Δεν είναι ο... τυπικός οργανισμός του ΝΒΑ. Έχουν τέσσερις (Νεοϋορκέζους) ιδιοκτήτες, βρίσκονται σε μία από τις λεγόμενες "μικρές" αγορές της Λίγκας, διαθέτουν έναν διαφορετικό superstar από τους συνηθισμένους αστέρες, θεωρούν τον Γιάννη Αντετοκούνμπο ίσο με τον 14ο και τον 15ο παίκτη του ρόστερ, λειτουργούν με μια φιλοσοφία που διέπεται από τον σεβασμό και την ισότητα.

Η απόφαση που πήραν οι Μπακς το βράδυ της Τετάρτης (26/8) εξέπληξε πολύ κόσμο, για κάποιους όμως ήταν η έκρηξη που πλησίαζε εδώ και ημέρες. Οι δηλώσεις του Τζορτζ Χιλ μετά από το Game 4 της σειράς με τους Ορλάντο Μάτζικ δεν ήταν τυχαία. Δεν αποκάλεσε " αναθεματισμένη" τη "φούσκα" επειδή ήταν προβληματισμένος από την εικόνα της ομάδας του, εξωτερίκευσε τα συναισθήματα που έπνιγε μέσα του εδώ και πολλές μέρες.

Δεν είναι εύκολη η "φούσκα" για τους NBAers. Για κάποιους ήταν... okay, για κάποιους ήταν ένα πολυτελές θέρετρο, για άλλους μια κατάσταση υπερβολικά καταπιεστική. Μέσα σε λίγες εβδομάδες είδαμε κάθε πιθανή κι απίθανη αντίδραση, από τον Γιάννη να λέει ότι το δωμάτιό του ήταν μεγαλύτερο από το σπίτι της οικογένειας Αντετοκούνμπο στην Αθήνα, από τον Πολ Τζορτζ που παραδέχθηκε πως βυθίστηκε στην κατάθιψη, μέχρι τον Στίβεν Άνταμς να εξηγεί πως " δεν είμαστε και στη Συρία " και αρκετούς που έκαναν παραγγελίες πιθανών κι απίθανων πραγμάτων για να αισθανθούν άνετα.

Θυμάμαι πως τον Ιούνιο, με τους πάντες να διαδηλώνουν εναντίον της αστυνομικής βίας, του ρατσισμού και της κοινωνικής ανισότητας, πίστευα ότι το project "φούσκα" δεν θα προχωρήσει. Ήταν όλοι στους δρόμους, από τον Γιάννη και τον Θανάση, μέχρι τον Γουέστμπρουκ και τον ΝτεΡόζαν κι από τον Κόρβερ μέχρι τον Τζέιλεν Μπράουν και τον Χάρντεν. Η ιστορία έδειξε πως όσο επιτυχημένο κι αν ήταν το πλάνο του Άνταμ Σίλβερ, όσο άριστα κι αν κύλησε το πρόγραμμα μετά από το restart, η πνευματική και ψυχική ισορροπία είναι μια συζήτηση πολλή μεγαλύτερη από τη θεωρία, από τα logistics, από οτιδήποτε αφορά τη διοργάνωση ενός τέτοιου πολυεπίπεδου τουρνουά.

Στην πράξη αποδείχθηκε πως σε μια χώρα που βρίσκεται στη χειρότερη φάση της σύγχρονης ιστορίας της, σε έναν διαρκή αναβρασμό, η απομόνωση ανθρώπων σε ένα μέρος για τη διασκέδαση και την ψυχαγωγία της μάζας, δεν ήταν η καλύτερη ιδέα.

ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ

Πολύς κόσμος δεν καταλαβαίνει πως το ξέσπασμα του Ντόνοβαν Μίτσελ, του Τζορτζ Χιλ, του ΛεΜπρόν Τζέιμς, του Φρεντ Βαν Βλί, η παραδοχή του Βινς Κάρτερ πως βγάζει τα σκουπίδια με ταυτότητα και κινητό στην τσέπη του, δεν ήταν αποτέλεσμα των επτά σφαιρών που δέχθηκε στην Κενόσα του Ουισκόνσιν ο Τζέικομπ Μπλέικ. Αυτό το περιστατικό ήταν απλώς η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Είναι δεκάδες, εκατοντάδες τα περιστατικά που οδήγησαν σε αυτή την απόφαση των Μπακς, είναι πολύ μεγαλύτερο το πρόβλημα, πιο βαθύ και πιο "σκοτεινό" απ' όσο νομίζει όποιος δεν έχει ζήσει στις ΗΠΑ. Ο ρατσισμός είναι παντού. Κυριολεκτικά.

Θυμάμαι πως στις εκλογές του 2016 ήμουν στο Κλίβελαντ, ήταν ο σταθμός μιας περιοδείας στην Ανατολική Περιφέρεια. Θυμάμαι ότι μετά από ένα Καβαλίερς - Χοκς, την ώρα των exit polls, αναζήτησα ένα μέρος για το βραδινό μου. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την παγωμάρα που επικρατούσε εκείνες τις ώρες, ακόμη και... ποπ κορν να έπεφτε στο πάτωμα μπορούσες να το ακούσεις. Το ίδιο βράδυ λευκοί και μαύροι έπαιζαν ξύλο σε κάθε στενό και σε κάθε γωνία. Το επόμενο πρωί τσακώνονταν στο τρένο προς το αεροδρόμιο, στο αεροδρόμιο, στο αεροπλάνο. Άνδρες με άνδρες, γυναίκες με άνδρες, γυναίκες μεταξύ τους, σε ένα πραγματικό χάος. Η ατμόσφαιρα ήταν τοξική, καταλάβαινες ότι ερχόταν μια δύσκολη περίοδος για την χώρα. Τέσσερα χρόνια μετά, δεν χρειάζονται αναλύσεις για να περιγραφεί η προεδρία του Ντόναλντ Τραμπ.

ΟΙ ΜΠΑΚΣ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΝ

Η ιστορία γράφει και οι Μπακς θέλουν πραγματικά, όχι για τα μάτια του κόσμου, να βοηθήσουν ώστε η αλλαγή να έρθει το συντομότερο δυνατό. Η απόφασή τους να μην κατέβουν στο ματς με τους Ορλάντο Μάτζικ δεν πάρθηκε εν βρασμώ, ούτε με στόχο να γκρεμιστεί το project "φούσκα". Άλλωστε η ομάδα του Μιλγουόκι δεν θέλει να φύγει από τη Disney World, θέλει να μείνει, να παλέψει, να χρησιμοποιήσει την πλατφόρμα που της προσφέρει το ΝΒΑ για να αφυπνίσει τον κόσμο και να διεκδικήσει τον στόχο της, το πρωτάθλημα. Δεν είναι όλοι στην ίδια σελίδα, κάποιοι διαφωνούν, ο Τζορτζ Χιλ ήταν δεδομένα αντίθετος με το restart, σε αυτή την ομάδα όμως υπερισχύει η πλειοψηφία και άπαντες τη σέβονται.

Δεν ήταν τυχαίο το γεγονός ότι τη χθεσινοβραδινή δήλωση την έκαναν ο Χιλ μαζί με τον Στέρλινγκ Μπράουν, τον παίκτη στον οποίο η αστυνομία του Ουισκόνσιν άσκησε βία χωρίς λόγο και αιτία, απλώς επειδή πάρκαρε σε... λάθος θέση στο άδειο πάρκινγκ ενός σούπερμάρκετ. Οι Μπακς του έδωσαν το βήμα, τον έχουν υποστηρίξει σε αυτή την περιπέτεια που ζει τα τελευταία χρόνια, κάνουν τα πάντα για να δείξουν ότι είναι όντως ένας διαφορετικός οργανισμός που δεν έχει καμία σχέση με όσα πρεσβεύει ο Ντόναλντ Τραμπ. Μιλάμε για την πρώτη ομάδα που οργάνωσε διαδήλωση για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ενάντια στον ρατσισμό και την αστυνομική βία στις αρχές του καλοκαιριού, μετά από τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ. Εκείνη τη διαδήλωση στην οποία πήγαν ΟΛΟΙ οι παίκτες, οι προπονητές, οι υπάλληλοι.

Ο ένας εκ των ιδιοκτητών, ο Μαρκ Λάσρι, είναι αδελφικός φίλος του Δημοκρατικού Μπιλ Κλίντον, ένας απλός άνθρωπος μαροκινής καταγωγής που δεν συμπεριφέρεται ως δισεκατομμυριούχος, αλλά ως ο άνδρας της διπλανής πόρτας. Το ίδιο και οι συνεργάτες του, το ίδιο και οι άνθρωποι που εργάζονται στους Μπακς σε καίρια πόστα, όλοι μαζί έχουν δημιουργήσει έναν οργανισμό που πραγματικά ξεχωρίζει για τις αξίες του. Δεν έχουν καμία σχέση με ομάδες όπως οι Νικς ή οι Ρόκετς, με τις διοικήσεις τους δηλαδή. Καμία απολύτως.

Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΘΑ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΣΕ LOCKOUT

Τον δρόμο που χάραξαν οι Μπακς ακολούθησαν οι παίκτες των Μάτζικ, των Ρόκετς, των Θάντερ, των Λέικερς και των Μπλέιζερς. Στη συνέχεια ακυρώθηκαν αγώνες στο WNBA, στο MLS, στο MLB, σε κάθε Λίγκα. Ο αθλητισμός διακόπηκε σε ένα βράδυ. Και τώρα; Τι;

Τώρα τα πράγματα είναι απλά. Επανάσταση ή επιστροφή στην καθημερινότητα. Δεν υπάρχει μέση λύση, δεν υπάρχουν ημίμετρα. Είσαι μαζί μας ή απέναντί μας. Ο ρατσισμός δεν έχει θέση ανάμεσά μας, στο 2020 ζούμε, αν είναι δυνατόν να κρίνεται ένας άνθρωπος από το χρώμα του δέρματός του, αν είναι δυνατόν να το συζητάμε.

Η επανάσταση, βέβαια, δεν θα είναι εύκολη. Θα έχει συνέπειες σε περίπτωση οριστικής διακοπής της σεζόν, όχι μόνο για τους παίκτες του ΝΒΑ, αλλά για χιλιάδες ανθρώπους που ζουν από αυτή τη βιομηχανία. Κι αν μιλήσουμε γενικότερα για τον αθλητισμό, αν θεωρήσουμε δηλαδή ότι οι μεγάλες Λίγκες θα συσπειρωθούν και θα γίνουν μια γροθιά, τότε μιλάμε ακόμη και για εκατομμύρια ανθρώπους που θα επηρεαστούν.

Έτσι είναι όμως οι επαναστάσεις, έχουν ζημιές, κάποια στιγμή όμως πρέπει ο κόσμος στον οποίο ζούμε, το περιβάλλον που βιάζουμε καθημερινά, να πατήσει τουλάχιστον από τον ρατσισμό, την ξενοφοβία, αυτή την αρρώστια χιλιάδων χρόνων.

Για το ΝΒΑ η ζημιά θα είναι μεγάλη. Αν η σεζόν ακυρωθεί, οι ιδιοκτήτες θα προχωρήσουν στην ακύρωση της συλλογικής σύμβασης εργασίας. Έχουν το δικαίωμα να το κάνουν έως τις 15 Σεπτεμβρίου, καθώς η διορία πήρε παράταση πέντε ημερών. Και μόλις το κάνουν, θα οδηγηθούμε αυτόματα σε ένα τρίτο lockout τα τελευταία 22 χρόνια. Μόνο που αυτή τη φορά το lockout μπορεί να διαρκέσει μήνες ολόκληρους, πιθανότατα θα "φάει" και τη σεζόν 2020/21 και κανείς δεν ξέρει που θα οδηγήσει.

Οι ζημιές από την πανδημία και την κόντρα με την Κίνα είναι πια ανυπολόγιστες. Η ακύρωση της CBA θα είναι η μαχαιριά στην καρδιά της Λίγκας, αλλά είπαμε, έτσι είναι οι επαναστάσεις, οδηγούν σε δύσκολες καταστάσεις μέχρι να αλλάξουν τον κόσμο. Κάθε γκρέμισμα φέρνει χτίσιμο, άρα...

Γκρεμίστε το.