Ο Pablo Gabriel García Pérez είναι γνωστός στους φίλους του ΠΑΟΚ ως "Παύλος". Είναι ένας από αυτούς. Θα μπορούσαν να μην έχουν γνωριστεί καν, αν ο Gerard López Segú δεν "κοβόταν" στις ιατρικές εξετάσεις, το καλοκαίρι (2008) που οι Θοδωρής Ζαγοράκης, Ζήσης Βρύζας και Fernando Santos είχαν αποφασίζει να αλλάξουν άρδην το ρόστερ του ΠΑΟΚ. Από το πώς εξελίχθηκε η ιστορία, μάλλον κάπως θα είχαν συναντηθεί οι δρόμοι, διότι προφανώς και επρόκειτο για καρμική σχέση.

Από την αγωνιστική περίοδο 1996-97 έως το 2014 που εγκατέλειψε την καριέρα του ποδοσφαιριστή -έχοντας φορέσει τις φανέλες των Montevideo Wanderers, Atlético Madrid B, Peñarol, Milan, Venezia, Osasuna, Real Madrid, Celta, Murcia, ΠΑΟΚ και Ξάνθης- μεταξύ πολλών άλλων, "χρεώθηκε" 107 κίτρινες κάρτες (έξι αποβολές, με δεύτερη κίτρινη) και 5 απευθείας κόκκινες, γιατί από όταν ήταν παιδί είχε μάθει πως το ποδόσφαιρο είναι πόλεμος. Είναι ένας τύπος που "ξεκίνησα από ένα χωριό. Έπαιζα στην Εθνική Ουρουγουάης για δέκα χρόνια, πήγα στο Μουντιάλ, αγωνίστηκα σε μία από τις μεγαλύτερες ομάδες του κόσμου, τη Ρεάλ Μαδρίτης και ενώπιον των καλύτερων φιλάθλων στον κόσμο, αυτών του ΠΑΟΚ" και άρα "δεν μπορώ να είμαι αχάριστος".

Είναι συνεπής με τον εαυτό του, με ό,τι συνεπάγεται. Για αυτό και έχει ομολογήσει πως η ομάδα που αντιπαθεί περισσότερο "είναι ο Ολυμπιακός! Μετά από όλα όσα έχω περάσει στα ματς με αυτούς, δεν θα μπορούσα να πω κάτι άλλο".

Άρα δεν θα έλεγες πως προκάλεσε έκπληξη η άσεμνη χειρονομία, στην οποία επιδόθηκε στο ματς του Ολυμπιακού με τον ΠΑΟΚ, για το πρωτάθλημα K20 . Από τα χρόνια που έπαιξε στο "Δικέφαλο του Βορρά" είχε καταστήσει σαφές πως αν προκληθεί, απαντά. Στον αγώνα που διεξήχθη στο Αθλητικό Κέντρο Ρέντη αφενός εκνευρίστηκε από αυτά που δεν έκαναν οι παίκτες του, αφετέρου άκουγε και ειρωνικά σχόλια των φιλάθλων και... δεν ήθελε περισσότερα για να ξεσπάσει. Έτσι ήταν μια ζωή. Τώρα θα αλλάξει;

Έλα σε ένα ταχύρρυθμο... μάθημα που δεν θα μπορούσε να γίνει χωρίς τη βοήθεια του Κώστα Πετρωτού.

Το ποδόσφαιρο είναι πόλεμος

Σε μια από τις συνεντεύξεις που 'χει δώσει στη ζωή του, τον είχαν ρωτήσει για τα παιδικά του χρόνια. "Πήγαινα με το ζόρι κάθε μέρα στο σχολείο, γιατί δεν το αγαπούσα καθόλου. Σήμερα το μετανιώνω, γιατί καταλαβαίνω πόσο σημαντική είναι η μόρφωση. Και για αυτό ως πατέρας συμβουλεύω τα παιδιά μου να διαβάζουν και να είναι καλοί άνθρωποι". Η οικογένεια του ήταν "δεμένη". Ο πατέρας του ήταν εργάτης σε εργοστάσιο με μπογιές και η μητέρα του οικιακή βοηθός. Ο κατά πέντε χρόνια μικρότερος, αδελφός του είναι νοσηλευτής. Έχει γραφτεί πως ως παιδί πέρασε δύσκολα. Διόρθωσε ότι "δεν ήμασταν πολύ φτωχοί, είχαμε ένα πιάτο φαγητό. Είχα μεγάλη αδυναμία στη μητέρα μου", η οποία ήθελε να σπουδάσει. Δεν του το επέβαλε. Τον προέτρεπε προς αυτήν την κατεύθυνση. Εκείνος όμως, είχε βρει τι τον έκανε ευτυχισμένο και οι γονείς του σεβάστηκαν την απόφαση του.

Ο Jorge Barrios ήταν ο δεύτερος πατέρας του. Ο πρώτος που πίστεψε σε εκείνον και την ικανότητα που είχε να γίνει ποδοσφαιριστής. Αυτός που τον έφερε και στην Ελλάδα. Είχαν βρεθεί μαζί στους Wanderers του Montevideo και ο... παλιός αναγνώρισε το ταλέντο του μικρού. "O Jorge μου μίλησε για τον κόσμο της ομάδας. Στην αρχή είχα αμφιβολίες. Με προβλημάτιζε κυρίως το θέμα της γλώσσας, έπειτα από δέκα χρόνια στην Ισπανία και με τα παιδιά μου να είναι μεγάλα. Μετά, μίλησα με τον Barrios και τον Pablo Contreras και πείστηκα να πάω στον ΠΑΟΚ". Τι του είπε ο Barrios; "Πως "δεν θα φύγεις ποτέ γιατί εκεί ο κόσμος είναι σαν την Ουρουγουάη, πολύ ζεστός και φιλικός". Του μίλησα για τις μεγάλες ομάδες της χώρας σας και όταν τον είδα στον ΠΑΟΚ χάρηκα. Είναι σαν γιος μου. Η ασπρόμαυρη φανέλα του ΠΑΟΚ μου θυμίζει την ασπρόμαυρη φανέλα της ομάδας που ξεκινήσαμε, των Wanderers". Εκεί ο Pablo δεν είχε χρήματα, ώστε να παίρνει κάθε μέρα το λεωφορείο για την προπόνηση. "Είναι παιδί που έχει γνωρίσει δυσκολίες, ένας πολύ καλός άνθρωπος".

Εμείς πεινούσαμε, τώρα τα παιδιά τα 'χουν όλα

Σε αντιδιαστολή όσων έζησε εκείνος ως παιδί, είχε να αναφέρει πως "σήμερα παρατηρώ ότι όλοι οι γονείς πιέζουν τα παιδιά τους να παίξουν ποδόσφαιρο, είτε έχουν ταλέντο είτε όχι. Αυτό δεν είναι σωστό, γιατί λίγα μπορούν να τα καταφέρουν". Επιπροσθέτως "τώρα πια τα παιδιά τα 'χουν όλα. Δεν είναι πεινασμένα. Εμείς πεινούσαμε, με όλες τις σημασίες της λέξεως. Όταν ήμουν μικρός, κάναμε 3 προπονήσεις την ημέρα. Και δεν είχαμε να φάμε. Ένα ψωμί, λίγη μορταδέλα, νερό και πάλι προπόνηση. Θέλαμε να πετύχουμε. Είχαμε πολλά κίνητρα για να τα καταφέρουμε. Τώρα όλα έχουν αλλάξει. Κοιμόμουν σε παγκάκι, στο πάρκο ανάμεσα στις προπονήσεις. Όταν ήμουν στην Atlético Madrid (πήγε το 1997), κοιμόμουν στη χειρολαβή του λεωφορείου. Φορούσα παπούτσια Νο38, έως ότου το πόδι μου έφτασε το 42. Τώρα τα παιδιά θέλουν μάρκες. Δεν καταλαβαίνουν πως πρέπει να δουλέψουν, να τα κερδίσουν με την προσπάθεια τους. Να παλέψουν για να αποκτήσουν κάτι". Για την ιστορία, δεν πήγε μόνος στη Μαδρίτη, αλλά με τη Laura. Την παντρεύτηκε πριν το ταξίδι.

Στις 13 Δεκεμβρίου του 1997, μετά τη σεζόν στους Montevideo Wanderers και ως μέλος της Atlético, φόρεσε για πρώτη φορά τη φανέλα με το εθνόσημο, σε ματς του Κing Fahd Cup με τα Εμιράτα. Σύντομα έγινε... μόνιμο μέλος και μετείχε σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις. Στην αρχή της διαδρομής ωστόσο, ήταν που διαπίστωσε μια από τις αλήθειες της ζωής του. "Έχω λίγους πραγματικούς φίλους. Από όταν ήμουν μικρός, με έμαθαν στην εθνική ότι το ποδόσφαιρο είναι σαν να πηγαίνεις στον πόλεμο, αγωνίζεσαι και οι άλλοι θέλουν να είναι καλύτεροι από σένα. Άρα δεν μπορούν να είναι "καθαροί" φίλοι σου. Από παιδί έμαθα πως το ποδόσφαιρο είναι μάχη. Ότι πρέπει να 'χεις σεβασμό. Μέσα στο γήπεδο θέλω να κερδίζω με οποιονδήποτε τρόπο. Προσπαθώ να κάνω ό,τι περνά από το χέρι μου για να κερδίσουμε. Γουστάρω τους παίκτες που αισθάνονται τη φανέλα που φορούν. Όσο καλός τεχνίτης και αν είσαι, αν δεν έχεις πάθος δεν κάνεις δουλειά".

Ως παίκτης της Real Madrid (το 2005) είχε τιμωρηθεί με πρόστιμο, για τη φράση που χαρακτήρισε στο έπακρο την καριέρα του. Παρεμπιπτόντως, η δήλωση που είχε κάνει για το επίσημο περιοδικό της La Liga, το πρώτο πριν την εκκίνηση της σεζόν 2005-06. Δεν δημοσιεύτηκε ποτέ. Παρ' όλα αυτά, το πρόστιμο "έπεσε". Τι είχε πει; "Το ποδόσφαιρο για μένα είναι πόλεμος. Μπαίνεις στο γήπεδο και ο αντίπαλος θέλει να σε "σκοτώσει", οπότε είσαι υποχρεωμένος να τον "προλάβεις. Λειτουργώ πάντα με το οφθαλμός αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος". Δεδομένης της φράσης που επέλεξε, πιστεύει στο Θεό; "Τελευταία όχι τόσο, επειδή βλέπω όλα αυτά που γίνονται κάθε μέρα στον κόσμο. Αν υπήρχε Θεός, δεν θα γίνονταν. Πίστευα, αλλά τώρα αμφιβάλλω". Ας γυρίσουμε στο "οφθαλμός αντί οφθαλμού".

Η ΓΡΟΘΙΑ ΣΤΟΝ ΝΤΙΟΓΚΟ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΑΤΗΤΕΣ

Παίζει που λες στις 16 Νοεμβρίου του 2008, εναντίον του Ολυμπιακού, στο "Γ. Καραϊσκάκης". Διαιτητής ήταν ο Τάσος Κάκος. Σιγά μην δεν θυμάσαι τι έγινε εκείνη την ημέρα. Να σου μεταφέρω όμως, τι είχε να πει ο "θύτης" για το περιστατικό. "Στην προηγούμενη φάση, είχα δεχθεί αγκωνιά στο πρόσωπο. "Έχασα" 2-3 δόντια (τα οποία ήταν από πορσελάνη, ως... αντικατάσταση προηγούμενης απώλειας). Δεν ζήτησα αλλαγή". Πήρε εκδίκηση, με μια γροθιά στο στομάχι και αφότου βεβαιώθηκε πως ο ρέφερι δεν κοιτά.

"Πρώτος αυτός με χτύπησε και δεν μπορούσε να το αφήσω έτσι. Το μόνο πράγμα που μετανιώνω είναι που δεν του έριξα τη μπουνιά στο στόμα" πρόσθεσε. Η εξέδρα του ΠΑΟΚ είχε αποκτήσει το νέο της ήρωα, ο οποίος έδειχνε έτοιμος να τα βάλει με όλους. Δεν μπορούσαν να τον... κάνουν καλά δέκα άνθρωποι, με τους οπαδούς του "Δικεφάλου" να εμπνέονται το "ΠΑΟΚ θρησκεία, τρομοκρατία, τιμή και δόξα στον Pablo τον Garcia" και να θεωρούν ότι η γροθιά δεν δόθηκε στον Diogo, αλλά στο "κατεστημένο" (βλ. Ολυμπιακός).

Ο Garcia προσπάθησε να φέρει και κλωτσιά στον Diogo, κατά την έξοδο των ομάδων, με τον Κάκο να βάζει τον Ουρουγουανό στη "μαύρη λίστα", μην μπορώντας να αποδεχθεί πως έχασε τη φάση. Χρόνια μετά διευκρίνισε πως "ό,τι γίνεται μέσα στο γήπεδο, εκεί και "πεθαίνει". Αυτό μου το είχαν μάθει επίσης, από όταν ήμουν μικρός. Πως ο αμυντικός για παράδειγμα, πρέπει να ενημερώνει άμεσα τον αντίπαλο επιθετικό πως... σήμερα θα είναι μια κακή μέρα για εκείνον!". Σημειωτέον, ο Κάκος δεν είδε τι έγινε, τον άφησε να παίξει έως το 89', όταν αποβλήθηκε. Αφότου εξέτισε την ποινή του, επέστρεψε σε ματς με τον Θρασύμβουλο, όταν είδε μια κίτρινη κάρτα, του ανέβηκε η πίεση, δάγκωσε εκνευρισμένος το κάτω άκρο της φανέλας του και ο διαιτητής Δαλούκας του έδειξε δεύτερη κίτρινη και το δρόμο προς τα αποδυτήρια. Εκείνος είχε δηλώσει "υπάρχουν πολλοί στους οποίους δεν αρέσει ο τρόπος που παίζω. Ίσως να θέλουν να φορέσω φούστα".

Εξυπακούεται πως όλοι οι διαιτητές τον είχαν... βάλει στη λίστα με τα SOS (βλ. παίκτες που πρέπει να προσέχουμε, για να μην εκτεθούμε). Έως το τέλος της σεζόν 2008-09, είχε δει τρεις κίτρινες, δύο διπλές κίτρινες και μία απευθείας κόκκινη σε 23 ματς. Είχε διανθίσει τη λίστα με τις καλύτερες ατάκες του, με δηλώσεις του στιλ "ο Κάκος νομίζει πως είναι ο Collina, αλλά Collina είναι μόνο ένας. Ήρθε για να μας κλέψει. Είναι ο χειρότερος διαιτητής στην Ελλάδα" και "αν έκανα εγώ το φάουλ που έκαναν οι παίκτες του Ολυμπιακού στον Olivier Sorlin (σε ματς Κυπέλλου), θα είχα αποβληθεί, θα μου απαγόρευαν να παίξω μπάλα για μερικούς μήνες και θα καλούσαν και την αστυνομία να με συλλάβει".

Στο γήπεδο δεν αναγνωρίζω ούτε τη μάνα μου

Από τις 5 Ιανουαρίου του 2008, ως παίκτης της Murcia (όπου είχε δοθεί ως δανεικός από τη Real Madrid, ένα χρόνο μετά το δανεισμό του στη Celta) είχε εξηγήσει στη Marca ότι "στο γήπεδο δεν αναγνωρίζω ούτε τη μάνα μου". Ο Juanmi Hernandez, o δημοσιογράφος που υπέγραφε το κείμενο, είχε εξηγήσει ότι "αυτή η φράση είναι χαρακτηριστική όσων υπάρχουν στο μυαλό του ηγέτη της Real Murcia. Αν κάποιος πιστεύει πως οι εμπειρίες που έχει αποκτήσει ήδη στα γήπεδα, τον έχουν αλλάξει απλά πλανώνται πλάνην οικτρά. Ομολογεί πως κρατά τις καλές αναμνήσεις, απ' όπου και αν έχει αγωνιστεί και υπόσχεται πως... θα έλθουν πολλοί περισσότεροι "πόλεμοι", οι οποίοι ξεκινούν με τη σέντρα κάθε ματς.

"Όταν ξεκινά το παιχνίδι δεν είμαι φίλος κανενός. Όλοι όσοι είναι απέναντι μου, είναι "εχθροί" μου. Μετά το τελευταίο σφύριγμα, όλοι είναι φίλοι και μπορούμε να πιούμε κάτι μαζί, σχολιάζοντας όσα έγιναν". Ένας από τους φίλους του ήταν ο συμπατριώτης του, Mario Regueiro, ο οποίος τη σεζόν 2008-09 έπαιζε στον Άρη. Πριν το ματς της Τούμπας, σε καφέ που έπιναν, του είπε χαριτολογώντας (ενδεχομένως και... δίκην αστείου) "να βάλεις καλαμίδα μέχρι το λαιμό, και μετά να έρθεις στην Τούμπα".

Της συνέντευξης στη Marca επέκειτο ματς με την Osasuna, την ομάδα που τον καθιέρωσε στην Ισπανία (2002-05). Εξήγησε πως πέρασε υπέροχα εκεί και ότι "ο κόσμος με αγάπησε τόσο που θα ήθελα να κλείσω εκεί την καριέρα μου. Έτσι όμως, είναι το ποδόσφαιρο. Τίποτα δεν μπορεί να θεωρηθεί δεδομένο. Κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει αύριο". Δεν έκλεισε την καριέρα του στην Osasuna. Την "έκλεισε" στον ΠΑΟΚ που αν τον ρωτάς, ήταν το καλύτερο δυνατό σενάριο, έτσι όπως εξελίχθηκε η καριέρα του.

Αυτό που ζω στον ΠΑΟΚ δεν έχει τιμή

Μετά τον πρώτο χρόνο, έκανε προσπάθεια να προσαρμοστεί. "Αν δεν την έκανα, θα με είχαν διώξει από τον ΠΑΟΚ", είχε πει. Και έλεγε αλήθειες. Καιρό κυκλοφορούσε φήμη σχετική με τη συμπεριφορά του στα αποδυτήρια. Ο τότε πρόεδρος της ΠΑΕ, Θοδωρής Ζαγοράκης την επιβεβαίωσε, τον Αύγουστο του 2009. Είχε πει πως "δεν μπορεί κάποιοι να νομίζουν πως είναι τα αφεντικά στα αποδυτήρια. Όποιος ξαναδημιουργήσει πρόβλημα, θα τεθεί εκτός ομάδας". Στις 13 εκείνου του μήνα, σε φιλικό με τον Εργοτέλη, ο κόσμος ύψωσε πανό που έγραφε "No Garcia, no party".

Τον είχαν φωνάξει, για να τον ενημερώσουν πως υπάρχει σκέψη για διακοπή συμβολαίου. Τελικά έμεινε, με παρέμβαση του τότε προέδρου Θοδωρή Ζαγοράκη. Του είπε "όσο είμαι εδώ, θα είσαι εδώ, αρκεί να αλλάξεις αυτό με τις κάρτες". Την ερχόμενη χρονιά, ψηφίστηκε MVP και σε 3116 αγωνιστικά λεπτά δεν αποχώρησε μια φορά... πριν την ώρα του. Από την πρώτη του συμμετοχή -σε ματς με την Τρίπολη- έδειξε πως κατάλαβε τι είχε κάνει λάθος. Σε 27 ματς δεν αποβλήθηκε έστω μια φορά. Είχε "δει" δέκα κίτρινες, που δεν ήταν δα, και έγκλημα, εξ ου και οι διοικούντες τον κάλεσαν ενώ ήταν σε εξέλιξη η σεζόν για να συμφωνήσουν επί επέκτασης. Την υπέγραψε για λιγότερα χρήματα -και ενώ ήταν σε θέση να ζητήσει τον ουρανό με τα άστρα.

Διευκρίνισε ότι "ποτέ δεν σκέφτηκα τα χρήματα, ποτέ δεν κοίταξα τους όρους του συμβολαίου. Απλά ήθελα να είμαι ο καλύτερος ποδοσφαιριστής στη θέση που αγωνιζόμουν. Δεν μετρώνται όλα στην ζωή με χρήματα Αυτό που ζω στον ΠΑΟΚ δεν έχει τιμή. Αυτή η αγάπη που μου δείχνει ο κόσμος του ΠΑΟΚ σε μένα και την οικογένειά μου είναι απίστευτη". Αυτό φυσικά και εκτιμήθηκε από όλους. Είχε σκεφτεί αλήθεια, πως θα τα ζήσει όλα αυτά, όταν πάτησε το πόδι του στην Ελλάδα, τον Αύγουστο του 2008 και τον περίμεναν έτυχε... αυτής της υποδοχής;

"Τότε περίμενα ότι θα μείνω δυο χρόνια, για όσα είχα υπογράψει και πως μετά θα πάω στην Ουρουγουάη. Άλλαζε όμως, η ιστορία κάθε μέρα" είχε ομολογήσει το 2015 σε συνέντευξη του στην ΕΡΤ3. Παραδέχθηκε και ότι "έκανα λάθος που μιλούσα με συμπαίκτες μου ισπανικά και δεν έμαθα καλά ελληνικά. Τώρα, εδώ και ένα μήνα κάνω μαθήματα δυο φορές κάθε εβδομάδα. Είναι δύσκολη η γλώσσα. Έχει πολλά "γιώτα". Έχω τεστ για αύριο και δεν έχω διαβάσει. Δασκάλα... συγγνώμη.

"Εσύ έχεις τα μάτια και το βλέμμα του ΠΑΟΚ"

Από το 2008 μέχρι τη σήμερον ημέρα "εισπράττω την ίδια αγάπη. Στη Νότιο Αμερική ο κόσμος γνωρίζει Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό. Όχι τον ΠΑΟΚ. Όταν ήταν να έλθω εδώ, σκεφτόμουν πως θα παίξω δυο χρόνια χαλαρά, χωρίς πίεση από τον κόσμο, χωρίς τίποτα. Ήρθα εδώ και είπα "τι είναι αυτό;", όταν είδα τον κόσμο στις εξέδρες. Είπα "τώρα πρέπει να παίξω καλά". Δεν περίμενα ό,τι είδα από το αεροδρόμιο και μετά. Έπαιξα στη Real Madrid που θεωρείται η καλύτερη ομάδα στον κόσμο και μετά έπαιξα στον ΠΑΟΚ που έχει τους καλύτερους φιλάθλους στον κόσμο". Του αποτυπώθηκε μια ατάκα που του είχε πει, στην άφιξη του, οπαδός της ομάδας. Το "εσύ έχεις τα μάτια και το βλέμμα του ΠΑΟΚ".

ΤΟ ΘΕΡΜΟΣ ΕΓΡΑΦΕ "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ"

Σου έχουν πει για το mate; Να σου πω εγώ: είναι το εθνικό ποτό της Ουρουγουάης και πρόκειται για καφεϊνούχο ρόφημα που ετοιμάζεται με αποξηραμένα φύλλα του φυτού Yerba mate. Έχει 24 βιταμίνες, 15 αμινοξέα, είναι διεγερτικό, καθυστερεί γη γήρανση, καταπολεμά την κούραση και βοηθά το ανοσοποιητικό σύστημα να "καθαρίσει".

Παρεμπιπτόντως, τονώνει και το νευρικό σύστημα! Στα χρόνια λοιπόν, που έπαιξε ο Garcia στον ΠΑΟΚ εμφανιζόταν σε κάθε προπόνηση, με ένα θερμός στο μπράτσο, το οποίο περιείχε mate. Το... αξεσουάρ έγραφε πάνω "ελευθερία ή θάνατος". Πολλοί είχαν ζητήσει να δοκιμάσουν, ουδείς το έκανε για δεύτερη φορά. Σημειωτέον, το mate είναι εθνικό ποτό και της Αργεντινής "αλλά εκεί βάζουν ζάχαρη" είχε εξηγήσει ο "Παύλος", για να διευκρινίσει ποιος είναι άντρας... και ποιος όχι. Η ακριβής δήλωση είχε ως εξής: "Είναι ένα τσάι που έπιναν οι Ινδιάνοι. Στην Ουρουγουάη, μπορεί να μην βρεις φαγητό σε ένα σπίτι, αλλά Μάτε θα βρεις. Το πίνουν και στην Αργεντινή, αλλά με ζάχαρη, σαν τις γυναίκες. Εμείς το πίνουμε σκέτο, σαν άνδρες. Τώρα που κάνει κρύο όμως, προτιμώ και το ρακόμελο".

Δεν του αρέσει να ξενυχτάει ("γλεντάω στο σπίτι μου πίνοντας κρασί. Ποτέ δεν πήγα στα μπουζούκια. Επιπλέον, μου αρέσει να πηγαίνω για ψάρεμα, γιατί με χαλαρώνει"), δεν πίνει "παρά ένα τσίπουρο με φίλους", αλλά όταν πίνει "χορεύω τα πάντα. Μέχρι και ζεϊμπέκικο". Δεν πήγε στα μπουζούκια ούτε για τον εορτασμό της πρόκρισης στο Champions League, το 2010. Είπε στους συμπαίκτες του "με περιμένει η γυναίκα μου, με τον πάγο για τα πόδια μου".

Έκανα πολλά λάθη

"Όταν ήμουν μικρός 'έκανα πολλά λάθη με τα συμβόλαιά μου, φερόμουν σαν ένας αθώος επαρχιώτης που εμπιστευόταν απόλυτα τον εκπρόσωπό του και έβαζε την υπογραφή του εύκολα, χωρίς σκέψη. Πίστευα ότι ο λόγος είναι πιο σπουδαίος από ένα συμβόλαιο. Δυστυχώς, δεν είναι έτσι". Αν έχει μετανιώσει για κάποια απόφαση; "Στην ποδοσφαιρική μου καριέρα είχα πάρα πολλά προβλήματα. Πάντα οι πράξεις μου ήταν από καρδιάς, γιατί δεν λειτουργώ με τη λογική".

Ένα άλλος λάθος που έκανε "ήταν ότι έχω "φάει" πολλές κάρτες. Κίτρινες, κόκκινες, όλες. Πράσινη δεν είχε. Αν είχε θα την "έτρωγα" και αυτή. Μου αρέσουν οι παίκτες με ταμπεραμέντο. Εγώ αντιδρούσα γιατί με χτυπούσαν. Είναι δύσκολο να βλέπεις πως ο διαιτητής σε "κλέβει". Εγώ θέλω να κερδίσω, θέλω να φύγει ο κόσμος χαρούμενος. Βλέπω μέσα στο γήπεδο πως κάποιοι προσπαθούν να μου "κλέψουν" το ματς και ομολογώ πως είναι πολύ δύσκολο να κρατηθώ".

Θυμώνω πολύ με την αδικία

Θα έλεγες πως έχει αναπτυγμένο το αίσθημα του δικαίου. Όπως το αντιλαμβάνεται αυτός -γιατί δεν είμαστε όλοι οι άνθρωποι ίδιοι. Έχει ομολογήσει και ότι ένιωσε την αδικία και ως ποδοσφαιριστής του ΠΑΟΚ. "Η πρώτη φορά που έφυγα από τον ΠΑΟΚ, γιατί δεν έφυγα όπως θα ήθελα. Δεν μάλωσα με κανέναν, μόνο επειδή σεβάστηκα την ομάδα και τον κόσμο. Γι' αυτό έφυγα με το στόμα κλειστό, χωρίς να πω όσα ήθελα. Σε άλλη περίπτωση, αν ήμουν σε άλλη ομάδα, θα έμενα και θα τους έλεγα ότι δεν πάω πουθενά, δεν φεύγω, έχω συμβόλαιο! Είμαι εξοργισμένος με ό,τι έγινε τότε και ήταν η χειρότερη στιγμή μου στη Θεσσαλονίκη". Να σου θυμίσω όμως, και τι είχε γίνει.

Στις 23 Μαΐου του 2012, ο ΠΑΟΚ ανακοίνωσε πως ο Garcia υπέγραψε μονοετή επέκταση, την οποία δεν εξάντλησε... οριακά. Στις 20/3 του 2013 ανακοινώθηκε το τέλος της σχέσης. Προηγήθηκαν ουκ ολίγα τζαρτζαρίσματα με τον Γιώργο Δώνη. Ο Ουρουγουανός συγκάλεσε συνέντευξη Τύπου, όπου εξέπληξε τα πλήθη, όταν ενημέρωσε πως θα διαβάσει κάποιες σημειώσεις του -ότι δεν θα αφήσει το πάθος να κυριεύσει τη στιγμή. Τόνισε ότι φεύγει λόγω έλλειψης σεβασμού. Ενόσω μιλούσε, η σύζυγος του και τα παιδιά του έβαλαν τα κλάματα και μαζί τους η συντριπτική πλειοψηφία των παρευρισκόμενων.

Μεταξύ αυτών που είπε ήταν ότι "ποτέ δεν θα κάνω κακό στον ΠΑΟΚ" και πως "προτιμώ να χάσω με διαφάνεια και όχι να κερδίσω με άλλους τρόπους. Τους τελευταίους μήνες έχω περάσει πολύ άσχημα" και κατέληξε στο "σας ευχαριστώ που με δεχτήκατε σαν αδερφό δεν θα σας ξεχάσω ποτέ. Ευχαριστώ όλους τους συμπαίκτες μου και τους προπονητές που έχουν περάσει από την ομάδα. Τους φυσικοθεραπευτές, όλους. Περάσαμε στιγμές καλές και κακές, μην ξεχνάτε ότι ο ΠΑΟΚ είναι μάχη και θυσία".

Η ιστορία έχει γράψει πως ο Δώνης τον ώθησε στην έξοδο. Η αλήθεια ήταν πως είχε αρχίσει τη φθίνουσα πορεία ως παίκτης, γεγονός πάνω στο οποίο είχαν συμφωνήσει όλοι στον ΠΑΟΚ. Κανείς όμως, δεν το έλεγε, δεδομένης της λατρείας του κόσμου προς τον Garcia.

Όπως διάβασες ήδη, αδικία ένιωσε και από την πλευρά των διαιτητών. Σε συνέντευξη που έδωσε ο Barrios τον Απρίλιο του 2011, είχε πει πως "ο Pablo είναι πολύ ευχαριστημένος στον ΠΑΟΚ, αλλά μου κάνει συνέχεια παράπονα πως τον κλέβει η διαιτησία. Αυτό είναι κάτι που μου 'χει πει πολλές φορές, ως το λόγο ότι δεν μπορεί να πάρει πρωτάθλημα". Ως την πιο τρανό παράδειγμα αυτών των παραπόνων, ανέφερε το Άρης-ΠΑΟΚ που διεξήχθη στις 14 Μαρτίου του 2010. Διαιτητής ήταν ο Ηλίας Σπάθας. Εκείνο το βράδυ, ο "Δικέφαλος του Βορρά" έχασε ουσιαστικά τις όποιες πιθανότητες να διεκδικήσει τον τίτλο. Όλοι περίμεναν πως ο Garcia θα ξεσπάσει. Τους απογοήτευσε. Εκείνο το βράδυ. Γιατί μετά το επόμενο ματς, με την ΑΕΚ άστραψε και βρόντηξε.

"Ο διαιτητής του προηγούμενου αγώνα, ουσιαστικά μας έκοψε την όρεξη. Την περσινή χρονιά, έστειλαν τον διαιτητή που σφύριξε το σημερινό παιχνίδι για να μας σκοτώσουν και φέτος στέλνουν αυτόν που σφύριξε στον αγώνα με τον Άρη. Στον προηγούμενο αγώνα δεν λέω ότι παίξαμε καλά. Ωστόσο, όταν ο διαιτητής σου καταλογίζει κίτρινη κάρτα, χωρίς μάλιστα να είχες κάνεις φάουλ, καταλαβαίνεις πολλά. Αυτές οι περιπτώσεις σε κάνουν να νιώθεις πόσα λεφτά του έχουν δώσει κι αυτό το λέω μεταφορικά".

Στην τηλεοπτική συνέντευξη που έδωσε το 2015 στην ΕΡΤ 3, τον ρώτησαν αν ο ΠΑΟΚ του 2010 θα μπορούσε να 'χει πάρει το πρωτάθλημα. Με την απόσταση των χρόνων -και την αποστρατεία του- σχολίασε "μιλάμε για διαιτητές ή όχι; Από τους διαιτητές εκείνης της χρονιάς, πόσους και πόσο καιρό τους τιμώρησαν, αφήνοντάς τους εκτός που μας είχανε κάνει τέτοια ζημιά; Πέντε μήνες έξω; Ούτε! Και μετά ξανά. Δεν υπάρχει. Καλύτερα να μην μιλάμε τώρα. Ρουφιάνοι! Αν δεν είχανε γίνει όλα αυτά εκείνη την εποχή και ειδικά στο Χαριλάου, τότε σίγουρα θα είχαμε κερδίσει το πρωτάθλημα". Αποκάλυψε και πως όταν ο Σπάθας του έδειξε κίτρινη, για τάκλιν στο 3ο λεπτό, του είπε "αν θες τώρα, παίξε σκληρά".

Η ΗΜΕΡΑ ΠΟΥ "ΕΣΠΑΣΕ"

Δεν φιλτράρει τις σκέψεις του και συνηθίζει να λέει ό,τι νιώθει. "Πάντα έτσι ήμουν. Λέω αυτό που σκέφτομαι. Φέρομαι όπως βλέπω ότι είναι απαραίτητο. Δεν είμαι ο άρχοντας της αλήθειας. Προσπαθώ να κάνω πάντα αυτό που θεωρώ σωστό και δίκαιο". Στο τέλος της ημέρας, η βασική του αρχή είναι μία: δεν πειράζει όποιον δεν τον ενοχλεί. Άπαξ όμως, και τον χτυπήσεις ή τον προσβάλεις, οφείλεις να θεωρείς σίγουρη την απάντηση. Λένε πως οι επιθετικοί άνθρωποι, είναι στην ουσία ευαίσθητοι και στην προσπάθεια τους να καλύψουν αυτήν την... αδυναμία, έχουν υπερβολικές αντιδράσεις. "Ναι, είμαι πολύ ευαίσθητος, αλλά δεν το δείχνω. Προτιμώ να κρατάω μέσα μου τα συναισθήματα, χωρίς να τα εξωτερικεύω. Σκληρός είναι μόνο στο γήπεδο. Έτσι ήμουν από μικρός. Εκτός γηπέδου είμαι ένας ήρεμος και ντροπαλός άνθρωπος, αλλά παραμένω κλειστός ως χαρακτήρας". Και ναι, έχει κλάψει "αλλά δεν με έχει δει κανείς". Μια φορά που "έσπασε" ήταν μετά το θάνατο της μητέρας του.

Για τη στιγμή που ζούσα, μπορώ να πω ότι δεν έβαλα εγώ το γκολ, αλλά η μητέρα μου. Ήταν σαν να είχε "παγώσει" η στιγμή και δεν κοίταξα καν πού πάει η μπάλα.

Στις 12 Φεβρουαρίου του 2010 η μητέρα του εγκατέλειψε το μάταιο τούτο κόσμο. Απροσδόκητα και αιφνίδια. Ο Garcia ζήτησε και έλαβε άδεια να παραστεί στο τελευταίο αντίο. Οι φίλοι του έλεγαν πως "θέλουμε να κερδίσουμε τον ΠΑΣ Γιάννινα και για αυτόν". Ακολουθούσε το παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό. Μολονότι έλειπε πέντε ημέρες, όταν ζήτησε να παίξει, ο Santos του είπε αμέσως ΟΚ. Στο 67ο λεπτό ανέλαβε να εκτελέσει φάουλ. Η μπάλα κατέληξε στα δίχτυα, όταν εκείνος άρχισε να ουρλιάζει, να κλωτσάει ό,τι είχε μπροστά του και τελικά να "χάνεται" στην αγκαλιά των συμπαικτών του, πριν κοιτάξει τον ουρανό και ξεσπάσει σε κλάματα. Ο Zlatan Muslimović τον αγκαλιάζει και του σκουπίζει τα δάκρυα. ""Για τη στιγμή που ζούσα, μπορώ να πω ότι δεν έβαλα εγώ το γκολ, αλλά η μητέρα μου. Ήταν σαν να είχε "παγώσει" η στιγμή και δεν κοίταξα καν πού πάει η μπάλα".

Ο ΜΗΝΑΣ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕ ΣΕ ΕΝΑ ΓΡΑΦΕΙΟ

Λίγους μήνες μετά την αποχώρηση ως ποδοσφαιριστής του ΠΑΟΚ "με κάλεσε ο πρόεδρος, που είναι Ρώσος, να πάω και να του μιλήσω" είχε πει σε ισπανική εφημερίδα "πήγα και του εξήγησα ποιος είμαι, πώς μπορεί να με χρησιμοποιήσει και μου είπε ότι ήθελε να είμαι μαζί τους στην ομάδα. Αποφάσισα ότι αυτό που ήθελα να κάνω καλύτερα ήταν να είμαι στο γραφείο και να αναζητώ ποδοσφαιριστές, από το να είμαι στο γήπεδο και να κάνω τον προπονητή. Πέρασα ένα μήνα στο γραφείο, όπου δεν υπήρχε τεχνικός διευθυντής, αλλά σύντομα ο πρόεδρος προσέλαβε έναν μάνατζερ και δεν παίξαμε καθόλου… μπάλα με τη λίστα των ποδοσφαιριστών που τους είχα ετοιμάσει και είχε πολλούς παίκτες από τη λατινική Αμερική. Τότε, αποφάσισα πως θα πρέπει να φύγω και να ξεκινήσω καριέρα προπονητή". Ο ΠΑΟΚ του έδωσε την Κ17, πριν τον προωθήσει στη θέση που άφησε κενή ο Βλάνταν Ίβιτς, όταν ανέλαβε την πρώτη ομάδα.

ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΝΑ ΦΟΒΑΤΑΙ;

Ουδείς είναι ατρόμητος, όταν δεν πορεύεται μόνος του σε αυτήν τη ζωή. Όταν έχει ανθρώπους για τους οποίους νοιάζεται. Τότε είναι που "λυγίζουν" και οι πιο σκληροί. Χαρακτηριστικά, έχει παραδεχθεί ότι "το μόνο που φοβάμαι είναι μήπως πάθει κάτι η οικογένειά μου. Αν είναι υγιής, τότε δεν φοβάμαι κανέναν και τίποτα. Πάντα, ακόμα και στα δύσκολα έκανα τα πάντα χωρίς αντάλλαγμα. Το ποδόσφαιρο έκανε τα πάντα για μένα. Έφυγα μικρός από το χωριό μου χωρίς κανένα φόβο. Έχω κερδίσει στην ζωή".

ΟΙ ΔΥΝΑΤΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΟΥ

*"Τον Beckham τον παίζουν όλοι δυνατά, γιατί τον ζηλεύουν επειδή είναι όμορφος" -σημείωση: στη συνύπαρξη τους στη Real Madrid, είχε κολλήσει στο ντουλαπάκι του, στα αποδυτήρια εξώφυλλο της Victoria... με τα απολύτως απαραίτητα. "Έκανα πλάκα! Ήταν καλό παιδί και τα βρήκαμε".

*"Έκανες λάθος" -έγραψε στο SMS που είχε στείλει στον Pablo Contreras, όταν ανακοινώθηκε από τον Ολυμπιακό -από την Colo-Colo.

*"Ποιοι Galacticos και ποια αστέρια; Τα αστέρια είναι στον ουρανό" για τη συμμετοχή του στους original Galacticos, αυτούς της σεζόν 2003-04.

*"Ακούω "παιδιά, παιδιά" για παίκτες που είναι 17-18 χρόνων. Δεν είναι παιδιά. Είναι άνδρες".

*"Παίζω τόσα χρόνια ποδόσφαιρο, δεν έχω κάνει άλλη προετοιμασία στης οποίας τις προπονήσεις να μην ιδρώνω" -ενημέρωσε τον Ζαγοράκη, για τον Mario Beretta, ενώ η ομάδα ήταν στη Γερμανία και προετοιμαζόταν. Την τρίτη ημέρα ο Ιταλός έδωσε ρεπό και πήγε για ηλιοθεραπεία και ο Garcia έπαθε εγκεφαλικό.

*"Αν θέλετε να μείνετε με αυτόν τον προπονητή, κανένα πρόβλημα. Φέρτε μου το συμβόλαιο μου να υπογράψω τη λύση συνεργασίας" -την ημέρα που η διοίκηση του ΠΑΟΚ κλήθηκε να αποφασίσει ή Beretta ή Garcia.

Ο δρόμος του, στην Αρναία -με τη δημοτική αρχή να αντιδρά και το Σύνδεσμο του ΠΑΟΚ να εξηγεί ότι "επρόκειτο για χάπενινγκ που διήρκεσε μια μέρα"

*"Είχαν έλθει ένας νέος πρόεδρος και ένας νέος προπονητής και διαπίστωσα ότι δεν με υπολόγιζε στα σχέδια τους. Όταν είδα όχι και τόσο ξεκάθαρα πράγματα, είδες... άρπαξα την τσάντα και πήγα στο σπίτι" -για τη διακοπή του συμβολαίου με τον ΠΑΟΚ, το 2013.

*"Όταν έφυγε ο Δώνης και ήλθε ο Στέφενς, μου ζήτησε να επιστρέψω. Δεν μου είπε πως δεν του κάνω. Με διατηρούσε στο ρόστερ, αλλά δεν με χρησιμοποιούσε μολονότι η ομάδα δεν πήγαινε καλά. Σε μια συνέντευξη Τύπου τον ρώτησαν γιατί δεν παίζω. Είπε "ελάτε να δείτε πώς προπονείται". Την επομένη αρνήθηκε αυτή τη δήλωση, στα αποδυτήρια. Βγήκα από το ντους, πήρα τα πράγματα μου, και εκεί τελείωσε η ιστορία, όπως και ο Γκαρσία ως παίκτης του ΠΑΟΚ".

*"Στο ματς με τη Φενέρμπαχτσε, στην Κωνσταντινούπολη όντως έκανα ένα από τα καλύτερα παιχνίδια μου. Είχε παθιαστεί πολύ ο κόσμος, ήταν σημαντικό ματς. Ήταν σύνολο πολλών πραγμάτων. Ήταν και ένα από τα καλύτερα ματς του ΠΑΟΚ. Η Φενέρ είχε πολλαπλάσιο μπάτζετ, αν και στο ποδόσφαιρο δεν παίζουν τα λεφτά. Είχαμε πάρα πολύ πάθος. Ήμασταν ομάδα. Ενωμένοι. Όλοι μαζί".

Είναι ο μόνος εν ενεργεία παίκτης του ΠΑΟΚ, που είδε το όνομα του να γίνεται όνομα fan club, στη Σκύδρα.

*"Για εμένα, αυτό είναι πολύ μεγάλη τιμή. Δεν έχω ζητήσει ποτέ τίποτα από κανέναν. Όχι μόνο εδώ, αλλά σε όλη μου την καριέρα. Πάντοτε προσπαθούσα να δώσω το 100% για να παίζω για τη φανέλα. Πώς είχε παίξει ο ΠΑΟΚ με την ΑΕΚ, για τα χρώματα της ομάδας; Ε, έτσι πρέπει να παίζουν πάντα οι παίκτες του".

*"Είχα πάει στο σύνδεσμο στα Χανιά. Τι είδα; Πολύ αρνί. Πρωί αρνί, μεσημέρι αρνί, βράδυ αρνί! Δεν θέλω να το ξαναδώ για ένα χρόνο. Όταν κατέβηκα από το αυτοκίνητο, ξεκίνησαν τους πυροβολισμούς!". Στην Ουρουγουάη δεν έχουν τέτοια έθιμα; "Έχουμε όπλα, αλλά τα χρησιμοποιούν για να σε κλέψουν".

*"Το "Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να ξανασηκωθείς" το έμαθα από έναν γυμναστή που είχα σε μικρός. Τον άκουγα να το λέει συνέχεια, μου έμεινε και το ακολούθησα ως στάση ζωής". Το έκανε και tattoo στο στήθος. Όταν του είπαν πως το χρησιμοποίησε ως παράδειγμα ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, σχολίασε "αυτό είναι ωραίο όχι μόνο να το λένε, αλλά και να το κάνουν πράξη οι πολιτικοί. Πρέπει να μαζευτούν όλοι οι πρόεδροι των χωρών, παγκοσμίως και να σκοτωθούν μεταξύ τους. Να μην την πληρώνουν αθώοι, που στέλνονται στους πολέμους

*"Έχω παίξει σε μεγάλα πρωτάθλημα και μεγάλα γήπεδα. Καλό το Bernabeu της Real, καλό το Nou Camp της Barcelona, αλλά η ατμόσφαιρα της Τούμπας δεν υπάρχει πουθενά!".

*"Αυτά που γίνονται στην Ελλάδα (με την είσοδο αντικειμένων στις εξέδρες) πρέπει να βελτιωθούν. Δεν είναι καινούργια. Υπάρχουν πολλά σκοτεινά πράγματα, πίσω από αυτά τα συμβάντα. Μη κοιτάμε μόνο όσα γίνονται στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Κοιτάξτε τι γίνεται και στη FIFA. Όλοι είναι με το ένα πόδι στη φυλακή. Όλος ο κόσμος δεν είναι σωστός. Το ένα φέρνει το άλλο. Αν δεν υπάρχει ισονομία, ρατσισμός, αξιοκρατία, δεν θα υπάρχει ειρήνη. Γενικά, όχι μόνο στο ποδόσφαιρο".

Γενικά, έχει πολλές ανησυχίες τις οποίες μοιράζεται με τους "ακόλουθους" του στο Instagram.

*"Αυτό που μας πείραξε πιο πολύ ήταν αυτά που κάνανε στον Γιασέρ (φροντιστής του ΠΑΟΚ). Ήταν άνανδρο. Δεν είναι αντρίκειο να επιτίθενται τρεις σε έναν. Καλά θα κάνουν αυτοί που το έκαναν να προσέξουν, γιατί μπορεί να τους χτυπήσουν... οι Ταλιμπάν" -για τζαρζάρισμα στη φυσούνα του "Γ. Καραϊσκάκης".

*"Σίγουρα οι οπαδοί μας είναι η μεγάλη διαφορά. Δεν έχω δει τέτοιους οπαδούς είτε στην Ευρώπη είτε στην Λατινική Αμερική, πιο παθιασμένους, πιο φανατικούς με την ομάδας του. Έχουν μεγάλα αρχ…".

*"Η Μύκονος είναι κοσμικό νησί, δεν είναι για αριστερούς. Τι δουλειά έχω εγώ εκεί;"

*"Δεν αντέχω την προσπάθεια εξαπάτησης: Το θέατρο. Προτιμώ έναν αντίπαλο που με κλωτσάει συνεχώς από έναν που, όταν τον πλησιάζεις, πέφτει ζητώντας φάουλ. Είμαστε άντρες, πρέπει να μαχόμαστε με αξιοπρέπεια".

*"Ποτέ δεν σκέφτομαι μακροπρόθεσμα, ενεργώ καθημερινά. Στόχος μου τώρα είναι να ολοκληρώσω το τρίτο μέρος των μαθημάτων (για να πάρει δίπλωμα προπονητή UEFApro) και αν είμαι σε θέση να μπορώ να κάθομαι σε πάγκο επαγγελματικών ομάδων, τότε θα το δούμε".

*"Δεν υπάρχει καμία δόξα, πέραν του να έχουμε οικογένεια και φίλους που μας αγαπούν".

Η τελευταία του ανάρτηση στο Instagram (όπου αν δεν τον ακολουθείτε, μπορείτε να τον βρείτε ως "charrua5" αφορά μια φράση του Eduardo Galeano, Ουρουγουανού δημοσιογράφου, συγγραφέα και λογοτέχνη, γεννημένου στο "σπίτι" του Garcia, το Μontevideo. Ο "Παύλος" έκανε και τη μετάφραση στα ελληνικά.