Ο Ντέμης δεν πρόδωσε τον εαυτό του
Ο Ντέμης Νικολαΐδης κάθισε πίσω από τα μικρόφωνα του Sport24 Radio 103,3 και είπε τις αλήθειες του. Χωρίς δισταγμό, με διάθεση για αυτοκριτική και μεγάλο στόχο να δει ένα καλύτερο ελληνικό ποδόσφαιρο. Δεν είναι εύκολο, αλλά είναι ξεχωριστό. Γράφει ο Ηλίας Καλλονάς.
Η αύρα κάποιων ανθρώπων είναι μοναδική. Ειδικά όταν πρόκειται για αθλητές που έχουν καταφέρει με τα κατορθώματά τους να ξεσηκώσουν τους φιλάθλους και να τους "αναγκάσουν" να δακρύσουν από χαρά ή/και από στεναχώρια.
Δύο τόσο μακρινά αλλά ταυτόχρονα και τόσο κοντινά συναισθήματα. Μία τέτοια περίπτωση είναι κι ο Ντέμης Νικολαΐδης, ο οποίος φιλοξενήθηκε στο στούντιο του Sport24 Radio 103,3 και την εκπομπή "Ελα στο λαό σου" (Κάθε ΣΚ από τις 10:00 έως τις 14:00) το μεσημέρι της Κυριακής.
Η αλήθεια είναι πως τα τελευταία τρία χρόνια υπήρξε μία υπερέκθεση λόγω της παρουσίας στο ραδιόφωνο, αλλά και την τηλεόραση. Παρ' όλα αυτά, ο Νικολαΐδης διαθέτει ένα σπάνιο ταλέντο. Δεν γίνεται ποτέ βαρετός, μονότονος ή κουραστικός. Έχει μία μοναδική ικανότητα να σε συνεπαίρνει με το λόγο του, αλλά και την κοσμοθεωρία του.
Προσπάθησε, πριν από οποιονδήποτε άλλον, να αλλάξει προς το καλύτερο το ελληνικό ποδόσφαιρο. Δεν τα κατάφερε. Προφανώς, έκανε λάθη, τα οποία πλέον έχει συνειδητοποιήσει κι ίδιος σε μεγάλο βαθμό. Ή μάλλον, για να το πούμε πιο σωστά, τα παραδέχεται.
Ίσως αισθάνθηκε πως είναι ένας Δον Κιχώτης. Πως μπορεί σαν άλλος "Ρομπέν των δασών" να τα βάλει με όλους και με όλα. Να δημιουργήσει το ποδόσφαιρο των ονείρων του, το οποίο δεν αποκλείεται να είναι και το ποδόσφαιρο που θέλουν να δουν κι οι περισσότεροι φίλαθλοι στην Ελλάδα. Άλλωστε, όπως συμβαίνει συνήθως, το θόρυβο τον κάνουν οι μειοψηφίες και οι πλειοψηφίες παραμένουν (κακώς) σιωπηρές. Ωστόσο, όπως έχει αποδείξει η ιστορία, κανένας δεν μπορεί να φέρει από μόνος του την αλλαγή, αν κι οι υπόλοιποι ή έστω ένα μεγάλο ποσοστό, δεν θέλουν να τον ακολουθήσουν.
ΔΕΝ ΚΡΥΦΤΗΚΕ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ
Το εύκολο για τον Ντέμη θα ήταν να έρθει στην εκπομπή, να περάσει χαλαρά ένα δίωρο και να πάει στο σπίτι του. Θα είχε βγάλει την "υποχρέωση". Όμως, δεν ήταν ποτέ έτσι, γιατί να γίνει τώρα; Έβγαινε μπροστά μόνο όταν είχε κάτι να πει. Γι' αυτό το λόγο, άλλωστε, του βγήκε και η ταμπέλα του αντι-δημοσιογραφικού όταν ήταν ακόμα ποδοσφαιριστής. Δεν ξέρω αν είναι καλό για το επάγγελμά μας, αλλά προσωπικά προτιμώ εκείνους που μιλούν μόνο όταν έχουν να πουν πράγματα και όχι διαρκώς για να φανούν αρεστοί στα μάτια του κόσμου ή των δημοσιογράφων.
Η αλήθεια είναι πως, κατά τη διάρκεια της συζήτησής μας, δεν κρύφτηκε πίσω από τις λέξεις. Ναι, φυσικά και δεν απάντησε σε όλα ή για να είμαστε ακριβείς δεν έδωσε τις απαντήσεις που πιθανόν θα θέλαμε να ακούσουμε. Παραδέχθηκε πως έκανε λάθη όταν ήταν πρόεδρος της ΑΕΚ, τα οποία κατάλαβε στην πορεία. Υποστήριξε πως, παρά τη συζήτηση που γινόταν τότε, δεν είδε ποτέ τον εαυτό του "Καίσαρα" γιατί " δεν είμαι βλάκας".
Δεν μετάνιωσε που ανέλαβε την ΑΕΚ το 2004, αλλά ίσως έπρεπε πρώτα "να φτιαχτεί το ελληνικό ποδόσφαιρο και μετά η ομάδα σου για να χαίρεσαι". Ο Ντέμης, τότε, σκέφτηκε να σώσει την ομάδα του. Το λάθος του ήταν πως έπρεπε πρώτα και κύρια να σκεφτεί το ελληνικό ποδόσφαιρο. Διότι η πραγματικότητα είναι πως εκείνη την περίοδο χάθηκε μία μεγάλη ευκαιρία, με μπροστάρηδες τον ίδιο και τους Γιάννη Βαρδινογιάννη και Πέτρο Κόκκαλη.
ΠΙΣΤΟΣ ΣΤΙΣ ΑΞΙΕΣ ΤΟΥ
Το μόνο πράγμα για το οποίο δεν μπορείς να τον κατηγορήσεις είναι ότι προχώρησε σε... κυβιστήσεις. Κατηγορήθηκε από τους οπαδούς της ΑΕΚ πως ήταν ρουφιάνος όταν έδωσε την Αστυνομία τα ονόματα εκείνων που έκαναν τα επεισόδια. Ο ίδιος υποστήριξε στον Sport24 Radio 103,3 ότι η ιστορία ήταν στημένη, αν και δεν μετανιώσει για την κίνησή του. Ωστόσο, την ίδια στιγμή ξεκαθάρισε πως "όταν ήμουν πρόεδρος, δεν μπορούσα μόνος μου να κυνηγάω τους οπαδούς. Το πρωτάθλημα θα πρέπει να καθαρίσει για να φτιάξουν τα άλλα. Δεν μπορούμε να μιλάμε για τη βία στα ελληνικά γήπεδα γιατί δεν είναι το κύριο πρόβλημα, είναι η συνέπεια".
Παρέμεινε πιστός στις αξίες του. Στηρίζει τους ποδοσφαιριστές, λέγοντας πως δεν φταίνε ποτέ. Μπορεί να ακούγεται υπερβολικό, αλλά έχει μεγάλη δόση αλήθειας. Οι παίκτες είναι σαν τα μικρά παιδιά, θα εκμεταλλευτούν την ελευθερία που θα τους δώσεις. Το θέμα είναι κι εσύ ως σύλλογος πώς κινείσαι και τι θες να πετύχεις. Την ίδια στιγμή μιλάει για ισονομία και επιβολή των νόμων προς όλους, ανεξαρτήτως αν είναι ισχυρός ή αδύναμος. Θα μου πείτε, εδώ έχασε ένα ολόκληρο πρωτάθλημα από τον Ιωνικό, εκεί θα κολλήσει; Κι όμως, όταν έχεις χάσει ένα πρωτάθλημα με τέτοιο τρόπο, δεν αποκλείεται να τη δεις αλλιώς. Είναι και το πιο εύκολο.
ΚΑΙ ΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΚΥΡΙΕ;
Κι επειδή πολλή συζήτηση έγινε και για το θέμα του γηπέδου, στο οποίο ο Ντέμης είχε μία διαφορετική άποψη όταν ήταν πρόεδρος της ΠΑΕ, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα για τον ίδιο. Θεώρησε πως ήταν μικρής χωρητικότητας ένα γήπεδο 24.000 θέσεων με βάση το πλάνο και τις μακέτες που υπήρχαν τότε. Δικαιολογημένη σκέψη με βάση τη δυναμική που είχε τότε η Ένωση. Όμως, από την άλλη πλευρά, προτίμησε να ψάξει μία άλλη λύση σε ένα άλλο σημείο της Αττικής από το να δουλέψει μία εναλλακτική πρόταση για τη Νέα Φιλαδέλφεια, όπως έκανε η διοίκηση του Δημήτρη Μελισσανίδη.
Προσωπικά, αυτό που δεν δέχομαι είναι η άγνοια που δήλωσε για τα οικονομικά ζητήματα. Η απάντηση " Ήμουν πολύ αφελής, έπρεπε να ήμουν πιο σκληρός. Τα οικονομικά δεν ήταν επιλογές δικές μου, δεν τα ήξερα" λέει τη μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι πως, μέσα στην αφέλειά του, θα έπρεπε να καταλάβει πως ό,τι κι αν συμβεί σε οικονομικό επίπεδο σε εκείνο θα έπεφτε το ανάθεμα. Ειδικά όταν στο παρελθόν η ΑΕΚ έχει δεινοπαθήσει από ατασθαλίες και κακή διαχείριση των οικονομικών θεμάτων, με τον ίδιο να είναι μπροστάρης στην απόδοση των ευθυνών που τους αναλογούσαν.
ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΔΕΙ ΕΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ
Εν κατακλείδι, αυτό που μετράει περισσότερο από όλα είναι ο στόχος. Κι ο στόχος του Ντέμη είναι να δει ένα καλύτερο ποδόσφαιρο. Δεν τον ενδιαφέρει αν θα είναι πρωτοπόρος, πρωταγωνιστής ή μπροστάρης. Προτιμά να παραμείνει στην σκιά, σε ρόλο "κομπάρσου", αν και δεν ήταν ποτέ τέτοιος τύπος, αν πρόκειται να δει να ξημερώνει μία καλύτερη ημέρα για το πολύπαθο ελληνικό ποδόσφαιρο. Κάπου ανάμεσα στη Λίβερπουλ, την Μπαρτσελόνα και τον Μέσι, υπάρχει ένας Ντέμης που ανεβαίνει (ακόμα) στα κάγκελα της Σκεπαστής, που κάνει fair play την στιγμή που έχει σκοράρει με το χέρι σε τελικό Κυπέλλου, που κάθεται στο πάνω διάζωμα μόνος του για να μην τον καταλάβει κανείς. Διότι, στο τέλος της ημέρας, ο Ντέμης δεν πρόδωσε ποτέ το νεότερο εαυτό του.
Photo Credits: Tourette Photography / Andreas Papakonstantinou
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
