ κοντά στην υπέρβαση, αλλά στο τέλος είδε ξανά τις αδυναμίες του να βγαίνουν στο παρκέ.

Είναι γνωστό από το ξεκίνημα της σεζόν ότι ο Παναθηναϊκός έχει συγκεκριμένα προβλήματα: Έλλειψη δεύτερου δημιουργού υψηλού επιπέδου, μικρά ύψη στις θέσεις των γκαρντ, αδυναμία στην άμυνα στο Πικ εν Ρολ, κενά διαστήματα όταν παίρνει ανάσες ο Καλάθης. Το θέμα ωστόσο είναι ότι βρισκόμαστε στα τέλη Φλεβάρη και οι “πράσινοι” δείχνουν να μην έχουν βρει την λύση σε κανένα από αυτά τα θέματά τους. Σίγουρα υπάρχουν βράδια που κάποια από αυτά τα ψεγάδια κρύβονται. Δεν γίνεται όμως αυτό να γίνεται κάθε βράδυ και είναι ακόμα πιο δύσκολο να συμβεί κόντρα σε ομάδες όπως η Μπαρτσελόνα.

Η αλήθεια είναι ότι ο Παναθηναϊκός πάλεψε όσο μπορούσε το παιχνίδι με τη Μπαρτσελόνα. Έφτασε περίπου 5 λεπτά μακριά από την υπέρβαση. Κάπου εκεί όμως ο ρεαλισμός χτύπησε την πόρτα των “πρασίνων”. Το πώς θα αντιδράσουν από εδώ και πέρα θα κρίνει πολλά.