Μεσημέρι Παρασκευής (26/6), ο χρόνος κυλούσε αργά, για τους φίλους της Λίβερπουλ η μέρα ήταν η πιο γλυκιά ever, για τους φίλους του μπάσκετ τα πράγματα συνέχιζαν να είναι όσο μαύρα ήταν και χθες και προχθές και πριν από μία εβδομάδα και πριν από ένα μήνα. Και ξαφνικά, η "βόμβα" έσκασε από το πουθενά !

" Ο Παναθηναϊκός ανακοινώνει πως από σήμερα και μέχρι να μεταβιβαστεί σε νέο ιδιοκτήτη η ΚΑΕ, η διοικητική ομάδα αποτελείται από τους Φραγκίσκο Αλβέρτη, Δημήτρη Διαμαντίδη και Τάκη Τριαντόπουλο" αναφέρει η ανακοίνωση των πράσινων , μια ανακοίνωση που κρύβει πολλά πίσω από τις λέξεις και φέρνει έναν αέρα αισιοδοξίας που είχαμε πολύ καιρό να νιώσουμε.

Οι προηγούμενες δύο εβδομάδες ήταν πολύ δύσκολες και ψυχοφθόρες για τους ανθρώπους του Παναθηναϊκού. Η αποχώρηση του επί σειρά τριών δεκαετιών παράγοντα Μάνου Παπαδόπουλου και η κατάσταση που οδήγησε τον Φραγκίσκο Αλβέρτη στην έξοδο ήταν δύο γεγονότα που προκάλεσαν από δυσφορία έως απογοήτευση και από θυμό έως νοσταλγία στους φίλους της ομάδας.

Και ξαφνικά, ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος αποφάσισε πως έφτασε η στιγμή να αποστασιοποιηθεί. Οριστικά. Ζήτησε από τον Φράγκι να μείνει στην ομάδα, έλυσε την "χοντρή" παρεξήγηση που έγινε ανάμεσά τους, έπεισε τον Δημήτρη Διαμαντίδη να γυρίσει στο σπίτι του και τους εξήγησε ότι μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν μέχρι να βρεθεί ο άνθρωπος που θα αγοράσει την ΚΑΕ και θα την βάλει στην νέα εποχή της. Στο ενδιάμεσο όμως, αυτή η μεταβατική περίοδος δεν πρέπει να χρησιμοποιηθεί ως... μεταβατική, αλλά ως μια χρυσή, μια σπουδαία, μια μοναδική ευκαιρία ώστε το ελληνικό μπάσκετ να σταθεί ξανά στα πόδια του την ώρα που γκρεμίζεται σαν χάρτινος πύργος.

ΔΕΝ ΓΥΡΙΣΑΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΙΣ "ΓΛΑΣΤΡΕΣ"

Ο Αλβέρτης κι ο Διαμαντίδης δεν γύρισαν για να γίνουν "γλάστρες", δεν είναι τέτοιοι άνθρωποι και δεν πρόκειται να γίνουν μαριονέτες. Ο Γιαννακόπουλος έχει αποφασίσει οριστικά κι αμετάκλητα να αποστασιοποιηθεί και οι δύο σημαίες του Παναθηναϊκού έχουν μπροστά τους μια κατάσταση δύσκολη, αλλά και μια πρόκληση που μπορεί να τους μετατρέψει σε ευεργέτες του ελληνικού αθλητισμού. Για ακόμα μία φορά.

Το Ρέθυμνο έφυγε . Ο Ήφαιστος έφυγε . Ο Πανιώνιος αποχαιρετά . Ομάδες όπως ο Κολοσσός, το Λαύριο, ο Ιωνικός, θηρία όπως ο ΠΑΟΚ κι ο Άρης, βλέπουν τη σεζόν 2020/21 χωρίς ελπίδες για κάτι σπουδαίο. Ρόστερ με ψίχουλα θα φτιάξουν, για να επιβιώσουν σε μια λαίλαπα που κατακαίει τα πάντα στο πέρασμά της. Το μπάσκετ δεν βρίσκεται σε δύσκολη θέση, βρίσκεται με το ενάμιση πόδι στο γκρεμό και αναλύσεις για τους λόγους που έφτασε εκεί δεν υπάρχει ούτε μισός λόγος να γίνονται. Όλοι έχουν άποψη, όλοι έχουν δικαιολογίες και παράπονα, όλοι πρέπει όμως να αντιληφθούν ότι αν δεν υπάρχει ΤΩΡΑ μια κοινή επιθυμία ο δρόμος δεν θα έχει επιστροφή.

Αλβέρτης και Διαμαντίδης αγαπούν το άθλημα. Σαν αθλητές έγραψαν ιστορία όσο ελάχιστοι, σαν παράγοντες όμως τώρα ξεκινούν. Ο Φράγκι έχει δουλέψει αρκετά χρόνια σε διάφορους ρόλους και έχει την τεχνογνωσία για να βοηθήσει τον Μήτσο να ξεκινήσει μια νέα καριέρα. Μαζί θα πρέπει να λειτουργήσουν σαν μια γροθιά που θα διαλύσει το θηρίο που τρώει το άθλημα. Μαζί πρέπει να βγουν μπροστά και να προτείνουν τρόπους για να γίνει η Α1 ξανά ελκυστική. Μαζί θα πρέπει να βοηθήσουν παράγοντες όπως ο Ζομπανάκης, ο Μπούμπουρας, ο Αγγελόπουλος και το group των χρηματοδοτών του Κολοσσού να μείνουν ή να επιστρέψουν στο άθλημα.

Δεν έχει το μπάσκετ περιθώριο να χάνει τέτοιους ανθρώπους, κυρίως όμως δεν έχει το δικαίωμα να κρατά δέσμιους τους πάντες εξαιτίας πεισμάτων.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΠΑΣΚΕΤ ΧΩΡΙΣ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΙΟΥΣ

Ο Αλβέρτης κι ο Διαμαντίδης πρέπει να είναι οι πρώτοι που θα ζητήσουν τον Ολυμπιακό πίσω στην Α1. Δεν υπάρχει Παναθηναϊκός χωρίς Ολυμπιακό, δεν υπάρχει Ολυμπιακός χωρίς Παναθηναϊκό, δεν υπάρχουν ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Άρης, Κολοσσός, Ρέθυμνο, Προμηθέας χωρίς τους δύο μεγάλους στο ίδιο τραπέζι. Δεν γίνεται να το λέμε και να το ξαναλέμε, να συνεχίζουν κάποιοι να αντιδρούν και να επιμένουν ότι αγαπούν το άθλημα. Δεν γίνονται όλα μαζί.

Ο Αλβέρτης κι ο Διαμαντίδης πρέπει να σημάνουν την απαρχή μιας νέας εποχής χωρίς έριδες και γκρίνιες, χωρίς φανατισμό και τοξικότητα, πρέπει τουλάχιστον να διεκδικήσουν μια κανονικότητα και να δουλέψουν με στόχο τη συνύπαρξη όλων των μεγάλων δυνάμεων του ελληνικού μπάσκετ. Μόνο έτσι θα πάμε από το απόλυτο μηδέν στο οποίο βρισκόμαστε τώρα προς τα εμπρός, μόνο έτσι θα βρεθούν νέοι επενδυτές, μόνο έτσι θα ξαναδούμε μπάσκετ.

Ο Αλβέρτης κι ο Διαμαντίδης πρέπει να έχουν πλήρη ελευθερία κινήσεων για να βοηθήσουν και να βοηθηθούν. Κι ας ξεκινήσουν από χαμηλά. Δεν θα γκρινιάξει κανείς αν πέσουν τα μπάτζετ, αλλά υπάρχει ένα πλάνο, ένα όραμα, διάθεση για την πραγματική και όχι στα λόγια, κουραστήκαμε από αυτά, βελτίωση του προϊόντος.

Ο μέσος φίλος του Παναθηναϊκού θέλει να βλέπει τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ, ο μέσος φίλος του Ολυμπιακού θέλει τον Παναθηναϊκό στο ΣΕΦ. Δεν λέμε ότι όλα τα προβλήματα θα λυθούν ή ότι θα έρθει σύντομα η στιγμή που θα υπάρχει 70-30 κόσμος και των δύο ομάδων σε ένα μεταξύ τους ντέρμπι, από κάπου πρέπει όμως να γίνει η αρχή κι ο Φράγκι με τον Μήτσο πρέπει να είναι οι πρώτοι που θα την επιδιώξουν.

Σε περίπτωση που Αλβέρτης και Διαμαντίδης ανέλαβαν υπό όρους την ΚΑΕ Παναθηναϊκός, σε περίπτωση που όσα διαβάσατε, όσα ελπίζουμε κι ονειρευόμαστε είναι ανέφικτα, τότε πραγματικά το καράβι θα αξίζει να βουλιάξει για πάντα. Όσο άσχημα κι αν είναι τα πράγματα στην οικονομία, στην ανθρωπότητα, στον αθλητισμό, πάντα θα ελπίζουμε ότι μπορούν να αλλάξουν, πάντα θα ονειρευόμαστε γιατί είμαστε ρομαντικοί.

Υ.Γ.: Για την ιστορία, ο Ολυμπιακός Β' είχε τη σεζόν 2019/20 το δεύτερο καλύτερο ρεκόρ στην Α2 (17-4) πίσω από εκείνο του πρωταθλητή Χαρίλαου Τρικούπη (19-2) με τον οποίο είχε 1-1 στα μεταξύ τους παιχνίδια.