Έτσι είναι το ποδόσφαιρο παιδιά. Όλα μπαίνουν και όλα χάνονται. Θα βάλεις και γκολάρα, θα ισοφαριστείς και στο 90’. Άλλες φορές θα σε βοηθήσουν οι αλλαγές σου, άλλες φορές όχι. Και τώρα είναι η σειρά του Γιάννη Φετφατζίδη να φάει το... ανάθεμα των Ολυμπιακών για την τελευταία φάση του ματς, που χάνει το... άχαστο.

Γιατί δεν είναι καλός στο να τελειώνει φάση, γιατί δεν έβαλε καλά το κορμί, γιατί ίσως να αγχώθηκε, γιατί έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Μη πέσετε να τον φάτε! Αυτό είναι το εύκολο μονοπάτι. Εξάλλου στην περίπτωσή του ένα λάθος έχει συμβεί και το ‘χω πει καιρό τώρα στο «10 το κακό» στον sport24 radio 103,3. Και το γράφω με όλο το σεβασμό για τον ποδοσφαιριστή, που πραγματικά –κατά τη γνώμη μου- έχει θέση στον Ολυμπιακό.

Όμως να φοράει τη φανέλα του Δεληκάρη, του Ντέταρι, του Τζιοβάνι, του Ριβάλντο (βαριέμαι να γράψω άλλους), είναι αδύνατον. Θα με ρωτήσει κάποιος «μα καλά κολλάς σε αυτό;». Ναι, όσοι δεν είστε θεωρητικοί και εξυπνάκηδες, καταλαβαίνετε πολύ καλά. Αν φοράς το «10», αυτή τη φάση τη κάνεις γκολ φυσώντας.

Θέλει «ούμπαλα» αυτή η φανέλα και στην τελική αν δε την αντέχει κάποιος παίκτης σου, μη τη δίνεις. Πόσες πωλήσεις έχει φέτος το «10» στην μπουτίκ της ομάδας; Αυτό και δε γράφω περισσότερα. Ψυχραιμία τώρα και -επαναλαμβάνω- να μην «φάτε» τον παίκτη.

Από ‘κει και πέρα, τι κοινό είχαν οι μονομάχοι στο ΟΑΚΑ; Την ήττα από τον ΠΑΟΚ. Τον μεγάλο κερδισμένο και αυτής της αναμέτρησης. Ο Λουτσέσκου, στο γκολ του Μπακασέτα, μάλλον χάρηκε περισσότερο από τον Ουζουνίδη (εντάξει δε τη χωνεύει την ΑΕΚ ο Ρουμάνος από πέρυσι, αλλά μια εξαίρεση ίσως την έκανε).

Ο Ολυμπιακός έμεινε με την πίκρα, με το «γαμώτο» και με το ότι παρατάχθηκε έξυπνα, ήρεμα και μεθοδικά, στοιχεία που έχασε μόλις έπρεπε να ηρεμήσει και να έρθουν παίκτες από τον πάγκο. Δε χρειάστηκε να βρει πολύ χώρο ο Φορτούνης για να δώσει μισό γκολ στον Χασάν. Έγινε ελάχιστα πριν από τη λήξη του ημιχρόνου. Και η αλήθεια είναι ότι ο Αιγύπτιος άφησε σωστά τη μπάλα να κυλήσει δίπλα του, σε σωστό χρόνο πλάσαρε, όλα καλά τα έκανε, αλλά η μπάλα πήγε στο δεξί δοκάρι του Μπάρκα.

Ο Ολυμπιακός έδωσε δικαιώματα στην Ένωση, αλλά βρήκε και αυτός. Θεωρώ ότι το πρώτο μέρος ήταν περισσότερο βαρετό παρά ενδιαφέρον. Τις καταλαβαίνω τις δυο ομάδες, είναι βαρύ να ‘χουν χάσει από τον ΠΑΟΚ και να «τρώνε άμεσα τα μουστάκια τους». Ο Ολυμπιακός δε πήρε μέτρα πίσω από φόβο για 80 λεπτά και το έκανε χωρίς λόγο στο τέλος επειδή κουράστηκαν οι παίκτες του άξονα. Είχε την τακτική του ο Μαρτίνς, απλά δε του βγήκε στο 45λεπτο.

Οι… αναλυτάδες θα σας τον παρουσιάσουν διστακτικό. Τρίχες κατσαρές. Επέλεξε να αμυνθεί μεθοδικά με τον… νέο Ζε Ελίας (Γκιλιέρμε) και τον Καμαρά να γίνονται «φράχτης» μπροστά από τα στόπερ. Η ΑΕΚ χωρίς τον Μάνταλο φέτος έχει περισσότερη ποικιλία. Και αυτό πήγε να βλάψει τον Ολυμπιακό, σε στιγμές, που οι «κιτρινόμαυροι» έβρισκαν σερί μπάλες έξω από την «κόκκινη» μεγάλη περιοχή.

Εκεί είχε και δοκάρι ο Μπακασέτας και δυο καλές επισκέψεις ο Λιβάγια. Ο Ολυμπιακός «χτύπησε» την πλευρά του Μπακάκη. Γι' αυτό και ο Φορτούνης έκλεινε αριστερά, παρότι τον κυνηγούσε παντού (ακόμη και στο περίπτερο αν πήγαινε) ο Γαλανόπουλος. Ο Ουζουνίδης, γνώριζε ότι μισό μέτρο για τον αρχηγό των «ερυθρόλευκων» είναι αρκετό και αυτό έγινε στο 44’. Ο Ολυμπιακός δεν ήταν θελκτικός για όσους περίμεναν να μπει μέσα και να παραστήσει τη… Μπενφίκα. Όμως τακτικά η ομάδα ήταν (για άλλο ένα ματς) σωστή.

Οι καλύψεις στα μπακ δίνονταν όπως έπρεπε και το μοναδικό θέμα, ήταν η απεμπλοκή από την αντίπαλη πίεση. Γιατί και η ΑΕΚ είχε παίκτες που πίεζαν και προσπαθούσαν να κρατήσουν τη μπάλα μακριά από την περιοχή του Μπάρκα. Όπως συνέβη και με τον ΠΑΟΚ στο 45λεπτο, ο Ελαμπντελαουί και ο Τσιμίκας δε κατέβηκαν και πολύ. Εδώ δυο φορές το πλάγιο αριστερά το έκανε ο Χριστοδουλόπουλος που ξεκίνησε από εκείνη την πλευρά για να κάνει αυτά που έγραψα πιο πάνω.

Το μοναδικό που απαιτώ να δουλέψει λίγο με τον Καμαρά ο Μαρτίνς, είναι τη μανία του να κάνει το κάτι παραπάνω, ενώ δε μπορεί. Αυτή τη γκολάρα με τον Αστέρα Τρίπολης δε γίνεται να τη… πληρώσει ο Ολυμπιακός. Ο Καμαρά ακόμη μαθαίνει και επειδή έχει αντοχές και ταλέντο, βοηθάει πραγματικά. Όχι όμως να το παρακάνει. Και τον εαυτό του βλάπτει κάποιες φορές. Τρεις φορές στο ημίχρονο (μόνο) μέτρησα, που ο Ποντένσε περίμενε πάσα. Ο Καμαρά ανέβηκε στο δεύτερο μέρος και μαζί του, πήρε μέτρα όλη η ομάδα.

Ήταν θέμα λεπτών να μπει γκολ και το έκανε ο Φορτούνης με μια γκολάρα βγαλμένη από το playstation! Τρομερό σουτ εκεί που ο Μπάρκας δε μπορούσε να κάνει κάτι. Το κέρδος του Ολυμπιακού δεν ήταν μόνο το προβάδισμα, αλλά και το «χτύπημα» στην ψυχολογία των γηπεδούχων.

Όμως η ΑΕΚ έκανε αυτό που πρέπει να πράττει όποια ομάδα είναι πίσω στο σκορ. Ρίσκαρε, ανέβηκε και ο Ουζουνίδης βρήκε περισσότερες βοήθειες από τις αλλαγές σε σχέση με τον Μαρτίνς. Εγώ θα ‘χα βάλει πιο νωρίς τον Γκερέρο, αλλά και ο Χασάν έκανε δουλίτσα που δε φαινόταν στις οθόνες. Πιστεύω ότι ο Μαρτίνς ήταν άτυχος. Διάβασε σωστά το παιχνίδι, οι ΑΕΚτζηδες ήταν σα να έβλεπαν μια τακτική… Χιμένεθ απέναντί τους. Όμως, δε πήρε βοήθειες ο Πορτογάλος όταν άρχισαν να κουράζονται τα χαφ. Ο Φετφατζίδης έτρεχε όπου να ‘ναι, ο Τουρέ δε… μπήκε στο ματς. Ο Γκερέρο δε γινόταν να γίνει «κόφτης». Έμειναν να τρέχουν οι ακραίοι και ο Ποντένσε. Ο Γκιλιέρμε δε πρόλαβε τον ψηλότερο Μπακασέτα και έτσι ήρθε η ισοφάριση.

Πάντα υπάρχει εξήγηση. Το καλό για τον Ολυμπιακό, είναι ότι δε τελείωσε κάτι. Είναι πολύ νωρίς και η ομάδα έχει χρόνο να βρεθεί καλύτερα. Καινούργιο σύνολο, νέος προπονητής. Και δεν είναι δικαιολογίες. Αν βγάλετε την πίκρα της ισοφάρισης και τη χαμένη ευκαιρία στο τέλος, η ομάδα του Πειραιά αντέδρασε πολύ καλά μετά από δυο σερί ήττες με ΠΑΟΚ και με Μίλαν. Ξέρετε να το κάνουν πολλοί;

Για την τελευταία φάση, έγραψα στην αρχή του κειμένου. Μπράβο και στον Ποντένσε που διέσχισε όλο το γήπεδο, για να βγει αυτή η μπάλα στην μεγάλη περιοχή όπου βρέθηκαν μάλιστα μέσα σε αυτή και δυο συμπαίκτες του. Τα λέμε (για ποδόσφαιρο) μετά το πέρας των υποχρεώσεων της εθνικής...