Ο Μάικλ Τζόρνταν δεν υπήρξε ποτέ παιδί-φαινόμενο. Στα 15 του χρόνια δεν έμοιαζε προορισμένος να κατακτήσει τον κόσμο, να γίνει δισεκατομμυριούχος. Δεν έφτανε καν τα 1,80μ. Πολλά όμως άλλαξαν και μάλιστα γρήγορα στη ζωή του Μάικλ Τζέφρι Τζόρνταν, το τέταρτο τέκνο του Τζέιμς και της Ντελόρις, ενός συνηθισμένου ζευγαριού από το Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Μία ζωή που πέρα από το σημαντικότερο κεφάλαιό της, αυτό του ΝΒΑ, περιλαμβάνει και άλλα κεφάλαια, τα οποία διαδραμάτισαν μεγάλο ρόλο στη διαμόρφωση του ανθρώπου που ο περισσότερος κόσμος έμαθε να αποκαλεί τον σπουδαιότερο παίκτη που έπαιξε ποτέ μπάσκετ.

Γυμνάσιο: Η αρχή της μεταμόρφωσης

Όταν ήταν πιτσιρικάς ο Τζόρνταν δεν είχε καμία σχέση με τον γεμάτο αυτοπεποίθηση και αποφασιστικότητα σούπερ σταρ που μάθαμε στο ΝΒΑ. Ήταν ντροπαλός, με πεταχτά αυτιά και δεν είχε καν επιτυχία στα κορίτσια. Κάθε μέρα κρατούσε στο σχολικό λεωφορείο μία θέση άδεια δίπλα του μπας και κάποια στιγμή κάτσει η Άντζελα Γουέστ, ο πρώτος έρωτας της ζωής του. Μάταια... Ο Μάικλ δεν ασχολήθηκε με τον αθλητισμό επειδή είχε ιδιαίτερη κλίση στο μπάσκετ, στο μπέιζμπολ ή σε κάποιο άλλο σπορ, αλλά για να τον προσέξουν οι κοπέλες του σχολείου...

Στο γυμνάσιο έκανε μαθήματα τένις, ασχολήθηκε με τον στίβο και το american football, στο τέλος όμως δύο ήταν τα αθλήματα που τον κέρδισαν: το μπάσκετ και το μπέιζμπολ. Μάλιστα, στα 15 του ήταν καλύτερος στο μπέιζμπολ, παρά στο μπάσκετ. Ήταν άλλωστε ακόμα 1,78μ., ο μεγαλύτερος αδερφός του τον κέρδιζε σε κάθε μονό που έπαιζαν στην αυλή και συν τοις άλλοις μόλις είχε συμβεί το περίφημο “κόψιμό” του από την ομάδα μπάσκετ του γυμνασίου. Εκ του αποτελέσματος, η απόφαση του προπονητή Κλίφτον Χέρινγκ να επιλέξει τον ύψους 2,01μ. Λιρόι Σμιθ και να αφήσει τον Τζόρνταν στη δεύτερη ομάδα του σχολείου, σε συνδυασμό με το ύψος που πήρε απότομα (12 εκατοστά) μέσα σε ένα καλοκαίρι, του άλλαξαν όλη τη ζωή.

Ο Τζόρνταν πείσμωσε τόσο πολύ επειδή δεν κατάφερε να μπει στην πρώτη ομάδα του Λέινι, που δούλεψε πολύ για να γίνει καλύτερος και όταν ψήλωσε παράλληλα, έκανε το μεγάλο ξεπέταγμα. Στις τελευταίες δύο σεζόν (στην πρώτη ομάδα πια) είχε 25,4 πόντους, 12 ριμπάουντ και 5,3 ασίστ κατά μέσο όρο στο Λέινι. Προσκλήθηκε σε διάφορα καλοκαιρινά καμπ και σε κάποιο από αυτά τον πρόσεξε και ο Ντιν Σμιθ του Νορθ Καρολάινα. Συν τοις άλλοις έβαλε 30 πόντους στο ετήσιο McDonald’s All-Star Game και έπαψε πια να αποτελεί το μυστικό του Λέινι. Πολύ σύντομα το νερό μπήκε στο αυλάκι.

Κολέγιο: Η εξέλιξη

Στο Νορθ Καρολάινα ο Τζόρνταν βρισκόταν αρχικά στη σκιά του Τζέιμς Γουόρθι και του Σαμ Πέρκινς, όχι όμως για πολύ. Από πολύ νωρίς άλλωστε έδειξε δείγματα του μεγάλου ταλέντου του. Ολοκλήρωσε την πρώτη χρονιά έχοντας 13,5 πόντους κατά μέσο όρο, κατέκτησε το βραβείο του καλύτερου freshman (πρωτοετή) της χρονιάς και παρότι ήταν σε γενικές γραμμές ασταθής, έκανε τον Ντιν Σμιθ να τρίβει τα χέρια του λόγω της ικανότητάς του στο χειρισμό της μπάλας, την πάσα, και την αφοσίωσή του στον αμυντικό τομέα. Τα καλύτερα έπονταν βεβαίως.

Εκείνη τη χρονιά οι Ταρ Χιλς έφτασαν μέχρι τον τελικό του NCAA και κατέκτησαν τον τίτλο κόντρα στο Τζόρτζταουν (63-62), με τον Τζόρνταν να σημειώνει το νικητήριο καλάθι 17’’ πριν από τη λήξη. Ποτέ στην καριέρα του δεν είχε σημειώσει πιο σημαντικό σουτ. Ίσως μάλιστα και κανένα από αυτά που ακολούθησαν να μην ήταν πιο σημαντικό από εκείνο. Όπως έχει παραδεχτεί άλλωστε και ο ίδιος ο MJ, το νικητήριο σουτ που έβαλε στον τελικό του Final Four του 1982 άλλαξε ολόκληρη την καριέρα του. Αυτό φάνηκε και στη συνέχεια, αφού τη σεζόν 1982-83 εμφανίστηκε ακόμα πιο δυνατός, ακόμα καλύτερος. Σε ένα ματς με το Τζόρτζια Τεκ πέτυχε 39 πόντους με 11/16 σουτ και 11/13 ελεύθερες βολές.

Στο τέλος της χρονιάς ο Τζόρνταν είχε 20 πόντους και 5,5 ριμπάουντ ανά αγώνα και τον τίτλο του καλύτερου παίκτη της σεζόν από το περιοδικό Sporting News. Η τρίτη χρονιά του στο Νορθ Καρολάινα ήταν εξίσου εντυπωσιακή σε αριθμούς. Ο 21χρονος, πια, Μάικ έβαζε 19,6 πόντους και μάζευε 5,3 ριμπάουντ κατά μέσο όρο. Σούταρε με ποσοστό 55,1% και άλλο να βραβείο καλύτερου παίκτη της χρονιάς (από το Associated Press) τον περίμενε στο τέλος του δρόμου. Ήταν πια έτοιμος να κάνει το μεγάλο βήμα στην καριέρα του. Στο ΝΒΑ.

Εθνική ΗΠΑ: Δύο στα δύο

Πριν κάνει το άλμα για το ΝΒΑ, προηγήθηκε η Εθνική ΗΠΑ. Ο Τζόρνταν φόρεσε για πρώτη φορά τη φανέλα της εθνικής ομάδας το 1984, όταν την οδήγησε στο χρυσό μετάλλιο των Ολυμπιακών Αγώνων που διοργανώθηκαν στο Λος Άντζελες, με τον ίδιο να σημειώνει 17,1 πόντους ανά αγώνα και να κερδίζει παράλληλα το βραβείο του πρώτου σκόρερ του τουρνουά. Στα οκτώ παιχνίδια εκείνου του τουρνουά ο MJ είχε ποσοστό 54,5% εντός πεδιάς, 17/25 ελεύθερες βολές, 3,0 ριμπάουντ, 2,0 ασίστ, 1,5 κλέψιμο και σχεδόν ένα κόψιμο ανά αγώνα.

Την επόμενη φορά που φόρεσε τη φανέλα των ΗΠΑ ήταν πια επαγγελματίας. Είχε στην πλάτη του οκτώ χρόνια στο ΝΒΑ, ήταν ισάριθμες φορές All-Star και προερχόταν από back-to-back πρωταθλήματα με τους Σικάγο Μπουλς. Ήταν πλέον ο μεγαλύτερος σταρ του ΝΒΑ όταν αποδεχόταν την πρόσκληση να γίνει μέρος της Dream Team το καλοκαίρι του 1992, της κορυφαίας ομάδας που σχηματίστηκε ποτέ. Οι ΗΠΑ κατέκτησαν το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης κερδίζοντας όλους τους αγώνες τους με 57,1 πόντους διαφορά κατά μέσο όρο. Ο Τζόρνταν έβαζε 14,9 πόντους κατά μέσο όρο. Σχεδόν σβηστός.

Μπέιζμπολ: Ανεπιτυχές πείραμα

Το μπέιζμπολ ήταν το αγαπημένο άθλημα του πατέρα του. Ήταν αυτό που ήθελε να ακολουθήσει κάποια στιγμή και ο Μάικλ. Όταν ο Τζέιμς Τζόρνταν βρέθηκε νεκρός στις 23 Ιουλίου 1993, δολοφονημένος από δύο νεαρούς στη Βόρεια Καρολίνα, ο Τζόρνταν έχασε τη γη κάτω από τα πόδια του. Συγκλονίστηκε τόσο πολύ από τον θάνατο του πατέρα του, που αποφάσισε να κόψει το μπάσκετ. Τρεις μήνες αργότερα ανακοίνωσε την απόφασή του να αποσυρθεί σε ηλικία μόλις 30 ετών και στις 7 Φεβρουαρίου 1994 έκανε πραγματικότητα την επιθυμία του πατέρα του: αποφάσισε να παίξει μπέιζμπολ. Επαγγελματικά.

Εκείνη την ημέρα ο Τζόρνταν υπέγραψε συμβόλαιο στους Σικάγο Γουάιτ Σοξ και δοκίμασε την τύχη του στο MLB. Δεν είχε σκοπό να αρχίσει καριέρα. Ήθελε απλά να παίξει 1-2 χρόνια και μετά να αποσυρθεί. Τίποτα όμως δεν πήγε όπως το περίμενε. Αφενός επειδή δεν κατόρθωσε ποτέ να πείσει τους Γουάιτ Σοξ ότι αξίζει μία θέση στο ρόστερ τους, αφετέρου διότι η πολύμηνη αποχή της Ένωσης Παικτών είχε παγώσει τα πάντα στο MLB. Κάποια στιγμή λοιπόν ο Τζόρνταν βαρέθηκε να παίζει στις minor leagues με τις θυγατρικές ομάδες του Σικάγο. Κάποια στιγμή η όρεξή του για μπάσκετ επέστρεψε. Και ο καλύτερος παίκτης του ΝΒΑ επέστρεψε εκεί όπου ανήκε.

Photo credits: AP Photo/Bob Jordan