Το πρόγραμμα δύσκολο, για αυτό δεν αμφιβάλει κανείς. Η ομάδα καινούργια, από πίστωση χρόνου άλλο τίποτα. Ο προπονητής καινούργιος, έχει αλλάξει πάρα πολλά. Εξάλλου πότε έμεινε σε τέτοιο αγώνα ο Σπανούλης έξω στο τελευταίο τετράλεπτο; Ο Ολυμπιακός όμως δεν έχει και πολύ χρόνο πλέον, θα πρέπει να αρχίσει να φτιάχνει πραγματάκια.

Συμπεράσματα δε μπορούν να βγουν στο 100%. Ξεχάστε το. Όμως υπάρχει τρύπιο λάστιχο. Χάνει… αέρα η ομάδα. Μπαίνουν-βγαίνουν, αλλαγές για να ανανεωθούν οι ανάσες, με αποτέλεσμα να χάνεται ο ρυθμός. Ο Μπλάτ όταν ανέλαβε είπε ότι «ο περσινός Ολυμπιακός δεν είχε καλό μακρινό σουτ». Ρωτάω εγώ: Ο φετινός έχει; Και θέτω πλέον ανοιχτό ζήτημα. Τόσες φορές σας έχω γράψει για αθλητικό ψηλό, το θυμάστε; Μήπως τελικά πρέπει πρώτα να έρθει κοντός; Τι λέτε;

Ο Μπόγρης βρήκε χώρο, έδειξε ότι πολεμάει. Σε λίγο καιρό μπαίνει και ο Αγραβάνης. Για τον ΛέΝτεϊ δε λέω κάτι, δε του ταίριαζε το ματς. Αλλά προσωπικά συνεχίζω να αμφιβάλω περιμένοντας να τον δω να «πατάει γκάζι». Αν γίνει… Ο προπονητής τον «πάει με χίλια», οπότε υπομονή. Όσο μπορεί να γίνει υπομονή βλέποντας τον Μιλουτίνοβ να «σκοτώνεται».

Ο ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ, ΚΑΝΕΙ ΝΕΡΑ

Όμως τι γίνεται και στην περιφέρεια; Στο ΟΑΚΑ η περιφερειακή άμυνα «πλήρωσε τη νύφη». Μια από τα ίδια και με τη Φενέρ . Ναι, άμυνα στην περιφέρεια δε σημαίνει μόνο κοντοί, είναι θέμα όλης της ομάδας. Όμως ο Ολυμπιακός, έχει πρόβλημα. Πλέον έχει περάσει κάμποσος καιρός από την αρχή της Ευρωλίγκας και σε λίγο καιρό στο λιμάνι θα μετράνε κουκιά, για να δουν αν θα βγουν. Εγώ απλά το γράφω, δεν κρούω καν τον κώδωνα του κινδύνου. Ίσως είναι νωρίς. Ή μήπως δεν είναι;

Ο Γουίλιαμς-Γκος έχει την εμπιστοσύνη του Μπλατ. Το κρίσιμο σουτ το έχασε. Ο Σπανούλης ίσως το έβαζε, αλλά μπορεί να είχε χάσει άλλες φάσεις. Ο Τουπάν μπήκε στο τελευταίο 4λεπτο ξαφνικά, ο Μάντζαρης μπαινοβγαίνει, ο Στρέλνιεκς επηρεασμένος από τον τραυματισμό, ο Τολιόπουλος «φαγωμένος». Τι λέτε; Θέλει κοντό η ομάδα να αποκτήσει έξτρα απειλή ή να φέρει ψηλό με αντικατάσταση; Για να υπάρχει απειλή κοντά στο καλάθι πλην του Νίκολα; Την απάντηση θα τη δώσουν οι Αγγελόπουλοι και ο Μπλατ, αν έχουν όρεξη να το κάνουν. Γιατί ο καλοκαιρινός τους σχεδιασμός «κάνει νερά». Ολοφάνερα…

Η πρώτη… αύρα ήταν της Φενέρ στο ματσάκι και αυτό γιατί ο Σλούκας αφού πρώτα αντιμετωπίστηκε με αγάπη από τον κόσμο, μετά άρχισε να συνδέεται για πλάκα με το κόκκινο καλάθι. Ήταν η πρώτη φορά που ο Κώστας μπήκε τόσο καλά σε ματς με τον Ολυμπιακό. Βέβαια, έκανε γρήγορα δυο φάουλ και ο Ομπράντοβιτς δε δίστασε να ρισκάρει και να τον αφήσει μέσα. Ούτως ή άλλως οι Τούρκοι έχουν θέματα στην περιφέρεια, μέχρι να… ενεργοποιηθεί πλήρως ο Γκρίν. Ο Ολυμπιακός δεν είχε συνεργασίες στην αρχή, αλλά βρήκε τον δρόμο προς το τουρκικό καλάθι, χάρη σε συνεχόμενους αιφνιδιασμούς. Ο Πρίντεζης τελείωνε σωστά την τρεχάλα και σιγά- σιγά ο Μπλατ είδε τους παίκτες του να σπρώχνουν καλά και στην άμυνα. Μέσα σε 12 λεπτά, ο Αμερικανός τα ‘χε δοκιμάσει σχεδόν όλα. Και με Λέντει- Μπόγρη βρέθηκε στο παρκέ η ομάδα, γενικά είχε ισορροπήσει το ματς ο Ολυμπιακός, βλέποντας και τη Φενέρ να παίζει με Μαχμούτογλου- Γκιουλέρ στην περιφέρεια αναγκαστικά.

Ο Ομπράντοβιτς είδε τον αρχηγό του να ευστοχεί και να κρατάει την ομάδα του όρθια στο 35- 27. Όπως καταλαβαίνετε, όλοι έβγαζαν μικρούς ήρωες, όπως και ο Ολυμπιακός βρήκε καλά σουτ από τον Τουπάν, χάρη στη σωστή περιστροφή. Αυτό ωστόσο που έμεινε από το πρώτο μέρος, ήταν το 0- 12 σερί (από 35- 27 σε 35- 39 όχι μόνο για την «μεγαλοσύνη του» ως νούμερο, αλλά γιατί προέκυψε κυριολεκτικά από την θέση «1» των Τούρκων. Μαχμούτογλου και Σλούκας. Δυο τους, δώδεκα πόντους σερί και αναπάντητους. Με ανάμεικτα συμπεράσματα ήρθε το δεύτερο ημίχρονο από τη στιγμή που και οι δυο ομάδες, παρουσίαζαν έντονες αδυναμίες. Είχαν καταφέρει να έρθουν ισόπαλες στο 20λεπτο με «νεκρά» διαστήματα και μυστήρια ποσοστά. Ο Ολυμπιακός ζούσε με το 10/15 δίποντα, αφού ήταν χειρότερος σε όλες τις άλλες κατηγορίες. Αυτό ήθελε βελτίωση για τους «ερυθρόλευκους» που αύξησαν την ένταση βγαίνοντας από τα αποδυτήρια.

ΘΑ ΚΕΡΔΙΖΕ ΑΝ ΑΝΤΕΧΕ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ

Αντίθετα με το ΟΑΚΑ, τούτη τη φορά στο τρίτο δεκάλεπτο ο Ολυμπιακός ήταν καλύτερος του αντιπάλου του, απλά η Φενέρ βρήκε λύσεις και με τον Κάλινιτς για να μείνει όρθια σε ένα διάστημα, που οι Πειραιώτες αμύνονταν με σωστές βοήθειες, ο Παπανικολάου που δε ξεκίνησε στο ματς, είχε βρει ρυθμό ενώ ο Μπόγρης ξεκούραζε υποδειγματικά τον Μιλουτίνοβ. Σε έναν αγώνα που ο ΛέΝτεϊ δε ταίριαζε, ενώ και ο Γκος ήθελε, αλλά δεν έκανε όλα αυτά που μπορούσε. Στα σημάδια της αναμέτρησης όταν μπήκε στην τελική της ευθεία, ήταν δεδομένο πως ο Ολυμπιακός θα κέρδιζε αν άντεχε στην άμυνα και οι αρχηγοί του έμπαιναν μπροστά.

Δυο… ιταλικά τρίποντα έκαναν τον Ομπράντοβιτς να ηρεμήσει, αλλά η αλήθεια είναι πως βλέπαμε αγώνα πλέι- οφ και όχι έβδομης αγωνιστικής. Οι άμυνες των δυο ομάδων ήταν εξαιρετικές στην τελευταία περίοδο. Όποιος είχε τη μπάλα έπεφτε σε… τοίχους και να σκεφτείτε ότι από το 30’ ως το 36’ είχαν από ένα φάουλ η κάθε ομάδα. Ήταν θέμα λεπτομερειών. Η Φενέρ είχε την εμπειρία, τη «συνήθεια» και το ότι οι παίκτες της γνωρίζονται τέλεια. Α και τον Σλούκα. Ο Κώστας έβαλε τρεις βολές, ένα τρίποντο, πήρε το παιχνίδι και έφυγε. Η προσπάθεια του Ολυμπιακού, έμεινε ημιτελής. Είχε την τελευταία επίθεση, αλλά δεν τα κατάφερε. Κρίμα για τον Μιλουτίνοβ, κρίμα για τον Παπανικολάου. Αλλά σε κάθε αγώνα τελικά θα καταντήσουμε να γράφουμε «κρίμα» για κάποιον. Και αυτό μικραίνει την ομάδα.

ΟΥΤΕ ΣΟΥΠΕΡ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ, ΟΥΤΕ ΡΟΛΟΙ ΜΕΧΡΙ ΣΤΙΓΜΗΣ

Ο Μπλατ πήγε χωρίς τον Σπανούλη στο τελευταίο τετράλεπτο. Πήρε απόφαση. Δε κώλωσε. Στο ΟΑΚΑ τον άφησε να αλωνίζει. Αυτή τη φορά, τον έβγαλε στο πιο κρίσιμο σημείο. Και έχασε. Αποφάσεις είναι αυτές. Εξάλλου υποθετικά δε μπορούμε να συζητήσουμε για κανένα παιχνίδι και κανένα άθλημα. Ο Ολυμπιακός έχασε και πάλι. Δικαιούται να φωνάζει για το ανύπαρκτο φάουλ στο τρίποντο του Σλούκα. Ωστόσο, όπως σας έγραψα και στην αρχή, δείχνει αυτή η ομάδα ότι θέλει πολύ, αλλά κάτι της λείπει. Δείχνει ότι προχωράει στον δρόμο, αλλά όσο περνάει η ώρα βαραίνει. Το τρύπιο λάστιχο που λέγαμε. Μήπως δεν είναι τρύπιο και είναι ξεφούσκωτο και θέλει απλά αέρα; Μήπως χρειάζεται… βουλκανιζατέρ; Σας κούρασα με τις παρομοιώσεις; Οκ, σταματάω.

Η Φενέρ πήρε πολύτιμη νίκη για την συνέχεια και ακόμη δεν έχει δείξει κι αυτή τι μπορεί να κάνει στο 100% των δυνατοτήτων της. Ο Ολυμπιακός σε κάθε αγώνα μένει με ερωτηματικά. Κι αυτό ενοχλεί ακόμη περισσότερο τον κόσμο του… Μέχρι τώρα, ούτε σούπερ Αμερικανούς έχουν δει, ούτε ομάδα που «θερίζει», ούτε ξεκάθαρους ρόλους στο γήπεδο. Κάθε ματς είναι και άλλη ιστορία, να με συμπαθάτε, αλλά δε γίνεται να μη γράφω αυτά που βλέπω.

Για να δούμε λοιπόν τι επιφυλάσσει η συνέχεια…