Η παρακίνηση του προπονητή ήταν "να τρέξουν τόσο, ώστε στο τέλος να μην μπορούν να περπατήσουν". Το έκαναν! Για τουλάχιστον 61 λεπτά, το τρεχαλητό ήταν αδιάκοπο. Στο τέλος του αγώνα, το κοντέρ έγραψε τα περισσότερα χιλιόμετρα (112,5 στο σύνολο) από κάθε άλλο ματς του Champions League έως σήμερα. Αυτός ήταν και ένας από τους λόγους για τη νορμάλ ήττα που η ΑΕΚ υπέστη, η οποία θα μπορούσε να είναι ακόμα πιο τιμητική αν δεν είχε επέλθει το ολιγόλεπτο κλακάζ μετά το πρώτο βαυαρικό τέρμα. Η αδράνεια ήταν ξεκάθαρα το αποτέλεσμα της στιγμιαίας απογοήτευσης...

Το πλάνο ήταν προσεγμένο, θύμισε ΑΕΚ με προσέγγιση του Χιμένεθ, ίσως να ήταν και πιο αποδοτικό αν αντί του Μάνταλου, ο Μπακάκης είχε μπροστά του τον Γκάλο κι ο αρχηγός έπαιρνε θέση πίσω από τον Πόνσε αντί του Κλωναρίδη (ή αντιστρόφως). Ακόμα κι έτσι όμως, το τρέξιμο δεν αρκεί. Η ομάδα με την περισσότερη ποιότητα θα βρει τη λύση και η Μπάγερν απέχει έτη φωτός στο συγκεκριμένο κομμάτι, διαθέτει ποδοσφαιριστές που δεν θα καταδέχονταν να παίξουν σε ελληνική ομάδα, ούτε στα βαθιά γεράματά τους.

Η αίσθηση που δημιουργεί η αποδοχή μιας ήττας την οποία η Ένωση προσπάθησε πολύ να αποφύγει, βοηθά στο να μεταβεί ομαλώς στην επόμενη ημέρα της. Για την καθημερινότητα των ποδοσφαιριστών και του προπονητή, μετράει πολύ το ότι δεν έπαθαν και τίποτα. Ενδεχομένως να είναι μια άνοστη ή και μίζερη προσέγγιση, ωστόσο από την άλλη συνιστά και μια παραδοχή της αλήθειας.

Χωρίς τον Λιβάγια, με τον Μπογέ ακόμα ανέτοιμο για να πάρει παιχνίδι ως βασικός, δίχως έναν παίκτη διαφορετικού τύπου και κλάσης στη μεσαία γραμμή της (αφού δεν αποκτήθηκε τέτοιος), υπερβάσεις με τη Μπάγερν, δεν δικαιούσαι να προσδοκάς. Από εδώ και εμπρός θα αρχίζει να ξετυλίγεται η περίοδος που η ΑΕΚ θα κριθεί για τη δουλειά και τις δυνατότητές της. Με πολλά εμπόδια να ορθώνονται εκ νέου μπροστά της, όχι όμως πλέον αυτά των σημαντικών απωλειών.

ΤΑ ΚΕΚΛΕΙΣΜΕΝΩΝ, Ο ΠΑΟ ΚΑΙ Η ΜΠΑΓΕΡΝ

Πολλαπλή η απαίτηση: Να κατακτηθεί σε πρώτη φάση το τρίποντο απέναντι στον Άρη, στον πρώτο (εκ των δύο) κεκλεισμένων των θυρών αγώνα στο ΟΑΚΑ. Σε αυτό το παιχνίδι πρέπει να μπει η βάση για τη συνέχιση της αντεπίθεσης που η ΑΕΚ έβαλε μπροστά με το διπλό στη Ριζούπολη, ύστερα από το σοκ της απώλειας βαθμών. Ακόμα όμως κι αν τα καταφέρει, το ίδιο θα πρέπει να πράξει απέναντι στον ΠΑΟ ως φιλοξενούμενη και ακολούθως κόντρα στον Ατρόμητο, ξανά χωρίς κόσμο στο Ολυμπιακό Στάδιο. Ένα βουνό...

Ενδιάμεσα (συγκεκριμένα πριν από το ματς με τον Ατρόμητο), θα κληθεί να ανταποκριθεί στην πιο επικίνδυνη αποστολή της σεζόν, παίζοντας στο Μόναχο κόντρα στη Μπάγερν. Εκεί θα έχει κατηφόρα, με την ΑΕΚ να μάχεται να κρατήσει όσο πιο χαμηλά γίνεται, το εύρος της ήττας της. Θα είναι μια σειρά αγώνων που θα φανεί ξεκάθαρα αν θα διατηρηθεί, στη χειρότερη για εκείνη περίπτωση (δηλαδή να νικά ο ΠΑΟΚ συνέχεια), στο -6 από την κορυφή, προσπαθώντας παράλληλα να μην της πέσει ο βαυαρικός ουρανός στο κεφάλι.

Το καλό για τον Ουζουνίδη είναι ότι μεσοεπιθετικά προκύπτουν περισσότερες λύσεις και υψηλότερος βαθμός ετοιμότητας παικτών στους οποίους ο προπονητής ποντάρει πολλά. Του παρέχεται η ευκολία να παρατάξει την ομάδα όπως ακριβώς σχεδίαζε το περασμένο καλοκαίρι, σκεπτόμενος τη στιγμή που ο Πόνσε και ο Μπογέ θα είναι σε πλήρη ετοιμότητα. Στο πιο δύσκολο κομμάτι της σεζόν, καλείται να μας παρουσιάσει το σύνολο που είχε πάντα στο μυαλό του. Εδώ θα κριθούν πολλά, τώρα που η ΑΕΚ πρέπει να αποδείξει ότι έχει τον τρόπο να παραμείνει διεκδικητική, μέχρι το τέλος.

Photo Credits: Eurokinissi