Για 20ήφορά στην ιστορία του ο Ολυμπιακός θα βρεθεί στα αστέρια. Οι όμιλοι του Champions League, το σεντόνι, ο ύμνος, η γκλαμουριά, οι μεσοβδόμαδες βραδιές δόξας και φυσικά το χρήμα, περιμένουν και πάλι την ομάδα του Πειραιά. Όσο πίσω και να είναι αυτή την εποχή, δε γινόταν να αποκλειστεί από την Ομόνοια.

Γιατί πολύ απλά, στο ποδόσφαιρο πρέπει να κερδίζει αυτός που πάει να κερδίσει και όχι αυτός που πάει να μην χάσει. Μαχητική, φιλότιμη, σφριγηλή η κυπριακή ομάδα, αλλά ο Ολυμπιακός είναι καλά προπονημένος αφού οι περισσότεροι στην Ελλάδα έτσι τον αντιμετωπίζουν.

Και όσο πέρναγε η ώρα στην αναμέτρηση, τόσο φαινόταν πως η ζημιά στην πράσινη άμυνα θα γινόταν. Ο Μπέργκ πάντως με το ροτέισον δε μασάει. Έντεκα αλλαγές παρακαλώ από Ερυθρό Αστέρα σε ΑΕΚ Λάρνακας και μετά άλλες τόσες σε Ολυμπιακό.

Ήταν καλός ποδοσφαιριστής ο Νορβηγός, δεν έφαγε τζάμπα τα χρόνια του στην Αγγλία και παρότι έχει μια ομάδα που δε θαμπώνει, φροντίζει να παίρνει από αυτή ό,τι καλύτερο μπορεί. Ποιο είναι αυτό το καλύτερο; Άμυνα και Άγιος ο Θεός. Και η Αραράτ και η Λέγκια και ο Ερ. Αστέρας γνώρισαν την αμυντική τακτική του Μπέργκ.

Προκρίσεις με παράταση, παράταση, πέναλτι κατά σειρά. Ήταν η σειρά του Ολυμπιακού να δει το τείχος μπροστά του, παρότι επιμένω σε αυτό που είχα γράψει πριν από μέρες, μόνο με βλακεία θα αποκλειστούν οι ερυθρόλευκοι. Βλακεία δική τους βέβαια και αυτό δεν έχει να κάνει σε τίποτα με την εικόνα της κυπριακής ομάδας και το πως μπορούν οι άνθρωποι να παραταχθούν στο γήπεδο. Η διπλή ζώνη άμυνας, η απόλυτη προσοχή για να μην βρει κενά ο Ολυμπιακός και οι υποδειγματικές αλληλοκαλύψεις, ήταν το κυρίαρχο στοιχείο στο παιχνίδι των Κύπριων.

Όμως μέσα στην κατσαρόλα, βάλτε ότι αν κάποιος ειδικά στο πρώτο ημίωρο δεν ήξερε τι έκανε στο χορτάρι, αυτός ήταν ο Ολυμπιακός. Ο Μπέργκ έκανε κάτι απλό. Φράκαρε τον άξονα. Και όταν η πολυκοσμία μαζεύεται εκεί που δε μπορείς να παίξεις κάθετα, αυτό που επιβάλλεται να κάνεις (όποια ομάδα κι αν είσαι) είναι να ανοίξεις το παιχνίδι. Η Ομόνοια δεν κινδύνευε γιατί ο Ολυμπιακός δε μπορούσε να το κάνει. Έχω ξαναγράψει ότι στην παρούσα φάση, οι Πειραιώτες έχουν θέματα και το ξέρουν. Ελαμπντελαουί και Τσιμίκας δεν υπάρχουν, που σημαίνει, ότι ο Ραφίνια και ο Χολέμπας δε μπορούν (άλλες ηλικίες, άλλη εποχή) να κάνουν αυτά που έπρατταν οι προκάτοχοί τους.

Ο Βαλμπουενά δεν είναι πλάγιος για να δίνει πλάτος και ο Μασούρας ήταν χαμένος. Ο Φορτούνης εξαφανισμένος μέχρι το 30’, όπου ο Μαρτίνς τον άλλαξε με τον Βαλμπουενά, ο Κώστας ελευθερώθηκε λίγο και πήρε μπάλες και μαζί με τον Γάλλο ανέβασαν μισό κλικ την επίδοσή τους.

Όμως σε καμία περίπτωση οι Κύπριοι δεν δεινοπάθησαν και δεν καρδιοχτύπησαν. Έχουν γνωρίσει μεγαλύτερες πιέσεις. Την ίδια στιγμή βέβαια, δεν είχαν την παραμικρή όρεξη να κάνουν φάση στον Σα. Στόχος πρώτος να μη φάνε γκολ.

Στόχος δεύτερος, αν ήταν να τους έρθει κανά καλό, απλά θα το καλοδέχονταν. Δεν είναι θεριό ανήμερο η Ομόνοια, αλλά σίγουρα είναι δυο πράγματα. Πρώτον ομάδα του προπονητή και δεύτερον σκληρό καρύδι. Δεν είναι όμως να σε αποκλείσει από τους ομίλους του Champions League και εδώ κολλάει το περί… χαζομάρας που λέγαμε τις προάλλες. Η κυπριακή ομάδα είχε κερδίσει την άτυπη μάχη το ποιος θα πάει το παιχνίδι εκεί που θέλει. Στις διεκδικήσεις τις περισσότερες φορές πρώτοι οι φιλοξενούμενοι.

Δε δίστασαν να κλωτσήσουν, να σπρώξουν, να βάλουν δύναμη, να παίξουν σωστό αμυντικό ποδόσφαιρο. Οι πρώτες κινήσεις του κόκκινου πάγκου ήταν να βγουν οι παίκτες που διέπρεψαν με τον Αστέρα Τρίπολης (Φορτούνης, Μασούρας) και να σχηματιστεί ένα 4-4-2 με Ελ Αραμπί δίπλα στον Χασάν και Ραντζέλοβιτς Βαλμπουενά στις πλαγιές. Ο Γάλλος ανέβηκε στο δεύτερο μέρος, κάτι που είχε μεγάλη ανάγκη η ομάδα του.

Όσο πέρναγε η ώρα ο Ολυμπιακός ανέβαζε γραμμές και πίεση, οι επισκέψεις στην περιοχή της Ομόνοιας γίνονταν… συνήθεια και έτσι ήρθε το πέναλτι. Αυτή η στιγμή, έκανε και πιο όμορφη την αναμέτρηση. Και ξεθάρρεψε ο Ολυμπιακός και κατάλαβαν οι Κύπριοι, ότι για να πας στους χρυσούς ομίλους, πρέπει να παίξεις και λίγο.

Εξάλλου όλες οι προκρίσεις της μαχητικής Ομόνοιας, ήταν με γνώμονα ότι δεν έτρωγε πρώτη γκολ. Ο Ολυμπιακός όμως είχε καταφέρει να το πετύχει. Κάτι επίσης πολύ καλό, εκτός από τη νίκη με καθαρό σκορ (δε γίνεται να φας τρία στο ΓΣΠ), είχε να κάνει και με την ψυχολογία του Ελ Αραμπί. Ήρθε από τον πάγκο, είχε τρεις κεφαλιές, θα μπορούσε έστω την μια να την είχε κάνει γκολ. Δε μπόρεσε, αλλά μετά από λίγο με σούπερ κίνηση έβαλε γκολάρα! Αυτό που θέλει ο συγκεκριμένος και ο κάθε επιθετικός είναι να γυρίσει ξανά το… φεγγάρι του. Έτσι είναι με τους σκόρερ.

Έχουν τις περιόδους που όλα μπαίνουν και αυτές που δε γίνεται τίποτα. Ο Ελ Αραμπί εδώ και ένα δίμηνο είναι σε κακό φεγγάρι, χάρισε σκορ ασφάλειας αυτή την βραδιά και μένει να δούμε αν άνοιξε λογαριασμό ξανά. Δεν θα πω ότι η ομάδα πέταξε ημίχρονο. Γιατί και η Ομόνοια στήθηκε σωστά και προσπάθησε αξιόλογα. Συμπερασματικά, σε έναν αγώνα των πλέι-οφ του Champions League κανείς μα κανείς δεν θα σου δώσει την πρόκριση δίχως προσπάθεια. Ο Ολυμπιακός έχει ζητήματα να λύσει, όχι για να περάσει την Ομόνοια, αλλά γενικά για να φτιάξει το παιχνίδι του.

Όμως μιλάμε για μια ομάδα που ακόμη κάνει μεταγραφές, που έχει κενά στο ρόστερ, που καλείται λόγω της πανδημίας, να καλύψει ανάγκες και ταυτόχρονα να παίζει επίσημα ματς. Αήττητος σε αγώνες προκριματικής φάσης ο Ολυμπιακός και θα πάει στην Κύπρο, για να ολοκληρώσει την υπόθεση πρόκριση.

Είναι η μέρα με τη νύχτα οι δυο ομάδες, αλλά θα κλείσω αυτό το άρθρο με το εξής: Δεν πρέπει ούτε ο Μαρτίνς, ούτε οι παίκτες να πετάξουν πάνω σε συννεφάκι. Υπάρχουν θέματα που ζητάνε λύση και αν ο κόσμος πιστεύει ότι όλα είναι θέμα μεταγραφών, είναι λάθος.

Ο Ολυμπιακός δεν τρέχει καλά για την ώρα, δεν απλώνεται στο γήπεδο, δεν παίρνει μέτρα και δεν βγάζει αυτό που απαιτεί το σύγχρονο ποδόσφαιρο. Η ταχύτητα είναι κάτω και ο Μπουχαλάκης με τον Καμαρά που πολλοί τους κοροϊδεύουν αναγκάζονται να καλύψουν χιλιόμετρα για την μισή ομάδα. Για να δούμε με τον Παναιτωλικό…

Photo credits: Eurokinissi