Αντίδραση. Συσπείρωση. Πείσμα. Όλα αυτά και ακόμα περισσότερα συνηθίζονται να λέγονται όταν μία ομάδα αλλάζει προπονητή και εμφανίζεται μεταμορφωμένη στο πρώτο της παιχνίδι με νέο τεχνικό. Αυτά θα ειπωθούν και για τον Παναθηναϊκό μετά τη νίκη του στο Κάουνας επί της Ζάλγκιρις.

Όλα αυτά έχουν βάση. Έχει αποδειχθεί ιστορικά στον ομαδικό αθλητισμό ότι οι παίκτες πράγματι συσπειρώνονται και βγάζουν αντίδραση όταν ένας προπονητής απομακρύνεται από τον πάγκο. Ήταν λογικό ο Παναθηναϊκός να αντιδράσει με αντίστοιχο τρόπο μετά την απομάκρυνση του Αργύρη Πεδουλάκη. Δεν γίνεται όμως μία ομάδα να πάρει μία μεγάλη νίκη σε μία έδρα όπως αυτή της Ζάλγκιρις μόνο και μόνο με το πείσμα.

Ο Παναθηναϊκός άλλαξε λίγα πράγματα, έκανε κάποια άλλα σωστά και είχε για ένα ακόμα παιχνίδι αρκετά ίδια προβλήματα. Το βασικότερο ωστόσο ήταν πως διάβασε το παιχνίδι, προσαρμόστηκε και στο τέλος πήρε μία νίκη που χρειαζόταν για να καλύψει την εντός έδρας ήττα από την Άλμπα Βερολίνου την προηγούμενη αγωνιστική.

ΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΤΟΥ ΣΑΡΑΣ ΚΑΙ Ο ΤΡΟΜΕΡΟΣ ΚΑΛΑΘΗΣ

Ο Παναθηναϊκός μπήκε στο παρκέ βλέποντας την Ζάλγκιρις να τροφοδοτεί συνεχώς τον Ζακ Λεντέι, χτυπώντας στην αδυναμία του Τζέικομπ Γουάιλι στην άμυνα στο ποστ (αλλά και το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός επέλεξε να μην κάνει double-team), ενώ όταν δεν το έκανε αυτό, σημάδευε τον Τζίμερ Φρεντέτ με τον Γκριγκόνις.

Οι “πράσινοι” δυσκολεύτηκαν στην αρχή, αλλά άντεξαν τους κραδασμούς. Και όταν πέρασε στο παρκέ για μερικά λεπτά στην πρώτη περίοδο σε θέση πόιντ γκαρντ ο 19χρονος Ρόκας Γιοκουμπάιτις, άρπαξαν την ευκαιρία και με ένα γρήγορο σερί 8-0 έκαναν το σκορ 16-19, με την υπογραφή του Νικ Καλάθη. Σε αυτό το διάστημα, ο διεθνής γκαρντ είχε άμεση ή έμμεση συμμετοχή στους 17 από τους 19 πόντους της ομάδας με 8 πόντους και 4 ασίστ, δείχνοντας τον δρόμο. Σημασία όμως είχαν και όλα τα υπόλοιπα που έγιναν.

ΥΨΟΣ ΣΤΟ ΚΑΛΑΘΙ, ΑΛΛΑΓΕΣ ΚΑΙ... UNDER

Ο Καλάθης βρέθηκε σε μεγάλη βραδιά. Ήταν όμως και αυτά που έκαναν οι υπόλοιποι παίκτες που έφεραν τον Παναθηναϊκό σε θέση ισχύος στο πρώτο ημίχρονο. Το πέρασμα του Γιώργου Παπαγιάννη και στην συνέχεια του Ντίνου Μήτογλου σε θέση σέντερ έδωσε ύψος στον Παναθηναϊκό, περιορίζοντας την δράση του ΛεΝτέι στο post. Η επιλογή να γίνονται αλλαγές σε όλα τα σκριν μακριά από τη μπάλα έκρυψε την αδυναμία του ΝτεΣόν Τόμας, ο οποίος δεν εκτέθηκε τόσο πολύ όσο με την Άλμπα και δεν έδωσε σουτ στους Μιλάκνις και Γκριγκόνις.

Η απόφαση να δίνει βοήθεια ο παίκτης που μάρκαρε τον Ουλανόβας στην αδύνατη πλευρά (Παπαπέτρου ή Τζόνσον) πρόσθεσε ακόμα ένα κορμί στο “ζωγραφιστό”.Το under στα σκριν που έπαιρνε ο Γουόλκαπ (ο παίκτης πήγαινε από κάτω, δίνοντας το σουτ στον Αμερικανό) έβαλε κι άλλη πίεση.

Ο Παναθηναϊκός το είχε διαβάσει το παιχνίδι και το πήγε εκεί που ήθελε. Στην άμυνα έκανε ό,τι χρειαζόταν για να κρύψει τις αδυναμίες του. Στην επίθεση, είχε την τύχη να έχει σε μεγάλη βραδιά τον Καλάθη, ο οποίος τα έκανε όλα, δημιουργώντας και εκτελώντας, αφού είχε ήδη ευστοχήσει σε 3 από τα συνολικά 5 τρίποντά του (ρεκόρ καριέρας) στο πρώτο ημίχρονο.

Η ΖΑΛΓΚΙΡΙΣ ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΗΚΕ, ΑΛΛΑ ΒΓΗΚΑΝ ΠΑΙΚΤΕΣ ΜΠΡΟΣΤΑ

Η Ζάλγκιρις δεν γινόταν να μην αντιδράσει. Δεν γινόταν να μην ψάξει να βρει αντίδοτα στην δράση του Παναθηναϊκού. Για να γίνει αυτό, ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους ανακάτεψε την τράπουλα και ακολούθησε εντελώς διαφορετικό πλάνο στο δεύτερο ημίχρονο.

Η είσοδος του Τζακ Λαντέιλ και το “πάντρεμά” του με τον Λούκας Λεκαβίτσιους είχε ως στόχο να στοχεύσει κάθε αδυναμία του Παναθηναϊκού: Το πρόβλημα στο μαρκάρισμα γρήγορων περιφερειακών που παίζουν το Πικ εν Ρολ, τα αργά πόδια των ψηλών που δε μπορούσαν να ακολουθήσουν τον Αυστραλό μακριά από το καλάθι, το γεγονός ότι θα χρειαζόντουσαν πολλές περιστροφές και θα έμεναν κενά.

Η Ζάλγκιρις χτύπησε με συνέπεια με τον Λαντέιλ, ο οποίος αρχικά έπαιρνε ένα back screen για να βγει να σουτάρει στην περιφέρεια και ακολούθως έκανε διαρκώς Pop out μετά το σκριν που έκανε στον Λεκαβίτσιους. Κάπως έτσι, ο Αμερικανός ευστόχησε σε 4 τρίποντα και τράβηξε τον Παπαγιάννη (και για ένα διάστημα τον Βουγιούκα) μακριά από το καλάθι, ενώ όταν δεν γινόταν αυτό, έβρισκε διάδρομο ο Λεκαβίτσιους κόντρα στα αργά πόδια των σέντερ του Παναθηναϊκού. Το παιχνίδι άρχισε να μαζεύει. Δεν στοίχισε όμως στον Παναθηναϊκό και υπήρχε λόγος για αυτό.

Σε όλο αυτό το διάστημα που η άμυνα των “πράσινων” είχε προβλήματα, η επίθεση κράτησε την ομάδα. Τα δύο συνεχόμενα τρίποντα του Παπαπέτρου στην τρίτη περίοδο, τα καλάθια με προσωπικές ενέργειες των Φρεντέτ και Τόμας, το μοίρασμα του παιχνιδιού από τον Καλάθη, όλα αυτά απέτρεψαν τον πανικό. Ακόμα και όταν ο Καλάθης αποβλήθηκε με 5 φάουλ, ο Παναθηναϊκός είχε την ψυχραιμία να κάνει τα απαραίτητα, βάζοντας τις βολές που χρειαζόταν για να πάρει τη νίκη.

ΕΝΑ ΣΧΕΔΟΝ ΤΕΛΕΙΟ ΤΑΚΤΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Ο Παναθηναϊκός δεν άλλαξε από τη μία μέρα στην άλλη. Απλώς είχε μία ηρεμία που πιθανόν να του έλειψε τις προηγούμενες ημέρες, κάνοντας ένα σχεδόν τέλειο παιχνίδι σε επίπεδο τακτικής. Διάβασε το παιχνίδι, στόχευσε σε συγκεκριμένες αδυναμίες των Λιθουανών (απουσία αθλητικότητας στην περιφέρεια, έλλειψη καλού διαβάσματος του παιχνιδιού από τους γκαρντ όταν ο ρυθμός χαμηλώνει και δεν υπάρχουν χώροι) και μπόρεσε για ένα σημαντικό διάστημα να καλύψει κάποιες από τις δεδομένες αδυναμίες του. Παράλληλα το έκανε με ένα ισορροπημένο ροτέισον, αφού 10 από τους 12 παίκτες έπαιξαν τουλάχιστον 10 λεπτά και κανένας περισσότερο από 27 λεπτά. Εξακολουθεί όμως να έχει δρόμο μπροστά του.

Οι “πράσινοι” πήραν μία πανάξια νίκη σε μία δύσκολη έδρα. Δεν παύει όμως να χρειάστηκαν από τον Νικ Καλάθη να έχει βραδιά καριέρας από την γραμμή του τριπόντου (19 πόντοι με 5/7 τρίποντα) και να σουτάρουν με 52.8% στα τρίποντα και 44% στα τρίποντα, ποσοστά που δεν είναι λογικό να παραμείνουν υψηλά.

Αυτό που κέρδισε κυρίως ο Παναθηναϊκός είναι ηρεμία και αυτοπεποίθηση. Το πέρασμα από μία έδρα σαν της Ζάλγκιρις θα ατσαλώσει μία ομάδα που έδειχνε να ψάχνεται. Το θέμα βέβαια από εδώ και πέρα