Ο Ολυμπιακός έχασε γιατί μπήκε περίεργα. Έχασε γιατί δέχθηκε ένα γκολ με συμμετοχή παικτών του. Έχασε γιατί είναι καινούργιο σύνολο και… άψητο σε τέτοιες συνθήκες. Έχασε γιατί δεν έβαλε γκολ με 20 τελικές και 7 στην εστία!!! Απλά είναι τα πράγματα. Μη ψάχνετε να βρείτε περίεργες εξηγήσεις για έναν αγώνα τόσο απλό, όσο αυτός που παρακολουθήσαμε στο Καραϊσκάκη.

Ο Ολυμπιακός πήρε ελάχιστα από τους ποιοτικούς παίκτες του και είδε τους επιθετικούς του να χάνουν κλασικές ευκαιρίες στο τέλος. Ο ΠΑΟΚ μια έτοιμη ομάδα με τον ίδιο προπονητή πήρε τους τρεις βαθμούς και η ζωή συνεχίζεται… Όλα ξεκίνησαν με απορίες. Ο Μαρτίνς αποφάσισε έστω για λίγο να αιφνιδιάσει τον Λουτσέσκου, αλλά στο μυαλό του είχε πάντα να φυλαχτεί και όχι να χιμήξει. Ο Ολυμπιακός μπήκε με 4- 4- 2 και τον Φορτούνη δίπλα στον Χασάν. Μόλις πέρασαν 10- 15 λεπτά, ο αρχηγός πήρε μέτρα πίσω και η ομάδα έβγαλε ένα 4- 1- 4- 1.

Και τον Φορτούνη μαζί με τον Καμαρά σε μια διάταξη με «δυο οχτάρια» και τον Μπουχαλάκη «φράχτη» μπροστά από τα στόπερ. Ο Πορτογάλος με αυτόν τον τρόπο ήθελε να πιέσει για λίγο τον ΠΑΟΚ, κάτι που πραγματικά συνέβη και με το «καλημέρα» λίγο έλειψε να μπει γκολ σε χρόνο- ρεκόρ (Καμαρά). Από τη στιγμή που οι φιλοξενούμενοι απέφυγαν το αρχικό «κρύο ντους», η αλήθεια είναι, ότι πήραν μπάλα, κυκλοφόρησαν και κυρίως κράτησαν τα μπακ του Ολυμπιακού πίσω. Ο Ελαμπντελαουί και ο Τσιμίκας δεν έκαναν τις κλασικές τους επελάσεις, υπήρχε εξήγηση για αυτό μιας και ο Λημνιός με τον Μπίσεσβαρ (ειδικά αυτός) δεν είναι τίποτα άμπαλοι, αφήστε που όπως γνωρίζετε όλοι τόσο ο Μάτος, όσο και ο Βιεϊρίνια δεν το ‘χουν σε τίποτα να δημιουργήσουν υπεραριθμία. Ο Ολυμπιακός έκανε τις σοβαρές του φάσεις, με τρεις «ξυραφιές» του Φορτούνη από δεξιά.

Όμως για να πάρεις αυτό που θες, πρέπει και να δουλέψεις με περισσότερη μεθοδικότητα στις συνεργασίες και ειδικά από τη στιγμή που οι Θεσσαλονικείς ανέβαιναν ψηλά και ρίσκαραν κάμποσο (μη τρελαίνεστε και αυτοί μαγκωμένοι ήταν) με το επιθετικό τρανζίσιον της ομάδας του Πειραιά. Κάθε φορά που ο Ολυμπιακός έκλεβε μπάλα, γεννιόντουσαν και συνθήκες ουσιαστικής επίσκεψης στην μεγάλη περιοχή του Πασχαλάκη. Το 45λεπτο πήγε στα σκουπίδια και για τους δυο, γιατί πολύ απλά δε μπορούσαν να κάνουν το κάτι παραπάνω. Αυτή είναι η μεγαλύτερη και μοναδική αλήθεια. Ο Ολυμπιακός έδειχνε να ‘χει λιγότερους παίκτες στο κέντρο, αφού ο Μαρτίνς μπαστάκωσε τον Μπουχαλάκη όπως είπα πιο πάνω, ενώ ο ΠΑΟΚ και ήθελε και δεν ήθελε.

Αυτή είναι νομίζω η σωστή προσέγγιση στην εικόνα του «δικεφάλου» στο πρώτο μέρος. Δε θα μάθουμε ποτέ, τι ήθελε να κάνει ο Λουτσέσκου στο δεύτερο μέρος, γιατί πολύ απλά, είδε τους παίκτες του να πανηγυρίζουν, μετά την καλή τους ενέργεια από αριστερά που είχε την αμέριστη συμπαράσταση των Γιαννιώτη και Βούκοβιτς. Ο Ολυμπιακός βρέθηκε πίσω στο σκορ και μάλλον ο Μαρτίνς κατάλαβε ότι μέσα στην έδρα σου, καλύτερα να ορμάς, παρά να περιμένεις να βρεις την ευκαιρία. Με την ομάδα πίσω στο σκορ, ομολογώ ότι η αντίδραση ήταν άμεση. Καταλαβαίνω την πρεμούρα του κόσμου, αλλά και ο ΠΑΟΚ δεν είναι κανά σύνολο της πλάκας. Οι «ερυθρόλευκοι» είδαν μέσα σε ένα πεντάλεπτο τον Χασάν, να είναι καλύτερος από τον… Βαρέλα.

Πρώτα εμπόδισε τον Χριστοδουλόπουλο να πιάσει τη πιο καρφωτή κεφαλιά της καριέρας του. Μετά βρέθηκε στην πορεία της μπάλας από σουτ του Φορτούνη. Τι φταίει κι αυτός; Εγώ για να ‘μια ειλικρινής, όταν είδα τον σχηματισμό του Ολυμπιακού στο πρώτο 5λεπτο, είπα απλά «αφού θέλει να παίξει έτσι, γιατί δεν έβαλε τον Γκερέρο;» Όλα αυτά βέβαια μετά την εικόνα της ομάδας, γιατί μη ξεχνάμε ότι τους προπονητές καθόμαστε και τους κρίνουμε εκ του ασφαλούς. Αλλά έτσι είναι και το ποδόσφαιρο τι να κάνουμε; Ο Γκερέρο πάντως ήταν η πρώτη κίνηση του κόουτς και ενώ ξέχασα να σας πω ότι μετά το 0- 1 ο σχηματισμός πάλι έγινε 4- 4- 2, κάτι που οριστικοποιήθηκε με την αλλαγή Χριστοδουλόπουλου- Γκερέρο.

Ο Φορτούνης αριστερό χαφ που έφευγε και έκλεινε συνεχώς μέσα. Ο Ολυμπιακός απέναντι στην προσεκτική και νοικοκυρεμένη άμυνα του ΠΑΟΚ συνέχιζε να σουτάρει. Θα ‘θελα να γράψω κάποια πράγματα για την λειτουργία και την κίνηση στον άξονα των Μαουρίσιο και Κάνιας αλλά τα αφήνω για τον Σάββα. Η απειλή του Ολυμπιακού ερχόταν μόνο από στημένες μπάλες. Ο μοναδικός που είχε φούρια , ορμή και όρεξη και έδειχνε να είναι δυο χρόνους πιο πάνω απ’ όλους, ήταν ο Ποντένσε. Ο Μαρτίνς έβγαλε τον Φορτούνη και τον Μπουχαλάκη. Έβαλε Φετφατζίδη και Γκιλέρμε. Ο άξονας 100% δεν είχε την συνηθισμένη ποιότητα αλλά το θέμα ήταν να μπει η μπάλα στην περιοχή με τα δυο φορ. Ο Ολυμπιακός όσο και να ήθελε δε μπορούσε και δίχως να το γράφω για να τους δικαιολογήσω, μη ξεχνάτε ότι είναι μια ολοκαίνουργια ομάδα, ασυνήθιστη για τέτοιες συνθήκες. Ναι, έδειχναν να τα ‘χουν ακόμη και... χαμένα οι «ερυθρόλευκοι» αλλά προσωπικά το βρίσκω φυσιολογικό.

Ούτε καλά ξεκίνησαν το ματς, ούτε γλίτωσαν στο γκολ της διπλής γκάφας, ούτε βρήκαν δίχτυα στις φάσεις που είχαν στα τελευταία λεπτά. Πλήρωσε ο Ολυμπιακός όλα αυτά, ακόμη και την μανία των παικτών του να σουτάρουν λες και είναι όλοι ο Ματέους και ο Κούμαν. Ο ΠΑΟΚ έκανε απλά την δουλειά του. Είναι πολύ νωρίς για εικασίες και συμπεράσματα. Το πρωτάθλημα έχει πολύ δρόμο και αυτή η ήττα αν αντιμετωπιστεί σωστά, μπορεί να δώσει στον Μαρτίνς και τους ποδοσφαιριστές του, κάποια χρήσιμα για το μέλλον συμπεράσματα. Πάντως αγώνας στο Καραϊσκάκη με τον ΠΑΟΚ να έληγε 0- 1 και ο κόσμος να στήριζε τόσο την ομάδα, δε θυμάμαι πότε έγινε τελευταία φορά. Οπότε προπονητής και παίκτες έχουν ψήφο εμπιστοσύνης (και έτσι είναι το σωστό) και πρέπει να το πάνε ακόμη καλύτερα. Στα πόδια τους είναι… Τα λέμε μετά τη Μίλαν…

Photo credits: Eurokinissi