Το ρήμα "χειραγωγώ" προκύπτει από το "χείρ" και το "άγω". Σημαίνει "παίρνω κάποιον από το χέρι και τον οδηγώ", όπου θέλω. Όπου με βολεύει. Τώρα, θα σας ζητήσω να σκεφτείτε έναν προπονητή που έχει εξελίξει σε τέχνη τη χειραγώγηση, στα 15 χρόνια που κάθεται σε πάγκους. Για να δώσω μια βοήθεια, τον έχουν χαρακτηρίσει βασιλιά του mind control, ενώ ο συνηθέστερος τρόπος που έχει για να αποπροσανατολίζει, είναι να τσακώνεται. Αρχικά... μόνος του και μετά με άλλους. Το 'χουμε; Προχωράμε.

Για το φιλοθεάμον κοινό, η έκρηξη του Jose Mourihno με θύμα τη γιατρό της Chelsea, Eva Carneiro στο opening της Premier League ήταν ευκαιρία για γιορτή. Εκατομμύρια λέξεων γράφτηκαν για το " filho da puta " του μεν, στη δε, την ημέρα που παρεμπιπτόντως οι πρωταθλητές πήραν "Χ" στο ματς με τη Swansea -αποτέλεσμα που δεν θα λέγατε ήταν ιδανική περίπτωση για τους "μπλε". Χιλιάδες κόσμου έσπευσε να στηρίξει την 42χρονη επιστήμονα, που με τη σειρά της ευχαρίστησε, μέσω του λογαριασμού της στο Facebook, για τη συμπαράσταση .

Από μόνο του, αυτό το γεγονός έκανε ακόμα πιο έξαλλο τον Πορτογάλο (διότι οι στόχοι του δεν έχουν δικαίωμα αντίδρασης, πολλώ δε δημοσίως), ο οποίος την Παρασκευή (14/8) παρέθεσε συνέντευξη Τύπου , στην οποία διευκρίνισε -με το δικό του, μοναδικό τρόπο- όσα έγιναν, πριν καταλήξει στο " έχω φανταστική σχέση, με όσους δουλεύουν για εμένα"! Μάλιστα, ο Roman Abramovich είχε ήδη ενημερώσει τον "Special one" πως δεν του άρεσε ιδιαίτερα ο κακός χαμός που είχε γίνει, για ψύλλου πήδημα (διότι εφόσον ο διαιτητής είχε ζητήσει από το ιατρικό επιτελείο, να μπει στον αγωνιστικό χώρο, όλα τα άλλα ήταν να 'χαμε να λέγαμε) και η ζωή συνεχίστηκε.

Ή κάπως έτσι, αφού η Carneiro έγινε hashtag , πριν ένας πρώην σύντροφος της προβεί σε αποκαλύψεις, περί σχέσης της με παίκτη της Chelsea , όλως τυχαίως ανήμερα του αγώνα στο Manchester, με τη City. Εκεί -όπου ειρήσθω εν παρόδω η Carneiro δεν ήταν στον πάγκο, όπως είχε προαναγγείλει ο καθ' ύλην αρμόδιος- επιβεβαιώθηκε πως το ξέσπασμα του Μourinho, μια εβδομάδα νωρίτερα, δεν ήταν ακριβώς αυθόρμητο. Μάλλον αποσκοπούσε στο να καλύψει το γεγονός ότι η ομάδα του δεν είναι ακριβώς φρέσκια και θα ήταν χρήσιμη η προσθήκη... νέου αίματος -πολλώ δε από τη στιγμή που οι προσαγωγοί του Diego Costa θα είναι πάντα ένα ρίσκο. Η ήττα ( 3-0 ) είχε ως συνέπεια ένα νέο γύρο εκτόνωσης των απανταχού φαν στο Twitter και όλα αυτά, μας έδωσαν την... πάσα για να βρούμε πόσες άλλες φορές ο 52χρονος προπονητής αποπειράθηκε να χειραγωγήσει το κοινό. Γιατί προφανώς και δεν ήταν η πρώτη φορά. Τουναντίον, ήταν η πρώτη φορά από την επιστροφή του στους "μπλε" που στα δυο πρώτα ματς της σεζόν, πήρε μόνο ένα βαθμό. Αλλά ο δρόμος είναι μακρύς και οι μέθοδοι του Mourinho να παίρνει αυτό που θέλει, ανεξάντλητες.

Έξι μήνες για να "σπάσει" τον Pellegrini, έναν χρόνο για να "νικήσει" τον Guardiola

Είναι από τους ανθρώπους που δεν προσπαθούν καν να κρύψουν το πώς αισθάνονται. Όταν ανησυχεί, το δείχνει και αυτός ήταν ο λόγος που έγινε ό,τι έγινε στην πρεμιέρα. Αλλά προφανώς και δεν περίμενε πως θα από μια μικρή εστία, η φωτιά θα εξαπλωθεί σε όλο το Λονδίνο. Όπως έγραψε το Bleacher Report, σε σχετικό άρθρο " μέσα στα χρόνια, έχει εξελίξει τη μέθοδο, τις τακτικές του, εν τούτοις οι προθέσεις παραμένουν οι ίδιες: να ενοχλήσει και να εκνευρίσει την... αντιπολίτευση, έως οριακού σημείου". Πάμε λοιπόν, να δούμε πώς κάνει τη δουλειά του.

Θα ξεκινήσουμε από τον Manuel Pellegrini, προπονητή της City, με τον οποίον γνωρίζεται ο Mourinho από την κοινή τους θητεία στη La Liga (o μεν ήταν στη Malaga, ο δε στη Real, ενώ ο Πορτογάλος αντικατέστησε τον Χιλιανό στη "βασίλισσα", το 2010). Η κόντρα τους ξεκίνησε... από εκείνη ακριβώς τη στιγμή, όταν ο Πορτογάλος έκανε πως ξέχασε το όνομα του προκατόχου του, πριν ειρωνευτεί την απόφαση του να πάει στην Ανδαλουσία. Η ακριβώς τοποθέτηση ήταν " αν με απέλυε η Real, δεν θα πήγαινα στη Malaga, αλλά σε κάποιο κορυφαίο οργανισμό στην Ιταλία ή την Αγγλία. Η δεύτερη θέση είναι για τον πρώτο loser". Σχόλιο που θα μπορούσε να 'χει αποφύγει -αν... ήταν κάποιος άλλος.

Πριν το πρώτο ματς στην Αγγλία (Οκτώβριο 2013) ο Pellegrini είχε ερωτηθεί για τον Mourinho και απάντησε " δεν τον ξέρω. Δούλευε στην Ισπανία, όπου εγώ δούλευα σε άλλη ομάδα. Υπήρξαμε αντίπαλοι. Τίποτα περισσότερο". Αρνήθηκαν να ανταλλάξουν χειραψία, μετά το σφύριγμα της λήξης "γιατί δεν ήθελα" εξήγησε ο Χιλιανός, ο οποίος εν συνεχεία αποκάλυψε πως θέλει να ονομάσει τον εαυτό του "ethical one", για τους προφανείς λόγους. " Έχουμε διαφορετικά στιλ. Εκείνος παίζει με το μυαλό. Εγώ προτιμώ τον ηθικό τρόπο. Κάποιοι πιστεύουν πως μπορούν να χρησιμοποιούν τα media προς όφελος τους. Για εμένα δεν ισχύει αυτό. Προτιμώ να είμαι πολιτισμένος, να σέβομαι τους διαιτητές και τους αντιπάλους και να μην κάνω ανυπόληπτα τα ματς". Το... εμπλούτισε με το " όταν νικά ο Mourinho θέλει να παίρνει όλα τα εύσημα. Εγώ δεν το κάνω αυτό". Μετά βέβαια, είπε ότι δεν έχει την παραμικρή διάθεση να αναλύσει τον Πορτογάλο, ως άνθρωπο -αλλά το είχε ήδη κάνει, ενώ θα το ξαναέκανε πολλές φορές στο μέλλον, γιατί πάντα θα έπεφτε στην παγίδα.

Τι είχε προηγηθεί; Ο Μourinho καιροφυλακτούσε έξι μήνες για να... τακτοποιήσει τον Pellegrini και το έκανε τη χειρότερη στιγμή: τον Γενάρη του 2014 οπότε η City ένιωθε την πίεση -ως πρωταθλήτρια που ήθελε να κρατήσει το στέμμα. Η Chelsea έφυγε από το Etihad Stadium με το 0-1 και όταν το αφεντικό των γηπεδούχων είπε " η Chelsea είναι το μικρό άλογο, αν αυτό πιστεύει ο προπονητής της (είχε κάνει σχετική δήλωση ). Μπορεί να είναι μικρό άλογο, αλλά πολύ πλούσιο. Είναι η ομάδα που ξοδεύει τα περισσότερα χρήματα εδώ και 10 χρόνια. Οπότε θα λέγατε πως είναι πλούσια. Είναι μικρή ομάδα, που έχει πολύ καλούς παίκτες". Φυσικά και υπήρξε απάντηση -πώς αλλιώς, θα πέθαινε τον ανταγωνιστή του στο άγχος; " Ακαδημαϊκά, είναι μηχανικός και δεν χρειάζεται κομπιουτεράκι για να κάνει την πράξη", πριν αναφέρει τι είχε πουλήσει η ομάδα του και τι είχε αγοράσει (είχε "σώσει" 32.400.000 ευρώ), πριν καταλήξει στο "ξ έρετε ποιο είναι το αστείο; Πάντα λέει πως δεν απαντά στον Μουrinho και ότι δεν σχολιάζει τις ομάδες μου και πάντα το κάνει. Τα ίδια έλεγε και στην Ισπανία" και άφησε το " η UEFA πρέπει να τιμωρήσει με αφαίρεση βαθμών τη City, γιατί παραβίασε τους κανόνες του Fair Play", για το τέλος.

Πριν το ματς της Κυριακής (16/8), ο Pellegrini ενημέρωσε ότι " δεν πιστεύω ότι θα γίνουν πολλές επιθέσεις. Πιο πολύ παίζουν με αντεπιθέσεις. Μάλλον η Chelsea θα παρκάρει λεωφορείο. Δουλειά μας, ως προπονητών είναι να προστατεύσουμε την Premier League. Πολλοί φαν θα δουν το παιχνίδι από την τηλεόραση και για αυτό δεν θέλω η ομάδα μου να βάλει μόνο ένα γκολ και μετά να "κλειστεί" στα μετόπισθεν, έως το τέλος". Το σχόλιο του Special Οne ήταν "δ εν έχω καμία σχέση με τον κύριο. Δεν έχω το τηλέφωνο του. Βέβαια, αν τον πετύχω μπροστά μου στο δρόμο, δεν θα φύγω από την άλλη. Θα πω ένα "γεια, τι κάνεις;", γιατί είναι κύριος.

Η κόντρα με τον Pellegrini φυσικά και δεν έχει τελειώσει. Όπως δεν έχει τελειώσει εκείνη με τον Pep Guardiola.

Η κορύφωση αυτής της ιστορίας, ήλθε τον Απρίλιο του 2011, οπότε η Real και η Barcelona προετοιμάζονταν για τον ημιτελικό του Champions League. Ο Guardiola είχε ετοιμάσει κάτι, για τη συνέντευξη Τύπου: " Όπως εκείνος με φωνάζει "Pep", θα τον αποκαλώ "Yoye". Δεν ξέρω ποια είναι η κάμερα του, γιατί όλες είναι δικές του. Αύριο έχουμε ένα ματς εντός αγωνιστικού χώρου. Εκτός, έχει κερδίσει όλα τα παιχνίδια της σεζόν και θα κερδίζει πάντα. Του απονέμω τον τίτλο "πρωταθλητής εκτός γηπέδου". Ελπίζω να τον απολαύσει. Θα παίξουμε και μπορεί να νικήσουμε, μπορεί και να χάσουμε. Αλλά... εκείνος θα κερδίσει, όπως πάντα. Αυτό αποδεικνύει η ιστορία. Εμείς χαιρόμαστε με τις μικρές νίκες που κάνουν όλον τον κόσμο να μας θαυμάζει. Και είμαστε υπερήφανοι για αυτές". Συνέχισε με το " δεν έχω τόσους πολλούς γραμματείς, διαιτητές ή δημοσιογράφους για να μου λένε τι να λέω. Θα παίξουμε όσο καλύτερα μπορούμε και ό,τι γίνει. Στο κέντρο Τύπου, εκείνος είναι το γαμ... αφεντικό, ο γαμ... μάστερ, ο πιο γνωστός στον κόσμο και αρνούμαι να τον ανταγωνιστώ σε αυτό το επίπεδο, γιατί δεν ξέρω το παιχνίδι. Θέλω να θυμάμαι πως δουλέψαμε μαζί τέσσερα χρόνια. Τον ξέρω, με ξέρει. Τέλος. Αν θέλει να μείνουμε φίλοι και δεν επιδιώξει να ξεπουλήσει τη σχέση μας στους φίλους του Florentino Perez, με δηλώσεις σαν και αυτή που έκανε μετά το Copa del Rey, μπορεί να συνεχίσει να κάνει ό,τι κάνει. Δεν λέω κάτι για το αποτέλεσμα. Η Real άξιζε τον τίτλο και τη συγχαίρω".

Mourinho es el puto jefe, en la sala de prensa

Αυτό το ξέσπασμα ήταν ό,τι άλλη μια νίκη του Πορτογάλου, που προσπαθούσε ένα ολόκληρο χρόνο να μπει στο μυαλό του Guardiola. Και τα κατάφερε. Η σιωπή δεν ήταν χρυσός για τον Ισπανό τεχνικό (μήνες πριν το σόου, έλεγε σε φίλους του πως " ξέρω ότι προσπαθεί να προκαλέσει αντίδραση μου, αλλά δεν θα τα καταφέρει"). Αντιθέτως, έδινε χρόνο και χώρο στον Mourinho να βρει το αδύνατο του σημείο και να το... συντρίψει. Κάθε εβδομάδα έβρισκε κάτι να πει, με highlight το "διαμαρτύρεται διαρκώς στους διαιτητές και τους επηρεάζει". Ο "Εκλεκτός" ανέκαθεν γνώριζε ότι πριν κάθε αγωνιστική υπάρχουν δυο μάχες που πρέπει να δώσεις. Η μια είναι πριν καν σφυρίξει την έναρξη ο διαιτητής και αφορά την ατμόσφαιρα που δημιουργείς για την ομάδα σου, αλλά και τους αντιπάλους. Οι τεχνικές είναι οι κάτωθι: παίρνεις την προσοχή μακριά από το τι θα ακολουθήσει του αποτελέσματος για κάθε ομάδα, αμφισβητείς τους διαιτητές, δηλώνεις αδυναμίες, ωθείς τους αντιπάλους σου να σκεφτούν ξανά ποιες είναι πραγματικά οι δυνατότητες τους, σε σημείο που δεν το έχουν κάνει ποτέ ξανά. Και φυσικά, όλα αυτά έχουν και παραλλαγές -για να μη... βαριέται ο εμπνευστής και να μπερδεύεται το θύμα.

Πώς "έσπασε" ο Guardiola; Μια εβδομάδα νωρίτερα του ημιτελικού στο Champions League, μετά τον τελικό του Copa del Rey, ο Mourinho δήλωσε " ξεκίνησε μια νέα εποχή. "Έως τώρα, υπήρχαν δυο γκρουπ προπονητών. Ένα πολύ μικρό που δεν μιλούσε για τους διαιτητές και ένα μεγαλύτερο, στο οποίο ανήκω και εγώ, που τους ασκούσε κριτική, όταν έκαναν λάθος. Άνθρωποι σαν και εμένα που δεν ελέγχουν το θυμό τους, αλλά και άνθρωποι που είναι ευτυχείς να κρίνουν τη δουλειά των ρεφ. Από σήμερα έχουμε και ένα τρίτο γκρουπ, στο οποίο ανήκει μόνο ο Guardiola, ο οποίος κριτικάρει τους διαιτητές, ακόμα και όταν έχουν δίκιο. Τώρα το ποδόσφαιρο απέκτησε νέο νόημα. Στην πρώτη σεζόν, επιβίωσε του σκανδάλου στο Stamford Bridge, όταν έπαιξε με την Inter των 10 παικτών. Δεν ζητώ από τους διαιτητές να βοηθήσουν την ομάδα μου. Αν είναι καλός ο ρεφ, όλοι θα είναι ευτυχισμένοι, εκτός του Guardiola, ο οποίος θέλει να κάνουν λάθος οι διαιτητές".

Εξυπακούεται πως υπήρξε συνέχεια, με ένα από τα highlights να είναι το " κάθε φορά που παίζω με τον Pep, η ομάδα μου καταλήγει με 10 παίκτες. Πρέπει να είναι κάποιους είδους κανονισμός της UEFA". Ο Guardiola αρκέστηκε στο ταπεινό " βλέπει άλλα ματς" και η ιστορία συνεχίζεται. Μαζί και αυτή που αφορά τον Arsene Wenger.

Θα χρειαστεί να γυρίσουμε στο καλοκαίρι του 2005, για να βρεθούμε στη γραμμή εκκίνησης της κόντρας που έχει με τον Wenger. Τότε ήταν ο ταλαντούχος τύπος που αρνούνταν να συμβιβαστεί, πολλώ δε να αναγνωρίσει τις αξίες. Είχε δηλώσει λοιπόν, ότι το πρόγραμμα της Premier League είχε δομηθεί κατά τρόπο που να ευνοεί την Arsenal. Ο... παλιός "τσίμπησε" και άρχισε να αμφισβητεί τις αρνητικές τακτικές της Chelsea. Ο πόλεμος είχε ξεκινήσει. "Κάποιες ομάδες τυγχάνουν συμπεριφοράς διαβόλου και άλλες αγγέλου. Δεν πιστεύω ότι είμαστε τόσο κακοί, που θα έπρεπε να μας βλέπουν ως διάβολο και δεν πιστεύω ότι οι Arsene Wenger και David Dein είναι τόσο όμορφοι, για να τους αντιμετωπίζουν ως αγγέλους", είπε ο μεν, με τον δε να απαντά " ζούμε σε έναν κόσμο που υπάρχουν μόνο νικητές και losers. Αλλά όταν ένα σπορ ενθαρρύνει τις ομάδες που αρνούνται να πάρουν πρωτοβουλίες, το σπορ βρίσκεται σε κίνδυνο".

Ο Wenger είναι σαν τους ηδονοβλεψίες με το τηλεσκόπιο

Έκτοτε, έχουν παίξει απεριόριστες ώρες... πινγκ πονγκ δηλώσεων, με ένα από τα πιο ιστορικά "παιχνίδια", να είναι αυτό του φθινοπώρου του 2005, οπότε ο προπονητής της Arsenal άσκησε κριτική στην Chelsea για τα εκατομμύρια που ξόδευε. Ο Mourinho εκνευρίστηκε και χαρακτήρισε τον αντίπαλο του για " ηδονοβλεψία", προσθέτοντας πως έχει πάθει εμμονή με την ομάδα του. " Είναι ηδονοβλεψίας. Του αρέσει να παρακολουθεί τους άλλους ανθρώπους. Υπάρχουν κάποιοι τύποι που όταν είναι σπίτι, έχουν ένα μεγάλο τηλεσκόπιο και παρακολουθούν τι γίνεται στις άλλες οικογένειες. Μιλά, μιλά, μιλά και ξαναμιλά για την Chelsea". Σαφέστατα και ο Wenger δεν άφησε την ατάκα να πέσει κάτω (φευ) και απάντησε " βρίσκω τα όσα είπε εκτός τόπου και χρόνου, δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα και δείχνουν ασέβεια. Αυτό συμβαίνει όταν δίνεις επιτυχίες σε ηλίθιους ανθρώπους. Τους κάνουν ακόμα πιο ηλίθιους". Η τελευταία κουβέντα -για το εν λόγω ζήτημα- άνηκε στον Πορτογάλο, ο οποίος ενημέρωσε ότι " έχουμε ένα φάκελο με τις δηλώσεις του κυρίου Wenger για τη Chelsea, τους 12 τελευταίους μήνες. Δεν είναι φάκελος με πέντε σελίδες, αλλά με 120".

Τον προηγούμενο Φεβρουάριο, η Chelsea προηγείτο ένα βαθμό της Arsenal, στην κορυφή του πίνακα. Ο Wenger έκρινε πως ήταν η καταλληλότερη στιγμή για να χτυπήσει τον Mourinho στο παιχνίδι του (mind games) και δήλωσε πως " φοβάται ότι θα αποτύχει". Η απάντηση ήταν η πληρωμένη: " Εκείνος είναι ειδικός στην αποτυχία. Αν έχει δίκιο και όντως φοβάμαι να αποτύχω, είναι γιατί δεν το έχω πάθει πολλές φορές στη ζωή μου. Οκτώ χρόνια χωρίς τίτλο, τα λες πολλά". Ένα μήνα αργότερα, όταν συναντήθηκαν στο 1000ο παιχνίδι του Wenger (και κέρδισε η Chelsea), ο "Εκλεκτός" είχε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να δώσει τα ρέστα του, αλλά έκρινε πως δεν υπήρχε λόγος. Κάτι που το λέτε και έκπληξη, γιατί δεν χάνει την ευκαιρία να σχολιάζει (και τούμπαλιν). Το τελευταίο επεισόδιο του σίριαλ "παίχτηκε" πριν δυο ημέρες, όταν ο Mourinho έκανε πλάκα για το ρεκόρ νικών του Wenger που πανηγύρισε το τελευταίο του πρωτάθλημα με την Arsenal, το 2004 -πρωτύτερα, ο Γάλλος είχε τοποθετηθεί μέχρι και για τον bullying του Πορτογάλου στην Carneiro.

Ο loser Ranieri και η δίαιτα του Benitez

Όπου και αν εργάστηκε (ίσως με μόνη εξαίρεση τη Real, όπου σύντομα θα διαπίστωναν πως ήθελαν τον προπονητή λίγο πιο political correct), είχε να πει κάτι κακό για τους προπονητές που έβρισκε απέναντι του. Στην Ιταλία, είχε χαρακτηρίσει τον Claudio Ranier " loser", με τον Ιταλό να απαντά " αυτό δεν είναι το ποδόσφαιρο που μου αρέσει. Είμαι διαφορετικός από εκείνον, γιατί μου αρέσει να σέβομαι τον κόσμο. Όπως μου αρέσει να με σέβονται. Δεν ξέρω αν είναι "φαινόμενο". Ξέρω πως είναι καλός προπονητής. Είναι πολύ εύκολο να δίνεις κίνητρο στην ομάδα σου, δημιουργώντας κλίμα πολιορκίας, νιώθοντας πως όλοι είναι εναντίον σου. Συμπεριφορές σαν του Mourinho είναι σαν να ενεργοποιείς ωρολογιακές βόμβες". Παρεμπιπτόντως, μόλις την είχε ενεργοποιήσει.

Ο Πορτογάλος έμαθε πως ο Ranieri είχε δείξει το "Gladiator" στους παίκτες του, πριν το ματς με την Chelsea και δήλωσε "οι παίκτες είναι επαγγελματίες. Δεν πρέπει να τους συμπεριφέρονται σαν να είναι μικρά παιδιά. Εμείς προτιμούμε να δουλεύουμε στο γήπεδο και να μελετάμε τη Roma, για να βρούμε τα αδύνατα σημεία της. Αν έδειχνα ταινία στους παίκτες μου, θα γελούσαν ή θα καλούσαν το γιατρό". Επί του "φαινομένου", είπε πως " ποτέ δεν είπα ότι είμαι φαινόμενο. Αυτό που ξέρω είναι πως όταν το 2004 ρώτησα την Chelsea γιατί αντικατέστησε τον Ranieri, οι άνθρωποι μου είχαν πει πως ήθελαν να νικούν, κάτι που ουδέποτε θα γινόταν με αυτόν. Άρα, μάλλον δεν είναι δικό μου λάθος που τον θεωρούν loser".

Πριν ένα μήνα, μετά το 4-2 της Chelsea επί της Barcelona (στα πέναλτι) επί εδάφους Washington, η σύζυγος του Rafael Benitez, Montserrat Seara έκρινε σκόπιμο να θυμίσει πως " η Real ήταν η τρίτη ομάδα που είχε αναλάβει ο Mourinho και τον αντικατέστησε ο Rafa (μετά την Inter και την Chelsea). Βρήκαμε ένα χάλι, που έπρεπε να καθαρίσει ο σύζυγος μου". Η αντίδραση ήλθε σε μηδενικό χρόνο, με τον Πορτογάλο να λέει " η κυρία πρέπει να έχει μπερδευτεί. Ο άνδρας της αντικατέστησε τον Di Matteo, στην Chelsea και τον Ancelloti στη Real. Mόνο στην Inter ήλθε στη θέση μου και σε έξι μήνες κατέστρεψε την καλύτερη ομάδα της Ευρώπης. Αντί να μιλά λοιπόν, για εμένα ας βρει κάτι να απασχολείται τον ελεύθερο χρόνο της. Ας αναλάβει τη διατροφή του άνδρα της".

"είναι ομάδα που ενδιαφέρει τους πάντες. Η Chelsea δεν με ενδιαφέρει τόσο, γιατί είναι νέο project και έχει επενδύσει πολλά χρήματα. Αν αποτύχει, ενδεχομένως ο Abramovich να φύγει, μαζί με τα λεφτά του". Δεν χρειάζεται να θυμίσουμε τι έγινε, έτσι; Ενδεχομένως όμως, να πρέπει να σας θυμίσουμε την κίνηση του Mourinho (στη φωτογραφία), με την οποία πανηγύρισε το γκολ του Gerrard, μπροστά στους οπαδούς της Liverpool - για τον τελικό του Carling Cup, το 2005.

Γενικά, δεν συμπαθεί πολλούς. Για την ακρίβεια, αναγνωρίζει μόνο έναν: τον Αlex Ferguson -γιατί χρειάζεται ένα σύμμαχο

Αντιλαμβάνεστε πως άνθρωπος που είναι ικανός να τσακωθεί... ακόμα και με τον εαυτό του (αν αυτό εξυπηρετεί κάπου), χρειάζεται κάποιον να δημιουργήσει μια συμμαχία -για να έχει κάπου να λέει αυτά που νιώθει, για να αποφύγει το ενδεχόμενο να έλθει αντιμέτωπος με τον εαυτό του και να δει την αλήθεια. Ο Mourinho διάλεξε τον Sir Alex Ferguson, με τους Άγγλους να έχουν χαρακτηρίσει τη σχέση τους ως "frenemy" (από το friend και το enemy -ελληνικά, λυκοφιλία). " Ο Ferguson είναι ένας καλός φίλος, ένας υπέροχος άνθρωπος που έχει φανταστική αίσθηση του χιούμορ. Βάζει πάθος σε ό,τι και αν κάνει και τον ευχαριστώ για τη στήριξη του". Τον αποκαλεί "αφεντικό" και πάντα μοιράζονται ένα ποτήρι (μπουκάλι) κρασί, μετά τα παιχνίδια τους. Όχι ό,τι κι ό,τι, αλλά " το καλύτερο, γιατί μόνο αυτό αξίζει το αφεντικό". Ο Sir επίσης, έχει πει τα καλύτερα για τον "Εκλεκτό" και για την ακρίβεια πως " είναι άδικο αυτό που συμβαίνει με τον προπονητή της Chelsea. Είναι όμορφος, του στιλ του George Clooney, μιλά πέντε ή περισσότερες γλώσσες και κερδίζει τα πάντα. Είναι πολύ αποφασισμένος. Δεν είχε παίξει ποτέ το άθλημα και παρ' όλα αυτά, έπεισε πρόεδρο να του εμπιστευτεί τη δουλειά, στην Πορτογαλία. Και τι έγινε; Πήρε το Champions League. Όπου και αν πήγε μετά, επίσης πήρε κάτι. Είναι παράδειγμα, για όποιον θέλει να επιτύχει".

Η συμπάθεια ξεκίνησε στην πρώτη τους συνάντηση, το 2004, οπότε η United άφησε εκτός Champions League την Porto. Ο Ferguson πλησίασε τον Mourinho και τον χτύπησε στοργικά, στην πλάτη. " Κατ' αρχάς, για εμένα ήταν εκείνος που πάντα ήθελε να κερδίζει. Μετά, ανακάλυψα πως είναι και άνθρωπος με αρχές, με σεβασμό στους αντιπάλους, στο fair play. Αυτά ήταν πολύ σημαντικά για εμένα τότε", διευκρίνισε χρόνια μετά, πριν καταλήξει " στην κουλτούρα των Λατίνων δεν υπάρχουν τα δυο πρόσωπα". Για αυτό και φροντίζει να διατηρεί το ένα -αυτό που εκνευρίζει κόσμο και κοσμάκη- ακόμα και όταν νικά το "αφεντικό". Και όχι, ο τελευταίος δεν αντιδρά. Ξέρει καλύτερα.

Όλοι συνωμοτούν εναντίον του

• Το 2005 του είχαν ζητήσει να βαθμολογήσει το ρόλο των επαγγελματιών τηλεοπτικών σχολιαστών. Απάντησε: "Η καλύτερη δουλειά στον κόσμο είναι να είσαι απολυμένος προπονητής. Σηκώνεσαι στις 10.30, παίρνεις πρωινό, πας για τρέξιμο, μετά για σάουνα και έπειτα διαβάζεις ειδήσεις στο διαδίκτυο. Μετά, τρως με φίλους, κάνεις siesta, έναν περίπατο, συναντάς τον μάνατζερ σου να δεις τι γίνεται στην αγορά, πας στην τράπεζα να δεις αν μπήκαν οι τόκοι ή αν σε πλήρωσε η ομάδα, επιστρέφεις σπίτι, τρως με την οικογένεια σου και... έχεις χρόνο να σχολιάζεις ανθρώπους που δεν ξέρεις. Υπάρχουν τόσοι προπονητές στον κόσμο που θέλουν να δουλέψουν, αλλά δεν βρίσκουν δουλειά, γιατί η ζωή ως παράσιτα τους γεμίζει επαγγελματικά και οικονομικά. Ας βρουν όμως, κάτι ή ας αφήσουν τους άλλους να δουλέψουν στην ησυχία τους".
• Το 2009 κατήγγειλε "τεράστια πνευματική χειραγώγηση" του λαού, από τις αυθεντίες που σχολιάζουν τη δουλειά του. "Εγώ δουλεύω στο ποδόσφαιρο. Δεν μου αρέσει η πνευματική εκπόρνευση. Μου αρέσει η ειλικρίνεια και αυτό είναι κάτι που δεν κάνουν. Μου έχουν προτείνει και εμένα χρήματα, για να δώσω συνέντευξη, αλλά τα αρνήθηκα γιατί δεν μου αρέσει να χειραγωγώ την πραγματικότητα"!
• Το 2014 αποκάλυψε συνωμοσία των διαιτητών, εναντίον της Chelsea "που την καθοδηγεί η συνωμοσία των ΜΜΕ. Οι σχολιαστές, οι άλλοι προπονητές που κάνουν ό,τι μπορούν για να επηρεάσουν τους διαιτητές. Γίνεται καμπάνια εναντίον της Chelsea. Δεν ξέρω γιατί και δεν με νοιάζει".

Πού φαίνεται να το έχει χάσει, φέτος

Στην προετοιμασία, στο Montreal, ήταν σε ζεν κατάσταση. Βοηθούσε και η σκέψη πως θα πάρει τον John Stones. Αυτό δεν έγινε και εκείνος έδειξε να 'χει συμβιβαστεί με το γεγονός ότι το ρόστερ του δεν θα ενισχυθεί. Είχε πει χαρακτηριστικά ότι "μπορούμε να πάρουμε τον τίτλο, χωρίς να κάνουμε μεγάλες προσθήκες. Απλά θα πρέπει να βελτιωθούν όλοι, για να διατηρήσουν την κυριαρχία τους". Τέσσερις εβδομάδες αργότερα, αναπροσάρμοσε. " Έχουμε δίκιο ή άδικο; Χρειαζόμαστε 1-2 παίκτες, για να γίνουμε καλύτεροι ή όχι; Η πραγματικότητα είναι αυτή: όταν έχεις άμεσους ανταγωνιστές, που είναι οικονομικά ισχυροί και διαθέτουν ισχυρούς οργανισμούς, θέλουν να αντιδράσουν". Πράγμα που ίσχυσε και για την Manchester City, την Manchester United και τη Liverpool, ενώ η Arsenal πήρε τον Petr Cech.

Την ίδια ώρα, ο Πορτογάλος βλέπει τους παίκτες του να μην πλησιάζουν καν σε αυτά που έδωσαν πέρυσι. Ρίσκαρε με το να τους δώσει ένα μήνα διακοπές, με την επιστροφή να ορίζεται μια εβδομάδα αργότερα από ό,τι στις άλλες ομάδες, έκανε και το ταξίδι για τις ΗΠΑ, τέσσερις ημέρες πριν το Community Shield. Και τι βλέπει τώρα; Τον Costa να 'χει πρόβλημα, τον Branislav Ivanovic να έχει κάνει πολύ κακό ξεκίνημα, τον Cesar Azpilicueta να είναι εκτός τόπου και χρόνου και τον Radamel Falcao να μην έχει δικαιώσει τον Πορτογάλο που ήταν βέβαιος ότι θα αποδείξει πως ανήκει στην Premier League, σε μηδενικό χρόνο.

Τραγουδά το "my way" και στον Abramovich

To "honesty is the best policy" (η ειλικρίνεια είναι η καλύτερη πολιτική) σταματά εκεί όπου... πέφτεις σε τοίχο. Που ό,τι και αν κάνεις, χαΐρι δεν βλέπεις και είσαι υποχρεωμένος να βρεις άλλες τακτικές. Τι έκανε λοιπόν, την Κυριακή (16/8); Απέσυρε τον αρχηγό John Terry, στο ημίχρονο, για πρώτη φορά έπειτα από 117 ματς. Στις κάμερες είπε πως " τον αντικατέστησα, γιατί ήθελα έναν πιο γρήγορο παίκτη στη θέση του και διάλεξα τον Kurt Zuma". Η πραγματικότητα ωστόσο, είναι λίγο διαφορετική, με τους Βρετανούς δημοσιογράφους να γράφουν για "μήνυμα του Mourinho στον Abramovich". Να εξηγούν ότι ήταν ο δικός τους τρόπος για να πείσει τη διοίκηση της Chelsea να κάνει κάτι καλό, πριν... κλείσει το παράθυρο των μεταγραφών.

Δεδομένα ο -35χρονος- Terry δεν είναι ο "Highlander" (δεν θα παίζει για πάντα) και ο εκλεκτός... του εκλεκτού για διάδοχος του αρχηγού (βλ. John Stones της Everton) δύσκολα θα πάει κοντά του -δεδομένου ότι στο Goodison Park έχουν αρνηθεί και τις δυο προσφορές των "μπλε" για 28.200.000 ευρώ και για 34.000.000 ευρώ. Η ήττα από τη City δεν αποκλείεται να οδηγήσει τους διοικούντες την Chelsea να κάνουν άλλη μια προσπάθεια -που θα φτάσει στα 42.300.0000 ευρώ. Βέβαια, ο Roberto Martinez -προπονητής της Everton- έσπευσε να ξεκαθαρίσει πως ο 21χρονος διεθνής αμυντικός δεν πωλείται. Σε καμία τιμή. Πράγμα φυσικά, που μένει να αποδειχθεί στην πράξη.

Ο Abramovich είναι ο Abramovich και η Chelsea είναι Chelsea

Σε κάθε περίπτωση, το διοικητικό συμβούλιο έχει ενημερώσει τον προπονητή πως έχει πρόχειρα 70.500.000 ευρώ για συμβόλαια. Η δήλωση του ιδίου, επί του θέματος ήταν " η Chelsea είναι Chelsea. Και ο κύριος Abramovich είναι ο κύριος Abramovich. Το συμβούλιο έχει δουλέψει πολύ καλά μέσα στα χρόνια, για να βγάλει χρήματα από τις πωλήσεις. Αν μια μέρα η Chelsea θέλει να κάνει μια πολύ σημαντική αγορά, έχει τις οικονομικές δυνατότητες να το κάνει. Έχει και τις ηθικές προϋποθέσεις". Παρ' όλα αυτά, απέφυγε να μπει σε πλειστηριασμό για τον Raheem Sterling, της City, με τους Paris Saint-Germain, Manchester United, Real Madrid και Barcelona να 'χουν πάντα περισσότερα χρήματα, από όσα έχουν οι "μπλε". Και μολονότι εκείνος επιμένει πως "τα χρήματα δεν είναι τα μόνα που μετρούν", στην πλειοψηφία των περιπτώσεων είναι.

Προφανώς και ο Ρώσος μεγιστάνας ξέρει πολύ καλά ποιος είναι ο Mourinho. Άντε και να πείτε πως δεν ήξερε το 2013, όταν του πρόσφερε τετραετές συμβόλαιο για να επιστρέψει στο Stamford Bridge (μετά τον Σεπτέμβριο του 2007). Πλέον, έχει πλήρη εικόνα του... πλήρους πακέτου που αφορά τον Πορτογάλο. Και μάλλον τον καλύπτει, αν σκεφτείτε ότι στις 7/7 του πρόσφερε τετραετή επέκταση, πράγμα που σημαίνει πως ο "Special one" θα μείνει εκεί που είναι έως το 2021. Υπομονή να 'χετε να μαθαίνετε πού αλλού θα φτάσει η χάρη του.