Για την ΑΕΚ ήταν ένας αγώνας ειδικών συνθηκών. Καταγράψτε τα εξής: Είχε επτά απουσίες. Παρέταξε ενδεκάδα ανάγκης. Στον πάγκο της υπήρχαν παίκτες που ο προπονητής, δεν είχε λόγο να γυρίσει να κοιτάξει: Εναν τερματοφύλακα (Τσιντώτας), τρεις παίκτες χωρίς λεπτό συμμετοχής σε επίσημο ματς (Μπογέ, Μοράν, Αϊντάρεβιτς), έναν ακόμα με 74΄λεπτά σε τρία παιχνίδια (Γιαννιώτα), έναν που παίζει πάντα ως αλλαγή (Γιακουμάκης) και τον Τσόσιτς που ξέρει μόνο από άμυνα.

Αυτή η ομάδα, αποδεκατισμένη, κουρασμένη, περιορισμένη ποιοτικά λόγω έλλειψης εναλλακτικών λύσεων, με παίκτες να χρησιμοποιούνται σε ρόλους που δεν τους ταιριάζουν, συνεχίζει τις υπερβάσεις. Περιορισμένη σε ποιότητα, ναι, όταν έρχονται τα δύσκολα λόγω διαδοχικών απωλειών και επειδή δεν βοηθήθηκε ουσιαστικά από την ίδια την ηγεσία της, αλλά ποτέ παραδομένη! Ανθεκτική στις αναποδιές και ικανή να δίνει απαντήσεις. Δημιουργεί χαρακτήρες και πρωταγωνιστές, εμφανίζει ήρωες. Πάνω από όλα παίζει καλύτερα.

Ασφαλώς, το ποδόσφαιρο δεν μετριέται μόνο σε τελικές προσπάθειες, τομέας στον οποίο η ΑΕΚ ήταν χθες υπέρτερη, ας είχε ο Ολυμπιακός δύο καθαρές ευκαιρίες που δεν μετουσίωσε σε γκολ. Παίζουν ρόλο η εικόνα και το πλάνο. Η ομάδα που προσπαθούσε να παίξει και να δημιουργήσει ήταν η Ένωση. Ένα ολόκληρο ημίχρονο πέρασε για να βρει ο αντίπαλος της ένα λάθος και να φτάσει σε τελική προσπάθεια. Διάστημα στο οποίο εκείνη είχε ξεκάθαρα την κυριαρχία και τη διάθεση να παίξει ποδόσφαιρο παραγωγής φάσεων.

Βέβαια, όταν βρίσκεις στο δρόμο σου την ισοπαλία ενώ απέχεις τόσο λίγο από την ήττα, δικαιούσαι να χαμογελάς. Αποχωρείς δικαιωμένος για την προσπάθεια. Το μεγάλο ζήτημα για την ΑΕΚ, είναι καθαρά εσωτερικό. Είναι ομάδα που δεν έχει βοηθηθεί μεταγραφικά όσο θα έπρεπε, η οποία βγάζει συνεχώς τραυματισμούς (και λόγω της αναγκαστικής επιμονής στα ίδια πρόσωπα), που δεν έχει καταφέρει ακόμα να παίξει με την ενδεκάδα που είχε στο μυαλό της ο προπονητής όταν το καλοκαίρι, σχεδίαζε αυτά που έρχονται. Όλα όσα έχει καταφέρει έως σήμερα, αυτά που την κρατούν μέσα στο παιχνίδι, συνιστούν υπερβάσεις.

Η ΑΕΚ κλήθηκε, υπό ειδικές συνθήκες, να περισώσει την τιμή της και να ξεπεράσει το στάδιο του " παίζω καλά, αλλά δεν παίρνω τίποτα". Να αποδείξει ότι η μετάβαση στο νέο ποδοσφαιρικό σχέδιο, βάσει της προπονητικής φιλοσοφίας του Μαρίνου Ουζουνίδη, δεν επιφέρει μόνο συνέπειες αλλά και τα απαραίτητα οφέλη που θα διατηρήσουν την Ένωση απόλυτα διεκδικητική έως τις τελευταίες ημέρες του πρωταθλήματος.

Μια ακόμα ήττα, ας είναι (συνολικά) η τέταρτη, δεν θα δημιουργούσε μεν χαώδη διαφορά στο πρωτάθλημα, ούτε θα έβγαζε την ΑΕΚ εκτός στόχων. Θα της στερούσε ωστόσο τη δυνατότητα να κοιτάζει την επόμενη ημέρα της ως ένα εκ των αφεντικών, όχι ως εκείνη που θα πρέπει πολύ νωρίς μέσα στη σεζόν, να κυνηγάει δύο άλλους για να καλύψει τη χασούρα της, σε ένα πρωτάθλημα που μοιάζει εξ αρχής ως τέτοιο που δεν θα επιτρέψει πολλές απώλειες για τους διεκδικητές του τίτλου. Αυτή η ισοπαλία ήταν σαν νίκη.