Ο Βαλμπουενά αναδείχθηκε πολυτιμότερος της φιλικής αναμέτρησης με την Νότιγχαμ, αλλά προσωπικά από τώρα ξεκαθαρίζω ότι στηρίζω τον Σεμέδο, ό,τι κι αν γίνει μέσα στη σεζόν. Ο τύπος είναι μορφή.

Είχα καιρό να δω τέτοιο παίκτη, να μη "μασάει" πουθενά. Σίγουρα έχει μειονεκτήματα -αν δεν είχε θα'ταν δίπλα στον Φαν Ντάικ- αλλά για το κέντρο της άμυνας του Ολυμπιακού, μπορεί να κάνει πάρα πολλά σε άμυνα και επίθεση. Ας τα πάρουμε λίγο με τη σειρά όμως, ώστε να μην μπερδευτείτε με όσα έγιναν στο Καραϊσκάκη και με το βαθμό ετοιμότητας των Πειραιωτών.

Πρώτα απ’ όλα να ξεκαθαρίσω πως ο Ολυμπιακός δεν πραγματοποίησε διαπλανητική εμφάνιση. Όμως ήταν ευχάριστος στο πρώτο ημίχρονο, με το οποίο ουσιαστικά αξίζει να ασχοληθεί κανείς. Σε τούτα τα ματς όπως ξέρετε, ένα δεκάλεπτο μετά την έναρξη του δεύτερου μέρους, όλοι αρχίζουν να σκέφτονται τις αλλαγές, τις δοκιμές, τα ανακατέματα. Για να το πάω ανάποδα λοιπόν, αν κάτι κράτησα από το φινάλε του ματς, είναι δυο στοιχεία κι ας πάρω το ρίσκο. Πρώτον, ο Ραντζέλοβιτς αν αποδειχθεί πολύ καλός και στην τακτική, θα διεκδικήσει θέση βασικού. Το δεύτερο είναι, ότι πάρσιμο της μπάλας με το δεξί μέσα στην περιοχή και άμεση εκτέλεση με το αριστερό, είναι κίνηση καλού φορ. Και αναφέρομαι στον Ελ Αραμπί. Τα υπόλοιπα εν καιρώ...

Ο Μαρτίνς λοιπόν, εμφάνισε τον Αβραάμ δίπλα στον Σεμέδο. Βαρύ σχήμα; Ναι, πολλοί το είπαν, αλλά ο Έλληνας στόπερ έδωσε όσα μπορούσε, ενώ ο Πορτογάλος, επαναλαμβάνω στα δικά μου μάτια, είναι μορφή. Στην αντίπαλη περιοχή δε κωλώνει να πάει με το κεφάλι ακόμη και σε... τοίχο. Αυτό να το θυμάστε. Όσο για την ανασταλτική του λειτουργία; Θα περιμένω να τον δω και με γρήγορους επιθετικούς (αν και θα'χει δίπλα τον Μεριά), όμως αυτό που δε χρειάζομαι άλλο να παρακολουθήσω για να κρίνω, είναι ο τσαμπουκάς, η αυταπάρνηση, ο τρόπος που αντιμετωπίζει καταστάσεις και το στυλ που μπορεί να βγάλει στο γήπεδο και το οποίο έλειπε πολύ καιρό από την ομάδα. Ναι, μπορεί με τον καιρό να γίνεται καλύτερος και να καθοδηγήσει και τους υπόλοιπους. O Μαρτίνς έχει έναν άνθρωπο που αλάνθαστος δε πρόκειται να είναι, αλλά σίγουρα από αυτόν μπορεί να ξεκινήσει πολλά στο "δέσιμο" της άμυνας και της ασφάλειας μπροστά από τον Σα. Πραγματικά πιστεύω στον Σεμέδο πολύ και όπως ξέρετε δε κωλώνω να λέω από πριν τη γνώμη μου και να μην περιμένω να γίνω Μετά Χριστόν Προφήτης.

Στα ίδια με πέρυσι από κει και πέρα, τόσο η αγωνιστικότητα του Μπουχαλάκη, όσο και το ότι ξεκίνησε ο Τσιμίκας από τον Κούτρη. Επίσης, ίδια με πέρυσι η μη φρεσκάδα του Ποντένσε. Αυτή η τριάδα βέβαια πίσω από τον επιθετικό, αλλάζει εύκολα θέσεις και είναι κάτι που το γουστάρει ο προπονητής και θα δώσει πράγματα στον καινούργιο Ολυμπιακό. Ο Γκερέρο, αποδεικνύει ότι δίκαια είναι στο ρόστερ και δικαιώνει τον Μαρινάκη που τον κράτησε. Ποτέ δε κατάλαβα αυτό το παιδί γιατί να φύγει; Δουλεύει πάνω στο χορτάρι και μόνο πρόβλημα δεν είναι αυτό.

Ο Βαλμπουενά θα δώσει πράγματα. Είναι καλά τα στημένα του και αυτό χρειάζεται απόντος Φορτούνη. Το κενό του Κώστα δε καλύπτεται εύκολα, αλλά μια μεγάλη αναποδιά, αντιμετωπίζεται ομαδικά και ποτέ ατομικά. Οπότε ο Ολυμπιακός έχει αυτή την ευκαιρία. Εγγύηση ο Γκιλιέρμε και δε θα χρειαστεί τον περσινό χρόνο προσαρμογής. Ο Ολυμπιακός είναι καλός στην κουλούρα και θα'ναι και καλύτερος ίσως με άλλη μια ενίσχυση. Η Νότιγχαμ δέχθηκε τρία τέρματα προερχόμενα από κόρνερ. Βρετανική ομάδα! Θέλει δουλειά.

Ο Λαμουσί πρέπει να φτιάξει κάμποσα, αλλά κι αυτοί προετοιμάζονται οι άνθρωποι. Ο Κοσοβάρος ο Μούριτς δανεικός από την Σίτι έχανε τη μπάλα μέσα από τα χέρια, αλλά και οι συμπαίκτες του δε πήγαν καλύτερα. Ελάχιστοι κινήθηκαν σωστά στο χόρτο. Αφήστε που ειδικά στο πρώτο μέρος, ο Σεμέδο έβαζε το κεφάλι ακόμη και στις τάπες των παπουτσιών τους , άλλο ένα δείγμα ότι ο τύπος "δε μασάει τον..." (το υπόλοιπο δε το γράφω, διαβάζουν και γυναίκες, όχι ότι δε ξέρουν. Τέλος πάντων...).

Σε λίγα 24ωρα ο Ολυμπιακός θα παίξει με την Πλζέν. Το ματς με τη Νότιγχαμ επιβαλλεται να το ξεχάσουν. Καμία σχέση. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Διαφορετικές ανάγκες. Και ναι, είναι η ώρα για μια πρόκριση. Όχι μόνο για να γίνει... θόρυβος στην διοργάνωση, αλλά κα για τα αποδυτήρια. Την αυτοπεποίθηση. Αρκετοί τραυματισμοί πλάκωσαν. Υπάρχουν και οι λογικές (όπως σε κάθε ομάδα όταν ξεκινάει) απορίες για το πώς θα "δέσει το γλυκό". Μια προκρισούλα, θα φέρει και χαμόγελα και κέφι. Είναι πολύ νωρίς για περισσότερα λόγια. Είναι εποχή έργων και δουλειάς.

Κάτι τελευταιο για τον Βαγγέλη Μαρινάκη. Είδε τις δυο ομάδες στις οποίες είναι ιδιοκτήτης να συγκρούονται. Ικανοποιημένος πρέπει να είναι με το σκορ, όχι προβληματισμένος. Γιατί οι Άγγλοι ξέρουν όλοι ποδόσφαιρο και θα καταλάβουν. Οι Έλληνες δε ξέρουν όλοι και θα ‘χαν αρχίσει τα κλασικά...

Photo Credits: Eurokinissi