Δεν έχει να κάνει με το ποιος κέρδισε και πως κέρδισε. Δεν έχει να κάνει με το αποτέλεσμα. Αυτά που είδαμε στον Βόλο ειδικά στο πρώτο ημίχρονο, είναι η προσπάθεια να ξεχάσουμε το ποδόσφαιρο. Και δε συζητάω καν, ότι ένας εκλεγμένος δήμαρχος από τους δημότες του ήταν δηλωμένος σε φύλλο αγώνα ως διερμηνέας όπως αποκάλυψαν στην τηλεοπτική μετάδοση. Και ο δήμαρχος της Βαρκελώνης, κάθεται δίπλα στον Βαλβέρδε σα διερμηνέας. Ναι, σίγουρα… Τι είδαμε λοιπόν;

Έναν βιασμό των ποδοσφαιρικών γνώσεων στο πρώτο μέρος και ένα κουραστικό ματσάκι στο δεύτερο. Ένα γκολ για εμένα κανονικό να ακυρώνεται από το VAR και μετά μια φάση με διπλή υποψία πέναλτι να αντιμετωπίζεται για δέκα λεπτά ως σύσκεψη για το… Κυπριακό. Και για να μη κρύψω και την άποψή μου, λάθος φάση έβλεπαν οι διαιτητές. Παρακολουθούσαν το κράτημα στον Ελ Αραμπί, αγνοώντας πιθανό σπρώξιμο του Μπα πριν από δευτερόλεπτα. Τέλος πάντων. Αυτό είναι το ελληνικό ποδόσφαιρο. Θα ξεχάσουμε και αυτά που ξέρουμε. Σε ένα ματς με ένταση και πάθος σε άδειο γήπεδο για 45 λεπτά. Μετά αυτό άλλαξε, μιας και ο Βόλος κουράστηκε και πήγε πίσω. Τι να σου κάνουν και οι ποδοσφαιριστές; Αυτοί πληρώνονται για να κερδίζουν. Αν μπορούν. Και αν τους αφήνουν.

Ήταν λοιπόν η φάση του γκολ του Σουντανί που ακυρώθηκε ως οφσάιντ, η στιγμή που σημάδεψε το πρώτο μέρος. Αν θέλετε την άποψή μου, ήταν γκολ. Όπως γκολ ήταν και του ΟΦΗ με τον Παναθηναϊκό, ίδια σχεδόν φάση. Η… μόδα του VAR (το οποίο προσωπικά συμπαθώ), έχει και τις κακές στιγμές της. Θεωρώ πως όταν υπάρχει αμφιβολία, πρέπει να δίνεται υπέρ του επιθετικού. Ο βοηθός σήκωσε το σημαιάκι, ίσως γιατί δεν κατάλαβε τη φάση. Όμως όσοι ήταν στο κουβούκλιο με τα μηχανήματα, όφειλαν να το διαβάσουν σωστά. Το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει VAR για Κωλο-var-εμα. Η μεγάλη ατυχία του Ολυμπιακού πέρα από την συγκεκριμένη απόφαση, ήταν και ο τραυματισμός του Μπρούνο. Ο Βραζιλιάνος είχε μπει πιο «ζεστά» στο ματς από οποιονδήποτε συμπαίκτη του. Και μπορεί ο Μασούρας να μην πάταγε καλά όταν άρχισε το ματσάκι, από την άλλη πλευρά όμως ο Μπρούνο έκανε δουλίτσα.

Ο Σουντανί ήταν δραστήριος, γενικά ο Ολυμπιακός μέχρι να φύγει ο πολύ άτυχος παίκτης, έδειχνε ικανός να την κάνει τη ζημιά. Ο Μπρούνο είχε τόσο καιρό να παίξει μπάλα αφού ήταν «κρεμασμένος» λόγω ενός κακού ημιώρου τον Αύγουστο με την Μπασακσεχίρ. Κέρδισε τον χρόνο, ήταν πολύ καλός με την Λάρισα, αλλά η γκαντεμιά , του είχε στήσει καρτέρι. Ο Βόλος σε γενικές γραμμές δεν έπαιξε άσχημα στο 45λεπτο. Και τις επιθεσούλες του έκανε και τις γραμμές του άπλωσε και τις στημένες μπάλες είχε σε καλά σημεία, δεν ταμπουρώθηκε και δεν το έριξε στο αμυντικό σορολόπ. Οι γηπεδούχοι ήταν δεδομένο ότι θα έπαιζαν δυνατά. Είπαμε, ματς ειδικών συνθηκών και με μπόλικο πρόσφατο παρελθόν.

Με πολλή συζήτηση εδώ και μέρες για τις γνωστές ιστορίες. Η ομάδα της Μαγνησίας ήθελε πάρα πολύ να κόψει βαθμούς από τους «ερυθρόλευκους», οι οποίοι είχαν κάνει δυο αλλαγές –αναγκαστικές- πριν τελειώσει το ημίχρονο. Και σε σχέση με τα πρόσφατα ματς, αυτή τη φορά ο Ολυμπιακός δεν είχε «καθαρίσει» από νωρίς. Το έκανε με Παναιτωλικό, Αστέρα, ΑΕΛ, όχι όμως στην Μαγνησία. Ήταν σίγουρο πως η ένταση θα αυξανόταν στο δεύτερο 45λεπτο αλλά με διαφορετικό στυλ. Οι βολιώτες ήταν πιο «ανοιχτοί» στο πρώτο μέρος.

Στο δεύτερο συμμαζεύτηκαν και το γύρισαν στην αναζήτηση μιας καλής κόντρας. Μη ξεχνάμε ότι είναι και ένα σύνολο που μέχρι τώρα έχει δείξει ότι κουράζεται πάντα μετά το 60’! Επίσης, οι νεοφώτιστοι προέρχονταν και από μια τραγική εμφάνιση στο «Βικελλίδης», όπου ο Ιντέγε και ο Μπρούνο Γκάμα, έστησαν πάρτι. Ο Ολυμπιακός βέβαια, έπαιζε πολύ πιο αργά απ’ ότι ο Άρης πριν λίγες μέρες και αυτό βόλευε τον Βόλο.

Και φάνηκε αυτό, όταν το ματς πήγε στην… δύση του. Εκεί που οι γηπεδούχοι άρχισαν να κλείνονται και οι φιλοξενούμενοι πλαγιοκοπούσαν. Ο Λοβέρα είχε όρεξη, ενώ πήρε χρόνο και ο Χριστοδουλόπουλος στη θέση του Μασούρα που δεν ήταν καλά σε αυτό το παιχνίδι. Αν ο Λάζαρος είχε μπει και νωρίτερα, ίσως να γλίτωνε η ομάδα του τη γκέλα, αλλά υποθετικά δε θέλω να συζητάμε. Εδώ να πω και κάτι άλλο. Θα πρέπει να ντρέπονται και λίγο οι «ερυθρόλευκοι» από τη στιγμή που για να ανεβάσουν ρυθμό, χρειάστηκε να μπει ένας ποδοσφαιριστής μετά από δέκα μήνες, που είχε χιαστό! Λίγο ντροπή για όλους δε βλάπτει. Προπονητές και παίκτες.

Καλό θα τους κάνει. Ο Ελ Αραμπί είχε ευκαιρίες να εκτελέσει όμως τις πέταξε στα σκουπίδια, λίγα πράγματα από τον Γκερέρο. Μόλις χάθηκε ο Σουντανί, έπεσε κατά 50% η κίνηση για τους «ερυθρόλευκους». Ανέβασε ο Μαρτίνς φουλ τις γραμμές, αλλά η ομάδα δεν άλλαζε με τίποτα ταχύτητα. Σκασμένοι και με δίχως φαντασία, δεν άντεξαν να κλείσουν με 3/3 την… διαβολοβδομάδα. Ο Βόλος ήθελε οπωσδήποτε να μην αφήσει τον Ολυμπιακό να κερδίσει και το κατάφερε. Το πανηγύρισαν σα να πέρασαν στον τελικό του Champions League. Τα κατάφεραν με βοήθεια στο πρώτο μέρος από το VAR και στο δεύτερο από τον αντίπαλό του. Αυτή είναι η μοναδική αλήθεια της αναμέτρησης. Η ζωή συνεχίζεται, το πρωτάθλημα έχει δρόμο, αλλά στον Πειραιά θα πρέπει να αγριέψουν και λίγο. Εντός και εκτός γηπέδου…