Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο απασφάλισε. Έχοντας απέναντί του τους – χωρίς Ρούντι Γκομπέρ – Τζαζ δεν γινόταν να αφήσει την ευκαιρία να πάει χαμένη. Επιτέθηκε με μανία στο “ζωγραφιστό”. Αποτέλεσμα; Η πιο παραγωγική φετινή του εμφάνιση.

Ο Γιάννης ήταν ασταμάτητος, ολοκληρώνοντας τον αγώνα με 50 πόντους με 14/23 δίποντα, 3/8 τρίποντα, 13/19 βολές, 14 ριμπάουντ, 6 ασίστ, 2 κλεψίματα και κανένα λάθος σε 39 λεπτά συμμετοχής, οδηγώντας τους Μπακς στη νίκη με 122-118. Σημείωσε το 17ο συνεχόμενο double-double, μπήκε στην ίδια πρόταση με τον Μάικλ Τζόρνταν, τον Μπιλ Γουόλτον και τον Μόουζες Μαλόουν. Και θύμισε για ακόμα μία φορά φέτος σε όλο τον κόσμο γιατί αναδείχθηκε MVP πέρυσι και είναι ήδη στην ίδια κουβέντα φέτος.

Μία ματιά στα κατορθώματα του Γιάννη και των Μπακς αρκεί για να τρελαθεί ο κόσμος. Έπειτα από 17 αγώνες, ο “Greek Freak” έχει 31.1 πόντους, 13.9 ριμπάουντ, 6.4 ασίστ, 1.6 κλεψίματα και 1.3 κοψίματα μέσο όρο σε 33 λεπτά συμμετοχής! Πέρυσι, όταν και αναδείχθηκε MVP, είχε 27.7 πόντους, 12.5 ριμπάουντ, 5.9 ασίστ, 1.3 κλεψίματα και 1.5 κοψίματα μέσο όρο σε 33 λεπτά συμμετοχής! Κοινώς, στις τέσσερις από τις πέντε βασικές κατηγορίες είναι καλύτερος από ότι πριν έναν χρόνο, όταν αναδείχθηκε MVP! Πώς γίνεται όμως αυτό; Τι άλλαξε – ή... άφησε ίδιο – σε σχέση με πέρυσι;

Η ΦΥΓΗ ΤΟΥ ΜΠΡΟΓΚΝΤΟΝ ΤΟΝ ΕΚΑΝΕ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ

Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είναι ο άνθρωπος από τον οποίο εξαρτάται όλο το Μιλγουόκι. Αυτόν από τον οποίο ξεκινούν όλα εδώ και χρόνια. Με κάποιο τρόπο όμως, φέτος είναι ακόμα πιο σημαντικός από ότι πέρυσι και ο λόγος είναι αρκετά ξεκάθαρος: Η αποχώρηση του Μάλκολμ Μπρόγκντον με προορισμό τους Πέισερς.

Ο Μπρόγκντον ήταν θεωρητικά ο τέταρτος καλύτερος παίκτης των Μπακς πέρυσι. Στην πραγματικότητα όμως ήταν αυτός που αποφόρτιζε τον Γιάννη στον τομέα της δημιουργίας και της εκτέλεσης. Η φυγή του και η αντικατάστασή του με έναν παίκτη που είναι μόνο σουτέρ (Γουέσλι Μάθιους), άλλαξε και τα δεδομένα στο Μιλγουόκι, που ζητάει περισσότερα από τους σταρ του και ειδικά τον Γιάννη.

Ο Γιάννης έχει ανταποκριθεί στην πρόκληση ανεβάζοντας κι άλλο την απόδοσή του και μαζί το usage rate του (το ποσοστό των επιθέσεων που τρέχει μία ομάδα μέσα από έναν παίκτη όταν βρίσκεται αυτός στο παρκέ), το οποίο έχει ανέβει από το 31.4% που ήταν πέρυσι, στο 35.7% φέτος. Τι σημαίνει όμως αυτό; Πως όταν βρίσκεται στο παρκέ ο Γιάννης, το 35.7% των επιθέσεων κρίνεται από τα χέρια του, με τον Γιάννη να σκοράρει σε αυτό το διάστημα το 37.8% των πόντων της ομάδας του και να μοιράζει το 37.8% των ασίστ της, όταν πέρυσι σκόραρε το 33.3% των πόντων της και μοίραζε το 33% των ασίστ της. Παράλληλα, έχουν αυξηθεί και οι επαφές του με τη μπάλα από τις 82.5 πέρυσι (13ος στο ΝΒΑ) στις 89.9 φέτος (4ος στο ΝΒΑ).

Με λίγα λόγια: Η φυγή του Μπρόγκντον είχε ως αποτέλεσμα να μεγαλώσει η εξάρτηση των Μπακς από τον Γιάννη, ο οποίος πλέον έχει στο πλευρό του μόνο έναν ακόμα καλό δημιουργό (Έρικ Μπλέντσο) και έναν άνω του μετρίου δημιουργό (Μίντλετον, ο οποίος όμως είναι τραυματίας εδώ και καιρό), με αποτέλεσμα να αυξάνεται και η πίεση. Αυτός είναι ο κυριότερος λόγος που έχουν εκτοξευτεί εκ νέου οι αριθμοί του Γιάννη, ο οποίος μεταξύ άλλων επιχειρεί σχεδόν τρία σουτ περισσότερα σε σχέση με πέρυσι (20.2 φέτος έναντι 17.3 πέρυσι) και 2 βολές περισσότερες (11.6 φέτος, έναντι 9.5 πέρυσι).

ΟΙ ΜΠΑΚΣ ΤΟΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΟΝΤΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ

Ένα άλλο γεγονός που έχει επίσης βοηθήσει στην βελτίωση των αριθμών του Γιάννη είναι ο τρόπος που τον χρησιμοποιούν πλέον οι Μπακς. Κι αυτό γιατί φέτος κάνουν ακόμα μεγαλύτερη προσπάθεια να τον τροφοδοτήσουν όσο νωρίτερα γίνεται, προκειμένου να μην προσαρμοστούν οι αντίπαλες άμυνες πάνω του. Συγκεκριμένα, φέτος ο Γιάννης παίρνει το 42% των προσπαθειών του στα πρώτα 9 δευτερόλεπτα μίας επίθεσης, ενώ πέρυσι το αντίστοιχο νούμερο ήταν 37.6% και το 42.6% ανάμεσα στα 9 και τα 17 δευτερόλεπτα μίας επίθεσης, όταν πέρυσι αυτό νούμερο ήταν 46.6%. Η λογική σαφής, με την λεγόμενη “early offense” να έχει στόχο να μπορέσει ο Γιάννης αρχικά αν τρέξει το γήπεδο και ακολούθως να εκδηλώσει γρήγορα επίθεση σε καταστάσεις ανισορροπίας της αντίπαλης άμυνας.

Από εκεί και πέρα, αυτό που πλέον έχει γίνει σαφές είναι ότι ο Γιάννης δεν φοβάται να σουτάρει από την περιφέρεια. Επιχειρώντας 1.4/4.7 τρίποντα ανά αγώνα (30%), όταν πέρυσι επιχειρούσε 0.7/2.8 (25.6%). Τα τρίποντα εξακολουθούν να είναι αμαρκάριστα βέβαια (βάσει στατιστικών στα 3.8 από αυτά τα τρίποντα ο πιο κοντινός αντίπαλος βρίσκεται 2 μέτρα μακριά), ωστόσο ο Γιάννης παίρνει αυτά τα σουτ με αυτοπεποίθηση και σουτάρει μάλιστα με ποσοστό 32.6% από την κορυφή της ρακέτας, που βρίσκεται κοντά στον μέσο όρο της λίγκας από αυτή τη θέση (35.6%). Κοινώς, αν ο Γιάννης ανεβάσει λίγο το ποσοστό του, ο περιορισμός του θα γίνει ακόμα πιο δύσκολος.

Αυτό πάντως που έχει γίνει σαφές είναι ότι ο Γιάννης σχεδόν... απαγορεύεται να σουτάρει από μέση απόσταση. Με εξαίρεση το σουτ που παίρνει από την κορυφή της ρακέτας (από τα 5-6 μέτρα), σχεδόν όλα τα υπόλοιπα σουτ είναι είτε από το “ζωγραφιστό” είτε από το τρίποντο. Ο λόγος σαφής: Δεν υπάρχει λόγος να σουτάρει από μέση απόσταση όταν με ένα (δικό του) βήμα μπροστά βρίσκεται στο “ζωγραφιστό” και ένα βήμα πίσω στο τρίποντο.

ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΟΣ, ΑΛΛΑ ΘΑ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΒΟΗΘΕΙΑ

Ο Γιάννης μοιάζει με άνθρωπο σε αποστολή για ακόμα μία χρονιά. Έχει εκτοξεύσει τους αριθμούς του σε όλες τις στατιστικές κατηγορίες, παίρνει περισσότερες επιθέσεις, πασάρει καλύτερα και περισσότερο, κάνει βήματα ως σουτέρ, κρατάει όλη την άμυνα των Μπακς, είναι δημιουργός και σκόρερ. Κάποια στιγμή όμως θα χρειαστεί και βοήθεια προκειμένου να μπορέσει να αισθανθεί πιο άνετα. Θα χρειαστεί κάποιον συμπαίκτη του να πάρει λίγη από την πίεση που υπάρχει από πάνω του, τουλάχιστον στην κανονική περίοδο.

Οι αντίπαλες άμυνες θα συνεχίσουν να δίνουν το τρίποντο στον Γιάννη όσο δεν πλησιάζει στο 35% και θα εξακολουθήσουν να προσπαθούν να τον σταματήσουν με φάουλ όταν πηγαίνει προς το καλάθι. Ο ίδιος θα συνεχίσει να παίρνει τα σουτ που του δίνουν και να εφορμά προς το καλάθι με μανία, μέχρι να εξαντλήσει τους αντιπάλους του. Θα συνεχίσει να παίζει ως ο MVP του ΝΒΑ. Η συνέχεια αναμένεται με ενδιαφέρον.

AP Photo/Aaron Gash