Ηταν η σεζόν 2011/12 όταν οι Μάτζικ αγωνίστηκαν για τελευταία φορά στα playoffs. Χρειάστηκε να περάσουν 7 χρόνια, 5 προπονητές και 70 παίκτες για να ξανασυμβεί αυτό φέτος. Κι ας μην πίστευε κανείς ότι αυτό το αρνητικό σερί 7ετίας θα έσπαγε.

Το Ορλάντο ξεπέρασε τις προσδοκίες των... άλλων. Ελάχιστοι ήταν αυτοί που έδιναν τύχη στους Μάτζικ πριν την έναρξη της σεζόν ότι θα καταφέρουν να μπουν στα playoffs. Κάτι όμως το δυνατό φινάλε του Ορλάντο στην κανονική περίοδο, κάτι η αστάθεια των Χόρνετς και των Χιτ και η απογοητευτικοί Γουίζαρντς, οι Μάτζικ προκρίθηκαν στα playoffs. Οι πανίσχυροι Ράπτορς αποδείχθηκαν βέβαια πολύ δυνατοί για το Ορλάντο, που τουλάχιστον “έκλεψε” το πρώτο παιχνιδι στο Τορόντο πριν αποκλειστεί με 4-1 νίκες.

Αν αποδείχθηκε βέβαια κάτι φέτος, αυτό είναι ότι καμία φορά το μόνο που χρειάζεται μία ομάδα για να ορθοποδήσει είναι ο σωστός προπονητής. Ο Στιβ Κλίφορντ παρέλαβε σχεδόν... καμμένη γη όταν ανέλαβε, ωστόσο σχεδόν με το ίδιο ρόστερ με την σεζόν 2017/18 έβαλε τους Μάτζικ στα playoffs. Κι ας είχε για βασικό πόιντ γκαρντ τον περιορισμένων δυνατοτήτων Ντι Τζέι Όγκαστιν, αναδεικνύοντας στο μεσοδιάστημα το άστρο του Τζόναθαν Άιζακ και μετατρέποντας σε All Star τον Νίκολα Βούτσεβιτς. Το θέμα βέβαια είναι τι γίνεται από εδώ και πέρα.

Ο ΒΟΥΤΣΕΒΙΤΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ

Εδώ και μία τριετία οι Μάτζικ έδιναν την εντύπωση ότι ήθελαν να... ξεφορτωθούν τον Βούτσεβιτς, αρχικά λόγω της απόκτησης του Μπίμακ Μπιγιόμπο το 2016 με ένα από τα χειρότερα συμβόλαια στο ΝΒΑ (68 εκατ. δολάρια για 4 χρόνια – πλέον ο έμπειρος σέντερ ανήκει στους Χόρνετς) και ακολούθως λόγω της επιλογής του Μοχάμεντ Μπάμπα στο No6 του περσινού ΝΒΑ Draft. Ο Μαυροβούνιος σέντερ όμως δεν έμεινε απλώς στην ομάδα, αλλά φέτος είχε σεζόν καριέρας (20.8 πόντοι, 12 ριμπάυντ, 3.8 ασίστ, 1.1 κοψίματα μέσο όρο), με αποτέλεσμα να γίνει για πρώτη φορά All Star. Σε ένα παιχνίδι της μοίρας λοιπόν, το καλοκαίρι ο Βούτσεβιτς είναι ελεύθερος!

Αφήνοντας στην άκρη την υπόθεση του Βούτσεβιτς – τον οποίο αν δεν αλλάξει κάτι οι Μάτζικ θα κάνουν ό,τι μπορούν να τον κρατήσουν – οι υπόλοιπες περιπτώσεις μοιάζουν πιο απλές. Καταρχάς, μένει ελεύθερος ο έκτος παίκτης της ομάδας (Τέρενς Ρος), με το Ορλάντο να θέλει να τον διατηρήσει στις τάξεις του, με τις πρώτες πληροφορίες να αναφέρουν ότι με ένα συμβόλαιο αντίστοιχο με αυτό που είχε (4ετές με ετήσιες αποδοχές ύψους 10 εκατ. δολαρίων) αυτό μπορεί να συμβεί. Από εκεί και πέρα, ελεύθερος μένει ο Μάικλ Κάρτερ-Γουίλιαμς – που ίσως μείνει σαν δεύτερος ή τρίτος πόιντ γκαρντ με το μίνιμουμ – ενώ υπάρχουν τρεις ακόμα παίκτες που είναι restricted free agents: Ο Κεμ Μπιρτς, ο Τζεράιαν Γκραντ και ο Τζαρέλ Μάρτιν. Με τα ισχύοντα δεδομένα, το Ορλάντο φέρεται να επιθυμεί την παραμονή του πρώτου και δεν καίγεται ιδιαίτερα για τους άλλους δύο και ειδικά τον Γκραντ, που ήταν απογοητευτικός.

Άξιο αναφοράς είναι ακόμα το εξής γεγονός: Οι Μάτζικ δεν έχουν ιδιαίτερο χώρο στο σάλαρι καπ. Αν παραμείνουν οι Βούτσεβιτς και Ρος θα φτάσουν στο όριο του σάλαρι καπ και θα μπορούν να προσφέρουν μόνο τη μεσαία εξαίρεση των βετεράνων (9.5 εκατ. δολάρια) και μίνιμουμ συμβόλαια. Αν, δε, φύγουν και οι δύο, τότε το Ορλάντο θα έχει μόλις 20 εκατ. δολάρια για να καλύψει τα κενά που θα δημιουργηθούν. Αυτός είναι και ο λόγος που μοιάζει επιτακτική την παραμονή και των δύο, ειδικά έπειτα από μία σεζόν που βρήκε την ομάδα στα playoffs και θέλει να δείξει μία συνέπεια..

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ

Το Ορλάντο μπορεί να μην έχει λεφτά να ρίξει στην αγορά, στο ρόστερ του όμως έχει έναν παίκτη που ο κόσμος έχει ξεχάσει και αποτελεί ίσως το μεγαλύτερο ερωτηματικό του ΝΒΑ: Το Νο1 του ΝΒΑ Draft 2017, Μαρκέλ Φουλτζ, ο οποίος αποκτήθηκε την τελευταία ημέρα των ανταλλαγών από τους Σίξερς για χάρη του Τζόναθον Σίμονς.

Η σκέψη ότι ο υγιής (σωματικά και πνευματικά) Φουλτζ τρέχει στο ανοιχτό γήπεδο παρέα με τους Άαρον Γκόρντον και Τζόναθαν Άιζακ ενθουσιάζει, όπως και η σκέψη ότι σε καταστάσεις μισού γηπέδου θα έχει στο πλευρό του τον Βούτσεβιτς για να παίζει Πικ εν Ρολ και τον – σταθερό αν και υποτιμημένο – Εβάν Φουρνιέ σε μία γωνία να του ανοίγει το γήπεδο. Σίγουρα τα “αν” στην περίπτωση του Φουλτζ είναι πολλά και είναι άδικο να φορτωθεί με τόση πίεση έπειτα από μία διετία που πάτησε παρκέ μόλις για 33 αγώνες. Στο Ορλάντο όμως ελπίζουν ότι θα βρουν τον τρόπο να πάρουν το βέλτιστο από αυτόν.

ΝΑ ΒΡΟΥΝ ΤΟ ΤΑΒΑΝΙ ΤΟΥΣ

Σε γενικές γραμμές, η φετινή σεζόν του Ορλάντο κρίνεται πετυχημένη. Η ομάδα απέκτησε μία ταυτότητα – έστω και αν ειδικά η συνύπαρξη των Γκόρντον-Άιζακ στις θέσεις των φόργουορντ ήταν προβληματική – επέστρεψαν στα playoffs, είδαν τον Βούτσεβιτς να γίνεται All Star. Τώρα ωστόσο είναι που καλούνται να δείξουν ότι η φετινή τους πορεία δεν ήταν ένα απλό πυροτέχνημα και πως μπορούν να χτίσουν πάνω σε αυτήν.

Το Ορλάντο πρέπει να κάνει συγκεκριμένες κινήσεις το καλοκαίρι για να παραμείνει ανταγωνιστικό, ελπίζοντας παράλληλα ότι οι νεαροί παίκτες της ομάδας θα κάνουν ακόμα ένα βήμα μπροστά στην εξέλιξή τους. Πάνω από όλα όμως ελπίζει ότι ο Φουλτζ θα πατήσει παρκέ, δίνοντας το κάτι παραπάνω στην ομάδα. Αν ο νεαρός γκαρντ εξελιχθεί σε αυτό που περίμενε ο κόσμος όταν αποφοιτούσε από το Κολέγιο, τότε στο Ορλάντο θα έχουν κάθε λόγο να ονειρεύονται μεγαλεία. Αν συμβεί αυτό, τότε το Ορλάντο θα μπορέσει με μεγαλύτερη άνεση να μάθει πιο είναι το ταβάνι του.

AP Photo/John Raoux, Chris Szagola