Η χθεσινή επισημοποίηση της απόφασης που έχει πάρει ο Μέσι να αποχωρήσει από την Μπαρτσελόνα, συγκλονίζει τον πλανήτη του ποδοσφαίρου. Αποτελεί μία πραγματικότητα που πολύ πίστευαν πως ποτέ δεν θα ζήσουν. Ο Μέσι έχει ταυτιστεί σε τεράστιο βαθμό με τον συγκεκριμένο σύλλογο, με τις ποδοσφαιρικές αρχές που πρεσβεύει και στην πλειοψηφία του κόσμου φαινόταν αδύνατον να τον φανταστεί κάποιος σε άλλη ομάδα.

ΣΤΟ ΜΑΝΤΣΕΣΤΕΡ ΔΟΥΛΕΥΕΤΑΙ ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑ

Εδώ όμως είναι και όλη η ουσία, το ποδόσφαιρο που αγαπάει, που έχει ταυτιστεί με την φιλοσοφία του ο Μέσι και μέσα από αυτό πέτυχε όλες του τις μεγάλες επιτυχίες, δεν το παίζει τα τελευταία χρόνια η Μπαρτσελόνα, δουλεύεται και εξελίσσεται με τα θετικά και τα αρνητικά του στο Μάντσεστερ. Για τον μύθο και την ψυχοσύνθεση του Μέσι, το να φύγει στα 33 του χρόνια, από το άρρωστο πλέον περιβάλλον της Βαρκελώνης, που είναι ξεκάθαρο πως χρειάζεται πολλές αλλαγές και να πάει να κλείσει την ευρωπαϊκή του τουλάχιστον καριέρα στην Σίτι, θα είναι η καλύτερη επιλογή.

ΠΑΙΖΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΥΘΟ ΤΟΥ

Θα βοηθήσει τον μύθο του, χωρίς να πάρει το παραμικρό αγωνιστικό ρίσκο. Όλοι οι μεγάλοι αθλητές, μετά από μία ηλικία παίζουν μόνο για τον προσωπικό τους μύθο. Δεν ενδιαφέρονται ούτε για ομάδες, δεν δένονται με φανέλες και συναισθήματα, πάνω από όλα είναι το όνομα τους, το πόσο μεγάλο θα είναι το αποτύπωμα που θα αφήσουν. Υπάρχουν περιπτώσεις που νιώθουν γεμάτοι από όσα έχουν πετύχει, αντιλαμβάνονται πως ο χρόνος θα αφήσει πάνω τους τα σημάδια του και ολοκληρώνουν νωρίς την καριέρα τους, επειδή δεν μπορούν να αντέξουν το να μπαίνουν στο γήπεδο και να μην είναι οι καλύτεροι. Υπάρχουν και περιπτώσεις με αθλητές, που δεν μπορούν να φανταστούν τον εαυτό τους, μακριά από το ποδόσφαιρο και ψάχνουν τρόπους να επιμηκύνουν την καριέρα τους.

ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ

Ο Μέσι στα 33 του, δεδομένα έχει ακόμα 2-3 καλά χρόνια ποδοσφαίρου, είναι όμως και σίγουρο πως ο χρόνος θα αρχίσει να του παίρνει ένταση, πέταγμα, ταχύτητα και αντοχές. Φυσικά, επειδή μιλάμε για τον πιο άρτια προικισμένο τεχνικά ποδοσφαιριστή που έχει εμφανιστεί, είναι σίγουρο πως θα διατηρήσει στοιχεία που μπορούν να κάνουν την διαφορά. Την τεχνική κατάρτιση, την επαφή με την μπάλα, τα απίθανα χτυπήματα, δεν μπορεί να του τα πάρει εύκολα ο χρόνος. Όλοι οι μεγάλοι αθλητές όμως, μετά από μία ηλικία, χρειάζονται προστασία. Προστασία που θα στην παρέχει ο προπονητής σου, ο σύλλογος που αγωνίζεσαι, η κατεύθυνση και ο τρόπος που θα σε πλαισιώσει η ομάδα σου. Ο Μέσι τα τελευταία χρόνια, αυτήν την προστασία από την Μπαρτσελόνα δεν την είχε. Πιθανότατα να έχει και ο ίδιος ευθύνες, να βολεύτηκε μένοντας σε ένα περιβάλλον που δεν του βάζει την παραμικρή πίεση και γυρνάνε όλα γύρω από τα δικά του "θέλω". Δεν το γράφω με βεβαιότητα, δεν είμαι ούτε στο μυαλό του Μέσι, ούτε παρών στις συζητήσεις που γινόντουσαν μέσα στην ομάδα, είναι όμως ένα πιθανό ενδεχόμενο.

ΤΑ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΑ ΕΚΡΥΒΑΝ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΠΤΩΣΗ

Σε κάθε περίπτωση η επιλογή των διοικήσεων του συλλόγου, από την ημέρα που έφυγε ο Γκουαρδιόλα να μην επενδύσει σε προπονητές με μεγάλη προσωπικότητα, έδωσε στον χρόνο το δικαίωμα να αφήσει τα δικά του σημάδια. Το επίπεδο που είχε φτάσει η Μπαρτσελόνα, η κλάση του ρόστερ ήταν τόσο υψηλή, που υπήρχε τεράστιο περιθώριο πτώσης. Η δυνατότητα που είχαν οι ποδοσφαιριστές να κερδίζουν μεγάλο ποσοστό παιχνιδιών στο εγχώριο πρωτάθλημα, ικανό να φέρνει τα πρωταθλήματα, δημιουργούσε προϋποθέσεις, αποπροσανατολισμού. Τα τελευταία χρόνια, βλέποντας την Μπαρτσελόνα, ήξερες πως θα απολαύσεις τον Μέσι, το ποδόσφαιρο όμως που σου παρουσίαζε ο σύλλογος δεν ήταν το κορυφαίο στον κόσμο. Το γεγονός αυτό, ήταν μία πραγματικότητα που θα έπρεπε να απασχολήσει τους ανθρώπους της ομάδας, όμως οι τίτλοι ερχόντουσαν και τίποτα δεν άλλαζε, μέχρι που φθάσαμε στην 8άρα.

Η Μπαρτσελόνα πήρε ακόμα και το Champions League το 2015, χωρίς η εικόνα της να έχει καμία σχέση με την ομάδα που σε έκανε να μην μπορείς να αναπνεύσεις, από το 2008-2012. Όταν κερδίζεις τίτλους, δεν καταλαβαίνεις τι συμβαίνει. Τα 8 γκολ είναι πολλά, όμως δεν είναι τυχαίο πως η απόφαση για αλλαγή πάρθηκε φέτος, που η Μπαρτσελόνα δεν κατέκτησε το παραμικρό. Εδώ και πολλά χρόνια όμως είχε κατεβάσει το γκάζι, το ποδόσφαιρο που έπαιζε ήταν παλιακό, σε πολύ πιο χαμηλή ένταση από αυτό που παίζεται σε υψηλό επίπεδο. Βοήθησε και η πτώση της Ρεά και τα τελευταία δύο χρόνια φθάσαμε στο σημείο να βλέπεις το Clasico και να καταλαβαίνεις πως παρακολουθείς ένα παιχνίδι της σειράς, που ενδιαφέρον είχε μόνο και μόνο λόγο του βάρους της ιστορίας και της αντιπαλότητας των δύο ομάδων.

ΤΟΝ ΚΡΑΤΑ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΤΟΥ

Έβλεπες την Μπαρτσελόνα να παίζει αργά και άκουγες πως ψάχνει ο Βαλβέρδε τον έλεγχο. Προσέξτε όχι τον έλεγχο του Κλοπ και του Γκουαρδιόλα με στόχο να χτίσει με ακρίβεια την τέλεια ευκαιρία, αλλά έναν έλεγχο που έχει σαν λογική να βρει τρόπο ο Μέσι, να κάνει κάποιο μαγικό για να απολαύσουμε όλοι, μία ακόμα δική του μεγάλη στιγμή του στιγμή.

Στον Μέσι δεν έλειπαν οι Ευρωπαϊκοί τίτλοι. Τέσσερα Champions League έχει κατακτήσει και αυτό το ποδόσφαιρο το ακολουθούσε με μία απίστευτη συνέπεια. Στεναχωριόταν όταν αποκλειόταν στην Ευρώπη, όμως οι νίκες με κατώτερους στο ισπανικό πρωτάθλημα τού έδιναν τίτλους.

Είναι απίστευτα μεγάλη η διάρκεια, η συχνότητα, η ευκολία που ο Μέσι μπορεί να κρίνει ένα τόσο μεγάλο αριθμό παιχνιδιών και να χαρίζει κάθε χρόνο τεράστιο ποσοστό βαθμών στην ομάδα του. Για τον ίδιο οι νίκες επί της Μάλαγα, της Βαγιαδιολίδ, της Μαγιόρκα, οι μεγάλες του βραδιές στα εγχώρια ντέρμπι, είναι μία εύκολη διαδικασία. Εύκολη διαδικασία μόνο για τον Μέσι και με αυτήν την διαχρονικότητα και συνέπεια, για κανέναν άλλο παίκτη στον κόσμο. Η συνολική δουλειά όμως που γινόταν στον σύλλογο, ήταν προβληματική και κρατούσε τον Μέσι μακριά από το δικό του επίπεδο. Μακριά από το να μπορεί να κρίνει μεγάλα παιχνίδια εκτός Ισπανίας.

Η ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΕΊΝΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ

Για να επανέλθω, ο Μέσι παίζει για την υστεροφημία του, για το αποτύπωμα την αίσθηση που θα αφήσει όταν θα αποχωρήσει από το ποδόσφαιρο. Τίτλους έχει πάρει πολλούς, αυτό που του λείπει, είναι επιτυχίες μακριά από την Μπαρτσελόνα, καθώς δεν τα έχει καταφέρει ούτε με την εθνική Αργεντινής και κάτι πολύ σημαντικό, να αρχίσει ξανά να κρίνει μεγάλα παιχνίδια. Αγώνες που σε παρακολουθεί όλος ο πλανήτης, ακόμα και όσοι δεν έχουν σοβαροί ενασχόληση με το ποδόσφαιρο. Σε αυτό το κομμάτι, τα τελευταία χρόνια έχει αποτύχει σε μεγάλο βαθμό και όταν τον βλέπεις συνεχώς να φεύγει ταπεινωμένος, σε Μουντιάλ και στα μεγάλα παιχνίδια Champions League, υπάρχει μία φθορά. Και ο πολύς κόσμος, έχει τις δικές του δουλειές και δεν ασχολείται με λεπτομέρειες.

Στο μεγάλο ραντεβού, στο παιχνίδι που έχει κάτσει να παρακολουθήσει ένα παιχνίδι με την οικογένεια του, περιμένει να δει τον ήρωα του, τον ποδοσφαιριστή που τον θεωρεί κορυφαίο όλων των εποχών να κερδίζει. Όταν συμβαίνει του δίνει μεγαλύτερη αναγνώριση από αυτήν που του αναλογεί, όταν χάνει, δεν κοιτάει λεπτομέρειες. Η επιτυχία και η αποτυχία, όταν είσαι ο Μέσι, ο Τζόρνταν, ο Μαραντόνα, ο Ρονάλντο, ο Ζιντάν, ο Λεμπρόν, είναι σε μεγάλο βαθμό προσωπική. Όλοι τους χρειαζόντουσαν να έχουν μαζί τους, σπουδαίους παίκτες για να πετύχουν, την ώρα όμως του μεγάλου τίτλου, η επιτυχία έμοιαζε σε πολύ πιο μεγάλο βαθμό πιο προσωπική απ' ότι ήταν. Ο Τζόρνταν έπαιρνε το κύπελλο μόνος του και έκλαιγε ξαπλωμένος, λες και ήταν αθλητής τένις.

ΟΜΑΔΑ ΣΕ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΠΙΣΩ

Είναι δεδομένο όμως πως στον ομαδικό αθλητισμό κανένας δεν μπορεί να κερδίσει μόνος του. Μου έχει τύχει πολλές φορές τα τελευταία χρόνια, σε παιχνίδια κρίσιμα όπως αυτό με την Μπάγερν, να βλέπω τους φίλους μου να με κοιτάνε με απορία, όταν με ρωτάνε τι βλέπω και τους απαντώ πως δεν έχει ομάδα η Μπαρτσελόνα, θα κερδίσει εύκολα για παράδειγμα η Μπάγερν. Μα πώς γίνεται να μην έχει ομάδα, αφού έχει τον Μέσι, ήταν ένας πρόσφατος διάλογος με τον κολλητό μου. Η αλήθεια όμως είναι πως την ομάδα ποτέ δεν μπορεί να την φτιάξει, ένας παίκτης που παίζει ψηλά στο γήπεδο, από μόνος του. Ομάδα σε κάνουν οι πίσω, ο Κακά ήταν εντυπωσιακός στα καλά του χρόνια, ομάδα την Μίλαν όμως την έκαναν οι Πίρλο, Γκατούζο, Σέντορφ. Ο Κακά ήταν αυτός, που μία καλή ομάδα μπορούσε να την πάει ένα βήμα παραπάνω και να την κάνει πρωταθλήτρια Ευρώπης. Η Μπαρτσελόνα, έχοντας τους Ινιέστα, Τσάβι και στην θέση 6 να τους καλύπτει ο Μπούσκετς, δεν είχε ανάγκη τον Μέσι για να είναι μία πολύ καλή ομάδα. Θα πετύχαινε και χωρίς αυτόν, ο Μέσι όμως ήταν αυτός, που θα τους εξασφάλιζε τας τρόπαια, αυτός που μπορεί μία μεγάλη ομάδα να την μετατρέψει σε δυναστεία και ακόμα δεν έχει αποκτήσει ο Γκουαρδιόλα στην Σίτι.

Ο ΜΕΣΙ ΕΧΕΙ ΟΡΙΟ, ΟΧΙ Ο ΜΥΘΟΣ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ

Ο Μέσι έχει την ανάγκη να έχει πίσω του μεγάλους παίκτες, με φυσικά προσόντα ικανά να τον καλύπτουν και πολλές φορές να τρέχουν και για αυτόν, και πάνω από όλα, ένα άρτιο προπονητικό σχέδιο. Η απόδειξη έρχεται και με τις εθνικές. Την χρυσή 4ετία της Μπάρτσα, από το 2008-2012 η Ισπανία των Τσάβι-Ινιέστα- Μπούσκετς πήρε όλα τα τρόπαια. Κατέκτησε στην σειρά Ευρωπαϊκό, Παγκόσμιο, Ευρωπαϊκό. Ο Μέσι χωρίς αυτούς στην Αργεντινή δεν πήρε τίποτα. Το γεγονός αυτό δεν τον κάνει χειρότερο, τον κάνει όμως κανονικό άνθρωπο, ποδοσφαιριστή που αυτά που μπορεί να πετύχει είναι σπουδαία, έχουν όμως και όριο. Ο μύθος όμως που θέλει να δημιουργήσει δεν πρέπει να έχει όριο, χρειάζεται όμως μεγάλες νίκες, να τον βλέπει ο φίλος του ποδοσφαίρου και να φεύγει νικητής στα μεγάλα παιχνίδια, κάτι που η Μπαρτσελόνα έχει σταματήσει να μπορεί να του προσφέρει.

ΙΔΑΝΙΚΟΣ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ Η ΣΙΤΙ

Σε μία διαφορετική πραγματικότητα, πιθανότατα να ήταν το ιδανικό σενάριο, να ολοκληρώσει την καριέρα του στην Μπαρτσελόνα, αυτήν την εποχή δεν μπορώ να καταλάβω, σε τι θα ωφελήσει η παραμονή του, όταν υπάρχει η προοπτική της Σίτι. Μία ομάδα ικανή να του δώσει νέο κίνητρο και να του καλύψει όλα τα κουτάκια που του λείπουν, δίχως να πάρει κανένα ρίσκο, δίχως να χρειάζεται να προσαρμοστεί σε ένα ποδόσφαιρο που δεν γνωρίζει και θα του φέρει δυσκολίες προσαρμογής.

Υπάρχει και κάτι σημαντικό, η Σίτι και ο Γκουαρδιόλα διψάνε για την κατάκτηση του Champions League, έχουν αποτύχει στον θεσμό χωρίς αυτόν και τον χρειάζονται για να μπορέσουν να κατακτήσουν αυτό το τρόπαιο. Είναι δεδομένο πως λεπτομέρειες λείπουν από την Σίτι και συνολικά από τις ομάδες του Πεπ, από την ημέρα που έφυγε από την Μπαρτσελόνα. για να κατακτήσουν το Champions League, αυτές τις λεπτομέρειες είναι έτοιμος να τις προσφέρει ο Μέσι και να περάσει ένας τίτλος, που θα αποτελεί μία συνολική προσπάθεια χρόνων, σαν δικό του κατόρθωμα.

Ο ΓΚΟΥΑΡΔΙΟΛΑ ΘΑ ΠΑΡΑΤΕΙΝΕΙ ΤΗΝ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΉ ΤΟΥ ΚΑΡΙΕΡΑ

Ο Γκουαρδιόλα είναι ο ιδανικός προπονητής για να του παρατείνει την ποδοσφαιρική του καριέρα. Το ποδοσφαιρικό του σχέδιο, θα του εξασφαλίζει να έρχεται σε πολλές τελικές αποφάσεις, έπειτα από συνεργασίες και των υπόλοιπων ποδοσφαιριστών. Η Σίτι είναι μία ομάδα που δημιουργεί από μόνη της, που δεν θα περιμένει από τον Μέσι να κάνει τα πάντα για αυτήν, αλλά να τον βάλει στο σχέδιό της και να κάνει το παραπάνω βήμα που της λείπει μέσα από την δική του κλάση.

Ο Μέσι στα 33 του χρόνια, έχει ανάγκη να βρεθεί σε μία ομάδα, που θα του επιτρέπει να διατηρεί τα προσωπικά του νούμερα σε ασύλληπτα υψηλούς δείκτες, χωρίς να φθείρεται από την προσπάθεια που καταναλώνει, για να φτιάχνει αυτούς του αριθμούς, σε παιχνίδια που έτσι κι αλλιώς μία ομάδα όπως η Σίτι και η Μπαρτσελόνα, το πιθανότερο θα ήταν να τα κέρδιζαν και χωρίς αυτόν στον αγωνιστικό χώρο. Ο Γκουαρντιόλα προσφέρει στον Μέσι το τέλειο πακέτο και του δίνει το δικαίωμα να σταματήσει το αφήγημα πως δεν μπορεί να πετύχει πουθενά αλλού εκτός από την Μπαρτσελόνα, χωρίς να πάρει το παραμικρό ρίσκο, βρίσκοντας ξανά χαρά από το ποδόσφαιρο που αγαπά και έχει μάθει να πετυχαίνει.