Η Εθνική μας ομάδα απέναντι στην Βοσνία έκανε το καλύτερο της παιχνίδι από την ημέρα που γύρισε από τα γήπεδα της Βραζιλίας. Έστω και σε δύο αδιάφορους αγώνες, ο Φαν Σιπ κατάφερε να παρουσιάσει μία ομάδα που είχε σχέδιο και τη διάθεση να προσπαθήσει.

Μέσα σε τρεις ημέρες είχαμε δύο αναμετρήσεις που χρειαζόντουσαν τελείως διαφορετική προσέγγιση και στο τέλος ο βαθμός που μπαίνει είναι θετικός. Η αλήθεια είναι πως σε αυτήν την αποστολή πήγαμε χωρίς προσδοκίες και η Εθνική μας τα πήγε πολύ καλύτερα απ' ό,τι αναμενόταν.

ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΚΑΙ ΕΝΤΑΣΗ

Ο Φαν Σιπ που είχε πάρει απογοητευτικό βαθμό στα δύο του πρώτα παιχνίδια με Φινλανδία και Λιχνενστάιν, βγήκε πολύ κερδισμένος από το πακέτο αγώνων του Οκτωβρίου.

Για την Εθνική μας ομάδα, υπάρχει μόνο ένας δρόμος, η υποχρέωση να επενδύσει σε ποδοσφαιριστές που μπορούν να μας προσφέρουν ταχύτητα, ένταση, ενέργεια, δυναμισμό, επιθετικότητα στα μαρκαρίσματα και γρήγορη μεταφορά μπάλας.

Σε αυτό το πλαίσιο κινήθηκε ο Φαν Σιπ, χρησιμοποίησε μία νεανική ενδεκάδα, με μέσο όρο ηλικίας 25 έτη και 27 ημέρες, με ποδοσφαιριστές που μπορούν να δώσουν περισσότερη ενέργεια. Ο Γαλανόπουλος πήρε μία ευκαιρία που έπρεπε να του έχει δοθεί νωρίτερα και ανταποκρίθηκε. Ο Λημνιός βρίσκεται σε περίοδο που είναι σε πολύ καλή κατάσταση και ήταν εντυπωσιακός και στα δύο παιχνίδια, ενώ ο Μπακασέτας έπαιξε για πρώτη φορά σε δύο συνεχόμενα παιχνίδια με την Εθνική στον χώρο του και ήταν φανερό που ένιωθε πολύ άνετα.

Η ΣΥΝΤΑΓΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ

Ο Φαν Σιπ πρέπει να χτίσει μία ομάδα, με ταχύτητα γύρω από έναν από τους ποιοτικούς ποδοσφαιριστές που διαθέτουμε. Ασφαλώς αν είναι σε φόρμα ο Φορτούνης, ο ρόλος του επιτελικού χαφ, του ανήκει. Θα είναι όμως έγκλημα, να βγάλουμε ξανά εξτρέμ από την ενδεκάδα για να χωρέσουν όλοι. Η συνταγή είναι αυτή που βρήκαμε σε αυτά τα δύο παιχνίδια.

Πάντοτε ένας εκ των Γαλανόπουλου, Ζέκα στον άξονα, χρησιμοποίηση καθαρών εξτρέμ και ένας εκ των Φορτούνη, Μπακασέτα, Πέλκα στην βασική ενδεκάδα και μόνο στην φυσική τους θέση. Ασφαλώς και όταν είναι καλά ο Φορτούνης κλειδώνει την θέση, είδαμε όμως πόσο άνετα ένιωθε και ο Μπακασέτας στον φυσικό του χώρο και πόσο καλύτερα λειτούργησε, απ' ό,τι όταν τον βάζαμε αναγκαστικά για να χωρέσει κι αυτός, στα άκρα.

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΤΙΜΩΡΙΑ

Σε αντίθεση με ό,τι πίστευαν αρκετοί, στην Εθνική μας φαίνεται πως έκανε καλό το κόψιμο των Παπασταθόπουλο, Μανωλά. Ασφαλώς και τα δίδυμα στην άμυνα που χρησιμοποιήσαμε δεν ανήκουν στο ίδιο αγωνιστικό επίπεδο. Μόνο που οι δυο τους, έχουν πολλά χρόνια να παίξουν καλά στην Εθνική μας ομάδα. Οι συνεχόμενες αποτυχίες, τους είχαν κουράσει, όπως είχε ενοχλήσει και η στάση τους. Δεν ήταν οι μόνοι που κόπηκαν, αλλά αυτοί οι δύο ήταν τα πιο ηχηρά ονόματα.

Από το παιχνίδι με την Ιταλία, έγινε φανερό πως η ανανέωση βοήθησε σημαντικά, στο να βελτιωθεί το κλίμα στην Εθνική μας. Ήταν δεδομένο πως τα νέα παιδιά, που μπήκαν στην αποστολή, αλλά και αυτοί που προϋπήρχαν και ένιωσαν την υποχρέωση να βγουν πιο μπροστά, θα είχαν "δίψα" για να πετύχουν. Αυτό που δεν ήταν εύκολο να φανταστεί κανείς, είναι πως θα πίστευαν πως μπορούν και θα έβρισκαν τρόπο, να φανεί η όρεξη τους στο γήπεδο.

Η αλήθεια είναι, πως τα κατάφεραν και πέτυχαν να μας κάνουν να θέλουμε να τους ξαναδούμε. Δεν ήταν εύκολο να συμβεί αυτό, είχαν γίνει πολλά άσχημα πράγματα και όσοι είχαμε κρατήσει ένα δέσιμο με την Εθνική μας, οιώθαμε προδωμένοι από τον τρόπο που λειτουργούσαν οι διεθνείς μας. Αυτή την νοοτροπία την τιμώρησε καλά ο Φαν Σιπ με τις κλήσεις του, η μεγαλύτερη τιμωρία, όμως ήρθε από την εικόνα αυτών των παιδιών.

ΑΜΥΝΘΗΚΑΝ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΑ ΟΙ ΒΟΣΝΙΟΙ

Ασφαλώς θα πρέπει να ξέρουμε για τι μιλάμε. Το ταβάνι, των δυνατοτήτων παραμένει περιορισμένο και αυτό φαίνεται, από μία ματιά στο βιογραφικό των διεθνών. Οι Βόσνιοι, είναι μία ομάδα, που αμύνεται άθλια και έχει χάσει όλα τα εκτός έδρας παιχνίδια του ομίλου. Μάλιστα στο τελευταίο τους εκτός έδρας παιχνίδι, πριν παίξουν με την Εθνική μας έχασαν με 4-2 από την Αρμενία. Ήταν φανερό από την ευκολία, που έβγαιναν μόνοι τους οι ακραίοι ποδοσφαιριστές, μετά από κάθε ανέβασμα, πως δεν έπαιρναν οι αντίπαλοι τους, καμία κίνηση στον χώρο.

Όμως αυτήν την φορά δουλέψαμε πάνω σε αυτό. Άλλωστε δεν γίνεται να ξεχάσουμε το πρόσφατο παιχνίδι με το Λιχνενστάιν. Έχουν περάσει μόλις 5 εβδομάδες από εκείνο το απαράδεκτο για τους διεθνείς βράδυ και η πρόοδος είναι τεράστια. Η επιλογή του Ολλανδού τεχνικού, να επενδύσει στην ταχύτητα βγήκε και κάποια παιδιά, που πήραν μεγαλύτερες αρμοδιότητες πράγματι βγήκαν μπροστά.

Ασφαλώς και όλα ήταν πιο εύκολα, καθώς κανένας δεν περίμενε το παραμικρό, τα παιχνίδια δεν είχαν κίνητρο για την Εθνική μας, όμως η προσπάθεια έγινε και δεν μπορεί να μην χειροκροτηθεί, ειδικά αν φέρνοντας στην μνήμη μας, όσα έχουν προηγηθεί.

ΣΤΑΦΥΛΙΔΗΣ ΣΤΟΠΕΡ

Λάθη έγιναν, όπως και πράγματα τα οποία δεν μπορούν να εξηγηθούν με την λογική. Είναι μεγάλο άλμα λογικής να ξεκινάς στο κέντρο της άμυνας, με το δίδυμο Χατζηδιάκος. Σταφυλίδης. Ο μπακ της Χοφενχάιμ δυσκολεύτηκε πολύ σε έναν ρόλο που είναι ξένος για τον ίδιο, έκανε πολλές λανθασμένες πάσες, όμως ήταν μαχητικός και βοηθήθηκε σημαντικά, από το γεγονός πως είχαμε πάρει τελείως την ενέργεια του παιχνιδιού.

Σε κάθε περίπτωση, άσχετα από την εικόνα και το αποτέλεσμα, είναι παράλογο σε Εθνική ομάδα, που μπορεί να επιλέγει ο ομοσπονδιακός ποδοσφαιριστές και να φροντίζει, ώστε να μην υπάρχει πρόβλημα στο κέντρο της άμυνας, να δοκιμάζεις σαν στόπερ κάποιον ακραίο μπακ. Δεν μας δημιούργησε κανένα πρόβλημα επί της ουσίας, γιατί είχαμε πάρει εντελώς την ενέργεια του αγώνα, κλέβαμε συνεχώς μπάλες ψηλά και δεν χρειαζόμασταν να μένουμε χαμηλά.

ΕΝΤΑΣΗ, ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΜΠΑΛΑΣ ΚΑΙ ΤΡΕΞΙΜΑΤΑ

Λειτούργησαν καλά οι γραμμές μας. Στον άξονα οι Κουρμπέλης, Γαλανόπουλος έκλεβαν μπάλες ψηλά, τους ακολουθούσε η τελευταία γραμμή άμυνας, χωρίς να υπάρχουν επικίνδυνες αποστάσεις και χτίζαμε συνεχώς δεύτερες και τρίτες επιθέσεις. Στα άκρα, οι Βόσνιοι πραγματικά λειτουργούσαν σαν ερασιτεχνική ομάδα, έμοιαζε σαν οι ακραίοι επιθετικοί να αφήνουν τα ανεβάσματα για τους εσωτερικούς χαφ, αυτοί για τους μπακ που για έναν περίεργο λόγο, ενώ δεν είχαν βοήθειες έπαιζαν εσωτερικά και είχαν τις πλευρές τους άδειες.

Πήραμε αυτοπεποίθηση μέσα στο παιχνίδι και επενδύσαμε πολύ στο γεγονός πως η μπάλα κερδιζόταν ψηλά, είχαμε εύκολη κατοχή και τα τρεξίματα των μπακ δημιουργούσαν συνέχεια υπεραριθμία. Οι Λημνιός, Μπακασέτας, έμοιαζαν σαν να συνεχίζουν από το παιχνίδι του Σαββάτου και όσο ο χρόνος πέρναγε, εμείς ανεβάζαμε ένταση και οι Βόσνιοι έχαναν μάχες.

ΜΕ ΔΥΟ ΚΑΘΑΡΑ ΕΞΤΡΕΜ

Το σκορ θα μπορούσε να έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις, ήμασταν εξαιρετικά άτυχοι, που είχε κολλήσει στο 1-1. Ο Φαν Σιπ βοήθησε πολύ με τις αλλαγές. Παρότι ο Μάνταλος, ήταν πολύ καλός τακτικά και έκλεψε πολλές μπάλες, ο Ολλανδός τεχνικός επένδυσε στο γεγονός, πως έχουν τρομερό πρόβλημα στα άκρα οι Βόσνιοι. Αποφάσισε να παίξει έγκαιρα το χαρτί των δύο εξτρέμ και πραγματικά αυτή η είσοδος του Μασούρα και η ταυτόχρονη χρησιμοποίηση του με τον Λημνιό, δημιούργησαν προϋποθέσεις για να καθαρίσουμε το παιχνίδι.

Ο Μασούρας στον χρόνο που αγωνίστηκε, έκανε 7 τελικές. Η είσοδός του ανέβασε ακόμα περισσότερο την αρχική πίεση, οι συνθήκες του παιχνιδιού επέτρεψαν στους Λημνιό, Μασούρα να μην κυνηγάνε τα μπακ, αλλά να ασκούν πίεση στην αρχική ανάπτυξη των Βόσνιων, τους οδήγησαν σε λάθη και τους κούρασαν. Ο τερματοφύλακας τους, Ιμπραχίμ Σεχίκ, έπαιζε μόνος του την Εθνική, έκανε εκπληκτικές αποκρούσεις και κράταγε το αποτέλεσμα.

Η ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΣΤΙΓΜΗΣ

Ο Φαν Σιπ, προφανώς, έβλεπε τα προβλήματα που έχουν οι Βόσνιοι στην αντιμετώπιση των επιθέσεων που βγαίνουν ανάμεσα στα στόπερ και στα μπακ και αποφάσισε να αλλάξει την τελευταία του αλλαγή. Είχε ετοιμάσει τον Δώνη, όμως είχε μία έμπνευση και του βγήκε. Αποφάσισε για τις τελευταίες επιθέσεις, να βάλει τον φρέσκο Φετφατζίδη στον χώρο που ο Λημνιός είχε ζαλίσει Κολάσινατς, Μπίσαχιτς, ποντάροντας σε μία ακόμα ατομική ενέργεια. Ο Φετφατζίδης του την έδωσε και οι Βόσνιοι έβαλαν μόνοι τους την μπάλα στα δίχτυα, χαρίζοντάς μας ένα τέρμα, που όσοι ξεκίνησαν να δουν αδιάφορα την Εθνική, το πανηγύρισαν με την ψυχή τους.

ΜΕ ΑΥΤΌ ΤΟ ΠΑΘΟΣ, ΘΑ ΗΜΑΣΤΑΝ ΣΤΗΝ ΜΑΧΗ ΠΡΟΚΡΙΣΗΣ

Άξιζαν τα παιδιά αυτήν την νίκη και πέτυχαν, να μας κάνουν να θέλουν να τους ξαναδούμε. Είναι τεράστια η απόσταση, από όσα είδαμε στα παιχνίδια του Ιουνίου και του Σεπτεμβρίου, με αυτήν την εικόνα που έβγαζε θέληση και υγεία, στα παιχνίδια με Ιταλία και Βοσνία.

Υπήρχαν λάθη και ασφαλώς δεν πρέπει να παραγνωρίσουμε, πως ο αντίπαλός μας έπαιξε άθλια. Η Βόσνια στο τελευταίο εκτός έδρας παιχνίδι της, έφαγε 4άρα από την Αρμενία και στο ΟΑΚΑ, αμύνθηκε σαν ερασιτεχνικός σύλλογος. Όμως αν παίζαμε με αυτό το πάθος και με αυτήν την φιλοσοφία, στο Τάμπερε και με το Λιχτενστάιν, τώρα θα ήμασταν ακόμα στην μάχη της πρόκρισης.

Τουλάχιστον για να διεκδικήσεις την πρόκριση σου στα τελικά του Ευρωπαϊκού, που πηγαίνουν 24 από τις 53 ομοσπονδίες, που έχουν δικαίωμα συμμετοχής, δεν χρειάζεται να είσαι και καμία ομαδάρα. Δεν είναι τίποτα το αξιόλογο οι Φινλανδοί που πήραν την πρόκριση στα τελικά. Δυστυχώς χάσαμε για δεύτερη συνεχόμενη φορά, την ευκαιρία που δίνεται στις ομάδες που δεν είναι στο πιο υψηλό επίπεδο, να μετέχουν στα τελικά, με το άνοιγμα που έχει γίνει προς τις κατώτερες ποδοσφαιρικά χώρες της Ευρώπης.