Η εμφάνιση της ΑΕΚ στην Τραπεζούντα και αυτός ο μικρός άθλος που κυνήγησε, δίχως εν τέλει να τον ολοκληρώσει, θυμίζει την κλασική αντίδραση υπαλλήλων που "βασανίζονται" από τον προϊστάμενό τους με παράλογες απαιτήσεις και στήνουν πάρτι όταν αυτός απολύεται. Το ήθελαν, το καρτερούσαν ίσως και να το επιζητούσαν να συμβεί αυτό οι παίκτες της ομάδας. Κι όταν συνέβη, απελευθερώθηκαν!

Θα μου πείτε, επαγγελματίες είναι, θα έπρεπε να γίνει αυτό για να παίξουν μπάλα; Μα ο ίδιος Καρντόσο ήταν αυτός που δεν τους άφηνε να το κάνουν, νομίζοντας μάλιστα ότι έπραττε το ακριβώς αντίθετο! Δεν είχε την επίγνωση ότι αυτό που προσπαθούσε να τους περάσει από το μυαλό στα πόδια, είναι μια ουτοπική θεωρία, εφαρμόσιμη μόνο σε μικρές ομάδες (τύπου Ρίο Αβε) οι οποίες μέχρι να το μάθουν, έχουν το περιθώριο να χάνουν, να δέχονται τσουβάλια με γκολ, να αδιαφορούν για τη βαθμοθηρία και τους στόχους. Η ΑΕΚ όμως δεν έχει αυτό το περιθώριο...

Τι έκανε ο Κωστένογλου; Το απολύτως λογικό τακτικά. Εμφάνισε στο γήπεδο τους παλαιότερους και γνώστες της διάταξης "3-5-2", τους θύμισε με ότι (και) με αυτήν, είχαν αποκτήσει μια νοοτροπία άρνησης για την ήττα κατά την περίοδο κατάκτησης του πρωταθλήματος, όταν είχαν μπολιαστεί με απέχθεια απέναντι στο ενδεχόμενο να φύγουν ηττημένοι από το γήπεδο, κάτι που για τον Καρντόσο ήταν παντελώς αδιάφορο, ένα μέρος του παιχνιδιού απόλυτα φυσιολογικό.

Πως το είπε στον Μελισσανίδη; "Διαφωνώ μαζί σας, δεν συνέβη κάτι κακό". Αυτό μετά το 1-2 από την Ξάνθη και ενώ είχε προηγηθεί το 1-3 από την Τραμπζονσπόρ, αμφότερες οι ήττες στο ΟΑΚΑ. Στον πλανήτη Καρντόσο, όλα αυτά ήταν απολύτως φυσιολογικά. Γίνονταν για καλό σκοπό. Έπρεπε η ομάδα να μαθαίνει από τα λάθη της μέχρι να εξοικειωθεί με το περίφημο "build up". Οπως και το κάρμα, έτσι και το "build up is a bitch"!

Η ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΧΑΘΗΚΕ ΣΕ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ

Ο Κωστένογλου πάλι, έκανε το υπερβατικό να φαντάζει ως φυσιολογικό. Στο 30' η ΑΕΚ βρισκόταν μπροστά στο σκορ με 2-0 και εκείνος, στην άκρη του πάγκου, ατάραχος και ψύχραιμος, έδειχνε σε όλους ότι τα πράγματα έτσι έπρεπε αν είναι. Για ανατροπή είχε μιλήσει μία ημέρα πριν και σε αυτήν οδηγούσε την ΑΕΚ. Και θα την ολοκλήρωνε αν στη φάση του 45', ο κατά τα άλλα εξαιρετικός Ολιβέιρα, λειτουργούσε όπως πρέπει να κάνει ένας φορ. Μπουμπούνα τη αγόρι μου, μπροστά σου την έχει τη ριμάδα. Τράβα ένα μίτο και μέσα θα πάει, τι κοντρόλ και κορδελάκια;

Το σημείο εκείνο ήταν το κλειδί. Διότι όλοι εντός της ομάδας, ήξεραν ότι στο δεύτερο μέρος οι δυνάμεις θα έχουν ελαχιστοποιηθεί, ενώ κάποια στιγμή και η Τράμπζον, σύνολο με επιθετικές αρετές και κάποιους παίκτες σαΐτες, θα τις είχε τις στιγμές της. Η ΑΕΚ ήθελε το 3-0 στο ημίχρονο για να συσπειρωθεί ανασταλτικά και να ψάξει στο δεύτερο για την κόντρα και το τέταρτο, στην περίπτωση που δεχόταν ένα. Της ήταν αδύνατον πλέον να παίξει με τη μπάλα, όπως έκανε στο πρώτο. Άδειασε σωματικά και της απέμεινε να παίζει με ηρωισμό.

Ήταν μια βραδιά στην Τραπεζούντα που ο οργανισμός της ΑΕΚ θα πρέπει να θυμάται για παραδειγματισμό. Για όσα άσχημα προηγήθηκαν και όσα περήφανα ο Κωστένογλου και οι ποδοσφαιριστές διεκδίκησαν όταν όλα έμοιαζαν χαμένα. Μια γλυκόπικρη νίκη, η απόλυτη χαρμολύπη σε ένα πολύ όμορφο βράδυ που θα το θυμάσαι και θα χαμογελάς. Αλλά δυστυχώς, έως εκεί...

Photo Credits: Eurokinissi