Όταν το FBI αναλαμβάνει υποθέσεις που αφορούν τον αθλητισμό, προφανώς και κάτι έχει γίνει πολύ λάθος. Όταν οι κανονισμοί του ερασιτεχνικού αθλητισμού εξομοιώνονται (σε αντιμετώπιση από τις αρχές) με νόμους του κράτους, τότε σίγουρα έχει χαθεί η... μπάλα. Το Sport24.gr επιχειρεί να εξηγήσει τι ισχύει πια, στα σπορ, στην άλλη ακτή του Ατλαντικού (και όχι μόνο) και όλα τα παράδοξα που οδηγούν στο συμπέρασμα πως κάτι πρέπει να αλλάξει άμεσα.

Την Τρίτη 26/9, που λες "γέμισαν" τα social media, με την είδηση πως το FBI συνέλαβε 10 βοηθούς προπονητών, τέσσερις εκ των οποίων εργάζονταν στα κολέγια των Arizona, Oklahoma State, USC και Αuburn. Σύμφωνα με τα έγγραφα του δικαστηρίου οι Lamont Evans (OK State), Chuck Person (Auburn), Emanuel Richardson (Arizona) και Tony Bland (USC), οι δυο τελευταίοι είχαν λάβει χρήματα (από 10.000 δολάρια έως 91.000 δολ.) από εταιρία αθλητικών ειδών, οικονομικούς συμβούλους και εκπροσώπους παικτών, ώστε να πείσουν συγκεκριμένους παίκτες να τους προτιμήσουν.

O... συνεργός του FBI

Ώρες αργότερα, το CNBC αποκάλυψε πως μάρτυρας-κλειδί στην υπόθεση είναι ένας κατεστραμμένος οικονομικός σύμβουλος, ονόματι Louis Martin Blazer III. Σύμφωνα με το ίδιο ρεπορτάζ, ο Blazer είχε υπογράψει την περασμένη εβδομάδα συμφωνία παραδοχής της ενοχής για το ομοσπονδιακό έγκλημα της μεταφοράς χρηματικών ποσών που λάμβανε από πελάτες του, σε επενδύσεις στον κινηματογράφο και τη μουσική, χωρίς φυσικά τη συγκατάθεση ή την ενημέρωση τους. Ομολόγησε και ότι πλήρωνε και αθλητές του NCAA, ώστε να τον προτιμήσουν όταν θα γίνονταν επαγγελματίες. Ενεργώντας για λογαριασμό της κυβέρνησης, παρείχε στοιχεία για την εμπλοκή των συλληφθέντων.

AΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΟΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΣΥΝΑΛΛΑΓΕΣ

Μια στιγμή όμως, να διευκρινίσουμε κάτι που είναι σημαντικό για την εξέλιξη: το NCAA λειτουργεί υπό τους κανονισμούς που ισχύουν για τα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα. Κάτι που σημαίνει πως απαγορεύονται οι δοσοληψίες που αφορούν στο χρήμα, με ανθρώπους που δεν είναι οι γονείς ή συγγενείς. Απαγορεύεται δηλαδή, η όποια άλλη οικονομική υποστήριξη. Ακόμα και δώρα από εταιρίες ή άλλες πηγές που μπορούν να εκληφθούν ως “επαγγελματική συμφωνία”. Όπως είχε γράψει το ranker.com, σε άρθρο για τα 25 μεγαλύτερα σκάνδαλα απάτης σε κολεγιακό επίπεδο “από τότε που υπάρχουν τα σπορ, υπάρχουν και οι απάτες”, με τα πανεπιστημιακά πρωταθλήματα να είναι μεν, “επιχειρήσεις” πολλών εκατομμυρίων δολαρίων, τα οποία όμως, δεν απολαμβάνουν οι πρωταγωνιστές τους.

Στην μακροσκελή λίστα με τις παραβάσεις, υπάρχουν και πολλές περιπτώσεις με κολέγια που... βοήθησαν τους φοιτητές/αθλητές να πάρουν στις εξετάσεις τους βαθμούς που τους επέτρεπαν να αγωνίζονται -γιατί όταν "κόβονται" μένουν εκτός.

Η “θανατική ποινή” και η madam του Lousville

Μιας όμως, και σου είπα για τα μεγαλύτερα σκάνδαλα, να σε ενημερώσω ότι στο Νο1 της λίστας είναι η “θανατική ποινή” που επιβλήθηκε το 1986, αφού προηγουμένως αποδείχθηκε πως το Southern Methodist University (μέλος της Division I) πλήρωνε τους περισσότερους παίκτες (τις οικογένειες τους), για να προτιμήσουν το δικό του πρόγραμμα football. Το NCAA αποφάσισε να κάνει πιο σκληρές τις ποινές και απέβαλε το σχολείο για ένα χρόνο. Μετά... αποβλήθηκαν μόνοι τους, αναγνωρίζοντας ότι δεν μπορούν να δημιουργήσουν μια αξιόπιστη ομάδα και τελικά, το football του συγκεκριμένου κολεγίου κατεστράφη.

Η πιο βαριά τιμωρία που έχει επιβληθεί σε head coach, από το NCAA είναι δέκα χρόνια αποβολή. Πρώτος τη δέχθηκε ο Dave Bliss, προπονητής στο Baylor το 2005. Είχε πληρώσει δίδακτρα δυο παικτών του (7.000 δολ.), παρουσιάστηκε σε παιχνίδι που αγωνιζόταν αθλητής που ήθελε στο πρόγραμμα του, κατά την επίσκεψη του τελευταίου στο κολέγιο (άλλη μια παράβαση) και απέκρυψε τη χρήση μαριχουάνας και αλκοόλ από πολλά μέλη του ρόστερ του, παραποιώντας τα στοιχεία των σχετικών τεστ.

AP Photo/Nam Y. Huh

O Donnie Tyndall, κόουτς που προσέλαβε τον Απρίλιο του 2014 η ομάδα μπάσκετ του Tennessee, ήταν ο δεύτερος -και τελευταίος- που τιμωρήθηκε με μια δεκαετία απουσίας. Πριν πάει στο Tennessee, ήταν στο Southern Mississippi, όπου προέβη σε σειρά παραβάσεων των κανονισμών. Αποδεδειγμένα, βοήθησε οικονομικά δυο παίκτες, ενώ έλυσε... όλα τα ακαδημαϊκά προβλήματα παικτών που ήθελε να αποκτήσει. Ζητούσε από τους βοηθούς του να τακτοποιήσουν τα έγγραφα των αθλητών και πληρωμές προς τους παίκτες, χωρίς να αφήνουν πίσω τους στοιχεία. Το Tennessee τον απέλυσε τον Απρίλιο του 2016 και το NCAA τον τιμώρησε με 10 χρόνια. Παρεμπιπτόντως, τώρα που μιλάμε εργάζεται στη G-League (δηλαδή, την αναπτυξιακή λίγκα).

Ο δικός μας άνθρωπος που κυνήγησε το ΝCAA

Δεν ξέρω αν θυμάσαι τον Ed O Banon. Είχε παίξει στο ΝΒΑ (Nets, Mavs), σε Ιταλία και Ισπανία, ώσπου το 1999 ήλθε στην Ελλάδα για το Ηράκλειο. Ο τύπος αυτός κατέθεσε το 2009 αγωγή, εναντίον του NCAA, γιατί χρησιμοποιούσε την εικόνα του σε διάφορες δραστηριότητες (video games κτλ) που απέφεραν κέρδη στην ένωση, αλλά όχι στον ίδιο. Ο Ο Banon είχε φοιτήσει και αγωνιστεί στο UCLA, με το οποίο πήρε και πρωτάθλημα το 1995, όταν αναδείχθηκε ο καλύτερος παίκτης του Final Four. Σε αυτά που ζητούσε ήταν οι αθλητές του NCAA να έχουν λαμβάνειν από εμπορική χρήση του ονόματος τους, άπαξ και αυτή συνεχιζόταν μετά την αποφοίτηση τους (ο συγκεκριμένος πήρε πτυχίο στην Ιστορία και αργότερα bachelor). Τον Γενάρη του 2011 έτυχε της στήριξης ενός από τους καλύτερους παίκτες, στην ιστορία του σπορ, του Oscar Robertson. Στις 8 Αυγούστου 2014, η δικαστής Claudia Wilken αποφάνθηκε ότι η πρακτική του NCAA για την απαγόρευση των πληρωμών και αφότου οι αθλητές είχαν γίνει επαγγελματίες, παραβίαζε τους νόμους της αγοράς.

Από το 1951... κάτι γίνεται λάθος

Η πιο παλαιά -αποδεδειγμένη- απάτη ήταν αυτή του 1951. Είχε να κάνει με περισσότερους από 30 παίκτες από επτά κολέγια που αποδεδειγμένα είχαν δεχθεί χρήματα... για να σκοράρουν συγκεκριμένους πόντους στα ματς. Η υπόθεση συνδέθηκε με οργανωμένο έγκλημα και η ομάδα που είχε τους περισσότερους “πιασμένους” παίκτες ήταν το City College of New York. Βλέπεις, ήταν η πρωταθλήτρια ομάδα της σεζόν 1950 στο NCAA και το NIT. Η τιμωρία ήταν να μην πάρει μέρος στη σεζόν 1952-53.

To πιο πρόσφατο σκάνδαλο ήταν αυτό του 2015 που είχε για πρωταγωνιστή το κολέγιο του Louisville, εκ των πιο επιτυχημένων προγραμμάτων μπάσκετ στο ΝCAA. Το Yahoo!Sports είχε αποκαλύψει ότι η madam Κatina Powell, δελέαζε με κορίτσια της παίκτες ώστε να προτιμήσουν το Louisville, από το 2010 έως το 2014, με τη βοήθεια μέλους του πανεπιστημίου. Το NCAA ανακοίνωσε τον περασμένο Ιούνιο το αποτέλεσμα της έρευνας, μαζί με τις μεγάλες ποινές. Ο Andre McGee που ήταν στο stuff της ομάδας (διευθυντής στη λειτουργία του προγράμματος μπάσκετ και πρώην παίκτης), αποβλήθηκε για 10 χρόνια. Ναι, εξαντλήθηκε και σε αυτήν την περίπτωση η αυστηρότητα του NCAA. Παρ' όλα αυτά, λύση μόνιμη δεν βρέθηκε. Και τότε ήταν που μπήκε στη μέση το FBI.

Πολλά κείμενα δημοσιεύτηκαν, μετά την ανακοίνωση του Ομοσπονδιακού Γραφείου Ερευνών της Αμερικής, εκείνο του Bloomberg όμως, ήταν μεταξύ των λίγων που έκαναν τη διαφορά. Ο τίτλος ήταν "Το FBI κάνει τη βρώμικη δουλειά του NCAA" και στο άρθρο ο Joe Nocera για αρχή αναρωτιόταν "πότε ακριβώς το FBI αποφάσισε πως οι κανονισμοί του ΝCAA είναι νόμοι του κράτους; Πότε κατέληξε πως είναι απαραίτητο να περιλάβει στις αρμοδιότητες του την προστασία του ερασιτεχνισμού στα κολεγιακά σπορ, ενώ κυνηγούσε τρομοκράτες ή ερευνούσε μεγάλες υποθέσεις;

Για να ασχοληθούμε με ένα από τα μεγάλα σκάνδαλα που έχουν ξεσπάσει στο NCAA μέσα στα χρόνια, το 2006 δυο εκπρόσωποι παικτών που δεν είχαν και την καλύτερη φήμη, έδωσαν στην οικογένεια σταρ του University of Southern California δώρα και προνόμια, όπως το να χρησιμοποιεί χωρίς πληρωμή, σπίτι που άξιζε εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια. Και το έκαναν για να υπογράψει ο παίκτης αυτός μαζί τους, όταν θα γινόταν επαγγελματίας. Αυτό δεν έγινε, αλλά δεν αλλάζει η ουσία. Μολονότι το NCAA τιμώρησε το κολέγιο, το FBI αποφάσισε πως η υπόθεση δεν άξιζε το χρόνο του.

Και γιατί να την αξίζει; Το να προσφέρεις δωρεάν χρήση σπιτιού, στην οικογένεια αθλητή μπορεί να παραβιάζει τους κανονισμούς του NCAA, αλλά όχι και τους νόμους των ΗΠΑ. Και παρ' όλα αυτά, την Τρίτη ο Εισαγγελέας στη Νότια Περιφέρεια της Νέας Υόρκης (ο νέος που τοποθετήθηκε μετά την απόλυση του προηγούμενου από τον Trump), ανακοίνωσε πως το FBI "έσπασε" υπόθεση χρηματισμού στο ΝCAA. {...}

Ρωτώ λοιπόν, ξανά: ποιοι νόμοι του κράτους παραβιάστηκαν; Και πριν ένα μήνα, η Adidas έδωσε 160 εκατ. δολ. για να ντύνει για δέκα χρόνια το University of Louisville. Αυτό χαρακτηρίστηκε ως "συμφωνία". Όταν όμως, μια εταιρία πληρώνει παίκτη του high school λέγεται "δωροδοκία"; {...}

Φανταστείτε οι παίκτες να 'χουν το δικαίωμα να χρησιμοποιούν όπως θέλουν την εικόνα τους ή το δικαίωμα να υπογράφουν συμβόλαια ή το δικαίωμα να πληρώνονται από πανεπιστήμια ή ατζέντηδες, απευθείας. Φανταστείτε να βγουν στην επιφάνεια όλα τα χρήματα που δίνονται κάτω από το τραπέζι. Και τι θα γίνει αν οι "δωροδοκίες" γίνουν συμφωνίες. Η παράλογη ένωση των κανονισμών του ΝCAA με τους νόμους του κράτους θα τελείωνε. Και σε κάθε περίπτωση το FBI δεν θα έκανε τη βρώμικη δουλειά του NCAA".

AP Photo/Jeff Roberson

Τα απόνερα του νέου σκανδάλου "έπνιξαν" τον Rick Pitino, ο οποίος βγήκε σε υποχρεωτική άδεια (άνευ αποδοχών) από το Lousville. Βλέπεις, το πρόγραμμα μπάσκετ των Cardinals ανήκει μεταξύ αυτών που κάτι έκαναν παράνομα.

Ο 65χρονος κόουτς είναι στο Lousville από το 2001 και μάλλον κάπου εδώ ολοκληρώνει, γενικά την καριέρα του. Έχει πάρει δύο πρωταθλήματα (1996, 2013), έχει πάει 7 φορές στο NCAA Final Four και έχει δουλέψει με πολλά μεγάλα ονόματα, με το κολέγιο του να είναι από τα πρώτα που -ας πούμε- καθιέρωσαν το "one and done". Το "ας πούμε" έχει να κάνει με το παράνομο του να υπόσχεσαι σε παίκτες θέση στο ρόστερ, αποδεχόμενος το αίτημα τους να μην μείνουν στο κολέγιο και να περάσουν στο ΝΒΑ, μετά τον πρώτο χρόνο. Βλέπεις, αυτό αντίκειται στον εκπαιδευτικό χαρακτήρα που πρέπει να 'χει η ζωή των αθλητών/φοιτητών.

Η ΤΡΕΛΑ ΣΕ ΟΛΟ ΤΗΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ

Η παράνοια ή αν προτιμάς, το οξύμωρο (ενδεχομένως και το τραγελαφικό) της όλης ιστορίας, είναι πως όπως αποκάλυψε το περιοδικό “TIME” “ο αθλητισμός των παιδιών έχει εξελιχθεί σε βιομηχανία 15 δισεκατομμυρίων δολαρίων”. Μόλις τον Ιούλιο, σε αυτό εδώ το site διάβασες την ιστορία του Νeiko Primus, ενός 9χρονου παιδιού που σύμφωνα με τους ειδικούς -και τις μετρήσεις που γίνονται... από όταν τα παιδιά κλείνουν τα 7- είναι... ο Lonzo Ball του 2026. Δηλαδή, ο επικρατέστερος για Νο1 του ΝΒΑ draft, τη στιγμή που ουδείς είναι σε θέση να γνωρίζει αν αυτό το αγόρι θα ψηλώσει ή θα συνεχίσει να ενδιαφέρεται για το σπορ που λέγεται μπάσκετ. Όλα αυτά βέβαια, μικρή σημασία έχουν μπροστά στο σκοπό. Και αυτός είναι να κινείται το χρήμα.

Το ρεπορτάζ που έκανε "TIME", τον Αύγουστο ξεκινούσε με την αναφορά σε ένα παιδί, τον Joey Erace, το οποίο ασχολείται με το baseball. “Κάνει το ένα χτύπημα, μετά το άλλο στο ειδικό "κλουβί" αξίας 15.000 δολαρίων, που διαθέτει. Ο προσωπικός του κόουτς, ο οποίος παίρνει 100 δολάρια την ώρα, του λέει τι πρέπει να αλλάξει για να επιτύχει καλύτερη επίδοση. Αυτή είναι η απογευματινή προπόνηση.

Το πρωί, ο Joey πήγε σε γήπεδο της Philadelphia, που εξασφάλισε έναντι 100 δολαρίων -την ημέρα. Κάπως έτσι είναι το πρόγραμμα που εκτελεί κάθε παίκτης της ελίτ, ο οποίος εκπροσωπεί κάποια εκ των κορυφαίων ομάδων της λίγκας, εκατοντάδες μίλια μακριά από το σπίτι του. Ο Joey έχει ταλέντα που εκτιμούν οι scouts “και μπορεί να φτάσει πολύ ψηλά, αν συνεχίσει να δουλεύει” διαβεβαιώνει ο προπονητής του, Dan Hennigan.

Τα έξοδα για τα παιδιά φτάνουν στα 20.000 δολ. το χρόνο

Ο 10χρονος έχει περισσότερους από 28.000 followers στο Instagram και παρατσούκλι το “Joey Baseball”. Έχει και πολλές εταιρίες που τον προμηθεύουν με ό,τι χρειάζεται -και ό,τι θα ήθελε ένα παιδί της ηλικίας του. Σε πρόσφατες διακοπές της οικογενείας του (ο πατέρας του έχει κομμωτήριο και σπα στο New Jersey και την Pennsylvania), τον πλησίασε κάποιος στο εστιατόριο που έτρωγε για να του ζητήσει αυτόγραφο”. Και όχι, όλα αυτά δεν είναι τρελά. Είναι... άλλη μια Δευτέρα για παιδιά σαν τον Joey. Για αθλητές που έχουν ό,τι χρειάζεται, ώστε να ξεχωρίσουν -πολλά χρόνια μετά- στις κορυφαίες λίγκες των ΗΠΑ. Ζουν ως επαγγελματίες, αλλά είναι παιδιά, με το κόστος (που φτάνει στα 8000 δολάρια το χρόνο, με μετακινήσεις σε πόλεις που διεξάγονται τουρνουά, διαμονές σε ξενοδοχεία, εξοπλισμό, διατροφή, ακαδημίες κλπ) να “βαραίνει” τους γονείς.

Και αν δεν μπορούν να το “σηκώσουν”, δεν υπάρχει πρόβλημα: υπάρχουν ουκ ολίγες εταιρίες, διατεθειμένες να καλύψουν μέρος ή όλα τα έξοδα, αρκεί να 'χουν τον πρώτο λόγο σε μελλοντικές αποφάσεις του παιδιού.

Ο πατέρας του Joey, Joe έχει ξοδέψει μέχρι σήμερα 30.000 δολάρια. Ένας άλλος πατέρας, κοριτσιού που ασχολείται με το βόλεϊ, έδωσε 20.000 δολάρια σε μια χρονιά. Για τέσσερις ημέρες, κάθε εβδομάδα, έκαναν μαζί 2 1/2 ώρες διαδρομή, ώστε να κάνει προπονήσεις με την καλύτερη κόουτς. Δεν επέστρεφαν σπίτι, πριν τις 23.30. Υπάρχει και η μαρτυρία μητέρας δυο αγοριών, που παίζουν μπάσκετ και για να τους ικανοποιήσει το περασμένο καλοκαίρι περνούσε επτά ώρες την ημέρα, στο δρόμο (έμπαιναν και σε φέρι), ώστε να τους έχει στα καλύτερα.

Μια οικογένεια από την Ottawa αποφάσισε να στείλει τον 13χρονο γιο της στο New Jersey, για ένα χρόνο, ώστε να 'χει περισσότερο χρόνο στον πάγκο (ασχολείται με το χόκεϊ). Ένας χορηγός ανέλαβε να πληρώσει τα δίδακτρα σε ιδιωτικό σχολείο (25.000 δολάρια). Δέκα αγόρια, από όλην την Αμερική, πέρασαν όλο το καλοκαίρι σε ένα λεωφορείο και ζούσαν σε σπίτια οικογενειών που είχαν δηλώσει συμμετοχή στο πρόγραμμα, ώστε να φέρουν εις πέρας τις υποχρεώσεις τους στο St. Louis -σύλλογος baseball που κάνει περιοδείες.

Ζητούμενο -λέει- είναι η κολεγιακή υποτροφία

Οι περισσότεροι εκ των γονέων που ζουν... τη ζωή του ανήλικου παιδιού τους, με το όνειρο να γίνει επαγγελματίας αθλητής (και να σωθούν όλοι), είναι η κολεγιακή υποτροφία. Τα σχολεία του NCAA δίνουν κάθε χρόνο υποτροφίες, συνολικού κόστους 3 δισεκατομμυρίων δολαρίων, με τα στοιχεία που αφορούν τους ανήλικους αθλητές να είναι πολύ συγκεκριμένα -αλλά who cares.

Μόνο το 2% από τους αθλητές στα high schools, φτάνουν στο κορυφαίο επίπεδο των πανεπιστημιακών σπορ: το Division I. “Έχω δει πολλούς γονείς να ξοδεύουν εκατοντάδες χιλιάδες δολαρίων, στην προσπάθεια τους να εξελίξουν τα παιδιά τους σε αθλητές που θα πάρουν τις υποτροφίες, ενώ θα μπορούσαν με αυτά τα χρήματα, να πληρώσουν το κολέγιο” λέει ο Travis Dorsch, διευθυντής του εργαστηρίου Families in Sport (Οικογένειες στον αθλητισμό), στο Utah State University.

Υπάρχουν επίσημα στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία το 41% των σπιτιών που έχουν εισόδημα τουλάχιστον 100.000 δολαρίων, έχουν ασχοληθεί με τα ομαδικά σπορ. Ποσοστό που στα νοικοκυριά που βγάζουν έως 25.000 δολάρια, περιορίζεται στο 19%.

Ανήλικα που ζουν με την πίεση των επαγγελματιών

Η Katherine Siclair, μια 12χρονη που παίζει μπάσκετ, αγωνίστηκε την ίδια ημέρα σε τουρνουά που διεξήχθησαν στη Philadelphia και τη New York City (βρίσκονται σε απόσταση 155 χιλιομέτρων). Είπε πως ήταν κάτι που λάτρεψε. “Δεν έχω πολύ χρόνο στη διάθεση μου έως ότου πάω στο high school. Έως τότε πρέπει να με δουν οι scouts. Έως τότε πρέπει να δουλεύω σαν τρελή” δήλωσε στο “TIME” και εσύ θα διερωτάσαι... τι έχει πάθει αυτό το παιδί. Γιατί δεν θα έλεγες πως έχει φυσιολογική συμπεριφορά έφηβης.

Για να ΄χεις την πλήρη εικόνα, έχε υπ' όψιν σου πως υπάρχουν ειδικά sites για την αξιολόγηση των παιδιών (σε όλα τα σπορ, μετά τα 7), που ορίζουν τις εξελίξεις, που επηρεάζουν το μέλλον των παιδιών και διαμορφώνουν -ανάλογα- την καθημερινότητα τους. Όπως υπάρχει και η τάση των γονέων να δημιουργούν στα παιδιά τους λογαριασμούς στo Twitter και το Instagram και να ποστάρουν κάθε μέρα, μέρος των προπονήσεων. Όσοι περισσότεροι οι followers, τόσο μεγαλύτερο το ενδιαφέρον των χορηγών.

Υπάρχουν και αυτοί οι γονείς που απλά θέλουν τα παιδιά τους να περνούν καλά, κάνοντας κάτι που αγαπούν. “Αλλά νιώθεις την πίεση όταν βλέπεις πώς αντιδρούν όλοι οι άλλοι γύρω σου”, λέει η Rosemary Brewer, της οποίας τα αγόρια παίζουν lacrosse. Και τι γίνεται με την πίεση που νιώθουν τα παιδιά; “Όταν οι γονείς αποφασίζουν να μπουν στη διαδικασία της εξέλιξης αθλητών-μαθητών, είναι αφελείς. Απορροφούν το μήνυμα που ακούν περισσότερο από κάθε άλλο: “τι εννοείς ότι τα παιδιά σου δεν ανήκουν σε μια ομάδα που κάνει περιοδείες;” ή “τι εννοείς όταν λες πως δεν παίζει κάθε μέρα; Τι έχει πάει λάθος;”.

Οι επενδύσεις που ευνοούν το σύστημα

Η Blue Star Sports ξεκίνησε από το μηδέν και μέσα σε λίγα χρόνια εξαγόρασε 18 εταιρίες που ασχολούνται με applications, δημιουργία sites, μάνατζμεντ, επικοινωνία, λίγκες, ομάδες, δηλώσεις συμμετοχής και πληρωμές και με παρακολούθηση της εξέλιξης των νέων παιδιών. Πλέον διαφημίζει την στήριξη που έχει από "κορυφαίους επαγγελματικούς οργανισμούς", ενώ τονίζει ότι "δεν δημιουργεί μόνο νοοτροπία νικητή στα σπορ για τα παιδιά, αλλά νοιάζεται, καταλαβαίνει και αγαπά το σπορ. Έχουμε δημιουργήσει κάτι για να πάρουμε το βάρος από τις πλάτες σας. Έχουμε μεγάλο πάθος ως προς το να σας προσφέρουμε την τεχνολογία, σε εσάς και την ομάδα σας. Στόχος είναι να μεταφέρουμε την εμπειρία των παγκοσμίου φήμης επαγγελματικών αθλημάτων, σε αθλητικούς οργανισμούς για παιδιά".

Στους επενδυτές της εταιρίας που έχει πια “αρχηγεία” αξίας 1.5 δισεκατομμυρίων δολαρίων, είναι και ένας του NFL: ο ιδιοκτήτης των Cowboys, Jerry Jones. Υπάρχουν και άλλες μεγάλες φίρμες που “ανοίχτηκαν” σε αυτό το πεδίο. Πέρυσι, το NBC αγόρασε app που διαχειρίζεται την SportsEngine, “ψαχτήρι” για περισσότερα από 100.000 sports camps, ομάδες και λίγκες. Η Time Inc, παρουσίασε το Sports Illustrated Play, αφού πρώτα εξαγόρασε τρεις startups σχετικές με λογισμικά για τον αθλητισμό των μαθητών. Πλέον το application έχει 17 εκατομμύρια μοναδικούς χρήστες, το μήνα.

Ο Stephen Curry είναι μέτοχος σε εταιρία που διαθέτει app, μέσω του οποίου οι νέοι αθλητές μπορούν να βρουν προπονητές, ενώ πια οι πόλεις χρησιμοποιούν δημόσιο χρήμα για να βελτιώσουν εγκαταστάσεις ή να δημιουργήσουν νέες, ικανές να εκμεταλλευτούν τις ανάγκες που 'χουν προκύψει. Εκ των πρωτοπόρων, υπήρχε το ESPN με το Wide World of Sports Complex που δημιούργησε το 1997, επί των εδαφών του Disney World, στο Orlando. Μόνο το 2016 φιλοξενήθηκαν εκεί 385.2858 αθλητές, 28% περισσότεροι από το 2011.

Οι έρευνες προβληματίζουν

Για εσένα που, μολονότι διάβασες όσα διάβασες και επιμένεις να σκέφτεσαι “τι κακό υπάρχει στο να ταξιδεύεις με το παιδί σου, όπως εκείνο κάνει κάτι που αγαπά και γνωρίζει νέους φίλους;”, να σου πω ότι υπάρχει έρευνα (δημοσιεύτηκε στην American Journal of Sports Medicine και διενεργήθηκε από το Πανεπιστήμιο του Wisconsin) που αποδεικνύει το εξής: ένας νέος αθλητής που ασχολείται με ένα σπορ για περισσότερους από οκτώ μήνες το χρόνο, είναι εξόχως πιθανό να εμφανίσει τραυματισμούς από κατάχρηση.

Η American Academy of Pediatrics εξηγεί ότι “τα παιδιά παθαίνουν υπερκόπωση, κρίσεις άγχους, κατάθλιψη. Έχει αποδειχθεί πως όσο καθυστερούν την εξειδίκευση, έως το τέλος της εφηβείας, αυξάνονται κατακόρυφα οι πιθανότητες για αθλητική επιτυχία”. Κάτι άλλο που μπορεί να βοηθήσει ένα παιδί να επιτύχει στα σπορ, είναι... να ασχολείται με ένα. Βλέπεις, στις ΗΠΑ υπάρχουν περιπτώσεις παιδιών που διακρίνονται σε δύο και τα κάνουν παράλληλα, ώσπου... δεν τους φτάνει η ημέρα. Έρευνα που διενεργήθηκε από το UCLA με δείγμα 296 φοιτητές/αθλητές του NCAA ανακάλυψε πως το 88% των των ερωτηθέντων ασχολούνταν με 2 και τρία σπορ, ως παιδιά. Αφοσιώθηκαν σε εκείνο που συγκέντρωνε τις περισσότερες πιθανότητες να τους δώσει αθλητική υποτροφία.

Για να καταλήξουμε και κάπου, προφανώς και το FBI δεν ανακάλυψε... την Αμερική. Αυτό που έκανε ήταν να προσπαθήσει να διαχειριστεί μια κατάσταση που είχε ξεφύγει από τα χέρια του ερασιτεχνικού αθλητισμού, που για χρόνια επιμένει να εκμεταλλεύεται ό,τι αφορά τους αθλητές του, χωρίς να δίνει τίποτα πίσω. Και μάλλον αυτό σύντομα θα αλλάξει. Διαφορετικά, θα αλλάξει ο τρόπος που οι ενδιαφερόμενοι θα κάνουν τη δουλειά τους. Γιατί ξεκάθαρα θα συνεχίσουν να κάνουν τη δουλειά τους.

Κεντρική φωτογραφία: AP Photo/Mark Humphrey