Ο Τσιτσιπάς νικά τον Φέντερερ και πιάνει το κεφάλι του, γελάει, κοιτάζει στην κερκίδα την οικογένειά του και τους Έλληνες οπαδούς. Για λίγα δεύτερα όπως βλέπουμε και στο VIDEO τα έχει χαμένα, δεν έχει συνειδητοποιήσει τι έχει κάνει. Ένα 20χρονο παιδί έχει νικήσει το ίνδαλμά του. Τον απόλυτο αθλητή στην ιστορία του σπορ. Είναι σαν να επικρατείς του Μέσι, του Τζόρνταν, του Μπολτ.

Σκεφτείτε το. Ο Στέφανος γεννήθηκε το 1998. Ο Φέντερερ πήρε το πρώτο του Grand Slam το 2003, όταν ο Τσιτσιπάς ήταν πέντε ετών. Ο Έλληνας πρωταθλητής έχει περάσει όλη του τη ζωή παρακολουθώντας τον Ελβετό. Το μότο "ο Φέντερερ είναι ο καλύτερος όλων των εποχών" ήταν για τον Στέφανο μια απόλυτη αλήθεια, σαν το "ο ήλιος βγαίνει από την ανατολή". Νόμος, θέσφατο.

Αυτόν είχε απέναντί του ο Τσιτσιπάς. Αυτόν που σε όλη του τη ζωή τον θεωρούσε την απόλυτη κορυφή. Τον παγκόσμιο μύθο, το προσωπικό ίνδαλμα, τον άνθρωπο που έγινε μεγαλύτερος από το ίδιο το παιχνίδι, που έφυγε από τα όρια του τένις. Γι' αυτό και η αντίδρασή του ήταν σαν να είχε χάσει τη γη κάτω από τα πόδια του, σαν να πετάει στα σύννεφα.

Όσες φορές κι αν δεις αυτή τη σκηνή ανατριχιάζεις και νιώθεις περήφανος για έναν αθλητή που πριν δύο χρόνια δεν τον γνωρίζαμε, αλλά το κυριότερο δεν γνωρίζαμε-γνωρίζουμε με σαφήνεια το άθλημά του. Εμείς οι... ποδοσφαιρικοί και μπασκετικοί υποκλινόμαστε πλέον στο κίτρινο μπαλάκι χάρη στον Στέφανο Τσιτσιπά.

ΟΠΩΣ Ο ΓΚΑΛΗΣ ΤΟ '87

Μπορεί να ακούγεται ιεροσυλία, αλλά στον αθλητισμό και στη ζωή δεν υπάρχουν όρια. Το είχαμε γράψει για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, τώρα το γράφουμε και για τον Τσιτσιπά. Και οι τρεις με τη "μαγεία" τους έχουν κάτι που λίγοι αθλητές έχουν καταφέρει στην Ελλάδα. Βγάζουν τα παιδιά στους δρόμους για να παίξουν σαν και αυτούς. Να τους μιμηθούν, να αντιγράψουν τις κινήσεις τους, να μπουν στα παπούτσια τους. Κι αν το να παίξεις μπάσκετ είναι εύκολο, το τένις είναι μια πιο σύνθετη διαδικασία.

Το είδαμε με τα μάτια μας όμως. Στις 14 Αυγούστου στους δρόμους της Βουλιαγμένης, τα παιδιά με τις ρακέτες τους να παίζουν το σπορ του Τσιτσιπά. Και μάλιστα στη γειτονιά του. Μία ημέρα μετά πριν από τον "προφητικό" τίτλο του Sport24.gr και την ήττα του Έλληνα αθλητή από τον Ναδάλ. Η νίκη επί του Φέντερερ θα φέρει και άλλα ελληνόπουλα στο σπορ. Είναι νομοτελειακό ότι το τένις θα μπει για τα καλά στη ζωή μας. Όχι ως ένα ελιτίστικο παιχνίδι, αλλά ως ένα άθλημα που έχει ταυτιστεί πλέον με το όνομα του Στέφανου.

Και δεν είναι υπερβολή. Ο Τσιτσιπάς βγάζει την αίσθηση ενός καθημερινού παιδιού, ενός μάγκα από τα Νότια Προάστια, που δεν ασχολείται με το "φαίνεσθαι" και τα "πρέπει" του τένις. Του αρέσει που φωνάζουν συνθήματα οι Έλληνες οπαδοί όταν στο γήπεδο επικρατεί απόλυτη ησυχία, πανηγυρίζει και τα βάζει μαζί τους, βρίζει και ζητάει συγγνώμη στον επόπτη γραμμής, παίζει σαν να μην υπάρχει αύριο.

Ο ΤΣΙΤΣΙΠΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ

Δεν θα βλέπαμε ποτέ αυτή τη πορεία του Τσιτσιπά αν δεν υπήρχαν οι γονείς τους. Με το αθλητικό DNA τους, την αφοσίωσή τους, και την απαράμιλλη στήριξή τους. Σε πνευματικό και οικονομικό επίπεδο. Η μητέρα του Yulia Salnikova -πρώην αθλήτρια- και ο πατέρας του Απόστολος Τσιτσιπάς -απόφοιτος της Γυμναστικής Ακαδημίας με ειδικότητα στο τένις- έδειξαν τον δρόμο της επιτυχίας στον γιο τους. Και τα κατάφεραν. Το έκαναν με τον δικό τους τρόπο.

Της αγάπης για το σπορ και του παιδιού τους. Με την πειθαρχία και το πάθος. Με τις ατέλειωτες ώρες προπόνησης και τις στερήσεις. Έχοντας έναν στόχο: αυτό το ξανθό αγόρι με τα μακριά μαλλιά να γίνει ο καλύτερος τενίστας του κόσμου. Και οι τρεις ξέρουν ότι το ταξίδι μόλις αρχίζει. Αλλά και πάλι. Αυτή η νίκη θα χαραχτεί βαθιά στην καρδιά όλων των Ελλήνων φιλάθλων. Και αύριο να τελείωνε η καριέρα του Τσιτσιπά, το επίτευγμά του να νικήσει τον κορυφαίο όλων των εποχών, θα μείνει ανεξίτηλο στην αθλητική ιστορία της χώρας.

ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ Η ΚΟΡΥΦΗ

Ο Στέφανος Τσιτσιπάς είναι γεννημένος για το Νο1. Η ατάκα του σπουδαίου ΜακΕνρό για "αλλαγή φρουράς" δεν ήταν σχηματική. Είπε αυτό που βλέπουν ξεκάθαρα όλοι. Ότι ο 20χρονος Έλληνας είναι ο διάδοχος μιας σπουδαίας γενιάς αθλητών όπως οι Φέντερερ, Τζόκοβιτς, Ναδάλ και Μάρεϊ. Από το Αυστραλιανό Όπεν αρχίζει ο μύθος. Νικήσει-χάσει από τον Ρομπέρτο Μπαουτίστα Αγκούτ. Αρχίζει μια ξέφρενη πορεία έως στην κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης. Οι ειδικοί ήδη το παραδέχονται. Ακόμη και ο ίδιος ο Ρότζερ Φέντερερ.

Είναι ο απόλυτος επαγγελματίας και έχει την ιδιοσυγκρασία όλων αυτών που έφτασαν μέχρι το τέλος. Είναι εγωιστής, δεν φοβάται και είναι προσηλωμένος στον στόχο του. Πλέον έχει και την ψυχολογία. Αυτή που του δίνει τα εφόδια να φτάσει έως στον τελικό και να γίνει τα επόμενα χρόνια ο πραγματικός "Βασιλιάς". Αφού νίκησε τον Φέντερερ, μπορεί να κάνει τα πάντα. Να επικρατήσει των Τζόκοβιτς και Ναδάλ. Κι αν δεν το κάνει σ' αυτό το τουρνουά έχει όλο τον χρόνο μπροστά του.

Ο Ελβετός είναι 37 ετών, ο Ισπανός 32 και ο Σέρβος 31. Το BBC το φώναξε: Είναι το next big thing. Αλλά μήπως αυτός ο τίτλος δεν αντικατοπτρίζει πλήρως την αλήθεια; Μήπως στα επόμενα χρόνια ο μεγάλος Έλληνας συγκαταλέγεται μεταξύ των κορυφαίων; Πάντα σε τέτοιες αθλητικές επιτυχίες είναι κοινώς αποδεκτό, ότι υπερβάλουμε. Και ίσως το κάνουμε και σ' αυτό το κείμενο. Όμως πραγματικά, πότε θα ξαναδούμε έναν τενίστα μας να νικά τον Ρότζερ Φέντερερ; Γι' αυτό, λοιπόν, ας το χαρούμε μέχρι την επόμενη μεγάλη νίκη του Στέφανου Τσιτσιπά.

* Η κραυγή και ο πανηγυρισμός του Τσιτσιπά στον τελευταίο πόντο ξεσήκωσε όλη την Ελλάδα το μεσημέρι της Κυριακής. Στιγμιότυπο πίστης, ευθύνης αλλά και αυτοπεποίθησης στον ίδιο τον εαυτό του.

** Όλη η Ελλάδα έβλεπε Τσιτσιπά. Από τον Σπανούλη με τα παιδιά του, έως τους ποδοσφαιριστές των ομάδων μας, λίγες ώρες πριν αρχίσουν τα ματς της Super League. O Στέφανος ενώνει και κραυγάζει ότι στην χώρα μας δεν υπάρχει μόνο το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ.

*** Τα δάκρυα του αδερφού του Τσιτσιπά, απεικονίζουν με χαρακτηριστικό τρόπο όλα τα συναισθήματα που θα μπορούσε να νιώσει κάθε Έλληνας αδερφός, πατέρας, φίλος μπροστά στο μεγαλείο του Στέφανου. Δάκρυα χαράς, ανακούφισης, προσμονής και υπερηφάνειας.