Το παραδοσιακό ντέρμπι της Αθήνας προσέφερε ένα άθλιο ποδοσφαιρικό θέαμα. Πραγματικά είναι πολύ δύσκολο να βρεις κάτι καλό για να σχολιάσεις μετά από αυτό το παιχνίδι. Όσο αναφορά το δημιουργικό κομμάτι και το ποδόσφαιρο που παρήγαγαν οι δύο ομάδες, είναι αδύνατον να υπάρξει ένα θετικό επιχείρημα.

ΕΡΕΘΙΣΜΑ

Παρακολουθώντας αυτόν τον αγώνα, δίνεται ένα ερέθισμα για να προσπαθήσεις να κάνεις γιο ή αν έχεις σε μικρή ηλικία να τον σπρώξει στο συγκεκριμένο άθλημα. Είναι πολύ δύσκολο για ένα αγόρι που παίζει ποδόσφαιρο να μην μπορεί να σταθεί σε αυτό το επίπεδο. Τι να φοβηθεί; Τον ρυθμό, την ένταση, την ταχύτητα ή την τεχνική κατάρτιση που είχαν οι ποδοσφαιριστές των δύο ομάδων; Θα ξεκινήσω ανάποδα, αλλά είναι και ένας αγώνας, που αν προσπαθήσεις να τον αναλύσεις, μειώνεις τον εαυτό σου.

ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΦΟΒΗΘΗΚΕ Ο ΔΩΝΗΣ;

Δεν μπορώ να καταλάβω τι ακριβώς φοβήθηκε ο προπονητής του Παναθηναϊκού και έκανε τις δύο του αλλαγές στο 90ο λεπτό. Έβλεπε ένα αγώνα αργό, που ήταν αδύνατον για τον αντίπαλο του να βρει τρόπο να δημιουργήσει καθώς οι ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ, για διάφορους λόγους είχαν μπλοκαριστεί. Ο Δώνης δεν είχε να περιμένει κάποια έκπληξη καθώς ο Χιμένεθ ολοκλήρωσε νωρίς της αλλαγές του, χωρίς να καταφέρει να αλλάξει το παραμικρό στον τρόπο που αναπτυσσόταν η ομάδα του. Ο ίδιος είχε το δικαίωμα να κάνει δύο αλλαγές και επιλογές που του επέτρεπαν να δώσει λίγο ταχύτητα και επιθετικότητα στην ομάδα του. Είχε στον πάγκο, τους Εμαννουηλίδη, Χατζηγιοβάννη, Χατζηθεοδωρίδη, πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω, τι ήταν αυτό που τον φόβισε και έκανε τις αλλαγές στις καθυστερήσεις.

Η ΑΝΑΝΕΩΣΗ ΠΑΕΙ ΠΕΡΙΠΑΤΟ

Ο Παναθηναϊκός, παρουσιάστηκε με τακτική με τρία στόπερ, τρία κεντρικά χαφ και χωρίς κανένα από τα τρία παιδιά που στην πράξη έχουν βγει μπροστά και δικαιολογούν ακόμα το επιχείρημα της ανανέωσης. Ο Μπουζούκης είχε επιλεχτεί να εκτίσει την τιμωρία του, ο Μαυρομάτης ήταν τραυματίας, ο Χατζηγιοβάννης ντεφορμέ, τα υπόλοιπα παιδιά τα έχουμε πάει πίσω. Ο μέσος όρος της ενδεκάδας του Παναθηναϊκού ήταν 27,1 έτη. Συγνώμη, αλλά, δεν μπορώ να βρω κέρδος από αυτό το άθλιο παιχνίδι, από μία τόσο φοβισμένη εμφάνιση, δίχως προσπάθεια για δημιουργία, όταν τουλάχιστον δεν υπάρχει η κάλυψη πως φτιάχνεται κάτι για το μέλλον. Η ΑΕΚ κατέβασε ενδεκάδα με μέσο όρο ηλικία 26,4 έτη, δηλαδή πιο νεανική ομάδα.

ΚΟΥΛΙΜΠΑΛΙ ΚΑΙ ΤΡΙΑΔΑ ΜΕΣΩΝ

Την μεγάλη διαφορά την έκανε η επιστροφή του Κουλιμπαλί στην τριάδα της άμυνας. Όταν ο Γιώργος Δώνης, διαθέτει υγιείς τους Γιόχανσον, Ινσούα, Κουλιμπαλί μπορεί να εφαρμόσει με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση την τακτική με τους τρεις αμυντικούς.

Η χρησιμοποίηση του Κουλιμπαλί σαν δεξί στόπερ, κάνει την τελευταία γραμμή άμυνας πιο γρήγορη, πιο δυνατή στις μονομαχίες. Επίσης σε αντίθεση με άλλα παιχνίδια, αυτή τη φορά, δεν επέλεξε να χρησιμοποιήσει το 3-4-3, τακτική που αφήνει τον Παναθηναϊκό με δύο χαφ, αλλά ένα καθαρό 3-5-2.

Οι συγκεκριμένες αλλαγές, έκαναν τον Παναθηναϊκό, πολύ πιο δεμένο αμυντικά και η ΆΕΚ χρειαζόταν να έχει εμπνεύσεις και ταχύτητα για να απειλήσει και να εκμεταλλευτεί το υπερβολικά συντηρητικό παιχνίδι του αντιπάλου της.

ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΜΗΔΕΝ

Η ομάδα του Χιμένεθ δεν είχε τίποτα, ήταν το απόλυτο μηδέν, για τον Παναθηναϊκό, μπορείς να βρεις και να γράψεις και δύο τρία καλά λόγια, για το γεγονός πως παρουσιάστηκε πιο γρήγορος και πιο δυνατός στις αντιδράσεις του σε χαμηλά μέτρα. Για την εμφάνιση της ΑΕΚ, δεν γίνεται να υπάρξει το παραμικρό θετικό σχόλιο. Ο κόσμος της απηύδησε και στο τέλος δίκαια την αποδοκίμασε.

Απέναντι σε μία αρματωμένη ομάδα, η απουσία του Μάνταλου αποδείχτηκε κομβική, όπως και η έλλειψη στο ρόστερ ακραίου επιθετικού με ταχύτητα. Η ΑΕΚ έπαιζε με αντίπαλο που είχε τρία κεντρικά χαφ, που δεν έπαιρναν κανένα ρίσκο και έμοιαζε σαν να είχαν εντολή να κάψουν από τα πατήματα τους το χορτάρι στον χώρο που τους τοποθέτησε ο προπονητής τους. Απέναντι σε μία τόσο συντηρητική προσέγγιση, έπαιξε με δύο καθαρά 6άρια. Ήταν τέτοια η συμπεριφορά του Παναθηναϊκού στο γήπεδο, που η ταυτόχρονη παρουσία των Γαλανόπουλο, Σιμόες δεν είχε κανένα απολύτως νόημα.

Δεν υπήρχε ποδοσφαιριστής που να μπορεί να δημιουργήσει ή να απειλήσει με κάθετο παιχνίδι από τον άξονα. Στα αριστερά ο Μπακάκης έπαιζε με ανάποδο πόδι και δεν μπορούσε να προσφέρει πλάτος. Τον Μπογιέ τον έπαιζαν πολύ εύκολα οι Γιόχανσον, Κουλιμπαλί και ο Μπακασέτας συνέκλινε συνέχεια προς τα μέσα, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει τρόπος να απειλήσει η ΑΕΚ.

ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ

Σε ολόκληρο το παιχνίδι, δεν κατάφερε να περάσει την μπάλα προς το επιθετικό της δίδυμο και να δημιουργήσει μία συνεργασία. Απέναντι σε έναν αντίπαλο φοβισμένο, που δεν έψαξε αυτά που του φώναζε το παιχνίδι να διεκδικήσει, στην πραγματικότητα δεν έκανε ούτε μία ευκαιρία. Δύο φευτοφάσεις έκανε όλες κι όλες. Το σουτ του Λιβάγια που κόντραρε στον Κουλιμπαλί, άλλαξε πορεία η μπάλα και πήγε έξω από το δοκάρι ενώ είχε νικηθεί ο Διούδης και αυτή στο 51ο λεπτό που αναγκάστηκε ο Μπογιέ να βγει να πάρει την μπάλα και να ψάξει μόνος του να βρει χώρο για να εκβιάσει τελική. Παρότι είναι αδύνατο να μπει γκολ, από την γωνία που εκτέλεσε, ήταν τόσο άδειο το παιχνίδι, που αυτή η εκτέλεση αγανάκτησης του Μπογιέ μπαίνει στις στιγμές του αγώνα. Δύο στιγμές είχε και ο Παναθηναϊκός, την ευκαιρία του Μακέντα από την υπέροχη πάσα του Δώνη στο πρώτο μέρος και η κεφαλιά του Κουρμπέλη στο τέλος.

Η αλήθεια είναι πως η ΑΕΚ είχε εγκλωβιστεί, δεν βρήκε στο ρόστερ του λύση ο Χιμένεθ ούτε με τις αλλαγές, να μπερδέψει την άμυνα του Παναθηναϊκού. Στο τελευταίο μισάωρο, χρησιμοποίησε τον Κρίστισιτς, πιο ψηλά από τους δύο κεντρικούς χαφ, σαν δεκάρι μπας και καταφέρει να περάσει κάποια πάσα στην τριάδα των Μπακασέτα, Λιβάγια, Πόνσε. Δεν άλλαξε τίποτα, μόνιμα στο 4-2-3-1 που έπαιξε ο Χιμένεθ, η επιθετική τετράδα έμοιαζε αποκομμένη από την υπόλοιπη ομάδα. Για να ανοίξεις μία άμυνα τόσο συμπαγής και γεμάτη από ποδοσφαιριστές στον άξονα, θες παιχνίδι και κίνηση από τις πίσω γραμμές και από τα άκρα, κάτι που δεν υπήρχε.

ΧΑΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ

Για μένα και ο Παναθηναϊκός είναι χαμένος. Το αμυντικό πλάνο βγήκε, αμύνθηκε με μεγαλύτερη ένταση και αυτοπεποίθηση σε σχέση με άλλες φορές, όμως το παιχνίδι του φώναζε πως μπορεί να το χτυπήσει, να κυνηγήσει κάτι περισσότερο. Δεν το έκανε ήταν φοβισμένος και πραγματικά δεν μπορώ να βρω ποιο είναι το κέρδος να παίζει παιχνίδια ο φετινός Παναθηναϊκός χωρίς κανένα νέο στην βασική ενδεκάδα. Δεν έχει λογική, αυτό που συμβαίνει με τον Μακέντα. Για ακόμα ένα παιχνίδι ήρθε σε ελάχιστες επαφές με την μπάλα, όταν μπήκε ο Κεμπετσής προσέφερε κρατήματα με πλάτη, που δεν τα δίνει ο Ιταλός.

Σε κάθε περίπτωση και οι δύο ομάδες έδειξαν πως δεν είναι καλά, προσέφεραν ένα άθλιο θέαμα και ο Παναθηναϊκός τουλάχιστον μπορεί να κουβαλήσει για την συνέχεια, το γεγονός πως με τον Κουλιμπαλί στα δεξιά και με τρία κεντρικά χαφ, γνωρίζει πως έχει μεγαλύτερη αμυντική ασφάλεια. Η ομάδα του Χιμένεθ χωρίς τον Μάνταλο ήταν γυμνή δημιουργικά και δικαιολογημένα αποδοκιμάστηκε από τον κόσμο της.