Όταν ήταν μικρός, δεν είχε ιδέα τι θα κάνει με τη ζωή του. Είχε αποφασίσει μόνο ένα πράγμα: να γίνει κάτι το ιδιαίτερο. Στα 26, ο Conor Anthony McGregor έγινε πρωταθλητής στην κατηγορία featherweight του UFC. Η τελευταία φορά που έχασε, ήταν το 2010, με λαβή στο λαιμό, έπειτα από 30'' αγώνα. Πρόλαβε να χτυπήσει το χέρι του στο ταπί, πριν χάσει τις αισθήσεις του. "Αυτή η παραίτηση με "έτρωγε" για χρόνια. Εκείνη την ημέρα είπα πως στο εξής θα παλεύω μέχρι θανάτου. Δεν θα παραδοθώ ποτέ ξανά. Αν κάποιος ήθελε να με νικήσει, έπρεπε να με σκοτώσει". Προφανώς, για να είναι ακόμα ανάμεσα μας, ουδείς τον έχει φτάσει στο σημείο να έχει να αποφασίσει μεταξύ ζωής ή θανάτου.

Αυτό που έχει γίνει, είναι να έχει εξελιχθεί σε λατρεία του ιδρυτή του UFC, Αrt Davie ("το ΜΜΑ είναι σπορ που προσφέρει διασκέδαση και χρειαζόμαστε σταρ σαν αυτόν") και να θεωρείται ήδη ο πιο επιτυχημένος αθλητής της διοργάνωσης. Όχι μόνο για τον τρόπο που κυριαρχεί -ανεξαρτήτως αντιπάλου-, μέσα στο οκτάγωνο, αλλά και για τον τρόπο που "κουβαλά" τον εαυτό του, που συμπεριφέρεται, εκτός αυτού. Το moto του είναι "πίστευε τόσο πολύ στον εαυτό σου, ώστε να μην μπορεί κανείς να σε σταματήσει" και αυτό κάνει. Μαζί με πάρα πολύ σκληρή δουλειά, γιατί ξέρει να τιμά τα όνειρα του με πράξεις... κατά πώς φαίνεται! Πράγμα που φυσικά, πρέπει να αποδείξει και στις 5/3, οπότε θα αντιμετωπίσει τον Rafael dos Anjos, στο UFC 196, νυν πρωταθλητή στην κατηγορία lightweight. Aν τον νικήσει, θα γίνει ο πρώτος που φόρεσε δυο ζώνες σε διαφορετικές κατηγορίες, στην ιστορία του UFC.

H συνέντευξη Τύπου του αγώνα έγινε τη Δευτέρα (8/2), με τον McGregor να εμφανίζεται με μισή ώρα καθυστέρηση, πριν αρχίσει να επιτίθεται λεκτικά στον Βραζιλιάνο αντίπαλο του στη διαδικασία που διήρκεσε τη μια ώρα. Τα έβαλε και με την οικογένεια του dos Anjos, ο οποίος αρκέστηκε στο να σχολιάσει "οι γονείς μου, μου έμαθαν απ' όταν ήμουν μικρός να μην τσακώνομαι με τρελούς. Να τους αφήνω να μιλάνε. Αυτό έκανα και με τον Conor. Με ενδιαφέρει να κάνω τη δουλειά μου και ξέρω πως στις 5 του Μάρτη θα είμαι έτοιμος. Τότε θα πληρώσει για όσα έχει πει για το Θεό μου, τη γυναίκα μου, τα παιδιά μου. Στο οκτάγωνο πληρώνουν όλοι τις αμαρτίες τους". Τι αμαρτίες έχει κάνει ο McGregor; Διαβάστε.

Τι είχαν να πουν οι γονείς του για την απόφαση που είχε πάρει να ασχοληθεί με τις πολεμικές τέχνες; "Οι Ιρλανδές μητέρες σε υποστηρίζουν, ό,τι και αν αποφασίσεις. Ο πατέρας μου, μου έλεγε πως δεν θα τα καταφέρω. Του είχα απαντήσει "θα το μετανιώσεις, όταν θα γίνω εκατομμυριούχος στα 25 μου (για την ιστορία, έγινε στα 26) Δεν είχε φανταστεί όμως, ότι θα γίνω ο πρώτος Ιρλανδός που τα κατάφερε στο UFC" και τώρα έγινε εκείνος είδωλο για τα παιδιά της χώρας του. Αυτός στον οποίον θέλουν να μοιάσουν. "Υπάρχουν πολλοί γονείς που ωθούν τα παιδιά τους να ακολουθήσουν τα βήματα μου, γιατί είδαν πως μέσω αυτής της οδού μπορείς να κατακτήσεις ό,τι θες από αυτή τη ζωή".

Ξεκίνησε από τους δρόμους, έχασε την πρώτη μάχη από κορίτσι και συνέχισε με το kickboxing. Μετά ασχολήθηκε με την πυγμαχία, πριν το "ρίξει" στο jujitsu και εντρυφήσει στα συστήματα με τις λαβές (πώς να νικήσεις κάποιον που σε έχει "παγιδέψει" στην πλάτη σου, με το να ασκήσεις λίγη μεγαλύτερη πίεση εκεί όπου συνήθως δεν ασκείται ούτε μια στάλα). "Ακόμα και σήμερα, αυτό είναι κάτι που με εντυπωσιάζει". Στα 16 ανακάλυψε τον μαγικό (για εκείνον) κόσμο των mixed martial arts και ήταν τότε που άρχισε να προπονείται συστηματικά και σοβαρά. Από τότε ενημέρωνε πως "μια μέρα θα με δείτε στο UFC, γιατί έχω το ταλέντο, είμαι εργάτης και θα ζήσω τα όνειρα μου".

Το 2009 βρέθηκε στις εξέδρες του UFC 93, στην πόλη του. "Τότε ήταν που μπορούσα να πλησιάσω, να ακουμπήσω το όνειρο", γιατί έως τότε συντηρούσε τον εαυτό του ως υδραυλικός. Δουλειά που σιχαινόταν, γιατί έπρεπε να ξυπνά στις 5 το πρωί και να εργάζεται έως τις 17.00. Αυτό του "έκλεβε" χρόνο από τις προπονήσεις, του "χαλούσε" το διατροφικό πρόγραμμα, αλλά κάπως έπρεπε να ζήσει. Μετά την επίσκεψη στο χώρο στον οποίον ονειρευόταν τον εαυτό του, είχε πάρει τις αποφάσεις του. Παράτησε τα εργαλεία του και με τις ευλογίες του πατέρα του, εστίασε στο ΜΜΑ. Ένιωσε πως είχε βρει έναν τρόπο που να εκφράζεται με απόλυτη ελευθερία. Ένα μέσο που να μπορεί να εκφράζει την απεριόριστη ενέργεια που είχε -χωρίς να ζει αρνητικές συνέπειες, όπως συνέβαινε στους δεκάδες καβγάδες σε μπαρ, σε παρέες.

Ειρήσθω εν παρόδω, αν θέλετε συμβουλές για το τι να κάνετε αν ξεσπάσει καβγάς σε μπαρ, είναι ο άνθρωπος σας: "Όπως ισχύει στις περισσότερες περιπτώσεις αυτοάμυνας, το πιο σημαντικό είναι να έχεις επίγνωση του περιβάλλοντος στο οποίο βρίσκεσαι και τι υπάρχει γύρω σου. Προφανώς και αν μπορείς να αποφύγεις την κατάσταση, την αποφεύγεις και φεύγεις. Αν τώρα, είσαι αναγκασμένος να μπλέξεις σε καβγά, αν δεν υπάρχει γυρισμός, θα σου πρότεινα να επιτεθείς πρώτος, με δύναμη και να απομακρυνθείς με ασφάλεια. Υπάρχει μια ατάκα του James Bond, σύμφωνα με την οποία "όταν μπαίνεις σε ένα δωμάτιο, να είσαι πολιτισμένος προς όλους, αλλά να 'χεις ένα πλάνο για το πώς θα σκοτώσεις τον καθένα εξ όσων είναι μπροστά σου". Πάμε παρακάτω.

Όταν βρήκε το κάλεσμα του ("λάτρευα και μόνο την ιδέα να με πληρώνουν καλά για να δέρνω κόσμο. Την έβρισκα πάντα εξωσωματική εμπειρία"), έμενε να βρει και τον προπονητή που θα ολοκλήρωνε το παζλ. Αυτόν με τον οποίον θα μοιράζονταν το ίδιο όραμα, με τον οποίο θα ταίριαζαν τα χνώτα του και που θα έκανε το όνειρο (του να δέρνει επί πληρωμή) πραγματικότητα. Όπως είπε στο "Jimmy Kimmel Live", στην... αστραφτερή εμφάνιση που είχε κάνει τον Δεκέμβριο του 2015 "εσύ πληρώνεσαι για να μιλάς σε ανθρώπους, εγώ για να τους δέρνω. Είμαι βέβαιος ότι σου 'χει τύχει, όπως μιλούσες σε κάποιον που καθόταν στη δική μου καρέκλα, να θες να τον δείρεις. Εγώ μπορώ και το κάνω αυτό".

O προπονητής λοιπόν, που έμελλε να αναδείξει τον Ιρλανδό ήταν ο John Kavanagh, ο οποίος δεν πήγε σε κάποια σχολή για να μάθει mixed martial arts. Ήταν αυτοδίδακτος και προφανώς κάτι έκανε καλά, ώστε το 2001 να λάβει πρόσκληση να περιλάβει το γυμναστήριο που είχε στο Δουβλίνο στην αλυσίδα "Straight Blast Gym International", μια παγκόσμια ένωση με 35 παραρτήματα. Ένα χρόνο μετά, έλαβε από τον ιδιοκτήτη του SBGi, Matt Thornton την μοβ ζώνη στο Jiu-Jitsu. Τρία χρόνια αργότερα κέρδισε το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της συγκεκριμένης τέχνης και παρέλαβε τη μαύρη ζώνη. Ήταν ο πρώτος Ιρλανδός που φορούσε αυτή τη ζώνη και την έβαλε δίπλα στις άλλες που είχε ήδη κατακτήσει. Μετά, αφοσιώθηκε στην έρευνα και τους νόμους της φυσικής, σε ό,τι αφορά τις ανθρώπινες μάχες και όχι μόνο. Πέραν αθλημάτων που του δίνουν ιδέες, μελετά ακόμα και σήμερα συμπεριφορές ζώων (από γορίλες και λιοντάρια έως κροκόδειλους), όταν κυνηγούν θηράματα έως ότου τα "τελειώνουν".

Μολονότι ο Kavanagh έχει αφιερώσει ατελείωτες ώρες στο να κατανοήσει γιατί συμβαίνει ό,τι συμβαίνει, αδυνατεί να εξηγήσει από πού προκύπτει η τεράστια δυναμική στα χτυπήματα του McGregor. "Αυτοί που χτυπούν πιο δυνατά, συνήθως έχουν μακριά χέρια και μεγάλες γροθιές. Ο Connor όμως, έχει κάτι άλλο που τον προσδιορίζει: έναν εξαιρετικό συνδυασμό θέλησης, γωνίας και ταχύτητας. Αυτός κάνει τις γροθιές του να προσγειώνονται... σαν βόμβες". H αγαπημένη κίνηση του McGregor είναι το Rear naked choked. Τι είναι αυτό; Δείτε το video της... παρουσίασης, από τον προπονητή του -σε δημοσιογράφο που είχε τη σχετική απορία και... την έλυσε.

"Για εμένα είναι η πιο δυναμική υποταγή του σπορ" λέει ο 27χρονος Ιρλανδός, γνωστός και ως "Notorious", "είναι πολύ όμορφο πράγμα. Τους κρατάς κοντά σου, η πλάτη τους είναι πάνω σου και στην ουσία τους πνίγεις σταδιακά, όπως ένας βόας σφιγκτήρας σκοτώνει το θύμα του. Όσο αυξάνεις την πίεση, ο αντίπαλος σου έχει την επιλογή ή να παραδοθεί ή... να σταματήσει να αναπνέει. Μου το είχαν κάνει στην αρχή της καριέρας μου, είχα πανικοβληθεί και παραδόθηκα. Αλλά έμαθα από την εμπειρία. Κατ' αρχάς πώς να την αποφεύγω και μετά πώς να την εφαρμόζω ιδανικά, ώστε να μην μπορείς να κάνεις τίποτα. Την ίδια ώρα εγώ μπορώ να κάνω ό,τι γαμ... θέλω. Έχω τον απόλυτο έλεγχο". Σε κάθε παιχνίδι ο στόχος είναι να βγάλει τον αντίπαλο knock out "γιατί για αυτό προπονούμαι, για αυτό κάνω θυσίες, για αυτό είμαι στη φυσική κατάσταση που είμαι και... έτσι έρχονται τα εκατομμύρια". Αλλά ας κάνουμε μια στάση για να δούμε πώς συντηρείται στην κατάσταση που είναι, πώς έχει αναπτύξει ιδανικά το μυϊκό του σύστημα.

Απ' όταν ήταν 16 χρόνων (και κέρδιζε σε μικρές κατηγορίες, συνήθως πριν τη συμπλήρωση ενός λεπτού αγώνα, για να κερδίσει κάπως έτσι το ενδιαφέρον των διοικούντων το UFC), έπρεπε να ζυγίζει κάτω από 65.8 κιλά (145 pounds). Στα 27 του, η ομάδα του αποφάσισε πως θα ήταν μια καλή περίπτωση να κάνει ένα διάλειμμα από τη διαδικασία που τον συντηρεί στο συγκεκριμένο βάρος. Με τη βοήθεια του διατροφολόγου, γυμναστή, ιδιοκτήτη γυμναστηρίου, πρώην βατραχανθρώπου -και πρώην αθλητή του MMA- George Lockhart, ο οποίος προστέθηκε στο team του, σταμάτησε τις σαλάτες και ξεκίνησε διατροφή που αφορά μόνο καθαρή πρωτεΐνη. Ο Rafael dos Anjos που θα αντιμετωπίσει στο κύριο event του UFC 197 pay per view (στις 5/3, στη MGM Grand Garden Arena του Las Vegas) είναι 70 κιλά και έπρεπε να προσαρμοστεί στις νέες απαιτήσεις. Επόμενος στόχος είναι να αλλάξει κατηγορία και από την featherweight (έως 66 κιλά) να πάει στη welterweight (63.5-67 κιλά), η οποία ανήκει στον "θεό του πολέμου", Robbie Lawler.

Ο Ιησούς Χριστός και εγώ είμαστε cool. Οι Θεοί αναγνωρίζουμε ο ένας τον άλλον

Τον Φεβρουάριο του 2013 ο Dana White (πρόεδρος του UFC) είχε τύχει να βρεθεί στο Δουβλίνο -για να παραλάβει ένα βραβείο- και όπου και αν ήταν, άκουγε το ίδιο όνομα. Σε κάθε δρόμο, σε κάθε μπαρ, του έλεγαν για τον Conor McGregor. Δεν ήταν η πρώτη φορά που πήγαινε σε μια πόλη και όλοι του μιλούσαν για την ύπαρξη τοπικού ήρωα. Ήταν η πρώτη που του έλεγαν συγκεκριμένο όνομα. Όταν επέστρεψε στο Las Vegas, ρώτησε αυτούς που διοργανώνουν τους αγώνες για αυτό το παιδί. Του είπαν πως δεν επρόκειτο για κάτι σοβαρό. Εκείνος δεν ένιωσε να 'χει ικανοποιήσει την περιέργεια του. Τον κάλεσε στη Nevada, τον παρέλαβε με τη Ferrari του από το αεροδρόμιο και θυμάται την ενέργεια αυτού του παιδιού... να ματσάρει αυτή των φώτων της πόλης. Τον υπέγραψε δίχως άλλη σκέψη ("είχε αυτό το κάτι, που δεν ξέρεις ακριβώς τι είναι, αλλά ξέρεις ότι το έχει"), για πέντε χρόνια. Δεν τον είχε δει καν να αγωνίζεται.

Τον Αύγουστο του ίδιου έτους, στη Boston, στον πρώτο του αγώνα στις ΗΠΑ -εναντίον του Max Holloway- άρχισε να μην αισθάνεται το πόδι του. Δεν έδωσε σημασία, σηκώθηκε και "πήρε" το ματς. Μετά έμαθε πως είχε πάθει ρήξη χιαστού, στο αριστερό γόνατο. Τραυματισμός που "κόβει" καριέρες. Άλλων. Όχι του McGregor. Του είπαν να πάρει το χρόνο του, να μην κουνά το πόδι. Δεν τους άκουσε. Βρήκε τον τρόπο να κάνει προπονήσεις, πίεσε τα όρια του, αρνήθηκε να παραδοθεί. Έκανε push ups στους νιπτήρες των ξενοδοχείων. Έκανε squat ("καθίσματα") με το ένα πόδι. Όχι μόνο επέστρεψε, αλλά κέρδισε τους τρεις επόμενους αγώνες. Από παιχνίδι σε παιχνίδι, γινόταν όλο και πιο γνωστός. Εκείνος είχε εστιάσει στο ότι "έμαθα πόσο σημαντική είναι η ισορροπία, ο έλεγχος του σώματος. Από τη στιγμή που ανοίγω τα μάτια μου, προσπαθώ να ελευθερώσω το σώμα μου, να χαλαρώσω, να αποκτήσω μεγαλύτερη ελαστικότητα, να πάρω τον έλεγχο. Η κίνηση είναι το φάρμακο για εμένα".

Ο Kavanagh είναι δηλωμένος άθεος "και προσπαθεί να πείσει τον κόσμο πως ο δικός του τρόπος σκέψης είναι ο σωστός. Αν με ρωτάτε, θα σας πω ότι χάνει τζάμπα ενέργεια. Αν θέλουν οι άνθρωποι να πιστεύουν στον τάδε ή τον δείνα Θεό, θα το κάνουν και δεν έχω κανένα πρόβλημα. Πιστέψτε όσο θέλετε. Στο μυαλό μου, μπορούμε να γίνουμε οι προσωπικοί μας θεοί. Πιστεύω στον εαυτό μου". Χωρίς ωστόσο, να 'χει πρόβλημα με τα θεία. "O Iησούς Χριστός και εγώ είμαστε cool. Είμαι cool με όλους τους Θεούς. Οι Θεοί αναγνωρίζονται μεταξύ τους".

Δεν έχει εμφανιστεί κάποιος που να με κάνει να του πω "δεν παλεύεις σαν γκόμενα"

Πέραν της τέχνης του, δεν ασχολείται ιδιαίτερα με κάτι άλλο "γιατί όταν θες να ξεχωρίσεις στο ύψιστο επίπεδο, πρέπει να έχεις εμμονή. Πρέπει να 'χεις τρέλα, να βρίσκεις όλα τα άλλα αδιάφορα. Σέβομαι κάθε κίνημα, κάθε τρόπο ζωής, αλλά εγώ ζω στη φούσκα μου. Κοιμάμαι και ξυπνάω, σκεπτόμενος τη δουλειά μου". Έχει αναπτύξει και άλλες αισθήσεις. "Μπορώ και μυρίζω την έλλειψη αυτοπεποίθησης, στους αντιπάλους μου. Από τον τρόπο που στέκονται, από τη γλώσσα του σώματος μπορώ και βλέπω αν νιώθουν αδύναμοι". Ένας από τους τρόπους που έχει βρει για να δημιουργεί μεγαλύτερη πίεση στους αντιπάλους του, είναι τα ρούχα που επιλέγει να φορά. Διαλέγει αυτά που κάνουν εντύπωση -όχι απαραίτητα για τους σωστούς λόγους- και τα φορά. Δεν τον φορούν. Για εκείνον, όλα είναι θέμα συμπεριφοράς. Να δείχνεις αυτό που πιστεύεις πως είσαι, με ό,τι μέσο διαθέτεις. Συχνά, ευχαριστεί τους Ιταλούς για την ύπαρξη τους "και τα απίστευτα μεταξωτά τους κοστούμια", αφού προτιμά τους ιταλικούς οίκους για τα κοστούμια του.

Και δεν δέχεται ως δικαιολογία τον όποιον τραυματισμό "γιατί οι πραγματικοί πρωταθλητές τα καταφέρνουν, όποιες δυσκολίες και αν αντιμετωπίζουν". Παρεμπιπτόντως, δεν είναι μόνο λόγια. Τέσσερις εβδομάδες πριν αντιμετωπίσει τον Chad Mendes (12/7/2015), είχε πάθει ρήξη στο 80% του χιαστού "αυτού που σε κρατά σε ισορροπία. Κάθε μέρα δούλευα σκληρά στο γυμναστήριο, για να επιστρέψω. Έλεγα στον εαυτό μου "οι πραγματικοί μαχητές ξέρουν να τα καταφέρνουν". Κοιτάξτε με στα μάτια (είχε επτά φρέσκα ράμματα πάνω από το δεξί). Οι μαχητές δεν σταματούν να παλεύουν. Ποτέ".

Του έχουν προσάψει -πολλάκις- ότι επιδίδεται σε trash talking (όπως έχουν πει "είναι ο καλύτερος στο shit talking"). "Αυτοί οι αμερικανικοί όροι που χρησιμοποιείται, με διασκεδάζουν. Μιλάω πολύ, το ξέρω, αλλά στηρίζω τα λόγια μου με πράξεις. Το μόνο που κάνω είναι να λέω την αλήθεια. Είμαι από την Ιρλανδία. Δεν δίνουμε δεκάρα για τα συναισθήματα. Απλά λέμε την αλήθεια. Όταν λοιπόν, με χτυπούν αδύναμα, σαν να ήταν μωρά, τους το λέω. Πιστέψτε με. Αν κάποιος με χτυπούσε πραγματικά δυνατά, θα του το αναγνώριζα. Αλλά ακόμα δεν έχει συμβεί αυτό. Δεν έχει εμφανιστεί κάποιος που να με κάνει να θέλω να του πω "δεν παλεύεις σαν γκόμενα". Με ρωτά ο κόσμος διάφορα. Με είχε ρωτήσει για τον Jose Aldo. Δεν είχα κάτι κακό να πω. Ο χρόνος του τελείωσε. Είναι τελειωμένος. Κάποιος αδίστακτος είναι στο κατόπι του. Μπορώ να τον δω μέσα στα μάτια και να του πω "τελείωσες. Ήσουν ένας πρωταθλητής για τον οποίον δεν νοιάστηκε κανείς, γιατί κανείς". Αυτή ήταν η αλήθεια. Ουδείς ασχολήθηκε μαζί του, πριν εμφανιστώ εγώ στην εικόνα. Μετά βίας τελειώνει το δείπνο του, πόσω μάλλον τον αντίπαλο του". Μεταξύ μας, δεν είχε και τεράστιο άδικο, αν σκεφτείτε πως του πήρε τον τίτλο σε 13''. Ήταν η πιο γρήγορη νίκη, στην ιστορία του UFC.

Στο μυαλό του δεν υπάρχει καμία πυγμαχία. Είναι πια ξεπερασμένη. Αδιάφορη. "Τι άλλο υπάρχει, πέραν του Floyd Mayweather; Και μετά από εκείνον, τι θα γίνει; Οι MMA γίνονται κάθε χρόνο και μεγαλύτερη υπόθεση". Ναι, σέβεται τον Mayweather "γιατί κατ' αρχάς αυτοαποκαλείται Money Mayweather. Είναι σοβαρός σε αυτό που κάνει και έχει βγάλει πολλά λεφτά. Δεν τον ξέρω τον τύπο, αλλά ξέρω πως αν πάλευα μαζί του θα νικούσα. Θα μπορούσα να τον σκοτώσω σε 30''. Εκείνος πάλι, δεν θα μπορούσε να παίξει μαζί μου. Δεν τον βοηθά το άθλημά του. Το δικό μου είναι πιο σκληρό. Δεν θα άντεχε ούτε ένα λεπτό. Όχι σας ρωτώ: τι θα κάνει αν τον γραπώσω από τα πόδια;".

Όχι μόνο του αρέσουν τα χρήματα "αλλά τα λατρεύω, μου αρέσει πολύ να τα ξοδεύω, μου αρέσουν όσα μου έχουν επιτρέψει να κάνω για την οικογένεια μου. Ξεχρέωσα το στεγαστικό δάνειο των γονιών μου, τους αγόρασα από μια BMW και ξέρουν πως μπορούν να έχουν ό,τι επιθυμούν. Για τον εαυτό μου αγοράζω αυτοκίνητα, συντηρώ τις αδελφές μου -δεν χρειάζεται να αγχώνονται άλλο-, συντηρώ και την κοπέλα μου (έχει πολυετή σχέση με την Dee Devlin, η οποία είναι πάντα δίπλα του). Να σου πω κάτι; Όλοι οι καβγάδες, σε οικογένειες σαν τη δική μου, ξεκινούν από την έλλειψη των χρημάτων και τα άγχη που προκύπτουν από αυτή. Εγώ λοιπόν, εξαφάνισα αυτές τις ανησυχίες και αυτό με κάνει να νιώθω χαρούμενος και υπερήφανος. Δεν ακολουθείς το πάθος σου για τα χρήματα, αλλά αυτά έρχονται. Και έτσι υπάρχει ισορροπία. Σας διαβεβαιώνω πως ακόμα και αν δεν πληρωνόμουν καλά, πάλι αυτό θα έκανα στη ζωή μου και θα έβρισκα αλλού τα λεφτά. Για πολλά χρόνια δεν πληρωνόμουν καλά". Στα 27 του είναι έτοιμος να υπογράψει συμβόλαιο αξίας 100 εκατ. δολ. "ίσως και για περισσότερα. Ακόμα δεν έχουμε καταλήξει. Σίγουρα ωστόσο, θα βγάλω περισσότερα από όσα έβγαζε ο Mayweather, όταν ήταν στην ηλικία μου".

Έχει συλλογή από αυτοκίνητα ("κάπως πρέπει να απολαύσω τα χρήματα που παίρνω, σωστά;") και συχνά τα παρουσιάζει στους "ακόλουθους" του, στα social networks "όχι όμως, για να "δειχθώ", αλλά για να εξηγήσω πόσο ευλογημένος νιώθω. Κάνω αυτές τις αγορές, ως επιβράβευση μιας καλής στιγμής στην οποία με οδήγησε η πολύ σκληρή δουλειά". Έχει 8 αυτοκίνητα "και ενώ ξέρω πως κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσω να αντλώ ικανοποίηση από υλικά αγαθά, συνεχίζω να τα θέλω". Ο Mike Tyson, στις καλές του ημέρες, είχε για κατοικίδιο μια τίγρη. "Εγώ θα ήθελα μια μαϊμού. Ή έναν χιμπατζή. Θα ήταν τέλειο".

Δεν συνηθίζει να κινείται βάσει συγκεκριμένου προγράμματος, γιατί σιχαίνεται τη ρουτίνα. Δεν είναι μια και δυο οι φορές που η σύντροφος του ξυπνά στο μαύρο χάραμα και τον βλέπει να δοκιμάζει χτυπήματα, μπροστά στον καθρέφτη. "Κάνω προπόνηση, όποτε νιώσω πως θέλω να κάνω προπόνηση. Για παράδειγμα, κάποια βράδια που δεν μπορώ να κοιμηθώ, πηγαίνω στο γυμναστήριο. Όταν τα 'χω κάνει σκατά μια μέρα, την άλλη θα πάω για προπόνηση νωρίς το πρωί. Μια μέρα θα πάρω τηλέφωνο τον προπονητή μου στην πάλη ή εκείνον για το jiu jitsu ή τον γυμναστή μου, αν θέλω να επικεντρωθώ σε ένα μέρος αυτού που κάνω. Κάνω yoga -ναι ξέρω πως πολλοί θεωρούν ότι είναι εύκολο να φτάνεις με τα χέρια τις άκρες των δαχτύλων σου, αλλά σας διαβεβαιώ είναι πολύ δύσκολο-, γενικά κάνω ό,τι νιώθω". Δεν σηκώνει βάρη "γιατί οι μηχανές δεν χρησιμοποιούν μηχανές". Μην τον παρεξηγήσετε. Δεν υπάρχει μέρα που να μην κάνει κάτι που να αφορά το σπορ του "απλά δεν έχω σειρά". Επίσης, δεν... νιώθει πόνο. "Ειλικρινά σας λέω πως δεν πονώ. Και δεν ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό. Ίσως γιατί επικεντρώνομαι στο τι πρέπει να κάνω, μετά το χτύπημα που δέχομαι".

Δεν θα κάνει ό,τι κάνει για πάντα και το ξέρει. "Δεν είμαι ηλίθιος. Είμαι πάρα πολύ έξυπνος. Ξέρω πως σε αθλήματα σαν το δικό μου, έχεις πολλούς που έχουν αποκτήσει κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, που έχουν δημιουργήσει μεγάλα προβλήματα στον εαυτό τους, αρνούμενοι να αποχωρήσουν όταν έπρεπε. Το δικό μου πλάνο είναι να γίνω πάρα, μα πάρα πολύ πλούσιος και μετά να εξαφανιστώ". Δεν συνηθίζει να κλαίει γιατί "η ζωή είναι γεμάτη σκαμπανεβάσματα. Στη δική μου είχα πολλά προβλήματα, αλλά τα ξεπέρασα". Θυμάται ωστόσο, μια φορά που έκλαψε. Ήταν έπειτα από ένα ματς που είχε νικήσει "ήμουν για ντους και ξέσπασα. "Άδειασα".

Στο στήθος του έχει ένα τεράστιο tattoo, με έναν γορίλα να τρώει μια ανθρώπινη καρδιά. Τι ήθελε να πει ο ποιητής; "Τίποτα. Απλά ήταν ένα σχέδιο που μου άρεσε", εξηγεί "πάντα ακούω διάφορους να λένε για τη σημασία των tattoos, για το ιδιαίτερο νόημα που 'χουν, αλλά εμένα μου άρεσε όπως έδειχνε. Θα ήθελα να πω κάτι πιο βαθύ, όπως αυτό που λένε όσοι έχουν χρυσόψαρα στα οπίσθια τους και επιμένουν πως σημαίνει "ελπίδα", αλλά δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Έχω ξαναπεί πως το logo του γυμναστηρίου μου είναι ένας γορίλας. Όχι αυτός, αλλά είναι γορίλας. Οπότε σκέφτηκα να κάνω κάτι... του ιδίου πνεύματος. Νιώθω πως είμαι ο βασιλιάς γορίλας, αυτός που έκλεψε το στέμμα και... ένιωσα ότι θα ήταν πιο ολοκληρωμένο το σχέδιο αν έτρωγε μια καρδιά (γελάει)". Δεν πιστεύει στο θάνατο. Πιστεύει πως "όταν "φεύγεις" λένε πως βλέπεις ένα όραμα, βλέπεις τα πάντα. Σαν να περνάς στο επόμενο επίπεδο, σαν να μπαίνεις σε ένα άλλο στάδιο ύπαρξης, μια άλλη φόρμα κίνησης, σαν να κινείσαι στο γαμ... σύμπαν ή δεν ξέρω τι στο διάβολο. Σκεφτείτε τι υπάρχει εκεί έξω".

Δεν βρίσκει πως υπάρχει κάποιο άλλο σπορ που να έχει το ενδιαφέρον που έχει το δικό του. "Το γκολ δεν είναι σπορ, είναι παιχνίδι. Δεν λέω ότι δεν είναι δύσκολο. Λέω πως δεν είναι σπορ, δεν έχει επαφές, δεν έχει ένταση, δεν έχει κάτι. Η Formula 1 είναι... μόνο μηχανές για αυτό και δεν ενδιαφέρομαι. Ίσως να δω για κάποια λεπτά rugby, γιατί εκεί τουλάχιστον υπάρχουν επιθέσεις και άμυνες, υπάρχει δύναμη, επιθετικότητα. Μπορεί να δω κάτι που θα μου φανεί χρήσιμο στους αγώνες μου, σε ό,τι αφορά τον τρόπο που οι παίκτες χρησιμοποιούν τη δύναμη που έχουν".

Ό,τι κάνει, το κάνει με στιλ και έχει κάθε δικαίωμα να πει ότι είναι ο πρώτος κομψός πυγμάχος που κινείται με ευκολία μεταξύ των διαφόρων ειδών πάλης. Έξω από το οκτάγωνο, κυκλοφορεί πάντα με κοστούμια που αναδεικνύουν την αυτοπεποίθηση του. Γιατί πόσοι θα μπορούσαν να...γλιτώσουν την κατακραυγή, φορώντας ό,τι φορά εκείνος; Δεν είναι ωστόσο, ο πρώτος κοστουμάτος πυγμάχος. Αυτόν τον τίτλο τον κρατά ο Muhammad Ali, με τον οποίον τον συγκρίνουν -για περισσότερους λόγους από τα ενδύματα τους. Ως προς αυτήν τη σύγκριση, ο Mo Lawal, εκ των αντιπάλων του McGregor είχε εξηγήσει ότι "ο Conor είναι εξαιρετικός σε αυτό που κάνει, πιστεύει στον εαυτό του, αλλά πώς τολμούν κάποιοι να τον συγκρίνουν με τον Ali; Έχει δίπλα του την Ιρλανδία. Οι λευκοί αγαπούν την Ιρλανδία και την Ιταλία, αλλά ο Ali εκπροσωπούσε πολλά περισσότερα, κάτι το πολύ διαφορετικό. Ο McGregor εκπροσωπεί τον εαυτό του και τη χώρα του. Ο Ali κάτι πολύ πιο μεγάλο. Μας έδωσε φωνή. Είναι ο αθλητής με την μεγαλύτερη επιρροή, σε όλες τις εποχές".

Τι απάντησε ο άνθρωπος μας; "Είναι περίεργο να ακούω πως με συγκρίνουν με τον Ali. Είναι μεγάλη μου τιμή. Είναι κάτι πολύ ιδιαίτερο, αλλά είμαι κύριος του εαυτού μου. Δημιουργώ το δικό μου brand". Έχει προσπαθήσει πολύ για αυτό και δεν έχει σκοπό να επιτρέψει σε κανέναν να του κλέψει έστω μια από τις στιγμές του. "Είμαι διαφορετικός. Σε όλα. Διαφορετικός σε κινήσεις, σε αντιδράσεις. Ειλικρινά θα σας πω ότι... ούτε εγώ θα ήθελα να με αντιμετωπίσω".

Πρόσφατα, αποκάλυψε πώς σκοπεύει να αποχωρήσει από την ενεργό δράση. Ναι, με τρόπο που του ταιριάζει. "Θέλω να κερδίσω ό,τι ζώνη υπάρχει και να κάψω συθέμελα το UFC". Όπου "ό,τι ζώνη υπάρχει", εννοεί κατηγορία της λίγκας, με την πρώτη προσπάθεια να γίνεται τον Μάρτιο. Θα υπάρξει ωστόσο και συνέχεια. "Αν όλα πάνε βάσει πλάνου, θέλω να προσθέσω και τρίτη ζώνη στην τροπαιοθήκη μου: αυτή της welterweight (κατηγορία 63.5-67 κιλών). Γιατί να μην ανέβω; Έχουν γίνει πιο αργοί, λιγότερο ελεύθεροι, εκεί πάνω. Είναι άκαμπτοι, πιο κολλημένοι από ό,τι είναι στη lightweight. Εγώ θέλω να προχωρήσω, να συνεχίσω να τρώω, να προπονούμαι και να προχωρώ, έως ότου πάρω όλες τις ζώνες. Όταν γίνει αυτό, τότε θα φύγω".

Πηγές: Esquire, GQ, The Score, Conan O'Brien Late Show, Jimmy Kimmel Live, Bleacher Report, SportJoe.ie