Τρεις σερί σεζόν είχε η ΑΕΚ να νικήσει τον Ατρόμητο στο ΟΑΚΑ. Τις τελευταίες δύο είχε ηττηθεί, μάλιστα την περυσινή, είχε τρία δοκάρια μέχρι να έρθει το διπλό χτύπημα από Κουλούρη και Ρισβάνη στα τελειώματα του αγώνα. Αυτή τη φορά, η τύχη της χαμογέλασε. Μαζί με την ικανότητα του Ολιβέιρα, ενός φορ που κάνει διαφορά, ακόμα και όταν όλα γύρω του μοιάζουν λάθος στημένα, με παίκτες σε διαφορετικές θέσεις από αυτές που θα έπρεπε να παίζουν για περίπου 25 λεπτά και τον Λιβάγια σε πολύ κακό βράδυ.

Αν δεν έπαιρνε το χθεσινό ματς, η δίνη της εσωστρέφειας θα την κατάπινε, καθώς οι δύο άλλοι που την είχαν αφήσει αρκετά πίσω, έχασαν βαθμούς. Θα μιλούσαμε ξανά για ακόμα μία χαμένη ευκαιρία ώστε να παραμείνει ανταγωνιστική. Το γεγονός ότι τα κατάφερε να μείνει ζωντανή, έστω και διασωληνωμένη ακόμα καθώς τα "πρέπει" μπροστά της παραμένουν πολλά, της δίνει ελπίδα. Πρωτίστως όμως, την κράτησε μακριά από την ψυχολογική διάλυση.

Καλές οι παρατηρήσεις, οι νουθεσίες και τα ξεκαθαρίσματα, οι τιμωρίες προς παραδειγματισμό των υπολοίπων και προς συνέτιση των "ταραχοποιών" είναι επίσης ωφέλιμες, ωστόσο για την υγεία και "μακροζωία" των αποδυτηρίων, τίποτα δεν λειτουργεί ευεργετικά όπως οι νίκες. Πλέον η ΑΕΚ, για να διατηρηθεί έξω από τον φαύλο κύκλο εσωστρέφειας, στον οποίο κινδύνεψε να εισέλθει πολύ βαθιά, θα πρέπει να συνεχίσει με θετικά αποτελέσματα.

Ηδη στα τέσσερα παιχνίδια πρωταθλήματος που προηγήθηκαν αυτού απέναντι στον Ατρόμητο, είχε πετύχει μόλις μία νίκη, ενώ συμπλήρωσε τα 10 ντέρμπι στο ελληνικό πρωτάθλημα, δίχως να έχει κερδίσει έστω μία φορά! Την τελευταία φορά που τα κατάφερε, ήταν πρωταπριλιά του 2018, εκείνο το 3-0 επί του Παναθηναϊκού. Ακούγεται σαν ψέμα!

Το γεγονός λοιπόν ότι είχε μείνει οκτώ βαθμούς μακριά από την κορυφή, δεν σήμαινε ότι έπρεπε και να τα παρατήσει. Διότι δεν θέλει και πολύ, από την προσωρινή οπισθοχώρηση στη βαθμολογία, να οδηγηθεί στην πλήρη κατάρρευση, να φτάσει στο σημείο να απέχει 23 βαθμούς από την κορυφή, όπως της συνέβη πέρυσι, αλλά και κάμποσες ακόμα φορές τα προηγούμενα χρόνια.

ΤΟ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ ΤΕΣΣΕΡΑ ΣΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΤΙΚΗ

Με το χθεσινό ματς, η ΑΕΚ εισήλθε μια σειρά αγώνων με αντιπάλους ενεργούς σε αρετές και προτερήματα. Οι δύο πρώτοι στα αντίστοιχα ματς πέρυσι, της επέτρεψαν να πάρει μόλις έναν βαθμό. Χθες "έσπασε" την αρνητική παράδοση με τον Ατρόμητο, τώρα καλείται να βρει ένα τρίποντο στο ντέρμπι με τον ΠΑΟ, ώστε να μη γίνουν 11 τα ματς χωρίς νίκη απέναντι στους μεγάλους.

Πριν από αυτά τα ματς, στην Ένωση μιλούσαν για δύο νίκες ώστε να εισέλθει η ομάδα στην αμέσως επόμενη (και εξίσου δύσκολη) δυάδα αγώνων απέναντι σε Αρη (εντός) και ΟΦΗ (εκτός) με καλή ψυχολογία και πίστη ότι μπορεί να κάνει το απαραίτητο σερί που θα της δώσει την ευκαιρία να πλησιάσει περισσότερο στην κορυφή, καθώς οι ΠΑΟΚ και Ολυμπιακός έχουν ήδη απώλειες, ενώ θα υπάρξουν κι άλλες (για έναν εκ των δύο ή και τους δύο!), αφού θα κληθούν να παίξουν μεταξύ τους την 1η του Δεκέμβρη.

Στα παιχνίδια αυτά, λίγη σημασία έχει το πως θα παίξει κι αν θα είναι ελκυστική στο μάτι. Έχει πάψει να ενδιαφέρει αυτό, προτεραιότητά της πρέπει να είναι κυνισμός. Το θέμα είναι να νικά, να παίρνει τους βαθμούς ακόμα και αν διαπιστώνονται οι σημαντικές αδυναμίες που υπάρχουν στο κέντρο της άμυνας και στη μεσαία γραμμή της, καταστάσεις που ούτως ή άλλως είναι αδύνατον να αλλάξουν νωρίτερα από τον Ιανουάριο. Η ΑΕΚ αυτούς θα έχει και με αυτούς θα πορεύεται έως τότε, κοιτώντας μόνο το πως θα νικά.

Ανάμεσά τους είναι και παίκτες που μπορούν να "καθαρίζουν" αυτά τα ματς. Ο Λιβάγια, ο Ολιβέιρα, ο Μάνταλος που μόλις μπήκε στο παιχνίδι χθες, είδαμε ξανά ποδοσφαιρικό ορθολογισμό, ίσως και ο Βέρντε που έκανε ένα καλό ματς και ήταν πολύ άτυχος στη φάση με το δοκάρι. Από κοντά και ο Αλμπάνης ο οποίος όταν μπαίνει ως αλλαγή, είναι πάντα πιο επιδραστικός από όταν ξεκινά τα παιχνίδια. Η μεσοεπιθετική γραμμή της, είναι η δύναμή της. Αποδεδειγμένα μπορεί να σκοράρει αρκετά. Όσο το κάνει, θα έχει ελπίδες για να βρίσκεται κοντά ή και να μειώνει την απόσταση.