Ήρθε στον Ολυμπιακό σε μια περίοδο που οι τίτλοι άρχισαν να καταφθάνουν με ευλαβική συνέπεια στο Λιμάνι έπειτα από μια "στείρα" δεκαετία. Το καλοκαίρι του 1996, όταν ο Σωκράτης Κόκκαλης αποφάσισε να κάνει τη μεγάλη "στροφή" και να δώσει τα "κλειδιά" των αποδυτηρίων του Ρέντη στον Ντούσαν Μπάγεβιτς, αλλάζοντας άρδην τα ποδοσφαιρικά δρώμενα της χώρας, οι Πειραιώτες απέκτησαν μια σειρά από ποδοσφαιριστές που άλλαξαν αγωνιστικό επίπεδο την ομάδα και την έκαναν κυρίαρχη στον ελλαδικό χώρο.

Βέβαια, δίπλα σε κάθε Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς και σε κάθε Στέλιο Γιαννακόπουλο υπήρχε και ένας... Μίρσα Βαρεσάνοβιτς. Διότι, ναι μεν ο Ντούσκο είχε πολλά καλά ως προπονητής, αλλά και πολλά αρνητικά και ένα απ' αυτά ήταν η εμμονή στους συμπατριώτες του, ακόμα και αν αυτοί δεν έκαναν. Και κακά τα ψέματα, ο Βαρεσάνοβιτς δεν έκανε, ήταν δεύτερης διαλογής. Ένας ποδοσφαιριστής που έμεινε δυο σεζόν στους Πειραιώτες, αλλά ουσιαστικά πέρασε και δεν ακούμπησε, δεν έκανε καμία ιδιαίτερη διαφορά.

Η στήλη "Πού χάθηκες κι εσύ;" επιστρέφει και αυτή την φορά καταπιάνεται με την αφεντιά του Γιουγκοσλάβου αμυντικού, ο οποίος γεννήθηκε στις 31/05/1972 στο Σεράγεβο της πρώην ενωμένης Γιουγκοσλαβίας και έπαιξε με τη νεοσύστατη εθνική ομάδα Βοσνίας-Ερζεγοβίνης το 1996, σε ηλικία 24 ετών. Με το εθνόσημο μάλιστα αγωνίστηκε μέχρι το 2001, συμμετέχοντας σε 24 αγώνες και πετυχαίνοντας 1 γκολ. Το Sport24.gr καταπιάνεται με τα εν Ελλάδι πεπραγμένα του στην διετία που έμεινε στον Ολυμπιακό, αλλά και στο τι έκανε από την στιγμή που αποχώρησε.

ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ ΜΠΑΓΕΒΙΤΣ

Το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο το υπέγραψε σε ηλικία 22 ετών, στην ΦΚ Σεράγεβο. Εκεί έμεινε μόλις ένα χρόνο και ο λόγος δεν είναι άλλος από το γεγονός ότι η Μπορντό αποφάσισε να επενδύσει στο... ταλέντο (;) του, που στο πρόσωπο του έβλεπε μια εξαιρετική λύση για τη θέση του δεξιού μπακ. Εντέλει, στους "Γιρονδίνους" έκανε ελάχιστα πράγματα και αποτέλεσε παρελθόν έπειτα από 12 συμμετοχές, τις περισσότερες ως αλλαγή. Κάπου εκεί εμφανίστηκαν ο Μπάγεβιτς και ο Ολυμπιακός στο προσκήνιο ως "σανίδα σωτηρίας" στην καριέρα του.

Το καλοκαίρι του 1996, ο Σερβοέλληνας τεχνικός τον κάλεσε στην προετοιμασία του Ολυμπιακού και εκεί... είδε πράγματα που τον έπεισαν ότι άξιζε ένα συμβόλαιο. Πράγματι, αυτό του δόθηκε και ο Βαρεσάνοβιτς αποκτήθηκε για δυο χρόνια, φορώντας την φανέλα με το Νο2 στην πλάτη. Ήταν ουσιαστικά ο αντικαταστάτης του Εμίλ Κρεμενλίεφ, ο οποίος έπαιζε το προηγούμενο εξάμηνο επί Σταύρου Διαμαντόπουλου στο τιμόνι των Πειραιωτών, αλλά στην εποχή Μπάγεβιτς και πριν έρθει ο Δημήτρης Μαυρογενίδης, ο Βόσνιος θα ήταν βασικός. Αναγκαίο κακό...

Έκανε το ντεμπούτο του στις 6/9/1996, στο νικηφόρο 5-0 του Ολυμπιακού επί της Καστοριάς εκτός έδρας για το πρωτάθλημα. Μάλιστα, λίγες ημέρες αργότερα πέτυχε... αυτογκόλ (12/9) στην ήττα με 3-1 από την Φερεντσβάρος στην Ουγγαρία, όταν προσπάθησε να απομακρύνει την μπάλα με το κεφάλι. Ο Ολυμπιακός αποκλείστηκε στο UEFA εκείνη την σεζόν πρόωρα μετά και το 2-2 της ρεβάνς στο Φάληρο. Ο Μίρσα είχε βάλει το χεράκι του για να έρθει ο αποκλεισμός. Πάντως, τελείωσε τη σεζόν με 28 συμμετοχές και 1 γκολ στο πρωτάθλημα, αυτό με τον Πανηλειακό στον Πύργο (0-5 στις 4/5/1997), πανηγυρίζοντας και το πρωτάθλημα με τους "ερυθρόλευκους".

Την επόμενη σεζόν, έβλεπε τα περισσότερα παιχνίδια του Ολυμπιακού από την άκρη του πάγκου, αφού ήταν εμφανώς περιορισμένες οι συμμετοχές του σε σχέση με την προηγούμενη αγωνιστική περίοδο. Με μόλις 7 συμμετοχές τη σεζόν 1997-1998, ναι μεν πανηγύρισε και πάλι το πρωτάθλημα με τον Ολυμπιακό, όμως αυτό δεν σήμαινε ότι ο ίδιος είχε ιδιαίτερη συμμετοχή. Κακά τα ψέματα, ήταν ένας ποδοσφαιριστής περιορισμένων δυνατοτήτων και οι περισσότεροι ποτέ δεν κατάλαβαν για ποιο λόγο αποκτήθηκε. Επειδή όμως η ομάδα πήγαινε καλά και είχε όντως αξιόλογο ρόστερ, ουδείς έδινε ιδιαίτερη σημασία. Για να το πούμε πιο απλά, έκαναν και λίγο τα στραβά μάτια.

ΠΗΓΑΙΝΟΕΡΧΟΤΑΝ ΜΠΟΥΡΣΑΣΠΟΡ ΚΑΙ ΦΚ ΣΕΡΑΓΕΒΟ

Πάντως, μετά και το φινάλε της δεύτερης σεζόν του στην Ελλάδα, η αποχώρηση ήταν κάτι παραπάνω από νομοτελειακή. Βέβαια, δεν χρειάστηκε να μετακομίσει πολύ μακριά, αφού πήγε στην γειτονική Τουρκία για για λογαριασμό της Μπούρσασπορ. Εκεί, έμεινε μια διετία (1998-2000) και επειδή πρέπει να είμαστε δίκαιοι, ήταν βασικότατο στέλεχος της ομάδας με 57 συμμετοχές και 5 γκολ. Η παρουσία του εκεί, έφερε και την μετεγγραφή του στην Αυστρία και την Αούστρια Βιέννης, όπου επίσης έπαιξε για δυο σεζόν.

Την επόμενη αγωνιστική περίοδο (2000-01), ήταν βασικός με 26 συμμετοχές, αλλά την μεθεπόμενη είχε μόλις τρεις συμμετοχές και τον Δεκέμβριο του 2001 επέστρεψε στην πατρίδα του Βοσνία για λογαριασμό της πρώην ομάδας του, ΦΚ Σεράγεβο. Όποιος πίστευε ότι θα έβαζε την καριέρα του στον ίσιο δρόμο, ήταν μάταιο, διότι δεν αγωνίστηκε καθόλου και πήρε πάλι το δρόμο της επιστροφής στην Τουρκία και τη Μπούρσασπορ. Πράγματι, έπαιξε καλά και είχε γεμάτη σεζόν με 26 εμφανίσεις. Τη σεζόν 2003-2004 επέστρεψε και πάλι στην ΦΚ Σεράγεβο για τρίτη φορά, όπου έκλεισε την καριέρα του.

Η ΑΠΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΤΟΥ ΤΟ 2004

Το 2004 ήταν μια χρονιά που θα ήθελε να ξεχάσει σε προσωπικό επίπεδο, αφού έμελλε να ζήσει κάτι που αποτελεί εφιάλτη για κάθε γονιό. Ευτυχώς με καλό τέλος, αν και είναι δεδομένο πως η ψυχούλα του το ξέρει μέχρι να πάνε όλα κατ' ευχήν. Πατέρας δύο αγοριών ο Βαρεσάνοβιτς και τον Δεκέμβριο εκείνης της χρονιάς τα μέλη μιας συμμορίας απήγαγαν τον 7χρονο γιο του, Μακ, λίγες ώρες αργότερα, επικοινώνησαν μαζί του και του ζήτησαν 1.000.000 ευρώ για να τον αφήσουν ελεύθερο και σώο. Το σχολείο απ' όπου απήχθη ο μικρός, ήταν πολύ κοντά στο σπίτι, όμως το κακό παραμόνευε και η απαγωγή έγινε. Ένα διήμερο απόλυτου τρόμου και αγωνίας για τον Βαρεσάνοβιτς και την οικογένειά του, που δεν ήξεραν τι έπρεπε να κάνουν.

Το ευτύχημα ήταν πως η αστυνομία έκανε το καθήκον της. Η επέμβασή της ήταν αυτή που έπρεπε και κατάφερε να απελευθερώσει το παιδί, σκοτώνοντας μάλιστα τον έναν από τους απαγωγείς. Οι υπόλοιποι μπήκαν στη φυλακή και μερικά χρόνια μετά ένας εξ αυτών δραπέτευσε, με την αστυνομία να εξαπολύσει ανθρωποκυνηγητό για τη σύλληψή του. Μάλιστα, υπήρξε διεθνές ένταλμα σύλληψης από την βοσνιακή αστυνομία. Όπως και να 'χει, τέλος καλό όλα καλά για την προσωπική οικογενειακή του περιπέτεια.

Ο έτερος γιος του, ο Νταλ, βγήκε λίγο πιο ταλαντούχος από τον ίδιο τον Μίρσα. Τον Αύγουστο του 2015, ο 13χρονος -τότε- ο οποίος ήταν ήδη στέλεχος της εθνικής Παίδων της Βοσνίας, και αποτελούσε μήλον της έριδος για αρκετούς ευρωπαϊκούς συλλόγους, κατέληξε τελικά την Λίβερπουλ, που συμφώνησε να εντάξει στις ακαδημίες της τον πιτσιρικά. Αν μη τι άλλο, περήφανος πατέρας και βλέπει τον γιο να προοδεύει στο ποδόσφαιρο.

Η ΕΝΑΣΧΟΛΗΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΠΡΟΠΟΝΗΤΙΚΗ

Ο Βαρεσάνοβιτς, μετά την ποδοσφαιρική του καριέρα, ακολούθησε την προπονητική όπως πολλοί συνάδελφοί του που θέλουν να μείνουν στον χώρο. Μέχρι στιγμής έχει καθίσει στον πάγκο της FK Σαράγεβο (2010-11), της Βελέζ Μόσταρ (2011-12) και της Ολίμπικ (2014-15). Όλες είναι ομάδες της Βοσνίας. Αυτή τη στιγμή είναι άνεργος, δεν βρίσκεται στον πάγκο κάποιας ομάδας αυτή την περίοδο.

Προηγουμένως, είχε δοκιμάσει την τύχη του και στην πολιτική. Φαίνεται πως είχε ανησυχίες και αποφάσισε να τις μοιραστεί με τους Βόσνιους πολίτες, έστω και αν εντέλει δεν κατάφερε να εκλεγεί. Πάντως, έδωσε τον δικό του αγώνα στην πρωτεύουσα, αφού κατέβηκε ως υποψήφιος αντιδήμαρχος στο πλευρό του σοσιαλδημοκράτη, Ζέλικο Κόμσιτς, στις δημοτικές εκλογές της πόλης. Μετά, επέστρεψε στο ποδόσφαιρο, έναν χώρο σαφώς πιο οικείο.

Επίσης, να τονιστεί πως το 2006 εργαζόταν ως αθλητικός διευθυντής της ΦΚ Σεράγεβο, του συλλόγου που τον ανέδειξε. Τσακώθηκε όμως με τη διοίκηση της ομάδας και αποχώρησε. Τότε, μάλιστα, δήλωνε ότι μόνο ως φίλαθλος θα ασχολείται πλέον με την ομάδα, αν και μερικά χρόνια μετά επέστρεψε εκεί ως προπονητής. Στον αθλητισμό όπως και στη ζωή, ποτέ μη λες ποτέ. Μένει να δούμε, ποιο θα είναι το επόμενο βήμα του. Εδώ στην Ελλάδα, δεν δημιούργησε ποτέ προβλήματα, αν και κοσμεί κάθε αφιέρωμα με "παλτά που φορέθηκαν" στο ελληνικό ποδόσφαιρο.