Ο σχεδιασμός για τη σεζόν 2020/21 δεν ξεκίνησε ούτε τον Ιούνιο, ούτε τον Μάιο. Ο σχεδιασμός για τον νέο Ολυμπιακό ξεκίνησε τη στιγμή που ο Γιώργος Μπαρτζώκας γύρισε στον Ολυμπιακό τον περασμένο Ιανουάριο . Με ένα roster γεμάτο "μουτζούρες", με ανισορροπία σχεδόν σε κάθε θέση, με ανύπαρκτη χημεία και κακή ψυχολογία, με σοβαρούς τραυματισμούς και γενικά με ένα κλίμα απαισιοδοξίας, ο Έλληνας προπονητής πάτησε το restart με φόντο το μέλλον και τώρα, τέλη Ιουνίου, έχει συμπληρώσει σε μεγάλο βαθμό τις θέσεις για την επόμενη περίοδο.

Για τον γενικότερο σχεδιασμό των Πειραιωτών, έγραψε πριν από τρεις ημέρες στο Sport24.gr ο Σπύρος Καβαλιεράτος, ο οποίος αποκάλυψε και την οριστική συμφωνία με τον Άαρον Χάρισον με τον οποίο κλείνει εκτός συγκλονιστικού απροόπτου η περιφερειακή γραμμή. Μια περιφερειακή γραμμή που δεν μπορεί να πλησιάσει, για παράδειγμα, εκείνη της Ρεάλ Μαδρίτης ή της Μπαρτσελόνα, σίγουρα όμως δείχνει ισορροπημένη και συνδυάζει πολλά διαφορετικά στοιχεία για να αισθάνονται ο Μπαρτζώκας και οι συνεργάτες του ευχάριστα πριν από κάθε περίσταση.

ΚΩΣΤΑΣ ΣΛΟΥΚΑΣ

Τη σεζόν 2017/18 είχε 24:49 ανά αγώνα σε 35 ματς της EuroLeague. Τη σεζόν 2018/19 είχε 26:38 ανά αγώνα σε 33 συμμετοχές. Φέτος είχε 29:03 ανά αγώνα, σε 25 παιχνίδια. Στα 30 του είναι ένας από τους κορυφαίους γκαρντ της Ευρώπης, είναι ο επόμενος ηγέτης του Ολυμπιακού, ένας πληθωρικός άσσος που δεν έχει ψεγάδι στο παιχνίδι του, τουλάχιστον στο εμπρός μέρος του γηπέδου. Δύσκολα όμως θα τον δούμε να γράφει σταθερά τριαντάλεπτα.

Ο Σλούκας θα επιλέξει τα σημεία από τα οποία θα εκτελέσει, θα κρατήσει τη μπάλα με υπομονή, θα φτιάξει το δικό του σουτ μετά από ντρίμπλα, θα πασάρει σε αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που κοιτάζει, είναι αποτελεσματικός σαν σκόρερ και σαν δημιουργός, είναι μπαρουτοκαπνισμένος από το top επίπεδο της EuroLeague, κυρίως όμως είναι ένας καταπληκτικός επαγγελματίας που δεν σταματά να βελτιώνει το κορμί και το παιχνίδι του. Από αυτόν θα ξεκινούν και σε αυτόν θα τελειώνουν όλα, σε εκείνον θα πηγαίνει η μπάλα όταν το χρονόμετρο αδειάζει.

Με τον Σπανούλη έχει συνυπάρξει, περισσότερο χρόνο όμως θα πάρει μαζί με τον Τσαρλς Τζένκινς που θα είναι ο μπαλαντέρ, ο παίκτης που θα τον καλύπτει στο πίσω μέρος του γηπέδου και θα πέφτει στον κορυφαίο σκόρερ των αντιπάλων.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΠΑΝΟΥΛΗΣ

Έχει καταρρίψει κάθε πιθανό κι απίθανο ρεκόρ, είναι ο απόλυτος θρύλος της EuroLeague, στα 38 του όμως ξέρει ότι μετά από "βαριά" χειρουργεία πρέπει να περάσει σε έναν πιο συμπληρωματικό παίκτη. Δεν θα γίνει ποτέ ρεζέρβα, σίγουρα όμως δεν θα τον δούμε να πλησιάζει τριαντάλεπτα εκτός αν προκύψουν τραυματισμοί και απουσίες που θα αναγκάσουν τον Μπαρτζώκα να τον πιέσει ξανά στα όριά του.

Ο Σπανούλης μπαίνει στην τελική ευθεία μιας ασύγκριτης καριέρας και με τον τρόπο που χτίστηκε η περιφερειακή γραμμή θα μπορεί να προσφέρει ποιοτικά stints είτε ως δημιουργός, είτε ως εκτελεστής. Αν προσαρμοστεί στον ρόλο του, τότε δεν θα είναι απλά σημαντικός, αλλά κομβικός για την πορεία των ερυθρόλευκων που με τους Σλούκα - Χάρισον βγάζουν πολύ φορτίο από τις πλάτες του και με τον Τζένκινς του προσφέρουν την ευκαιρία να τρέχει λίγο λιγότερο στο πίσω μέρος του γηπέδου.

ΤΣΑΡΛΣ ΤΖΕΝΚΙΝΣ

Είναι δύσκολο να ενθουσιαστεί ο μέσος οπαδός του Ολυμπιακού από την προσθήκη του Τσαρλς Τζένκινς, ωστόσο η πραγματικότητα είναι αρκετά διαφορετική από αυτή που έχουν πολλοί στο μυαλό τους. Βλέπετε κάποιος θα πρέπει να κυνηγάει σε όλη τη διάρκεια της σεζόν παίκτες όπως ο Σβεντ, ο Καλάθης, ο Καμπάσο, ο Λάρκιν, ο Ροντρίγκεθ, ο Μίτσιτς, ο Ντιλέινι, ο Τζέιμς, ο Γουίλμπεκιν, ο Ντε Κολό, ο Ερτέλ, ο Γιουλ και πάει λέγοντας. Ο Μπαρτζώκας συνεργάστηκε με τον 31χρονο Αμερικανό στη Χίμκι και ξέρει και τι θα του ζητήσει και τι θα πάρει από εκείνον, το κασέ του ήταν πολύ προσιτό και η επιλογή του safe.

O Τζένκινς (που έπαιξε δύο σεζόν στους Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς και ξέρει τι σημαίνει EuroLeague) είναι ο ορισμός του ενοχλητικού γκαρντ. Πιέζει σε όλο το γήπεδο, βάζει τα χέρια του συνεχώς πάνω στη μπάλα, δεν ενδιαφέρεται για το μέγεθος ή την ταχύτητα ή το ταλέντο του αντιπάλου του και απολαμβάνει τον ρόλο του defensive stopper. Δεν είναι πολλοί οι παίκτες που "θυσιάζονται" με τον τρόπο που το κάνει εκείνος, σίγουρα το 2/27 που είχε φέτος από το τρίποντο προβληματίζει, προηγουμένως όμως μέτρησε τέσσερις σεζόν με 58.3%, 42.5%, 45.1% και 42% από τα 6μ.75. Έχει το corner-three και αν πλησιάσει τα νούμερα της σεζόν 2016/17 πλην σκοραρίσματος (1.9 ριμπάουντ, 2.7 ασίστ, 2.1 κλεψίματα, 1.1 λάθη) τότε θα έχει δικαιώσει αυτούς που τον επέλεξαν.

ΑΑΡΟΝ ΧΑΡΙΣΟΝ

Παίκτης με μεγάλο potential και απεριόριστο range. Μπορεί να εκτελέσει από τα έξι μέτρα, από τα επτά μέτρα, από τα οκτώ μέτρα με την ίδια άνεση, με την ίδια αυτοπεποίθηση και -κυρίως- με την ίδια αποτελεσματικότητα. Θα φτιάξει το δικό του σουτ, θα βγει όμως και από το σκριν για να πάρει την πάσα και να εκτελέσει. Θα πάει μέχρι το καλάθι και θα ψάξει τη σωματική επαφή με τον ψηλό, θα βάλει τις βολές, θα βάλει τα μεγάλα σουτ, σίγουρα όμως δεν είναι ακόμη σταρ και χρειάζεται χρόνος για να δούμε πως θα μεταφέρει το παιχνίδι του στο επίπεδο της EuroLeague.

Ο Χάρισον των 198 εκατοστών και των πολύ μακριών χεριών έπαιξε στο Κεντάκι από το 2013 έως το 2015 δίπλα σε μετέπειτα ΝΒΑers όπως ο Τζούλιους Ραντλ, ο Τζέιμς Γιανγκ, ο Γουίλι-Κόλι Στάιν, ο Άλεξ Πόιθρες, ο Ντακάρι Τζόνσον, ο Καρλ-Άντονι Τάουλς, ο Τρέι Λάιλς, ο Τάιλερ Γιούλις κι ο Ντέβιν Μπούκερ. Στη δεύτερη σεζόν του στο Πανεπιστήμιο ήταν ο πρώτος σκόρερ της ομάδας, είχε τα περισσότερα λεπτά μαζί με τον Κόλι-Στάιν, έλαμψε, ωστόσο οι ομάδες του ΝΒΑ τον προσπέρασαν στο Draft μέχρι οι Χόρνετς να του δώσουν την ευκαιρία. Στη "Μεγάλη Λίγκα" δεν βρήκε ποτέ τον ρόλο που ζητούσε, στη Γαλατασαράι όμως ήταν φέτος απολαυστικός. Στο EuroCup είχε 15.9 πόντους από 48% στο δίποντο, 38% στο τρίποντο και 86% στις βολές, μαζί με 2.9 ριμπάουντ, 2.8 ασίστ, ένα κλέψιμο και 15.8 μονάδες στο σύστημα αξιολόγησης ανά 31:06 σε 16 αγώνες. Στο τουρκικό πρωτάθλημα είχε 13.7 πόντους από 39.4% στο τρίποντο, 3.5 ριμπάουντ, 3.2 ασίστ, σχεδόν δύο κλεψίματα και 14.9 ranking ανά 28.9 σε 22 αγώνες.

Πρόκειται για μια High Risk-High Reward περίπτωση, ίσως όμοια με εκείνη του Σακίλ ΜακΚίσικ. Ο Χάρισον μπορεί να σκοράρει από κάθε θέση, από κάθε απόσταση, είτε μετά από ντρίμπλα, είτε παίρνοντας την πάσα ενώ βγαίνει από το σκριν. Μπορεί να εκτελέσει μετά από step-back ή side-step με την ίδια άνεση, είναι ένας τρομερά ταλαντούχος αθλητής, έχουμε δει όμως πολλές περιπτώσεις που δεν κατάφεραν να κάνουν αυτό το βήμα προς τα εμπρός στο επίπεδο της σκληρής EuroLeague. Η άνεσή του στο σκοράρισμα θυμίζει εκείνη του Κέβιν Πάντερ, ο Μπαρτζώκας όμως ελπίζει ότι ο Χάρισον θα προσαρμοστεί περισσότερο από τον προκάτοχό του στις ανάγκες του Ολυμπιακού.

ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΛΑΡΕΝΤΖΑΚΗΣ

Στα... νιάτα του ήταν ένας καταπληκτικός σκόρερ. Στην πορεία έχασε λίγο τον δρόμο του, πιέστηκε από τους προπονητές του να αλλάξει το στιλ του, έγινε καλύτερος αμυντικός, βελτιώθηκε όμως και στο κομμάτι της δημιουργίας. Με την ΑΕΚ καθιερώθηκε στο επίπεδο του BCL και στα 27 του περιμένει ότι η πρώτη γεύση από τη EuroLeague θα είναι γλυκιά.

Ο Λαρεντζάκης είναι ένα παιδί με άγνοια κινδύνου, ένας καλός εργάτης που μπορεί να λειτουργήσει σε πολλούς και διαφορετικούς ρόλους. Ξέρει ότι στον Ολυμπιακό θα έχει την ευκαιρία να εκτοξεύσει την καριέρα του, μια καριέρα που θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερη σύμφωνα με όσα είχαμε δει από εκείνον στις μικρές εθνικές ομάδες. Τη φετινή σεζόν έπαιξε στη Μούρθια, είχε 8.7 πόντους με άσχημα ποσοστά (27% στο τρίποντο, 37% στα συνολικά σουτ, 84% στις βολές), γέμισε όμως τη στατιστική του με 2.8 ριμπάουντ και 2.5 ασίστ ανά 18 λεπτά συμμετοχής σε 19 αγώνες. Δεν είναι σταρ και δεν θα γίνει, είναι όμως ένας χρήσιμος παίκτης που θα παίξει άμυνα, θα κατεβάσει τη μπάλα αν του ζητηθεί, θα "διαβάσει" φάσεις, θα πασάρει στον αέρα, θα ρισκάρει, σίγουρα όμως δεν θα φοβηθεί.

Η λογική λέει πως θα βρει ρόλο και λεπτά στο ροτέισον του Μπαρτζώκα. Το γεγονός ότι είναι πιο "κυνικός", πιο ώριμος και πιο αποφασιστικός από τον Αντώνη Κόνιαρη ίσως τον βοηθήσει να επιβιώσει και εν συνεχεία να αποδείξει ότι όντως "έχει" τη EuroLeague στην οποία είναι πιθανό να θεωρηθεί ένας -όχι και τόσο- late-bloomer, ένας παίκτης δηλαδή που άργησε να φτάσει σε αυτό το επίπεδο αλλά έχει θέση και μπορεί να ανταπεθέλθει έστω και έναν πιο συμπληρωματικό ρόλο.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΟΝΙΑΡΗΣ

Δεν είναι πια μικρός. Εχει μια γεμάτη πενταετία ως άνδρας, πέρυσι πήρε πολλές ευκαιρίες (3.4 πόντοι από 30.8% στο δίποντο, 41.7% στο τρίποντο, 1.4 ριμπάουντ, 1.4 ασίστ, 2.7 ranking ανά 13:22 λεπτά συμμετοχής σε 24 αγώνες) αλλά δεν ξεχώρισε. Είχε χώρο, είχε χρόνο, μπορούσε να λάμψει και να ενθουσιάσει τους πάντες, όμως δεν τα κατάφερε. Στην περίπτωση του Κόνιαρη τα πράγματα είναι ξεκάθαρα.

Μιλάμε για έναν πραγματικά ποιοτικό γκαρντ με εξαιρετικό ύψος (1μ.96) για τη θέση, καλό κορμί, καλό μυαλό, ώριμος χαρακτήρας και αξιόλογος σποτ σουτέρ, του λείπει όμως το θράσος, το πάθος, η ένταση για να εκμεταλλευθεί όσα βρίσκονται μπροστά του. Ίσως μια σεζόν μακριά από τον Ολυμπιακό, σε μια ομάδα που θα του προσφέρει πρωταγωνιστικό ρόλο ακόμη και στο Basketball Champions League να τον βοηθήσει να καταλάβει ότι η θέση του βρίσκεται στη EuroLeague.

Απαιτήσεις υπάρχουν, ελαφρυντικά το ίδιο, ο Κόνιαρης όμως αποτελεί σημαντικό κεφάλαιο για τον Ολυμπιακό και εκείνος είναι ο πρώτος που πρέπει να το συνειδητοποιήσει για να παίξει το μπάσκετ που όλοι ξέρουμε ότι μπορεί.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ

Στις 21 Αυγούστου θα ενηλικιωθεί. Στα 17 του έκανε ντεμπούτο στη EuroLeague, τελείωσε μια σεζόν στην Α2, μάρκαρε τον Μάικ Τζέιμς και τον Τίο Μαλεντόν. Ο μικρός από τη Θεσσαλονίκη είναι ο ορισμός του παίκτη που δεν καταλαβαίνει από αντιπάλους και ονόματα, το θράσος και το θάρρος του "τρυπούν" το ταβάνι και δεν ήταν λίγες οι στιγμές στο πρωτάθλημα της Α2 την περασμένη σεζόν που είχε έντονες συζητήσεις είτε με αυτούς που τον μάρκαραν, είτε με εκείνους που μάρκαρε σε κάθε εκατοστό του παρκέ.

Ο Νικολαΐδης δεν έχει ακόμη το κορμί για να σταθεί στο επίπεδο της EuroLeague. Από τη στιγμή που ο Ολυμπιακός κοιτάζει την οκτάδα και τα playoffs, δεν μπορεί να ρισκάρει με τον σούπερ ταλαντούχο, αλλά πολύ αδύναμο μέχρι στιγμής πόιντ γκαρντ. Μια γεμάτη σεζόν στην Α2, οι προπονήσεις με την πρώτη ομάδα, η σκληρή δουλειά και η υπομονή θα τον βοηθήσουν να προετοιμαστεί για το μέλλον, ενώ πιθανά προβλήματα τραυματισμών και τρύπες στο ρόστερ θα του προσφέρουν μερικές ευκαιρίες να "μυρίσει" και φέτος αγώνες από το κορυφαίο επίπεδο.

Αντί επιλόγου: Ο Ολυμπιακός δεν έχει Καμπάσο, δεν έχει Τζέιμς, δεν έχει Λάρκιν ή Καλάθη, θα έχει όμως (μόλις ανακοινωθεί η απόκτηση του Σλούκα) μια πολύ ισορροπημένη περιφερειακή γραμμή που δεν θα χρειάζεται έναν άσσο σαν τους προαναφερθέντες που θα μονοπωλεί το παιχνίδι.

Θα μπορεί να παίζει με δίδυμο Σλούκα - Τζένκινς, με δίδυμο Σπανούλη - Τζένκινς, θα μπορεί να έχει τριάδα με τους Σλούκα - Σπανούλη - Χάρισον σε κοντύτερα σχήματα, έχει αξιόπιστους δημιουργούς, εκτελεστές, έναν "κέρβερο" και τρεις συμπληρωματικούς Έλληνες που θα παλέψουν μεταξύ τους για να χωρέσουν στην εξίσωση. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας έχει κάθε δικαίωμα να τρίβει τα χέρια του από ικανοποίηση...