Ήταν ο Μάικλ Τζόρνταν της Α1 για αρκετά χρόνια, πίσω στη"χρυσή" δεκαετία του '90. Ήταν ο απόλυτος σκόρερ, ο ορισμός της καλαθομηχανής, ο κορυφαίος των κορυφαίων ακόμη κι αν δεν τον είδαμε ποτέ σε μεγάλη ομάδα να κάνει πρωταθλητισμό. Ο Μίτσελ Γουίγκινς άφησε το στίγμα του στο ελληνικό μπάσκετ, αυτό όμως που δεν ξέρουν πολλοί είναι ότι έχασε τη θέση του βασικού σούτινγκ γκαρντ στους Σικάγο Μπουλς από τον AIR έχοντας μάλιστα διαγράψει μια αρκετά καλή ρούκι χρονιά με τη φανέλα των Ταύρων.

Όλα ξεκίνησαν στις 28 Ιουνίου του 1983. Μετά από μια εντυπωσιακή διετία στο Πανεπιστήμιο Florida State (23.2 πόντοι, 55% στα σουτ, 76% στις βολές, 8.9 ριμπάουντ, 1.8 ασίστ, 1.9 κλεψίματα ανά 36.5 λεπτά συμετοχής σε 46 αγώνες), ο Γουίγκινς είδε τους Ιντιάνα Πέισερς να τον επιλέγουν στο νούμερο 23 (σημαδιακό;) και να τον στέλνουν αμέσως με ανταλλαγή στους Μπουλς για τον Σίντνι Λόου και ένα draft pick δεύτερου γύρου το 1984.

Διαβάστε εδώ όλα τα κείμενα σχετικά με το "The Last Dance"

Ως πρωτοετής, ο Γουίγκινς έπρεπε να ανταγωνιστεί τον δευτεροετή Κούντιν Ντέιλι που στη συνέχεια της πορείας του αντιμετώπισε σοβαρό πρόβλημα με τα ναρκωτικά . Ο Μίτσελ έπαιξε και στους 82 αγώνες της κανονικής περιόδου με 40 συμμετοχές στη βασική πεντάδα, ο Ντέιλι είχε και εκείνος 82 ματς με 42 συμμετοχές στο αρχικό σχήμα. Ουσιαστικά o τότε προπονητής, Κέβιν Λάφερι, μοίραζε τη θέση σε αυτούς τους δύο και τους δοκίμαζε συνεχώς πιέζοντάς τους, με τον Γουίγκινς να έχει καλά νούμερα για ρούκι (12.4 πόντοι από 45% στα σουτ και 74% στις βολές, 4 ριμπάουντ, 2.3 ασίστ, 1.3 κλεψίματα και μόλις 1.7 λάθη ανά 25.9 λεπτά συμμετοχής) αλλά τον Ντέιλι να είναι πιο έτοιμος για την πρόκληση (18.2 πόντοι από 47% στα σουτ, 81% στις βολές, 2.9 ριμπάουντ, 3.1 ασίστ, 1.3 κλεψίματα αλλά και 2.7 λάθη ανά 29.9 λεπτά).

Με τη σεζόν να ολοκληρώνεται και το ρεκόρ να είναι κακό (27-55), ο τότε GM Ροντ Θορν και ο Τζέρι Κράουζ έβλεπαν το γήπεδο άδειο και τους Μπουλς να είναι 21οι σε σύνολο 23 ομάδων σε προσέλευση θεατών. Ήξεραν ότι έπρεπε να πάρουν δραστικές αποφάσεις και ήξεραν τις σκέψεις των δύο ομάδων που επέλεγαν μπροστά από τους Μπουλς στο NBA Draft 1984. Ο Χακίμ Ολάζουον ήταν το δεδομένο νούμερο 1 για τους Χιούστοκ Ρόκετς, την ώρα που οι Μπλέιζερς είχαν στη θέση του σούτινγκ γκαρντ τον μελλοντικό τους αστέρα, τον Κλάιντ Ντρέξλερ, που προερχόταν από την πρώτη σεζόν της επαγγελματικής του καριέρας. Θορν και Κράουζ ήθελαν τον Τζόρνταν και το βράδυ της 19ης Ιουνίου του 1984 τον επέλεξαν στο νούμερο 3.

Τη στιγμή που οι Μπουλς επένδυαν στον 21χρονο Τζόρνταν, έβαζαν στο trading block και τον Γουίγκινς, αλλά και τον Ντέιλι καθώς ένας από τους δύο δεν χωρούσε πια στο ρόστερ. Τους είχαν δοκιμάσει και το ερώτημα ήταν ένα: για ποιον θα προκύψει καλύτερο αντάλλαγμα; Τελικά μετά από δύο μήνες αναμονής και αναζήτησης, ο Γουίγκινς μάζεψε τις βαλίτσες του και μετακόμισε στους Χιούστον Ρόκετς μαζί με ένα draft pick δεύτερου και ένα draft pick τρίτου γύρου για τον Κάλντγουελ Τζόουνς, έναν έμπειρο τότε σέντερ που προερχόταν από μια καλή σεζόν (9.9 πόντοι, 7.2 ριμπάουντ, 1.9 ασίστ, 1 μπλοκ ανά 30.9 λεπτά σε 81 αγώνες).

Η αλήθεια είναι ότι ούτε δικαιώθηκαν, ούτε τα έβαζαν μαύρη για την επιλογή τους, καθώς ναι μεν ο Τζόουνς έπαιξε έναν χρόνο στο Σικάγο (3.4 πόντοι, 5 ριμπάουντ ανά 21.1 λεπτά), ομως ο Ντέιλι λειτούργησε καλά πίσω από τον Τζόρνταν (16 πόντοι, 2.6 ριμπάουντ, 2.4 ασίστ ανά 26.6 λεπτά σε 79 αγώνες) και την ίδια περίοδο ο Γουίγκινς είχε αδιάφορα στατιστικά στους Ρόκετς (9 πόντοι, 2.9 ριμπάουντ, 1.5 ασίστ ανά 19.2 λεπτά σε 82 αγώνες). Μα πενταετία αργότερα βέβαια και αφού προηγουμένως εξέτισε ποινή δύο ετών για χρήση απαγορευμένων ουσιών έκανε εξαιρετική χρονιά με 15.5 πόντους, 4.3 ριμπάουντ, 1.6 ασίστ και 1.3 κλεψίματα ανά 28 λεπτά τη σεζόν 1989/90. Ποιους είχε γύρω του; Τον Χακίμ Ολάζουον, τον Ότις Θορπ, τον Μπακ Τζόνσον που ήρθε κι αυτός στα μέρη μας στα 90s, τον Σλίπι Φλόιντ και τον Βέρνον Μάξουελ.

Ο Γουίγκινς ήταν κάτι περισσότερο από ένας απλά καλός ρολίστας στο ΝΒΑ. Ήταν εκτελεστής, στο σημερινό μπάσκετ θα είχε τον ρόλο του έκτου παίκτη για να προσφέρει instant scoring ερχόμενος απο τον πάγκο, είχε όμως και πολλούς δαίμοντες με τους οποίους πάλεψε για πολλά χρόνια. Θα μπορούσε να κάνει πολύ σπουδαία καριέρα στη Λίγκα, ίσως εκείνη η ανταλλαγή που τον έστειλε στο Χιούστον για να ανοίξει χώρος για τον Μάικλ Τζόρνταν να έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ψυχολογία, ίσως τάραξε την πνευματική του ισορροπία.

Στις αρχές του 1987 και ενώ οι Ρόκετς είχαν παίξει λίγους μήνες πριν στους τελικούς του ΝΒΑ με τους Σέλτικς (ηττήθηκαν με 4-2, ενώ ο Γουίγκινς είχε 8.3 πόντους από 45% στο δίποντο και 67% στις βολές, μαζί με 3.7 ριμπάουντ, 1.3 ασίστ και ένα κλέψιμο ανά 22.2 λεπτά συμμετοχής), ο 27χρονος τότε σούτινγκ γκαρντ βρέθηκε θετικός σε χρήση κοκαΐνης.

" Ο Λούις Λόιντ κι ο Μίτσελ Γουίγκινς των Χιούστον Ρόκετς τιμωρήθηκαν από το ΝΒΑ με τον Κομισάριο Ντέιβιντ Στερν να ανακοινώνει ότι οι δύο αθλητές θα έχουν το δικαίωμα να αιτηθούν την επανένταξή τους σε δύο χρόνια. Ο Στερν αρνήθηκε να μοιραστεί τις λεπτομέρειες της υπόθεσης, είπε ωστόσο ότι η Λίγκα έχει προσωπικό σε κάθε πόλη της χώρας. Από τη στιγμή που υπήρχαν ενδείξεις, αυτές κατατέθηκαν στην αστυνομία της Νέας Υόρκης. Εκείνοι τις αξιολόγησε και ζήτησε από τους παίκτες να περάσουν από τον σχετικό έλεγχο. Το έκαναν στο Χιούστον, βρέθηκαν θετικοί και αποδέχθηκαν την πρόταση του ΝΒΑ για να μπουν σε πρόγραμμα αποκατάστασης με έξοδα της Λίγκας. Μεταφέρθηκαν στο Van Nuys της Καλιφόρνια και δεν παραδέχθηκαν την πράξη τους. "Είχαν ευκαιρίες για να το κάνουν. Κάθε παίκτης που παραδέχεται την πράξη του, δεν τιμωρείται και δεν χάνει τον μισθό του, αντ' αυτού μπαίνει σε πρόγραμμα αποκατάστασης" ανέφερε στη σελίδα 19 το ρεπορτάζ των New York Times της 14ης Ιανουαρίου του 1987.

Όλα αυτά, κάτι λιγότερο από μια πενταετία μετά από τη συμμετοχή του Γουίγκινς στην Team USA που κατέκτησε τη δεύτερη θέση στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982 στην Κολομβία. Δεύτερος σκόρερ εκείνης της ομάδας με 16 πόντους ανά αγώνα, ο Γουίγκινς είχε πετύχει ακριβώς τόσους στον τελικό με τη Σοβιετική Ένωση (ήττα με 95-94) και είχε δείξει έτοιμος για μια μεγάλη καριέρα.

Τελικά αυτή τη σπουδαία καριέρα δεν την έκανε στους Μπουλς ή τους Ρόκετς, δεν την έκανε στο ΝΒΑ και ας είχε το ταλέντο όχι απλά για να καθιερωθεί σε αυτό το επίπεδο, αλλά για να γράψει ιστορία. Ως τιμωρημένος έπαιξε από το 1987 έως το 1989 στους Τάμπα Μπέι Σταρς, τους Μισισίπι Τζετς, τους Κουάντ Σίτι Θάντερ και τους Τζάκσονβιλ Χούτερς, μετά από το Χιούστον βρέθηκε για λίγο στους Σίξετς, συνέχισε σε μικρές ομάδες των ΗΠΑ και το 1993 ήρθε στην Ελλάδα για λογαριασμό του Μίλωνα. Από το 1994 έως το 1996 έπαιξε στο Σπόρτιγκ, τη σεζόν 1996/97 φόρεσε τη φανέλα του Πανιωνίου, την επόμενη περίοδο γύρισε στα Πατήσια, πριν παίξει στη Λιμόζ για ένα έτος, κάνει ένα πέρασμα από τις Φιλιππίνες και γυρίσει στις ΗΠΑ.

Στην Ελλάδα ήταν πραγματικά κάτι σαν τον Μάικλ Τζόρνταν της Α1. Στη μέτρια βραδιά του έβαζε +30 πόντους, στην καλή βραδιά του ήταν ασταμάτητος, ένα πραγματικό φαινόμενο που ακόμη και στα 35 και τα 36 του χρόνια γέμιζε τα γήπεδα της χώρας. Το κλειστό των Πατησίων ήταν ασφυκτικά γεμάτο σε κάθε αγώνα του Σπόρτιγκ, ο Γουίγκινς ήταν... Βασιλιάς στην πυκνοκατοικημένη γειτονιά της Αθήνας, ακόμη και σήμερα μνημονεύεται για το εξωπραγματικό του ταλέντο σε μια εποχή που η Α1 είχε πλεόνασμα ικανών εκτελεστών.

Για την ιστορία, το ρεκόρ καριέρας του στο ΝΒΑ ήταν οι 34 πόντοι που είχε πετύχει σε εκτός έδρας ήττα των Χιούστον Ρόκετς από τους Ντένβερ Νάγγετς στις 18 Νοεμβρίου του 1989. Τους είχε βάλει με 15/22 δίποντα και 4/5 βολές σε 33 λεπτά συμμετοχής , την ώρα που ο Ολάζουον έμενε στους 11, ο Θορπ στους 10 κι ο Μπακ Τζόνσον (Απόλλωνας Πάτρας - Ηρακλής - Δάφνη - Περιστέρι) στους επτά πόντους. Εκτός από τον Τζόνσον και τον Γουίγκινς σε εκείνη την ομάδα έπαιξαν άλλοι τρεις Αμερικανοί που είδαμε στη συνέχεια στα μέρη μας. Ο Άντονι Μπούι (ΑΕΚ - Άρης - Νήαρ Ηστ), ο Ντέρικ Τσίβους (Δάφνη) κι ο Μπάιρον Ντίνκινς (Πανιώνιος - Ηρακλής - Περιστέρι - Παναθηναϊκός). Αποφύγετε τις συγκρίσεις με το σήμερα...

To Απρίλιο του 2013, πολλά χρόνια μετά από τον επίλογο της καριέρας του, ο Μίτσελ Γουίγκινς βρέθηκε στο Μπρούκλιν για να παρακολουθήσει το Jordan Brand Classic στο οποίο συμμετείχε ο γιος του, Άντριου, που αγωνίζεται σήμερα στους Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς. Εκεί συνάντησε τον MJ που φυσικά τον θυμόταν και τον άκουσε να του λέει πως " ο μικρός έχει κάτι ιδιαίτερο". Όπως ο Μίτσελ δεν έπαιξε ποτέ στην ομάδα που τον έκανε draft, έτσι και ο Άντριου έφυγε από το Κλίβελαντ λίγες εβδομάδες μετά από την επιλογή του στο νούμερο 1 το 2014 για να πάει στη Μινεσότα ως αντάλλαγμα για τον Κέβιν Λοβ. Τον είχαν χαρακτηρίσει και αυτόν ως πιθανό διάδοχο του MJ, σε έξι σεζόν έχει μέσους όρους 19.7 πόντων, 4.4 ριμπάουντ και 2.3 ασίστ ανά 35.8 λεπτά συμμετοχής, όμως δεν έχει πλησιάσει όχι τον AIR, αλλά ούτε καν τον πατέρα του.

Ο Μίτσελ ήταν πραγματικά ένας πολύ σπουδαίος σκόρερ και όποιος δεν τον πρόλαβε, απλά δεν μπορεί να καταλάβει για τι περίπτωση μπασκετμπολίστα μιλάμε.