Μία από τις πολλές συζητήσεις που προκλήθηκαν εντός ΑΕΚ μετά την (επιεικώς χαρακτηρισθείσα ως) άσχημη εικόνα που είχε η ομάδα στον τελικό του κυπέλλου Ελλάδας και το πρόσωπο ανημποριάς που έβγαλε σε αυτόν, αφορούσαν και στο κέντρο της άμυνάς της.

Μετά το πέρας εκείνου του αγώνα, μειώθηκε και η διαφορά των απόψεων εντός της ομάδας, για το αν θα έπρεπε να αποκτηθεί επιπλέον ένας κεντρικός αμυντικός ώστε να ενισχύσει τους υπάρχοντες. Ύστερα από τα χθεσινό παιχνίδι στο Αγρίνιο, κανονικά θα πρέπει να εξαλείφθηκε.

Το να υπάρχουν διαφορετικές τοποθετήσεις, είναι το υγιές. Άλλωστε μέσα από το διάλογο και την ανταλλαγή απόψεων προκύπτουν συνήθως και οι σωστές αποφάσεις. Μετά έρχεται η αλήθεια των παιχνιδιών και εκεί καταλαβαίνεις πολλά περισσότερα. Ο προπονητής της ΑΕΚ Μάσιμο Καρέρα είχε εξ αρχής τις αμφιβολίες του, ήθελε να νιώσει μεγαλύτερη ασφάλεια με τους κεντρικούς αμυντικούς του, άρα ήταν περισσότερο υπέρμαχος της άποψης ότι θα έπρεπε να υπάρξει αντικατάσταση του Μάριου Οικονόμου με έναν έμπειρο κεντρικό αμυντικό.

Από την άλλη υπήρχε ο λογικός σε έναν βαθμό αντίλογος, σύμφωνα με τον οποίο αν προστεθεί ακόμα ένας στόπερ ενδεκάδας, τότε θα γίνει πιο δύσκολη συνθήκη η εξέλιξη του διεθνούς πλέον Στρατού Σβάρνα αλλά και η χρησιμοποίηση του εξελίξιμου Σλοβένου Ζίγκα Λάτσι για τον οποίο το αρχικό πλάνο προέβλεπε να κάνει τουλάχιστον 20 επίσημα ματς φέτος. Πλέον ο Σλοβένος είναι στα πιτς, με ένα πρόβλημα που ουδείς γνωρίζει πως θα εξελιχθεί.

Το οστικό οίδημα, κάποιες φορές υποχωρεί μέσα σε ένα μήνα και άλλες ταλαιπωρεί ποδοσφαιριστές σε βάθος μηνών, προκαλώντας επιπλοκές ή αποτελώντας προπομπό για επιπλέον προβλήματα. Υπάρχουν και περιπτώσεις που έχει δημιουργήσει πρόβλημα στην εξέλιξη ή και στην καριέρα παικτών. Καλά να είναι ο μικρός και να το ξεπεράσει γρήγορα, όμως είναι μια κατάσταση δύσκολη όσο και απρόβλεπτη για εκείνον και για την ομάδα, η οποία απαιτεί υπομονή και μηδενική πίεση. Κάπως έτσι, άγνωστο για πόσο, η ΑΕΚ έχει μείνει πλέον με 3 κεντρικούς αμυντικούς και την ικανότητα κάποιων όπως ο Ινσούσα και ο Μπακάκης, να λειτουργήσουν ως στόπερ σε άμυνα τριών. Όχι πάλι αυτό όμως, σας παρακαλώ…

ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΑΝΑΛΗΦΘΕΙ

Εδώ έρχεται ο παράγοντας Ντμιτρό Τσιγκρίνσκι. Αν ο προπονητής και ο οργανισμός γενικότερα, αισθάνονταν ασφαλείς με τον Ουκρανό και ήξεραν ότι θα μπορέσει να βγάλει στο ίδιο επίπεδο 30 με 35 ματς της σεζόν, τότε θα είχαν μικρότερους ενδοιασμούς για το αν θα έπρεπε ή όχι να αποκτηθεί επιπλέον ένας κεντρικός αμυντικός. Από τη στιγμή όμως που αυτό δεν ισχύει και με τη γνώση του παρελθόντος σύμφωνα με την οποία ο Τσιγκρίνσκι δεν παίζει (κατά μ.ο.) περισσότερα από 25 ματς κάθε περίοδο, ενισχύεται η άποψη ότι όντως προκύπτει σοβαρή ανάγκη απόκτησης ενός έμπειρου στόπερ. Χώρια που κάθε σεζόν, ο πολύτιμος και αγαπητός Ουκρανός, θα είναι και ένα κλικ πιο αργός. Φάνηκε πολύ αυτό στη φάση του πέναλτι στο Αγρίνιο, θα είναι ένα μειονέκτημα που θα απασχολήσει και στην πορεία.

Κομβικής σημασίας παράμετρος είναι επίσης η παρουσία του Νασίμ Χνιντ και σίγουρα θα χρειαστεί χρόνος για να φανεί αν είναι ο κατάλληλος για να ανταποκριθεί στην απαίτηση κάλυψης του κενού που αφήνει ο Βράνιες. Χθες πάντως ήταν πολύ άτσαλος στα μαρκαρίσματά του, έβγαινε δυνατά στον αντίπαλο αλλά τις περισσότερες φορές κάνοντας φάουλ, ενώ παρά το μπόι του, έχασε αρκετές μονομαχίες στον αέρα. Χρειάζεται χρόνο, προσαρμογή και κυρίως ηρεμία στο παιχνίδι του, αλλιώς θα γίνει ο στόχος των αντιπάλων για γρήγορο «κιτρίνισμα» με προοπτική αποβολής. Αυτός ήταν άλλωστε και ο λόγος που έγινε αλλαγή στο ημίχρονο.

Κατά μία έννοια λοιπόν δεν ήταν λανθασμένη η αρχική προσέγγιση, σύμφωνα με την οποία θα μπορούσε είναι να δοθεί χρόνος στους υπάρχοντες κεντρικούς αμυντικούς για να δείξουν αν είναι ικανοί να σηκώσουν το βάρος έως τον Ιανουάριο κι αν έως τότε αποδειχθεί ότι η ΑΕΚ έχει ξεκάθαρη ανάγκη για επιπλέον έναν στόπερ υψηλότερου επιπέδου, να μπει στη διαδικασία για να τον αποκτήσει.

Αυτή η προοπτική όμως, πλέον δεν υπάρχει. Δεν πρέπει να υφίσταται. Πέραν του ότι η δουλειά δεν βγαίνει και αριθμητικά, η ομάδα έχει ανάγκη από έναν στόπερ που θα είναι κολώνα της στην άμυνα, όχι απλά μια προσθήκη που θα μοιάζει με ημίμετρο. Την παγίδα αυτή, η ΑΕΚ την είχε βρει μπροστά της στο πρόσφατο παρελθόν και έπεσε μέσα. Καλό θα είναι για εκείνη, να μην επαναλάβει το ίδιο λάθος.

ΥΓ. Αξίζουν συγχαρητήρια στον Σταύρο Βασιλαντωνόπουλο. Από την αφάνεια και την έλλειψη εμπιστοσύνης, βασικός σε άλλη θέση. Από την κοψιά του, δύσκολα σε πείθει ότι κάνει για 6αρι ο 28χρονος πια ποδοσφαιριστής, αλλά ακόμα και σε αυτό το ρόλο, έδωσε πολλά περισσότερα από όσα άλλοι που ξέρουν τη θέση. Έτρεξε, μόχθησε, κάλυψε χώρους, διόρθωσε λάθη άλλων, βγήκε νικητής σε τόσες και τόσες μονομαχίες. Επιτέλους, να του δοθεί και μια ευκαιρία δεξιά. Δηλαδή πόσο καλύτερος είναι ο Παουλίνιο; Και γιατί όχι εκείνος, όταν ο προπονητής βλέπει ότι ο Μπακάκης είναι ντεφορμέ;

ΥΓ1. Αρέσει ή όχι και ασχέτως από την (καλώς ή κακώς εννοούμενη) τρέλα του καθενός με την περίπτωση του Μάνταλου, ο αρχηγός της ΑΕΚ είναι απόλυτα κομβικός για το παιχνίδι της. Να το πω και διαφορετικά, είναι αυτός που ξέρει μπάλα σε σχέση με τους υπόλοιπους της μεσαίας γραμμής και μπορεί να την τσουλήσει σωστά, να βρει συμπαίκτες, να ψάξει γκολ και ασίστ, όχι να τη γυρίζει μονίμως προς τα πίσω. Ας ελπίσουμε ότι ο Σάκχοφ θα του δώσει βοήθεια σε αυτό το κομμάτι, διότι ουδείς άλλος εκ των υπαρχόντων μέσων μπορεί να το κάνει, πέραν του Κρστίτσιτς που όμως δεν είναι συνεπής.

ΥΓ2. Με τις δύο αποκρούσεις πέναλτι, ο Τσιντώτας εκτόξευσε την ψυχολογία και αυτοπεποίθησή του στα ύψη. Πλέον μπορούν να νιώσουν και οι άλλοι γύρω του καλύτερα, να τον πιστέψουν περισσότερο και να αισθάνονται ασφάλεια παίζοντας μπροστά του. Δεδομένα, έδιωξε τον καπνό για επιπλέον προσθήκη, αν και ο Γενάρης είναι κοντά για την περίπτωση που ο προπονητής διαπιστώσει κάτι άλλο. Το θέμα είναι ότι πολύ δύσκολα θα μάθουμε τι μπορεί να κάνει ο Αθανασιάδης…