Μια κόκκινη φόρμα ανάμεσα σε πράσινες. Η εικόνα του Χρήστου Θέου, γιατρού του Ολυμπιακού, να κρατά το κεφάλι του άτυχου Σωκράτη Διούδη, δίπλα στο ιατρικό τιμ του Παναθηναϊκού, προκάλεσε ρίγη συγκίνησης. Λίγη ώρα αργότερα, στην εξέδρα του "Καραϊσκάκης" χρειάστηκε να δώσει άλλη μία μάχη για να κρατήσει στη ζωή έναν άτυχο φίλο της ομάδας.

Δεν τα κατάφερε, αλλά η προσπάθειά του επί 40 λεπτά, έκανε φίλους κι αντιπάλους να υποκλιθούν. Κάποιες τέτοιες στιγμές δεν βλέπεις μπροστά σου φανέλες. Αλλά μια μάχη στην οποία, ανεξαρτήτως χρωμάτων, πρέπει να νικηθεί.

Ο από μηχανής... Θέος του Ολυμπιακού, είναι αναμφισβήτητα ένα από τα πρόσωπα της χρονιάς. Όχι μόνο για όσα έκανε εκείνη τη νύχτα στο φαληρικό Στάδιο. Αλλά επειδή είναι πάντα εκεί, στην πρώτη γραμμή για να βοηθήσει ως γιατρός, ως άνθρωπος.

Στη μία και μοναδική φορά που αποφάσισε να μιλήσει για όλα, το Sport24 ήταν εκεί. Να τον ρωτήσει τα πάντα και να πάρει ξεκάθαρες απαντήσεις. Για τον σοβαρό τραυματισμό του Διούδη, για τον άτυχο Γιάννη Δημάρχου που άφησε την τελευταία του πνοή στα "επίσημα" του "Καραϊσκάκης", για όλα εκείνα τα παλιότερα περιστατικά που χρειάστηκε να σώσει ζωές ή να βοηθήσει. Ποδοσφαιριστές, φιλάθλους, παράγοντες, ανεξαρτήτως ομάδας, ιδιότητας, εθνικότητας, ακόμη και θρησκείας.

Το ρωτήσαμε ακόμη για όσα έγιναν και συζητήθηκαν έντονα στην περσινή αναμέτρηση με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα και τον Όσκαρ Γκαρθία. Ακόμη, γιατί "έκοψε" στη διάρκεια των εξετάσεων, τη μεταγραφή του Μποκανί, ακόμη παλιότερα του Βραζιλιάνου στόπερ Κανού. Για τα σοβαρά περιστατικά με Ολαϊτάν, Ρέτσο και πολλά ακόμη...

Ο γιατρός του Ολυμπιακού σε μια αποκλειστική συνέντευξη-εξομολόγηση που θα λύσει πολλές απορίες, όχι μόνο με επιστημονικές, αλλά πάνω απ' όλα, με ανθρώπινες απαντήσεις.

-Θα ήθελα να ξεκινήσουμε από το πρόσφατο περιστατικό που άγγιξε πολύ κόσμο με τον άτυχο φίλο του Ολυμπιακού στην εξέδρα του “Γ. Καραϊσκάκης”. Πως το βίωσες;

"Σίγουρα είναι έντονες οι στιγμές, όταν προσπαθείς να σώσεις έναν άνθρωπο. Απαιτεί και ιδιαίτερη σωματική κόπωση, επειδή επί 40 λεπτά δίναμε τη μάχη μαζί με τους συνεργάτες, τον φυσιοθεραπευτή Λυκουρέση και τον μασέρ τον Χελιουδάκη που είχε φέρει όλα τα απαραίτητα. Υπήρχε κι ένας φίλος μου καρδιολόγος, ο οποίος ήταν στην εξέδρα και ήρθε να βοηθήσει. Ήταν πολύ έντονη η στιγμή και συναισθηματικά φορτισμένη, αλλά πρέπει να ακολουθηθεί ψύχραιμα η διαδικασία. Πρέπει να σκεφτείς και να λειτουργήσεις ήρεμα και μεθοδικά για να σώσεις τον άνθρωπο. Στην ουσία κάναμε καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση".

Παλεύαμε 40 λεπτά, είχε εικόνα προθανάτιου ρόγχου

"Περιττό να σου πω πως μόλις έφτασα εκεί, ο άτυχος φίλαθλος δεν είχε καμία επαφή, είχε διαταραγμένη αναπνοή και εικόνα προθανάτιου ρόγχου. Παρά ταύτα προσπαθήσαμε. Κάναμε μαλάξεις, συμπιέσεις θωρακικές, εμφυσήσεις. Τοποθετήσαμε μια λαρύγγικη μάσκα για να οξυγονώνεται, κάναμε ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατό. Πέσαμε πάνω του τέσσερις-πέντε άνθρωποι, μέχρι και αναισθησιολόγος, καταφέραμε να τον διασωληνώσουμε. Συνεχίσαμε τις συμπιέσεις μέχρι να τον φέρουμε στο Μετροπόλιταν, αλλά δεν τα κατάφερε...".

-Το τι γινόταν γύρω σου εκείνη τη στιγμή μπορούσες να το αντιληφθείς;

"Δεν βλέπω γύρω μου εκείνες τις στιγμές. Ήταν εκατοντάδες άνθρωποι, είχαν αγωνία. Δύσκολα διαχειρίζεσαι τέτοιες καταστάσεις, αλλά πρέπει. Δεν ήταν η πρώτη φορά. Έπρεπε να μείνω συγκεντρωμένος. Απ' την άλλη θεωρώ ότι έχει να κάνει και με την εκπαίδευση μας ως γιατροί. Εκτός από ορθοπεδικός χειρουργός, έχω παρακολουθήσει μαθήματα κι έχω εμβαθύνει στην καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση. Ακόμη και τώρα, όταν έχω χρόνο, προσπαθώ να εμπλουτίζω τις γνώσεις μου. Όσο πιο πολλά όπλα έχουμε για να αντιμετωπίζουμε δύσκολες καταστάσεις, τόσο το καλύτερο".

- Πόσα χρόνια συνεργάζεσαι με τον Ολυμπιακό;

"Οκτώ χρόνια. Το ταίριασμα έγινε λόγω της συνεργασίας της ΠΑΕ με το θεραπευτήριο "Μετροπόλιταν". Με πρότειναν να αναλάβω κι έτσι ξεκίνησα να εργάζομαι στον Ολυμπιακό. Πριν είχα συνεργαστεί με μικρότερες ομάδες. Ήταν και είναι για μένα μια πολύ μεγάλη εμπειρία, ένα μεγάλο ταξίδι ο Ολυμπιακός. Πανταχού παρών από την πρώτη μέρα".

-Πως τα προλαβαίνεις όλα; Ομάδα, οικογένεια, νοσοκομείο;

"Δεν υπάρχουν διακοπές. Ασχολούμαι καθημερινά με την ομάδα, αλλά εντάξει. Αγαπάω πολύ αυτό που κάνω. Πλέον είναι πάθος για μένα. Έχω δεθεί πολύ με την ομάδα. Οι συνθήκες και δεν το κρύβω που μου έχει προσφέρει ο πρόεδρος του Ολυμπιακού, ο κύριος Μαρινάκης, είναι παραπάνω απ' ότι θα ονειρευόταν ο κάθε γιατρός και το κάθε ιατρικό τιμ. Είμαι τυχερός που δουλεύω σε αυτές τις ιδανικές συνθήκες. Το ιατρείο, το φυσιοθεραπευτήριο, το γυμναστήριο, το προπονητικό κέντρο αποτελούν πρότυπα υποδομής και λειτουργίας".

-Χρόνος για την οικογένεια υπάρχει κι αν “ναι” είναι αρκετός;

"Προσωπικός χρόνος δεν υπάρχει πολύς. Για να μπορέσω, όμως, να κάνω αυτά που κάνω θεωρώ ότι έχω μια καλή οικογένεια με κατανόηση. Αν δεν είχα τη συμπαράστασή τους σε αυτό που κάνω δεν θα μπορούσα να το κάνω. Ξέρουν, ωστόσο, ότι θα είμαι εκεί που πρέπει όταν πρέπει. Έχω μία κόρη κι έναν γιο, 16 και 12 ετών. Όποτε μπορώ βρίσκω το χρόνο να είμαι κοντά τους. Η καθημερινότητά μου, όμως, είναι Ολυμπιακός-νοσοκομείο και νοσοκομείο-Ολυμπιακός".

-Όταν ξεκίνησε η συνεργασία με τον Ολυμπιακό περίμενες ότι μετά από 8 χρόνια θα είχες παθιαστεί τόσο πολύ; Και κάτι ακόμη. Το δέσιμο που νιώθεις με την ομάδα είναι σε ιατρικό επίπεδο ή οι χαρές της ομάδας είναι και χαρές σου;

"Θεωρώ ότι ο Ολυμπιακός, τώρα πια, είναι οικογένειά μου. Όπως οικογένειά μου είναι και το "Μετροπόλιταν", όπως και ο διευθύνων σύμβουλος κύριος Σπυρίδης που μου έδωσε την ευκαιρία να βρεθώ στον Ολυμπιακό. Όπως θεωρώ ότι ο πρόεδρός μας ο κύριος Μαρινάκης είναι καπετάνιος στο πλοίο που εγώ είμαι ναύτης. Λόγω αυτών των σχέσεων που έχουν αναπτυχθεί και του ευχάριστου περιβάλλοντος, ο Ολυμπιακός είναι οικογένειά μου".

-Να φανταστώ ότι υπάρχουν και στιγμές την ώρα του αγώνα που ξεχνάς ότι είσαι ο γιατρός της ομάδας και λειτουργείς σαν οπαδός;

"Βέβαια. Πανηγυρίζω, βρίζω, λες και είμαι χούλιγκαν (σ.σ. γελάει). Παθιάζομαι κι εγώ, αλλά προσπαθώ να συγκρατηθώ".

-Υπάρχουν δεκάδες περιστατικά που έχεις “παίξει” κι εσύ. Έχεις ανέβει εξέδρες, έχεις κατέβει, έχεις πέσει στη φωτιά τόσες και τόσες φορές...

"Αυτό το κάνω επειδή είναι η δουλειά μου...".

Δεν βλέπω κόκκινες ή πράσινες φανέλες

-Δέκα λεπτά πριν συμβεί αυτό με τον άτυχο φίλο του Ολυμπιακού, έτρεχες για να βοηθήσεις, μαζί με το τιμ του Παναθηναϊκού, τον τραυματισμένο Διούδη.

"Ο κάθε γιατρός θα το έκανε. Είναι η δουλειά μας. Έτσι έπρεπε να γίνει κι έτσι έγινε. Αν κάνω καλά ή όχι τη δουλειά μου, δεν θα το κρίνω εγώ. Ας το κρίνουν άλλοι. Εγώ απλά απολαμβάνω αυτό το ταξίδι. Απολαμβάνω αυτή τη σχέση, που δεν είναι μια εύκολη σχέση. Έχει πάνω και κάτω, αλλά είναι μια έντονη σχέση. Αυτή είναι πλέον η ζωή μου και μέσα από τη σχέση με τον Ολυμπιακό έχω ωριμάσει σε πολλά".

-Κοντά στον Διούδη πως βρέθηκες;

"Πρώτα απ' όλα, δεν κοιτάζω ποτέ το χρώμα της φανέλας. Τα παιδιά είναι αθλητές, νιώθω ότι όλοι τους είναι παιδιά μου, όχι μόνο του Ολυμπιακού. Αυτό ισχύει για όλους τους γιατρούς. Το ίδιο είμαι σίγουρος ότι θα έκανε αντίστοιχα για δικό μας ποδοσφαιριστή και ο γιατρός του Παναθηναϊκού, ο κ. Λεβάκος. Όπως έτρεξα εγώ να βοηθήσω, έτσι θα έτρεχε κι εκείνος. Γιατί έτρεξα; Είδα ότι υπήρξε μια κατάσταση πανικού και ήθελα να βοηθήσω".

-Έχεις αναλογιστεί ποτέ ότι κάποιες τέτοιου είδους συμπεριφορές σε έναν χώρο πολύ ανταγωνιστικό όπως είναι το ποδόσφαιρο, ειδικά σε επίπεδο μεγάλων ομάδων που κυνηγούν τους ίδιους στόχους, περνούν μηνύματα στον κόσμο που προάγουν το άθλημα; Στο αναφέρω επειδή ακόμη και φίλοι άλλων ομάδων υποκλίθηκαν σε αυτή σου την ενέργεια.

"Είναι πολλά τα καλά στελέχη στον Ολυμπιακό. Δεν είναι μόνο ο Θέος. Απλά οι φίλοι των άλλων ομάδων είναι δύσκολο να παραδεχθούν πολλά από τα καλά που συμβαίνουν στον Ολυμπιακό, επειδή, πολύ απλά, υπάρχει αντιπαλότητα. Από 'κει και μετά, μιλάμε για αθλητισμό και ανθρώπινη ζωή. Αξία ανεκτίμητη. Δεν έχει σημασία αν φοράει κόκκινο, πράσινο, κίτρινο, μαύρο, ή πορτοκαλί. Δηλαδή, ήμαρτον! Κάποια πράγματα δεν επιβάλλονται, αλλά εννοούνται".

-Θυμάσαι πόσες φορές χρειάστηκε σε αυτά τα οκτώ χρόνια να βάλεις πλάτη για έναν ποδοσφαιριστή, φίλαθλο, έναν άνθρωπο αντίπαλης ομάδας; Υπάρχει κάποιο περιστατικό που σου έχει μείνει πιο έντονα χαραγμένο στη μνήμη;

"Θυμάμαι παίζαμε με τη Δόξα Δράμας στο "Καυτανζόγλειο" και ο Αραβίδης είχε ένα θλαστικό τραύμα. Με τον γιατρό της ομάδας του, χρειάστηκε να κάνουμε ράμματα μέσα στο γήπεδο. Είχα μαζί μου το ειδικό συρραπτικό και από κοινού, μπορέσαμε και το αντιμετωπίσαμε. Έχουν τύχει κι άλλα τέτοια περιστατικά, σου ανέφερα ένα. Αυτή, όμως, επαναλαμβάνω, είναι η δουλειά μας".

-Δεν είναι τυχαίο, όμως, ότι έχεις επέμβει σε πολλά. Ακόμη και με αντίπαλους οπαδούς...

"Στην Τουρκία όταν ήμασταν, στο Αφιόν Καραχισάρ, παίζαμε με τη Φενέρ, θυμάμαι με φώναξε ο Γιάννης ο Μανιάτης: “Γιατρέ έλα γρήγορα έξω! Υπάρχει ένας φίλαθλος της Φενέρ που κάνει σπασμούς και βγάζει αφρούς από το στόμα!”. Έκανε μια επιληπτική κρίση δηλαδή. Στην ουσία δεν κάνεις κάτι ιδιαίτερο όταν αυτό συμβαίνει. Απλώς προσπαθείς να ελέγξεις να μην προκαλέσει τραυματισμό στον εαυτό του. Προσπαθείς να προστατεύσεις τον αυχένα του.

Όπως φαίνεται δεν είχε πάει κάποιος από την τουρκική ομάδα, μπορεί και να μην το είχαν αντιληφθεί οι άνθρωποι. Έχει σημασία ότι εμένα μου το είπε παίκτης του Ολυμπιακού. Στο κάλεσμά του δεν μπορώ να πω "άσε με ρε Γιάννη, είναι Τούρκος, δεν έρχομαι". Ο γιατρός δεν βλέπει ούτε χρώμα, ούτε εθνικότητα, ούτε θρησκεία. Αυτό πιστεύω κι αυτό υπηρετώ. Έχει σημασία, όμως, και το πόσο ευαισθητοποιημένοι είναι οι ίδιοι οι αθλητές. Όταν σε φωνάζουν τα παιδιά της ομάδας να πας να προσφέρεις τη βοήθειά σου, ασφαλώς και πας. Τι θα πω; Δεν πάω επειδή είναι Παναθηναϊκός; Ή είναι Τούρκος; Έτυχε εκείνη τη στιγμή να είμαι εγώ εκεί και πήγα να βοηθήσω".

-Πόσες ώρες την ημέρα κοιμάσαι;

"Από τις 12-12.30 έως τις 6 το πρωί. Πέντε με έξι ώρες".

- Υπάρχουν φήμες ότι στο θέμα του φαγητού δεν είσαι και το καλύτερο παράδειγμα για τους ποδοσφαιριστές της ομάδας.

"Ισχύει. Δεν είμαι καλό παράδειγμα. Δεν προσέχω τον εαυτό μου στο σκέλος της διατροφής. Δεν τηρώ αυτά που συμβουλεύω τους ποδοσφαιριστές μας. Τρώω αργά, γενικά σε αυτό το θέμα είμαι αντιαθλητικό παράδειγμα (σ.σ. γελάει)".

-Από περιστατικά με αντιπάλους δεν θυμάσαι κάτι άλλο έντονα;

"Του Διούδη ήταν το πιο έντονο. Αν θυμάσαι παλιότερα είχε υπάρξει μια ανάλογη κατάσταση σε έναν άλλο παίκτη του Παναθηναϊκού. Τον Μαρινάκη, σε ένα παιχνίδι με τον Άρη στη Θεσσαλονίκη. Κι εκεί ο συνάδελφος του Παναθηναϊκού, τότε ήταν ο κύριος Κουλουμέντας, έτρεχε και πέρασε μία ανάλογη διαδικασία, με ανάλογη αντιμετώπιση. Στη δική μας ομάδα, το αποκορύφωμα ήταν στο περιστατικό με τον Ολαϊτάν. Τότε είχε μπει στο γήπεδο και το ιατρικό τιμ του Παναθηναϊκού. Είναι το καθήκον του γιατρού να πάει να προσφέρει. Ήρθαν από πάνω, ήρθαν να δουν τι συμβαίνει, να μας βοηθήσουν. Αλλά η πιο έντονη στιγμή σε αντίπαλο, ήταν εκείνη του Διούδη. Αυτό ήταν το αποκορύφωμα!".

-Κάποιοι άνθρωποι σε είδαν στα αποδυτήρια μετά από το ατυχές συμβάν με τον οπαδό, παρότι ζεις δεκάδες περιστατικά, να λες ότι δεν μπορείς να το πιστέψεις πως χάθηκε άνθρωπος μέσα από τα χέρια σου παρ' όλη την προσπάθεια που έκανες.

"Υπήρχε γενικά απογοήτευση απ’ όλη την ομάδα, αλλά δεν γινόταν κάτι περισσότερο. Πολλές φορές δεν μπορείς να κάνεις κάτι παραπάνω".

-Είναι αλήθεια ότι συνέβησαν τρεις ανακοπές και κάνατε δύο φορές ανάνηψη;

"Σε κάποια φάση φάνηκε ότι αντιδρούσαν οι κόρες των ματιών του, είχε κάποια αντανακλαστικά, πήγε να δώσει κάποιο ρυθμό, αλλά δεν άντεξε παρά την προσπάθεια. Είμαι ικανοποιημένος για τη λειτουργία και την προσπάθεια της ομάδας μας σε αυτό το πολύ δύσκολο περιστατικό, αλλά...".

Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα μπορούσα εγώ να περπατήσω στο Camp Nou και να δω τον Μέσι από κοντά

-Με την ιατρική σας ομάδα είστε μαζί εδώ και πολλά χρόνια...

"Τους θεωρώ πλέον σαν αδέρφια. Οι άνθρωποι αυτοί είναι οικογένειά μου. Άλλωστε, τους βλέπω περισσότερο από την πραγματική μου οικογένεια. Ξέρω τις συνήθειές τους, τα πάντα. Με αυτούς, λοιπόν, δουλέψαμε εκείνη τη στιγμή όπως θα έπρεπε να δουλέψουμε. Κάναμε ό,τι έπρεπε να κάνουμε και στο τέλος όταν συζητήσαμε τι δεν κάναμε σωστά, είπαμε ότι κάναμε ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατό".

-Άρα, στην ερώτηση που έχω σημειωμένη για το ποιους ή τι δεν θα άλλαζες από τις εγκαταστάσεις στου Ρέντη, είναι εκείνοι;

"Είναι το staff που έχω. Ναι...".

-Υπάρχει κάποιος από τους ανθρώπους που έχεις ζήσει αυτά τα οκτώ, έντονα χρόνια μέσα στην ομάδα με τον οποίο ήρθες λίγο πιο κοντά; Τον γούσταρες ως άνθρωπο; Που δέθηκες μαζί του πιο έντονα;

"Είμαι δεμένος με την ομάδα μου! Με την ιατρική ομάδα που έχω".

-Από προπονητές ή ποδοσφαιριστές;

"Με όλα τα παιδιά, προσπαθώ να διατηρήσω μια ισορροπία. Ξέρεις, η επιτυχία εδώ είναι να μην αναπτύξεις ιδιαίτερες σχέσεις. Πρέπει να κρατάς μια απόσταση από τους παίκτες, δεν μπορείς να γίνεις κολλητός. Ώστε εκεί που πάει κάτι να ξεφύγει, να μπορείς να διατηρήσεις μια υγιή απόσταση, ώστε να κρατούνται σωστά και οι ισορροπίες".

-Οι ποδοσφαιριστές είναι παιδιά.

"Είναι όλων μας παιδιά. Πρέπει, όμως, να υπάρχουν κανόνες. Η αρχή μου είναι ότι το ιατρικό τιμ είναι τμήμα του προπονητικού staff. Επομένως του τεχνικού προσωπικού και ο ρόλος μας είναι συμβουλευτικός. Έχουμε άποψη για την πρόληψη ή την αντιμετώπιση κάποιων τραυματισμών, συζητάμε, συμβουλεύουμε τον προπονητή κι από κει και πέρα εκείνος παίρνει τις αποφάσεις. Όποιος προπονητής και να έχει περάσει ή θα περάσει από την ομάδα, εμείς θεωρώ ότι ήμασταν και θα είμαστε αρωγοί της προσπάθειάς του. Για εμάς ο Ολυμπιακός είναι η ιδέα, η οικογένεια".

-Μου είπες ότι κοιμάσαι 5-6 ώρες. Πόσες φορές χρειάστηκε να ξυπνήσεις μέσα στη νύχτα για να δώσεις μία συμβουλή;

"Πολλές φορές... Και για ποδοσφαιριστές και για τις οικογένειές τους... Για όλους".

-Ακόμα και επειδή κάποιος μπορεί να έχει αϋπνίες ή υπερένταση από τον αγώνα;

"Τα πάντα! Το τηλέφωνό μου δεν το κλείνω ακόμα κι όταν κοιμάμαι. Ούτε για τους παίκτες μου, αλλά ούτε για τους ασθενείς μου που έχω στο νοσοκομείο. Είμαι στη διάθεσή τους 24 ώρες το 24ωρο και προσπαθώ να τους κατευθύνω σε ό,τι κι αν χρειαστούν. Είναι τυχερή η ομάδα που έχει αυτή τη σχέση με το "Μετροπόλιταν". Πρόσεξες που είναι το γήπεδο; Δες που είναι το προπονητικό κέντρο. Είναι σημαντικό που αυτό το νοσοκομείο είναι κοντά στον Ολυμπιακό. Είναι ένα από τα καλύτερα στην Ελλάδα και τα Βαλκάνια και προσφέρει υπηρεσίες σε όλες τις ειδικότητες. Ό,τι και να συμβεί, είναι πέντε λεπτά απ' το "Καραϊσκάκη". Είναι σπουδαίο αυτό".

-Ποιοι είναι το πιο περίεργο πράγμα που σε έχει ρωτήσει ποδοσφαιριστής;

"Μπορεί κάποιος να έφαγε κάποια στιγμή παντζάρια και να είδε κόκκινο χρώμα στα ούρα ανησυχώντας ότι έχει αιμορραγία ή στις κενώσεις και να φοβήθηκε. Τα παιδιά μπορούν να ρωτούν οτιδήποτε, να ανησυχούν για οτιδήποτε, αλλά εμείς πρέπει να είμαστε εκεί για να τους δίνουμε απαντήσεις".

-Τι είναι εκείνο που δεν θα ξεχάσεις ποτέ από το «ταξίδι» σε αυτά τα οκτώ χρόνια στον Ολυμπιακό, το οποίο συνεχίζεται;

"Είναι πολλά πράγματα, δεν είναι ένα. Είναι οι επιτυχίες του Ολυμπιακού, είναι τα ταξίδια στην Ευρώπη, είναι ότι μου δόθηκε η ευκαιρία να πατήσω γήπεδα όπως είναι το Emirates ή το "Old Trafford", να ακούσω το "you never walk alone" από τους φιλάθλους της Λίβερπουλ... Είναι πολλές οι στιγμές. Το ταξίδι αυτό είναι ο Ολυμπιακός. Αυτό δεν μπορείς να το ξεχάσεις. Σου λέω, έχει και τα καλά του, τα κακά του, γνωρίζεις καινούρια πράγματα. Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα μπορούσα εγώ να περπατήσω στο Camp Nou και να δω τον Μέσι από κοντά. Γιατί πέρα από γιατρός είμαι και φίλαθλος. Για να μην πω και οπαδός!".

-Οπαδός;

"(Γέλια) Ακόμη κι έτσι! Αλλά το ταξίδι αυτό δεν είναι πάντα έτσι ωραίο όπως φαίνεται στον υπόλοιπο κόσμο. Είναι και το τρέξιμο που υπάρχει πίσω από αυτές και η πολλή δουλειά. Και το τρέξιμο ξεκινάει από την κεφαλή, δηλαδή τον πρόεδρο και είναι πολύ σπουδαίο αυτό. Εκείνος δίνει το σύνθημα και όλοι οι υπόλοιποι ακολουθούμε".

-Και ο πρόεδρος, όπως φαίνεται, είναι ένας άνθρωπος που όταν εκτιμά κάποιον το δείχνει.

"Σαφώς! Από εκεί ξεκινούν όλα".

Είναι και αγάπη ο Σάββας, είναι η ιστορία του Ολυμπιακού

- Άσχετο, αλλά αυτό που παίρνει ο Μέσι, ένα μικρό χαπάκι που βγάζει από τις κάλτσες ή από το σορτσάκι την ώρα του αγώνα, τι είναι;

"Δεν το έχω δει. Δεν το ξέρω. Μπορεί να είναι κάποιο αντιεμετικό, κάποιο αντιόξινο για προστασία του στομάχου, μπορεί να έχει κάποια αγχώδη νεύρωση... Οτιδήποτε. Κάτι τέτοιο, πάντως".

-Είναι σύνηθες στους ποδοσφαιριστές να υπάρχουν τέτοιου είδους αγχώδεις συμπεριφορές;

"Είναι αρκετά σύνηθες".

-Εδώ ως γιατρός περιγράφεις μία κατάσταση με τα μεγάλα γήπεδα που έχετε επισκεφθεί, τους φιλάθλους, άρα φαντάζεται κανείς πόσο μεγαλύτερο θα είναι το άγχος για τους ποδοσφαιριστές.

"Ειδικά στον Ολυμπιακό είναι πιο αγχώδεις οι συνθήκες γιατί ο Ολυμπιακός είναι ένα μεγάλο κλαμπ, με πολλούς τίτλους, οπότε οι απαιτήσεις, τόσο του φιλάθλου κόσμου όσο και όλων όσοι δουλεύουμε εκεί, είναι αυξημένες. Προσπαθούμε συνέχεια να είμαστε τέλειοι. Θέλουμε μόνο νίκες, νίκες, νίκες. Οπότε, ανεβαίνει ο πήχης. Υπάρχει ευθύνη και πρέπει όλοι να είμαστε σωστοί. Όλοι πρέπει να είναι άριστοι στη δουλειά τους".

-Από τα ταξίδια που έχετε κάνει, όχι από αγωνιστικής πλευράς αλλά από πλευράς εντυπώσεων, ποιο θα ξεχώριζες;

"Και στην Αμερική ήταν ωραία εμπειρία, όπως και στην Αυστραλία. Μεγάλη εμπειρία αυτό το ταξίδι. Ήρθαμε εκεί σε επαφή με μέλη της ελληνικής κοινότητας και ήταν ωραίο ταξίδι. Ξέρεις φορώντας τα χρώματα του Ολυμπιακού κι εγώ το επιδιώκω συνεχώς γιατί δεν μπορώ να είμαι με τη γραβάτα και το σακάκι και να τρέχω στον αγωνιστικό χώρο για να κάνω τη δουλειά μου (σ.σ.γελάει). Είναι ένα διαβατήριο ή ένα εισιτήριο, όπως θέλεις πες το, αναγνωρισιμότητας παντού".

-Το έμβλημα του Ολυμπιακού είναι αναγνωρίσιμο παντού;

"Παντού! Όπου και να πάμε, είναι διαβατήριο".

-Υπάρχει κάποιο περιστατικό που να θυμάσαι από παίκτη άλλης ομάδας;

"Υπάρχουν πολλά περιστατικά που μπορεί να βοήθησα και να επικοινώνησαν για να με ευχαριστήσουν. Θυμάμαι τον Μίγα του Παναιτωλικού που είχε ένα θλαστικό τραύμα στο μάτι και τον είχαμε περιποιηθεί εδώ. Μου δίνουν φανέλες τους με αφιερώσεις γιατί έχω κι εγώ ένα χόμπι να μαζεύω εμφανίσεις και πολλές φορές μου έχουν δώσει. Άλλες φορές με παίρνουν τηλέφωνο στη γιορτή μου για να μου ευχηθούν. Τυχαίνει ακόμα και να έχω χειρουργήσει αθλητές που ανήκουν σε άλλες ομάδες και με αυτά τα παιδιά αναπτύχθηκε μία καλή σχέση γιατρού - ασθενούς".

-Πόσες φανέλες έχεις μαζέψει συνολικά;

"Δεν γνωρίζω ακριβώς, αλλά είναι μεγάλο το νούμερο!".

-Πότε θα φύγεις από τον Ολυμπιακό; Το έχεις σκεφτεί;

"Δεν το έχω σκεφτεί. Δεν μπορώ να φανταστώ την επόμενη ημέρα. Φαντάζομαι ότι πάντα θα είμαι δίπλα στον Ολυμπιακό υπό οποιαδήποτε πόστο".

-Ποιος είναι ο πιο εκδηλωτικός παίκτης, προπονητής ή παράγοντας που έχετε ζήσει όλα αυτά τα χρόνια;

"Ο Σάββας! Είναι και αγάπη ο Σάββας. Είναι η ιστορία του Ολυμπιακού ο Σάββας. Έχουμε μάθει πάρα πολλά από εκείνον για την ιστορία του Ολυμπιακού".

ΤΟ ΚΟΨΙΜΟ ΤΩΝ ΜΠΟΚΑΝΙ - ΚΑΝΟΥ, ΤΑ ΛΑΘΗ ΚΙ Ο ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΓΚΑΡΣΙΑ

-Φαντάζομαι ότι δεν υπάρχει φίλαθλος του Ολυμπιακού σε ολόκληρο τον πλανήτη που δεν θα ήθελε να σας κάνει αυτήν την ερώτηση. Γιατρέ, γιατί έκοψες τον Μποκανί ή πριν από μερικά χρόνια τον Κανού, γιατί εδώ δεν μιλάμε μόνο για ιατρικά θέματα αλλά και για οικονομικά, για θέματα που μπορούν να επηρεάσουν ακόμα και την πορεία της ομάδας μία χρονιά.

"Ο ρόλος του γιατρού κατά τη διάρκεια μιας μεταγραφής είναι να διαγνώσει κάποιες καταστάσεις που αφορούν τον κάθε ποδοσφαιριστή και να προσδιορίσει πόσο συμμετοχή μπορεί να έχουν αυτές όσον αφορά στην απόδοσή του και πόσο επικίνδυνες μπορεί να αποδειχθούν ώστε να προκαλέσουν κάποιες επιπλοκές. Εγώ έκανα απλώς τη δουλειά μου. Προσωπικά δεν κόβω κανέναν. Κάνω τη δουλειά μου, διαπιστώνω κάποια πράγματα, οφείλω να τα αναφέρω στον πρόεδρο, κάνω και μία έκθεση στο τεχνικό τιμ και από κει και πέρα υπάρχουν άνθρωποι που είναι υπεύθυνοι να αποφασίσουν εάν θα προχωρήσει ή όχι η μεταγραφή.

Στο πλαίσιο μιας μεταγραφής είναι τα τεστ που κάνουμε, εργομετρικά τεστ, ισοκινητικός έλεγχος, απεικονιστικός έλεγχος, κλινική εξέταση, αιματολογικός έλεγχος και βγάζουμε κάποια συμπεράσματα. Από τη στιγμή που παίρνεις έναν παίκτη πρέπει να αναφέρεις ποια είναι τα χαρακτηριστικά που τον συνοδεύουν όσον αφορά στην υγεία του, προκειμένου να μπορέσει να προσφέρει στην ομάδα. Εμένα δεν με νοιάζει ο Μποκανί ή ο Κανού, με ενδιαφέρει η ομάδα".

-Προβληματίστηκες ποτέ για τέτοιου είδους θέμα;

"Όχι, δεν προβληματίστηκα. Προσπαθώ να πω την άποψή μου εξαρχής ξεκάθαρα. Γιατί εάν το πω σαν την Πυθία, ότι μπορεί να βρέξει κι ότι μπορεί και να μην βρέξει, δεν βοηθάω κάποιους άλλους να πάρουν τις σωστές αποφάσεις".

-Λάθη έχεις κάνει;

"Και βέβαια. Και λάθη έχω κάνει και τα έχω παραδεχθεί ότι τα έχω κάνει. Και πολλά λάθη, αλλά σίγουρα δεν είμαι ίδιος όπως ήμουν στην αρχή. Και λάθος στην προσέγγιση των παικτών, επειδή μιλάμε για ποδόσφαιρο. Το καλό είναι ότι το μέγεθος των λαθών δεν ήταν τόσο μεγάλο, ούτως ώστε να επηρεαστεί το τελικό αποτέλεσμα. Τουλάχιστον προσπαθούσαμε από κοινού με την ομάδα μου να τα αναγνωρίσουμε και να προλάβουμε πιθανές εξελίξεις".

-Είσαι ενοχικός; Σε επηρεάζει ένα λάθος;

"Πολύ. Με πειράζει πολύ. Αναρωτιέμαι 'γιατί να μου ξεφύγει;'".

-Υπάρχει κάποιος ποδοσφαιριστής που υποβάλλοντάς τον στα προμεταγραφικά τεστ, σου προκάλεσε εντύπωση για κάποιο λόγο;

"Δεν είναι ένας και δύο, έχει συμβεί με αρκετούς. Εδώ μιλάμε για ελίτ αθλητές. Τοπ επιπέδου. Ψάχνουμε ψύλλους στα άχυρα για να βρούμε μικροδιαφορές που μπορούν να δημιουργήσουν κίνδυνο. Μιλάμε για σωματαράδες, αθληταράδες, δεν μιλάμε για ανθρώπους που απλά κάνουν αθλητισμό. Μιλάμε για το κορυφαίο επίπεδο".

-Υπήρξε κάποια στιγμή που ανησύχησες για κάποιον ποδοσφαιριστή σου ή άνθρωπο της ομάδας γενικότερα;

"Υπήρξαν και τέτοιες περιπτώσεις. Για τον Κούλη τον Δουρέκα θα σου πω που είχε μια σοβαρή περιπέτεια με την υγεία του, αλλά βγήκε νικητής. Για τον Σάββα, επίσης. Σε τέτοιες περιπτώσεις, νιώθω σαν να συμβαίνει κάτι στην οικογένειά μου. Απασχολεί κι εμένα σε προσωπικό επίπεδο".

Με ενόχλησαν όσα ακούστηκαν για τον τραυματισμό του Γκαρσία, για μένα και για την ομάδα μας

-Πόσο σε ενόχλησαν όλα αυτά που έγιναν και ακούστηκαν για τον περσινό περιστατικό με τον Όσκαρ Γκαρσία στην Τούμπα.

"Με ενόχλησαν πάρα πολύ όλα αυτά που ακούστηκαν για τον προπονητή του Ολυμπιακού, για μένα και για την ομάδα μας".

-Θες να μας πεις τι ακριβώς έγινε;

"Βεβαίως και θα σου πω. Έφυγε ένα αντικείμενο από την εξέδρα το οποίο τον πέτυχε στο αριστερό άνω χείλος, δημιουργώντας του θλαστικό τραύμα. Αυτή είναι όλη η αλήθεια. Με στενοχώρησε ότι αμφισβητήθηκε αυτό κατ' αρχήν, ότι πετάχτηκε το αντικείμενο και τον χτύπησε και κατ' επέκταση οι φήμες ότι μπορεί ο γιατρός της ομάδας, εγώ δηλαδή, να προκάλεσα τον τραυματισμό. Σύμφωνα με αυτές τις φήμες προφανώς μπήκα στα αποδυτήρια και είπα του προπονητή 'κάτσε να φας μπουνιά για να προκαλέσουμε τραυματισμό'! Αυτά είναι αστεία πράγματα. Κάτι τέτοιο δεν θα το έκανα ποτέ κι όσοι με γνωρίζουν, μπορούν να το επιβεβαιώσουν. Δεν αναφέρομαι μόνο στους ανθρώπους του Ολυμπιακού. Κάτι τέτοιο θα αναιρούσε την ιδιότητά μου ως γιατρός και ως άνθρωπος".

"Είναι μέρος του ποδοσφαίρου το να μπαίνεις σε ένα παιχνίδι εντυπώσεων. Εδώ, όμως, δεν μιλάμε για εντύπωση. Μιλάμε για γεγονότα. Πετάχτηκε ένα αντικείμενο, προκάλεσε έναν τραυματισμό. Δεν σκοτώθηκε ο άνθρωπος, δεν μαχαιρώθηκε. Του προκλήθηκε μια βλάβη. Πήγε στο νοσοκομείο, έπρεπε να μείνει εκεί μία ημέρα για παρακολούθηση κι έτσι έγινε. Εδώ σε απότομη επιβράδυνση του αυτοκινήτου, ένα απότομο φρενάρισμα μπορεί να δημιουργηθεί κάκωση στον αυχένα. Πόσο μάλλον όταν δέχεσαι ένα αντικείμενο από το πουθενά, χωρίς να το περιμένεις και χωρίς να προστατευτείς. Γι' αυτό και του τοποθετήσαμε το κολάρο στον αυχένα. Δεν θα ήθελα να πω κάτι περισσότερο, επειδή δεν αξίζει και να πούμε κάτι περισσότερο για κάτι προφανές".

-Γιατί διάλεξες το “Διαβαλκανικό”; Επειδή ακόμη και γι' αυτό έγινε συζήτηση.

"Πρώτον, επειδή είναι ένα από τα καλύτερα της Θεσσαλονίκης, ίσως το καλύτερο. Δεύτερον, επειδή τους ανθρώπους των ομάδων της "Σούπερ Λίγκα" τους καλύπτει ιδιωτικός ασφαλιστικός φορέας που έχει σύμβαση με το “Διαβαλκανικό”. Τρίτο,ν υπήρξε στο παρελθόν κι άλλο περιστατικό με τον Ρέτσο, σε αγώνα με τον Ηρακλή που χτύπησε το κεφάλι του, όπου επίσης τον πήγαμε εκεί για εξετάσεις. Τέταρτον, είναι πολύ κοντά στο αεροδρόμιο, ώστε σε περίπτωση που έπρεπε να φύγουμε, να μπορούσαμε να μετακινηθούμε άμεσα για να μην καθυστερήσουμε όλη την αποστολή".

-Είναι οι ρυθμοί τέτοιοι στο ποδόσφαιρο που ενώ έχει υποβληθεί ένας ποδοσφαιριστής σε πλήρεις εξετάσεις και είναι υπό διαρκή έλεγχο μπορεί να παρουσιαστεί περιστατικό όπως αυτό που συνέβη με τον Ολαϊτάν;

"Δεν είχε κάποιο απαγορευτικό καρδιολογικό πρόβλημα ο Ολαϊτάν που να τον εμποδίζει να παίζει ποδόσφαιρο. Έπαθε μια ιογενή μυοκαρδίτιδα. Με αποτέλεσμα να του προκαλέσει αρρυθμία μέσα στο γήπεδο και να προκληθεί το συγκοπικό επεισόδιο που όλοι ζήσαμε. Ευτυχώς, όμως, το θετικό είναι πως είναι ζωντανός. Για θυμήσου την περίπτωση του Πιερμάριο Μοροζίνι (σ.σ. Ιταλός ποδοσφαιριστής, ο οποίος υπέστη καρδιακή ανακοπή στο Πεσκάρα – Λιβόρνο στις 14 Απριλίου του 2012, αλλά ενώ επανήλθε αρχικά στη συνέχεια, η καρδιά του σταμάτησε για πάντα).

Θυμήσου τον Πούερτα της Σεβίλλης που έπαθε 20 ανακοπές και πέθανε μετά από τρεις ημέρες. Τον Καμερουνέζο Φοέ... Στην περίπτωση του Πιερμάριο Μοροζίνι, μάλιστα, που είπε ένας φίλος μου Ιταλός γιατρός ότι δεν υπήρχαν τα κατάλληλα μέσα. Δεν υπήρχε απινιδωτής, δεν ακολουθήθηκε σωστά η διαδικασία αναπνευστικής αναζωογόνησης. Εκεί είμαστε πιο ευαισθητοποιημένοι εμείς. Εκεί προσπαθούμε από τις Ακαδημίες μας, παιδιά από 10-12 ετών, έως την πρώτη ομάδα, να τους εκπαιδεύσουμε, να γνωρίζουν τα βασικά της καρδιοαναπνευστικής αναζωογόνησης".

-Δηλαδή;

"Τους κάνουμε ειδικά σεμινάρια. Τόσο στα παιδιά που ανήκουν στο επιτελείο μου, όσο και στους δικούς μας αθλητές, ώστε να γνωρίζουν, αν συμβεί κάτι να μπορούν να προσφέρουν τις πρώτες βοήθειες. Δεν χρειάζεται να είσαι καθηγητής Πανεπιστημίου για να μπορείς να προστατεύσεις κάποιον αεραγωγό ή να ακινητοποιήσεις τον αυχένα".

-Με τον Ρέτσο που σε έχει πλέον σαν τον πατέρα του, τι είχε συμβεί;

"Πατέρας του δεν είμαι, αλλά τον γνωρίζω από μικρό παιδί όπως και τον πατέρα του. Μεγάλωσε μαζί μου. Τον γνωρίζω από τις Ακαδημίες. Με τον Ρέτσο έγινε κάτι ανάλογο με τον Διούδη. Κάκωση, απώλεια αισθήσεων, πτώση, η γλώσσα να φράζει τον αεραγωγό. Ό,τι συνέβη και με τον Διούδη".

-Υπήρξε περιστατικό μέχρι και στο Emirates στον αγώνα με την Άρσεναλ που χρειάστηκε να προσφέρεις τις υπηρεσίες σου.

"Ήταν φίλαθλος της ομάδας μας σε εκείνη τη νίκη μας με 2-3. Με Μάρκο Σίλβα και Φινμπόγκασον τελευταίο γκολ. Φοβερές στιγμές. Ετοιμαζόμαστε να γυρίσουμε στα αποδυτήρια, το κλίμα είναι πανηγυρικό και παρατηρώ στην κάτι γίνεται στην εξέδρα τω οπαδών μας. Με φωνάζουν ότι κάτι έχει συμβεί. Φεύγω πηδάω από τα διαχωριστικά, μπαίνω μέσα με κοιτούσαν οι Άγγλοι, λέω είμαι ο γιατρός της ομάδας, τον έβαλα κάτω, είχε βγάλει τον ώμο του και τον ανατάξαμε. Από τότε τον συγκεκριμένο οπαδό τον έχω δει κι άλλες φορές κι έχουμε αναπτύξει φιλική σχέση".

- Αεροδρόμιο Μονάχου...

"Το θυμάμαι κι αυτό. Ένας φίλαθλος μας έπαθε επιληπτική κρίση και τον φροντίσαμε. Αυτό".

-Υπήρξε κάποια φορά που πήγες να ξεφύγεις την ώρα του αγώνα; Που να “τρελάθηκες” με όσα βλέπεις ή με μια απόφαση διαιτητή;

"Πολλές φορές, αλλά κρατιέμαι (σ.σ. γέλια)...".

- Γιατρέ σε ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη. Καλές γιορτές και καλή δύναμη σε ό,τι κάνεις.

"Κι εγώ σας ευχαριστώ. Καλή δύναμη και σε σας. Χρόνια πολλά σε όλο τον κόσμο".

Image credits: Tourette photography/Eurokinissi