Η πρόωρη/εσπευσμένη κυκλοφορία του "The Last Dance" αποδείχθηκε αναζωογονητική για τους φίλους των σπορ που βλέπουν όλες τις Λίγκες του κόσμου να έχουν βάλει λουκέτο εξαιτίας της πανδημίας. Ο κορονοϊός έγινε μέρος της καθημερινότητά μας, ωστόσο το ντοκιμαντέρ για τη δυναστεία των Σικάγο Μπουλς του Μάικλ Τζόρνταν ομόρφυνε αρκετά την καραντίνα των μπασκετόφιλων που βρήκαν πολλές αφορμές για συζητήσεις, αναζητήσεις, αντιδράσεις γενικότερα.

Ένα από τα βασικότερα θέματα που προέκυψαν από τα τέσσερα πρώτα επεισόδια (τόσα έχουν κυκλοφορήσει έως τώρα στο Netflix) είναι ο μισθός του Σκότι Πίπεν. Μικρότερος από τις δυνατότητές του, πολύ μικρότερος από το ποσό που άξιζε, στο τέλος της ημέρας όμως η υστερία για τα χρήματα του "Ινδιάνου" μοιάζει από υπερβολική έως αχρείαστη μιας και εκείνος ευθύνεται γι' αυτά που έμπαιναν στον τραπεζικό του λογαριασμό. Ούτε ο ιδιοκτήτης Τζέρι Ράινσντορφ, ούτε ο GM Τζέρι Κράουζ, ούτε ο Φιλ Τζάκσον και ο Μάικλ Τζόρνταν, ούτε ο ατζέντης του αποφάσισαν για εκείνον, ίσα-ίσα που όλοι προσπάθησαν -μάταια όπως αποδείχθηκε- να του εξηγήσουν το λάθος που επρόκειτο να κάνει.

" Ο Πίπεν ήταν έκτος σε αποδοχές στους Μπουλς και 122ος σε ολόκληρη τη Λίγκα" ήταν ο τίτλος ή το γενικότερο νόημα σε πολλά κείμενα στο διαδίκτυο τις τελευταίες μέρες. Και αυτή είναι η αλήθεια. Τη σεζόν 1997/98 όντως ο "Pip" έπαιρνε ελάχιστα χρήματα, είχε όμως την απόλυτη ευθύνη για το γεγονός ότι υπήρχαν 121 ονόματα πάνω από το δικό του .

Πολύς κόσμος δεν γνώριζε ότι η οικογένεια του Πίπεν ήταν πολυμελής (11 αδέλφια), ακόμη περισσότεροι έμαθαν στη διάρκεια του "The Last Dance" ότι στο σπίτι του υπήρχαν δύο μέλη με κινητικές δυσκολίες. Αυτός ήταν ένας σημαντικός λόγος για τον οποίο προτίμησε μια μεγάλης διάρκειας συμφωνία μπαίνοντας στη Λίγκα το 1987, ώστε να εξασφαλίσει ένα καλό ποσό που θα βοηθούσε την οικογένειά του να νιώσει ανακουφισμένη για το μέλλον της. Αυτή την απόφαση μπορεί κάθε ένας να την κρίνει διαφορετικά, σίγουρα όμως ο νεαρός τότε φόργουορντ ένιωσε δικαιωμένος το καλοκαίρι του 1988, αμέσως μετά από το τέλος της ρούκι σεζόν του, όταν αντιμετώπισε ένα σοβαρό πρόβλημα στη μέση και μπήκε στο χειρουργείο έχοντας διανύσει μια μάλλον μέτρια πρώτη χρονιά (7.9 πόντοι από 48% στο δίποντο, 17% στο τρίποντο και 58% στις βολές, μαζί με 3.8 ριμπάουντ, 2.1 ασίστ και 1.2 κλεψίματα ανά 20.9 λεπτά σε 79 αγώνες).

Ευτυχώς για τους Μπουλς, ο Πίπεν γύρισε υγιέστατος στα παρκέ και εκτόξευσε τα νούμερά του τη σεζόν 1988/89, συνέχισε να βελτιώνεται και πριν ολοκληρωθεί η περίοδος 1990/91 κάθισε για πρώτη φορά στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τους παράγοντες της ομάδας του Σικάγο. Συζήτησαν λοιπόν με τον Πίπεν για να υπογράψουν πρόωρη επέκταση, όχι όμως τόσο μεγάλη όσο πρότεινε εκείνος. Για δεύτερη φορά στην καριέρα του εκείνος προτίμησε την ασφάλεια μιας πολυετούς συμφωνίας και όχι ένα deal μικρότερης διάρκειας με στόχο το επόμενο να είναι μεγαλύτερο. Αυτή τη φορά σίγουρα δεν δικαιώθηκε.

" Είναι πολλά τα χρόνια. Θα το μετανιώσεις σύντομα και τότε δεν πρόκειται να συζητήσω μαζί σου πιθανή αναπροσαρμογή. Μην το κάνεις" του είχε πει ο ιδιοκτήτης των Μπουλς, Τζέρι Ράινσντορφ ενώ κι ο ατζέντης του προσπάθησε να του εξηγήσει ότι δεν είχε μπροστά του μια συμφέρουσα προσφορά. Με το salary cap στα 11.9 εκατομμύρια δολάρια, ο Πίπεν δεν κοίταξε μακριά. Δεν περίμενε ότι οι μισθοί θα εκτοξευθούν, δεν γνώριζε ότι οι Ταύροι θα εξελιχθούν σε μια δυναστεία που θα βοηθήσει τη Λίγκα να "μεγαλώσει" οικονομικά για να μπει σε μια εποχή με πιο παχυλά συμβόλαια. Ο Πίπεν επέμενε, ήθελε να εξασφαλίσει μια άνετη ζωή για την πολυμελή οικογένειά του και υπέγραψε τα χαρτιά που υπηρχαν μπροστά του, υπέγραψε δηλαδή τους όρους μιας συμφωνίας που εκείνος είχε ζητήσει.

Με δεδομένο ότι επρόκειτο για επέκταση του υπάρχοντος συμβολαίου του, η συνολική διάρκεια έφτασε τα επτά έτη καθώς ο Πίπεν είχε ακόμη δύο σεζόν από το ρούκι συμβόλαιό του. Και κάπως έτσι, τα 18 εκατομμύρια γι' αυτή την επταετία (έως το καλοκαίρι του 1998) παραμένουν μέχρι και σήμερα ένα ποσό εξωφρενικά χαμηλό για το ταλέντο, τις ικανότητες και όσα πρόσφερε ο "Ινδιάνος" σε εκείνη την ομάδα μέχρι την διάλυσή της.

Με τα χρόνια να περνούν, ο Πίπεν κατάλαβε ότι είχε κάνει τεράστιο λάθος. Ένιωθε θυμωμένος με τον εαυτό του, δεν αισθανόταν καλά παίζοντας δίπλα σε αθλητές που έπαιρναν περισσότερα από εκείνον και έδιναν πολύ λιγότερα στο αγωνιστικό σκέλος, έβγαζε ένταση σε καθημερινή βάση και έτσι ξεκίνησαν τα προβλήματα στη σχέση του με τον Τζέρι Κράουζ. Μόνο που δεν ευθυνόταν ο Κράουζ για την κάκιστη από κάθε άποψη απόφαση του παίκτη του. Οι καυγάδες έγιναν ομηρικοί, ο Πίπεν ρεζίλευε τον Κράουζ μπροστά σε όλη την ομάδα, του μιλούσε με τον χειρότερο δυνατό τρόπο και το καλοκαίρι του 1997 απέφυγε το χειρουργείο και δεν αντιμετώπισε τον τραυματισμό του. Ήθελε να κάνει διακοπές και είχε αποφασίσει να υποβληθεί σε επέμβαση στην έναρξη της προετοιμασίας, γεγονός για το οποίο ο Μάικλ Τζόρνταν αισθάνθηκε (δικαίως) προδομένος. Ο Πίπεν "τιμώρησε" την ομάδα του αγωνιστικά, περισσότερο όμως "τιμώρησε" τον εαυτό του καθώς όλη η ευθύνη γι' αυτό που χαρακτηρίζεται ως χειρότερο συμβόλαιο ever στο ΝΒΑ ήταν δική του.

Για την ιστορία, τη σεζόν 1997/98, τη σεζόν του "Τελευταίου Χορού" δηλαδή, ο Τζόρνταν πήρε 33.140.000 δολάρια, με τους Κούκοτς - Χάρπερ - Ρόντμαν να ακολουθούν με 4.560.000 ο κάθε ένας και τον Πίπεν να παίρνει μόλις 2.775.000. Μπορείτε να δείτε εδώ την αξία εκείνων των χρημάτων με τα σημερινά δεδομένα .

Η... ΓΕΡΗ ΜΠΑΖΑ ΚΑΙ ΤΟ ΔΩΡΑΚΙ ΤΩΝ ΜΠΟΥΛΣ

Τον Ιανουάριο του 1999, αμέσως μετά από το τέλος του lockout, οι Μπουλς έστειλαν τον Πίπεν στους Ρόκετς και στην πενταετία που ακολούθησε ο "Ινδιάνος" έβαλε στον τραπεζικό του λογαριασμό ένα ποσό που άγγιξε συνολικά τα 80 εκατομμύρια δολάρια παίζοντας για αρχικά για την ομάδα του Χιούστον και στη συνέχεια για τους Μπλέιζερς

Στους Ρόκετς έμεινε για μόλις μία σεζόν, πρόλαβε να πλακωθεί με τον Τσαρλς Μπάρκλι, αντάλλαξαν βαριές κουβέντες περί... αφράτων πισινών και χώρισαν πολύ πρόωρα τους δρόμους τους. Στος 20 Ιουλίου του 2003 οι Μπουλς του πρόσφεραν διετές συμβόλαιο με συνολικές αποδοχές που ξεπερνούσαν τα 10 εκατομμύρια δολάρια, ο Πίπεν έπαιξε σε μόλις 23 αγώνες την πρώτη χρονιά και στη συνέχεια αποσύρθηκε από τα παρκέ παίρνοντας ολόκληρο το ποσό, αυτό το... δωράκι που η ομάδα του Σικάγο του έκανε ίσως για να δείξει την εκτίμησή της για όσα εκείνος της είχε προσφέρει στο δρόμο για την κατάκτηση των έξι πρωταθλημάτων.

Τελικά, ο Πίπεν έβγαλε 109.957.430 δολάρια αποκλειστικά από τα συμβόλαιά του στο ΝΒΑ, με τον Μάικλ Τζόρνταν (που πήρε δεκατρείς φορές περισσότερα χρήματα τη διετία 1996-1998) να κλείνει την καριέρα του με συνολικές αποδοχές 93.772.500 δολαρίων. Συμπερασματικά, ο Πίπεν έπαιρνε σαφώς λιγότερα χρήματα από αυτά που μπορούσε να βρει στην αγορά την περίοδο 1987-1998, στη σημερινή εποχή θα ήταν δεδομένα σταρ του supermax, όμως όπως λέει και η πρώην σύζυγός του " σας ευχαριστούμε για την αγωνία σας, αλλά μια χαρά χρήματα έβγαλε ο Σκότι από το μπάσκετ".

Διαβάστε εδώ όλα τα θέματα του Sport24.gr για το "The Last Dance"